Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

superbum

  • 1 Superbus

    sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].
    I.
    In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:

    reges,

    Lucr. 5, 1222:

    domini,

    id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:

    juvenis,

    id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:

    victor,

    id. G. 3, 226:

    non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64:

    freti virtute et viribus superbi,

    id. Am. 1, 1, 58:

    superbum se praebuit in fortunā,

    Cic. Att. 8, 4, 1:

    vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    atque meo nunc Superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    licet superbus ambules pecuniā,

    id. ib. 4, 5:

    opibus superbi,

    Verg. A. 5, 268:

    utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,

    Cic. Fam. 7, 13, 1:

    laudato pavone superbior,

    Ov. M. 13, 802:

    homines superbissimi,

    Sall. J. 31, 12;

    Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,

    Liv. 44, 22, 11:

    non respondere vereor, ne superbum sit,

    id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—
    b.
    Transf., of things concr. or abstr.:

    aures,

    Liv. 34, 5, 13:

    oculi,

    Ov. M. 6, 169:

    arces,

    Hor. Epod. 7, 5:

    postisque superbos Unguit amaracino,

    Lucr. 4, 1179:

    sceptra,

    id. 5, 1137:

    voces,

    id. 5, 1173:

    dens,

    delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:

    corpus,

    id. ib. 2, 2, 109:

    inguen,

    id. Epod. 8, 19:

    manus,

    Sen. Med. 205:

    vultus,

    id. Herc. Fur. 721:

    non est inhumana virtus neque immanis neque superba,

    Cic. Lael. 14, 50:

    victoria, quae naturā insolens et superba est,

    id. Marcell. 3, 9:

    pax,

    Liv. 9, 12, 1:

    jura,

    id. 31, 29, 9; cf.:

    superbissima lex,

    id. 4, 4, 10:

    mutatio vestis,

    id. 9, 18, 4:

    vita,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 48:

    aures quarum est judicium superbissimum,

    i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:

    scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,

    uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:

    cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,

    id. Pis. 27, 64:

    ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,

    Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:

    reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    superba loqui,

    Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—
    B.
    Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—
    II.
    In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):

    quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,

    Sen. Ep. 76, 21:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21:

    animae virtute et factis,

    Sil. 10, 573:

    triumphus,

    Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:

    merum,

    id. ib. 2, 14, 27; cf.:

    limina civium potentiorum,

    id. Epod. 2, 7:

    postes,

    id. C. 4, 15, 7:

    Tibur,

    Verg. A. 7, 630:

    Phoebe superbe lyrā,

    Tib. 4, 2, 22:

    sedes Dolopum,

    Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:

    domus,

    Sen. Herc. Oet. 509:

    dapes,

    Mart. 3, 45, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—
    2.
    Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—
    3.
    Herba = chamaemeli, App. Herb. 23.—Hence, adv. (acc. to I.), haughtily, proudly, superciliously.
    (α).
    Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:

    imperare,

    Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;

    10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,

    id. 44, 14, 8.—
    (β).
    Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—
    b.
    Comp.:

    superbius,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 11:

    preces alicujus superbius accipere,

    Tac. A. 2, 37.—
    c.
    Sup.:

    superbissime,

    Cic. Pis. 27, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > Superbus

  • 2 superbus

    sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].
    I.
    In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:

    reges,

    Lucr. 5, 1222:

    domini,

    id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:

    juvenis,

    id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:

    victor,

    id. G. 3, 226:

    non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64:

    freti virtute et viribus superbi,

    id. Am. 1, 1, 58:

    superbum se praebuit in fortunā,

    Cic. Att. 8, 4, 1:

    vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    atque meo nunc Superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    licet superbus ambules pecuniā,

    id. ib. 4, 5:

    opibus superbi,

    Verg. A. 5, 268:

    utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,

    Cic. Fam. 7, 13, 1:

    laudato pavone superbior,

    Ov. M. 13, 802:

    homines superbissimi,

    Sall. J. 31, 12;

    Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,

    Liv. 44, 22, 11:

    non respondere vereor, ne superbum sit,

    id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—
    b.
    Transf., of things concr. or abstr.:

    aures,

    Liv. 34, 5, 13:

    oculi,

    Ov. M. 6, 169:

    arces,

    Hor. Epod. 7, 5:

    postisque superbos Unguit amaracino,

    Lucr. 4, 1179:

    sceptra,

    id. 5, 1137:

    voces,

    id. 5, 1173:

    dens,

    delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:

    corpus,

    id. ib. 2, 2, 109:

    inguen,

    id. Epod. 8, 19:

    manus,

    Sen. Med. 205:

    vultus,

    id. Herc. Fur. 721:

    non est inhumana virtus neque immanis neque superba,

    Cic. Lael. 14, 50:

    victoria, quae naturā insolens et superba est,

    id. Marcell. 3, 9:

    pax,

    Liv. 9, 12, 1:

    jura,

    id. 31, 29, 9; cf.:

    superbissima lex,

    id. 4, 4, 10:

    mutatio vestis,

    id. 9, 18, 4:

    vita,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 48:

    aures quarum est judicium superbissimum,

    i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:

    scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,

    uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:

    cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,

    id. Pis. 27, 64:

    ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,

    Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:

    reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    superba loqui,

    Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—
    B.
    Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—
    II.
    In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):

    quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,

    Sen. Ep. 76, 21:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21:

    animae virtute et factis,

    Sil. 10, 573:

    triumphus,

    Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:

    merum,

    id. ib. 2, 14, 27; cf.:

    limina civium potentiorum,

    id. Epod. 2, 7:

    postes,

    id. C. 4, 15, 7:

    Tibur,

    Verg. A. 7, 630:

    Phoebe superbe lyrā,

    Tib. 4, 2, 22:

    sedes Dolopum,

    Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:

    domus,

    Sen. Herc. Oet. 509:

    dapes,

    Mart. 3, 45, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—
    2.
    Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—
    3.
    Herba = chamaemeli, App. Herb. 23.—Hence, adv. (acc. to I.), haughtily, proudly, superciliously.
    (α).
    Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:

    imperare,

    Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;

