Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

significatio

  • 1 significatio

    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de faire signe, action d'indiquer, indication, signe, signal, annonce.    - aliquem nutu significationeque appellare, Cic. Fam. 1: faire signe à qqn de venir.    - significationem rerum consequentium quaerere, Cic. Div. 2: trouver des indications sur les événements futurs.    - multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37: il donna souvent à entendre fort clairement qu'il n'épargnerait pas même le reste des sénateurs. [st1]2 [-] signe précurseur, indice, symptôme, présage.    - magna significatio fit, non adesse constantiam, Cic. Off. 1: c'est signe évident qu'est absente la constance de caractère.    - ne qua adventus significatio fiat, Caes.: pour qu'aucun indice ne trahisse son arrivée.    - cum ex significatione Gallorum novi aliquid ab eis iniri consili intellexissent, Caes. BG. 7: comprenant à l’attitude des Gaulois qu’il y avait quelque chose de changé dans leurs dispositions.    - valetudinis significationes, Cic. Div. 2: les symptômes de la maladie. [st1]3 [-] marque d'approbation, manifestation favorable, témoignage.    - significatione omni populi florere, Cic. Sest. 49, 105: avoir mille témoignages de la faveur du peuple.    - id militibus fuit pergratum et jucundum ut ex ipsa significatione cognosci potuit, Caes. BC. 1, 86: ce discours fut pour les soldats une très agréable joie, comme on put le reconnaître à leurs propres manifestations. [st1]4 [-] désignation.    - significationem subtrahere, Tac.: supprimer une désignation. [st1]5 [-] signification (d'un mot), sens, acception.    - duas significationes habet propositio vestra, Sen.: votre proposition a deux sens. [st1]6 [-] force expressive d'un mot, [gr. ἔμϕασις] emphase.    - significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam... Auct. Her. 4, 53: l'emphase est ce qui laisse plus à entendre que...
    * * *
    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de faire signe, action d'indiquer, indication, signe, signal, annonce.    - aliquem nutu significationeque appellare, Cic. Fam. 1: faire signe à qqn de venir.    - significationem rerum consequentium quaerere, Cic. Div. 2: trouver des indications sur les événements futurs.    - multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37: il donna souvent à entendre fort clairement qu'il n'épargnerait pas même le reste des sénateurs. [st1]2 [-] signe précurseur, indice, symptôme, présage.    - magna significatio fit, non adesse constantiam, Cic. Off. 1: c'est signe évident qu'est absente la constance de caractère.    - ne qua adventus significatio fiat, Caes.: pour qu'aucun indice ne trahisse son arrivée.    - cum ex significatione Gallorum novi aliquid ab eis iniri consili intellexissent, Caes. BG. 7: comprenant à l’attitude des Gaulois qu’il y avait quelque chose de changé dans leurs dispositions.    - valetudinis significationes, Cic. Div. 2: les symptômes de la maladie. [st1]3 [-] marque d'approbation, manifestation favorable, témoignage.    - significatione omni populi florere, Cic. Sest. 49, 105: avoir mille témoignages de la faveur du peuple.    - id militibus fuit pergratum et jucundum ut ex ipsa significatione cognosci potuit, Caes. BC. 1, 86: ce discours fut pour les soldats une très agréable joie, comme on put le reconnaître à leurs propres manifestations. [st1]4 [-] désignation.    - significationem subtrahere, Tac.: supprimer une désignation. [st1]5 [-] signification (d'un mot), sens, acception.    - duas significationes habet propositio vestra, Sen.: votre proposition a deux sens. [st1]6 [-] force expressive d'un mot, [gr. ἔμϕασις] emphase.    - significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam... Auct. Her. 4, 53: l'emphase est ce qui laisse plus à entendre que...
    * * *
        Significatio, significationis, Verbale. Author ad Heren. Demonstrance, Apparence, Signification, Signifiance.
    \
        Significatio aduentus. Caesar, Nequa eius aduentus procul significatio fiat. Aucun advertissement.
    \
        Vt ex ipsa significatione potuit cognosci. Caes. Comme ils donnerent à entendre par leur maniere de faire.
    \
        Significatione vna literarum. Cic. Par un seul advertissement qu'il feit par lettres.
    \
        Ex quibus magna significatio fit non adesse constantiam. Cic. Il est grandement monstré et donné à congnoistre qu'il, etc.

