Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ānulus

  • 1 ānulus

        ānulus ī, m dim.    [1 ānus], a ring, finger-ring, seal-ring, signet-ring: de digito anulum detraho, T.: gemmati anuli, L.: sigilla anulo imprimere: equestris (as worn only by knights), H.: anulum invenit (i. e. eques factus est).
    * * *
    ring, signet ring; circlet; ringlet/curl of hair; link of mail; fetters, irons; posterior, fundament; anus

    Latin-English dictionary > ānulus

  • 2 anulus

    1.
    ānŭlus (not ann-), i, m. [2. anus, like circulus from circum, not a dim.], a ring, esp. for the finger, a finger-ring; and for sealing, a seal-ring, signet-ring.
    I.
    Lit.:

    ille suum anulum opposuit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 76:

    de digito anulum Detraho,

    Ter. Heaut. 4, 1, 37; id. Ad. 3, 2, 49; id. Hec. 5, 3, 31 et saep.; Lucr. 1, 312; 6, 1008; 6, 1014:

    (Gyges) anulum detraxit,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gemmatus,

    Liv. 1, 11; Suet. Ner. 46; id. Caes. 33; id. Tib. 73 et saep.:

    anulo tabulas obsignare,

    Plaut. Curc. 2, 3, 67:

    sigilla anulo imprimere,

    Cic. Ac. 2, 26, 85; id. ad Q. Fr. 1, 1, 4; Plin. 33, 1, 5 sqq. et saep.—The right to wear a gold ring was possessed, in the time of the Republic, only by the knights (equites); hence, equestris, * Hor. S. 2, 7, 53:

    anulum invenit = eques factus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 76.—So also jus anulorum = dignitas equestris, Suet. Caes. 33:

    donatus anulo aureo,

    id. ib. 39; so id. Galb. 10; 14; id. Vit. 12 al.; cf. Mayor ad Juv. 7, 89; Smith. Dict. Antiq.—
    II.
    Of other articles in the form of rings.
    A.
    A ring for curtains:

    velares anuli,

    Plin. 13, 9, 18, § 62. —
    B.
    A link of a chain, Plin. 34, 15, 43, § 150; cf. Mart. 2, 29.— Irons for the feet, fetters:

    anulus cruribus aptus,

    Mart. 14, 169.—
    C.
    A curled lock of hair, a ringlet:

    comarum anulus,

    Mart. 2, 66.—
    D.
    A round ornament upon the capitals of Doric columns:

    anuli columnarum,

    Vitr. 4, 3.—
    E.
    Anuli virgei, rings made of willow rods, Plin. 15, 29, 37, § 124.
    2.
    ānŭlus, i, m. dim. [1. anus], the posteriors, fundament, Cato, R. R. 159.

    Lewis & Short latin dictionary > anulus

  • 3 sculptura

    sculptūra, ae, f. [id.], a cutting out, carving in relief, sculpture:

    anulus, cujus gemmae sculptura erat Proserpinae raptus,

    Suet. Ner. 46:

    anulus ejusdem sculpturae,

    Just. 15, 4, 5; Quint. 2, 21, 9.—
    2.
    Concr., esp. in plur., marbles, works of plastic art, Plin. 16, 40, 77, § 209 (Jahn, scalptura); Vitr. 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > sculptura

  • 4 ānellus (ann-)

        ānellus (ann-) ī, m dim.    [anulus], a little ring, H.

    Latin-English dictionary > ānellus (ann-)

  • 5 ānulārius

        ānulārius ī, m    [anulus], a maker of rings.
    * * *
    I II
    anularia, anularium ADJ
    connected with (signet) ring-makers; used in making rings; of rings

    Latin-English dictionary > ānulārius

  • 6 conlīdō (coll-)

        conlīdō (coll-) līsī, līsus, ere    [com- + laedo], to dash to pieces, shatter, batter, crush: vasa conlisa: umorem: anulus ut fiat, colliditur aurum, O.: colliduntur inter se naves, Cu.—Fig.: Graecia barbariae conlisa duello, dashed upon, H.