    10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,

    id. 44, 14, 8.—
    (β).
    Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—
    b.
    Comp.:

    superbius,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 11:

    preces alicujus superbius accipere,

    Tac. A. 2, 37.—
    c.
    Sup.:

    superbissime,

    Cic. Pis. 27, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > superbus

  • 3 superbus

    superbus, a, um (zu super, wie probus zu pro) = ὑπερήφανος, sich erhebend über andere, stolz, I) im üblen Sinne, 1) eig., v. leb. Wesen, hochfahrend, übermütig, hochmütig, hoffärtig (Ggstz. moderatus), a) v. Pers.: α) absol., Cic. u.a. (auch subst., procax et superbus, Sen. de const. 18, 5): ni desinis esse superba, den Hochmut ablegst (fahren läßt), Tibull.: superbum se praebuit in fortuna, Cic.: utrum superbiorem te pecunia facit, an etc., Cic.: superbissima familia, Cic.: superbissimus homo, Auct. b. Afr. – faciam hodie te superbum (im Wortspiele), ich will dich zu einem Hochgetragenen, Hohen machen (= ich will dich so abprügeln, daß man dich wird forttragen müssen, weil die Stolzen sich lieber fahren und tragen lassen, als gehen), Plaut. – als Beiname des jüngeren Tarquinius, des letzten Königs der Römer, Cic., Liv. u.a. – β) m. Abl. (auf), pecuniā, Hor.: parto regno, Curt.: meo superbus incedis malo, Hor. – b) v. Tieren, stolz, sich brüstend, gallus, Mart.: ales, v. Phönix, Mart. – 2) übtr., v. sachl. od. abstr. Subjj., stolz, hochmütig, eitel, streng, arces, Hor.: oculi, Ov.: aures, Liv.: gressus, Verg.: dens, Hor.: corpus, Hor.: virtus, Cic.: pax, Liv.: iura, Liv.: superbius factum, Auct. b. Afr.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ut ille superbissimus titulus modicus atque etiam demissus videretur, Plin. ep. – victoria, quae naturā insolens et superba est, die Stellung des Siegers, die ihrer Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic. Marc. 9. – mit folg. Infin., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646; vgl. aliud consilium (sc. instituere), superbum, wäre gewalttätig, revolutionär, Cic. de or. 2, 165. – neutr. subst., ne superbum esset, damit dies nicht den Schein der Überhebung haben möchte, Cic.: superba loqui, hochmütige Reden führen, Prop. – II) im guten Sinne: 1) v. Menschen, erhaben, ausgezeichnet, hervorragend, Atridae, Hor.: populus bello superbus, Verg.: animae virtute et factis, Sil. – 2) übtr., von sachl. u. abstr. Subjj., prangend, prächtig, erhaben, ausgezeichnet, coniugium, Verg.: apparatus habitusque, Liv.: triumphus, Hor.: limina civium potentiorum, Hor.: dapes, Mart. – insbes., pira, unsere Muskatellerbirnen, Colum. u. Plin.: olivae, eine dickere u. fleischigere Art, Plin.

    lateinisch-deutsches > superbus

  • 4 superbus

    superbus, a, um (zu super, wie probus zu pro) = ὑπερήφανος, sich erhebend über andere, stolz, I) im üblen Sinne, 1) eig., v. leb. Wesen, hochfahrend, übermütig, hochmütig, hoffärtig (Ggstz. moderatus), a) v. Pers.: α) absol., Cic. u.a. (auch subst., procax et superbus, Sen. de const. 18, 5): ni desinis esse superba, den Hochmut ablegst (fahren läßt), Tibull.: superbum se praebuit in fortuna, Cic.: utrum superbiorem te pecunia facit, an etc., Cic.: superbissima familia, Cic.: superbissimus homo, Auct. b. Afr. – faciam hodie te superbum (im Wortspiele), ich will dich zu einem Hochgetragenen, Hohen machen (= ich will dich so abprügeln, daß man dich wird forttragen müssen, weil die Stolzen sich lieber fahren und tragen lassen, als gehen), Plaut. – als Beiname des jüngeren Tarquinius, des letzten Königs der Römer, Cic., Liv. u.a. – β) m. Abl. (auf), pecuniā, Hor.: parto regno, Curt.: meo superbus incedis malo, Hor. – b) v. Tieren, stolz, sich brüstend, gallus, Mart.: ales, v. Phönix, Mart. – 2) übtr., v. sachl. od. abstr. Subjj., stolz, hochmütig, eitel, streng, arces, Hor.: oculi, Ov.: aures, Liv.: gressus, Verg.: dens, Hor.: corpus, Hor.: virtus, Cic.: pax, Liv.: iura, Liv.: superbius factum, Auct. b. Afr.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ut ille superbissimus titulus modicus atque etiam demissus videretur, Plin. ep. – victo-
    ————
    ria, quae naturā insolens et superba est, die Stellung des Siegers, die ihrer Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic. Marc. 9. – mit folg. Infin., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646; vgl. aliud consilium (sc. instituere), superbum, wäre gewalttätig, revolutionär, Cic. de or. 2, 165. – neutr. subst., ne superbum esset, damit dies nicht den Schein der Überhebung haben möchte, Cic.: superba loqui, hochmütige Reden führen, Prop. – II) im guten Sinne: 1) v. Menschen, erhaben, ausgezeichnet, hervorragend, Atridae, Hor.: populus bello superbus, Verg.: animae virtute et factis, Sil. – 2) übtr., von sachl. u. abstr. Subjj., prangend, prächtig, erhaben, ausgezeichnet, coniugium, Verg.: apparatus habitusque, Liv.: triumphus, Hor.: limina civium potentiorum, Hor.: dapes, Mart. – insbes., pira, unsere Muskatellerbirnen, Colum. u. Plin.: olivae, eine dickere u. fleischigere Art, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superbus

  • 5 superbus

        superbus adj.    with comp. and sup, haughty, proud, vain, arrogant, insolent, discourteous, supercilious, domineering: iuvenis, V.: superbum se praebuit in fortunā: utrum superbiorem te pecunia facit?: Laudato pavone superbior, O.: homines superbissimi, S.: non respondere vereor, ne superbum sit, L.: superbum est dicere, etc.: atque meo nunc Superbus incedis malo, H.: opibus superbi, V.: iura, L.: lex superbissima, L.—Expressive of pride, proud, lofty, arrogant: mutatio vestis, L.: aures quarum est iudicium superbissimum, i. e. very severe: responsa, arrogant: oculi, O.: Karthaginis arces, H.—Fastidious, squeamish, delicate: dens, H.: corpus, H.—Proud, august, splendid, magnificent, superb: populus bello, V.: triumphus, H.: Postes, H.: sedes Dolopum, V.
    * * *
    superba, superbum ADJ
    arrogant, overbearing, haughty, proud

