Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

succor

  • 1 auxilia

    auxĭlĭum, ii, n. [augeo], help, aid, assistance, support, succor (syn.: adjumentum, opes, praesidium, subsidium).
    I.
    In gen.: Fer mi auxilium, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89: quo praesidio fretus, auxiliis quibus? Pac. ap. Non. p. 262, 32:

    auxilium argentarium,

    Plaut. Ps. 1,1, 103; id. Ep. 1, 2, 14:

    non habeo ad auxilium copiam,

    Ter. And. 2, 1, 20:

    navita indigus omni vitali auxilio,

    Lucr. 5, 224:

    venerunt ad auxilium,

    Vulg. Jud. 5, 23; ib. Isa. 10, 3 al.—Hence the phrases:

    auxilium esse alicui,

    to assist one, Plaut. Curc. 2, 2, 17; and more freq.: auxilio esse alicui, Enn. ap. Non. p. 111, 16; Plaut. Poen. 5, 3, 18; 5, 4, 107; Ter. Heaut. 5, 2, 39; Nep. Milt. 5, 1; id. Att. 11, 1; Hor. S. 1, 4, 141; Ov. M. 12, 90 al.:

    auxilium ferre alicui,

    to bring assistance, to aid, succor, Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; id. Ad. 2, 1, 1; Lucr. 3, 1064; Cic. Verr. 2, 2, 3;

    (contra aliquem),

    id. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13; Hor. Epod. 1, 21; Ov. M. 2, 580; 4, 693; 13, 71; Vulg. Jud. 20, 14; ib. Job, 30, 13 al.;

    once adferre,

    Ter. Ad. 3, 2, 2:

    dare,

    Verg. A. 2, 691; Vulg. Psa. 59, 13; 107, 13:

    praebere,

    ib. Jud. 12, 2; ib. 1 Par. 12, 21:

    auxilium sibi adjungere,

    Cic. Rosc. Am. 40, 116:

    expetere,

    Ter. And. 2, 1, 19 sq.:

    unde auxilium petam?

    id. Phorm. 5, 1, 2:

    petere ab aliquo,

    Cic. Or. 41, 141; Ov. M. 7, 507; 5, 178; 14, 461; Vulg. 1 Esdr. 8, 22; ib. Judith, 6, 21 et saep.—In plur.:

    cum (mare) tumet, auxiliis adsidet ille (navita) suis,

    Ov. A. A. 3, 260:

    auxilia portare,

    Sall. C. 6, 5 Kritz:

    magna duo auxilia,

    sources of aid, Liv. 31, 33, 3:

    ne auxilia liberorum innocentibus deessent,

    Quint. 7, 1, 56 et saep.— Meton. (abstr. for concr.), a place of succor, refuge (eccl. Lat.):

    sex (oppida) erunt in fugitivorum auxilia separata,

    Vulg. Num. 35, 6. —
    II.
    Esp.
    A.
    In milit. lang. very freq., and commonly in plur.: auxĭlĭa, ōrum, auxiliary troops, auxiliaries (mostly composed of allies and light-armed troops;

    hence opp. to the legions): auxilium appellatum ab auctu, cum accesserant ei qui adjumento essent alienigenae,

    Varr. L L. 5, § 90 Müll.; Veg. 2, 2; cf.

    auxiliares, and Smith, Dict. Antiq.: quibus (copiis) rex Deiotarus imperatoribus nostris auxilia mitteret,

    Cic. Deiot. 8, 22; so Sall. J 7, 2; Liv. 5, 5, 8 al.:

    auxiliis in mediam aciem conjectis,

    Caes. B. G. 3, 24; so,

    dimittere,

    Sall. J. 8, 2:

    ab sociis et nomine Latino accersere,

    id. ib. 39, 2; cf. id. ib. 84, 2:

    facere mercede,

    Tac. A. 6, 33; Vulg. 1 Macc. 9, 52; ib. 2 Macc. 8, 15 et saep.—Opp to the legions:

    sex legiones et magna equitum ac peditum auxilia,

    Cic. Part. Or. 6, 1; so Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 16; 30; id. Calig. 43; 44; id. Galb. 10 al.—In sing.:

    Oroden auctus auxilio Pharasmanes vocare ad pugnam,

    Tac. A. 6, 34; Ov. M. 11, 387.—Borrowed from miht. lang.: Duodecim deis plus quam in caelo [p. 213] deorumst inmortalium Mihi nunc auxilio adjutores sunt, Plaut. Ep. 5, 2, 10 sq.:

    Auxilia ac socios jam pacto foedere habebant,

    Lucr. 5, 1443.—In gen.: auxilia, military force, power:

    Caesar confisus famā rerum gestarum, infirmis auxiliis proficisci non dubitaverat,

    Caes. B. C. 3, 106; Flor. 2, 8, 15; Just. 1, 6.—
    B.
    In medic. lang., an antidote, remedy, in the most extended sense of the word:

    corporis,

    Cels. 2, 9; so id. 2, 11 fin.; 4, 22; 5, 26, n. 21 al.:

    adversae valetudinis,

    id. 1 praef.; Plin. 25, 3, 6, § 20.—
    C.
    Auxilium as a personified existence, like Fides. Salus, etc., in Plaut. Cist. 1, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > auxilia

  • 2 auxilium

    auxĭlĭum, ii, n. [augeo], help, aid, assistance, support, succor (syn.: adjumentum, opes, praesidium, subsidium).
    I.
    In gen.: Fer mi auxilium, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89: quo praesidio fretus, auxiliis quibus? Pac. ap. Non. p. 262, 32:

    auxilium argentarium,

    Plaut. Ps. 1,1, 103; id. Ep. 1, 2, 14:

    non habeo ad auxilium copiam,

    Ter. And. 2, 1, 20:

    navita indigus omni vitali auxilio,

    Lucr. 5, 224:

    venerunt ad auxilium,

    Vulg. Jud. 5, 23; ib. Isa. 10, 3 al.—Hence the phrases:

    auxilium esse alicui,

    to assist one, Plaut. Curc. 2, 2, 17; and more freq.: auxilio esse alicui, Enn. ap. Non. p. 111, 16; Plaut. Poen. 5, 3, 18; 5, 4, 107; Ter. Heaut. 5, 2, 39; Nep. Milt. 5, 1; id. Att. 11, 1; Hor. S. 1, 4, 141; Ov. M. 12, 90 al.:

    auxilium ferre alicui,

    to bring assistance, to aid, succor, Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; id. Ad. 2, 1, 1; Lucr. 3, 1064; Cic. Verr. 2, 2, 3;

    (contra aliquem),

    id. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13; Hor. Epod. 1, 21; Ov. M. 2, 580; 4, 693; 13, 71; Vulg. Jud. 20, 14; ib. Job, 30, 13 al.;

    once adferre,

    Ter. Ad. 3, 2, 2:

    dare,

    Verg. A. 2, 691; Vulg. Psa. 59, 13; 107, 13:

    praebere,

    ib. Jud. 12, 2; ib. 1 Par. 12, 21:

    auxilium sibi adjungere,

    Cic. Rosc. Am. 40, 116:

    expetere,

    Ter. And. 2, 1, 19 sq.:

    unde auxilium petam?

    id. Phorm. 5, 1, 2:

    petere ab aliquo,

    Cic. Or. 41, 141; Ov. M. 7, 507; 5, 178; 14, 461; Vulg. 1 Esdr. 8, 22; ib. Judith, 6, 21 et saep.—In plur.:

    cum (mare) tumet, auxiliis adsidet ille (navita) suis,

    Ov. A. A. 3, 260:

    auxilia portare,

    Sall. C. 6, 5 Kritz:

    magna duo auxilia,

    sources of aid, Liv. 31, 33, 3:

    ne auxilia liberorum innocentibus deessent,

    Quint. 7, 1, 56 et saep.— Meton. (abstr. for concr.), a place of succor, refuge (eccl. Lat.):

    sex (oppida) erunt in fugitivorum auxilia separata,

    Vulg. Num. 35, 6. —
    II.
    Esp.
    A.
    In milit. lang. very freq., and commonly in plur.: auxĭlĭa, ōrum, auxiliary troops, auxiliaries (mostly composed of allies and light-armed troops;

    hence opp. to the legions): auxilium appellatum ab auctu, cum accesserant ei qui adjumento essent alienigenae,

    Varr. L L. 5, § 90 Müll.; Veg. 2, 2; cf.