    Dictionarium latinogallicum > significatio

  • 2 significatio

    signĭfĭcātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A pointing out, indicating, denoting, signifying; an expression, indication, mark, sign, token, = indicium, signum, episêmasia, etc. (freq. and class.).
    (α).
    Absol.:

    gestus sententiam non demonstratione sed significatione declarans,

    Cic. de Or. 3, 59, 220:

    aliquem nutu significationeque appellare,

    id. Fam. 1, 9, 20: ignibus significatione factā. Caes. B. G. 2, 33:

    significatione per castella fumo factā,

    id. B. C. 3, 65; id. B. G. 7, 81.—With subj. gen.:

    ex significatione Gallorum,

    Caes. B. G. 7, 12 fin.:

    litterarum,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7.—
    (β).
    With obj. gen. (so most freq.):

    voluntatis,

    Cic. Clu. 11, 31:

    victoriae,

    Caes. B. G. 5, 53:

    adventus,

    id. ib. 6, 29 fin.:

    virtutis,

    Cic. Lael. 14, 48; cf. id. Off. 1, 15, 46:

    significatio calamitatum,

    id. Div. 2, 25, 54:

    artificii,

    id. de Or. 2, 30, 153:

    probitatis,

    id. Lael. 9, 32; id. Fam. 5, 7, 2 et saep.— Plur.:

    valetudinis significationes,

    Cic. Div. 2, 69, 142:

    rerum futurarum,

    id. N. D. 2, 66, 166. —
    (γ).
    With object-clause (very rare):

    ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam,

    Cic. Off. 1, 36, 131.— Plur.:

    multas nec dubias significationes saepe jecit: ne reliquis quidem se parsurum senatoribus,

    Suet. Ner. 37.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., like the Gr. episêmasia, a sign or token of assent, an expression of approbation, applause:

    populi judiciis atque omni significatione florere,

    Cic. Sest. 49, 105; cf. id. ib. 57, 122;

    59, 127: ut ex ipsā significatione potuit cognosci,

    Caes. B. C. 1, 86.— Plur., Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    significationibus acclamationibus multitudinis,

    Liv. 31, 15, 2 (corresp. to assentatio).—
    B.
    Also, like episêmasia, a sign, token, foretoken, prognostic of the weather (Plinian):

    est et aquarum significatio, etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem. Praesagiunt et animalia,

    Plin. 18, 35, 85, § 359 sq. —
    C.
    In rhet. lang., significance, emphasis:

    significatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam positum est in oratione,

    Auct. Her. 4, 53, 67; Cic. de Or. 3, 53, 203; id. Or. 40, 139; Quint. 9, 2, 3 (as a transl. of the Gr. emphasis).—
    D.
    In gram., meaning, sense, import, signification of a word or phrase:

    verbi,

    Varr. L. L. 9, § 40 Müll.:

    scripti,

    Cic. Part. Or. 31, 108; cf. id. ib. 38, 132:

    est igitur tropus sermo a naturali et principali significatione translatus ad aliam,

    Quint. 9, 1, 4:

    ejusdem verbi contraria significatio,

    id. 9, 3, 68:

    voces eaedem diversā in significatione ponuntur,

    id. 9, 3, 69:

    verborum,

    id. 10, 1, 10:

    latens,

    id. 10, 1, 90:

    propriae,

    Gell. 12, 13, 2.—So the titles of the lexical works of Aelius Gallus, Verrius Flaccus, Festus, etc.: De verborum Significatione or Significationibus.—
    E.
    Meaning, intent:

    duas significationes habet propositio vestra,

    includes two assertions, Sen. Ep. 87, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > significatio