    Latin-English dictionary > superbus

  • 6 stolz

    stolz, superbus (hochmütig). – insolens (übermütig). – arrogans (anmaßend). – fastidiosus (mit Geringschätzung auf andere blickend). – magnificus. splendidus (prächtig, v. Dingen, s. »herrlich« den Untersch.). – stolz auf etwas, elatus, sublatus alqā re. – ein st. Benehmen, Wesen, s. Stolz. – st. sein, magnos gerere spiritus; inani superbiā tumere: st. sein auf etwas, superbire alqā re (sich mit etwas brüsten); alqā re inflatum esse. alqā re tumere (durch od. über etwas aufgeblasen sein); alqāve elatum esse (durch etw. hochmütig geworden sein, z.B. opibus): alqā re gloriari (mit etwas prahlen, z.B. vitiis). – st. werden, superbum esse coepisse; magnos spiritus od. magnam arrogantiam sibi sumere: unerträglich st. werden, haud tolerandam sibi sumere arrogantiam: so st. werden, daß etc., eo insolentiae procedere, ut etc. – jmd. st. machen, alqm superbum facere. alci spiritus afferre (beide v. Dingen): jmd. unerträglich st. machen, inflare alcis animum ad intolerabilem superbiam (z.B. v. Glück). – Adv.superbe; insolenter; arroganter. – sich st. betragen, benehmen (ein st. Betragen annehmen), elatius se gerere; insolentius se efferre; magnifice se iactare (sich stolz brüsten): sich im Glücke st. betragen, praebere se superbum in fortuna: st. tun, superbire; fastidire.

    deutsch-lateinisches > stolz

  • 7 superbus

    [st1]1 [-] sŭperbus, a, um: - [abcl][b]a - orgueilleux, arrogant, présomptueux, hautain, dédaigneux; fier (ord. en mauv. part). - [abcl]b - dur, sévère, tyrannique, violent, injuste. - [abcl]c - noble, glorieux, magnifique, brillant, imposant, superbe, éminent, supérieur.[/b]    - superbus origine: fier de son origine.    - superba responsa, Cic. Vatin. 3, 8: réponse arrogante. [st1]2 [-] Sŭperbus, i, m.: (Tarquin) le Superbe (surnom du dernier roi de Rome).
    * * *
    [st1]1 [-] sŭperbus, a, um: - [abcl][b]a - orgueilleux, arrogant, présomptueux, hautain, dédaigneux; fier (ord. en mauv. part). - [abcl]b - dur, sévère, tyrannique, violent, injuste. - [abcl]c - noble, glorieux, magnifique, brillant, imposant, superbe, éminent, supérieur.[/b]    - superbus origine: fier de son origine.    - superba responsa, Cic. Vatin. 3, 8: réponse arrogante. [st1]2 [-] Sŭperbus, i, m.: (Tarquin) le Superbe (surnom du dernier roi de Rome).
    * * *
        Superbus, Adiectiuum. Virgil. Orgueilleux, Superbe, Fier, Felle, Rogue.
    \
        Superbus. Virgil. Noble et excellent.
    \
        Superbus. Virgil. Hault eslevé.
    \
        Postes auro, spoliisque superbi. Virgil. Ornez.
    \
        Superbus. Virgil. Riche.
    \
        Aures habere superbas. Liu. Desdaigner d'ouir parler aucun.
    \
        Ius superbum. Cic. Arrogant et inegual.
    \
        Merum superbum. Horat. Un excellent.
    \
        Tecta superba. Virgil. Maison magnifique.
    \
        Superbum est Iudices, et non ferendum, dicere, etc. Cic. C'est trop arrogamment faict, etc. C'est trop entreprins, etc.