    auxiliares, and Smith, Dict. Antiq.: quibus (copiis) rex Deiotarus imperatoribus nostris auxilia mitteret,

    Cic. Deiot. 8, 22; so Sall. J 7, 2; Liv. 5, 5, 8 al.:

    auxiliis in mediam aciem conjectis,

    Caes. B. G. 3, 24; so,

    dimittere,

    Sall. J. 8, 2:

    ab sociis et nomine Latino accersere,

    id. ib. 39, 2; cf. id. ib. 84, 2:

    facere mercede,

    Tac. A. 6, 33; Vulg. 1 Macc. 9, 52; ib. 2 Macc. 8, 15 et saep.—Opp to the legions:

    sex legiones et magna equitum ac peditum auxilia,

    Cic. Part. Or. 6, 1; so Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 16; 30; id. Calig. 43; 44; id. Galb. 10 al.—In sing.:

    Oroden auctus auxilio Pharasmanes vocare ad pugnam,

    Tac. A. 6, 34; Ov. M. 11, 387.—Borrowed from miht. lang.: Duodecim deis plus quam in caelo [p. 213] deorumst inmortalium Mihi nunc auxilio adjutores sunt, Plaut. Ep. 5, 2, 10 sq.:

    Auxilia ac socios jam pacto foedere habebant,

    Lucr. 5, 1443.—In gen.: auxilia, military force, power:

    Caesar confisus famā rerum gestarum, infirmis auxiliis proficisci non dubitaverat,

    Caes. B. C. 3, 106; Flor. 2, 8, 15; Just. 1, 6.—
    B.
    In medic. lang., an antidote, remedy, in the most extended sense of the word:

    corporis,

    Cels. 2, 9; so id. 2, 11 fin.; 4, 22; 5, 26, n. 21 al.:

    adversae valetudinis,

    id. 1 praef.; Plin. 25, 3, 6, § 20.—
    C.
    Auxilium as a personified existence, like Fides. Salus, etc., in Plaut. Cist. 1, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > auxilium

  • 3 auxilior

        auxilior ātus, ārī, dep.    [auxilium], to give help, aid, assist, succor: facultas auxiliandi, Cs.: alcui nil, T.: mihi, S.: (podagram) aquis, to cure, O.
    * * *
    auxiliari, auxiliatus sum V DEP
    help (w/DAT); give help/aid; assist; be helpful, be of use/avail; remedy, heal

    Latin-English dictionary > auxilior

  • 4 auxilium

        auxilium ī, n    [AVC-], help, aid, assistance, support, succor: ad auxilium copia, T.: plarimis esse auxilio, N.: suis auxilium ferre, Cs.: auxilium sibi adiungere: ab alquo expetere: laborum, means of avoiding, V.: auxilia portare, S.: magna duo auxilia, sources of aid, L.: Mittat ut auxilium sine se, O.— Plur, auxiliary troops, auxiliaries: barbara, Cs.: adventicia: Pompeio mittere: cogere, V.: auxiliis in mediam aciem coniectis, Cs.—Military force, troops: infirma, Cs.
    * * *
    help, assistance; remedy/antidote; supporting resource/force; auxiliaries (pl.)

    Latin-English dictionary > auxilium

  • 5 calamitōsus

        calamitōsus adj. with comp. and sup.    [calamitas], causing loss, damaging, ruinous, destructive, disastrous, pernicious, calamitous: pestis tempestasque: calamitosissimum bellum: plebi incendium, S.: quid (hac clade) calamitosius?—Suffering damage, unfortunate, miserable, unhappy: agri vectigal: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore: fama: occurrere calamitosis, to succor the unfortunate.
    * * *
    calamitosa, calamitosum ADJ
    calamitous; ruinous, destructive; liable to damage/disaster; damaged/miserable

    Latin-English dictionary > calamitōsus

  • 6 cōn-fugiō

        cōn-fugiō fūgī, —, ere,    to flee, take refuge, run for succor: domum, T.: ad te, V.: ad aram in exsilium: Phylen, N.: in naves, Cs.: ad limina supplex, O. — Fig., to take refuge, have recourse, resort: ad vim: ad Etruscorum opes, L.: ad meam fidem: ab iure ad ferrum, appeal: illuc, ut neget, etc.: habebam quo confugerem.

