-
41 fides
1.fĭdes, ĕi ( gen. sing. scanned fĭdēï, Enn. ap. Cic. de Sen. 1, 1; Lucr. 5, 102.— Ante-class. and poet. form of the gen. fide, like die, facie, etc., Plaut. Aul. 4, 6, 1; id. Poen. 4, 2, 68; Ov. M. 3, 341; 6, 506; 7, 728; 737; Hor. C. 3, 7, 4; cf. Prisc. p. 781 P.; Charis. p. 53 ib.; Ritschl, Proleg. p. 90.— Dat. fide, Plaut. Trin. 1, 2, 80; 91; 105; Enn. ap. Non. 112, 1, or Ann. v. 111 ed. Vahl.; Hor. S. 1, 3, 95), f. [fido], trust in a person or thing, faith, confidence, reliance, credence, belief (syn.: fidelitas, fiducia, confidentia).I.Lit.A.In gen.:B.si sciat noster senex, fidem non esse huic habitam,
that he has not been trusted, Plaut. As. 2, 4, 52; cf.:fides ut habeatur, duabus rebus effici potest... iis fidem habemus, quos plus intelligere quam nos arbitramur... bonis viris ita fides habetur, ut nulla sit in iis fraudis injuriaeque suspicio... prudentia sine justitia nihil valeat ad faciendam fidem, etc.,
to give confidence, produce confidence, Cic. Off. 2, 9, 33; see in the foll.: neque pauci, neque leves sunt, qui se duo soles vidisse dicant;ut non tam fides non habenda, quam ratio quaerenda sit,
to give credence, id. Rep. 1, 10; cf.:quod si insanorum visis fides non est habenda, quia falsa sunt, cur credatur somniantium visis, etc.,
id. Div. 2, 59, 122:si ita posset defendere, tamen fides huic defensioni non haberetur,
id. Verr. 2, 5, 57, § 148:me miseram! forsitan hic mihi parvam habeat fidem,
Ter. Eun. 1, 2, 117; cf.:cum jam minor fabulis haberetur fides,
Cic. Rep. 2, 10:(fidem) majorem tibi habui quam paene ipsi mihi,
id. Fam. 5, 20, 2; cf. id. ib. 7, 18, 1:ex aliis ei maximam fidem habebat,
Caes. B. G. 1, 41, 4:cui maximam fidem suarum rerum habeat,
Cic. Verr. 2, 2, 53, § 131; cf.:cui summam omnium rerum fidem habebat,
Caes. B. G. 1, 19, 3:fidem commenticiis rebus adjungere,
Cic. Div. 2, 55, 113:testimonio fidem tribuere,
id. Sull. 3, 10; cf.:Cratippus iisdem rebus fidem tribuit,
id. Div. 1, 3, 5:et auctoritatem orationi affert et fidem,
id. Or. 34, 120:si tota oratio nostra omnem sibi fidem sensibus confirmat,
id. Fin. 1, 21, 71:constituere fidem,
id. Part. Or. 9, 31: fidem facit oratio, awakens or produces belief, id. Brut. 50, 187; cf.:quoniam auribus vestris... minorem fidem faceret oratio mea,
id. Cat. 3, 2, 4:aliquamdiu fides fieri non poterat,
Caes. B. C. 2, 37, 1;so with dare (rare): res ipsa fidem sermoni meo dabit,
App. M. 4, p. 146, 25:Hercules cui ea res immortalitatis fidem dedit,
assured of, Just. 24, 4, 4; Plin. Pan. 74, 3.—With object-clauses:fac fidem, te nihil nisi populi utilitatem et fructum quaerere,
evince, show, Cic. Agr. 2, 8, 22: tibi fidem faciemus, nos ea suadere, quae, etc., will convince, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A. fin.:mihi fides apud hunc est, nihil me istius facturum,
Ter. Heaut. 3, 3, 10; cf.:cum vix fides esset, rem ullo modo successuram,
Suet. Vesp. 7:male fidem servando illis quoque abrogant fidem,
Plaut. Trin. 4, 3, 41:quorum rebus gestis, fidem et auctoritatem in testimonio inimicitiarum suspicio derogavit,
Cic. Font. 7, 13; cf.:alicui abrogare fidem juris jurandi,
id. Rosc. Com. 15, 44; and:omnibus abrogatur fides,
id. Ac. 2, 11, 36:quae res fidem abrogat orationi,
Auct. Her. 1, 10, 17:imminuit et oratoris auctoritatem et orationis fidem,
Cic. de Or. 2, 37, 156:multa fidem promissa levant,
Hor. Ep. 2, 2, 10: fidem addere, to give credence (opp. fidem demere):ex ingenio suo quisque demat vel addat fidem,
Tac. G. 3 fin. —In partic., in mercant. lang., credit:2.cum fides totā Italiā esset angustior, neque creditae pecuniae solverentur,
Caes. B. C. 3, 1, 2; cf.:scimus, Romae solutione impedita fidem concidisse,
Cic. de Imp. Pomp. 7, 19:fides de foro sublata erat,
id. Agr. 2, 3, 8:labefacta jam fide,
credit being impaired, Suet. Vesp. 4:pecunia suā aut amicorum fide sumpta mutua,
Sall. C. 24, 2:non contentus agrariis legibus fidem moliri coepit,
Liv. 6, 11, 8; cf.:fidem abrogare,
id. 6, 41, 11:fidemque remque, perdere,
credit and means, Plaut. Ep. 2, 2, 36; cf.:res eos jampridem, fides deficere nuper coepit,
Cic. Cat. 2, 5, 10:nisi fide staret res publica, opibus non staturam,
Liv. 23, 48, 9 Drak.; freq.: res fidesque, for fame and fortune, property and credit, i. e. entire resources, Plaut. Curc. 4, 2, 18; id. Truc. 1, 1, 24; 38; id. Most. 1, 2, 64; Sall. J. 73, 6 Cort.—Beyond the mercant. sphere ( poet. and in post-Aug. prose):II.segetis certa fides meae,
i. e. return, yield, Hor. C. 3, 16, 30:at tibi... Persolvat nullā semina certa fide,
Tib. 2, 3, 62:fallax fides unius anni,
Plin. Pan. 32, 4:quia hanc ejus terrae fidem Menander eludit,
Quint. 12, 10, 25.Transf., that which produces confidence or belief.A.The quality that produces confidence in a person, trustworthiness, faithfulness, conscientiousness, credibility, honesty; in things, credibility, truth, etc.1.In gen. (erroneously regarded by Cicero as the primary signif. of the word; wherefore he derived it from fio; v. the foll. passages):b.fundamentum justitiae est fides, id est dictorum conventorumque constantia et veritas. Ex quo, audeamus imitari Stoicos, credamusque, quia fiat, quod dictum est, appellatam fidem,
Cic. Off. 1, 7, 23 Beier; cf. id. Fragm. ap. Non. 24, 17 (Rep. 4, 7, p. 428 ed. Mos.); id. Fam. 16, 10 fin.:justitia creditis in rebus fides nominatur,
id. Part. Or. 22, 78:meo periculo hujus ego experiar fidem,
Plaut. Capt. 2, 2, 99; cf.:fides fidelitasque amicum erga,
id. Trin. 5, 2, 2:homo antiqua virtute ac fide,
Ter. Ad. 3, 3, 88; cf.:exemplum antiquae probitatis et fidei,
Cic. Rep. 3, 5:esse summa probitate ac fide,
id. ib. 3, 17:vir aequissimus, singulari fide,
id. ib. 3, 17:quorum fides est laudata,
id. ib. 2, 36:quibus facillime justitia et fides convalescit,
id. ib. 2, 14:unde justitia, fides, aequitas?
id. ib. 1, 2:cujus virtuti, fidei, felicitati (Gallia) commendata est,
id. Prov. Cons. 14, 35:aequitas et fides,
id. Rep. 1, 35; cf.:si pudor quaeritur, si probitas, si fides,
id. ib. 3, 18 fin.:quanta fide, quanta religione,
id. Font. 6, 13:hinc fides, illinc fraudatio,
id. Cat. 2, 11, 25: ille vir haud magna cum re sed plenu' fidei, Enn. ap. Cic. de Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 ed. Vahl.): ubi societas? ubi fides majorum? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: nulla sancta societas, nec fides regni est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 8, 26 (Trag. v. 412 ed. Vahl.):mea eraga te fides et benevolentia,
Cic. Fam. 1, 5, 1:pro vetere ac perpetua erga populum Romanum fide,
Caes. B. G. 5, 54, 4:in fide atque amicitia civitatis Aeduae,
id. ib. 2, 14, 2:in fide manere,
id. ib. 7, 4, 5; cf.:sincera fide in pace Ligures esse,
Liv. 40, 34, 11:si tibi optima fide sua omnia concessit,
Cic. Rosc. Am. 49, 144:praestare fidem,
id. Div. 2, 37, 79; id. Top. 10, 42; id. Att. 16, 7, 2; id. Fam. 1, 7, 6:te oro per tuam fidem, ne, etc.,
Ter. And. 1, 5, 55: Eu. Dic bona fide: tu id aurum non surripuisti? Ly. Bona. Eu. Neque scis, quis abstulerit? Ly. Istuc quoque bona, Plaut. Mil. 4, 10, 42:de pace cum fide agere,
Liv. 32, 33, 10:jussas cum fide poenas luam,
Hor. Epod. 17, 37:haecne marita fides?
