Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sedeō

  • 81 sedimentum

    sedimentum, ī, n. (sedeo), der Satz, Bodensatz, Plin. 36, 73.

    lateinisch-deutsches > sedimentum

  • 82 sedo

    sēdo, āvī, ātum, āre (Causat. v. sedeo), machen, daß sich etwas setzt, zu Boden sinkt, sinken machen, I) eig.: pulverem, Phaedr. 2, 5, 18. – II) übtr., stillen, löschen, beschwichtigen, beruhigen, beilegen, beseitigen, heben, Einhalt tun, hemmen, a) act.: fluctus, Cic.: ventos, Ov.: tempestatem, Cic.: incendia, Liv. sitim, Ov., Val. Max. u. Solin.: famem, Plin.: lassitudinem militum, Nep.: lamentationem, Liv.: fletus, Prop.: curriculum, Cic.: bellum, pugnam, Cic.: odium, invidiam, Cic.: appetitus, Cic.: molestias, Cic.: impetum populi, Cic.: animos (Ggstz. incitare), Cic.: iram, Plaut.: seditionem, Cic.: tumultum, Caes.: discordias, Cic.: lites eorum, Cic.: certamina Allobrogum, Liv.: vela fessa, die S. zur Ruhe bringen, in den Hafen einlaufen, Prop.: scabiem, Plin.: dolores, Plin.: alqm, sättigen (durch Getränk), Plaut.: neque tibi nox neque dies curam animi sedaverit, quin insomnis exercitus alienatā mente feraris, Ps. Sall. de rep. 2, 12, 6. – b) refl. sich legen, tempestas sedavit, Cn. Gell. b. Gell. 18, 12, 6.

    lateinisch-deutsches > sedo

  • 83 seliquastrum

    seliquastrum, ī, n. (sedeo), der hohe Sitz, der Sessel, Stuhl, Varro LL. 5, 128. Hyg. astr. 2, 10.

    lateinisch-deutsches > seliquastrum

  • 84 sella

    sella, ae, f. (aus sedla v. sedeo), der Stuhl, Sessel, I) im allg., Plaut., Cic. u.a.: sellam afferre, apponere, Gell.: alias sellas promere, Gell.: in sella sedere, Cic.: de sella, in qua sedebat, cecĭdit, Augustin. – Sprichw., duabus sellis sedere, auf zwei Stühlen sitzen, unser »auf beiden Achseln tragen«, Laber. b. Sen. contr. 7, 3 (18), 9. – II) insbes.: 1) der Stuhl, worauf die Handwerksleute sitzen, der Arbeitsstuhl, Cic. Cat. 4, 17: in foro sellam ponere, Cic. Verr. 4, 56. – 2) der Stuhl des Lehrers, der Lehrstuhl, Cic. ep. 9, 18, 4. – 3) der kurulische Sessel, vollst. sella curulis gen., worauf die hohen obrigkeitlichen Personen saßen, Cic.: dah. iussit vocari ad sellam, Cic. – 4) der Thronsessel, aurea, Nep. Eum. 7, 2. – 5) castrensis sella, der Feldstuhl, Suet. Galb. 18, 3. – 6) der Nachtstuhl, Cato u. Scrib., vollst. sella pertusa, Cato, od. sella familiarica, Varro: desidere ad sellam, Scrib.: per sellas, durch Ausleerung nach unten, Scrib.: per vomitus et sellas, durch Ausleerung nach oben u. nach unten, Marc. Emp. – 7) der Tragsessel (später statt der lectica, der eigentlichen »Sänfte«, üblich geworden), gestatoria, Suet.: muliebris, Suet.: baiulatoria, fertoria, portatoria, Cael. Aur.: sellā vehi, Plin. ep., od. gestari, Mart. – 8) der Wagensitz, Kutschsitz, Phaedr. 3, 6, 5. – 9) der Reitsattel, spät. ICt.: equinae sellae, Iordan.: sellae equestres, Sidon.: ad usum sellae, zum Reiten, Veget.

    lateinisch-deutsches > sella

  • 85 sessibile

    sessibile, is, n. (sedeo) = sessibulum, Iul. Val. 1, 33 (34).