  • 3 significatio

    sīgnificātio, ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben, Bezeichnen, Anzeigen, die Bezeichnung, Anzeige, Andeutung, das Merkzeichen, Zeichen, die Spur, a) absol., verb. nutus et s., Cic.: declarare alqd significatione, Cic.: significationem fumo od. ignibus facere, Caes.: s. fit, Cic. u. Caes. – m. subj. Genet.: litterarum, Cic.: Gallorum, Caes. – b) m. obj. Genet.: virtutis, Cic.: timoris, Cic.: voluntatis, Cic.: victoriae, Caes.: adventus, Caes.: recondita veteris ritus, Gell.: factā significatione probitatis, Cic.: primum quam minimi artificii alicuius, deinde nullam Graecarum rerum significationem dare, Cic. – Plur.: significationes valetudinis, Cic.: rerum futurarum, Cic. – c) m. Acc. u. Infin.: significatio fit non adesse constantiam, Cic. de off. 1, 131. – multas nec dubias significationes saepe iecit, ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37, 3. – II) insbes.: 1) wie das griech. επισημασία, das Zeichen der Beistimmung, Beifallszeichen, der Beifallsruf, s. omnium, Cic.: significatione florere, Cic. – Plur., Cic. ad Q. fr. 1, 1, 14. § 42. Liv. 31, 15, 2. – 2) das Vorzeichen der Witterung, est et aquarum significatio etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem, Plin. 18, 359 sq. – 3) die nachdrucksvolle Andeutung, der Nachdruck, die Emphase (griech. εμφασις), Cornif. rhet. 4, 67. Cic. de or. 3, 202; or. 139. Quint. 9, 2, 3. – 4) die Bedeutung eines Wortes, Ausdrucks, der Wortsinn, Sinn, naturalis et principalis s., Quint.: mala, Gramm.: scripti, Cic.: verbi, Quint.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: in XII tabulis legum nostrarum nusquam nominatur ›villa‹, semper in significatione ea ›hortus‹, Plin. – 5) der Ausspruch, der Satz, duas significationes habet propositio vestra, Sen. ep. 87, 28.

    lateinisch-deutsches > significatio

  • 4 significatio

    sīgnificātio, ōnis, f. (significo), I) das Zuerkennengeben, Bezeichnen, Anzeigen, die Bezeichnung, Anzeige, Andeutung, das Merkzeichen, Zeichen, die Spur, a) absol., verb. nutus et s., Cic.: declarare alqd significatione, Cic.: significationem fumo od. ignibus facere, Caes.: s. fit, Cic. u. Caes. – m. subj. Genet.: litterarum, Cic.: Gallorum, Caes. – b) m. obj. Genet.: virtutis, Cic.: timoris, Cic.: voluntatis, Cic.: victoriae, Caes.: adventus, Caes.: recondita veteris ritus, Gell.: factā significatione probitatis, Cic.: primum quam minimi artificii alicuius, deinde nullam Graecarum rerum significationem dare, Cic. – Plur.: significationes valetudinis, Cic.: rerum futurarum, Cic. – c) m. Acc. u. Infin.: significatio fit non adesse constantiam, Cic. de off. 1, 131. – multas nec dubias significationes saepe iecit, ne reliquis quidem se parsurum senatoribus, Suet. Ner. 37, 3. – II) insbes.: 1) wie das griech. επισημασία, das Zeichen der Beistimmung, Beifallszeichen, der Beifallsruf, s. omnium, Cic.: significatione florere, Cic. – Plur., Cic. ad Q. fr. 1, 1, 14. § 42. Liv. 31, 15, 2. – 2) das Vorzeichen der Witterung, est et aquarum significatio etc.... caeli quidem murmur non dubiam habet significationem, Plin. 18, 359 sq. – 3) die nachdrucksvolle Andeutung, der Nachdruck, die Emphase (griech. εμφασις), Cornif. rhet. 4, 67. Cic. de or. 3, 202; or. 139.
    ————
    Quint. 9, 2, 3. – 4) die Bedeutung eines Wortes, Ausdrucks, der Wortsinn, Sinn, naturalis et principalis s., Quint.: mala, Gramm.: scripti, Cic.: verbi, Quint.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: in XII tabulis legum nostrarum nusquam nominatur ›villa‹, semper in significatione ea ›hortus‹, Plin. – 5) der Ausspruch, der Satz, duas significationes habet propositio vestra, Sen. ep. 87, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > significatio

  • 5 sīgnificātiō

        sīgnificātiō ōnis, f    [significo], a pointing out, indicating, expression, indication, mark, sign, token: gestus sententiam significatione declarans: ignibus significatione factā, Cs.: ex significatione Gallorum, Cs.: litterarum: huius voluntatis: adventūs, Cs.: probitatis: valetudinis significationes: non dubiae deorum, from the gods: ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam.— A sign of assent, expression of approbation, applause: populi iudiciis atque omni significatione florere: ut usque Romam significationes vocesque referantur: significationibus acclamationibus multitudinis, L.— Expression, emphasis: significatio saepe erit maior quam oratio.— Meaning, sense, import, signification: scripti.
    * * *
    signal, outward sign; indication, applause; meaning; suggestion, hint

