Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

signet-ring

  • 1 ānulus

        ānulus ī, m dim.    [1 ānus], a ring, finger-ring, seal-ring, signet-ring: de digito anulum detraho, T.: gemmati anuli, L.: sigilla anulo imprimere: equestris (as worn only by knights), H.: anulum invenit (i. e. eques factus est).
    * * *
    ring, signet ring; circlet; ringlet/curl of hair; link of mail; fetters, irons; posterior, fundament; anus

    Latin-English dictionary > ānulus

  • 2 anulus

    1.
    ānŭlus (not ann-), i, m. [2. anus, like circulus from circum, not a dim.], a ring, esp. for the finger, a finger-ring; and for sealing, a seal-ring, signet-ring.
    I.
    Lit.:

    ille suum anulum opposuit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 76:

    de digito anulum Detraho,

    Ter. Heaut. 4, 1, 37; id. Ad. 3, 2, 49; id. Hec. 5, 3, 31 et saep.; Lucr. 1, 312; 6, 1008; 6, 1014:

    (Gyges) anulum detraxit,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gemmatus,

    Liv. 1, 11; Suet. Ner. 46; id. Caes. 33; id. Tib. 73 et saep.:

    anulo tabulas obsignare,

    Plaut. Curc. 2, 3, 67:

    sigilla anulo imprimere,

    Cic. Ac. 2, 26, 85; id. ad Q. Fr. 1, 1, 4; Plin. 33, 1, 5 sqq. et saep.—The right to wear a gold ring was possessed, in the time of the Republic, only by the knights (equites); hence, equestris, * Hor. S. 2, 7, 53:

    anulum invenit = eques factus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 76.—So also jus anulorum = dignitas equestris, Suet. Caes. 33:

    donatus anulo aureo,

    id. ib. 39; so id. Galb. 10; 14; id. Vit. 12 al.; cf. Mayor ad Juv. 7, 89; Smith. Dict. Antiq.—
    II.
    Of other articles in the form of rings.
    A.
    A ring for curtains:

    velares anuli,

    Plin. 13, 9, 18, § 62. —
    B.
    A link of a chain, Plin. 34, 15, 43, § 150; cf. Mart. 2, 29.— Irons for the feet, fetters:

    anulus cruribus aptus,

    Mart. 14, 169.—
    C.
    A curled lock of hair, a ringlet:

    comarum anulus,

    Mart. 2, 66.—
    D.
    A round ornament upon the capitals of Doric columns:

    anuli columnarum,

    Vitr. 4, 3.—
    E.
    Anuli virgei, rings made of willow rods, Plin. 15, 29, 37, § 124.
    2.
    ānŭlus, i, m. dim. [1. anus], the posteriors, fundament, Cato, R. R. 159.

    Lewis & Short latin dictionary > anulus

  • 3 ānulārius

        ānulārius ī, m    [anulus], a maker of rings.
    * * *
    I II
    anularia, anularium ADJ
    connected with (signet) ring-makers; used in making rings; of rings

    Latin-English dictionary > ānulārius

  • 4 anularius

    ānŭlārĭus, a, um, adj. [id.], of or pertaining to a signet-ring:

    creta = anulare (v. anularis),

    Vitr. 7, 14: * Scalae anulariae, a place in Rome, in the eighth district (the origin of the name is unknown), Suet. Aug. 72.—Hence, subst.: ānŭlārĭus, ii, m., a ring-maker, Cic. Ac. 2, 26, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > anularius

  • 5 sigillaricia

    sĭgillārīcĭus ( - tĭus), a, um, adj. [sigilla].
    * I.
    Of or belonging to sealing:

    anulus,

    a seal-ring, signet-ring, Vop. Aur. 50.—
    II.
    Subst.: sĭgillārīcĭa, ōrum, n., little images; v. Sigillaria, II. A. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sigillaricia

  • 6 sigillaricius

    sĭgillārīcĭus ( - tĭus), a, um, adj. [sigilla].
    * I.
    Of or belonging to sealing:

    anulus,

    a seal-ring, signet-ring, Vop. Aur. 50.—
    II.
    Subst.: sĭgillārīcĭa, ōrum, n., little images; v. Sigillaria, II. A. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sigillaricius