Prop. 4 (5), 3, 11:Aeacidae dederat pacis pignusque fidemque,
faithful bail, Ov. M. 12, 365:perjura patris fides,
perjured faith, dishonesty, Hor. C. 3, 24, 59 et saep.—Prov.:fides ut anima, unde abiit, eo numquam redit,
Pub. Syr. 181 (Rib.):fidem qui perdit, quo se servet relicuo,
id. 166.—Of inanim. and abstr. things:c.nam cum Gabinii levitas... omnem tabularum fidem resignasset, etc.,
trustworthiness, credibility, Cic. Arch. 5, 9; cf.:nunc vero quam habere auctoritatem et quam fidem possunt (litterae)?
id. Fl. 9, 21; and:visa, quae fidem nullam habebunt,
id. Ac. 2, 18, 58 fin.; and:qui non speciem expositionis sed fidem quaerit,
truth, Quint. 10, 1, 32:aliter oraculorum, aliter haruspicum fides confirmari aut refelli potest,
id. 5, 7, 36:probationum,
id. 4 praef. §6: liber spectatae fidei,
Gell. 1, 7, 1:paulum distare ab eo (lapide) in unguentorum fide multi existimant Lygdinos, etc.,
in faithful preservation, keeping in good condition, Plin. 36, 8, 13, § 62.—In poets several times, faithful, true fulfilment of a promise:2.dicta fides sequitur,
Ov. M. 3, 527 (cf.:res dicta secuta est,
id. ib. 4, 550):vota fides sequitur,
id. ib. 8, 713:promissa exhibuere fidem,
were fulfilled, id. ib. 7, 323; cf.:en haec promissa fides est?
is this the fulfilment of the oracle? Verg. A. 6, 346.—In partic., in jurid. lang., bona fides, good faith, sincerity; hence, EX FIDE BONA or BONA FIDE, in good faith, sincerely, honestly, conscientiously:B. 1.arbitrum illum adegit, QVICQVID SIBI DARE FACERE OPORTERET EX FIDE BONA,
Cic. Off. 3, 16, 66; cf.: quanti verba illa: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, etc.... Q. quidem Scaevola, pontifex maximus, summam vim esse dicebat in omnibus iis arbitriis, in quibus adderetur EX FIDE BONA;fideique bonae, nomen existimabat manare latissime, idque versari in tutelis societatibus, fiduciis mandatis, rebus emptis venditis, conductis locatis, etc.,
id. ib. 3, 17, 70; id. Att. 6, 1, 15: praetor ait: QVI [p. 747] BONA FIDE EMIT, etc., Dig. 6, 2, 7, § 11 sq.; cf.:bonae fidei emptori subrepta re quam emerit,
Just. Inst. 4, 1, 15:ubi lex inhibet usucapionem, bona fides possidenti nihil prodest,
Dig. 41, 3, 24:tot judicia de fide mala, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt, etc.,
i. e. deception, dishonesty, Cic. N. D. 3, 30, 74:bonā fide = certissime,
Plaut. Truc. 2, 7, 30; id. Aul. 4, 10, 42; id. Capt. 4, 2, 110; cf.:mala fide,
Dig. 41, 2, 1, § 6.—In gen.:2.fide data, credamus,
Plaut. Pers. 2, 2, 61: accipe daque fidem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):atque etiam, si quid singuli temporibus adducti hosti promiserunt, est in eo ipso fides conservanda: ut primo Punico bello Regulus... ad supplicium redire maluit, quam fidem hosti datam fallere,
Cic. Off. 1, 13, 39; cf. id. Fin. 2, 20, 65:fidem dare, violare, in fide non stare,
id. Rab. Perd. 10, 28:Pompei fides, quam de me Caesari dederat,
id. Fam. 1, 9, 12:inter se fidem et jusjurandum dare,
Caes. B. G. 1, 3 fin.:obligare fidem alicui,
to plight one's faith, Cic. Phil. 5, 18, 51; cf.:fidem reliquis interponere,
Caes. B. G. 5, 6 fin.:fide mea spondeo, futurum ut, etc.,
Plin. Ep. 1, 14, 10:diffidens, de numero dierum Caesarem fidem servaturum,
Caes. B. G. 6, 36, 1:si fidem mecum servas,
Plaut. Curc. 1, 2, 48:tecum servavi fidem,
id. Capt. 5, 1, 10; id. Merc. 3, 1, 33:fides juris jurandi cum hoste servanda,
Cic. Off. 3, 29, 107:fidem erga imperatorem conservare,
Caes. B. C. 1, 84, 3:fidem erga populum Romanum servare,
Liv. 24, 4, 5:servata erga Galbam,
Tac. H. 1, 71:in regem suum servata,
Curt. 6, 5, 2:ut fidem vobis praestaremus,
Liv. 28, 39, 2; so,fidem alicui praestare,
Curt. 6, 4, 9; Liv. 30, 15, 5; Sen. Ben. 5, 21, 1:non servata fides deditis est,
Liv. 24, 1, 10; cf. Cic. de Sen. 20, 75; Sen. Ep. 71, 17:fidem suam liberare,
to perform his promise, Cic. Fl. 20, 47; cf.:fidem alicujus liberare,
id. Fam. 12, 7, 2: so,fidem exsolvere,
Liv. 3, 19, 1; 22, 23, 8; 24, 16, 12; Plin. Ep. 2, 12, 6; Luc. 9, 98 al.:fidem frangere,
Cic. Rosc. Com. 6, 16;for which violare, v. above,
id. Rab. Perd. 10, 28:fidem amittere,
Nep. Eum. 10:istius fide ac potius perfidiā decepti,
Cic. Rosc. Am. 38, 110: quantum mea fides studii mihi afferat, my plighted word (to defend the king), id. Deiot. 1, 1:contioni deinde edicto addidit fidem,
confirmed, Liv. 2, 24, 6.—Pregn., a given promise of protection or security, a guaranty; hence, in gen., protection, guardian care:C.introduxi Vulturcium sine Gallis: fidem ei publicam jussu senatus dedi,
promised him protection, security, in the name of the public, Cic. Cat. 3, 4, 8; cf.: Vulturcius interrogatus... primo fingere alia;post, ubi fide publica dicere jussus est, omnia uti gesta erant aperit,
Sall. C. 47, 1:cum se diceret indicaturum de conjuratione, si fides publica data esset,
id. ib. 48, 4:uti L. Cassius ad Jugurtham mitteretur, eumque interposita fide publica Romam duceret,
id. J. 32, 1; cf.:privatim praeterea fidem suam interponit, quam ille non minoris quam publicam ducebat,
id. ib. fin.:qui Romam fide publica venerat,
id. ib. 35, 7; so,too, simply fides: Lusitani contra interpositam fidem interfecti,
Cic. Brut. 23, 89:fide accepta ab legatis, vim abfuturam,
Liv. 38, 33, 3:Thais patri se commendavit in clientelam et fidem,
Ter. Eun. 5, 9, 9; cf.:se in Chrysogoni fidem et clientelam contulerunt,
Cic. Rosc. Am. 37, 106:quaere in cujus fide sint et clientela,
id. ib. 33, 93:aliquid in fidem alicujus tradere,
Liv. 38, 31, 2:frugi hominem, plenum religionis videtis positum in vestra fide ac potestate: atque ita, ut commissus sit fidei, permissus potestati,
Cic. Font. 14, 30; cf.:se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,
Caes. B. G. 2, 3, 2:in alicujus fidem ac potestatem venire,
id. ib. 2, 13, 2:in fide alicujus esse,
Cic. Planc. 41, 97; cf. id. Fam. 13, 65, 2:ea (jura) fidei suae commissa,
id. Off. 1, 34, 124:civitas in Catonis fide locata,
id. Att. 6, 1, 5:recipere aliquid in fidem,
id. ib. 15, 14, 3; cf.:aliquem in fidem necessitudinemque suam recipere,
id. Fam. 13, 19, 2:recipere aliquem in fidem,
Caes. B. G. 2, 15, 1; 4, 22, 3:hortatur, ut populi Romani fidem sequantur,
id. ib. 4, 21, 8: jura fidemque supplicis erubuit (Achilles), the protection due to a suppliant, Verg. A. 2, 541:di, obsecro vostram fidem!