    Latin-English dictionary > conlīdō (coll-)

  • 7 equester (-tris, L.)

       equester (-tris, L.) tris, tre, adj.    [eques], of a horseman, equestrian: statuae. — Of cavalry: proelium, Cs.: tumultus, L.: copiae. — Of the knights of the equestrian order, equestrian, knightly: ordo: locus: ius: familia: nomen: census equestrem summam nummorum. anulus, H.: dignitas, N.: nobilitas, rank, Ta.

    Latin-English dictionary > equester (-tris, L.)

  • 8 ferreus

        ferreus adj.    [ferrum], made of iron, iron: clavi, Cs.: manūs, Cs.: anulus, Ta.: imber, V.: ager, i. e. glistening with weapons, V.—Fig., hard, unfeeling, hard-hearted, cruel: virtus: quis tam fuit ferreus?: praecordia, O.: ōs, shameless: proles, i. e. the iron age, C. poët.— Firm, fixed, rigid, unyielding, immovable: in patientiā laboris corpus, L.: vox, V.: iura, V.: Somnus, i. e. death, V. decreta Sororum, O.
    * * *
    ferrea, ferreum ADJ
    iron, made of iron; cruel, unyielding; (blue)

    Latin-English dictionary > ferreus

  • 9 frangō

        frangō frēgi, frāctus, ere    [FRAG-], to break in pieces, dash to pieces, shiver, shatter, fracture: ova: anulus fractus est: navibus fractis, Cs.: navem, suffer shipwreck, T.: Ianua frangatur, H.: corpora Ad saxum, V.: laqueo gulam, strangle, S.: bracchium: Si fractus inlabatur orbis, H.: in arbore cornu, O.: te, tigris ut aspera, tear in pieces, H.: diem mero, shorten, H.— To break up, grind, bruise, crush: glaebam Bidentibus, V.: fruges saxo, V. — To break (of waves): tamquam fluctum a saxo frangi: arcus aquarum Frangitur, O.—Fig., to break down, subdue, overcome, crush, dishearten, weaken, diminish, violate, soften: alqm, ut, etc.: Danaūm fractae vires, V.: quem series inmensa laborum Fregerit, O.: proeliis fracti, Cs.: te ut ulla res frangat?: pudore: alqm patientiā: omnis res mea fracta est, my fortune was lost, H.: res fractae, calamities, V.: Frangimur fatis, V.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.: bellum proeliis: praedonis audaciam: consilium alicuius: doli frangentur inanes, come to naught, V.: foedus: mandata, fail in, H.: dum se calor frangat, subsides.
    * * *
    frangere, fregi, fractus V
    break, shatter, crush; dishearten, subdue, weaken; move, discourage

    Latin-English dictionary > frangō

  • 10 gemmātus

        gemmātus adj.    [P. of gemmo], set with jewels, jewelled: monilia, O.: anulus, L.: pocula, Iu.
    * * *
    gemmata, gemmatum ADJ

    Latin-English dictionary > gemmātus

  • 11 index

        index dicis, m and f    [in+DIC-], one who points out, a discloser, discoverer, informer, witness: falsus, S.: haec omnia indices detulerunt.— An informer, betrayer, spy: vallatus indicibus: saeptus armatis indicibus: silex, qui nunc dicitur index, traitor's stone, O.—An index, sign, mark, indication, proof: complexūs, benevolentiae indices: vox stultitiae: auctoris anulus, O.: Ianum indicem pacis bellique fecit, L.—A title, superscription, inscription: deceptus indicibus librorum: tabula in aedem cum indice hoc posita est, L.—A forefinger, index finger: pollex, non index: indice monstrare digito, H.
    * * *
    I
    sign, token, proof; informer, tale bearer
    II

