-
1 Superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
2 superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
3 superbus
superbus, a, um (zu super, wie probus zu pro) = ὑπερήφανος, sich erhebend über andere, stolz, I) im üblen Sinne, 1) eig., v. leb. Wesen, hochfahrend, übermütig, hochmütig, hoffärtig (Ggstz. moderatus), a) v. Pers.: α) absol., Cic. u.a. (auch subst., procax et superbus, Sen. de const. 18, 5): ni desinis esse superba, den Hochmut ablegst (fahren läßt), Tibull.: superbum se praebuit in fortuna, Cic.: utrum superbiorem te pecunia facit, an etc., Cic.: superbissima familia, Cic.: superbissimus homo, Auct. b. Afr. – faciam hodie te superbum (im Wortspiele), ich will dich zu einem Hochgetragenen, Hohen machen (= ich will dich so abprügeln, daß man dich wird forttragen müssen, weil die Stolzen sich lieber fahren und tragen lassen, als gehen), Plaut. – als Beiname des jüngeren Tarquinius, des letzten Königs der Römer, Cic., Liv. u.a. – β) m. Abl. (auf), pecuniā, Hor.: parto regno, Curt.: meo superbus incedis malo, Hor. – b) v. Tieren, stolz, sich brüstend, gallus, Mart.: ales, v. Phönix, Mart. – 2) übtr., v. sachl. od. abstr. Subjj., stolz, hochmütig, eitel, streng, arces, Hor.: oculi, Ov.: aures, Liv.: gressus, Verg.: dens, Hor.: corpus, Hor.: virtus, Cic.: pax, Liv.: iura, Liv.: superbius factum, Auct. b. Afr.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ut ille superbissimus titulus modicus atque etiam demissus videretur, Plin. ep. – victoria, quae naturā insolens et superba est, die Stellung des Siegers, die ihrer Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic. Marc. 9. – mit folg. Infin., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646; vgl. aliud consilium (sc. instituere), superbum, wäre gewalttätig, revolutionär, Cic. de or. 2, 165. – neutr. subst., ne superbum esset, damit dies nicht den Schein der Überhebung haben möchte, Cic.: superba loqui, hochmütige Reden führen, Prop. – II) im guten Sinne: 1) v. Menschen, erhaben, ausgezeichnet, hervorragend, Atridae, Hor.: populus bello superbus, Verg.: animae virtute et factis, Sil. – 2) übtr., von sachl. u. abstr. Subjj., prangend, prächtig, erhaben, ausgezeichnet, coniugium, Verg.: apparatus habitusque, Liv.: triumphus, Hor.: limina civium potentiorum, Hor.: dapes, Mart. – insbes., pira, unsere Muskatellerbirnen, Colum. u. Plin.: olivae, eine dickere u. fleischigere Art, Plin.
-
4 superbus
superbus, a, um (zu super, wie probus zu pro) = ὑπερήφανος, sich erhebend über andere, stolz, I) im üblen Sinne, 1) eig., v. leb. Wesen, hochfahrend, übermütig, hochmütig, hoffärtig (Ggstz. moderatus), a) v. Pers.: α) absol., Cic. u.a. (auch subst., procax et superbus, Sen. de const. 18, 5): ni desinis esse superba, den Hochmut ablegst (fahren läßt), Tibull.: superbum se praebuit in fortuna, Cic.: utrum superbiorem te pecunia facit, an etc., Cic.: superbissima familia, Cic.: superbissimus homo, Auct. b. Afr. – faciam hodie te superbum (im Wortspiele), ich will dich zu einem Hochgetragenen, Hohen machen (= ich will dich so abprügeln, daß man dich wird forttragen müssen, weil die Stolzen sich lieber fahren und tragen lassen, als gehen), Plaut. – als Beiname des jüngeren Tarquinius, des letzten Königs der Römer, Cic., Liv. u.a. – β) m. Abl. (auf), pecuniā, Hor.: parto regno, Curt.: meo superbus incedis malo, Hor. – b) v. Tieren, stolz, sich brüstend, gallus, Mart.: ales, v. Phönix, Mart. – 2) übtr., v. sachl. od. abstr. Subjj., stolz, hochmütig, eitel, streng, arces, Hor.: oculi, Ov.: aures, Liv.: gressus, Verg.: dens, Hor.: corpus, Hor.: virtus, Cic.: pax, Liv.: iura, Liv.: superbius factum, Auct. b. Afr.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ut ille superbissimus titulus modicus atque etiam demissus videretur, Plin. ep. – victo-————ria, quae naturā insolens et superba est, die Stellung des Siegers, die ihrer Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic. Marc. 9. – mit folg. Infin., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646; vgl. aliud consilium (sc. instituere), superbum, wäre gewalttätig, revolutionär, Cic. de or. 2, 165. – neutr. subst., ne superbum esset, damit dies nicht den Schein der Überhebung haben möchte, Cic.: superba loqui, hochmütige Reden führen, Prop. – II) im guten Sinne: 1) v. Menschen, erhaben, ausgezeichnet, hervorragend, Atridae, Hor.: populus bello superbus, Verg.: animae virtute et factis, Sil. – 2) übtr., von sachl. u. abstr. Subjj., prangend, prächtig, erhaben, ausgezeichnet, coniugium, Verg.: apparatus habitusque, Liv.: triumphus, Hor.: limina civium potentiorum, Hor.: dapes, Mart. – insbes., pira, unsere Muskatellerbirnen, Colum. u. Plin.: olivae, eine dickere u. fleischigere Art, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superbus
-
5 superbus