    Latin-English dictionary > sīgnificātiō

  • 6 significatio

    sīgnificātio, ōnis f. [ significo ]
    1) показание или объявление, извещение, уведомление
    2) подача знака, сигнализация (ignibus s. facta est Cs); внешнее выражение ( voluntatis C); знамение ( non dubiae deorum significationes C); предвестник ( caeli murmur non dubiam habet significationem PM)
    3) знак, признак (benevolentiae C; virtutis C)
    4) знаки одобрения, одобрение ( significationes et acclamationes multitudinis L)
    5) значение, смысл (scripti C; verborum PM, Q, AG)
    6) ритор. подчёркивание, логическое ударение C; выразительность, сила rhH., Q

    Латинско-русский словарь > significatio

  • 7 SIGNIFICATIO

    signification, meaning - значение, точный смысл.

    Латинские философские термины > SIGNIFICATIO

  • 8 SIGNIFICATIO (SIGNIFICATION, MEANING)

    значение, обозначение. У Августина понятие предмета, содержащееся в мысли, выражается внешне в значении: «Когда вырывается из уст твоих название, и я, слыша его, представляю себе солнце, которое представил себе ты до произнесения и при самом произнесении слова, а теперь, быть может, представляем мы оба... само название как бы получило от тебя то значение, которое передано мне посредством ушей... Если само название состоит из звука и значения, звук же относится к ушам, а значение к уму, то... в названии, как бы в некотором одушевленном существе, звук представляет собой тело, а значение - душу звука» (Августин. Об учителе // Творения. Т. 1. С. 249). Учение о модусах сигнификации развернуто модистами (Мартин, Иоанн, Симон, Боэций Дакийский).

    Латинский словарь средневековых философских терминов > SIGNIFICATIO (SIGNIFICATION, MEANING)

  • 9 Bedeutung

    Bedeutung, I) der Sinn eines Wortes: significatio (der durch ein Lautzeichen bezeichnete Sinn eines Wortes). – vis (die Geltung, die ein Wort dem Begriffe nach hat, der Sinn). – potestas (die Geltung, der Umfang, die Sphäre, die ein Wort hat, daß es den u. jenen Sinn annehmen, dieser u. jener Wortgattung [z. B. als Partikel den Adverbien] angehören kann); verb. vis ac potestas. – sententia (der Gedanke, den der Sprechende dem Worte unterlegt). – notio (der Begriff, die Vorstellung, die man mit einem Worte verbindet). – intellectus (der Verstand = der Begriff eines Wortes, nachaug. t. t., oft bei Quint:). – die ursprüngliche B., significatio, in qua natum est verbum: die natürliche u. ursprüngliche B., naturalis et principalis verbi significatio: in der gewöhnlichen B. des Wortes, id quod verbo significari solet: dieses Wort hat diese B., haec vis subiecta est voci; haec vis inest in verbo: eine doppelte B. haben, in utramque rem valere; duplicem intellectum habere: dieselbe B. haben, idem oder eandem rem significare; idem declarare, valere: eine andere B. haben, aliam sententiam significare: eine engere B. haben, angustius valere (z. B. apud Graecos): es ist nötig, die B. des Wortes »entbehren« festzustellen, illud excutiendum est, quid sitcarere: in ähnlicher B. gebraucht Cicero dieses Wort, consimiliter Cicero isto verbo utitur: die Präposition de nimmt an einem und demselben Worte eine ganz verschiedene B. an, depraepositio in uno eodemque verbo diversitatem significatio nis capit: einem Worte eine B. unterlegen, gehen, verbo vim, sententiam, notionem subicere – in alles eine (schlimme) B. legen, allem eine (schlimme) B. geben, omnia interpretari funesti ominis loco. – II) Wichtigkeit: vis. pondus. momentum (v. Lebl.) – auctoritas. gravitas (Ansehen, Gewicht, v. Pers. [346] u. Lebl.). – von B., s. bedeutend: B. haben, von B. sein, keine B. haben, von keiner B. sein, s. bedeuten no. IV.

