Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

separate

  • 41 sē-iungō

        sē-iungō iūnxī, iūnctus, ere,    to disunite, disjoin, part, sever, separate, divide: te ab iis: Alpes Italiam ab Galliā seiungunt, N.—Fig., to separate, part, sever, disconnect: a verbo ius: defensio seiuncta a voluntate: benignitatem ab ambitu, distinguish: se a verborum libertate.

    Latin-English dictionary > sē-iungō

  • 42 sē-moveō

        sē-moveō movī, mōtus, ēre,    to move apart, put aside, remove, separate: vos semotae, nos soli, T.: voce praeconis a liberis semoveri.—Fig., to part, separate, remove: Strato ab eā disciplinā semovendus est, i. e. not to be classed with that school: voluptatem semovendam esse.

    Latin-English dictionary > sē-moveō

  • 43 singulī

        singulī ae, e, adj.    [3 SA-], one at a time, single, separate, several, individual: honestius eum (agrum) vos universi quam singuli possideretis, in common... than severally: refert, qui audiant... frequentes an pauci an singuli.—As subst: mitto ereptam libertatem populis ac singulis, nations and individuals.—Distrib., one to each, separate, single: describebat censores binos in singulas civitates: filiae singulos filios parvos habentes, each one a boy, L.: si singuli singulos adgressuri essetis, L.: in dies singulos, each successive day.

    Latin-English dictionary > singulī

  • 44 dissero

    I
    disserere, disseravi, disseratus V TRANS
    unfasten, unbar; unlock
    II
    disserere, disserui, disseritus V TRANS
    plant/sow at intervals; scatter/distribute, plant here/there; separate/part
    III
    disserere, dissevi, dissitus V TRANS
    plant/sow at intervals; scatter/distribute, plant here/there; separate/part
    IV
    disserere, dissui, disstus V
    arrange, dispose, set in order; discuss; examine; explain, set out in words

    Latin-English dictionary > dissero

  • 45 abalieno

    ăb-ălĭēno, āvi, ātum, 1, v. a., orig. to make alien from one or from one's self, i.e. to remove, separate.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    istuc crucior a viro me tali abalienarier,

    to be separated from such a man, Plaut. Mil. 4, 8, 11; so id. Trin. 2, 4, 112 and 156 (but in Ter. Heaut. 5, 2, 26, the correct read. is alienavit).—
    B.
    In partic.
    1.
    T. t., to convey the ownership of a thing to another, to make a legal transfer, to sell, alienate (cf. abalienatio):

    eam (picturam) vendat: ni in quadriduo Abalienârit, quo ex argentum acceperit,

    has sold, Plaut. As. 4, 1, 20; so,

    agros vectigales populi Romani,

    Cic. Agr. 2, 24, 64; cf. id. ib. 2, 27, 72:

    praedium,

    Dig. 10, 3, 14:

    pecus,

    Cic. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    sepulcrum,

    Inscr. Orell. 4357:

    aliquid ab se,

    ib. 3673.—
    * 2.
    In med. lang.:

    membra morbis atalienata,

    i. e. dead, Quint. 8, 3, 75:

    opium sensus abalienat,

    makes unconscious, Scrib. Comp. 190: cf. id. ib. 192.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to separate, remove, abstract:

    nisi mors meum animum aps to abalienavit,

    Plaut. Curc. 1, 3, 18; so,

    assueti malis abalienaverant ab sensu rerum suarum animos,

    had abstracted their thoughts from, Liv. 5, 42 fin.:

    de minuti capite, abalienati jure civium,

    deprived of, id. 22, 60, 15.
    B.
    In partic., to alienate, estrange, render disaffected (Ciceron.: syn.: alienare, inimicissimum reddere, disjungere; opp. conciliare, retinere); constr. aliquem or aliquid. with ab, the abl. or acc. only, or quite absol. ( a) With ab:

    si in homines caros acerbius invehare, nonne a te judices abalienes?

    Cic. de Or. 2, 75, 304; so id. ib. 2, 48 fin.; 3, 25, 98; id. Fam. 1, 8, 4; id. Verr. 2, 4, 27:

    vaide benevolentiam concillant abalienantque ab iis, in quibus, etc.,

    id. de Or. 2, 43, 182:

    animum ab se,

    Liv. 45, 6, 1. —
    (β).
    With abl.:

    quo erant ipsl propter judicia abalienati,

    Cic. de Or. 2, 48, 199 B. and K.: quod Tissaphernes perjurio [p. 5] suo et homines suis rebus abalienaret et deos sibi iratos redderet, Nep. Ages. 2, 5 (cf. supra, II. A., the passage of Liv. 22, 60, 15). —
    (γ).
    The acc. only:

    qui nos, quos favendo In communi causā retinere potuerunt, invidendo abalienārunt,

    Cic. Fam. 1, 7, 7:

    totam Africam,

    to estrange, Nep. Ham. 2, 2; cf. id. ib. 2, 4:

    (noster amicus) mirandum in modum est animo abalienato,

    alien ated, Cic. Att. 1, 3, 3; cf.:

    indigna patientium abalienabantur animi,

    Liv. 25, 38, 4.—
    (δ).
    Absol. (very rate):

    timebant ne arguendo abalienarent,

    Liv. S, 2 fin. (for which, in the foll. ch.: ita Campanos abalienavit).