your protection, assistance, help, Plaut. Cist. 4, 1, 11; id. Am. 5, 1, 78; id. Most. 1, 1, 74; 2, 2, 97; cf.:fidem vestram oro atque obsecro, judices,
Cic. Mur. 40, 86:deum atque hominum fidem implorabis,
id. Verr. 2, 1, 9, § 25;so in colloq. lang. frequently elliptic. as an exclamation: Di vostram fidem!
by the protection of the gods! for heaven's sake! Plaut. Capt. 2, 3, 58, id. Men. 5, 2, 119; id. Poen. 4, 78 al.; Ter. And. 4, 3, 1; 4, 4, 5; id. Eun. 3, 1, 28 al.; cf.:tuam fidem, Venus!
Plaut. Curc. 1, 3, 40:pro deum atque hominum fidem!
id. ib. 5, 3, 16; id. Ep. 4, 2, 10; Ter. And. 1. 5, 2; 1, 5, 11; id. Heaut. 1, 1, 9 al.; Sall. C. 20, 10 al.;for which: pro deorum atque hominum fidem!
Cic. Tusc. 5, 16, 48;and in a different order: pro deorum fidem atque hominum,
id. Lael. 15, 52;also simply pro deum fidem,
Liv. 3, 67, 7 Drak. N. cr.; and:per fidem!
Petr. 100, 5; Tac. Or. 35; App. M. 6, p. 175.—The faith, the Christian religion as a system of belief (eccl. Lat.):III.domicilium fidei,
Lact. 4, 30 fin.; Vulg. Apoc. 14, 12 al.Fides, personified as a goddess:2. I.praeclare Ennius: O Fides alma, apta pinnis, et jus jurandum Jovis! Qui jus igitur jurandum violat, is Fidem violat,
Cic. Off. 3, 29, 104 (Enn. Trag. v. 410 ed. Vahl.); cf. Varr. L. L. 5, § 74 Müll.; Cic. N. D. 3, 18, 47; 2, 23, 61; 31, 79; id. Leg. 2, 8, 19; 11, 28; Plaut. Cas. prol. 2; id. Aul. 3, 6, 46; 50; 4, 2, 14; Verg. A. 1, 292; Hor. C. 1, 35, 21; 4, 5, 20; id. C. S. 57.Lit.A.In gen.(α).In plur. (only so in classic prose): Fides genus citharae, Paul. ex Fest. p. 89, 16 Müll.:(β).(hominis) omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,
Cic. de Or. 3, 57, 216;so different from nervi,
id. Div. 2, 14, 33; id. Leg. 2, 15, 39; id. Brut. 54, 199; id. Fin. 4, 27, 75 (v. Madv. ad h. l., p. 601 sq.):ut in fidibus aut tibiis, atque in cantu ipso ac vocibus concentus est quidam tenendus ex distinctis sonis, etc.,
id. Rep. 2, 42; id. Fin. 4, 27, 75; cf. id. de Or. 3, 51, 197: Fi. Fides non reddis? Pe. Neque fides neque tibias, Plaut. Ep. 3, 4, 77;with tibiae,
Quint. 1, 10, 14; 20; 11, 3, 59:Orpheus, Threïciā fretus citharā fidibusque canoris,
Verg. A. 6, 120:fidibus cantare alicui,
Plaut. Ep. 3, 4, 64:fidibus canere praeclare,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Div. 2, 59, 122:uti,
id. Tusc. 5, 39, 113:dicere longum melos,
Hor. C. 3, 4, 4:placare deos,
id. ib. 1, 36, 1:discere,
Cic. de Sen. 8, 26:docere aliquem,
id. Fam. 9, 22, 3:scire,
Ter. Eun. 1, 2, 53:vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,
Hor. C. 4, 9, 12:fidibusne Latinis Thebanos aptare modos studet,
i. e. to imitate Pindaric odes in Latin poetry, id. Ep. 1, 3, 12.—Sing. ( poet.):2.sume fidem et pharetram: fies manifestus Apollo,
Ov. H. 15, 23; so,Teïa,
Hor. C. 1, 17, 18:Cyllenea,
id. Epod. 13, 9:quodsi blandius Orpheo moderere fidem,
id. C. 1, 24, 14.—Prov.: vetus adagium est: Nihil cum fidibus graculo, i. e. ignoramuses have nothing to do with poetry, Gell. N. A. praef. § 19.—B.Esp., Fides, is, f., a constellation, i. q. Lyra, the Lyre:* II.cedit clara Fides Cyllenia,
Cic. Arat. 381; Varr. R. R. 2, 5, 12;in the form Fidis,
Col. 11, 2, 14; 40; Sid. Carm. 16, 5.—Transf., in sing., i. q. nervus, chorda, a string of a musical instrument:quae tuba quaeve lyra Flatibus incluta vel fidibus,
Prud. Cath. 3, 81. -
42 filum
fīlum, i. n. (also filus, i, m., acc. to Arn. 1, 36 dub., plur. heterocl., fili, Luc. 6, 460) [for figlum, v. figo], a thread of any thing woven (of linen or woolen cloth, a cobweb, etc.).I.Lit., Varr. L. L. 5, § 113 Müll.; Enn. ap. Non. 116, 6 (Ann. v. 259 ed. Vahl.); Verg. A. 6, 30; Ov. A. A. 3, 445; id. M. 4, 36; Mart. 6, 3, 5; Cels. 7, 16:2.lumen candelae cujus tempero filum,
wick, Juv. 3, 287:tenuia aranei,
a web, Lucr. 3, 383:tineae,
Ov. M. 15, 372.— Poet., of the thread of life spun by the Fates:sororum fila trium,
Hor. C. 2, 3, 16; Verg. A. 10, 815; Ov. M. 2, 654; id. Tr. 5, 10, 45; Sil. 4, 28; Mart. 10, 5, 10 al.— Prov.: pendere filo (tenui), to hang by a thread, for to be in great danger: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4, § 18 (Ann. v. 153 ed. Vahl.):omnia sunt hominum tenui pendentia filo,
Ov. P. 4, 3, 35; Val. Max. 6, 4, 1.—In partic., the fillet of wool wound round the upper part of the flamen's cap, similar to the stemma of the Greeks; hence, in gen., a priest's fillet: APICVLVM, filum, quo flamines velatum apicem gerunt, Paul. ex Fest. p. 23 Müll.:B.legatus capite velato filo (lanae velamen est), Audi, Juppiter, inquit, etc.,
Liv. 1, 32, 6:filo velatus,
Tib. 1, 5, 15.—Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).1.Of any thing slender and drawn out like a thread, a string, cord, filament, fibre:2.tractat inauratae consona fila lyrae,
the strings, Ov. Am. 1, 8, 60; so,lyrae,
id. M. 5, 118:sonantia,
id. ib. 10, 89:croci,
i. e. the stamen, id. F. 1, 342:foliorum exilitas usque in fila attenuata,
Plin. 21, 6, 16, § 30; 11, 15, 15, § 39. —Plur., shreds, slices, remnants:3.fila sectivi porri,
Juv. 14, 133:porris fila resecta suis,
Mart. 11, 52:fila Tarentini graviter redolentia porri edisti,
id. 13, 18.—I. q. crassitudo, the density, compactness, compact shape, or, in gen., contour, form, shape of an object:II.forma quoque hinc solis debet filumque videri,
Lucr. 5, 571, v. Lachm. ad h. 1.; cf. id. 5, 581; 2, 341; 4, 88:mulieris,
Plaut. Merc. 4, 4, 15:corporis,
Varr. L. L. 10, § 4 Müll.; Gell. 1, 9, 2; Amm. 14, 11, 28:forma atque filo virginali,
id. 14, 4, 2:ingeniosus est et bono filo,
Petr. 46.—Trop. (cf. the preced. no.), of speech, texture, sort, quality, nature, style (class.):ego hospiti veteri et amico munusculum mittere (volui) levidense, crasso filo, cujusmodi ipsius solent esse munera,
i. e. of coarse texture, Cic. Fam. 9, 12, 2; cf.:argumentandi tenue filum,
id. Or. 36, 124:tenui deducta poëmata filo,
Hor. Ep. 2, 1, 225; cf.:gracili connectere carmina filo, Col. poët. 10, 227: paulo uberiore filo,
Cic. de Or. 2, 22, 93:orationis,
id. ib. 3, 26, 103:aliud quoddam filum orationis tuae (= oratio uberior),
id. Lael. 7, 25. -
43 hypate
hypătē, ēs, f., = hupatê, the lowest, deepest string of a musical instrument, Vitr. 5, 4, 6; 6, 1 med. (as Greek, Mart. Cap. 9, § 931). -
44 linea
I.Lit.:B.nectere lineas, restes, funes,
Varr. R. R. 1, 23, 6:linia longinqua per os religata,
Plin. 9, 17, 26, § 59:ligato pede longā lineā gallina custoditur,
Col. 8, 11, 15:linea margaritarum triginta quinque,
Dig. 35, 2, 26; cf.:lineae duae ex margaritis,
ib. 34, 2, 40; and ib. 9, 2, 27 fin.:linea dives (of the strings of pearls which were thrown among the people at the public games),
Mart. 8, 78, 7 (cf. Suet. Ner. 11).—In partic.1.In a net, the threads which form the meshes:b.licia difficile cernuntur: atque ut in plagis lineae offensae, praecipitant in sinum (of spiders' webs),
Plin. 11, 24, 28, § 82.—Transf., a net, Plin. 9, 43, 67, § 145:2.si feras lineis et pinna clusas contineas,
Sen. Clem. 1, 12, 5.—A fishing-line:3.tremulāve captum lineā trahit piscem,
Mart. 3, 58, 27; 10, 30, 18.—Hence, prov.: mittere lineam, to cast a line, to fish for, try to catch a person, Plaut. Most. 5, 1, 22.—A plumbline of masons and carpenters:b.perpendiculo et lineā uti,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 1; cf.:ad regulam et lineam,
