Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sordid

  • 1 sordidus

        sordidus adj. with comp. and sup.    [sordes], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid: amictus, V.: mappa, H.: duces Non indecoro pulvere, H.: Auctumnus calcatis uvis, O.: terga suis, dingy, O. —Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, Caec. ap. C.—Fig., low, base, mean, poor, humble, small, paltry: homo: non sordidus auctor Naturae, H.: sordidissimus quisque, L.: rura, V. — Low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful: ut quisque sordidissimus videbitur: sordidissima ratio et inquinatissima: sordidiores (artīs) repudiare: Virtus repulsae nescia sordidae, H.: pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment. — Mean, niggardly, penurious, sordid: Sordidus quod nolit haberi, H.: periurium, Ph.
    * * *
    sordida -um, sordidior -or -us, sordidissimus -a -um ADJ
    dirty, unclean, foul, filthy; vulgar, sordid; low, base, mean, paltry; vile

    Latin-English dictionary > sordidus

  • 2 sordeo

    sordĕo, ēre, v. n. [cf. Goth. svarts; Germ. schwarz, black], to be dirty, filthy, foul (rare; not in Cic.; syn. squaleo).
    I.
    Lit.: Di. Jam lavisti? Ph. Num tibi sordere videor? Plaut. Truc. 2, 4, 28: cui manus materno sordet sparsa sanguine, Att. ap. Non. 170, 6:

    non splendeat toga: ne sordeat quidem,

    Sen. Ep. 5, 2:

    nullā teneri lanugine vultus,

    Mart. 1, 32, 5:

    Albanoque cadum sordentem promere fumo,

    Stat. S. 4, 8, 39:

    incola sordentium ganearum,

    Gell. 9, 2, 6.—
    II.
    Trop., to be mean, base, low, or sordid: haud sordere visus est Festus dies, i. e. had nothing mean or sordid in its appearance, Plaut. Poen. 5, 4, 6: convivium inopiā, Favor. ap. Gell. 15, 8, 20:

    ignobilia et sordentia (verba),

    low, vulgar, Gell. 19, 13, 3 (shortly before, sordidum verbum).—
    B.
    Transf., to seem base or paltry; to be despised, slighted, or held of no account:

    suis sordere (with contemni),

    Liv. 4, 25, 11; Quint. 8, prooem. §

    26: sordent tibi munera nostra,

    Verg. E. 2, 44; Stat. S. 1, 3, 98:

    cunctane prae campo sordent?

    Hor. Ep. 1, 11, 4:

    pretium aetas altera sordet,

    a renewal of youth seems too small a price, id. ib. 1, 18, 18:

    quippe sordent prima quaeque, cum majora sperantur,

    Curt. 10, 10, 8:

    si conferas et componas Graeca ipsa, oppido quam jacere atque sordere incipiunt, quae Latina sunt,

    to seem paltry, of small account, Gell. 2, 23, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > sordeo

  • 3 sordidus

    sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).
    I.
    Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):

    amictus,

    Verg. A. 6, 301; cf.:

    sordidior toga,

    Mart. 1, 104, 5:

    mappa,

    Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:

    lana,

    Ov. A. A. 3, 222:

    fumus,

    Hor. C. 4, 11, 11:

    at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    servolicolae,

    id. Poen. 1, 2, 55:

    nati,

    Hor. C. 2, 18, 28; cf.:

    magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,

    id. ib. 2, 1, 22:

    puer sordidissimus dentibus,

    Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:

    Auctumnus calcatis sordidus uvis,

    Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;

    Col. poët. 10, 44: terga suis,

    sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—
    B.
    Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:

    illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,

    Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:

    sordidissimus quisque,

    Liv. 1, 47, 11:

    familiae sordidissima pars,

    Petr. 132, 3; cf.:

    loco non humili solum sed etiam sordido ortus,

    Liv. 22, 25, 18:

    a sordidis initiis ad summa crevere,

    Just. 2, 6, 2:

    sordidum et obscurum Macedonum nomen,

    id. 6, 9, 7:

    genus alicujus,

    id. 22, 1, 1:

    panis,

    Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:

    villula,

    Cic. Att. 12, 27, 1; cf.