    Lewis & Short latin dictionary > abalieno

  • 46 abscindo

    ab-scindo, cĭdi, cissum, 3, v. a., to tear off or away, to rend away (v. preced. art.).
    I.
    Lit.:

    tunicam a pectore abscidit,

    he tore the tunic down from his breast, Cic. Verr. 2, 5, 1:

    cervicibus fractis caput abscidit,

    cut off, id. Phil. 11, 5.—With simple abl.:

    umeris abscindere vestem,

    Verg. A. 5, 685; with de, id. G. 2, 23:

    nec quidquam deus abscidit terras,

    torn asunder, separated, Hor. C. 1, 3, 21; cf. Verg. A. 3, 418; Ov. M. 1, 22 al.:

    venas,

    to open the veins, Tac. A. 15, 69; 16, 11.—
    II.
    Trop., to cut off, separate, divide (rare):

    reditus dulces,

    to cut off, Hor. Epod. 16, 35:

    inane soldo,

    to separate, id. S. 1, 2, 113:

    querelas alicujus,

    Val. Fl. 2, 160:

    jus,

    Dig. 28, 2, 9, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > abscindo

  • 47 diduco

    dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,

    Lucr. 6, 215:

    cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,

    Cic. Or. 32, 113;

    of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,

    Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):

    candida seu molli diducit brachia motu,

    Stat. S. 3, 5, 66; cf.

    oculum,

    Cels. 7, 7, 4:

    supercilium volnere diductum,

    Plin. 11, 37, 57, § 157:

    pedem et crus in diversa,

    Cels. 8, 22:

    os,

    Plin. 32, 4, 14, § 36:

    nares, Quint 11, 3, 80: labra,

    ib. 81:

    fauces immani hiatu,

    to stretch, Sil. 3, 194:

    rictum risu,

    Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:

    nodos manu,

    Ov. M. 2, 560; cf.:

    complexus vestros,

    Prop. 1, 13, 19:

    humum,

    Ov. M. 8, 588; cf.:

    arva et urbes,

    Verg. A. 3, 419:

    terram,

    id. G. 2, 354:

    scopulos (Hannibal),

    Juv. 10, 153; cf.

    of natural cleavings of the earth,

    Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:

    mixti neque inter se diducti colores,

    Cels. 2, 8 et saep.—With in:

    crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,

    Quint. 5, 13, 13; cf.:

    domum in multos diductam recessus,

    id. 11, 2, 18. —
    B.
    In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:

    diductis nostris paullatim navibus,

    Caes. B. C. 2, 6, 2:

    instruunt aciem diductam in cornua,

    Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:

    diducta propere in cornua levis armatura est,

    id. 21, 55, 5:

    diductis in latera viribus,

    Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:

    ordines,

    id. ib. 2, 3, 12;

    2, 6, 4: copias,

    Caes. B. C. 3, 111, 2:

    cornua,

    Liv. 31, 21, 14:

    robur,

    Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:

    choros,

    Verg. A. 5, 581:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—
    II.
    Trop. (mostly post-Aug.):

    cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,

    Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:

    amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,

    id. Contr. 2, 13; cf.

    matrimonium,

    Suet. Oth. 3; and:

    si repudio diducta fuerit,

    Sen. Contr. 2, 10:

    diducta civitas ut civili bello,

    divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.

    below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,

    Plin. Pan. 66, 1; cf.

    argumenta,

    Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:

    nomina,

    id. 6, 3, 17 Spald.:

    litem domini et conductoris,

    i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:

    assem in partes centum,

    Hor. A. P. 326:

    in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,

    Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:

    divisionem in digitos,

    to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.

    argumenta,

    id. 11, 1, 53:

    animum in tam multiplex officium,

    id. 20, 7, 9:

    ultio senatum in studia diduxerat,

    Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:

    seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,

    Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > diduco

  • 48 differo

    dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:

    disque tulissent,

    Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.
    I.
    Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).
    A.
    Lit.:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf.:

    favillam longe (ventus),

    id. 6, 692:

    nubila (vis venti),

    id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:

    ignem (ventus),

    Caes. B. C. 2, 14, 2:

    casae venti magnitudine ignem distulerunt,

    id. B. G. 5, 43, 2:

    majorem partem classis (vis Africi),

    Vell. 2, 79, 2:

    rudentes fractosque remos (Eurus),

    Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:

    nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,

    id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:

    ulmos in versum,

    Verg. G. 4, 144:

    ut formicae frustillatim (te) differant,

    Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:

    insepulta membra (lupi),

    Hor. Epod. 5, 99; and:

    Mettum in diversa (quadrigae),

    Verg. A. 8, 643. —
    B.
    Trop.
    1.
    To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    differor clamore,

    id. Ep. 1, 2, 15:

    cupidine ejus,

    id. Poen. 1, 1, 28; cf.:

    amore istius,

    id. Mil. 4, 4, 27:

    laetitia,

    id. Truc. 4, 1, 3:

    doloribus,

    Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:

    aliquem dictis,

    to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—
    2.
    To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).
    (α).
    With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:

    rumores famam differant licebit nosque carpant,

    Varr. ib. 18:

    commissam libertatem populo Rom. sermonibus,

    Liv. 34, 49:

    promissum jus anulorum fama distulit,

    Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:

    ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:

    rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,

    Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:

    quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,

    Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—
    (β).
    With acc. pers.:

    aliquem pipulo,

    Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:

    dominos variis rumoribus,

    Tac. A. 1, 4:

    te circum omnes alias puellas,

    to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:

    alterna differor invidia,

    Prop. 1, 16, 48.—
    3.
    With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).
    (α).
    With acc. rei:

    cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,

    Cic. Q. Fr. 2, 8:

    differre quotidie ac procrastinare rem,

    id. Rosc. Am. 9 fin.:

    saepe vadimonia,

    id. Quint. 5 fin.:

    iter in praesentia,

    Caes. B. C. 3, 85, 4:

    pleraque (with omittere in praesens tempus),

    Hor. A. P. 44:

    distulit ira sitim,

    Ov. M. 6, 366 et saep.:

    differri jam hora non potest,

    Cic. Phil. 6, 7, 19:

    tempus,

    id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:

    diem de die,

    Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:

    quaerere distuli,

    Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:

    nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,

    Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:

    reliqua in crastinum,

    Cic. Rep. 2, 44 fin.:

    in posterum diem,

    id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:

    in posterum,

    Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:

    in aliud tempus,

    Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:

    in adventum tuum,

    Cic. Fam. 2, 3 fin.:

    diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,

    id. Phil. 3, 8, 20:

    curandi tempus in annum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:

    tropaea in pueros suos,

    to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:

    aliquid ad crudelitatis tempus,

    Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—
    (β).
    With acc. pers.:

    sin autem differs me in tempus aliud,

    Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:

    differri non posse adeo concitatos animos,

    id. 7, 14:

    dilatus per frustrationem,

    id. 25, 25; cf.:

    aliquem variis frustrationibus,

    Just. 9, 6 fin.:

    Campanos,

    Liv. 26, 33:

    aliquem petentem,

    Suet. Vesp. 23 Ern.:

    caros amicos (opp. properare),

    Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:

    decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,

    id. ib. 12, 76:

    aliquem in spem impetrandi tandem honoris,

    Liv. 39, 32:

    aliquem in septimum diem,

    Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:

    legati ad novos magistratus dilati,

    Liv. 41, 8:

    aliquem ad finem muneris,

    Suet. Vit. 12:

    quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,

    Liv. 26, 51.—Once with post:

    aliquid post bellum differre,

    Liv. 4, 6, 4.—
    (γ).
    Absol. Prov.: differ;

    habent parvae commoda magna morae,

    Ov. F. 3, 394.
    II.
    Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:

    discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,

    Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:

    naturis differunt, voluntate autem similes sunt,

    id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:

    distare aliquid aut ex aliqua parte differre,

    id. ib. 14:

    nihil aut non fere multum differre,

    id. Brut. 40 fin.:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:

    nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,

    Hor. S. 2, 3, 251; cf.:

    quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,

    id. ib. 166.—
    (β).
    With ab:

    ita ut pauxillum differat a cavillulis,

    Plaut. Truc. 3, 2, 18:

    quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,

    Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:

    quid hoc ab illo differt?

    id. Caecin. 14:

    non multum ab hostili expugnatione,

    id. de Imp. Pomp. 5 fin.:

    multum a Gallica consuetudine,

    Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:

    hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,

    id. ib. 6, 18, 3 et saep.—
    (γ).
    With inter (esp. impers.):

    si nihil inter deum et deum differt,

    Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:

    nequid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43:

    ut non multum differat inter summos et mediocres viros,

    id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:

    haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,

    id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:

    quae quidem inter se plurimum differunt,

    id. 5, 14, 27.—
    (δ).
    Rarely with cum:

    occasio cum tempore hoc differt,

    Cic. Inv. 1, 27:

    hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,

    id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr.
    (ε).
    Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin.
    (ζ).
    Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:

    quod pede certo Differt sermoni sermo merus,

    Hor. S. 1, 4, 48:

    tragico differre colori,

    id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:

    differentius nomen,

    a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.—
    * Adv.: diffĕren-ter, differently, Sol. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > differo

  • 49 dirimo

    dĭrĭmo, ēmi, emptum ( perf. dirempsi, cited as error, Charis. 220 P.), 3, v. a. [disĕmo, like diribeo, from dis-habeo], to take apart; to part, separate, divide (class.; esp. freq. in the trop. sense—cf.: findo, scindo, divello, separo, sejungo, segrego, secerno).
    I.
    Lit.:

    dirimi corpus distrahive,

    Cic. N. D. 3, 12; cf. Lucr. 6, 1075:

    Tiberis Veientem agrum a Crustumino dirimens,

    Plin. 3, 5, 9, § 53; cf.:

    castris Ilerdam,

    Luc. 4, 33: sontes justis (Minos), Claud. ap. Rufin. 2, 477:

    oppida nostra unius diei itinere dirimuntur,

    are separated from each other, Plin. Ep. 6, 8, 2; cf.:

    urbs Vulturno flumine dirempta,

    Liv. 22, 15; and:

    dirempta mari gens,

    Plin. Pan. 32; and absol.:

    dirimente amne,

    Liv. 42, 39 et saep.— Poet., of cutting through the waves in a ship, Stat. Th. 5, 482.
    II.
    Trop.
    A.
    To break off, interrupt, to disturb, put off, delay (the fig. is taken from combatants who are parted asunder; transferred, like the opp. committere, to things; cf.:

    dirimere infestas acies, dirimere iras,

    Liv. 1, 13):

    proelium tandem diremit nox,

    Plaut. Am. 1, 1, 99; so,

    proelium,

    Caes. B. C. 1, 40 fin.; Sall. J. 60 fin.; Liv. 37, 32; Verg. A. 5, 467 al.; cf. Plin. Ep. 4, 9, 9:

    pugnam,

    Liv. 27, 13:

    bellum,

    id. 27, 30; 40, 52; Verg. A. 12, 79:

    certamina,

    Ov. M. 5, 314 et saep.:

    controversiam,

    i. e. to adjust, compose, Cic. Off. 3, 33, 119:

    seditionem,

    Front. Strat. 1, 8, 6:

    litem,

    Ov. M. 1, 21:

    rem arbitrio,

    id. F. 6, 98 et saep.; also, to separate, dissolve, break off a connection:

    conjunctionem civium,

    Cic. Off. 3, 5, 23:

    societatem,

    id. Sull. 2, 6; Liv. 8, 23:

    nuptias,

    Suet. Caes. 43:

    affinitatem,

    Tac. A. 12, 4:

    amicitias,

    id. ib. 6, 29; cf. Cic. Lael. 10, 34:

    caritatem quae est inter natos et parentes,

    id. ib. 8, 27:

    pacem,

    Liv. 9, 8; Quint. 2, 16, 7:

    conubium,

    Liv. 4, 6 et saep.—So too, to interrupt, disturb, break up a conversation, deliberation, etc.:

    colloquium,

    Caes. B. G. 1, 46, 4:

    sermonem,

    Cic. Rep. 1, 11:

    concilia populi,

    Liv. 1, 36 fin.:

    comitia,

    id. 40, 59 al.; cf. absol.:

    actum est eo die nihil: nox diremit,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.—
    B.
    In gen., to destroy, frustrate, bring to naught:

    natura animaï morte dirempta,

    Lucr. 1, 114:

    auspicium,

    Liv. 8, 23 fin.; cf.:

    rem susceptam,

    Cic. Leg. 2, 12, 31: dirimere [p. 585] tempus et proferre diem, id. Div. 1, 39, 85:

    ea res consilium diremit,

    Sall. C. 18 fin.— Absnl., to dissuade, to be unfavorable:

    dirimen tibus auspicibus,

    Amm. 14, 10, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > dirimo

  • 50 dissocio

    dis-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to separate from fellowship, to disjoin, disunite.
    I.
    Lit. (almost exclusively poet.):

    artas partis,

    Lucr. 5, 355; cf.:

    dissociata locis concordi pace ligavit,

    Ov. M. 1, 25: montes opaca valle, * Hor. Ep. 1, 16, 5:

    Bruttia ora profundo,

    Stat. S. 1, 3, 32.—
    II.
    Trop., to separate in sentiment, to disunite, set at variance, estrange (freq. in Cic.):

    morum dissimilitudo dissociat amicitias,

    Cic. Lael. 20, 74:

    homines antea dissociatos jucundissimo inter se sermonis vinculo colligavit,

    id. Rep. 3, 2; so,

    barbarorum copias,

    Tac. A. 12, 55 fin.:

    populum armis civilibus,

    Front. Strat. 1, 10, 4:

    animos civium,

    Nep. Att. 2, 2:

    disertos a doctis,

    Cic. de Or. 3, 19, 72 (cf. shortly before: doctrinarum divortia facta); cf.:

    legionem a legione,

    Tac. A. 1, 28 fin.:

    excidium (Tencteris) minitans ni causam suam dissociarent,

    gave up, abandoned, id. ib. 13, 56 (shortly before: illi Tencteros, ulteriores etiam nationes socias bello vocabant); id. H. 4, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > dissocio

  • 51 divello

    dī-vello, velli (Ov. M. 11, 38;

    but divulsi,

    Sen. Hippol. 1173), vulsum, 3, v. a.
    I.
    To rend asunder, to tear in pieces, to separate violently, to tear (class.; cf.: findo, scindo, dirimo, segrego, secerno).
    A.
    Lit.:

    res a natura copulatas audebit divellere,

    Cic. Off. 3, 18 fin.:

    corpus, et undis spargere,

    Verg. A. 4, 600; so,

    corpus,

    Ov. M. 4, 112:

    agnam,

    Hor. S. 1, 8, 27; cf.:

    suos artus lacero morsu,

    Ov. M. 8, 878:

    membra,

    id. Tr. 3, 9, 27; id. M. 13, 865 et saep.:

    magnos montes manibus,

    i. e. to cleave, Lucr. 1, 202; cf.:

    mediam partem quercus (with discidere),

    Gell. 15, 16, 3:

    nodos manibus,

    to untie, Verg. A. 2, 220:

    paenulam sentibus,

    Suet. Ner. 48:

    nubem,

    Lucr. 6, 203; cf.:

    moenia mundi,

    id. 6, 122.—
    B.
    Trop., to tear violently apart, remove, destroy, sunder:

    commoda civium,

    Cic. Off. 2, 23, 82:

    rem dissolutam divulsamque conglutinare,

    id. de Or. 1, 41, 188; cf. id. ib. 3, 6, 24:

    affinitas divelli nullo modo poterat,

    to be dissolved, destroyed, id. Quint. 6, 25; cf.

    amicitiam,

    Sen. Ep. 6; and:

    amorem querimoniis,

    Hor. C. 1, 13, 19:

    somnos (cura),

    id. Ep. 1, 10, 18:

    distineor et divellor dolore,

    am distracted, Cic. Planc. 33, 79.—
    II.
    (Like distraho, II.) To tear away, separate, remove from something (class.).
    A.
    Lit.:

    membra divellere ac distrahere,

    Cic. Sull. 20 fin.:

    aliquem ab aliquo,

    id. Cat. 2, 10, 22; id. Mil. 36:

    liberos a parentum complexu,

    Sall. C. 51, 9;

    for which: aliquem dulci amplexu,

    Verg. A. 8, 568; cf.:

    Damalin adultero,

    Hor. C. 1, 36, 19:

    nec me umquam Gyas (sc. a te),

    id. ib. 2, 17, 15.—
    B.
    Trop.:

    sapientiam, temperantiam, a voluptate divellere ac distrahere,

    Cic. Fin. 1, 16, 50. —So of persons, to draw away from one in feeling, to estrange:

    qui a me mei servatorem capitis divellat ac distrahat,

    Cic. Planc. 42, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > divello

  • 52 diverto

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diverto

  • 53 divorsus

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > divorsus

  • 54 interscindo

    inter-scindo, scĭdi, scissum, 3, v. a., to tear asunder, break down; to separate, interrupt (class.).
    I.
    Lit.:

    pontem,

    Caes. B. G. 2, 9; Cic. Leg. 2, 4:

    aggerem,

    Caes. B. G. 7, 24:

    venas,

    i. e. to open, Tac. A. 15, 35. —
    II.
    Transf., to break or cut off, to separate, part, divide, hinder, interrupt, disturb:

    Chalcis arto interscinditur freto, Liv 28, 7: ruina interscindit aquas,

    Sen. Q. N. 3, 11:

    vinculum animi atque amoris,

    Gell. 12, 1, 21:

    laetitiam,

    Sen. Ep. 72, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > interscindo

  • 55 resolvo

    rĕ-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to untie, unfasten, unbind; to loose, loosen, release, open (not freq. till after the Aug. per.; cf.: relaxo, resero, recludo, libero).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    equos,

    to unyoke, Ov. F. 4, 180; cf.:

    juncta juga leonibus,

    Cat. 63, 76:

    quem suā sponte vinxerit, non resolvat, etc.,

    Col. 1, 8, 16; 11, 1, 22:

    cinctas vestes,

    Ov. M. 1, 382; cf.

    nodum,

    Cels. 7, 4, 4:

    fila,

    to loose, separate, Ov. M. 2, 654:

    vulnera,

    to unbind, Quint. 6, 1, 30; 49:

    oras,

    to cast loose from the shore, Liv. 22, 19, 10 Drak. N. cr.:

    virginem catenis,

    i. e. to release, Ov. M. 4, 737; cf.:

    crura vinclis,

    id. A. A. 3, 272:

    (puella) resoluta capillos,

    id. Am. 2, 14, 39:

    claustra,

    to open, Lucr. 1, 415:

    litteras,

    Liv. 26, 15:

    venas,

    Tac. A. 6, 48:

    jugulum mucrone,

    Ov. M. 1, 227:

    ferro,

    id. ib. 6, 643:

    manum in diversum,

    Quint. 11, 3, 97:

    fauces haec in verba,

    Ov. M. 2, 282; cf.:

    exspectato Ora sono,

    id. ib. 13, 126:

    fatis ora,

    Verg. G. 4, 452;

    and simply ora,

    id. A. 3, 457:

    ignis aurum resolvit,

    melts, dissolves, Lucr. 6, 967:

    nivem,

    to melt, thaw, Ov. Tr. 3, 10, 13; cf.:

    resolutus repente Rhenus,

    Suet. Dom. 6:

    margaritas in tabem,

    Plin. 9, 35, 58, § 120:

    glaebam in pulverem,

    Col. 11, 2, 60:

    nummos,

    to melt down, Lampr. Alex. Sev. 30 fin. — Poet.:

    nebulas ventis ac sole,

    to disperse, dissipate, scatter, Ov. M. 14, 400; cf.

    tenebras (sidere),

    Verg. A. 8, 591:

    resoluta caligo,

    Sil. 5, 58: Zephyro se glaeba, becomes loose or soft, Verg. G. 1, 44; Curt. 4, 6, 11:

    terra resoluta,

    Col. 4, 1, 4; 11, 3, 5:

    muros ariete,

    to break down, Sil. 5, 553:

    cinctos muros,

    id. 12, 495:

    saxa,

    id. 1, 369. —
    B.
    In partic.
    1.
    To relax, unnerve, enervate, enfeeble the body (cf. remitto):

    felicitas hos inflat, illos mollit et totos resolvit,

    Sen. Ep. 36, 1:

    (Cerberus) immania terga resolvit Fusus humi,

    stretched out, Verg. A. 6, 422:

    nexos artus,

    id. ib. 4, 695:

    utrumque (concubitus),

    Ov. A. A. 2, 683:

    corpus (somno),

    id. M. 7, 328:

    placitā resoluta quiete,

    id. ib. 9, 468:

    membra ad molles choros,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 42; Curt. 4, 16, 13:

    fatigatione resolutus,

    id. 6, 8, 21; 9, 5, 10.—
    2.
    Mostly ante-class., to pay a debt:

    minas,

    Plaut. Ep. 1, 2, 39:

    argentum,

    id. ib. 3, 2, 16; id. Men. 5, 5, 30:

    pro vecturā,

    id. As. 2, 4, 27; cf. Cato, R. R. 144, 3; 145, 1; 148, 2:

    damnum boni viri arbitratu resolvere,

    id. ib. 149, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (acc. to I. A.), to separate, unbind, set free, release; to disclose, show, reveal, lay open; to annul, cancel, make void, abolish, destroy (syn. rescindo):

    ipsas periodos majoribus intervallis et velut laxioribus nodis resolvemus,

    Quint. 9, 4, 127:

    quoniam, quā fieri quicquid posset ratione, resolvi,

    have disclosed, shown, Lucr. 5, 773:

    teque piacula nulla resolvent,

    release, Hor. C. 1, 28, 34:

    amore resolutus,

    Tib. 1, 10, 83:

    (Hannibal) Quod sponte abscedat tandemque resolvat Ausoniam,

    liberate, Sil. 17, 206:

    resoluta legibus urbs,

    id. 11, 36:

    ira resoluta frenis legum,

    Luc. 2, 145:

    litem quod lite resolvit,

    does away with, ends, Hor. S. 2, 3, 103:

    invitat genialis hiems curasque resolvit,

    banishes, dispels, Verg. G. 1, 302:

    tristitiam animi,

    Plin. 24, 6, 15, § 24:

    dolos tecti ambagesque,

    i. e. find the way through, Verg. A. 6, 29:

    jura (pudoris),

    id. ib. 4, 27:

    dolos fraudesque,

    Sil. 7, 153:

    gaudia ferro,

    id. 13, 508:

    amphiboliam,

    to destroy, remove, Quint. 7, 9, 4:

    ambiguitatem,

    id. 12, 2, 13:

    dicta ex parte diversā,

    i. e. refute, id. 5, 13, 12:

    vectigal et onera commerciorum,

    to abolish, Tac. H. 4, 65:

    stipulationem,

    Dig. 21, 2, 57 fin.:

    conventionem,

    ib. 41, 5, 2:

    emptionem,

    ib. 18, 2, 2 et saep. —
    B.
    In partic. (acc. to I. B.).
    1.
    To relax, soften:

    disciplinam militarem,

    Tac. H. 1, 51:

    judices,

    Quint. 4, 2, 19; id. 8, prooem § 12. —
    2.
    To pay:

    unā plagā (cf. I. B. 2. supra),

    Plaut. Am. 2, 2, 73 (but in Cic. Phil. 14, 14, 38, the correct reading is persoluturum). — Hence, rĕsŏlūtus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 1.), relaxed, enervated, effeminate:

    corpora juvenum (with fluxa), Col. praef. § 17: minister Idaeo resolutior cinaedo,

    Mart. 10, 98.—
    2.
    Free, unhampered: os, Val.Max. 8, 7, ext. 1.—
    3.
    Unbridled:

    gaudia,

    Sil. 11, 305.— Adv.: rĕsŏlūtē, without restraint:

    quo resolutius decachinnetis,

    more unrestrainedly, Tert. ad Nat. 1, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > resolvo

  • 56 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 57 secedo

    sē-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go apart, go away, separate, withdraw (class.; not in Cæs.; but cf. secessio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., absol.:

    secedant improbi, secernant se a bonis,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; Ov. M. 6, 490:

    prosecutus eram viatico secedentem,

    Plin. Ep. 3, 21, 2:

    abite et de viā secedite,

    Plaut. Curc. 2, 3, 2:

    de coetu,

    Ov. M. 2, 465:

    a vestro potui secedere lusu,

    Prop. 1, 10, 9:

    utinam nostro secedere corpore possem!

    Ov. M. 3, 467.—
    2.
    Poet., of inanim. subjects, to remove, withdraw; and in the perf., to be distant:

    (luna) quantum solis secedit ab orbe,

    Lucr. 5, 705:

    ab imis terra,

    Ov. F 6, 279:

    (villa) decem et septem milibus passuum ab urbe secessit,

    Plin. Ep. 2, 17, 2; Claud. Epith. Pall. et Cell. 63.—
    B.
    In partic.
    1.
    To go aside, withdraw, [p. 1652] retire:

    secede huc nunc jam procul,

    Plaut. Capt. 2, 1, 23; so,

    huc,

    id. Am. 2, 2, 139; id. As. 3, 3, 49; id. Capt. 2, 2, 13:

    in abditam partem aedium,

    Sall. C. 20, 1:

    in utraque latera (cohortes),

    Front. Strat. 6, 6, 3:

    ad deliberandum,

    Liv. 45, 36:

    ad consultandum,

    Suet. Ner. 15:

    lex Spartana vetat secedere amantes,

    Prop. 3, 14 (4, 13), 21:

    secedit humumque Effodit,

    Ov. M. 11, 185. —
    b.
    In post-Aug. authors (esp. in Suet.), to retire from public into private life; absol.:

    integrā aetate ac valetudine statuit repente secedere seque e medio quam longissime amovere,

    Suet. Tib. 10:

    illuc e comitatu suo,

    id. Aug. 98; so Plin. Ep. 1, 9, 3:

    ab Urbe,

    Suet. Gram. 3:

    in insulam, etc.,

    Quint. 3, 1, 17; Suet. Vesp. 4; id. Gram. 5; cf.

    Rhodum,

    id. Caes. 4.—
    c.
    To seek the exclusive society of any one, to retire from the world:

    ad optimos viros,

    Sen. Ot. Sap. 1, 1. —
    2.
    Polit., to separate one's self by rebellion, to revolt, secede (syn.:

    deficio, descisco): ut anno XVI. post reges exactos propter nimiam dominationem potentium secederent,

    Cic. Corn. 1, p. 450 Orell.:

    saepe ipsa plebes armata a patribus secessit,

    Sall. C. 33, 3; Suet. Tib. 2:

    injussu consulum in Sacrum Montem secessisse,

    to have marched out in rebellion, Liv. 2, 32; so,

    in Sacrum Montem,

    id. 7, 40; Flor. 1, 23:

    in Janiculum (plebs),

    Plin. 16, 10, 15, § 37.—
    II.
    Trop. (very rare; perh. only poet. and in post-Aug. prose):

    antequam ego incipio secedere et aliā parte considere,

    to dissent from the opinion, Sen. Ep. 117, 4:

    a fesso corpore sensus,

    Cat. 64, 189:

    qui solitarius separatusque a communi malo civitatis secesserit,

    has withdrawn himself, Gell. 2, 12, 1:

    cum ad stilum secedet,

    shall give himself up to writing, Quint. 1, 12, 12:

    in te ipse secede,

    retire within yourself, Sen. Ep. 25, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > secedo

  • 58 seduco

    sē-dūco, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To lead aside or apart, to draw aside; to lead away, carry off; to set aside, put by, etc. (syn. sevoco).
    A.
    Lit. (class.):

    te huc foras seduxi, Ut, etc.,

    Plaut. Aul. 2, 1, 14; cf.:

    Pamphilus me solum seducit foras,

    Ter. Hec. 1, 2, 69:

    me rursus seducit,

    Cic. Att. 5, 21, 12:

    aliquem solum seorsum ab aedibus,

    Plaut. As. 2, 2, 95:

    aliquem paululum a turbā,

    Petr. 13, 2:

    singulos separatim,

    Liv. 30, 5:

    aliquem blandā manu,

    Ov. M. 2, 691:

    aliquem in secretum,

    Phaedr. 3, 10, 11 al. — Absol.:

    prehendit dextram, seducit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 60:

    quod a te seductus est tuoque beneficio adhuc vivit,

    was withdrawn, taken out of the way, Cic. Fam. 10, 28, 1; cf.:

    aliquem a debitā peste,

    id. Phil. 13, 10, 22:

    ocellos,

    to turn away, avert, Prop. 1, 9, 27.—

    Of abstract subjects: et dum avaritia seducere aliquid cupit atque in suum vertere, omnia fecit aliena,

    to lay by, Sen. Ep. 90, 38. —
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to remove, separate, etc. (not ante-Aug. and rare):

    quiddam a corporibus seductum,

    Sen. Ep. 117, 13:

    non potes (Helvia) ad obtinendum dolorem muliebre nomen praetendere, ex quo te virtutes tuae seduxerunt,

    have removed, separated you, Sen. Cons. ad Helv. 16:

    vacuos ocellos,

    Prop. 1, 9, 27.—
    2.
    In partic., to lead astray, mislead, seduce (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 2, 8; Aug. Conf. 2, 3 med.; id. Tract. in Johan. 29; id. Civ. Dei, 14, 11 fin.; Vulg. Exod. 22, 16 et saep.—
    II.
    Tc. put asunder, separate, divide (only poet. and rare;

    syn.: secerno, sejungo): seducit terras haec brevis unda duas,

    Ov. H. 19, 142; so,

    immensos recessus (Caspia claustra),

    Luc. 8, 291:

    quarto seducunt castra volatu,

    i. e. divide into two adverse squadrons, Ov. M. 13, 611:

    plura locuturi subito seducimur imbre,

    id. F. 4, 385.—With abl.:

    cum frigida mors animā seduxerit artus,

    Verg. A. 4, 385.—Hence, sēductus, a, um, P. a. (acc. to I.), remote, distant, apart ( poet. and in post-Aug. prose):

    ex alto seductas aethere longe Despectat terras,

    Ov. M. 4, 622:

    recessus gurgitis,

    id. ib. 13, 902. —Of distance in an upward direction:

    mons erat audaci seductus in aethera dorso,

    far uplifted, lofty, Stat. Th. 3, 460:

    consilia non publica sed in privato seductaque a plurium conscientiā,

    Liv. 2, 54, 7:

    ut illis non minus hos seductos et quasi rusticos,

    retired, living in solitude, Plin. Ep. 7, 25, 5:

    seductum vitae genus,

    retired, Sen. Cons. ad Helv. 19, 2; cf.:

    quorum (hominum) maxime in seducto actiones sunt,

    in retirement, solitude, id. Tranq. 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > seduco

  • 59 semoveo

    sē-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a., to move apart, to put aside, remove, separate (rare but class.; syn.: sepono, sejungo).
    I.
    Lit.:

    vos semotae, nos soli,

    Ter. And. 1, 5, 50:

    qui ante voce praeconis a liberis semovebantur,

    Cic. Har. Resp. 12, 26.—
    II.
    Trop., to part, separate, remove:

    Strato ab eā disciplinā omnino semovendus est,

    Cic. Ac. 1, 9, 34:

    omnes sententias eorum omnino a philosophiā,

    id. Fin. 2, 13, 39:

    te a curis,

    Lucr. 1, 51;

    for which, also: curā metuque,

    id. 2, 19:

    egestatem ab dulci vitā,

    id. 3, 66:

    verba,

    Cic. de Or. 3, 5, 19:

    voluptatem semovendam esse,

    id. Fin. 5, 8.— Hence, sēmōtus, a, um, P. a., remote, distant, far removed.
    A.
    Lit.: colloquium petunt semoto a militibus loco, * Caes. B. C. 1, 84:

    munitiones semotarum partium, Auct. B. Alex. 2, 3: longe semota tuemur,

    Lucr. 5, 579; 4, 288:

    terris semota,

    Hor. Ep. 2, 1, 21:

    semoti prius tarda necessitas Leti corripuit gradum,

    id. C. 1, 3, 32.—
    B.
    Trop.:

    omnis divum natura Semota ab nostris rebus sejunctaque longe,

    remote, different, distinct, Lucr. 2, 648:

    cura semotu' metuque,

    id. 2, 19:

    semota ab dulci vitā stabilique,

    id. 3, 66.— Comp.:

    quo nihil a sapientis ratione semotius,

    Lact. 5, 15 med.:

    ut eorum disputationes et arcana semotaé dictionis peritus exciperem,

    i. e. of their familiar conversation, Tac. Or. 2.—
    * Adv.: sēmōtē, separately, apart, Marc. Emp. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > semoveo

  • 60 sepono

    sē-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( part. perf. sync. sepostus, Sil. 8, 378; 17, 281; but, sepositus, Hor. S. 2, 6, 84), v. a., to lay apart or aside; to put by, separate, pick out, select, etc. (class.; not in Cæs.; syn.: sejungo, segrego, recondo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    seponi et occultari,

    Cic. Att. 11, 24, 2; cf.:

    aliquid habere sepositum et reconditum,

    id. Verr. 2, 4, 10, § 23; so (with conditus) id. Div. 2, 54, 112; cf.:

    ornamenta seposita (for which, just before, recondita),

    id. de Or. 1, 35, 162:

    id ego ad illud fanum (sc. ornandum) sepositum putabam,

    id. Att. 15, 15, 3:

    captivam pecuniam in aedificationem templi,

    Liv. 1, 53, 3:

    primitias magno Jovi,

    Ov. F. 3, 730:

    nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam,

    Suet. Calig. 47:

    se et pecuniam et frumentum in decem annos seposuisse,

    Liv. 42, 52, 12:

    sors aliquem seponit ac servat, qui cum victore contendat,

    Plin. Ep. 8, 14, 21:

    interesse pugnae imperatorem an seponi melius foret, dubitavere,

    to place himself at a distance, withdraw, Tac. H. 2, 33:

    de mille sagittis Unam seposuit,

    picked out, selected, Ov. M. 5, 381.—
    B.
    In partic., to send into banishment, to banish, exile (post-Aug.; cf.