Vitr. 7, 3; 5, 3; Pall. 3, 9.—Hence,Ad lineam and rectā lineā, in a straight line, vertically, perpendicularly:4.solida corpora ferri suo deorsum pondere ad lineam,
Cic. Fin. 1, 6, 18; Plin. 19, 8, 42, § 147;of the layers of stone in a wall: saxa, quae rectis lineis suos ordines servant,
Caes. B. G. 7, 23:(ignis) rectis lineis in caelestem locum subvolat,
Cic. Tusc. 1, 17, 40.—A region, tract:5.linea tam rectum mundi ferit illa Leonem,
that region lies directly under the lion, Luc. 10, 306.—A bowstring, Ter. Maur. praef. v. 19.—II.Transf., a thread-like stroke or mark made with a pen, pencil, etc., a line:2.Apelli fuit perpetua consuetudo, numquam tam occupatam diem agendi, ut non, lineam ducendo, exerceret artem, quod ab eo in proverbium venit (namely, the proverb: nulla dies sine linea),
Plin. 35, 10, 36, § 84:lineam cinere ducere,
id. 18, 33, 76, § 327:candida per medium folium transcurrens,
id. 27, 11, 77, § 102:serra in praetenui linea premente harenas (of sawing marble),
id. 36, 6, 9, § 51:nec congruebant ad horas ejus lineae (of the sundial),
id. 7, 60, 60, § 214; Pers. 3, 4.—In geometry, a line: linea a nostris dicitur, quam grammên Graeci nominant. Eam M. Varro ita definit:Linea est, inquit, longitudo quaedam sine latitudine et altitudine,
Gell. 1, 20, 7:locorum extremae lineae,
Quint. 1, 10, 39:lineae, quae emittuntur ex centro,
Plin. 2, 65, 65, § 165; 2, 16, 13, § 64:linea circumcurrens,
a circular line, circle, Quint. 1, 10, 41.—In partic.(α).A boundary-line which consisted of a narrow path between fields, Hyg. de Limit. p. 151; 152 Goes. —(β).In gen., a way, path:b.dedit sequendam calle recto lineam,
Prud. Cath. 7, 48.—A barrier or line in the theatre, by which the seats were separated from each other:c.quid frustra refugis? cogit nos linea jungi,
Ov. Am. 3, 2, 19; id. A. A. 1, 139:lineas poscere,
Quint. 11, 3, 133.—A feature, lineament:B.adulti venustissimis lineis,
Arn. 5, 179 al. —Trop.1.A line of descent or kindred, lineage (post-class.): stemmata cognationum directo limite in duas lineas separantur, quarum altera est superior, altera inferior, Dig. 38, 10, 9:2.clara gentis Linea,
Stat. S. 3, 3, 43:primo gradu superioris linea continentur pater, mater,
Paul. Sent. 4, 11, 1.—An outline, sketch, design (a fig. borrowed from painting):3.quidam materias latius dicendo prosequebantur... alii, cum primas modo lineas duxissent,
Quint. 2, 6, 2; cf. id. 4, 2, 120: ea quae in Platonis oratione demiramur, non aemulari quidem, sed lineas umbrasque facere ausi sumus, Gell. 17, 20, 8.—A boundary-line, bound, limit, end, goal:cum poëtae transilire lineas impune possint,
Varr. L. L. 9, § 5 Müll.; Cassiod. Var. 3, 50:si quidem est peccare tamquam transire lineas,
to go beyond the mark, pass the prescribed limits, Cic. Par. 3, 1, 20:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79:admoveri lineas sentio,
Sen. Ep. 49.—Hence, prov.: amare extremā lineā, to love at a distance, i. e. to see the beloved object only at a distance, not be able to speak to her, Ter. Eun. 4, 2, 12. -
45 linia
I.Lit.:B.nectere lineas, restes, funes,
Varr. R. R. 1, 23, 6:linia longinqua per os religata,
Plin. 9, 17, 26, § 59:ligato pede longā lineā gallina custoditur,
Col. 8, 11, 15:linea margaritarum triginta quinque,
Dig. 35, 2, 26; cf.:lineae duae ex margaritis,
ib. 34, 2, 40; and ib. 9, 2, 27 fin.:linea dives (of the strings of pearls which were thrown among the people at the public games),
Mart. 8, 78, 7 (cf. Suet. Ner. 11).—In partic.1.In a net, the threads which form the meshes:b.licia difficile cernuntur: atque ut in plagis lineae offensae, praecipitant in sinum (of spiders' webs),
Plin. 11, 24, 28, § 82.—Transf., a net, Plin. 9, 43, 67, § 145:2.si feras lineis et pinna clusas contineas,
Sen. Clem. 1, 12, 5.—A fishing-line:3.tremulāve captum lineā trahit piscem,
Mart. 3, 58, 27; 10, 30, 18.—Hence, prov.: mittere lineam, to cast a line, to fish for, try to catch a person, Plaut. Most. 5, 1, 22.—A plumbline of masons and carpenters:b.perpendiculo et lineā uti,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 1; cf.:ad regulam et lineam,
Vitr. 7, 3; 5, 3; Pall. 3, 9.—Hence,Ad lineam and rectā lineā, in a straight line, vertically, perpendicularly:4.solida corpora ferri suo deorsum pondere ad lineam,
Cic. Fin. 1, 6, 18; Plin. 19, 8, 42, § 147;of the layers of stone in a wall: saxa, quae rectis lineis suos ordines servant,
Caes. B. G. 7, 23:(ignis) rectis lineis in caelestem locum subvolat,
Cic. Tusc. 1, 17, 40.—A region, tract:5.linea tam rectum mundi ferit illa Leonem,
that region lies directly under the lion, Luc. 10, 306.—A bowstring, Ter. Maur. praef. v. 19.—II.Transf., a thread-like stroke or mark made with a pen, pencil, etc., a line:2.Apelli fuit perpetua consuetudo, numquam tam occupatam diem agendi, ut non, lineam ducendo, exerceret artem, quod ab eo in proverbium venit (namely, the proverb: nulla dies sine linea),
Plin. 35, 10, 36, § 84:lineam cinere ducere,
id. 18, 33, 76, § 327:candida per medium folium transcurrens,
id. 27, 11, 77, § 102:serra in praetenui linea premente harenas (of sawing marble),
id. 36, 6, 9, § 51:nec congruebant ad horas ejus lineae (of the sundial),
id. 7, 60, 60, § 214; Pers. 3, 4.—In geometry, a line: linea a nostris dicitur, quam grammên Graeci nominant. Eam M. Varro ita definit:Linea est, inquit, longitudo quaedam sine latitudine et altitudine,
Gell. 1, 20, 7:locorum extremae lineae,
Quint. 1, 10, 39:lineae, quae emittuntur ex centro,
Plin. 2, 65, 65, § 165; 2, 16, 13, § 64:linea circumcurrens,
a circular line, circle, Quint. 1, 10, 41.—In partic.(α).A boundary-line which consisted of a narrow path between fields, Hyg. de Limit. p. 151; 152 Goes. —(β).In gen., a way, path:b.dedit sequendam calle recto lineam,
Prud. Cath. 7, 48.—A barrier or line in the theatre, by which the seats were separated from each other:c.quid frustra refugis? cogit nos linea jungi,
Ov. Am. 3, 2, 19; id. A. A. 1, 139:lineas poscere,
Quint. 11, 3, 133.—A feature, lineament:B.adulti venustissimis lineis,
Arn. 5, 179 al. —Trop.1.A line of descent or kindred, lineage (post-class.): stemmata cognationum directo limite in duas lineas separantur, quarum altera est superior, altera inferior, Dig. 38, 10, 9:2.clara gentis Linea,
Stat. S. 3, 3, 43:primo gradu superioris linea continentur pater, mater,
Paul. Sent. 4, 11, 1.—An outline, sketch, design (a fig. borrowed from painting):3.quidam materias latius dicendo prosequebantur... alii, cum primas modo lineas duxissent,
Quint. 2, 6, 2; cf. id. 4, 2, 120: ea quae in Platonis oratione demiramur, non aemulari quidem, sed lineas umbrasque facere ausi sumus, Gell. 17, 20, 8.—A boundary-line, bound, limit, end, goal:cum poëtae transilire lineas impune possint,
Varr. L. L. 9, § 5 Müll.; Cassiod. Var. 3, 50:si quidem est peccare tamquam transire lineas,
to go beyond the mark, pass the prescribed limits, Cic. Par. 3, 1, 20:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79:admoveri lineas sentio,
Sen. Ep. 49.—Hence, prov.: amare extremā lineā, to love at a distance, i. e. to see the beloved object only at a distance, not be able to speak to her, Ter. Eun. 4, 2, 12. -