    Latin-English dictionary > cōn-fugiō

  • 7 lūx

        lūx lūcis, f    [LVC-], light, brightness: solis ac lychnorum: Stella facem ducens multā cum luce, V.: auctor Lucis (i. e. Sol), O.: siderea, heavenly, O.: donec lux occidat, till sunset, Iu.— The light of day, daylight, day: usque ad lucem vigilare, T.: lux ubi adventabat, S.: ante lucem: primā luce, at dawn, Cs.: luce sub ipsā, at the point of day, V.: Dormiet in lucem, till day is advanced, H.: luce reversā, Iu.: luce occidi, in open day: luci adgredi.— Plur, the heavenly bodies: Illae, quae fulgent luces.— A day: centesima lux est haec ab interitu P. Clodi: longiore luce opus est, L.: anxia nocte, Anxia luce gemit, O.: Natali die mihi dulcior haec lux, Iu.: vocat lux ultima victos, i. e. death, V.: aestiva, summer, V.: brumalis, winter, O.— Life: me reducem in lucem facere, T.: corpora luce carentum, i. e. of the dead, V.: simul atque editi in lucem sumus: aeterna, O.— An eye, the eyesight: damnum lucis ademptae, O.— A light: O lux Dardaniae, i. e. Hector, V.: Luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto, O.—Fig., the sight of men, public view, the public, the world: in luce atque in oculis civium magnus: forensi luce carere: res occultissimas in lucem proferre. — Light, encouragement, help, succor: lux quaedam videbatur oblata, regno sublato: lucem adferre rei p.: Lucem redde patriae, H.— A light, ornament: urbs, lux orbis terrarum.— Light, illustration, elucidation: historia lux veritatis.— That which enlightens, source of illumination: ratio quasi quaedam lux vitae.
    * * *
    light, daylight, light of day; life; world; day

    Latin-English dictionary > lūx

  • 8 medeor

        medeor —, ērī, dep.    [3 MA-], to heal, cure, remedy, be good for: cui (morbo) mederi (volet): volneribus: medendis corporibus, L.: ars medendi, the healing art, O.—Fig., to remedy, succor, relieve, amend, correct, restore: violentia Turni aegrescit medendo, i. e. by opposition, V.: invidiae, S.: capiti Rosci, i. e. defend the life: dies stultis quoque mederi solet: inopiae frumentariae, Cs.: ignorantiae lectorum, provide against, N.: quas (cupiditates) mederi possis, T.
    * * *
    mederi, - V DEP
    heal, cure; remedy, assuage, comfort, amend

    Latin-English dictionary > medeor

  • 9 opitulor

        opitulor ātus, ārī, dep.    [ops+TAL-], to bring aid, help, aid, assist, succor: mihi: inopiae, relieve, S.: permultum ad dicendum.
    * * *
    opitulari, opitulatus sum V DEP
    bring aid to; help; bring relief to

    Latin-English dictionary > opitulor

  • 10 (ops)

        (ops) opis (no nom. or dat sing.), f    [2 AP-], aid, help, support, assistance, succor: opis egens tuae: siquid opis potes adferre huic, T.: moran-tibus opem ferre, Cs.: aliquid opis rei p. tulissemus: ad opem iudicum confugiunt: exitium superabat opem, i. e. baffled medical skill, O.: Adfer opem! help! O.: sine hominum opibus et studiis: (equus) Imploravit opes hominis, H.—Power, might, strength, ability, influence, weight: summa nituntur opum vi, V.: summā ope niti, S.: omni ope atque operā enitar, with might and main: quācumque ope possent: Non opis est nostrae, in our power, V.: Dissimulator opis propriae, H.— Means, property, substance, wealth, riches, treasure, resources, might, power (rare in sing.): vidi ego te, astante ope barbaricā, etc., Enn. ap. C.: barbarica, V.— Plur: nostrae opes contusae erant, S.: privatae, H.: magnas inter opes inops, H.: ruris parvae, O.: vita opibus firma, copiis locuples: Troianas ut opes Eruerint Danai, V.: opes amovento, avoid display.—Person., the goddess of abundance, sister and wife of Saturn, identified with the Earth, C., O.: ad Opis (sc. aedem).

