-
1 in-līberālis (ill-)
in-līberālis (ill-) e, adj., ignoble, ungenerous, vulgar, sordid, mean, disobliging: quaestūs: facinus, T.: iocandi genus: Servos, T.: in me, disobliging.—Niggardly, petty: adiectio, L. -
2 illiberalis
illībĕrālis ( inl-), e, adj. [in-liberalis], unworthy of a freeman, ignoble, ungenerous, sordid, mean, disobliging (class.;II.mostly of things): illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur,
Cic. Off. 1, 42, 150:labor,
id. Fin. 1, 1, 3:facinus,
Ter. Ad. 3, 4, 3:duplex omnino est jocandi genus, unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum: alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,
Cic. Off. 1, 29, 104:res ad cognoscendum non illiberalis,
id. de Or. 1, 32, 146:mens,
Quint. 1, 3, 14:cibus (raphanus),
Plin. 19, 5, 26, § 79:servom haud illiberalem praebes te,
Ter. And. 5, 5, 5:non te in me illiberalem putabit,
disobliging, Cic. Fam. 13, 1, 5.—Niggardly, grasping:paulatim illiberali adiectione ad centum talenta perductus,
Liv. 38, 14, 14. — Adv.: illībĕrālĭter, ignobly, ungenerously, meanly:factum a vobis (with duriter immisericorditerque),
Ter. Ad. 4, 5, 30:me audiatis ut unum e togatis, patris diligentia non illiberaliter institutum,
Cic. Rep. 1, 22; id. Att. 16, 3, 2:aliquid aestimare valde illiberaliter,
i. e. meanly, stingily, id. ib. 4, 2, 5. -
3 inliberalis
illībĕrālis ( inl-), e, adj. [in-liberalis], unworthy of a freeman, ignoble, ungenerous, sordid, mean, disobliging (class.;II.mostly of things): illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur,
Cic. Off. 1, 42, 150:labor,
id. Fin. 1, 1, 3:facinus,
Ter. Ad. 3, 4, 3:duplex omnino est jocandi genus, unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum: alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,
Cic. Off. 1, 29, 104:res ad cognoscendum non illiberalis,
id. de Or. 1, 32, 146:mens,
Quint. 1, 3, 14:cibus (raphanus),
Plin. 19, 5, 26, § 79:servom haud illiberalem praebes te,
Ter. And. 5, 5, 5:non te in me illiberalem putabit,
disobliging, Cic. Fam. 13, 1, 5.—Niggardly, grasping:paulatim illiberali adiectione ad centum talenta perductus,
Liv. 38, 14, 14. — Adv.: illībĕrālĭter, ignobly, ungenerously, meanly:factum a vobis (with duriter immisericorditerque),
Ter. Ad. 4, 5, 30:me audiatis ut unum e togatis, patris diligentia non illiberaliter institutum,
Cic. Rep. 1, 22; id. Att. 16, 3, 2:aliquid aestimare valde illiberaliter,
i. e. meanly, stingily, id. ib. 4, 2, 5. -
4 in-officiōsus
in-officiōsus adj., undutiful: testamentum, i. e. violating natural affection.—Disobliging: in hos. -
5 incommodus
incommoda -um, incommodior -or -us, incommodissimus -a -um ADJinconvenient, troublesome, annoying; disadvantageous; disagreeable; disobliging -
6 inofficiosus
inofficiosa, inofficiosum ADJundutiful, disobliging -
7 inofficiosus
I.In gen.A.Not observant of his duty, undutiful:B.humana gens inofficiosa dei,
Tert. Apol. 40:libertus inofficiosus patrono,
Dig. 37, 14, 1.—Contrary to one ' s duty:II.testamentum, i. e. one in which nothing is left to one's nearest relatives, children, etc.,
Cic. Verr. 1, 42, 107; cf. Dig. 5, 2.—
См. также в других словарях:
Disobliging — Dis o*bli ging, a. 1. Not obliging; not disposed to do a favor; unaccommodating; as, a disobliging person or act. [1913 Webster] 2. Displeasing; offensive. [Obs.] Cov. of Tongue. {Dis o*bli ging*ly}, adv. {Dis o*bli ging*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
disobliging — index insolent, invidious, malevolent, negative, outrageous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
disobliging — [adj] rude, annoying awkward, disagreeable, discourteous, ill disposed, ill natured, unaccommodating, unamiable, uncivil, uncongenial, uncooperative, unhelpful, unpleasant; concept 401 Ant. accommodating, agreeable, civil, cooperative, courteous … New thesaurus
Disobliging — Disoblige Dis o*blige , v. t. [imp. & p. p. {Disobliged}; p. pr. & vb. n. {Disobliging}.] [Pref. dis + oblige: cf. F. d[ e]sobliger.] 1. To do an act which contravenes the will or desires of; to offend by an act of unkindness or incivility; to… … The Collaborative International Dictionary of English
disobliging — adjective our disobliging neighbors Syn: unhelpful, uncooperative, unaccommodating, unreasonable, awkward, difficult; discourteous, uncivil, unfriendly Ant: helpful … Thesaurus of popular words
disobliging — adjective intentionally unaccommodating the action was not offensive to him but proved somewhat disobliging • Syn: ↑uncooperative • Similar to: ↑unaccommodating, ↑unobliging … Useful english dictionary
disobliging — (Roget s IV) modif. Syn. uncivil, unaccommodating, uncooperative, ill disposed; see rude 2 … English dictionary for students
disobliging — dis|o|blig|ing [ ,dısə blaıdʒıŋ ] adjective MAINLY BRITISH FORMAL refusing to help or do what someone asks you to do … Usage of the words and phrases in modern English
disobliging — dis·o blig·ing || ‚dɪsÉ™ blaɪdʒɪŋ adj. uncooperative, unhelpful dis·o·blige || ‚dɪsÉ™ blaɪdÊ’ v. refuse to assist, refuse to cooperate … English contemporary dictionary
disobliging — a. Unaccommodating, unkind, unamiable, unfriendly, ill natured … New dictionary of synonyms
disobliging — adjective formal unwilling to help someone or do what they want disoblige verb (T) … Longman dictionary of contemporary English