  • 7 sigillaritius

    sĭgillārīcĭus ( - tĭus), a, um, adj. [sigilla].
    * I.
    Of or belonging to sealing:

    anulus,

    a seal-ring, signet-ring, Vop. Aur. 50.—
    II.
    Subst.: sĭgillārīcĭa, ōrum, n., little images; v. Sigillaria, II. A. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sigillaritius

  • 8 anularis

    anularis, anulare ADJ

    Latin-English dictionary > anularis

  • 9 aposphragisma

    Latin-English dictionary > aposphragisma

  • 10 sigillum

    statuette; embossed figure, relief; figure in tapestry/from signet ring; seal

    Latin-English dictionary > sigillum

  • 11 sumbolum

    token/symbol; matching objects proving identity; signet ring; warrant, permit

    Latin-English dictionary > sumbolum

  • 12 sumbolus

    token/symbol; matching objects proving identity; signet ring; warrant, permit

    Latin-English dictionary > sumbolus

  • 13 symbolum

    I II
    token/symbol; matching objects proving identity; signet ring; warrant, permit

    Latin-English dictionary > symbolum

  • 14 symbolus

    token/symbol; matching objects proving identity; signet ring; warrant, permit

    Latin-English dictionary > symbolus

  • 15 anularis

    ānŭlāris, e, adj. [anulus], relating to a signet-ring; hence, anulare (sc. genus coloris), a white color prepared from chalk, mixed with glass beads, such as were worn in rings, Plin. 35, 6, 30, § 48. Cf. anularius.

    Lewis & Short latin dictionary > anularis

  • 16 aposphragisma

    ăposphrāgisma, ătis, n., = aposphragisma, the figure engraved upon a signet-ring, Plin. Ep. 10, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aposphragisma

  • 17 gemma

        gemma ae, f    [GEM-], a bud, eye, gem: turgent in palmite gemmae, V.— A precious stone, jewel, gem: gemmas coëmere: pocula gemmis distincta: ornatus multis gemmis: maior, Iu.— A wrought gem: ut gemmā bibat, a goblet carved of a precious stone, V.: signat sua crimina gemmā, seal-ring, O.: Arguit ipsorum quos littera gemmaque, Iu.— An eye (of a peacock's tail), O.
    * * *
    bud; jeweli gem, precious stone, amber; cup (material); seal, signet; game piece

    Latin-English dictionary > gemma

  • 18 gemma

    gemma, ae, f. [cf. Gr. gemô, to be full; Lat. gumia;

    lit. a fulness, swelling. The ancients supposed the original meaning to be a precious stone,

    Quint. 8, 6, 6; cf. Cic. Or. 24, 81; id. de Or. 3, 38, 155], a bud, eye, or gem on a plant.
    I.
    Lit.:

    ineunte vere exsistit tamquam ad articulos sarmentorum ea, quae gemma dicitur,

    Cic. de Sen. 15, 53:

    (pampinus) trudit gemmas et frondes explicat omnes,

    Verg. G. 2, 335;

    jam laeto turgent in palmite gemmae,

    id. E. 7, 48; Col. 4, 29, 4.—
    II.
    Transf. (from the resemblance to buds in shape and color), a precious stone, esp. one already cut, a jewel, gem, the predom. signif. of the word (opp. lapillus, one that is opaque, v. Dig. 34, 2, 19, § 17; cf.

    also: margarita, unio): nego in Sicilia tota... ullam gemmam aut margaritam, quicquam ex auro aut ebore factum... quin conquisierit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    pocula ex auro gemmis distincta clarissimis,

    id. ib. 2, 4, 27, §

    62: vas vinarium ex una gemma pergrandi,

    id. ib.:

    Cyri ornatus Persicus multo auro multisque gemmis,

    id. de Sen. 17, 59:

    gemmas sunt qui non habeant,

    Hor. Ep. 2, 2, 180:

    cum virides gemmas collo circumdedit (mulier),

    Juv. 6, 458:

    non gemmis venale,

    Hor. C. 2, 16, 7:

    vitrea,

    i. e. a false gem, Plin. 35, 6, 30, § 48;

    also called facticia,

    id. 37, 7, 26, § 98:

    nec premit articulos lucida gemma meos,

    Ov. H. 15, 74:

    nec sufferre queat majoris pondera gemmae,

    Juv. 1, 29: usus luxuriantis aetatis signaturas pretiosis gemmis coepit insculpere, Capitol. ap. Macr. S. 7, 13, 11; Vulg. Exod. 25, 7 et saep. —
    2.
    Transf.
    a.
    Things made of precious stones.
    (α).
    A drinking-vessel, goblet or cup, made of a precious stone:

    nec bibit e gemma divite nostra sitis,

    Prop. 3, 5 (4, 4), 4; cf.:

    ut gemmā bibat,

    Verg. G. 2, 506:

    gemmā ministrare,

    Sen. Prov. 3 fin.; cf.

    also: in gemma posuere merum,

    Ov. M. 8, 572.—
    (β).
    A seal ring, signet:

    protinus impressā signat sua crimina gemmā,

    Ov. M. 9, 566; cf. Plin. 37, 1, 2, § 3; 37, 5, 20, § 78: arguit ipsorum quos littera gemmaque, Juv. 13, 138; 1, 68.—Hence, comically: Pl. Opsecro parentis ne meos mihi prohibeas? Cu. Quid? ego sub gemmane apstrussos habeo tuam matrem et patrem? i. e. under lock and key, Plaut. Curc. 5, 2, 8.—
    b.
    A pearl ( poet.): legitur rubris gemma sub aequoribus. Prop. 1, 14, 12:

    cedet Erythraeis eruta gemma vadis,

    Mart. 8, 28, 14. —
    c.
    The eyes of the peacock's tail:

    gemmis caudam stellantibus implet,

    Ov. M. 1, 723; cf.:

    gemmea cauda,

    Phaedr. 3, 18, 8). —
    B.
    Trop., like gem in English, ornament, beauty (post-Aug. and very rare):

    multas in digitis, plures in carmine gemmas Invenies,

    Mart. 5, 11, 3:

    Hesperius gemma amicorum,

    Sid. Ep. 4, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > gemma

  • 19 signum

    signum, i, n. [perh. Sanscr. sag-, to cling to, adhere; cf. sigilla].
    I.
    In gen., a mark, token, sign, indication (very frequent in all styles and periods; cf.

    insigne): meo patri torulus inerit aureus Sub petaso: id signum Amphitruoni non erit,

    Plaut. Am. prol. 145 sq.:

    ut eam (nutricem) adducam et signa ostendam haec, i. e. crepundia,

    Ter. Eun. 4, 7, 38; 5, 3, 5:

    ut fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, etc.,

    Cic. Fin. 5, 25, 74; so (with notae) id. de Or. 2, 41, 174; id. Lael. 17, 62; cf.:

    omne probabile aut signum est aut credibile... Signum est, quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum videtur, etc.,

    id. Inv. 1, 30, 47 sq.:

    aut pecori signum aut numeros inpressit acervis,

    Verg. G. 1, 263; cf.:

    servitii signum cervice gerens,

    Ov. M. 3, 16:

    jaculo mihi vulnera fecit.—Signa vides: apparet adhuc vetus ecce cicatrix,

    Ov. M. 12, 444:

    metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent, etc.,

    Verg. A. 5, 130:

    scutum signi gratia positum,

    Quint. 6, 3, 38:

    signa pedum,

    tracks, prints, Ov. M. 4, 543;

    and simply signa,

    Verg. A. 8, 212 al.:

    oculis mihi signum dedit, Ne se appellarem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 45:

    dare,

    Ter. Eun. 4, 7, 11:

    dicere deos gallis signum dedisse cantandi,

    Cic. Div. 2, 26, 57 al.:

    signa esse ad salutem,

    Ter. And. 3, 2, 2:

    animi pudentis signum,

    id. Heaut. 1, 1, 68:

    color pudoris signum,

    id. And. 5, 3, 7:

    signa doloris ostendere,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    mortis dare,

    Lucr. 6, 1182:

    timoris mittere,

    to exhibit, display, Caes. B. C. 1, 71 et saep.—With obj.-clause:

    magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 57; Nep. Att. 17, 2.—In predic. gen. with neutr. pron.: hoc est signi;

    ubi primum poterit, se illinc subducet,

    Ter. Eun. 4, 1, 14:

    id erit signi me invitum facere, quod, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83; Auct. Her. 4, 5, 8; Cato, R. R. 38, 4; 88, 2:

    nil tamen est signi,

    Lucr. 5, 918; cf.:

    quid signi?