    Latin-English dictionary > (ops)

  • 11 pro-fugiō

        pro-fugiō fūgī, —, ere,    to flee, run away, escape: Cirtam, S.: ex oppido, Cs.: domo, L.: cum vi prope iustorum armorum profugisset: ex proelio in provinciam, S.: aliquo militatum, T.: agros, flee from, H.: dominos, Cu.—To flee for succor, take refuge: ad Brutum: ad regem, S.

    Latin-English dictionary > pro-fugiō

  • 12 subsidium

        subsidium ī, n    [sub+SED-].—In order of battle, the troops in reserve, line of reserve, third line of battle, triarii: subsidia et secundam aciem adortus, L.: fugere inter subsidia, L.: in subsidiis pugnacissimas locare gentes, Cu.— A body of reserve, auxiliary corps, auxiliary forces: neque ullum esse subsidium, quod submitti posset, Cs.: post eas ceterum exercitum in subsidiis locat, stationed as a reserve, S.— Aid, help, relief, succor, assistance, reinforcement: cum alius alii subsidium ferrent, Cs.: Italiae subsidio proficisci, Cs.: subsidio venire.— Support, assistance, aid, help, protection: Milo, subsidium adflictae rei p.: subsidium bellissimum existimo senectuti otium: aurum ad subsidium fortunae relictum, L.: industriae subsidia: his ego subsidiis ea sum consecutus: ad omnīs casūs subsidia comparare, make provision. — A place of refuge, asylum, retreat: vix modicis navigiis pauca subsidia, Ta.: fidissimum ad subsidium perfugere, Ta.
    * * *
    help, relief; reinforcement

    Latin-English dictionary > subsidium

  • 13 sub-veniō

        sub-veniō vēnī, ventus, īre,    to come to help, aid, assist, reinforce, relieve, succor: circumvenior nisi subvenitis: Et subventuros auferet unda deos, O.: priusquam ex castris subveniretur, S.: circumvento filio, Cs.: patriae: pauci subveniendum Adherbali censebant, S.: acrioribus saluti suae remediis: Bruti operā provinciae esse subventum: reliquis, quo minus vi subigerentur, Ta.—To relieve, obviate, remedy, cure: gravedini omni ratione: his tam periculosis rebus: huic quoque rei subventum est maxime a nobis.

    Latin-English dictionary > sub-veniō

  • 14 succurrō (sub-c-)

        succurrō (sub-c-) currī, cursus, ere,    to run under, run to help, hasten to the aid of, help, aid, assist, succor: laborantibus: adflictis semper, N.: confidere munitionibus oppidi, si celeriter succurratur, Cs.: Paratae lites: succurrendumst, T.—To heal, cure, remedy, relieve: infamiae communi: hic tantis malis haec subsidia succurrebant, quo minus, etc., Cs.: cuius adversae fortunae velit succursum, L.—Fig., to run to meet: licet undique omnes mihi terrores impendeant, succurram atque subibo, will encounter (them).—To come to mind, occur, suggest itself: ut quidque succurrit, libet scribere: non dubito, legentibus illud quoque succursurum, quod, etc., L.: Sed mihi succurrit, numen non esse severum, O.

    Latin-English dictionary > succurrō (sub-c-)

  • 15 suppetior (subp-)

        suppetior (subp-) ātus, ārī, dep.    [suppetiae, help], to come to the aid of, assist, succor (late): quod mihi suppetiatus es, gratissimum est (dub.).

    Latin-English dictionary > suppetior (subp-)

  • 16 subvenio

    to come to the aid, succor, relieve, help, assist.
    to come up to aid, relieve.

    Latin-English dictionary of medieval > subvenio

  • 17 auxilior

    auxĭlĭor, ātus, 1, v. dep. [auxilium], to give help or aid, to help, aid, assist, succor (syn.: juvo, adjuvo, opitulor, subvenio, succurro).
    I.
    In gen. (class. but rare; in Cic. perh. only once in his Epistt.), constr. with dat.:

    alicui,

    Plaut. Trin. 2, 2, 102:

    nonne id flagitiumst te aliis consilium dare, tibi non potis esse auxiliarier?