    tecta,

    Luc. 4, 396:

    sedes,

    id. 5, 9:

    lar villae,

    Mart. 12, 57, 2:

    rura (with humiles casae),

    Verg. E. 2, 28:

    aratra,

    Claud. IV. Cons. Hon. 414;

    hence also, otia, i. e. ruris,

    Mart. 1, 56, 4 —
    II.
    Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    A.
    In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:

    iste omnium turpissimus et sordidissimus,

    id. Att. 9, 9, 3:

    multo homo sordidissimus,

    id. Scaur. 2, § 23:

    homo furiosus ac sordidus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,

    id. Pis. 41, 99:

    illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,

    id. Off. 1, 42, 150:

    lucrum,

    Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:

    qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),

    id. de Or. 3, 32, 128:

    virtus repulsae nescia sordidae,

    Hor. C. 3, 2, 17:

    adulterium,

    Liv. 1, 58:

    nomen,

    Quint. 8, 3, 21:

    verba,

    id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:

    multa,

    id. 2, 12, 7:

    omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,

    Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:

    qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,

    id. Lael. 17, 63.—
    B.
    In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):

    ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,

    Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):

    perjurium,

    Phaedr. 4, 19, 23:

    cupido,

    Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.
    1.
    Lit., dirtily, foully:

    per plateas tractus est sordidissime,

    through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
    2.
    Transf., meanly, basely:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8.—
    3.
    Trop.
    a.
    Vulgarly, unbecomingly, poorly:

    loquitur laute et minime sordide,

    Plaut. Mil. 4, 2, 11:

    dicere,

    Cic. de Or. 2, 83, 339:

    contionari,

    id. Att. 15, 2, 2:

    declamare (opp. splendide atque ornate),

    Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—
    b.
    Meanly, stingily, penuriously, sordidly:

    nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    facere aliquid (opp. largissime),

    Suet. Dom. 9:

    gerere proconsulatum,

    Plin. Ep. 3, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordidus

  • 4 āter

        āter tra, trum, adj.    [AID-], black, coal-black, gloomy, dark (cf. niger, glossy-black): panis, T.: carbo, T.: alba et atra discernere: noctes, Ta.: tempestas, V.: mare, gloomy, H.: lictores, clothed in black, H.: corvus atro gutture, Ct. — Fig., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate: timor, V.: mors, H.: fila trium sororum, H.: alae (mortis), H.: serpens, V. — Esp.: dies atri, unlucky days (marked in the calendar with coal): si atro die faxit insciens, probe factum esto, L.— Malevolent, malicious, virulent: versus, H.: dens, poisonous, H.
    * * *
    atra -um, atrior -or -us, aterrimus -a -um ADJ
    black, dark; dark-colored (hair/skin); gloomy/murky; unlucky; sordid/squalid; deadly, terrible, grisly (esp. connected with underworld); poisonous; spiteful

    Latin-English dictionary > āter

  • 5 in-līberālis (ill-)

        in-līberālis (ill-) e, adj.,    ignoble, ungenerous, vulgar, sordid, mean, disobliging: quaestūs: facinus, T.: iocandi genus: Servos, T.: in me, disobliging.—Niggardly, petty: adiectio, L.

    Latin-English dictionary > in-līberālis (ill-)

  • 6 abjectus

    abjecta -um, abjectior -or -us, abjectissimus -a -um ADJ
    downcast, dejected; humble, low, common, mean; subservient; base, sordid, vile

    Latin-English dictionary > abjectus

  • 7 Muscicapa sordida

    3. ENG (Sri Lanka) dusky blue flycatcher, sordid flycatcher
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Muscicapa sordida

  • 8 Plectorhynchus sordidus

    4. DEU
    5. FRA diagramme m à lèvres rouges

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Plectorhynchus sordidus

  • 9 Rattus sordidus

    2. RUS
    3. ENG sordid [Australian dusky field] rat, sombre downsrat
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Rattus sordidus

  • 10 Cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Cupido

  • 11 cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > cupido

  • 12 illiberalis

    illībĕrālis ( inl-), e, adj. [in-liberalis], unworthy of a freeman, ignoble, ungenerous, sordid, mean, disobliging (class.;

    mostly of things): illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur,

    Cic. Off. 1, 42, 150:

    labor,

    id. Fin. 1, 1, 3:

    facinus,

    Ter. Ad. 3, 4, 3:

    duplex omnino est jocandi genus, unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum: alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    res ad cognoscendum non illiberalis,

    id. de Or. 1, 32, 146:

    mens,

    Quint. 1, 3, 14:

    cibus (raphanus),

    Plin. 19, 5, 26, § 79:

    servom haud illiberalem praebes te,

    Ter. And. 5, 5, 5:

    non te in me illiberalem putabit,

    disobliging, Cic. Fam. 13, 1, 5.—
    II.
    Niggardly, grasping:

    paulatim illiberali adiectione ad centum talenta perductus,

    Liv. 38, 14, 14. — Adv.: illībĕrālĭter, ignobly, ungenerously, meanly:

    factum a vobis (with duriter immisericorditerque),

    Ter. Ad. 4, 5, 30:

    me audiatis ut unum e togatis, patris diligentia non illiberaliter institutum,

    Cic. Rep. 1, 22; id. Att. 16, 3, 2:

    aliquid aestimare valde illiberaliter,

    i. e. meanly, stingily, id. ib. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > illiberalis