    Dictionarium latinogallicum > superbus

  • 8 lily

    lily лилия, Lilium
    Afgan lily лилия многолистная, Lilium polyphyllum
    Amazon lily эухарис крупноцветковый, Eucharis grandiflora
    arum lily зантедешия эфиопская, Zantedeshia aethiopica
    banana water lily кувшинка жёлтая, Nymphaea flava
    belladonna lily амариллис белладонна, Amaryllis belladonna
    blackberry lily 1. гемминга китайская, Gemminga chinensis; 2. беламканда китайская, Belamcanda chinensis
    blood lily хемантус, Haemanthus
    blue water lily кувшинка капская, Nymphaea capensis
    broad dwarf day lily красоднев Миддендорфа, Hemerocallis middendorfii
    bulbil lily лилия красная, Lilium bulbiferum
    butterfly lily калохортус Гунисона, Calochortus gunnisoni
    candlestick lily лилия даурская, Lilium dahuricum
    Caucasian lily лилия однобратственная, Lilium monodelphum
    chaparral lily лилия краснеющая, Lilium rubescens
    checkered lily рябчик шахматный, Fritillaria meleagris
    climbing lily глориоза, Gloriosa
    Clinton's lily клинтония северная, Clintonia borealis
    coast lily лилия приморская, Lilium maritimum
    coral lily лилия узколистная, Lilium pumilum
    corn lily вьюнок полевой, Convolvulus arvensis
    cow lily 1. калужница болотная, Caltha palustris; 2. кубышка, Nuphar
    crinum lily кринум азиатский, Crinum asiaticum
    day lily красоднев, Hemerocallis
    dwarf tiger lily беламканда китайская, Belamcanda chinensis
    easter lily лилия длинноцветковая, Lilium longiflorum
    eastwood lily лилия невадская, Lilium nevadense
    eureka lily лилия западная, Lilium occidentale
    field lily лилия канадская, Lilium canadense
    flag lily касатик разноцветный, Iris versicolor
    flame lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphium
    flax lily лён новозеландский, Phormium tenax
    giant lily 1. лилия гигантская, Lilium giganteum; 2. маврициева конопля, Furcraea gigantea
    glade lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphium
    glory lily глориоза, Gloriosa
    goldband lily лилия золотистая, Lilium auratum
    golden summer day lily красоднев золотистый, Hemerocallis aurantiaca
    great water lily лотос жёлтый, Nelumbium luteum
    ground lily триллиум поникший, Trillium cernuum
    harvest lily калистегия заборная, Calystegia sepium
    heart-leaved lily лилия сердцевиднолистная, Lilium cordatum
    hedge lily калистегия заборная, Calystegia sepium
    houseleek lily вечноживущая, Lilium sempervivoideum
    huckleberry lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphium
    Jamestown lily дурман вонючий, Datura stramonium
    Kochany lily лилия двухрядная, Lilium distichum
    lamb lily тофиельдия болотная, Tofieldia palustris
    late yellow day lily красоднев Тунберга, Hemerocallis thunbergii
    leafy lily лилия тысячелистная, Lilium myriophyllum
    lemon lily красоднев жёлтый, Hemerocallis flava
    lent lily нарцисс ложный, Narcissus pseudonarcissus
    liver lily касатик разноцветный, Iris versicolor
    long yellow day lily красоднев лимонный, Hemerocallis citrina
    Madonna lily лилия белая, Lilium candidum
    mariposa lily калохортус, Calochortus
    martagon lily лилия кудреватая, царские кудри, Lilium martogon
    may lily 1. майник двулистный, Maianthemum bifolium; 2. ландыш майский, Convallaria majalis
    meadow lily лилия канадская, Lilium canadense
    nankeen lily лилия терракотовая, Lilium testaceum
    narrow dwarf day lily красоднев Думорта, Hemerocallis dumortieri
    noble lily лилия благороднейшая, Lilium nobilissimum
    nodding lily 1. лилия поникающая, Lilium cernuum; 2. лилия канадская, Lilium canadense
    northern lily клинтония северная, Clintonia borealis
    Nuttal's mariposa lily рябчик белый, Fritillaria alba
    orange day lily красоднев рыжий, Hemerocallis fulva
    orange lily лилия клубненосная красная (Lilium bulbiferum var. croceum)
    plantain lily функия, Funkia
    pond lily кувшинка пахучая, Nymphaea odorata
    pygmy water lily кувшинка малая, Nymphaea tetragona
    queen lily куркума цитварная, Curcuma zedoaria
    rain lily куперия, Cooperia
    red lily . лилия филадельфийская, Lilium philadelphium
    rock lily 1. водосбор канадский, Aquilegia canadensis; 2. прострел распростёртый, сон-трава, Pulsatilla patens
    royal water lily виктория амазонская, Victoria amazonica
    rubellum lily лилия розовая, Lilium rubellum
    sand lily леукокринум горный, Leucocrinum montanum
    sea lily зоол морская лилия; pl морские лилия, Crinoidea
    sego lily калохортус, Calochortus nuttali
    senorita water lily кувшинка изящная, Nymphaea elegans
    sierra lily лилия крошечная, Lilium parvum
    slimstem lily лилия мозолистая, Lilium callosum
    small yellow pond lily кувшинка мелколистная, Nymphaea microphylla
    snake lily касатик разноцветный, Iris versicolor
    spear lily дориантес, Doryanthes
    spider lily 1. нильская лилия, Hymenocallis; 2. традесканция виргинская, Tradescantia virginiana
    spring lily кандык беловатый, Erythronium albidum
    star lily 1. леукокринум, белый кринум, Leucocrinum; 2. лилия одноцветная, Lilium concolor
    swamp lily саурурус пониклый, Saururus cernuus
    sward(-grass) lily шпажник, гладиолус, Gladiolus
    tawny day lily красоднев, Hemerocallis
    thimble lily лилия Боландера, Lilium bolanderi
    Thunberg lily лилия изящная, Lilium elegans
    tiger lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphicum; лилия тигровая, Lilium tigrinum
    toad lily 1. кувшинка пахучая, Nymphaea odorata; 2. трициртис, Tricyrtis
    torch lily тритома, книфофия, Kniphofia
    trout lily 1. красоднев, Hemerocallis; 2. кандык американский, Erythronium americanum
    trumpet lily ричардия, Richardia
    tuberous water lily кувшинка клубненосная, Nymphaea tuberosa
    turk's tiger lily лилия гордая, Lilium superbum
    Turk's-cap lily 1. лилия возвышающаяся, Lilium superbum; 2. лилия кудреватая, царские кудри, Lilium martogon
    Washington lily лилия Вашингтона, Lilium washingtonianum
    water lily 1. белокрыльник болотный, Calla palustris; 2. кувшинка, Nymphaea
    western red lily лилия зонтичная, Lilium umbellatum
    white lily триллиум крупноцветковый, Trillium grandiflorum
    white trumpet lily лилия длинноцветная, Lilium longiflorum
    white water lily кувшинка белая, Nymphaea alba; кувшинка чисто-белая, Nymphaea candida
    wild lily 1. майник канадский, Majanthemum canadense; 2. клинтония северная, Clintonia borealis
    wild tiger lily лилия гордая, Lilium superbum
    wood lily 1. лилия филадельфийская, Lilium philadelphium; 2. грушанка малая, Pyrola minor
    yellow day lily красоднев жёлтый, Hemerocallis flava
    yellow lily кандык американский, Erythronium americanum
    yellow water lily 1. кувшинка мексиканская, Nymphaea mesicana; 2. лотос жёлтый, Nelumbium luteum; 3. кубышка жёлтая, Nuphar luteum
    zephyr lily зефирантес, Zephyranthes

    English-Russian dictionary of biology and biotechnology > lily

  • 9 лилия пышная

    Универсальный русско-английский словарь > лилия пышная

  • 10 assuesco

    assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum    - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3.    - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de.    - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude.    - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux.    - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise.    - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme.    - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés.    - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11.    - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver.    - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc.    - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes.    - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée.    - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc.    - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela.    - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres.    - cf. Liv. 21, 33, 4.    - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes.    - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière.    - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars.    - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc.    - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer.    - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux.    - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776.    - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs.    - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43.    - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.
    * * *
    assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum    - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3.    - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de.    - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude.    - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux.    - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise.    - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme.    - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés.    - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11.    - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver.    - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc.    - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes.    - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée.    - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc.    - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela.    - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres.    - cf. Liv. 21, 33, 4.    - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes.    - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière.    - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars.    - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc.    - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer.    - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux.    - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776.    - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs.    - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43.    - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.
    * * *
        Assuesco, assuescis, assueui, assuetum, pen. prod. assuescere. Cic. Se duire et accoustumer, Se habituer.
    \
        Assuescere a teneris. Virg. S'accoustumer de jeunesse.
    \
        Imperio assuescere. Claud. S'accoustumer à regner et imperer.
    \
        In hoc assuescat. Quintil. Qu'il s'accoustume à cela.
    \
        Assuescere bella animis. Virg. S'accoustumer à la guerre.