46 linum
līnum, i, n. [Gr. linon; Goth. lein; Germ. Leinwand; Engl. linen], flax.I.Lit.:II.reticulum, tenuissimo lino,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:urit lini campum seges,
Verg. G. 1, 77; cf. Plin. 19 prooem. § 2;19, 1, 1, § 9: lino legato tam factum quam infectum continetur, quodque netum quodque in tela est,
Dig. 32, 70, 11.—Transf.A.A thread, Cels. 7, 14:B.consuto vulnere, crassum atque recens linum ostendit non una cicatrix,
Juv. 3, 151.—Esp., the thread with which letters were bound and legal instruments sealed:effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,
Plaut. Bacch. 4, 4, 64:per ceram et linum litterasque interpretes salutem mittit,
id. Ps. 1, 1, 40:linum incidimus, legimus,
Cic. Cat. 3, 5.—Hence:solvere vincula epistolae,
to open a letter, Nep. Paus. 4, 1:lino consignare tabulas,
Paul. Sent. 5, 25, 6:easque tabulas proprio lino propriaque cera consignamus,
Gai. Inst. 2, 181:linum ruptum,
Quint. 12, 8, 13.—A fishing line:C.nunc in mole sedens moderabar arundine linum,
Ov. M. 13, 923.—A linen cloth or garment, linen:D.Massica Integrum perdunt lino vitiata saporem,
strained through linen, Hor. S. 2, 4, 54; Ov. F. 5, 519:velati lino et verbena tempora cincti,
Verg. A. 12, 120:lino vestiri aut lanis,
Mel. 3, 7, 3.—A sail: lina sinu Tendere toto, Sen. Med. 320.—E.A rope, cable:F.subducere carbasa lino,
Ov. F. 3, 587.—A net for hunting or fishing; a hunter's net, toils:G.positarum lina plagarum,
Ov. M. 7, 768:nec lina sequi nodosa sinebam,
id. ib. 7, 807; 3, 153.— A fisher's net, drag-net, Verg. G. 1, 142; Ov. M. 13, 931.— Plur., Juv. 5, 102:cymbae linique magister,
i. e. the fisherman, id. 4, 45; Sil. 7, 503.—A linen corselet, habergeon:H.fugit hasta per oras Multiplicis lini,
Sil. 4, 292:tempora multiplici mos est defendere lino,
id. 3, 272:thorax Multiplicis lini,
id. 9, 587.—A string of pearls:K.uno lino decies sestertium inseritur,
Tert. Cult. Fem. 1, 9.— -
47 Memnon
Memnon, ŏnis, m., = Memnôn, son of Tithonus and Aurora, and king of the Ethiopians; he went to the aid of the Trojans, and was slain by Achilles:A. 1.nigri Memnonis arma,
Verg. A. 1, 489.— When burned on the funeral pile he is said to have been changed by Aurora into a bird, while from his ashes many other birds flew up, called Memnoniae or Memnonides, who every year flew from Ethiopia to Troy and fought over Memnon's tomb, Ov. M. 13, 600 sq.; id. ib. 13, 617; Plin. 10, 26, 37, § 74. The black marble statue of Memnon, near Thebes, when struck by the first beams of the sun, gave forth a sound like that of a lute-string, which was regarded as Memnon's greeting to his mother:dimidio magicae resonant ubi Memnone chordae,
Juv. 15, 5; cf.:mater lutea Memnonis, i. e. Aurora,
Ov. F. 4, 714:Memnonis saxea effigies,
Tac. A. 2, 61.—The fate of Memnon was the subject of a poem by Alpinus, Hor. S. 10, 36. —Hence,Lit.:2.Memnoniae aves,
Sol. 40.—Transf., Oriental, Moorish, black ( poet.):B.color,
Ov. P. 3, 3, 96:regna,
Luc. 3, 284.— Esp., as subst.: Memnŏnĭa ( Menn-), ae, f., a precious stone, of a black color, Plin. 37, 10, 63, § 173.—Memnŏnĭ-des, um, f. plur., the birds of Memnon; v. supra. -
48 Mennonia
Memnon, ŏnis, m., = Memnôn, son of Tithonus and Aurora, and king of the Ethiopians; he went to the aid of the Trojans, and was slain by Achilles:A. 1.nigri Memnonis arma,
Verg. A. 1, 489.— When burned on the funeral pile he is said to have been changed by Aurora into a bird, while from his ashes many other birds flew up, called Memnoniae or Memnonides, who every year flew from Ethiopia to Troy and fought over Memnon's tomb, Ov. M. 13, 600 sq.; id. ib. 13, 617; Plin. 10, 26, 37, § 74. The black marble statue of Memnon, near Thebes, when struck by the first beams of the sun, gave forth a sound like that of a lute-string, which was regarded as Memnon's greeting to his mother:dimidio magicae resonant ubi Memnone chordae,
Juv. 15, 5; cf.:mater lutea Memnonis, i. e. Aurora,
Ov. F. 4, 714:Memnonis saxea effigies,
Tac. A. 2, 61.—The fate of Memnon was the subject of a poem by Alpinus, Hor. S. 10, 36. —Hence,Lit.:2.Memnoniae aves,
Sol. 40.—Transf., Oriental, Moorish, black ( poet.):B.color,
Ov. P. 3, 3, 96:regna,
Luc. 3, 284.— Esp., as subst.: Memnŏnĭa ( Menn-), ae, f., a precious stone, of a black color, Plin. 37, 10, 63, § 173.—Memnŏnĭ-des, um, f. plur., the birds of Memnon; v. supra. -
49 monochordon
mŏnŏchordos, on, adj., = monochordos, of one string: cithara, Aeron. ad Hor. A. P. 216.— Subst.: mŏnŏchordon, i, n., monochordon, the monochord, tonometer, Boëth. Instr. Mus. 1, 27 al.‡ † mŏnŏchŏrĭus, ii, m., = monos-choros, one who dances alone, who executes a pas seul, Not. Tir. p. 173. -
50 monochordos
mŏnŏchordos, on, adj., = monochordos, of one string: cithara, Aeron. ad Hor. A. P. 216.— Subst.: mŏnŏchordon, i, n., monochordon, the monochord, tonometer, Boëth. Instr. Mus. 1, 27 al.‡ † mŏnŏchŏrĭus, ii, m., = monos-choros, one who dances alone, who executes a pas seul, Not. Tir. p. 173. -
51 monochorius
mŏnŏchordos, on, adj., = monochordos, of one string: cithara, Aeron. ad Hor. A. P. 216.— Subst.: mŏnŏchordon, i, n., monochordon, the monochord, tonometer, Boëth. Instr. Mus. 1, 27 al.‡ † mŏnŏchŏrĭus, ii, m., = monos-choros, one who dances alone, who executes a pas seul, Not. Tir. p. 173. -
52 monolinum
mŏnŏlĭnum, i, n., = monolinon, a necklace consisting of a string of pearls, Capitol. Max. Jun. 1, 8 (al. monolium). -
53 nervus
nervus, i, m. [root snar-; Old Germ. snara, a snare; Gr. neuron; cf. parvus and pauros], a sinew, tendon, nerve.I.Lit.:B.his adde nervos, a quibus artus continentur,
Cic. N. D. 2, 55, 139:hoc nervos confirmari putant,
Caes. B. G. 6, 20:nervus qui platys appellatur,
Plin. 26, 8, 58, § 90:hic primum nervos et venas expressit (of Pythagoras the painter),
id. 34, 8, 19, § 59:nervorum contractio,
Sen. Ep. 66, 40: nervi quos tenontas Graeci appellant, Cels. 8, 1:condamus alter alterum in nervum bracchialem,
let us embrace, Plaut. Poen. 5, 4, 99.—Transf.1.I. q. membrum virile, Hor. Epod. 12, 19; Juv. 10, 205; 9, 35; pl. nervi, Petr. 131, §§ 4 and 6.—2.A string of a musical instrument:3.omnes voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut, etc.,
Cic. de Or. 3, 57, 216:cotidiano cantu vocum et nervorum et tibiarum tota vicinitas personat,
id. Rosc. Am. 46, 134; Verg. A. 9, 776; Hor. C. 3, 11, 4.—A bowstring: reciproca tendens nervo equino concita tela, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 80 Müll. (Trag. Rel. p. 176 Rib.): nervoque obversus equino Contendit telum, Verg. A. 9, 622:b.nervo aptare sagittas,
id. ib. 10, 131:erumpit nervo pulsante sagitta,
id. G. 4, 313; so Val. Fl. 6, 376; 1, 437; Luc. 7, 141.—A bow:4.aliquem fallere nervo,
Val. Fl. 3, 182.—The leather with which shields were covered:5.scuta nervo firmata,
Tac. A. 2, 14; Sil. 4, 293.—A thong with which a person was bound, Plaut. Curc. 5, 3, 11; Veg. Mil. 4, 9.—6.The cords or wires by which a puppet is moved:7.duceris ut nervis alienis mobile lignum,