    relego): aliquem a domo,

    Tac. A. 3, 12:

    aliquem in provinciam specie legationis,

    id. H. 1, 13 fin.:

    aliquem in secretum Asiae,

    id. ib. 1, 10:

    in insulam,

    id. ib. 1, 46 fin.; 1, 88; 2, 63; id. A. 4, 44; Suet. Aug. 65; id. Tib. 15; id. Oth. 3; id. Tit. 9.—
    II.
    Trop., to lay or set aside mentally:

    id quod primum se obtulerit,

    Quint. 7, 1, 27.—
    B.
    To set apart, assign, appropriate, reserve, for any purpose, etc.:

    ut alius aliam sibi partem, in quā elaboraret, seponeret,

    Cic. de Or. 3, 33, 132:

    sibi ad eam rem tempus,

    to fix, id. Or. 42, 143; cf.:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur,

    Tac. A. 14, 54:

    materiam senectuti seposui,

    have set apart, reserved for my old age, id. H. 1, 1:

    seposuit Aegyptum,

    he sequestered Egypt, made it forbidden ground, id. A. 2, 59 fin.:

    sepositus servilibus poenis locus,

    id. ib. 15, 60:

    quā de re sepositus est nobis locus,

    made it a special division of the subject, Quint. 1, 10, 26.—
    C.
    To remove, take away from others, exclude, select, etc.: Jovem diffusum nectare curas Seposuisse graves, had laid aside, i. e. had discarded for a while, Ov. M. 3, 319:

    (Graecos) seposuisse a ceteris dictionibus eam partem dicendi, quae, etc.,

    to have separated, Cic. de Or. 1, 6, 22:

    ratio suadendi ab honesti quaestione seposita est,

    Quint. 12, 2, 16.— Poet. with simple abl.: si modo Scimus inurbanum lepido seponere dicto, to separate, i. e. distinguish, Hor. A. P. 273.—Hence, sē-pŏsĭtus, a, um, P. a. (only poet. and rare).
    A.
    Distant, remote, = remotus:

    fons,

    Prop. 1, 20, 24:

    gens,

    Mart. Spect. 3, 1:

    mare,

    Sen. Med. 339.—
    B.
    Distinct, special:

    mea seposita est et ab omni milite dissors Gloria,

    Ov. Am. 2, 12, 11.—
    C.
    Select, choice:

    vestis,

    sumptuous garments, Tib. 2, 5, 8:

    seposito de grege,

    Mart. 2, 43, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sepono

См. также в других словарях:

  • Separate — (bürgerlich Sebastian Faisst[1]) ist ein deutscher Rapper aus Mainz und Mitgründer des Labels Buckwheats Music. Inhaltsverzeichnis 1 Biografie 2 Diskografie 3 Weblinks …   Deutsch Wikipedia

  • separate — vb Separate, part, divide, sever, sunder, divorce can all mean to become or cause to become disunited or disjoined. Separate implies a putting or keeping apart; it may suggest a scattering or dispersion of units {forces that separate families}… …   New Dictionary of Synonyms

  • Separate — Sep a*rate, p. a. [L. separatus, p. p. ] 1. Divided from another or others; disjoined; disconnected; separated; said of things once connected. [1913 Webster] Him that was separate from his brethren. Gen. xlix. 26. [1913 Webster] 2. Unconnected;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Separate — Sep a*rate, v. t. [imp. & p. p. {Separated}; p. pr. & vb. n. {Separating}.] [L. separatus, p. p. of separare to separate; pfref. se aside + parare to make ready, prepare. See {Parade}, and cf. {Sever}.] 1. To disunite; to divide; to disconnect;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • separate — sep·a·rate / se pə ˌrāt/ vb rat·ed, rat·ing vt: to cause the separation of vi: to undergo a separation the couple separated last year compare divorce Merriam Webster’s Dictionary of Law …   Law dictionary

  • separate — [sep′ə rāt΄; ] for adj. & n., [sep′ə rit, sep′rit] vt. separated, separating [ME separaten < L separatus, pp. of separare, to separate < se , apart (see SECEDE) + parare, to arrange, PREPARE] 1. to set or put apart into sections, groups,… …   English World dictionary

  • separate — [adj1] disconnected abstracted, apart, apportioned, asunder, cut apart, cut in two, detached, disassociated, discrete, disembodied, disjointed, distant, distributed, disunited, divergent, divided, divorced, far between, free, independent, in… …   New thesaurus

  • Separate — Sep a*rate, v. i. To part; to become disunited; to be disconnected; to withdraw from one another; as, the family separated. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • separate — Note the spelling with two as, unlike desperate. The verb is pronounced sep ǝ rayt, and the adjective sep ǝ rǝt …   Modern English usage

  • separate — ► ADJECTIVE 1) forming or viewed as a unit apart or by itself; not joined or united with others. 2) different; distinct. ► VERB 1) move or come apart. 2) stop living together as a couple. 3) divide into constituent or distinct elements. 4) …   English terms dictionary

  • separate — sep|a|rate1 W2S2 [ˈsepərıt] adj [no comparative] 1.) different ▪ Use separate knives for raw and cooked meat. ▪ My wife and I have separate bank accounts. 2.) not related to or not affected by something else ▪ That s a separate issue. ▪ He was… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»