    Ter. Heaut. 5, 1, 50; Cic. Fam. 5, 4; Caes. B. G. 7, 50 fin.; 4, 29; Sall. J. 24, 3; Plin. 10, 8, 9, § 22; Vulg. 4 Reg. 14, 26; ib. Psa. 88, 44; ib. Heb. 2, 18: nihil Numantinis vires corporis auxiliatae sunt, Auct. ad Her. 4, 27.—
    II.
    Esp., of the aid of a physician, to aid, to relieve, heal, cure; constr. with dat. or contra:

    Nec (medicina) formidatis auxiliatur aquis,

    Ov. P. 1, 3, 24:

    ferulam quibusdam morbis auxiliari dicunt medici,

    Plin. 13, 22, 43, § 125:

    phalangites auxiliantur contra scorpionum ictus,

    id. 27, 12, 98, § 124.
    a.
    Act. access. form auxĭlĭo, āre, to give aid, etc.: alicui, Gracch. ap. Diom. p. 395 P.; cf. Prisc. p. 797 P.—
    b.
    Auxilior in pass. signif.:

    a me auxiliatus, Lucil. ap. Prisc. pp. 791 and 927 P.: consonantes sunt in quibus (vox) ab imis auxiliata egrediatur ad aures disertā verborum claritate,

    Vitr. 5, 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > auxilior

  • 18 confugio

    con-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to flee to for refuge or succor, take refuge in or with (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    ad me nocte primā domum,

    Ter. Hec. 5, 3, 25; cf.:

    ad aliquem,

    Cic. Off. 2, 12, 41; id. Tusc. 5, 2, 5; Verg. A. 1, 666; Nep. Them. 8, 3; id. Iphicr. 3, 2:

    huc,

    Ter. Hec. 3, 3, 24:

    in naves,

    Caes. B. C. 3, 9:

    in arcem,

    Curt. 3, 1, 6; 9, 8, 12:

    in aram,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.:

    ad aram,

    Ov. Tr. 5, 2, 44:

    Peliae ad limina supplex,

    id. M. 7, 299:

    ad ipsos deos,

    id. ib. 8, 688: ad fana deorum, Gai Inst. 1, 53; Dig. 1, 6, 2:

    ad vestras manus. ad vestra arma,

    Curt. 6, 9, 24:

    Phylen,

    Nep. Thras. 2, 1:

    Perusiam,

    Suet. Aug. 14.—
    II.
    Trop., to take refuge in, have recourse to (esp. freq. in Cic.):

    ad opem judicum,

    Cic. Font. 11, 23; cf.:

    ad florentes Etruscorum opes,

    Liv. 1, 2, 3:

    ad meam fidem,

    Cic. Div. in Caecil. 4, 11:

    ad clementiam tuam,

    id. Lig. 10, 30:

    ad preces,

    Quint. 6, 1, 4; 11, 3, 63; Plin. Ep. 8, 19, 1:

    ad artes patrias,

    Ov. F. 1, 572 al.:

    cujus (philosophiae) in sinum,

    Cic. Tusc. 5, 2, 5:

    in tuam fidem, veritatem, misericordiam,

    id. Quint. 2, 10:

    quasi ad aram in exsilium,

    id. Caecin. 34, 100: neque tu scilicet Eo nunc confugies: Quid mea, etc.? to take refuge, i. e. excuse yourself with, Ter. Heaut. 4, 5, 45; cf.:

    an illuc confugies,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:

    Epicurus confugit illuc, ut neget, etc.,

    id. Fin. 2, 9, 28:

    habebam quo confugerem, ubi conquiescerem,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    confugiet ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam,

    Auct. Her. 2, 3, 5.— Impers.:

    confugitur aliquo,

    Lact. Inst. Div. 1, 2, 9; id. Mort. Persec. 33, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > confugio

  • 19 lux

    lux, lūcis (adverb. abl. luce, luci, and lucu, and in these old forms also used as m.; v. infra; in Plaut. lux is usually m.; Brix ad Plaut. Capt. 5, 4, 11), f. [luceo], light.
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., the light of the sun and other heavenly bodies:

    cum id solis luce videatur clarius,

    Cic. Div. 1, 3, 6; id. Tusc. 1, 37, 90; id. Cat. 1, 3; id. Cael. 9:

    per umbras Stella facem ducens multā cum luce cucurrit,

    Verg. A. 2, 694: a lucifero donec lux occidat, till sunset, Juv, 13, 158. — The light, splendor, brightness of shining bodies:

    viridi cum luce zmaragdi,

    Lucr. 4, 1126:

    luce coruscus ahenā,

    Verg. A. 2, 470:

    lucem non fundentes gemmae,

    Plin. 37, 7, 25, § 94:

    ferri,

    Stat. Th. 8, 124.—
    2.
    In partic., the light of day, daylight, day:

    diurna,

    Lucr. 6, 848:

    Metellus cum primā luce in campum currebat,

    Cic. Att. 4, 3, 4:

    ante lucem,

    id. de Or. 2, 64, 259:

    primā luce ad eum accurrit,

    at daybreak, dawn of day, Caes. B. G. 1, 22:

    luce sub ipsā,

    on the very verge of day, Verg. G. 4, 490:

    in luci,

    by day, Lucr. 4, 233:

    luce reversā,

    Juv. 6, 312.—Hence,
    b.
    In abl. adverb.: luce, luci, and (ante-class.) lucu, by daylight, in the daytime:

    ut luce palam in foro saltet,

    Cic. Off. 3, 24, 93; so,

    luce,

    id. Pis. 10, 23; Auct. Her. 4, 36, 48; Verg. A. 9, 153 al.:

    nocte ac luce,

    Juv. 15, 43:

    ut veniamus luci,

    Plaut. Cas. 4, 2, 7:

    cum luci simul,

    id. Merc. 2, 1, 31:

    luci claro,

    id. Aul. 4, 10, 18; cf. Non. 210, 9:

    quis audeat luci,

    Cic. Phil. 12, 10, 25:

    quodsi luce quoque canes latrent,

    id. Rosc. Am. 20, 56; Liv. 35, 4, 5:

    cum primo lucu ibo hinc,

    Ter. Ad. 5, 3, 55:

    cum primo luci,

    Plaut. Cist. 2, 1, 49.—
    B.
    Transf.
    1.
    The heavenly bodies:

    illae, quae fulgent luces,

    Cic. Arat. 96.—
    2.
    A day:

    centesima lux est ab interitu P. Clodii,

    Cic. Mil. 35, 98:

    longiore luce ad id certamen nobis opus est,

    Liv. 3, 2:

    anxia nocte, anxia luce gemit,

    Ov. M. 2, 806:

    crastina,

    Verg. A. 10, 244:

    natali die mihi dulcior haec lux,

    Juv. 12, 1:

    septima quaeque lux,

    id. 14, 105; cf.:

    natura volvente vices et lucis et anni,

    id. 13, 88. —Hence, poet.:

    lux aestiva,

    summer, Verg. G. 4, 52:

    lux brumalis,

    winter, Ov. Tr. 1, 11, 39.—
    3.
    Life:

    qui ab Orco mortuom me reducem in lucem feceris,

    Ter. Hec. 5, 4, 12:

    corpora luce carentum,

    i. e. of the dead, Verg. G. 4, 255; Sil. 13, 473; cf.:

    simul atque editi in lucem sumus,

    Cic. Tusc. 3, 1, 2.—
    4.
    An eye, the eyesight:

    effossae squalent vestigia lucis,

    Stat. Th. 11, 585:

    damnum lucis ademptae,

    Ov. M. 14, 197.—
    5.
    A light, of an eminent man to whom all eyes turn:

    Luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto,

    Ov. M. 13, 100.—Of a beloved person:

    o lux salve candida,

    Plaut. Mil. 4, 8, 34.—
    II.
    Trop.
    A.
    The sight of all men, the public view, the public, the world:

    nec vero ille in luce modo, atque in oculis civium magnus sed intus domique praestantior,