Hor. S. 2, 7, 82.—A fetter: nervum appellamus etiam ferreum vinculum, quo pedes impediuntur: quamquam Plautus eo etiam cervices vinciri ait: Perfidiose captus edepol nervo cervices probat, Paul. ex Fest. p. 165 Müll.: VINCITO AVT NERVO, AVT COMPEDIBVS, Lex XII. Tab. ap. Gell. 20, 1: in nervo atque compedibus aetatem agunt, Cato ap. Gell. 11, 18, 18; cf. Plaut. As. 3, 2, 5:b.posuit in nervo pedes meos,
Vulg. Job, 33, 11.—A prison:II.in nervum aliquem rapere,
Plaut. Capt. 5, 3, 45:in nervo jacebis,
id. Curc. 5, 3, 40; cf. id. Capt. 3, 5, 71:vereor ne istaec fortitudo in nervum erumpat denique,
will lay you by the heels, bring you into durance, Ter. Phorm. 2, 2, 10; 4, 4, 15:eximere de nervo aliquem,
Liv. 6, 15, 9:misit in nervum,
Vulg. Jer. 20, 2.—Trop.A.Nerve, vigor, force, power, strength:B.digna res est ubi tu nervos intendas tuos,
Ter. Eun. 2, 3, 20:onus... dignum, in quo omnes nervos aetatis industriaeque meae contenderem,
Cic. Verr. 1, 12, 35:omnibus nervis mihi contendendum est, ut, etc.,
id. ib. 2, 3, 56, §130: opibus ac nervis ad perniciem suam uti,
Caes. B. G. 1, 20; Cic. Phil. 5, 12, 32:nervi belli pecunia,
id. ib. 5, 2, 5:vectigalia nervos esse rei publicae,
id. Imp. Pomp. 7, 17:legionum nervos incidere,
id. Phil. 12, 3, 8:poëtae molliunt animos, nervos omnes virtutis elidunt,
id. Tusc. 2, 11, 27:video, fore nervis opus sapientiāque tuā,
id. Fam. 3, 10, 1:loci inhaerentes in nervis causarum,
intimately connected with them, id. de Or. 3, 27, 106:nervi conjurationis,
the leaders, Liv. 7, 39, 6.—In partic., of expression, force, energy:horum oratio neque nervos, neque aculeos oratorios ac forenses habet,
Cic. Or. 19, 62; cf. id. de Or. 3, 21, 80:nervi in dicendo,
id. ib. 2, 22, 91:sectantem levia nervi Deficiunt,
Hor. A. P. 26. -
54 nete
nētē, ēs, f., = nêtê (sc. chordê), the undermost or last string of a musical instrument, i. e. the highest note, Vitr. 5, 4, 5. -
55 paramese
părămĕsē, ēs, f., = paramesê, the string next to the middle; hence, the next to the middle note, B b in the treble, Vitr. 5, 4. —II.Transf., the ring-finger; v. hypate. -
56 paranete
părănētē, ēs, f., = paranêtê, the last string but one; hence, the note next to the highest, Vitr. 6, 1; cf. id. 5, 4. -
57 parhypate
părhypătē, ēs, f., = parupatê, the string next to the uppermost, the note next to the highest, Vitr. 5, 4. -
58 tempero
tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].I.Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).A.Lit.:2.nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,
Cic. Off. 3, 33, 119:qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,
id. Rep. 6, 18, 18:ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,
id. Univ. 7:tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,
id. N. D. 3, 14, 36:aes conflare et temperare,
Plin. 7, 56, 57, § 197:ferrum,
id. 34, 14, 41, § 145:herbas,
Ov. F. 5, 402:acetum melle,
Plin. 14, 17, 21, § 114:vinum,
id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:venenum,
Suet. Ner. 2 fin.:unguentum,
Plin. 13, 2, 2, § 18:collyrium,
id. 27, 10, 59, § 83:colores,
id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,
Cic. N. D. 2, 19, 49:Etesiarum flatu nimii temperantur calores,
id. ib. 2, 53, 131; cf.:vitis solem umbra temperans,
Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:scatebrisque arentia temperat arva,
i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,arva (Galesus),
Claud. Cons. Prob. 260.—Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:B.rem publicam institutis et legibus,
Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:constituere et temperare civitates,
id. Ac. 2, 1, 3:Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,
id. Div. 1, 43, 96; cf.:qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,
Hor. C. 1, 12, 16:terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),
id. ib. 3, 4, 45:mare,
id. ib. 4, 12, 1:aequor,
Verg. A. 1, 146:orbem,
Ov. M. 1, 770; 15, 869:arces aetherias,
id. ib. 15, 859:undas,
id. ib. 12, 580:ratem,
id. ib. 13, 366:solus id navigii genus temperans,
Vell. 2, 107:omnia pretio temperata,
id. 2, 60:senem delirum,
Hor. S. 2, 5, 71:ora frenis,
id. C. 1, 8, 7 et saep.:genius qui natale temperat astrum,
id. Ep. 2, 2, 187:annum,
id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:caeli fulgura,
Cic. Leg. 8, 21:fortunam suo arbitrio,
Petr. 137.— Poet.:carmen impositis articulis,
i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:testudinis aureae strepitum,
Hor. C. 4, 3, 18:Musam pede Archilochi,
id. Ep. 1, 19, 28 sq.:citharam nervis,
i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—Trop.1.To regulate, rule, etc.:2.non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,
Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,
id. Phil. 12, 11, 26:quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,
id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,
id. Or. 58, 197; so,joined with miscere,
id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:at haec interdum temperanda et varianda sunt,
id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:iracundiam cohibere, victoriam temperare,
id. Marcell. 3, 8:amara lento Temperet risu,
Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,
soothes, allays, Verg. A. 1, 57:sumptus,
Ov. Am. 1, 3, 10:Mercurius temperat astra,
Stat. Th. 1, 305.—Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.II.Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).A.In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.(α).With in and abl.:(β).jam istoc probior es, cum in amore temperes,
Plaut. Ep. 1, 2, 8:in multa temperarunt tribuni,
Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—With dat.:(γ).linguae tempera,
Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,linguae,
Liv. 28, 44, 18:linguae,
Sen. Ira, 3, 6, 2:manibus,
Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:oculis,
Liv. 21, 22, 7:irae,
id. 33, 20, 7:victoriae,
Sall. C. 11, 8:gulae,
Plin. Ep. 2, 6, 5:lacrimis,
Curt. 7, 2, 7.—With ab and abl.:(δ).temperare ab injuriā et maleficio,
Caes. B. G. 1, 7:a maleficio,
Auct. Her. 2, 19, 29:a lacrimis,
Verg. A. 2, 8:precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,
Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?
Auct. Her. 4, 18, 25:ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,
Sen. Clem. 1, 26, 4.—With abl. alone:(ε).lacrimis,
Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:a venatibus,
Claud. III. Laud. Stil. 270:risu,
Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—With inf.:(ζ).matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,
Plaut. Poen. prol. 33:dormire,
id. ib. 22:maledicere huic,
id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):exordiri rem novam,
Gell. 4, 9, 5. —With ne and subj.:(η).quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,
Plaut. Stich. 1, 2, 60:quod in pluribus libris ne facerem temperavi,
Lact. 4, 3, 5.—With quin (post-Aug.):b.non temperante Tiberio quin premeret,
Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:vix temperabat, quin diceret,
Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:Arruntius non temperavit, quin, etc.,
id. Ep. 114, 19.—With sibi or animis (so not in Cicero):c.neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,
Caes. B. G. 1, 33:vix sibi temperant quin, etc.,
Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:nequeo mihi temperare, quominus, etc.,
Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,
id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:vix temperavere animis, quin, etc.,
Liv. 5, 45, 7.—Impers. pass.:B.aegre temperatum est, quin, etc.,
they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:nec temperatum manibus foret, ni, etc.,
id. 2, 23, 10:jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,
id. 5, 7, 8:ab oppugnatione urbium temperatum,
id. 7, 20, 9:a caedibus,
id. 25, 25, 9.—In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:A.ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,
Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:superatis hostibus (shortly after, parcere),
id. ib. 2, 2, 2, §4: sociis,
id. ib. 2, 1, 59, §154: alicui in aliquā re,
id. ib. 2, 2, 6, §17: amicis,
id. Balb. 27, 60:privignis,
Hor. C. 3, 24, 18:ingenio suo,
Quint. 10, 1, 98 al.:in quo ab sociis temperaverant,
Liv. 6, 17, 8:ab his sacris,
id. 39, 10, 9:quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,
Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:a mulso sibi temperare,
Cels. 4, 31.— Impers. pass.:templis deum temperatum est,
Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:nec ab ullo temperatum foret,
id. 24, 31, 11.—Hence,tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:B.modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?
Cic. Par. 3, 1, 21:homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,
id. Font. 18, 40; so,homo,
id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:homo sanctissimus et temperantissimus,
Cic. Font. 17, 38:principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,
refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:famae temperans,
Ter. Phorm. 2, 1, 41:temperans gaudii seraeque laetitiae,
Plin. Pan. 52, 5:potestatis temperantior,
Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—tempĕrātus, a, um, P. a.* 1. 2. (α).Lit.:(β).temperatae escae modicaeque potiones,
Cic. Div. 1, 51, 115:regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,
Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:loca temperatiora,
Caes. B. G. 5, 12:o temperatae dulce Formiae litus,
Mart. 10, 30, 1:mitis ac temperatus annus,
Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:temperatissimum anni tempus,
Varr. R. R. 2, 5, 14.—Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:a.est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,
Cic. Fam. 12, 27:justi, temperati, sapientes,
id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,
Hor. C. 2, 3, 3:vim temperatam di provehunt In majus,
id. ib. 3, 4, 66:animum temperatum virtutibus fuisse,
Liv. 1, 18, 4:hoc multo fortius est... illud temperatius,
Sen. Ep. 18, 3:aequabile et temperatum orationis genus,
Cic. Off. 1, 1, 3:oratio modica ac temperata,
id. Or. 27, 95.— Comp.:temperatior oratio,
Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:temperatissimi sanctissimique viri monumentum,
Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.Lit.:b.tepebit,
Cato, R. R. 69, 2:arbores umoris temperate, parum terreni habentes,
Vitr. 2, 9 med. —Trop.:agere,
Cic. Att. 12, 32, 1:temperatius scribere,
id. ib. 13, 1, 1:temperatissime et castissime vivere,
Aug. Mus. 6, 15. -
59 temperor
tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].I.Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).A.Lit.:2.nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,
Cic. Off. 3, 33, 119:qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,
id. Rep. 6, 18, 18:ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,
id. Univ. 7:tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,
id. N. D. 3, 14, 36:aes conflare et temperare,
Plin. 7, 56, 57, § 197:ferrum,
id. 34, 14, 41, § 145:herbas,
Ov. F. 5, 402:acetum melle,
Plin. 14, 17, 21, § 114:vinum,
id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:venenum,
Suet. Ner. 2 fin.:unguentum,
Plin. 13, 2, 2, § 18:collyrium,
id. 27, 10, 59, § 83:colores,
id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,
Cic. N. D. 2, 19, 49:Etesiarum flatu nimii temperantur calores,
id. ib. 2, 53, 131; cf.:vitis solem umbra temperans,
Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:scatebrisque arentia temperat arva,
i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,arva (Galesus),
Claud. Cons. Prob. 260.—Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:B.rem publicam institutis et legibus,
Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:constituere et temperare civitates,
id. Ac. 2, 1, 3:Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,
id. Div. 1, 43, 96; cf.:qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,
Hor. C. 1, 12, 16:terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),
id. ib. 3, 4, 45:mare,
id. ib. 4, 12, 1:aequor,
Verg. A. 1, 146:orbem,
Ov. M. 1, 770; 15, 869:arces aetherias,
id. ib. 15, 859:undas,
id. ib. 12, 580:ratem,
id. ib. 13, 366:solus id navigii genus temperans,
Vell. 2, 107:omnia pretio temperata,
id. 2, 60:senem delirum,
Hor. S. 2, 5, 71:ora frenis,
id. C. 1, 8, 7 et saep.:genius qui natale temperat astrum,
id. Ep. 2, 2, 187:annum,
id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:caeli fulgura,
Cic. Leg. 8, 21:fortunam suo arbitrio,
Petr. 137.— Poet.:carmen impositis articulis,
i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:testudinis aureae strepitum,
Hor. C. 4, 3, 18:Musam pede Archilochi,
id. Ep. 1, 19, 28 sq.:citharam nervis,
i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—Trop.1.To regulate, rule, etc.:2.non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,
Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,
id. Phil. 12, 11, 26:quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,
id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,
id. Or. 58, 197; so,joined with miscere,
id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:at haec interdum temperanda et varianda sunt,
id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:iracundiam cohibere, victoriam temperare,
id. Marcell. 3, 8:amara lento Temperet risu,
Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,
soothes, allays, Verg. A. 1, 57:sumptus,
Ov. Am. 1, 3, 10:Mercurius temperat astra,
Stat. Th. 1, 305.—Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.II.Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).A.In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.(α).With in and abl.:(β).jam istoc probior es, cum in amore temperes,
Plaut. Ep. 1, 2, 8:in multa temperarunt tribuni,
Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—With dat.:(γ).linguae tempera,
Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,linguae,
Liv. 28, 44, 18:linguae,
Sen. Ira, 3, 6, 2:manibus,
Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:oculis,
Liv. 21, 22, 7:irae,
id. 33, 20, 7:victoriae,
Sall. C. 11, 8:gulae,
Plin. Ep. 2, 6, 5:lacrimis,
Curt. 7, 2, 7.—With ab and abl.:(δ).temperare ab injuriā et maleficio,
Caes. B. G. 1, 7:a maleficio,
Auct. Her. 2, 19, 29:a lacrimis,
Verg. A. 2, 8:precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,
Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?