    lateinisch-deutsches > sessibile

  • 86 sessibulum

    sessibulum, ī, n. (sedeo), der Sitz, Stuhl, Sessel, Plaut. Poen. 268. Apul. met. 1, 23. Iul. Val. 1, 33 (34). p. 44, 7 K.

    lateinisch-deutsches > sessibulum

  • 87 sessibulus

    sessibulus, a, um (sedeo), zum Verweilen dienend, vici, Iul. Val. 1. 24 (31). p. 33, 26 K.

    lateinisch-deutsches > sessibulus

  • 88 sessimonium

    sessimōnium, iī, n. (sedeo), der Sitz, die Versammlung, deorum, Götterrat, *Vitr. 7. praef. § 16 (nach Schneiders Vermutung; die Hdschrn. sesemaneo, Rose caerimonia).

    lateinisch-deutsches > sessimonium

  • 89 sessio

    sessio, ōnis, f. (sedeo), I) das Sitzen, 1) im allg.: status, incessio, sessio, Cic.: statio significat permansionem, sessio humilitatem, Augustin.: medicamentum sessionis deambulatio est, Augustin.: sessiones quaedam contra naturam sunt, gewisse Haltungen im Sitzen, Cic. de fin. 5, 35. – 2) insbes.: a) das Müßigsitzen, Verweilen, Capitolina, Cic. ad Att. 14, 14, 2: ursae pigrā sessione languidae, Apul. met. 4, 14. – b) die Sitzung, α) zum Disputieren, posmeridiana, Cic. de or. 3, 121. – β) die gerichtl. Session des Prätors, Ulp. dig. 38, 15, 2. § 1. – II) meton., der Sitz, 1) der Ort zum Sitzen, a) der Sitzplatz im Freien, bes. die exedra (s. d. no. I), Cic. de fin. 5, 2: Plur., Cic. de or. 2, 20. – b) die Stelle, wo etw. festsitzt, die Wurzel, veretri, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 66: oculorum, die Augenhöhlung, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 7, 94. – 2) = εγκάθισμα, das Sitzbad, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 69. – 3) (wie εδρα), das Gesäß, der Hintere, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 3, 50. – 4) = intestinum rectum, der Mastdarm, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 22, 220.

    lateinisch-deutsches > sessio

  • 90 sessito

    sessito, āvi, āre (Intens. v. sedeo), immer sitzen, quam deam (Suadam) in Pericli labris scripsit Eupolis sessitavisse, Cic. Brut. 59: super orbem simulacrum columbae sessitabat, Iul. Val. 3, 52 (28): regio sessitandi, das Gesäß, der Hintere, Apul. de Plat. 1, 16.

    lateinisch-deutsches > sessito

  • 91 sessor

    sessor, ōris, m. (sedeo), I) der Sitzer, a) im Theater, der Zuschauer, Hor. ep. 2, 2, 130. – b) im Bordell, Catull. 37, 8. – c) auf dem Pferde, der Reiter (im Ggstz. zum Pferde), Sen. de const. 12, 3. Suet. Caes. 61. Vulg. 2. Mach. 3, 25. Augustin. serm. 385, 3. – II) prägn., der Insasse = der Einwohner, Nep. Cim. 2, 5.

    lateinisch-deutsches > sessor

  • 92 sessorium

    sessōrium, iī, n. (sedeo), I) der Sessel, Stuhl, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 83. – II) der Sitz = Wohnsitz, viperae, Petron. 77, 4.

    lateinisch-deutsches > sessorium

  • 93 sessus

    sessus, Dat. uī, m. (sedeo), das Sitzen, locum sessui impertiunt, Apul. flor. 16. p. 25, 6 H.