    deutsch-lateinisches > Bedeutung

  • 10 Spur

    Spur, vestigium. – indicium (Anzeige, Zeichen); im Plur. verb. indicia et vestigia (z.B. von Vergiftung, veneni). – significatio alcis rei (Andeutung von etwas, z.B. nulla timoris significatio: u. in alqo aliqua significatio virtutis apparet). – die nach allen Seiten hin führenden Spuren, vestigia in omnes ferentia partes: die Spuren, daß etc., vestigia, quibus apparet mit folg. Akk. u. Infin. – eine Sp. machen, zurücklassen, vestigium facere (z.B. vom Fuß): jmds. Sp. nachspüren, aufsuchen, alcis ingressus odorari: auf die Sp. kommen von etwas od. jmd., s. aufspüren. entziffern: der Sp. folgen, conceptum odorem [2183] sectari (eig., v. Hunde etc.): der Sp. jmds. folgen, nachgehen, alcis od. alcis rei vestigia sequi, subsequi od. persequi; auch bl. persequi alqm od. alqd: die Sp. nicht verlieren, vestigia tenere: jmds. Sp. finden, vestigia alcis colligere: von diesen Völkern ist jede Sp. verschwunden, bi populi sine vestigiis interierunt (vgl. »spurlos«): von seinen Einrichtungen; von seinen Schriften ist keine Spur mehr übrig, suorum institutorum, suorum librorum nec vola nec vestigium apparet od. exstat: etw. bis auf die letzte Sp. vertilgen, delere tollereque alqd (z.B. nomen P. Scipionis); exstinguere atque delere alqd (z.B. improbitatem): in ihm ist keine Sv. von Edelsinn, von Mäßigung, von Ehrgefühl, nihil apparet in eo ingenuum, nihil moderatum, nihil pudens: die größte Eintracht, keine Sp. von Habsucht, concordia maxima, minima avaritia.

    deutsch-lateinisches > Spur

  • 11 Anzeige

    Anzeige, indicium. – significatio (Kundgebung, Andeutung, Äußerung; beide die Handlung des Anzeigens u. das Angezeigte). – denuntiatio (das Anmelden, Wissenlassen, bes. einer unangenehmen Sache, z. B. calamitatis, belli). – professio (freiwillige Angabe, z. B. des Vermögens etc.). – delatio (Angabe bei der Obrigkeit). – proditio (Verrat). – nuntius (die angezeigte Nachricht). – Ist es = Anzeichen, s. d. – schriftliche A., significatio litterarum: als Schrift, libellus (z. B. anonyme, sine auctore propositus): die schriftl. A. von etw., libellus alcis rei index (z. B. insidiarum); libellus continens alqd (z. B. coniuratorum nomina). – eine Tafel aushängen mit der A., daß man etw. verkaufen wolle, proscribere tabulam se venditurum esse alqd. – A. machen, indicium facere (im allg., absol. od. von etw., alcis rei); indicare de alqa re, bei jmd., alci (entdeckend, z. B. de coniuratione); indicium deferre, von etw., alcis rei, bei jmd., ad alqm (entdeckend, z. B. von einer Verschwörung beim Prätor, coniurationis ad praetorem); indicium profiteri (absol., sich. zu Mitteilungen in bezug auf ein begangenes Verbrechen verstehen): sich zur A. erbieten, indicium offerre: etw. zur A. bringen, s. anzeigen.

    deutsch-lateinisches > Anzeige

  • 12 Funke

    Funke, I) eig.: scintilla. – ein kleiner F., scintillula: Funken von sich geben, sprühen, scintillas edere, emittere. – II) bildl.: scintilla (der kleinste Teil von etwas, der sich eben erst zeigt oder noch übrig ist, z.B. ingenii [eines Knaben], belli). – scintillula (Fünkchen, z.B. virtutum quasi scintillulae). – igniculi (die ersten Funken, der erste Anfang, z.B. ingenii, virtutum). – aliqua significatio alcis rei (irgend eine Andeutung, irgend ein Zeichen von etwas, z.B. in alqo aliqua significatio virtutis apparet). – emn F. Hoffnung, spes exigua: jeder F. von Hoffnung, omnis spes: kein F. von Hoffnung, ne spes quidem ulla: wenn du noch einen F. Liebe für mich hast, si quid in te resĭdet amoris erga me: wenn du nur einen F. Gefühl hast, si ullam partem habes sensus: wenn du noch einen F. Scham (Ehrgefühl) hast, si quid modo reliquum in pectore verecundiae est.