superbus adj. with comp. and sup, haughty, proud, vain, arrogant, insolent, discourteous, supercilious, domineering: iuvenis, V.: superbum se praebuit in fortunā: utrum superbiorem te pecunia facit?: Laudato pavone superbior, O.: homines superbissimi, S.: non respondere vereor, ne superbum sit, L.: superbum est dicere, etc.: atque meo nunc Superbus incedis malo, H.: opibus superbi, V.: iura, L.: lex superbissima, L.—Expressive of pride, proud, lofty, arrogant: mutatio vestis, L.: aures quarum est iudicium superbissimum, i. e. very severe: responsa, arrogant: oculi, O.: Karthaginis arces, H.—Fastidious, squeamish, delicate: dens, H.: corpus, H.—Proud, august, splendid, magnificent, superb: populus bello, V.: triumphus, H.: Postes, H.: sedes Dolopum, V.* * *superba, superbum ADJarrogant, overbearing, haughty, proud -
6 stolz
stolz, superbus (hochmütig). – insolens (übermütig). – arrogans (anmaßend). – fastidiosus (mit Geringschätzung auf andere blickend). – magnificus. splendidus (prächtig, v. Dingen, s. »herrlich« den Untersch.). – stolz auf etwas, elatus, sublatus alqā re. – ein st. Benehmen, Wesen, s. Stolz. – st. sein, magnos gerere spiritus; inani superbiā tumere: st. sein auf etwas, superbire alqā re (sich mit etwas brüsten); alqā re inflatum esse. alqā re tumere (durch od. über etwas aufgeblasen sein); alqāve elatum esse (durch etw. hochmütig geworden sein, z.B. opibus): alqā re gloriari (mit etwas prahlen, z.B. vitiis). – st. werden, superbum esse coepisse; magnos spiritus od. magnam arrogantiam sibi sumere: unerträglich st. werden, haud tolerandam sibi sumere arrogantiam: so st. werden, daß etc., eo insolentiae procedere, ut etc. – jmd. st. machen, alqm superbum facere. alci spiritus afferre (beide v. Dingen): jmd. unerträglich st. machen, inflare alcis animum ad intolerabilem superbiam (z.B. v. Glück). – Adv.superbe; insolenter; arroganter. – sich st. betragen, benehmen (ein st. Betragen annehmen), elatius se gerere; insolentius se efferre; magnifice se iactare (sich stolz brüsten): sich im Glücke st. betragen, praebere se superbum in fortuna: st. tun, superbire; fastidire.
-
7 superbus
[st1]1 [-] sŭperbus, a, um: - [abcl][b]a - orgueilleux, arrogant, présomptueux, hautain, dédaigneux; fier (ord. en mauv. part). - [abcl]b - dur, sévère, tyrannique, violent, injuste. - [abcl]c - noble, glorieux, magnifique, brillant, imposant, superbe, éminent, supérieur.[/b] - superbus origine: fier de son origine. - superba responsa, Cic. Vatin. 3, 8: réponse arrogante. [st1]2 [-] Sŭperbus, i, m.: (Tarquin) le Superbe (surnom du dernier roi de Rome).* * *[st1]1 [-] sŭperbus, a, um: - [abcl][b]a - orgueilleux, arrogant, présomptueux, hautain, dédaigneux; fier (ord. en mauv. part). - [abcl]b - dur, sévère, tyrannique, violent, injuste. - [abcl]c - noble, glorieux, magnifique, brillant, imposant, superbe, éminent, supérieur.[/b] - superbus origine: fier de son origine. - superba responsa, Cic. Vatin. 3, 8: réponse arrogante. [st1]2 [-] Sŭperbus, i, m.: (Tarquin) le Superbe (surnom du dernier roi de Rome).* * *Superbus, Adiectiuum. Virgil. Orgueilleux, Superbe, Fier, Felle, Rogue.\Superbus. Virgil. Noble et excellent.\Superbus. Virgil. Hault eslevé.\Postes auro, spoliisque superbi. Virgil. Ornez.\Superbus. Virgil. Riche.\Aures habere superbas. Liu. Desdaigner d'ouir parler aucun.\Ius superbum. Cic. Arrogant et inegual.\Merum superbum. Horat. Un excellent.\Tecta superba. Virgil. Maison magnifique.\Superbum est Iudices, et non ferendum, dicere, etc. Cic. C'est trop arrogamment faict, etc. C'est trop entreprins, etc. -
8 lily
Afgan lily лилия многолистная, Lilium polyphyllumAmazon lily эухарис крупноцветковый, Eucharis grandifloraarum lily зантедешия эфиопская, Zantedeshia aethiopicabanana water lily кувшинка жёлтая, Nymphaea flavabelladonna lily амариллис белладонна, Amaryllis belladonnablackberry lily 1. гемминга китайская, Gemminga chinensis; 2. беламканда китайская, Belamcanda chinensisblood lily хемантус, Haemanthusblue water lily кувшинка капская, Nymphaea capensisbroad dwarf day lily красоднев Миддендорфа, Hemerocallis middendorfiibulbil lily лилия красная, Lilium bulbiferumbutterfly lily калохортус Гунисона, Calochortus gunnisonicandlestick lily лилия даурская, Lilium dahuricumCaucasian lily лилия однобратственная, Lilium monodelphumchaparral lily лилия краснеющая, Lilium rubescenscheckered lily рябчик шахматный, Fritillaria meleagrisclimbing lily глориоза, GloriosaClinton's lily клинтония северная, Clintonia borealiscoast lily лилия приморская, Lilium maritimumcoral lily лилия узколистная, Lilium pumilumcorn lily вьюнок полевой, Convolvulus arvensiscrinum lily кринум азиатский, Crinum asiaticumday lily красоднев, Hemerocallisdwarf tiger lily беламканда китайская, Belamcanda chinensiseaster lily лилия длинноцветковая, Lilium longiflorumeastwood lily лилия невадская, Lilium nevadenseeureka lily лилия западная, Lilium occidentalefield lily лилия канадская, Lilium canadenseflag lily касатик разноцветный, Iris versicolorflame lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphiumflax lily лён новозеландский, Phormium tenaxglade lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphiumglory lily глориоза, Gloriosagoldband lily лилия золотистая, Lilium auratumgolden summer day lily красоднев золотистый, Hemerocallis aurantiacagreat water lily лотос жёлтый, Nelumbium luteumground lily триллиум поникший, Trillium cernuumharvest lily калистегия заборная, Calystegia sepiumheart-leaved lily лилия сердцевиднолистная, Lilium cordatumhedge lily калистегия заборная, Calystegia sepiumhouseleek lily вечноживущая, Lilium sempervivoideumhuckleberry lily лилия филадельфийская, Lilium philadelphiumJamestown lily дурман вонючий, Datura stramoniumKochany lily лилия двухрядная, Lilium distichumlamb lily тофиельдия болотная, Tofieldia palustrislate yellow day lily красоднев Тунберга, Hemerocallis thunbergiileafy lily лилия тысячелистная, Lilium myriophyllumlemon lily красоднев жёлтый, Hemerocallis flavalent lily нарцисс ложный, Narcissus pseudonarcissusliver lily касатик разноцветный, Iris versicolorlong yellow day lily красоднев лимонный, Hemerocallis citrinaMadonna lily лилия белая, Lilium candidummariposa lily калохортус, Calochortusmartagon lily лилия кудреватая, царские кудри, Lilium martogonmeadow lily лилия канадская, Lilium canadensenankeen lily лилия терракотовая, Lilium testaceumnarrow dwarf day lily красоднев Думорта, Hemerocallis dumortierinoble lily лилия благороднейшая, Lilium nobilissimumnorthern lily клинтония северная, Clintonia borealisNuttal's mariposa lily рябчик белый, Fritillaria albaorange day lily красоднев рыжий, Hemerocallis fulvaorange lily лилия клубненосная красная (Lilium bulbiferum var. croceum)plantain lily функия, Funkiapond lily кувшинка пахучая, Nymphaea odoratapygmy water lily кувшинка малая, Nymphaea tetragonaqueen lily куркума цитварная, Curcuma zedoariared lily . лилия филадельфийская, Lilium philadelphiumrock lily 1. водосбор канадский, Aquilegia canadensis; 2. прострел распростёртый, сон-трава, Pulsatilla patensroyal water lily виктория амазонская, Victoria amazonicarubellum lily лилия розовая, Lilium rubellumsand lily леукокринум горный, Leucocrinum montanumsego lily калохортус, Calochortus nuttalisenorita water lily кувшинка изящная, Nymphaea eleganssierra lily лилия крошечная, Lilium parvumslimstem lily лилия мозолистая, Lilium callosumsmall yellow pond lily кувшинка мелколистная, Nymphaea microphyllasnake lily касатик разноцветный, Iris versicolorspear lily дориантес, Doryanthesspring lily кандык беловатый, Erythronium albidumswamp lily саурурус пониклый, Saururus cernuussward(-grass) lily шпажник, гладиолус, Gladiolustawny day lily красоднев, Hemerocallisthimble lily лилия Боландера, Lilium bolanderiThunberg lily лилия изящная, Lilium eleganstorch lily тритома, книфофия, Kniphofiatrumpet lily ричардия, Richardiatuberous water lily кувшинка клубненосная, Nymphaea tuberosaturk's tiger lily лилия гордая, Lilium superbumTurk's-cap lily 1. лилия возвышающаяся, Lilium superbum; 2. лилия кудреватая, царские кудри, Lilium martogonWashington lily лилия Вашингтона, Lilium washingtonianumwestern red lily лилия зонтичная, Lilium umbellatumwhite lily триллиум крупноцветковый, Trillium grandiflorumwhite trumpet lily лилия длинноцветная, Lilium longiflorumwild tiger lily лилия гордая, Lilium superbumyellow day lily красоднев жёлтый, Hemerocallis flavayellow lily кандык американский, Erythronium americanumyellow water lily 1. кувшинка мексиканская, Nymphaea mesicana; 2. лотос жёлтый, Nelumbium luteum; 3. кубышка жёлтая, Nuphar luteumzephyr lily зефирантес, ZephyranthesEnglish-Russian dictionary of biology and biotechnology > lily
-
9 лилия пышная
Biology: Turk's tiger lily (Lilium superbum), wild tiger lily (Lilium superbum) -
10 assuesco
assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3. - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de. - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude. - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux. - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise. - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme. - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés. - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11. - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver. - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc. - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes. - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée. - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc. - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela. - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres. - cf. Liv. 21, 33, 4. - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes. - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière. - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars. - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc. - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer. - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux. - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776. - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs. - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43. - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.