    Latin-English dictionary > index

  • 12 minister

        minister tra, trum, adj.    [3 MAN-], subordinate, that serves, ministering: Lumina (i. e. oculi) propositi facta ministra tui, furthering, O.: ministro baculo, with the aid of a staff, O.—As subst m., an attendant, waiter, servant, aider, furtherer, promoter, helper: quibus ministris ea egerit, by whose agency, S.: me ministro, by my aid, Iu.: ministri publici Martis: ministri imperi tui, under officers: ministros se praebent in iudiciis oratoribus, i. e. prompters: legum, administrator: ministri ac satellites cupiditatum: Calchante ministro, with the help of Calchas, V.: fulminis ales, i. e. the eagle, H.: calidae gelidaeque (aquae), one who serves, Iu.: sit anulus tuus non minister alienae voluntatis.
    * * *
    I
    attendant, servant, waiter; agent, aide; accomplice
    II

    Latin-English dictionary > minister

  • 13 praecordia

        praecordia ōrum, n    [prae+cor], the muscle which parts the chest from the abdomen, midriff, diaphragm: subter praecordia: praecordia pressit senis, i. e. stopped his breath, Iu.— The entrails, stomach: anulus in praecordiis piscis inventus est: quid veneni saevit in praecordiis, H.— The breast, heart: in terrā ponunt praecordia, lay their breasts upon, O.: spiritu remanente in praecordiis, L.: frigidus coit in praecordia sanguis, V.: verax aperit praecordia Liber, H.: tacitā sudant praecordia culpā, Iu.: stolidae mentis, i. e. folly, O.

    Latin-English dictionary > praecordia

  • 14 sēmūncia

        sēmūncia ae, f    [semi+uncia], a half-ounce, one twenty-fourth part of a pound: auri, unde anulus fieret.— A twenty-fourth part: heres ex deunce et semunciā.
    * * *
    twenty-fourth part (of a pound, etc); a minimal amount

    Latin-English dictionary > sēmūncia

  • 15 suspicor

        suspicor ātus, ārī, dep.    [SPEC-], to mistrust, suspect: ad suspicandum sagacissimus: fuge suspicari (sc. me), H.: quid homines suspicentur, videtis: debere se suspicari, Caesarem habere, etc., Cs.: venturos, Qui, etc., O.— To suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture: hic profectost anulus, quem ego suspicor, T.: figuram divinam: aliquid de M. Popili ingenio: suspicor quid dicturi sint: quae et quantae sint (res): quas (magnitudines stellarum) esse numquam suspicati sumus: valde suspicor fore, ut, etc.
    * * *
    suspicari, suspicatus sum V DEP
    mistrust, suspect; suppose

    Latin-English dictionary > suspicor

  • 16 testis

        testis is, m and f    one who attests, a witness: vosque, dii, testes facio, L.: deūm, quos testes foederum invocabant consules, L.: si negem... quo me teste convincas?: in hanc rem te testem citabo: his testibus in summā pecuniae uti, Cs.: testis faciet ilico, Vendidisse me, T.: testibus militibus uti, quanto studio pacem petisset, Cs.: teste deā, O.: Musa mea, O.: Quid debeas, Testis Metaurum flumen, etc., H.: testis mecum est anulus, T.—An eye-witness, spectator: facies bona teste caret, O.: ac lunā teste moventur, Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > testis