    deutsch-lateinisches > Funke

  • 13 Zeichen

    Zeichen, I) Bild: signum (im allg.). – sidus (Sternbild). – das Z. des Siebengestirns, sidus Vergiliarum; sidus autumnale: unter dem Z. des Krebses geboren sein, in cancro natum esse. – II) Kennzeichen: A) im allg.: signum (z.B. amoris, doloris: u. occupationum mearum tibi signum sit librarii manus: u. quae signo sunt [zum Z. dienen] omnia m. Akku. Infin.). – significatio (Andeutung von etwas, z.B. neminem neglegendum esse, in quo aliqua significatio virtu. tis appareat). indicium (Anzeige, die uns Kenntnis von etwas Unbekanntem verschafft, z.B. veneni [einer Vergiftung]: benevolentiae). – vestigium (Spur, z.B. avaritiae); im Plur. verb. indicia et vestigia (z.B. veneni). – nota (Merkmal, um etwas wiederzuerkennen etc. übh., z.B. Brandmal, Symptom einer Krankheit etc); von etwas, alle alcis rei [2765] imago (bildliches Zeichen). – insigne (charakteristisches Zeichen). – stigma, ătis,n. (den Sklaven, Rekruten te. eingebranntes Zeichen, um ste kenntlich zu machen). – Zeichen der Bewunderung u. dgl., bl. durch den Plur. des Affekts, z.B. viele Zeichen der Bewunderung, multae admirationes: laute Zeichen der Bewunderung, clamores etadmirationes: Zeichen der Geneigtheit, der Zustimmung, studia. – das eigentümliche, charakteristische Zeichen einer Sache, proprium alcis rei: es ist das charakteristische Z. jmds. oder einer Sache, est proprium alcis od. alcis rei od. bl. est alcis od. alcis rei, z.B. es ist das Z. eines Weisen, ein Z. der Weisheit, est sapientis. – ein Z. geben, signum dare, zu etwas, alcis rei od. alqd faciendi; significare, ut etc.: sich (einander) Z. geben, significare inter se: mit der Hand ein Z. geben, manu significare, daß etc., ut etc.: durch Winken ein Z. geben, nutu significare, daß etc., ut etc.: mit den Fingern ein Z. geben, innuere digitis; concrepare digitis (mit den Fingern schnalzen): von der Mauer den Seinigen ein Z. geben, daß die Stadt genommen sei, suis capti oppidi signum ex muro tollere. – ein Z. an etwas machen, notam apponere ad alqd od. alci rei (ein Zeichen, Merkmal zu etwas setzen); notare alqd (ein Z. auf etwas machen, z.B. columnas cretā). – B) insbes.: a) Zeichenim Kriege: signum (im allg.). – classicum (das Signal mit dem Horne oder mit der Trompete, das Horn- oder Trompetensignal). – das Z. (zum Angriff) geben, signum dare: das Z. zum Angriff wird gegeben, canit signum od. classicum: das Z. zum Aufbruch geben, signum dare ad eundum; conc lamare vasa: es wurde das Z. zum Aufbruch gegeben, conclamatum est: das Z. zum Rückzug geben, signum receptui dare. – b) = ein Anzeichen, w. s.