    Cic. Cael. 16, 38, 2.— Hence, a surname, epithet (rare):

    huic signum exercitus apposuit,

    Vop. Am. 6; cf. Capitol. Gord. 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In milit. lang.
    1.
    The distinctive sign of a division of an army.
    a.
    A military standard, ensign, banner (including the aquila):

    signifero interfecto, signo amisso,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent,

    Liv. 33, 7:

    Hasdrubal ut procul signa legionum fulgentia vidit,

    id. 28, 14; 22, 21; Col. 9, 9, 4:

    inter signa militaria,

    Hor. Epod. 9, 15:

    cum unius signi militibus pergit ire,

    Liv. 33, 1:

    signa militaria ex proelio relata,

    Caes. B. C. 3, 99; so,

    militaria,

    id. B. G. 7, 2; Plin. 33, 33, 19, § 58.—

    Hence the expressions: signa sequi,

    to follow the standards, to march in military order, Sall. J. 80, 2; Liv. 24, 48, 11:

    signa subsequi,

    to keep in order of battle, Caes. B. G. 4, 26:

    signa observare,

    Sall. J. 51, 1:

    signa servare,

    Liv. 8, 34, 10; Veg. Mil. 1, 9:

    ab signis discedere,

    to desert the standards, leave the ranks, Caes. B. G. 5, 16; 5, 33 fin.; id. B. C. 1, 44; Liv. 25, 20 al.; cf.:

    ab ordinibus signisque discedere,

    Front. Strat. 1, 5, 3:

    signa relinquere,

    to desert, Sall. C. 9, 4; Liv. 5, 6 al.:

    signa deserere,

    Liv. 8, 34, 9: signa ferre, i. e. to break up the camp, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40; Liv. 2, 49, 3; 10, 5 al.;

    for which: movere signa,

    id. 1, 14, 9; 27, 2, 12; Verg. G. 3, 236; and:

    tollere,

    Vell. 2, 61, 2; Auct. B. Alex. 57, 1;

    but: ferte signa in hostem,

    attack, Liv. 9, 23, 13:

    signa constituere,

    to halt, Caes. B. G. 7, 47; cf.:

    infestis contra hostes signis constiterunt,

    id. ib. 7, 51:

    signa proferre,

    to advance, Liv. 4, 32, 10: signa convertere, to wheel, turn, or face about, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26: Liv. 8, 11; 2, 14; 4, 29; for which, [p. 1698] vertere signa, id. 9, 35:

    signa inferre (in aliquem),

    to advance to the attack, make an assault, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26; 7, 67; id. B. C. 2, 42; Cic. Phil. 5, 8, 23; Sall. J. 56, 5; Liv. 2, 53; 9, 27; 44, 12 al; cf.:

    signa conferre cum aliquo,

    to engage with, engage in close fight, Cic. Att. 7, 5, 5; id. Pis. 21, 49;

    and cf.: collatis signis pugnare, superare aliquem, etc.,

    Plaut. Cas. 2, 5, 44; Liv. 1, 33; 2, 50; Cic. Imp. Pomp. 23, 66; but conferre signa also means simply to bring the standards together (to one place), Caes. B. G. 7, 2; 2, 25; Liv. 37, 21:

    signa in laevum cornu confert,

    concentrates his troops, id. 7, 15, 4:

    signa transferre,

    to desert, Caes. B. C. 1, 24: signa convellere, to take up the standards, which had been fixed in the ground, Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10; 5, 37, 4; so,

    vellere signa,

    id. 3, 50, 11; Verg. G. 4, 108:

    revellere signa,

    Luc. 7, 77; cf.:

    signa figere,

    to encamp, Amm. 27, 10, 9:

    defigere signa,

    Sil. 8, 625:

    sub signis ducere legiones, ire, esse, etc.,

    together, in order, in rank and file, Plaut. Ps. 2, 4, 71 (with ordine); Cic. Att. 16, 8, 2; Liv. 3, 51; Tac. H. 2, 14:

    signa hostium turbare,

    to throw into disorder, Liv. 9, 73:

    ante signa,

    before the army, id. 5, 18; 6, 7; 7, 16:

    post signa,

    id. 2, 49.—
    (β).
    Transf., in gen.:

    infestis prope signis inferuntur Galli in Fonteium,

    Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—
    b.
    Esp., the standard or ensign of single cohorts and maniples (opp. aquila, the standard of the entire legion):

    cum fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam... scirem esse praemissam,

    Cic. Cat. 2, 6, 13; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 5; Suet. Calig. 14 fin. Oud.; Tac. A. 1, 18; id. H. 2, 29 fin.; Plin. 13, 3, 4, § 23; Luc. 1, 6; 1, 224 al. (cf. aquila, 2.):

    manipulos exercitus minimas manus quae unum sequuntur signum,

    Varr. L. L. 5, § 88 Müll.—
    (β).
    Meton., a cohort, a maniple:

    octo cohortes in fronte constituit, reliquarum signa in subsidio artius collocat,

    Sall. C. 59, 2; Liv. 8, 9; 25, 23 fin.; 33, 1; 27, 14; 28, 14; Auct. B. Hisp. 18, 3.—
    2.
    A sign, signal; a watchword, password, given by a wind-instrument, by the tessera, or otherwise:

    signum tubā dare,

    Caes. B. G. 2, 20; 7, 81:

    proelii committendi dare,

    id. ib. 2, 21:

    recipiendi dare,

    id. ib. 7, 52:

    receptui dare,

    Liv. 4, 31; 26, 45; 3, 22; cf. Cic. Rep. 1, 2, 3:

    signum dare ut, etc.,

    Liv. 2, 20; 4, 39:

    proelii exposcere,

    Caes. B. G. 7, 19:

    concinere,

    id. B. C. 3, 92 fin.; Liv. 30, 5; cf. Tac. A. 1, 68:

    canere,

    Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1; Liv. 1, 1; 4, 31; 27, 47; Cic. Rep. 1, 3, 3 al. (v. cano).—For the chariot race:

    signum mittendis quadrigis dare,

    Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107: signo Felicitatis dato, the word, watchword, Felicitas, Auct. B. Afr. 83:

    signum petere,

    Suet. Calig. 56; id. Claud. 42; id. Ner. 9; cf.:

    it bello tessera signum,

    Verg. A. 7, 637.— Transf.:

    tu illam (virtutem) jubes signum petere,

    i. e. to be in subjection, Sen. Ben. 4, 2, 2.—
    B.
    A sign or token of any thing to come; a prognostic, symptom (cf.:

    portentum, indicium): ipse et equus ejus repente concidit: nec eam rem habuit religioni, objecto signo, ut peritis videbatur, ne committeret proelium,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    medici signa quaedam habent ex venis et ex spiritu aegroti,

    id. ib. 2, 70, 145; cf. Verg. G. 3, 440; 3, 503; 4, 253; Cels. 2, 3:

    prospera signa dare,

    Ov. H. 18 (19), 152.—
    C.
    An image, as a work of art; a figure, statue, picture, etc. (syn.: effigies, imago, simulacrum);

    inerant (classi) signa expressa, Titani quomodo, etc.,

    Naev. 2, 13: statuas deorum, exempla earum facierum, s gna domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. p. 782 P.:

    signum pictum in pariete,

    Plaut. Merc. 2, 2, 44:

    signum in fano,

    id. Rud. 2, 7, 2:

    aëna signa,

    Lucr. 1, 318:

    ante signum Jovis Statoris concidit,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    signum aeneum, marmoreum, eburneum,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1; cf. id. Off. 1, 41, 147; Hor. Ep. 2, 1, 248:

    cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; 5, 267; 9, 263:

    (vestis) auro signisque ingentibus apta,

    Lucr. 5, 1428:

    ex ornatis aedibus per aulaea et signa,

    Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch:

    pallam signis auroque rigentem,

    Verg. A. 1, 648:

    e Pario formatum marmore signum,

    Ov. M. 3, 419; cf. id. ib. 5, 183;

    12, 398: statuas, signa, picturas commendet,

    Plin. Ep. 1, 20, 5.—
    D.
    An image or device on a seal-ring; a seal, signet: ostendi tabellas Lentulo, et quaesivi, cognosceretne signum. Annuit. Est vero, inquam, notum signum, imago avi tui, etc., Cic. Cat. 3, 5, 10:

    (patera) in cistulā obsignata signo est,

    Plaut. Am. 1, 1, 265; cf. Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:

    tabulae maximae signis hominum nobilium consignantur,

    id. Quint. 6, 25:

    imprimat his signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    litterae integris signis praetoribus traduntur,

    Cic. Cat. 3, 3, 6; Sall. C. 47, 3:

    signo laeso non insanire lagenae,

    Hor. Ep. 2, 2, 134:

    volumen sub signo habere,

    to have under seal, Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    nec pacta conventaque inpressis signis custodirentur,

    Sen. Ben. 3, 15, 1:

    cum sol duodena peregit signa,

    Ov. M. 13, 618.—
    E.
    A sign in the heavens, a constellation (cf. sidus):

    caeli subter labentia signa,

    Lucr. 1, 2:

    loca caelio Omnia, dispositis signis ornata,

    id. 5, 695:

    signorum ortus et obitus,

    Cic. Inv. 1, 34, 59:

    signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis,

    id. Rep. 6, 22, 24:

    in signo leonis,

    id. Div. 1, 53, 121:

    signorum obitus speculari et ortus,

    Verg. G. 1, 257; id. A. 7, 138:

    signum pluviale Capellae,

    Ov. F. 5, 113:

    ponemusque suos ad vaga signa dies,

    id. ib. 1, 310:

    nox caelo diffundere signa parabat,

    Hor. S. 1, 5, 10; cf. id. C. 2, 8, 11.—
    F.
    Miraculous works (eccl. Lat.), Vulg. Dan. 3, 99; id. Matt. 24, 24; id. Joan. 2, 11 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > signum

См. также в других словарях:

  • Signet ring — Signet Sig net, n. [OF. signet a signet, F., a bookmark, dim. of signe. See {Sign}, n., and cf. {Sennet}.] A seal; especially, in England, the seal used by the sovereign in sealing private letters and grants that pass by bill under the sign… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • signet ring — n a ring that has a signet on it …   Dictionary of contemporary English

  • signet ring — signet ,ring noun count a ring with a special design that can be used as a signet …   Usage of the words and phrases in modern English

  • signet ring — n. a finger ring containing a signet, often in the form of an initial or monogram …   English World dictionary

  • signet ring — n a malaria parasite in an intracellular developmental stage in which the nucleus is peripheral and the cytoplasm somewhat attenuated and annular * * * 1. a ring that has a much thicker portion; see under cell. 2. ring form …   Medical dictionary

  • signet ring — ► NOUN ▪ a ring with letters or a design set into it …   English terms dictionary

  • signet ring — UK / US noun [countable] Word forms signet ring : singular signet ring plural signet rings a ring with a special design that can be used as a signet …   English dictionary

  • signet ring — [[t]sɪ̱gnət rɪŋ[/t]] signet rings N COUNT A signet ring is a ring which has a flat oval or circular section at the front with a pattern or letters carved into it …   English dictionary

  • signet ring cell — n a cell that has its nucleus shifted to one side by a large cytoplasmic vacuole and that occurs esp. in mucin producing adenocarcinomas esp. of the stomach * * * a cell in which the nucleus has been pressed to one side by an accumulation of… …   Medical dictionary

  • signet ring — ring that is used for stamping a letter with authority …   English contemporary dictionary

  • Signet ring cell — In histology, a signet ring cell is a malignant cell type seen predominantly in carcinomas. Signet ring cells are most frequently associated with stomach cancer, [Cancer Research UK. Signet Ring Cancer. cancerhelp.org.uk. URL:… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»