  • 17 ūsus

        ūsus ūs, m    [1 AV-], use, practice, employment, exercise, enjoyment: virtus in usu sui tota posita est; usus autem eius, etc.: rerum necessarium, Cs.—Poet., use, wear: Ferreus adsiduo consumitur anulus usu, O.: silices tenuantur ab usu, O.— Use, practice, exercise: usu cottidiano efficiunt, uti, etc., Cs.: adsiduus usus uni rei deditus: rerum maximarum.—In law, in the phrase, usus et fructus (late, ususfructus), the use and enjoyment, usufruct: usus enim eius fundi et fructus testamento viri fuerat Caesenniae.— Use, experience, discipline, acquired skill, training: Da. provinciam Cepisti duram. Ge. mi usus venit, hoc scio, i. e. I know it by experience, T.: quid enim abest huic homini?... ususne rerum? experience in affairs?: usum in re p. magnum habere: nullius usūs existimari, Cs.: nauticarum rerum, Cs.: aut belli usum aut studia volgi amissurus, S.: usu sapientiāque praestantes, N.: seris venit usus ab annis, O.— Use, habit, usage, custom, practice: usum loquendi populo concessi: usum belli habere, Cs.: (vitulos) ad studium atque usum formabis agrestem, V.: cadent vocabula, si volet usus, H.— Intercourse, familiarity, association, intimacy, society: domesticus: in tanto usu nostro tantāque amicitiā: ut insinuaret se in quam maxime familiarem usum, L.: nec longo cognitus usu, O.— Use, usefulness, value, utility, benefit, profit, advantage: levis fructus, exiguus usus: propter lini inopiam atque eius usūs inscientiam, Cs.: naves non eundem usum celeritatis habebant, capacity, Cs.: Natis in usum laetitiae scyphis Pugnare, service, H.: Quidve ad amicitias, usus rectumne trahat nos, H.: plures quam quot satis in usum erant ignes, L.: (pars Numidiae) specie quam usu potior, better in appearance rather than in real value, S.— As dat predic.: ea, quae sunt usui ad armandas navīs, which are of use, Cs.: esse mihi magno usui, of great service: peritos legum ad condenda nova iura usui fore credebant, L.—In the phrase, ex usu, advantageous, serviceable, useful: declararent, utrum proelium ex usu esset necne, Cs.: quod ex usu rei p. sit.— Use, occasion, need, want, necessity: illum usum provinciae supplere: quae belli usūs poscunt, suppeditare, L.—In phrases with sum, there is need, it is necessary, it becomes requisite, there is occasion: An quoiquamst usus homini, se ut cruciet? is it necessary for any man to torture himself? T.: equitum impetum, cum adesset usus, sustinere, Cs.: de ceteris studiis alio loco dicemus, si usus fuerit, if there shall be occasion: navīs, quibus usus non est, omnīs praecidisse: quibus (navibus) consuli usus non esset, L.: nunc viribus usus, V.: Non usus factost mihi nunc hunc intro sequi, i. e. it does not suit me, etc., T.: alii offerunt se, si quo usus operae sit, L.—In phrases with venio, it becomes necessary, occasion arises: Non usus veniet, spero, T.: ut, si usus veniat, suum quisque locum teneat, if occasion should arise, Cs. —In the phrase, usu venit, it happens, it occurs, it befalls: idem mihi usu venit in causā optimā: si id culpā senectutis accideret, eadem mihi usu venirent: id quod usu venerat, actually occurred, N.: quod haec de Vercingetorige usu ventura opinione perceperat, Cs.: usu venire ut abhorreant, etc.
    * * *
    use, enjoyment; experience, skill, advantage; custom

    Latin-English dictionary > ūsus

  • 18 annulus

    I
    annula, annulum ADJ
    II
    ring; (anulus variant)

    annulus Piscatoris -- Pope's ring w/St. Peter casting net

    Latin-English dictionary > annulus

  • 19 amictus

    1.
    ămictus, a, um, Part. of amicio.
    2.
    ămictus, ūs, m. [amicio], orig. a throwing about or on one of a garment; hence,
    I.
    The manner of dressing, fashion:

    amictum imitari alicujus,

    Cic. de Or. 2, 22, 91 (cf. Plin. Ep. 2, 3, 2):

    est aliquid in amictu,

    Quint. 11, 3, 156.—
    II.
    Meton., abstr. pro concr., the garment itself that is thrown about or on, any clothing, a mantle, cloak, etc.:

    quam (statuam) esse ejusdem, status, amictus, anulus, imago ipsa declarat,

    Cic. Att. 6, 1, 17:

    frustra jam vestes, frustra mutatur amictus,

    Tib. 1, 9, 13:

    velut amictum mutabis eos,

    Vulg. Heb. 1, 12:

    duplex,

    made of a double texture, Verg. A. 5, 421:

    Tyrii,

    Ov. A. A. 2, 297:

    amictus corporis,

    Vulg. Eccli. 19, 27:

    nec amictu ora velabis,

    ib. Ez. 24, 17: gloriam dedit sanctitatis amictum, the garment of holiness, i. e. the sacred vestment, ib. Eccli. 50, 12 et saep.—
    B.
    Trop.
    1.
    For other kinds of covering: caeli mutemus amictum, the air which surrounds us, i. e. to go into another region, * Lucr. 6, 1133:

    Phrygius,

    Verg. A. 3, 545:

    nebulae amictus,

    id. ib. 1, 412; Stat. Th. 1, 631:

    caecus,

    Sil. 12, 613:

    jam virides lacerate comas, jam scindite amictus,

    i. e. the herbage that clothes the ground, weeds, Col. 10, 70.—
    2.
    Prov.:

    quem mater amictum dedit, sollicite custodire,

    i. e. not to give up the habits formed in early youth, Quint. 5, 14, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > amictus

  • 20 amitto

    ā-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (amīsti, sync., = amisisti, Ter. Eun. 2, 2, 10; id. Hec. 2, 2, 9:

    amīssis, sync., = amiseris,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 70).
    I.
    1. A.. In gen., to send away from one's self, to dismiss (thus, anteclass., freq. in Plaut. and Ter.): quod nos dicimus dimittere, antiqui etiam dicebant amittere, Don. ad Ter. Heaut. 3, 1, 71; Att. ap. Non. 75, 32:

    stulte feci, qui hunc (servum) amisi,

    Plaut. Mil. 4, 8, 66; id. ib. 4, 5, 25; so id. ib. 4, 5, 28:

    quo pacto hic servos suum erum hinc amittat domum,

    id. Capt. prol. 36:

    et te et hunc amittam hinc,

    id. ib. 2, 2, 82; so id. Most. 2, 2, 2; id. Men. 5, 8, 6 al.:

    ut neque mi jus sit amittendi nec retinendi copia,

    Ter. Phorm. 1, 3, 24; 5, 8, 27; id. And. 5, 3, 27; id. Heaut. 4, 8, 17 al.:

    testis mecum est anulus, quem amiserat,

    which he had sent away, id. Ad. 3, 2, 49; Varr. ap. Non. 83, 12.—
    B.
    Spec., to let go, let slip:

    praedā de manibus amissā,

    Cic. Verr. 2, 4, 20.—With simple abl.:

    praedam ex oculis manibusque amittere,

    Liv. 30, 24; 29, 32 et saep.:

    Sceledre, manibus amisisti praedam,

    Plaut. Mil. 2, 5, 47 Ritschl.—
    2.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    istam rem certum est non amittere,

    Plaut. Am. 2, 2, 217:

    tibi hanc amittam noxiam unam,

    to remit, to pardon, id. Poen. 1, 2, 191:

    occasionem amittere,

    Ter. Eun. 3, 5, 58; so Cic. Caecin. 5, 15; id. Att. 15, 11; Caes. B. G. 3, 18 al. (opp. occasionem raptare, Cic.:

    arripere, Liv.: complecti, Plin. Min.: intellegere, Tac.): servire tempori et non amittere tempus cum sit datum,

    Cic. Att. 8, 3, 6:

    fidem amittere,

    to break their word given on oath, Nep. Eun. 10, 2 Dähn.; Ov. M. 15, 556 al.—
    B.
    Of trees, to let go, let fall, to drop, lose:

    punica florem amittit,

    Plin. 16, 26, 46, § 109:

    pyrus et amygdala amittunt florem et primos fructus,

    id. ib.:

    ocissime salix amittit semen,

    id. 16, 26, 46, § 110.—
    II.
    Esp., to lose (commonly without criminality, by mistake, accident, etc.; while perdere usually designates a losing through one's own fault; and omittere, to allow a thing to pass by or over, which one might have obtained): Decius amisit vitam; at non perdidit: dedit vitam, accepit patriam: amisit animam, potitus est gloriā, Auct. ad Her. 4, 44, 57: Multa amittuntur tarditie et socordiā, Att. ap. Non. 181, 21 (Trag. Rel. p. 73 Rib.):

    Simul consilium cum re amisti?