* * *assuesco (adsuesco), ĕre, assuēvi, assuētum - formes sync. adsuestis, Liv. 5, 6, 15 ; adsuerunt, Luc. 4, 604; Tac. G. 4; adsuerit, Hor. S. 2, 2, 109; adsueram, Liv. 28, 27, 2; adsuerant Liv. 25, 26, 12; adsuessent Liv. 30,28, 8; adsuesse, Liv. 2, 2, 3. - intr. (avec abl., ad + acc., dat. ou inf.). [st1]1 [-] s’accoutumer à, prendre l'habitude de. - assuevi: je me suis accoutumé, j'ai pris l'habitude, j'ai l'habitude. - adsuescunt animi, neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. Nat. 2, 96: l’esprit s’habitue, il ne s’étonne pas, il ne recherche pas l’explication de ce que nous avons toujours devant les yeux. - sic adsuevi, Cic. Fam. 9, 22, 5: telle est l’habitude que j’ai prise. - adsuescere ad homines non possunt, Caes. BG. 6, 28, 4: ils (les urus) ne peuvent s’accoutumer à l’homme. - avec abl. genus pugnae, quo adsuērant, Liv. 31, 35: la tactique à laquelle ils s'étaient formés. - cf. Col. Arb. 1, 4; Sen. Contr. 2, 11. - avec abl ou dat. sapiens adsuescit futuris malis, Sen. Ep. 9, 76: le sage s'accoutume aux maux qui peuvent lui arriver. - Liv. I, 19, 2; 4, 45, 4; 25, 26, 12, etc. - avec dat. militiae adsuescere, Liv. 21, 3, 2: s’accoutumer au métier des armes. - caritas soli, cui adsuescitur, Liv. 2, 1: l'amour du sol auquel (la plèbe) est habituée. - cf. Liv. 24, 18, 11 ; 38, 34, 9, etc. - avec in + acc. in hoc adsuescat, Quint. 2, 4, 17: qu’il s’habitue à cela. - avec acc. de relation c. en grec ne, pueri, ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6: non, mes enfants, n'habituez pas vos pensées à de telles guerres. - cf. Liv. 21, 33, 4. - avec inf. malitia pervertere urbes adsuevit, Cic. Inv. 1, 3: la perversité [des orateurs] s’habitua à bouleverser les villes. - paulatim claram lucem pati assuesce, Sen. Ep. 14, 94: habituez-vous graduellement à supporter l'éclat de la lumière. - sub te tolerare magistro militiam et grave Martis opus adsuescat, Virg. En. 8: sous un maître tel que toi, qu'il s'habitue à supporter la vie militaire et le pesant travail de Mars. - cf. Cic. Fin. 1, 11; 5, 5 ; Liv. 5, 6, 15 ; 23, 35, 6, etc. - tr. [rare et poét.] = adsuefacio. [st1]2 [-] accoutumer, habituer. - qui pluribus adsuerit mentem corpusque superbum, Hor. S. 2, 2, 109: celui qui aura habitué à plus de besoins son âme et son corps dédaigneux. - cf. Hor. S. 1, 4, 105; Vell. 2, 79, 1; Luc. 5. 776. - ne tanta animis adsuescite bella, Virg. En. 6, 832: ne mettez pas l’habitude de ces guerres dans vos cœurs. - avec in + acc. Flor. 4, 12, 43. - avec inf. Prud. Symm. 1, 540.* * *Assuesco, assuescis, assueui, assuetum, pen. prod. assuescere. Cic. Se duire et accoustumer, Se habituer.\Assuescere a teneris. Virg. S'accoustumer de jeunesse.\Imperio assuescere. Claud. S'accoustumer à regner et imperer.\In hoc assuescat. Quintil. Qu'il s'accoustume à cela.\Assuescere bella animis. Virg. S'accoustumer à la guerre. -
11 saltem
saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même. - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée. - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue... - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours. - non... saltem = ne... quidem: pas même. - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé. - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots. - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes. - vix saltem, Quint.: à peine* * *saltem (qqf. saltim), adv. du moins, au moins, pour le moins, à tout le moins; même. - si non bono, at saltem certo statu, Cic.: dans une position, sinon florissante, du moins assurée. - eripe, aut minue saltem..., Cic.: enlève, ou du moins diminue... - triduum hoc saltem, Plaut.: tout au moins pendant ces trois jours. - non... saltem = ne... quidem: pas même. - nihil superbum, nihil elatum saltem, Quint.: rien de grand, ni même d'élevé. - ut ne a sententiis quidem ac verbis saltem singulis possit separari, Quint. 6, 5, 1: si bien que (le jugement) ne peut être séparé ni de la pensée ni même de chacun des mots. - non deorum saltem, si non hominum, memores, Liv. 5.38: [ne pensant pas du moins aux dieux, s'ils ne pensaient pas aux hommes] = ne pensant pas plus aux dieux qu'aux hommes. - vix saltem, Quint.: à peine* * *Saltem, Coniunctio. Cic. Au moins, A tout le moins. -
12 cado