    deutsch-lateinisches > Zeichen

  • 14 Äußerung

    Äußerung, I) als Handlung: significatio (das Sich-Vernehmenlassen, die Andeutung, z. B. amoris: u. nulla timoris). – professio (offene Erklärung). – II) das Geäußerte: significatio (Andeutung). – opus (Werk, z. B. haec clementiae opera sunt). – vox. verbum. dictum (geäußerte Rede u. zwar vox übh. = jeder geäußerte Gedanke; verbum = der gedanken volle Spruch, die Sentenz; dictum = der kern. haste Ausspruch). – sermo (Rede, längere Äu, oder Plur. Äußerungen). – ihre Äu., es dürfe etc. illa vox illorum, qui negant se recusare, quo minus etc.: eine Äu. tun über etc., s. (sich) aussprechen über etc.: eine Au. über etwas fallen lassen, mentionem facere alcis rei; commemorare alqd: man läßt Äußerungen fallen, voces iaciuntur: oft ließ der Fürst die Äu. fallen, saepe audita est vox principis: diese Äu. verbreitete sich durch die ganze Stadt, hic sermo per totam civitatem datus est. – Zuw. [297] bloß durch das Pronomen oder Adjektiv im Neutrum (dieses bes. im Plur.), z. B. jene Au. des Plato, illud Platonis: jene Au. des Aristipp, illud Aristippeum: um ihre fast wahnsinnigen Äu. zu übergehen, ut illa praeteream quae sunt furoris: halsbrechende Au. tun, mortifera loqui. – Im Plur., oft bl. durch die Substantiva abstracta, z. B. Äußerungen der Freude, freudige Äu., gaudia (Ggstz. luctus, Au. der Trauer): seine Äu. des Hasses, seine gehässigen Äu., eius ista odia: Au. (Ausbrüche) des Zorns, iracundiae: Äu. der Verzweiflung, desperationes: schandbare Au., flagitia; probra (z. B. in principes civitatis).

    deutsch-lateinisches > Äußerung

  • 15 denunciatio

    dēnuntĭātĭo ( - ciatio), ōnis, f. [denuntio], an indication, intimation, announcement, declaration.
    (α).
    With gen. obj. = significatio:

    quae est enim ista a deis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum?

    Cic. Div. 2, 25, 54:

    belli,

    id. Phil. 6, 2, 4; cf. Liv. 21, 19:

    armorum,

    id. 45, 3 fin.:

    testimonii,

    threatening to summon as a witness, Cic. Fl. 6, 14; cf. denuntio, no. I.: denuntiatione periculi permovere aliquem, by a menacing, *Caes. B. C. 3, 9:

    ingentis terroris,

    Liv. 3, 36: accusatorum, i. e. information, an informing, = delatio, Suet. Aug. 66.—With gen. subj.:

    Catilinae,

    Cic. Sull. 18, 52: boni civis (i. e. professio, promissio), Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    quietis,

    warning in a dream, Vell. 2, 70, 1.—
    (β).
    Absol.: huic denuntiationi ille pareat? Cic. Phil. 6, 3, 5; Quint. 4, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > denunciatio

  • 16 denuntiatio

    dēnuntĭātĭo ( - ciatio), ōnis, f. [denuntio], an indication, intimation, announcement, declaration.
    (α).
    With gen. obj. = significatio:

    quae est enim ista a deis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum?

    Cic. Div. 2, 25, 54:

    belli,

    id. Phil. 6, 2, 4; cf. Liv. 21, 19:

    armorum,

    id. 45, 3 fin.:

    testimonii,

    threatening to summon as a witness, Cic. Fl. 6, 14; cf. denuntio, no. I.: denuntiatione periculi permovere aliquem, by a menacing, *Caes. B. C. 3, 9:

    ingentis terroris,

    Liv. 3, 36: accusatorum, i. e. information, an informing, = delatio, Suet. Aug. 66.—With gen. subj.:

    Catilinae,

    Cic. Sull. 18, 52: boni civis (i. e. professio, promissio), Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    quietis,

    warning in a dream, Vell. 2, 70, 1.—
    (β).
    Absol.: huic denuntiationi ille pareat? Cic. Phil. 6, 3, 5; Quint. 4, 55 al.

    Lewis & Short latin dictionary > denuntiatio

  • 17 principalis

    I principālis, e [ princeps ]
    1) первый, первоначальный (significatio Q; verba AG); главный, важнейший (causa C; quaestio Q)
    via p. Lглавная дорога (посредине лагеря, впереди претория)
    3) относящийся к принцепсу, императорский (apparatus PJ; majestas Su)
    II prīncipālis, is m.
    принципал, старшее должностное лицо в муниципальном городе Dig

    Латинско-русский словарь > principalis

  • 18 vocula

    vōcula, ae f. [demin. к vox ]
    1) слабый (тихий) голос, голосок C, Prp, Ap
    2) слабый тон, нежный звук ( in cantu C)
    4) pl. болтовня, пересуды ( malevolorum C)

    Латинско-русский словарь > vocula

  • 19 activus

    āctīvus, a, um (ago), I) im Handeln od. im Tun bestehend, tätig, philosophia, d.i. die praktische (Ggstz. contemplativa), Sen.: pars (Ggstz. spectativa), Quint.: elementum (Ggstz. patibile), Lact. – II) eine Tätigkeit bezeichnend, aktiv (Ggstz. passivus), verbum, coniunctio, significatio od. vis, spät. Gramm.