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    amittit vitam sensumque priorem,

    Lucr. 3, 769 et saep.:

    imperii jus amittere,

    Cic. Phil. 10, 5 fin.:

    ut totam litem aut obtineamus aut amittamus,

    id. Rosc. Com. 4, 10:

    classes optimae amissae et perditae,

    id. Verr. 1, 5, 13:

    filium amisit (sc. per mortem),

    id. Fam. 4, 6; so Tac. Agr. 6; Suet. Vesp. 3; id. Calig. 12:

    oppidum Capsam et magnam pecuniam amiserat,

    Sall. J. 97, 1:

    patrimoniis amissis,

    id. C. 37, 5:

    amittere optimates, i. e. favorem, animum eorum,

    Nep. Dion, 7, 2 Dähn.:

    patriam,

    Liv. 5, 53:

    exercitum,

    id. 8, 33:

    opera amissa (sc. incendio) restituit,

    id. 5, 7; so Suet. Claud. 6:

    si reperire vocas amittere certius,

    i. e. to know more certainly that she is lost, Ov. M. 5, 519:

    colores,

    Hor. C. 3, 5, 27; so id. S. 1, 1, 60; 2, 5, 2 (not elsewh. in Hor.).

    Lewis & Short latin dictionary > amitto

См. также в других словарях:

  • Anulus —   [lateinisch »kleiner Ring«] der, /...li,    1) Anatomie: ringförmiger Teil eines Körperorgans; Anulus ciliaris, oberflächlicher Anteil des Ziliarkörpers. Anulus inguinalis, der Leistenring, die innere und äußere Begrenzung des Leistenkanals.… …   Universal-Lexikon

  • anulus — ANÚLUS s.n. (anat.) Formaţie inelară, în jurul unei deschideri. [< lat. annulus – inel]. Trimis de LauraGellner, 03.11.2004. Sursa: DN  ANÚLUS s. n. (anat.) formaţie inelară în jurul unei deschideri. (< lat. annulus) Trimis de raduborza,… …   Dicționar Român

  • Anulus — Anulus, kranzförmig das Sporangium von Laubmoosen und Farnen umfassende Reihe von Zellen, durch deren hygroskopische Bewegung das Sporangium geöffnet wird …   Deutsch wörterbuch der biologie

  • Anulus — Ein Anulus (lateinisch anulus, dt. »kleiner Ring«, Plural Anuli) ist eine Rille an einem Kapitell bei Säulen der dorischen Ordnung. In der Regel sind mehrere dieser Rillen oder Kerben an dem Übergang von dem Säulenhals (Hypotrachelion)… …   Deutsch Wikipedia

  • ANULUS — I. ANULUS Mauritaniae fluvius. II. ANULUS Vide Annulus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Anulus — A̲nulus [aus lat. anulus, Gen.: anuli = Ring] m; , ...li: ringförmiger Teil eines Organs (Anat.). A̲nulus con|juncti̱vae: Übergang des Augenbindehautepithels in das Epithel der Hornhautvorderfläche. A̲nulus femora̱lis: Schenkelring, Lücke in der… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Anulus — Anu|lus der; , ...li <aus lat. anulus »kleiner Ring«, Verkleinerungsform von anus »(Fuß)ring«>: 1. Ring am Stiel von Blätterpilzen (Bot.). 2. ringförmiger Teil eines Organs (Anat.). 3. (nur Plur.) umlaufende Ringe am dorischen ↑Kapitell …   Das große Fremdwörterbuch

  • Anulus — žiedas statusas T sritis šlapimo ir lyties aparatas atitikmenys: lot. Annulus; Anulus ryšiai: platesnis terminas – jungiamoji dalis …   Paukščių anatomijos terminai

  • Anulus — žiedas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Anulus ryšiai: platesnis terminas – tarpinė dalis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Anulus — žiedas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Anulus ryšiai: platesnis terminas – žiuželis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Anulus — žiedas statusas T sritis histologija, ląstelių chemija, histologinė chemija, audinių kultūra atitikmenys: lot. Anulus ryšiai: platesnis terminas – tarpinė dalis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»