  • 13 inliberalis

    illībĕrālis ( inl-), e, adj. [in-liberalis], unworthy of a freeman, ignoble, ungenerous, sordid, mean, disobliging (class.;

    mostly of things): illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur,

    Cic. Off. 1, 42, 150:

    labor,

    id. Fin. 1, 1, 3:

    facinus,

    Ter. Ad. 3, 4, 3:

    duplex omnino est jocandi genus, unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum: alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    res ad cognoscendum non illiberalis,

    id. de Or. 1, 32, 146:

    mens,

    Quint. 1, 3, 14:

    cibus (raphanus),

    Plin. 19, 5, 26, § 79:

    servom haud illiberalem praebes te,

    Ter. And. 5, 5, 5:

    non te in me illiberalem putabit,

    disobliging, Cic. Fam. 13, 1, 5.—
    II.
    Niggardly, grasping:

    paulatim illiberali adiectione ad centum talenta perductus,

    Liv. 38, 14, 14. — Adv.: illībĕrālĭter, ignobly, ungenerously, meanly:

    factum a vobis (with duriter immisericorditerque),

    Ter. Ad. 4, 5, 30:

    me audiatis ut unum e togatis, patris diligentia non illiberaliter institutum,

    Cic. Rep. 1, 22; id. Att. 16, 3, 2:

    aliquid aestimare valde illiberaliter,

    i. e. meanly, stingily, id. ib. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > inliberalis

См. также в других словарях:

  • Sordid — Sor did, a. [L. sordidus, fr. sordere to be filthy or dirty; probably akin to E. swart: cf. F. sordide. See {Swart}, a.] 1. Filthy; foul; dirty. [Obs.] [1913 Webster] A sordid god; down from his hoary chin A length of beard descends, uncombed,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sordid — SORDÍD, Ă, sordizi, de, adj. (Livr (livresc).) Murdar; dezgustător. ♦ fig. Interesat în mod exagerat; meschin. – Din fr. sordide, lat. sordidus. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  sordíd adj. m., pl …   Dicționar Român

  • Sordid — (v. lat.), 1) schmutzig, unflätig; 2) gemein, geizig; daher Sordidität, Unflätigkeit, Gemeinheit, Niederträchtigkeit …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sordīd — (lat.), schmutzig, unflätig, geizig; Sordidität, schmutziges Wesen, Geiz …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sordid — Sordid, vom lat. sordidus, schmutzig; niederträchtig; S.ät, Schmutz; Gemeinheit …   Herders Conversations-Lexikon

  • sordid — I adjective abiectus, abject, abominable, base, corrupt, debased, decayed, defiled, degraded, deteriorated, dilapidated, disgusting, foul, fouled, fulsome, fusty, grimy, gruesome, inliberalis, mucky, odious, repellent, slatternly, slovenly,… …   Law dictionary

  • sordid — 1580s, festering, from L. sordidus dirty, from sordere be dirty, be shabby, related to sordes dirt, from PIE root *swordo black, dirty (Cf. Goth. swarts, O.E. sweart black ). Sense of foul, low, mean first recorded 1610s …   Etymology dictionary

  • sordid — *mean, ignoble, abject Analogous words: *mercenary, venal: squalid, foul, filthy, nasty, *dirty: *contemptible, despicable, sorry, scurvy, cheap, beggarly, shabby …   New Dictionary of Synonyms

  • sordid — [adj] dirty, bad, low abject, avaricious, base, black, calculated, corrupt, covetous, debauched, degenerate, degraded, despicable, disreputable, dowdy, filthy, foul, grasping, grubby, ignoble, impure, low down, mean, mercenary, miserable, miserly …   New thesaurus

  • sordid — ► ADJECTIVE 1) involving ignoble actions and motives. 2) dirty or squalid. DERIVATIVES sordidly adverb sordidness noun. ORIGIN Latin sordidus, from sordere be dirty …   English terms dictionary

  • sordid — [sôr′did] adj. [Fr sordide < L sordidus < sordes, filth < IE base * swordo(s) , black, dirty > SWARTHY, Ger schwarz] 1. a) dirty; filthy b) squalid; depressingly wretched 2. c) base; ignoble; mean …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»