    Cic. Sen. 4, 12: Isocrates forensi luce caruit, id. Brut. 8, 32:

    familiam abjectam et obscu ram e tenebris in lucem vocare,

    id. Deiot. 11, 30:

    res occultas aperire in lucemque proferre,

    id. Ac. 2, 19, 62.—
    B.
    Light, encouragement, help, succor:

    lux quaedam videbatur oblata, non modo regno, sed etiam regni timore sublato,

    Cic. Phil. 1, 2, 40:

    civibus lucem ingenii et consilii porrigere,

    id. de Or. 1, 40, 184; cf.:

    lucem adferre rei publicae,

    id. Manil. 12, 33.—
    C.
    A light, an ornament:

    hanc urbem, lucem orbis terrarum,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    genus sine luce,

    undistinguished, obscure, Sil. 8, 248.—
    D.
    Light, illustration, elucidation:

    historia testis temporum, lux veritatis,

    Cic. de Or. 2, 9, 36.—
    E.
    That which enlightens, the source of illumination: ratio quasi quaedam lux lumenque vitae. Cic. Ac. 2, 8, 26; cf.:

    ego sum lux mundi,

    Vulg. John, 8, 12; id. ib. 12, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > lux

  • 20 opitulo

    ŏpĭtŭlor, ātus, 1 (old inf. pres. opitularier; v. in the foll.), v. dep. n. [ops-tulo, whence tuli], to bring aid; to help, aid, assist, succor (class.;

    syn.: adjuvo, subvenio, auxilior, succurro): amanti ire opitulatum,

    Plaut. Mil. 3, 1, 27:

    amicum amico opitularier,

    id. Curc. 2, 3, 54:

    sontibus,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    inopiae,

    to relieve, Sall. C. 33, 2:

    permultum ad dicendum,

    Cic. Inv. 2, 2, 7:

    frequentatio, quae conjecturalibus causis opitulatur,

    Auct. Her. 4, 40, 53.—
    (β).
    With contra, to be good against, to relieve; of remedies:

    contra vanas species opitulari,

    Plin. 28, 8, 27, § 103.
    Act. collat. form ŏpĭtŭlo, āre (anteclass.): corrige, opitula, Liv. And. ap. Non. 475, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > opitulo

См. также в других словарях:

  • Succor — Suc cor, n. [OE. socours, sucurs, OF. sucurs, socors, secors, F. secours, L. succursus, fr. L. succurrere. See {Succor}, v. t.] 1. Aid; help; assistance; esp., assistance that relieves and delivers from difficulty, want, or distress. We beseech… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Succor — Suc cor, v. t. [imp. & p. p. {Succored}; p. pr. & vb. n. {Succoring}.] [OE. socouren, OF. sucurre, soucourre, secorre, F. secourir, L. succurrere, succursum, to run under, run to the aid of, help, succor; sub under + currere to run. See {Current} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • succor — [suk′ər] vt. [ME socouren < OFr sucurre, socorre < L succurrere < sub ,SUB + currere, to run: see COURSE] to give assistance to in time of need or distress; help; aid; relieve n. [ME socur, assumed sing. of socours < OFr sucurs <… …   English World dictionary

  • succor — index abet, accommodation (backing), aid (help), aid, alleviate, assist, assistance …   Law dictionary

  • succor — early 13c., from Anglo Fr. succors help, aid, O.Fr. sucurres, from M.L. succursus help, assistance, from pp. of L. succurrere run to help, from sub up to + currere to run (see CURRENT (Cf. current)). Final s mistaken as a plural inflexion and dr …   Etymology dictionary

  • succor — suc|cor1 [ sʌkər ] noun uncount LITERARY help given to someone who is in serious need succor suc|cor 2 [ sʌkər ] verb transitive LITERARY to help someone …   Usage of the words and phrases in modern English

  • succor — noun (U) the American spelling of succour succor verb (T) …   Longman dictionary of contemporary English

  • succor — 1. noun providing succor in times of need Syn: aid, help, a helping hand, assistance; comfort, ease, relief, support, TLC 2. verb the prisoners were succored Syn: help, aid, bring aid to, give/render assistance to …   Thesaurus of popular words

  • succor — US var. of SUCCOUR. * * * succor see succour, sugar …   Useful english dictionary

  • Succor Creek — is primarily located in eastern Malheur County, Oregon. Its source and mouth however are both in Owyhee County, Idaho. It debouches into the Snake River at Homedale, Idaho. The Mahogany Mountains separate this drainage from that of the Owyhee… …   Wikipedia

  • succor — I. noun Etymology: Middle English socour, sucurs (taken as plural), from Anglo French sucur, sucors, from Medieval Latin succursus, from Latin succurrere to run to the rescue, bring aid, from sub + currere to run more at car Date: 13th century 1 …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»