Auct. Her. 4, 18, 25:ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,
Sen. Clem. 1, 26, 4.—With abl. alone:(ε).lacrimis,
Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:a venatibus,
Claud. III. Laud. Stil. 270:risu,
Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—With inf.:(ζ).matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,
Plaut. Poen. prol. 33:dormire,
id. ib. 22:maledicere huic,
id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):exordiri rem novam,
Gell. 4, 9, 5. —With ne and subj.:(η).quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,
Plaut. Stich. 1, 2, 60:quod in pluribus libris ne facerem temperavi,
Lact. 4, 3, 5.—With quin (post-Aug.):b.non temperante Tiberio quin premeret,
Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:vix temperabat, quin diceret,
Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:Arruntius non temperavit, quin, etc.,
id. Ep. 114, 19.—With sibi or animis (so not in Cicero):c.neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,
Caes. B. G. 1, 33:vix sibi temperant quin, etc.,
Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:nequeo mihi temperare, quominus, etc.,
Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,
id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:vix temperavere animis, quin, etc.,
Liv. 5, 45, 7.—Impers. pass.:B.aegre temperatum est, quin, etc.,
they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:nec temperatum manibus foret, ni, etc.,
id. 2, 23, 10:jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,
id. 5, 7, 8:ab oppugnatione urbium temperatum,
id. 7, 20, 9:a caedibus,
id. 25, 25, 9.—In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:A.ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,
Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:superatis hostibus (shortly after, parcere),
id. ib. 2, 2, 2, §4: sociis,
id. ib. 2, 1, 59, §154: alicui in aliquā re,
id. ib. 2, 2, 6, §17: amicis,
id. Balb. 27, 60:privignis,
Hor. C. 3, 24, 18:ingenio suo,
Quint. 10, 1, 98 al.:in quo ab sociis temperaverant,
Liv. 6, 17, 8:ab his sacris,
id. 39, 10, 9:quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,
Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:a mulso sibi temperare,
Cels. 4, 31.— Impers. pass.:templis deum temperatum est,
Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:nec ab ullo temperatum foret,
id. 24, 31, 11.—Hence,tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:B.modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?
Cic. Par. 3, 1, 21:homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,
id. Font. 18, 40; so,homo,
id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:homo sanctissimus et temperantissimus,
Cic. Font. 17, 38:principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,
refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:famae temperans,
Ter. Phorm. 2, 1, 41:temperans gaudii seraeque laetitiae,
Plin. Pan. 52, 5:potestatis temperantior,
Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—tempĕrātus, a, um, P. a.* 1. 2. (α).Lit.:(β).temperatae escae modicaeque potiones,
Cic. Div. 1, 51, 115:regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,
Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:loca temperatiora,
Caes. B. G. 5, 12:o temperatae dulce Formiae litus,
Mart. 10, 30, 1:mitis ac temperatus annus,
Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:temperatissimum anni tempus,
Varr. R. R. 2, 5, 14.—Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:a.est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,
Cic. Fam. 12, 27:justi, temperati, sapientes,
id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,
Hor. C. 2, 3, 3:vim temperatam di provehunt In majus,
id. ib. 3, 4, 66:animum temperatum virtutibus fuisse,
Liv. 1, 18, 4:hoc multo fortius est... illud temperatius,
Sen. Ep. 18, 3:aequabile et temperatum orationis genus,
Cic. Off. 1, 1, 3:oratio modica ac temperata,
id. Or. 27, 95.— Comp.:temperatior oratio,
Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:temperatissimi sanctissimique viri monumentum,
Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.Lit.:b.tepebit,
Cato, R. R. 69, 2:arbores umoris temperate, parum terreni habentes,
Vitr. 2, 9 med. —Trop.:agere,
Cic. Att. 12, 32, 1:temperatius scribere,
id. ib. 13, 1, 1:temperatissime et castissime vivere,
Aug. Mus. 6, 15. -
60 thomex
См. также в других словарях:
String — (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E. strangle.] 1. A… … The Collaborative International Dictionary of English
string — [striŋ] n. [ME streng < OE, akin to Ger strang: see STRONG] 1. a) a thin line of twisted fiber used for tying, pulling, fastening, etc.; slender cord or thick thread b) a narrow strip of leather or cloth for fastening shoes, clothing, etc.;… … English World dictionary
STRING — (Search Tool for the Retrieval of Interacting Genes/Proteins) ist eine Bioinformatik Datenbank, die einen umfassenden Überblick über direkte (physikalische) und indirekte (funktionelle) Zusammenhänge und Interaktionen zwischen Proteinen gibt. Sie … Deutsch Wikipedia
string — ► NOUN 1) material consisting of threads twisted together to form a thin length. 2) a piece of such material. 3) a length of catgut or wire on a musical instrument, producing a note by vibration. 4) (strings) the stringed instruments in an… … English terms dictionary
string — [ striŋ ] n. m. • 1977; mot angl. « ficelle » ♦ Anglic. Maillot de bain ou slip très petit, assemblé par des liens, laissant les fesses nues. ⇒ cache sexe. ● string nom masculin (anglais string, corde) Cache sexe qui laisse les fesses nues.… … Encyclopédie Universelle
String — (str[i^]ng), v. t. [imp. {Strung} (str[u^]ng); p. p. {Strung} (R. {Stringed} (str[i^]ngd)); p. pr. & vb. n. {Stringing}.] 1. To furnish with strings; as, to string a violin. [1913 Webster] Has not wise nature strung the legs and feet With firmest … The Collaborative International Dictionary of English
String.h — is the header in the C standard library for the C programming language which contains macro definitions, constants, and declarations of functions and types used not only for string handling but also various memory handling functions; the name is… … Wikipedia
String.h — Demande de traduction string.h → … Wikipédia en Français
String — (engl. string „Schnur“, „Strang“, „Saite“, „Kette“) steht für: Zeichenkette (Informatik); das fundamentale Objekt der Stringtheorie (Physik); kosmischer String, hypothetischer Raumdefekt; String (Kleidung), sehr knappe Höschenform. Die Abkürzung… … Deutsch Wikipedia
String.h — Стандартная библиотека языка программирования С assert.h complex.h ctype.h errno.h fenv.h float.h inttypes.h iso646.h limits.h locale.h math.h setjmp.h signal.h stdarg.h stdbool.h stddef.h stdint.h stdio.h stdlib.h … Википедия
String.h — Saltar a navegación, búsqueda string.h es un archivo de la Biblioteca estándar del lenguaje de programación C que contiene la definición de macros, constantes, funciones y tipos de utilidad para trabajar con cadenas de caracteres y algunas… … Wikipedia Español