    lateinisch-deutsches > sessus

  • 94 solium

    solium, iī, n. (mit sabin. l aus d zu sedeo), I) der hohe-, erhabene Sitz, der Thron a) für Könige, divinum, Cic.: regale, Liv.: Iovis, Hor. u. Verg.: regale Iovis, Ov. (dah. sprichw., hoc facto putabat se solium Iovis tenere, Petron. 61, 5). – meton., der Thron = die königl. Würde, das Königreich, Lucr. u. Ov.: in paterno solio locare, Liv.: solio depellere, Tac. – b) für die Götter in den Tempeln, deorum solio, Cic. de har. resp. 57. – c) der Rechtsgelehrten in ihrer Wohnung, wenn sie Bescheide gaben, der Lehnsessel, paternum, Großvaterstuhl, Crass. bei Cic.: quo minus more patrio sedens in solio consulentibus responderem, Cic.: cum se de turba et a subselliis in otium soliumque contulerit, Cic. – d) für Magistrate, eburnum = sella curulis, Claud. laud. Stil. 3, 199. – II) die steinerne od. hölzerne Badewanne (vgl. Fest. 298 [b], 24), solium calidae aquae, Cels.: solium caldum, Scrib.: insidens ligneo solio, Suet.: in solium descendere, Vitr. u. Cels. – III) der irdene od. steinerne Sarg, Sarkophag, solium porphyretici marmoris, Suet.: refertum odoribus solium, Flor.: iacēre in solio, Curt.: defunctos sese multi fictilibus soliis condi maluere, Plin. – / Nbf. soleum, Corp. inscr. Lat. 6, 10848. Auct. de idiom. gen. (IV) 583, 4.

    lateinisch-deutsches > solium

  • 95 supersedeo

    super-sedeo, sēdī, sessum, ēre, I) auf od. über etw. sitzen, elephanto, Suet. Ner. 11, 2 (Ihm supersident): tentorio (v. einem Adler), Suet. Aug. 96, 1: mit Acc., ansam, Apul. met. 11, 11 extr. – II) übtr.: A) bei etwas den Vorsitz haben, litibus familiae, Cato r.r. 5, 1. – B) einer Sache überhoben sein, sie ersparen, unterlassen, a) m. Abl.: istis verbis, Plaut.: hoc labore itineris, Cic.: proelio, Caes. – impers., non numquam posse complexione supersederi, Cic.: quod cum accĭderit, omnino oratione supersedendum est, Cic. – b) m. Dat.: pugnae, Auct. b. Afr. 75, 2: exemplis, Gell. 10, 14, 1: cum pluris triumphos mihi senatus decrevisset, iis supersedi, Monum. Ancyr. I, 1, 22. p. LXVIII Mommsen. – c) m. Acc.: operam, Gell. – Passiv, haec causa non visa est supersedenda, Cornif. rhet.: istis omnibus supersessis, Apul. – d) m. Infin., ich überhebe mich ( bin überhoben), erspare, unterlasse, mag nicht, will nicht, loqui apud vos, Liv.: certare, Liv.: venire, Val. Max.: haec scribere publice, Plin. ep.: deflectere ad visendum Apin, Suet.

    lateinisch-deutsches > supersedeo

  • 96 suprasedeo

    suprā-sedeo, ēre, daraufsitzen, Vulg. Sirach 33, 6.

    lateinisch-deutsches > suprasedeo

  • 97 suscito

    sus-cito, āvī, ātum, āre (cieo), I) erheben, A) übh.: a) in die Höhe richten, die Erde beim Pflügen, Verg.: lintea, Ov. – b) errichten, aufbauen, delubra, Lucr. 5, 1164: basilicas et forum in tantam altitudinem suscitari, Eumen. pan. Const. 22, 5. – B) machen, daß einer sich aufrichtet, erhebt, aufrichten, aufstehen heißen, aufjagen, wecken, erwecken, einen Liegenden, nequitia est evertere ut suscites, Sen.: susc. se ab humo, Lact. – einen Sitzenden, et sedeo quā (wo) te suscitat Oceanus, Mart.: te ab tuis subselliis contra te testem suscitabo, Cic.: vulturium a cano capiti (= capite), aufscheuchen, Catull. 68, 124. – einen Schlafenden, susc. alqm somno u. bl. susc. alqm, Plaut.: alqm e somno, Cic.: alqm ante lucem, mane, Varro fr.: von den Toten, Augustin.: mortuos velut e somno solutos, Lact. – übtr., ignes sopitos, erwecken, wieder anblasen, Verg.: exstinctos ignes (amoris), wieder anfachen, Ov. – II) erregen, a) in Bewegung setzen, ermuntern, viros in arma, Verg.: tacentem Apollo suscitat Musam, Hor. – b) reizen, palatum (v. Speisen), Varro sat. Men. 549. – c) erregen, erzeugen, ausbringen, bellum civile, Brut. et Cass. in Cic. ep.: Romanum cum Saguntino bellum, Liv.: tantum bellum suscitare conari contra bellosum genus, Cael. Antip. fr.: susc. caedem, Verg.: crepitum pede, Prop.: fictas sententias, Enn.

