strofować

См. также в других словарях:

• strofować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, strofowaćfuję, strofowaćfuje, strofowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zwracać komuś uwagę, udzielać nagany; ganić, upominać, karcić, besztać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strofować kapryśne dziecko, niesumienną gosposię. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strofować — ndk IV, strofowaćfuję, strofowaćfujesz, strofowaćfuj, strofowaćował, strofowaćowany «udzielać napomnienia, nagany; upominać, ganić, karcić» Strofować niegrzeczne dziecko. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• łajać — ndk IX, łajaćję, łajaćjesz, łaj, łajaćał, łajaćany «ostro strofować; besztać, wymyślać, ganić» Łajał syna za złe zachowanie. □ Kto kogo łaje, niech sam przykład daje. □ Łaj, ale daj. łajać się 1. strona zwrotna czas. łajać Łajał się i prawił… …   Słownik języka polskiego

• besztać — ndk I, besztaćam, besztaćasz, besztaćają, besztaćaj, besztaćał, besztaćany pot. «ostro strofować, ganić; łajać» Besztać kogoś ostro, głośno. Besztać kogoś za spóźnienie, z powodu spóźnienia …   Słownik języka polskiego

• chandryczyć się — ndk VIb, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczysz się, chandryczyć sięrycz się, chandryczyć sięczył się pot. «sprzeczać się, kłócić się o coś, ciągle mieć do kogoś pretensje, nieustannie strofować kogoś» Chandryczyć się o pieniądze.… …   Słownik języka polskiego

• fukać — ndk I, fukaćam, fukaćasz, fukaćają, fukaćaj, fukaćał fuknąć dk Va, fukaćnę, fukaćniesz, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęła, fukaćnęli 1. «parskać, prychać (zwłaszcza o zwierzętach)» Kot fuka na psy. 2. pot. «odzywać się do kogoś burkliwie, opryskliwie …   Słownik języka polskiego

• gromić — ndk VIa, gromićmię, gromićmisz, grom, gromićmił, gromićmiony 1. «ostro upominać, surowo krytykować; strofować, ganić, karcić» Gromić uczniów. Gromić kogoś spojrzeniem, wzrokiem. 2. książk. «zadawać porażkę; zwyciężać, rozbijać» Gromić przeciwnika …   Słownik języka polskiego

• hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… …   Słownik języka polskiego

• karcić — ndk VIa, karcićcę, karcićcisz, karć, karcićcił, karcićcony «udzielać nagany; ganić, napominać, strofować, karać» Karcić rózgą, spojrzeniem. Karcić kogoś za niewłaściwe zachowanie, za nieposłuszeństwo. Karcący wzrok. karcić się rzad. strona… …   Słownik języka polskiego

• krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… …   Słownik języka polskiego

• piorunować — ndk IV, piorunowaćnuję, piorunowaćnujesz, piorunowaćnuj piorunowaćował, piorunowaćowany «gwałtownie występować przeciw komuś lub czemuś, surowo napominać, strofować, gromić; kląć, przeklinać; sadzić piorunami» Piorunować na nieudolność handlu, na …   Słownik języka polskiego