    Dictionarium latinogallicum > assuesco

  • 11 saltem

    saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même.    - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée.    - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue...    - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours.    - non... saltem = ne... quidem: pas même.    - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé.    - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots.    - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes.    - vix saltem, Quint.: à peine
    * * *
    saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même.    - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée.    - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue...    - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours.    - non... saltem = ne... quidem: pas même.    - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé.    - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots.    - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes.    - vix saltem, Quint.: à peine
    * * *
        Saltem, Coniunctio. Cic. Au moins, A tout le moins.

    Dictionarium latinogallicum > saltem

  • 12 cado

    cecidī, casūrus, ere
    1) падать (in и ad terram C, Q); сваливаться ( ex и de equo C); выпадать (de manibus C; dentes cadunt Pl, Sen etc.; cadunt capilli Pt); ( об атмосферных осадках) падать, идти (imbres cadunt Lcr, Mela; nives cadunt Sen etc.); выпадать, ложиться ( ros cadit Pl и rores cadunt PM); литься, капать, катиться ( lacrimae cadunt Sen); ( о реках) впадать ( in sinum maris L); (о листьях, цветах, плодах) опадать (folia cadunt arbori и ex arbore PM; poma cadunt ramis O); ( о молнии) ударять, поражать (fulmina cadunt Sen, Pt); ( о парусах) убираться ( vela cadunt V); валиться, обрушиваться (vetustate cecidisse C; concussae cadunt urbes Lcr); ( о тенях) падать, ложиться ( majores cadunt de montibus umbrae V); попадать ( in laqueos O)
    2) ( о небесных светилах) заходить (cadentia sidera V; Arcturus cadens H)
    sol cadens V — заходящее солнце, тж. запад
    3) падать, погибать (in acie C и acie O; in proelio Nep; pugnā Canensi L)
    c. ab aliquo O, T, Su — пасть от чьей-л. руки
    4) перен. впадать (in servitutem C; ad servitia L; in potestatem alicujus C)
    c. in morbum Cзаболеть
    5) приходиться (на какое-л. время), совпадать (in id saeculum Romuli cecĭdit aetas C)
    res, quae sub sensūs (sub oculos, sub aspectum, in conspectum) cadunt C — вещи, бросающиеся в глаза (непосредственно ощутимые, очевидные)
    7) выпадать на долю, доставаться (alicui aliquid cecĭdit C etc.)
    vota cadunt Tib — желания исполняются, но
    omnia vota cadunt Prp (ср. 10.) — все (мои) мечты рушатся
    8) случаться, складываться (fortuĭto C; male Cs; feliciter Sen; praeter opinionem Nep)
    si quid adversi casurum foret L — если приключится какая-л. беда
    c. in irrĭtum T, ad irritum L или in cassum Lcr — кончаться ничем, оказываться бесплодным
    9)
    а) падать, понижаться ( prctium cadit L); уменьшаться, убывать, слабеть ( vires cadunt Lcr)
    c. animo C etc.падать духом
    б) ослабевать, утихать (cadit vis venti L; cadit ira L, O, Prp; pelagi cecĭdit fragor V)
    10) пропадать, погибать (cecĭdit superbum Ilium V; mundi alii nascentes, alii cadentes C)
    multa renascentur, quae jam cecĭdēre, cadentque quae nunc sunt in honore vocabula H — многие, уже забытые, слова воскреснут и придут в забвение (многие из тех), которые теперь в чести (ср. 6.)
    11) проваливаться, не иметь успеха (у публики) ( fabula cadit H); проигрывать тяжбу (in judicio C)
    12) подходить, быть свойственным
    minime c. in aliquid C — совершенно не вязаться с чем-л.
    in consuetudinem alicujus non c. C — не быть в чьих-л. привычках
    verebar quorsum id casurum esset C — я боялся того, чем это может кончиться (т. е. дурного исхода)
    14) быть закалываемым, приноситься в жертву ( ovis cadit deo O)
    15) ( о женщине) отдаваться, вступать в любовную связь Pl, Tib, Sen

    Латинско-русский словарь > cado

  • 13 affor

    af-for (ad-for), arch. arfor (Prisc. 35, 4), fātus sum, fārī, I) v. act., jmd. anreden, ansprechen, a) im allg.: alqm, Acc. fr. u. Curt.: versibus iisdem alqm, quibus etc., Cic.: nomine alqm, Verg.: alqm blande od. blandis verbis, Stat. – insbes. beim Abschied = »zu jmd. Worte des Abschieds reden, -sprechen«, affari extremum, Verg.: hos ego digrediens affabar, Verg.: u. nach Bestattung eines Verstorbenen, sic positum affati discedite corpus, so leget den Leib und »Friede dir!« saget zum Abschied, Verg. – b) insbes., bittend ansprechen = anflehen, deum, Acc. fr.: deos, Verg.: precando Vestam, Ov.: hostem supplex affare superbum, Verg. – II) v. pass.: a) angeredet, angesprochen werden, affatis itaque ex officio singulis, Apul. met. 11, 19: prae cunctis igitur affata sacra Monas esto, Mart. Cap. 7. § 731. – b) zugesprochen werden, als t.t. der Augurspr., Varr. LL. 6, 53. – c) Pers. affatum esse = zugleich vom Schicksal ausgesprochen, verhängt sein (als Übersetzung von συνείμαρμαι), in illo fati ordine... hoc quoque protinus affatum est, ut et naviget, Sen. nat. qu. 2, 38, 1. – / Dieses Verbum kommt nur vor in der 3. pers. sing. u. in der 2. pers. plur. Indic. Praes., in der 1. pers. Imperf. Indicat., in der 2. pers. Imperat., im Infin. u. Partic. Vgl. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 27. – parag. Infin. Präs. affarier, Sil. 8, 199.

    lateinisch-deutsches > affor

  • 14 arrogans

    arrogāns, antis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. arrogo), sich Fremdes aneignend = anmaßend, anspruchsvoll, dünkelhaft, rücksichtslos, Indutiomarus iste minax atque arrogans, Cic.: si (veterani) essent arrogantes, non possem ferre fastidium, Cic.: arrogantissime percussorum, Ps. Quint. decl. 7, 12. – adversus superiores tristi adulatione, arrogans minoribus (gegen die N.), inter pares difficilis, Tac. ann. 11, 21: ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur, Caes. – übtr., v. Lebl., si te aliquod dictum arrogans aut superbum movet, Cic.: arr. de se persuasio, Quint.: pigritia arrogantior, Quint.: arrogantissimum proverbium, Macr.: arrogantissima persuasio, Ps. Quint. decl. – arrogans est m. folg. Infin., es verrät Dünkel, timerem, ne arrogans esset ob ea laudare, ob quae gratias agerem, Plin. ep. 9, 31, 2. – subst., arrogans, antis, m., der Anmaßende, Dünkelhafte, Vulg. Sirach 7, 9 u.a.: arrogantis est m. folg. Infin., Cic. de off. 1, 99.