cecidī, casūrus, ere1) падать (in и ad terram C, Q); сваливаться ( ex и de equo C); выпадать (de manibus C; dentes cadunt Pl, Sen etc.; cadunt capilli Pt); ( об атмосферных осадках) падать, идти (imbres cadunt Lcr, Mela; nives cadunt Sen etc.); выпадать, ложиться ( ros cadit Pl и rores cadunt PM); литься, капать, катиться ( lacrimae cadunt Sen); ( о реках) впадать ( in sinum maris L); (о листьях, цветах, плодах) опадать (folia cadunt arbori и ex arbore PM; poma cadunt ramis O); ( о молнии) ударять, поражать (fulmina cadunt Sen, Pt); ( о парусах) убираться ( vela cadunt V); валиться, обрушиваться (vetustate cecidisse C; concussae cadunt urbes Lcr); ( о тенях) падать, ложиться ( majores cadunt de montibus umbrae V); попадать ( in laqueos O)2) ( о небесных светилах) заходить (cadentia sidera V; Arcturus cadens H)sol cadens V — заходящее солнце, тж. запад3) падать, погибать (in acie C и acie O; in proelio Nep; pugnā Canensi L)c. ab aliquo O, T, Su — пасть от чьей-л. руки4) перен. впадать (in servitutem C; ad servitia L; in potestatem alicujus C)in calumniam c. Q — навлечь на себя ложные обвиненияc. in narrationem Q — перебить рассказчикаc. in morbum C — заболеть5) приходиться (на какое-л. время), совпадать (in id saeculum Romuli cecĭdit aetas C)6) подпадатьres, quae sub sensūs (sub oculos, sub aspectum, in conspectum) cadunt C — вещи, бросающиеся в глаза (непосредственно ощутимые, очевидные)sub nullam regulam c. Sen — не подчиняться никакому правилу7) выпадать на долю, доставаться (alicui aliquid cecĭdit C etc.)vota cadunt Tib — желания исполняются, ноomnia vota cadunt Prp (ср. 10.) — все (мои) мечты рушатсяsi quid adversi casurum foret L — если приключится какая-л. беда9)а) падать, понижаться ( prctium cadit L); уменьшаться, убывать, слабеть ( vires cadunt Lcr)c. animo C etc. — падать духомб) ослабевать, утихать (cadit vis venti L; cadit ira L, O, Prp; pelagi cecĭdit fragor V)10) пропадать, погибать (cecĭdit superbum Ilium V; mundi alii nascentes, alii cadentes C)multa renascentur, quae jam cecĭdēre, cadentque quae nunc sunt in honore vocabula H — многие, уже забытые, слова воскреснут и придут в забвение (многие из тех), которые теперь в чести (ср. 6.)11) проваливаться, не иметь успеха (у публики) ( fabula cadit H); проигрывать тяжбу (in judicio C)c. causā C, Dig и formula Q, Sen — проиграть процесс в силу фор мальных нарушений12) подходить, быть свойственнымminime c. in aliquid C — совершенно не вязаться с чем-л.in rerum naturam c. Q — соответствовать природе вещейin consuetudinem alicujus non c. C — не быть в чьих-л. привычках13) оканчиватьсяlitterā m nullum Graecum verbum cadit Q — ни одно греческое слово не оканчивается на м14) быть закалываемым, приноситься в жертву ( ovis cadit deo O)15) ( о женщине) отдаваться, вступать в любовную связь Pl, Tib, Sen -
13 affor
af-for (ad-for), arch. arfor (Prisc. 35, 4), fātus sum, fārī, I) v. act., jmd. anreden, ansprechen, a) im allg.: alqm, Acc. fr. u. Curt.: versibus iisdem alqm, quibus etc., Cic.: nomine alqm, Verg.: alqm blande od. blandis verbis, Stat. – insbes. beim Abschied = »zu jmd. Worte des Abschieds reden, -sprechen«, affari extremum, Verg.: hos ego digrediens affabar, Verg.: u. nach Bestattung eines Verstorbenen, sic positum affati discedite corpus, so leget den Leib und »Friede dir!« saget zum Abschied, Verg. – b) insbes., bittend ansprechen = anflehen, deum, Acc. fr.: deos, Verg.: precando Vestam, Ov.: hostem supplex affare superbum, Verg. – II) v. pass.: a) angeredet, angesprochen werden, affatis itaque ex officio singulis, Apul. met. 11, 19: prae cunctis igitur affata sacra Monas esto, Mart. Cap. 7. § 731. – b) zugesprochen werden, als t.t. der Augurspr., Varr. LL. 6, 53. – c) Pers. affatum esse = zugleich vom Schicksal ausgesprochen, verhängt sein (als Übersetzung von συνείμαρμαι), in illo fati ordine... hoc quoque protinus affatum est, ut et naviget, Sen. nat. qu. 2, 38, 1. – / Dieses Verbum kommt nur vor in der 3. pers. sing. u. in der 2. pers. plur. Indic. Praes., in der 1. pers. Imperf. Indicat., in der 2. pers. Imperat., im Infin. u. Partic. Vgl. Georges, Lexik. der lat. Wortf. S. 27. – parag. Infin. Präs. affarier, Sil. 8, 199.
-
14 arrogans
arrogāns, antis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. arrogo), sich Fremdes aneignend = anmaßend, anspruchsvoll, dünkelhaft, rücksichtslos, Indutiomarus iste minax atque arrogans, Cic.: si (veterani) essent arrogantes, non possem ferre fastidium, Cic.: arrogantissime percussorum, Ps. Quint. decl. 7, 12. – adversus superiores tristi adulatione, arrogans minoribus (gegen die N.), inter pares difficilis, Tac. ann. 11, 21: ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur, Caes. – übtr., v. Lebl., si te aliquod dictum arrogans aut superbum movet, Cic.: arr. de se persuasio, Quint.: pigritia arrogantior, Quint.: arrogantissimum proverbium, Macr.: arrogantissima persuasio, Ps. Quint. decl. – arrogans est m. folg. Infin., es verrät Dünkel, timerem, ne arrogans esset ob ea laudare, ob quae gratias agerem, Plin. ep. 9, 31, 2. – subst., arrogans, antis, m., der Anmaßende, Dünkelhafte, Vulg. Sirach 7, 9 u.a.: arrogantis est m. folg. Infin., Cic. de off. 1, 99.