    lateinisch-deutsches > activus

  • 20 denuntiatio

    dēnūntiātio, ōnis, f. (denuntio), die Ankündigung, das Kundtun, die Anzeige, das Ansinnen, die Anforderung, die Erklärung, Androhung, Drohung, I) im allg., m. subj. Genet., den. Catilinae, Cic.: den. paucorum, universae civitatis, Liv. – m. obj. Genet., den. periculi, Cic. u. Caes.: ingentis terroris, Liv. – absol., hāc denuntiatione conterritus, Liv., od. territus, Iustin.: et denuntiatio et castigatio insanos coërcuit, Sen.: Plur., mortalium denuntiationes (Anforderungen), Arnob. adv. nat. 5, 3. – II) insbes.: a) als publiz. t. t., den. belli, die Androhung des Kr., die Kriegserklärung, Drohung mit Krieg, Cic. u.a.: ebenso den. armorum, Liv.: u. citra hanc denuntiationem (vorher geht bellum minitari), Quint. – b) als gerichtl. t. t., α) die Angabe, Aussage des Angebers vor Gericht, accusatorum denuntiationes, Suet. Aug. 66, 2. – β) den. testimonii, das Ansinnen, die Zumutung einer Zeugenaussage, Cic. Flacc. 14 u. 18. – γ) die vorläufige Ankündigung, daß man jmd. vor Gericht verklagen od. daß jmd. vor Gericht erscheinen solle, Symm. ep. 10, 36 u. ICt. – c) die Verordnung, contra denuntiationem senatus occīdi, Liv. epit. 64. – d) die Voranzeige von etw. Zukünftigem, quae est enim a dis profecta significatio et quasi denuntiatio calamitatum? Cic. de div. 2, 54: manifestā denuntiatione quietis territus, warnende Voranzeige eines Traumes, Vell. 2, 70, 1.

    lateinisch-deutsches > denuntiatio

См. также в других словарях:

  • significatio — index content (meaning), hint, import, indication, innuendo, insinuation, intimation, meaning …   Law dictionary

  • significatio — var. significacio …   Useful english dictionary

  • significatio —    (s.f.) allusione …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • in ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio qua; vitio caret, prssertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — /in aembigyuwa vowsiy liyjas iya powsh(iy)as aksipiyenda est signafakeysh(iy)ow kwiy vish(iy)ow kerat, prasardam kam esh(iy)am valantaes liyjas eks hok kolajay posat/ In an ambiguous expression of law, that signification is to be preferred which… …   Black's law dictionary

  • in ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio qua; vitio caret, prssertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — /in aembigyuwa vowsiy liyjas iya powsh(iy)as aksipiyenda est signafakeysh(iy)ow kwiy vish(iy)ow kerat, prasardam kam esh(iy)am valantaes liyjas eks hok kolajay posat/ In an ambiguous expression of law, that signification is to be preferred which… …   Black's law dictionary

  • In ambigua voce legis ea potius accipienda est significatio quae vitio caret, praesertim cum etiam voluntas legis ex hoc colligi possit — In an ambiguous expression of law, that construction ought rather to be adopted which renders it free from fault, especially when the intent of the law can thus be gathered …   Ballentine's law dictionary

  • signification — [ siɲifikasjɔ̃ ] n. f. • déb. XIIe; lat. significatio 1 ♦ Ce que signifie (une chose, un fait). « Je ne sais pas si ce monde a un sens qui le dépasse, [...] une signification hors de ma condition » (Camus). La signification de la vie. ♢ (1283)… …   Encyclopédie Universelle

  • Humanae Vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht und ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. Sie trägt den inoffiziellen Untertitel Über die rechte Ordnung der Weitergabe …   Deutsch Wikipedia

  • Humanae vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

  • Humanum Vitae — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

  • Pillenenzyklika — Humanae Vitae, umgangssprachlich auch als Pillenenzyklika bezeichnet, ist die siebte und letzte Enzyklika des Papstes Paul VI. und wurde am 25. Juli 1968 veröffentlicht, sie trägt den (inoffiziellen) Untertitel Über die rechte Ordnung der… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»