    lateinisch-deutsches > arrogans

  • 15 assuesco

    as-suēsco (adsuēsco), suēvī, suētum, ere (*assueo), I) tr. an etw. gewöhnen, m. Dat. od. Abl., qui pluribus assuerit mentem corpusque superbum, Hor. sat. 2, 2, 109: contrahendo militi ac remigi navalibusque assuescendo certaminibus praefectus, Vell. 2, 79, 1: alqm ass. fatis, Lucan. 5, 776: Icariā Rhodopen umbrā, Stat. Theb. 4, 655. – m. in u. Akk., assueverat Armenios in hoc unum servitutis genus, ut etc., Flor. 4, 12, 43. – m. Infin., rem Quirini assuescit supero pollere in secula regno, Prud. c. Symm. 1, 540. – II) intr. an etw. sich gewöhnen, etw. gewohnt werden, durch Gewöhnung sich etw. aneignen, lernen, Perf. assuēvi = ich habe mich an etw. gewöhnt, ich bin etw. gewohnt, Partiz. Perf. Pass. assuētus = an etw. gewöhnt, eine Sache gewohnt, A) im allg., konstr. m. ad u. Akk., male assuetus ad omnes vis controversiarum, Sall. hist. fr. 3, 62 (84): non assuetae ad sceptra manus, Sen. Troad. 159 (152). – m. in u. Akk., in hoc assuescat (puer), huius rei naturam sibi faciat, Quint. 4, 2, 17: iam inde a puero in omnia familiaria iura assuetus, Liv. 24, 5, 9. – m. Abl. (vgl. Gronov u. Drak. Liv. 31, 35, 3. Freinsh. Flor. 1, 1, 7. Scheffer Iustin. 31, 1, 8), genus pugnae, quo assuerant, Liv.: ille barbarus (populus) et signis militaribus et disciplinā armis etiam Romanis assueverat, Flor.: homines labore assiduo et cotidiano assueti, Cic.: tot gentes alterius imperio ac nomine assuetae, Curt. – m. Dat. (vgl. Duker Liv. 10, 17, 10), quaestui, Liv.: sermoni, Quint.: quieti et otio per voluptates, Tac.: gens umori ac frigori assueta, Liv.: mensae assuetus erili, Verg.: ungewiß, ob m. Dat. od. Abl., ass. legibus, Cic.: scriptoribus, Quint.: vicinitas non assueta mendaciis, Cic.: assuetae ripis volucres et fluminis alveo, Verg.: assueta gymnasiis et oleo corpora, Quint.: u. Partic. im Compar., ea (Hispanorum legio) assuetior montibus, Liv. 22, 18, 3. – m. inter se, assueti inter se hostes, Liv. 10, 19, 16. – m. Acc., ne tanta animis assuescite bella, Verg. Aen. 6, 833: iuxta invia ac devia assueti, Liv. 21, 33, 4 (Wölffl. in invia). – m. Infin. (vgl. Gronov Liv. 21, 16, 5. Fabri Liv. 21, 33, 4. Mützell Curt. 3, 10 [25], 9. Benecke Iustin. 37, 2, 8), ut fremitum assuescat voce vincere, Cic.: assuescat iam a tenero non reformidare homines, Quint.: paulatim claram lucem pati assuesce, Sen.: assuevi non mihi respondere sed adversario, Sen. rhet.: assueti vinci, Liv.: rapto vivere assueti, Curt. – absol., sic enim assuevi (als Parenthese), Cic. ep. 9, 22, 5: ut assueverant, Curt. 9, 1 (6), 36. – B) insbes., sich an jmd. gewöhnen, seinen Umgang liebgewinnen, a) im guten Sinne, m. Dat. od. Abl., amici, quibus maxime assueverat, Curt.: pedites, quibus assueverat, Curt. – m. ad u. Akk., uri assuescere ad homines et mansuefieri ne parvuli quidem possunt, Caes. b. G. 6, 28, 4. – b) im üblen Sinne: spado, cui et Dareus assuetus fuerat et mox Alexander assuevit, Curt. 6, 5 (18), 23. – / Über die synkop. Formen assuesti, assuerim, assueram, assuesse, s. Neue-Wagener Formenlehre3 Bd. 3. S. 484 f.

    lateinisch-deutsches > assuesco

  • 16 contumeliosus

    contumēliōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (contumelia), voll Ehrenkränkung, voller Schmach, voller Schmähung, a) v. Pers., herabwürdigend od. ehrenrührig od. schmachvoll verfahrend, schmähend, schmähsüchtig, partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas, Cic. – m. in od. adversus u. Akk., tam contumeliosos in se ridet invicem eloquentia, Quint.: contumeliosus est adversus artem orandi, Quint. – in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus, Sen. – m. in u. Abl., quam contumeliosus in edictis! Cic.: in emendando non acerbus minimeque c., Quint. – b) v. Lebl., herabwürdigend, ehrenrührig, schmachvoll, schmählich, Schmach-, dicta, Sall.: edicta, Suet.: libelli, Pasquille, Sen. rhet.: epistula, Suet.: oratio, Cic.: genus dicendi, Quint.: verba, Sen.: voces, Caes. – u. contumeliosior παρεγχείρησις, Cic.: contumeliosissimum verbum, Quint. – m. in u. Akk., epistulae in aliquem c., Cic.: quod contumeliosum in eos foret, Sall.: in socios iniuriosum et contumeliosum est m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. Dat. (wem? für wen?), contumeliosum id (est) militibus, Tac.: quod ceteris agentibus contumeliosissimum fuit, Quint.: id contumeliosum est plebi m. folg. Acc. u. Infin., Liv.