-
15 assuesco
as-suēsco (adsuēsco), suēvī, suētum, ere (*assueo), I) tr. an etw. gewöhnen, m. Dat. od. Abl., qui pluribus assuerit mentem corpusque superbum, Hor. sat. 2, 2, 109: contrahendo militi ac remigi navalibusque assuescendo certaminibus praefectus, Vell. 2, 79, 1: alqm ass. fatis, Lucan. 5, 776: Icariā Rhodopen umbrā, Stat. Theb. 4, 655. – m. in u. Akk., assueverat Armenios in hoc unum servitutis genus, ut etc., Flor. 4, 12, 43. – m. Infin., rem Quirini assuescit supero pollere in secula regno, Prud. c. Symm. 1, 540. – II) intr. an etw. sich gewöhnen, etw. gewohnt werden, durch Gewöhnung sich etw. aneignen, lernen, Perf. assuēvi = ich habe mich an etw. gewöhnt, ich bin etw. gewohnt, Partiz. Perf. Pass. assuētus = an etw. gewöhnt, eine Sache gewohnt, A) im allg., konstr. m. ad u. Akk., male assuetus ad omnes vis controversiarum, Sall. hist. fr. 3, 62 (84): non assuetae ad sceptra manus, Sen. Troad. 159 (152). – m. in u. Akk., in hoc assuescat (puer), huius rei naturam sibi faciat, Quint. 4, 2, 17: iam inde a puero in omnia familiaria iura assuetus, Liv. 24, 5, 9. – m. Abl. (vgl. Gronov u. Drak. Liv. 31, 35, 3. Freinsh. Flor. 1, 1, 7. Scheffer Iustin. 31, 1, 8), genus pugnae, quo assuerant, Liv.: ille barbarus (populus) et signis militaribus et disciplinā armis etiam Romanis assueverat, Flor.: homines labore assiduo et cotidiano assueti, Cic.: tot gentes alterius imperio ac nomine assuetae, Curt. – m. Dat. (vgl. Duker Liv. 10, 17, 10), quaestui, Liv.: sermoni, Quint.: quieti et otio per voluptates, Tac.: gens umori ac frigori assueta, Liv.: mensae assuetus erili, Verg.: ungewiß, ob m. Dat. od. Abl., ass. legibus, Cic.: scriptoribus, Quint.: vicinitas non assueta mendaciis, Cic.: assuetae ripis volucres et fluminis alveo, Verg.: assueta gymnasiis et oleo corpora, Quint.: u. Partic. im Compar., ea (Hispanorum legio) assuetior montibus, Liv. 22, 18, 3. – m. inter se, assueti inter se hostes, Liv. 10, 19, 16. – m. Acc., ne tanta animis assuescite bella, Verg. Aen. 6, 833: iuxta invia ac devia assueti, Liv. 21, 33, 4 (Wölffl. in invia). – m. Infin. (vgl. Gronov Liv. 21, 16, 5. Fabri Liv. 21, 33, 4. Mützell Curt. 3, 10 [25], 9. Benecke Iustin. 37, 2, 8), ut fremitum assuescat voce vincere, Cic.: assuescat iam a tenero non reformidare homines, Quint.: paulatim claram lucem pati assuesce, Sen.: assuevi non mihi respondere sed adversario, Sen. rhet.: assueti vinci, Liv.: rapto vivere assueti, Curt. – absol., sic enim assuevi (als Parenthese), Cic. ep. 9, 22, 5: ut assueverant, Curt. 9, 1 (6), 36. – B) insbes., sich an jmd. gewöhnen, seinen Umgang liebgewinnen, a) im guten Sinne, m. Dat. od. Abl., amici, quibus maxime assueverat, Curt.: pedites, quibus assueverat, Curt. – m. ad u. Akk., uri assuescere ad homines et mansuefieri ne parvuli quidem possunt, Caes. b. G. 6, 28, 4. – b) im üblen Sinne: spado, cui et Dareus assuetus fuerat et mox Alexander assuevit, Curt. 6, 5 (18), 23. – / Über die synkop. Formen assuesti, assuerim, assueram, assuesse, s. Neue-Wagener Formenlehre3 Bd. 3. S. 484 f.
-
16 contumeliosus
contumēliōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (contumelia), voll Ehrenkränkung, voller Schmach, voller Schmähung, a) v. Pers., herabwürdigend od. ehrenrührig od. schmachvoll verfahrend, schmähend, schmähsüchtig, partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas, Cic. – m. in od. adversus u. Akk., tam contumeliosos in se ridet invicem eloquentia, Quint.: contumeliosus est adversus artem orandi, Quint. – in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus, Sen. – m. in u. Abl., quam contumeliosus in edictis! Cic.: in emendando non acerbus minimeque c., Quint. – b) v. Lebl., herabwürdigend, ehrenrührig, schmachvoll, schmählich, Schmach-, dicta, Sall.: edicta, Suet.: libelli, Pasquille, Sen. rhet.: epistula, Suet.: oratio, Cic.: genus dicendi, Quint.: verba, Sen.: voces, Caes. – u. contumeliosior παρεγχείρησις, Cic.: contumeliosissimum verbum, Quint. – m. in u. Akk., epistulae in aliquem c., Cic.: quod contumeliosum in eos foret, Sall.: in socios iniuriosum et contumeliosum est m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. Dat. (wem? für wen?), contumeliosum id (est) militibus, Tac.: quod ceteris agentibus contumeliosissimum fuit, Quint.: id contumeliosum est plebi m. folg. Acc. u. Infin., Liv.
-
17 conveniens
conveniēns, entis, PAdi., nachaug. auch m. Compar. u. Superl. (convenio), zusammentreffend, I) eig., anschließend, passend, bene c. toga, Ov. art. am. 1, 514. – II) übtr., übereinkommend, zusammentreffend, übereintreffend, übereinstimmend, harmonierend, a) = entsprechend, passend, angemessen, zusagend, schicklich, m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. cum populi vultu c. dies, Ov.: ut quemadmodum in oratione constanti, sic in vita omnia apta sint inter se et convenientia, Cic.: minime inter se convenientes orationes, Liv.: motus inter se c., Lucr. – m. Dat., nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et c. decretis eius, Cic.: c. hostia rebus suis, Cic.: oratio tempori conveniens, zeitgemäße, Liv.: maiora nec feminae c. negotia, Suet.: probus vultus et c. prudenti viro gestus, Sen.: Compar. (in der Vergleichung, m. Ang. des Verglichenen durch Abl.), quin hāc prudentiā illa imprudentia decori publico fuerit convenientior, Vell.: quid enim his, quae suprarettuli, facto Mucii convenientius? Val. Max. – nihil convenientius ducens quam necem avunculi vindicare, Suet.: u. Superl., disciplina convenientissima viris, Vell.: vox convenientissima conscientiae suae, Vell.: u. neutr. Plur. subst., reddere personae convenientia cuique, Hor.: sibi convenientia finge, Hor. – m. ad od. in u. Akk., nihil est enim tam naturae aptum, tam conveniens ad res vel secundas vel adversas, Cic. de amic. 17: ad formam tauri c. sonus, Ov. Ib. 436 (438): forma in illam c. amplitudinem, Vell. 2, 29, 2. – m. in u. Abl., gratulatio c. in ea victoria, Liv. 45, 19, 3. – im Zshg. absol., hunc tam superbum apparatum convenientes sequebantur contemptus hominum omnium, Liv.: oculi convenientes, ansprechende (?), Fronto de oratt. p. 159 N.: u. neutr. Plur. subst., recta et convenientia et constantia natura desiderat, Cic. – convenientius od. convenientissimum est m. folg. Acc. u. Infin., s. Plin. 34, 35; zugl. m. Dat., Plin. ep. 3, 18, 1; 10, 3 (20), 2. Plin. pan. 87, 1. – nihil convenientius ducens, quam m. folg. Infin., Suet. Aug. 10, 1. – b) bene c., gut harmonierend = im guten Vernehmen stehend, uxor bene c., Suet.: bene c. propinqui, Cic.: proximi cognatique optime c., Cic.