    lateinisch-deutsches > contumeliosus

  • 17 conveniens

    conveniēns, entis, PAdi., nachaug. auch m. Compar. u. Superl. (convenio), zusammentreffend, I) eig., anschließend, passend, bene c. toga, Ov. art. am. 1, 514. – II) übtr., übereinkommend, zusammentreffend, übereintreffend, übereinstimmend, harmonierend, a) = entsprechend, passend, angemessen, zusagend, schicklich, m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. cum populi vultu c. dies, Ov.: ut quemadmodum in oratione constanti, sic in vita omnia apta sint inter se et convenientia, Cic.: minime inter se convenientes orationes, Liv.: motus inter se c., Lucr. – m. Dat., nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et c. decretis eius, Cic.: c. hostia rebus suis, Cic.: oratio tempori conveniens, zeitgemäße, Liv.: maiora nec feminae c. negotia, Suet.: probus vultus et c. prudenti viro gestus, Sen.: Compar. (in der Vergleichung, m. Ang. des Verglichenen durch Abl.), quin hāc prudentiā illa imprudentia decori publico fuerit convenientior, Vell.: quid enim his, quae suprarettuli, facto Mucii convenientius? Val. Max. – nihil convenientius ducens quam necem avunculi vindicare, Suet.: u. Superl., disciplina convenientissima viris, Vell.: vox convenientissima conscientiae suae, Vell.: u. neutr. Plur. subst., reddere personae convenientia cuique, Hor.: sibi convenientia finge, Hor. – m. ad od. in u. Akk., nihil est enim tam naturae aptum, tam conveniens ad res vel secundas vel adversas, Cic. de amic. 17: ad formam tauri c. sonus, Ov. Ib. 436 (438): forma in illam c. amplitudinem, Vell. 2, 29, 2. – m. in u. Abl., gratulatio c. in ea victoria, Liv. 45, 19, 3. – im Zshg. absol., hunc tam superbum apparatum convenientes sequebantur contemptus hominum omnium, Liv.: oculi convenientes, ansprechende (?), Fronto de oratt. p. 159 N.: u. neutr. Plur. subst., recta et convenientia et constantia natura desiderat, Cic. – convenientius od. convenientissimum est m. folg. Acc. u. Infin., s. Plin. 34, 35; zugl. m. Dat., Plin. ep. 3, 18, 1; 10, 3 (20), 2. Plin. pan. 87, 1. – nihil convenientius ducens, quam m. folg. Infin., Suet. Aug. 10, 1. – b) bene c., gut harmonierend = im guten Vernehmen stehend, uxor bene c., Suet.: bene c. propinqui, Cic.: proximi cognatique optime c., Cic.

    lateinisch-deutsches > conveniens

  • 18 dehinc

    de-hinc, Adv., von hier an, hierauf, I) im Raume: a) eig.: interiora Cedrosii, dehinc Persae habitant, Mela 3, 8, 4 (3. § 75): u. so Tac. ann. 4, 5. – b) übtr. zur Bezeichnung der Reihenfolge, hierauf, alsdann, Hor. de art. poët. 144. Sil. 8, 471. – c) zur Angabe der Folge, daraus, daher, Plaut. Cas. 94. Ter. Andr. 190. – II) in der Zeit: a) mit Beziehung auf die gegenwärtige Zeit, wobei man die Zukunft im Auge hat, mit folg. Präsens od. Futurum, von jetzt an, von nun an,profecto nemo est, quem iam dehinc metuam, Plaut.: o faciem pulchram; deleo omnes dehinc ex animo mulieres, Ter.: vos, di, testes facio, me L. Tarquinium Superbum... quācumque dehinc vi possim, exsecuturum, Liv. – at nunc dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore, Ter.: at ut scias nunc dehinc Latine iam loquar, Plaut. – mit Zurückversetzung in die Vergangenheit, von da an, seitdem,duplex dehinc fama est, Suet.: cum ex instituto Tiberii omnes dehinc Caesares benificia... aliter rata non haberent, Suet.: quā classe dehinc effusa procorum bella! Val. Flacc. – b) mit Beziehung auf eine andere Zeit, an die mit dehinc angeknüpft wird, mag sie der Zukunft, Vergangenheit od. Gegenwart angehören, und zwar: α) in einfacher Anreihung einer Handlung an die andere, hierauf, sodann, nachher, Eurum ad se Zephyrumque vocat; dehinc talia fatur, Verg.: Sequanos in verba eius adigit; dehinc audito legionum tumultu profectus etc., Tac.: mors quoque, de qua dehinc dicam, ostentis praecognita est, Suet. – β) in der Aufzählung mehrerer Verhältnisse nacheinander, hierauf, alsdann, incipiet ergo putrescere, dehinc laxata ire in umorem et assiduā tabe defluere; tunc exsilient sub montibus flumina, inde aurā tacta manabunt, Sen. nat. qu. 3, 29, 6: post hunc Numa Pompilius Marti et Robigini fecit (opferte), dehinc Tullus Hostilius, dehinc Ancus Martius et ceteri quoque per ordinem, Tert. de spect. 5 extr. – korresp. m. primum, Sall. Cat. 3, 2. Verg. georg. 3, 166 sq.: m. primo, Suet. Aug. 49, 3. – / Das Wort dehinc bildet seiner Natur nach einen Jambus ( ñ–), s. Verg. georg. 3, 167. Hor. epod. 16, 65; de art. poët. 144, wird aber öfter durch Synäresis einsilbig gesprochen, s. Verg. Aen. 1, 131 u. 256. Ov. fast. 6, 788.

    lateinisch-deutsches > dehinc

  • 19 ferrum

    ferrum, ī, n., das Eisen, I) als Rohstoff, 1) eig., fabrica aeris et metalli, Cic.: scyphi e ferro dicati, B. aus Eisen, eiserne, Plin. – 2) übtr., v. der Härte des Gemüts, in pectore ferrum gerit, Ov.: rigidum ferri semina pectus habet, Ov. – II) verarbeitet, meton.: 1) im allg. = jedes eiserne Werkzeug, Axt, Beil, Hor.: Kette, Sen.: Schere oder Schermesser, Ov.: Kräuseleisen, Brenneisen, Verg. u. Ov.: aequor ferro scindere, Pflugschar, Verg.: ferro et igne curari, durch Schneiden u. Brennen, Sen. – 2) insbes., wie unser Eisen, Stahl, Klinge = das Schwert, der Dolch, ferrum stringere (blank ziehen), Verg. u. Liv.: incumbere ferro, sich ins Schw. stürzen, Ov., Val. Max. u.a.: alqm ferro aggredi, Nep. u. Ov.: alqm cum ferro (mit bewaffneter Hand) invadere, Cic.: ferro, non rudibus dimicantes, Tac.: agros ferro ignique vastare, urbes ferro atque igni vastare, Liv.: Troiam ferro ignibusque delere, Augustin.: Ciliciam igni ferroque vastare, Curt.: huic urbi ferro ignique minitari, Cic.: patriae igni ferroque minitari, Cic.: spernens quod alii per ignes ferrumque peterent, Curt.: haec omnia flammā ac ferro delere, Cic.: ferro flammāque omnia pervastare, Liv.: quinquaginta milium spatium ferro flammisque pervastare, Tac.: face (mit Feuer) Dardanios ferroque sequi colonos, Verg.: exercitus nostros ferro vique caedere, Tac.: me L. Tarquinium Superbum ferro igni quācumque dehinc vi possim exacturum, Liv.: cadere od. perire ferro poenali (durchs Henkerschwert), Amm.: ferrum nunc hebet? Liv.