-
18 dehinc
de-hinc, Adv., von hier an, hierauf, I) im Raume: a) eig.: interiora Cedrosii, dehinc Persae habitant, Mela 3, 8, 4 (3. § 75): u. so Tac. ann. 4, 5. – b) übtr. zur Bezeichnung der Reihenfolge, hierauf, alsdann, Hor. de art. poët. 144. Sil. 8, 471. – c) zur Angabe der Folge, daraus, daher, Plaut. Cas. 94. Ter. Andr. 190. – II) in der Zeit: a) mit Beziehung auf die gegenwärtige Zeit, wobei man die Zukunft im Auge hat, mit folg. Präsens od. Futurum, von jetzt an, von nun an,profecto nemo est, quem iam dehinc metuam, Plaut.: o faciem pulchram; deleo omnes dehinc ex animo mulieres, Ter.: vos, di, testes facio, me L. Tarquinium Superbum... quācumque dehinc vi possim, exsecuturum, Liv. – at nunc dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore, Ter.: at ut scias nunc dehinc Latine iam loquar, Plaut. – mit Zurückversetzung in die Vergangenheit, von da an, seitdem,duplex dehinc fama est, Suet.: cum ex instituto Tiberii omnes dehinc Caesares benificia... aliter rata non haberent, Suet.: quā classe dehinc effusa procorum bella! Val. Flacc. – b) mit Beziehung auf eine andere Zeit, an die mit dehinc angeknüpft wird, mag sie der Zukunft, Vergangenheit od. Gegenwart angehören, und zwar: α) in einfacher Anreihung einer Handlung an die andere, hierauf, sodann, nachher, Eurum ad se Zephyrumque vocat; dehinc talia fatur, Verg.: Sequanos in verba eius adigit; dehinc audito legionum tumultu profectus etc., Tac.: mors quoque, de qua dehinc dicam, ostentis praecognita est, Suet. – β) in der Aufzählung mehrerer Verhältnisse nacheinander, hierauf, alsdann, incipiet ergo putrescere, dehinc laxata ire in umorem et assiduā tabe defluere; tunc exsilient sub montibus flumina, inde aurā tacta manabunt, Sen. nat. qu. 3, 29, 6: post hunc Numa Pompilius Marti et Robigini fecit (opferte), dehinc Tullus Hostilius, dehinc Ancus Martius et ceteri quoque per ordinem, Tert. de spect. 5 extr. – korresp. m. primum, Sall. Cat. 3, 2. Verg. georg. 3, 166 sq.: m. primo, Suet. Aug. 49, 3. – / Das Wort dehinc bildet seiner Natur nach einen Jambus ( ñ–), s. Verg. georg. 3, 167. Hor. epod. 16, 65; de art. poët. 144, wird aber öfter durch Synäresis einsilbig gesprochen, s. Verg. Aen. 1, 131 u. 256. Ov. fast. 6, 788.
-
19 ferrum
ferrum, ī, n., das Eisen, I) als Rohstoff, 1) eig., fabrica aeris et metalli, Cic.: scyphi e ferro dicati, B. aus Eisen, eiserne, Plin. – 2) übtr., v. der Härte des Gemüts, in pectore ferrum gerit, Ov.: rigidum ferri semina pectus habet, Ov. – II) verarbeitet, meton.: 1) im allg. = jedes eiserne Werkzeug, Axt, Beil, Hor.: Kette, Sen.: Schere oder Schermesser, Ov.: Kräuseleisen, Brenneisen, Verg. u. Ov.: aequor ferro scindere, Pflugschar, Verg.: ferro et igne curari, durch Schneiden u. Brennen, Sen. – 2) insbes., wie unser Eisen, Stahl, Klinge = das Schwert, der Dolch, ferrum stringere (blank ziehen), Verg. u. Liv.: incumbere ferro, sich ins Schw. stürzen, Ov., Val. Max. u.a.: alqm ferro aggredi, Nep. u. Ov.: alqm cum ferro (mit bewaffneter Hand) invadere, Cic.: ferro, non rudibus dimicantes, Tac.: agros ferro ignique vastare, urbes ferro atque igni vastare, Liv.: Troiam ferro ignibusque delere, Augustin.: Ciliciam igni ferroque vastare, Curt.: huic urbi ferro ignique minitari, Cic.: patriae igni ferroque minitari, Cic.: spernens quod alii per ignes ferrumque peterent, Curt.: haec omnia flammā ac ferro delere, Cic.: ferro flammāque omnia pervastare, Liv.: quinquaginta milium spatium ferro flammisque pervastare, Tac.: face (mit Feuer) Dardanios ferroque sequi colonos, Verg.: exercitus nostros ferro vique caedere, Tac.: me L. Tarquinium Superbum ferro igni quācumque dehinc vi possim exacturum, Liv.: cadere od. perire ferro poenali (durchs Henkerschwert), Amm.: ferrum nunc hebet? Liv.