    lateinisch-deutsches > ferrum

  • 20 regius

    rēgius, a, um (rēx), von einem Könige ausgehend, das Wesen, die Person oder den Stand des Königs betreffend, königlich, des Königs, der Könige, I) adi.: 1) eig.: genus, Cic.: potestas, Cic.: civitas, Monarchie, Cic.: nomen, Cic. u. Liv.: ornatu regio esse, Cic.: virgo, königliche Prinzessin, Catull. u. Ov.: ales, v. Adler (als Vogel des Jupiter), Ov.: legatio, Liv.: interitus regii, Val. Max.: anni, der Regierung der Könige (in Rom), Cic.: causa, Einsetzung des Königs (Ptolemäus Auletes), Cic.: bellum, mit den Königen (Mithridates u. Tigranes), Cic.: auctio, königlicher Güter, Plin.: atrium, s. unten no. II, B, 1: poet., lympha, woraus die parthischen Könige tranken, Tibull. – regia res scelus est, Königen geziemend, eines Königs würdig, Ov. fast. 6, 595: u. so regia res est m. Infin., Ov. ex Pont. 2, 9, 11: u. vix regium videbatur m. Infin., Liv. 29, 11, 12. – 2) übtr.: a) königlich, prächtig, vorzüglich, forma, Plaut.: moles (Bauten), Hor.: fama, Plin. – v. der vorzüglichsten Art irgendeines Natur- oder Kunsterzeugnisses, olea, pira, laurus, Colum. u. Plin.: unguentum, Cassiod.: charta, Catull.: convivium regium agitare, Fronto. – morbus, Gelbsucht (angeblich weil durch delikate Heilmittel, durch Frohsinn u. dgl. geheilt), Cels., Hor. u.a.: stella. ein großer heller Stern im Gestirne des Löwen (jetzt Regulus gen.), Plin. 18, 235. – b) herrisch, herrschsüchtig, animal, Chalcid. Tim. 166 – superbum istud et regium, nisi etc., eigenmächtig u. tyrannisch wäre es, wenn man nicht, Plin. pan. 7, 6. – II) subst.: A) rēgiī, iōrum, m., 1) die Truppen des Königs, die Königlichen, Nep. Dat. 1, 4. Liv. 37, 41, 3 u. 40, 4. § 11 u. 15. – 2) die Satrapen des Königs, die Hofleute, Nep. Ages. 8, 3. – B) rēgia, ae, f., 1) die königliche Wohnung, der königliche Palast, das Schloß, der Hof, die Burg, a) eig.: α) übh., Cic., Caes. u.a. – β) insbes., ein öffentliches Gebäude in Rom an der via sacra, dicht am Vestatempel, die Königsburg des Numa, später zu priesterlichen Zwecken verwandt, Cic. Mil. 37. Ov. trist. 3, 1, 30 u. fast. 6, 264: u. dah. atrium regium, die Halle dieser regia, Liv. 26, 27, 3. – b) übtr., das königliche Zelt im Lager, gleichs. das Hoflager, Liv. 2, 12, 10. Curt. 9, 5 (22), 30. – c) meton., der Hof = die königliche Familie, Liv. 1. 46, 3; 24, 22, 14. – u. = Fürst und Hofleute, Tac. ann. 11, 29. Petron. poet. 5. v.4. – 2) rein lat. Ausdruck für basilica (βασιλική), ein öffentliches Gebäude mit doppelten Säulengängen, die Halle, Säulenhalle, theatri Pompei, Suet. Aug. 31, 5: Pauli, Stat. silv. 1, 1, 30. – 3) rein lat. Ausdr. für die Pflanze basilisca (w. s.), Ps. Apul. herb. 128. – 4) (sc. potestas) = βασιλεία, königl. Herrschaft, Persica r., Curt. 6, 6 (20), 2: übtr., gregis regia cui cessit, v. Stiere, Val. Flacc. 5, 67.

    lateinisch-deutsches > regius

См. также в других словарях:

  • Lilium superbum — Systematik Monokotyledonen Ordnung: Lilienartige (Liliales) …   Deutsch Wikipedia

  • Lilium superbum —   Lilium superbum …   Wikipedia Español

  • Platycerium superbum — Platycerium superbum …   Wikipédia en Français

  • Lilium superbum — Lilium superbum …   Wikipédia en Français

  • Ensete superbum — taxobox name = Ensete superbum image caption = Ensete superbum at the United States Botanic Garden regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Monocots unranked ordo = Commelinids ordo = Zingiberales familia = Musaceae… …   Wikipedia

  • Eximacris superbum — Taxobox name = Eximacris superbum status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Orthoptera familia = Acrididae genus = Eximacris species = E. superbum binomial = Eximacris superbum binomial… …   Wikipedia

  • Lilium superbum — Lilium superbum …   Wikipédia en Français

  • Lilium superbum — Taxobox name = Lilium superbum image width = 240px image caption = Lilium superbum in the Great Smoky Mountains National Park, North Carolina regnum = Plantae phylum = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Liliales familia = Liliaceae genus …   Wikipedia

  • Pseudagrion superbum — Taxobox name = Pseudagrion superbum status = LC | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Odonata familia = Coenagrionidae genus = Pseudagrion species = P. superbum binomial = Pseudagrion superbum… …   Wikipedia

  • Anthurium superbum — Taxobox name = Anthurium superbum status = VU | status system = IUCN3.1 regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Alismatales familia = Araceae genus = Anthurium species = A. superbum binomial = Anthurium superbum… …   Wikipedia

  • Neobisium lethaeum superbum —   Neobisium lethaeum superbum Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»