-
20 regius
rēgius, a, um (rēx), von einem Könige ausgehend, das Wesen, die Person oder den Stand des Königs betreffend, königlich, des Königs, der Könige, I) adi.: 1) eig.: genus, Cic.: potestas, Cic.: civitas, Monarchie, Cic.: nomen, Cic. u. Liv.: ornatu regio esse, Cic.: virgo, königliche Prinzessin, Catull. u. Ov.: ales, v. Adler (als Vogel des Jupiter), Ov.: legatio, Liv.: interitus regii, Val. Max.: anni, der Regierung der Könige (in Rom), Cic.: causa, Einsetzung des Königs (Ptolemäus Auletes), Cic.: bellum, mit den Königen (Mithridates u. Tigranes), Cic.: auctio, königlicher Güter, Plin.: atrium, s. unten no. II, B, 1: poet., lympha, woraus die parthischen Könige tranken, Tibull. – regia res scelus est, Königen geziemend, eines Königs würdig, Ov. fast. 6, 595: u. so regia res est m. Infin., Ov. ex Pont. 2, 9, 11: u. vix regium videbatur m. Infin., Liv. 29, 11, 12. – 2) übtr.: a) königlich, prächtig, vorzüglich, forma, Plaut.: moles (Bauten), Hor.: fama, Plin. – v. der vorzüglichsten Art irgendeines Natur- oder Kunsterzeugnisses, olea, pira, laurus, Colum. u. Plin.: unguentum, Cassiod.: charta, Catull.: convivium regium agitare, Fronto. – morbus, Gelbsucht (angeblich weil durch delikate Heilmittel, durch Frohsinn u. dgl. geheilt), Cels., Hor. u.a.: stella. ein großer heller Stern im Gestirne des Löwen (jetzt Regulus gen.), Plin. 18, 235. – b) herrisch, herrschsüchtig, animal, Chalcid. Tim. 166 – superbum istud et regium, nisi etc., eigenmächtig u. tyrannisch wäre es, wenn man nicht, Plin. pan. 7, 6. – II) subst.: A) rēgiī, iōrum, m., 1) die Truppen des Königs, die Königlichen, Nep. Dat. 1, 4. Liv. 37, 41, 3 u. 40, 4. § 11 u. 15. – 2) die Satrapen des Königs, die Hofleute, Nep. Ages. 8, 3. – B) rēgia, ae, f., 1) die königliche Wohnung, der königliche Palast, das Schloß, der Hof, die Burg, a) eig.: α) übh., Cic., Caes. u.a. – β) insbes., ein öffentliches Gebäude in Rom an der via sacra, dicht am Vestatempel, die Königsburg des Numa, später zu priesterlichen Zwecken verwandt, Cic. Mil. 37. Ov. trist. 3, 1, 30 u. fast. 6, 264: u. dah. atrium regium, die Halle dieser regia, Liv. 26, 27, 3. – b) übtr., das königliche Zelt im Lager, gleichs. das Hoflager, Liv. 2, 12, 10. Curt. 9, 5 (22), 30. – c) meton., der Hof = die königliche Familie, Liv. 1. 46, 3; 24, 22, 14. – u. = Fürst und Hofleute, Tac. ann. 11, 29. Petron. poet. 5. v.4. – 2) rein lat. Ausdruck für basilica (βασιλική), ein öffentliches Gebäude mit doppelten Säulengängen, die Halle, Säulenhalle, theatri Pompei, Suet. Aug. 31, 5: Pauli, Stat. silv. 1, 1, 30. – 3) rein lat. Ausdr. für die Pflanze basilisca (w. s.), Ps. Apul. herb. 128. – 4) (sc. potestas) = βασιλεία, königl. Herrschaft, Persica r., Curt. 6, 6 (20), 2: übtr., gregis regia cui cessit, v. Stiere, Val. Flacc. 5, 67.
См. также в других словарях:
Lilium superbum — Systematik Monokotyledonen Ordnung: Lilienartige (Liliales) … Deutsch Wikipedia
Lilium superbum — Lilium superbum … Wikipedia Español
Platycerium superbum — Platycerium superbum … Wikipédia en Français
Lilium superbum — Lilium superbum … Wikipédia en Français
Ensete superbum — taxobox name = Ensete superbum image caption = Ensete superbum at the United States Botanic Garden regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Monocots unranked ordo = Commelinids ordo = Zingiberales familia = Musaceae… … Wikipedia
Eximacris superbum — Taxobox name = Eximacris superbum status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Orthoptera familia = Acrididae genus = Eximacris species = E. superbum binomial = Eximacris superbum binomial… … Wikipedia
Lilium superbum — Lilium superbum … Wikipédia en Français
Lilium superbum — Taxobox name = Lilium superbum image width = 240px image caption = Lilium superbum in the Great Smoky Mountains National Park, North Carolina regnum = Plantae phylum = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Liliales familia = Liliaceae genus … Wikipedia
Pseudagrion superbum — Taxobox name = Pseudagrion superbum status = LC | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Odonata familia = Coenagrionidae genus = Pseudagrion species = P. superbum binomial = Pseudagrion superbum… … Wikipedia
Anthurium superbum — Taxobox name = Anthurium superbum status = VU | status system = IUCN3.1 regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Alismatales familia = Araceae genus = Anthurium species = A. superbum binomial = Anthurium superbum… … Wikipedia
Neobisium lethaeum superbum — Neobisium lethaeum superbum Clasificación científica Reino … Wikipedia Español