    lateinisch-deutsches > suscito

  • 98 torvus

    torvus, a, um (zu griech. τάρβος, Schrecken, Scheu, ταρβέω, ich erschrecke), durchbohrend, scharf, wild, finster, graus, I) eig., zunächst von Augen u. Blick, dann auch übh. v. Ansehen u.v. Charakter, a) gew. im üblen Sinne: oculi, Ov. u. Quint. (u. so subst., aspicit hunc torvis, sc. oculis, Ov. met. 6, 34): vultus, Hor.: facies torva, Verg., torvissima, Arnob. 6, 10: forma minantis, Ov.: nec sedeo torva, Ov.: aspectus equi, Plin.: senex, v. Charon, Prop. – draco, Cic. poët.: aper, Prop.: angues, Verg.: bos, leaena, Verg.: Medusa, Ov.: cometes torvo visu, Plin.: proelia, Catull.: vox torvior, Apul.: tuba rudore torvior, Apul.: von Flüssen (vielleicht weil ihnen Hörner beigelegt wurden), Ister, Val. Flacc. – Acc. neutr. torvum u. torva poet. st. des Adv., torvum clamare, Verg.: variis vocibus sonare torvum, Amm.: torvum canentibus classicis, Amm.: torvum renidens, Amm.: torvum et furiale renidens, Sil.: torvum lacrimans, Stat.: semper obliquum intuens et torvum, Amm.: torva tueri, Verg. – b) (poet.) im guten Sinne, finster = ernst, männlich, Maro, Stat.: voluptas, Claud. – II) übtr., v. Weine, torva fiunt vina, rauh, herb, Plin. 17, 212. – / Nomin. arch. torvos, Verg. Aen. 10, 170 R.

    lateinisch-deutsches > torvus

  • 99 consideo

    c. consido.
    * * *
    c. consido.
    * * *
        Consideo, consides, pen. corr. consedi, pen. prod. consessum, considere, a Con et Sedeo compositum. Significat simul sedere et sine motu est. Cic. Estre assis avec d'autres.
    \
        Considere apud aliquem locum. Cic. S'arrester et sejourner en quelque lieu.
    \
        Considere in solitudinibus. Cic. Se tenir, Demourer et heberger en lieux destournez et secrets.
    \
        Consedit in mente iustitia. Cic. Est logee.
    \
        Considere in otio. Cic. Se reposer, Estre en lieu de repos.
    \
        Consedit vtriusque in Quaestura nomen. Cic. Le loz et renommee de vous deux n'accreut en rien, et ne s'advancea ou augmenta point pendant que vous fustes Questeurs.

    Dictionarium latinogallicum > consideo

  • 100 consido

    consīdo, ĕre, sēdi, sessum - intr. - [st2]1 [-] s’asseoir (ensemble), prendre place, se poser. [st2]2 [-] s'asseoir (pour une délibération), siéger. [st2]3 [-] s’établir solidement, se fixer, s'arrêter, demeurer, faire halte, se poster, prendre position, camper. [st2]4 [-] s’abaisser, s’affaisser, tomber, s'apaiser, se calmer, cesser.    - abl. avec ou sans in - considere (in) aliquo loco: s'établir dans un lieu.    - considere in saxo (considere saxo): s'asseoir sur une pierre.    - considere in ara, Nep. Paus. 4, 4: s'asseoir au pied d'un autel.    - sub monte considere: prendre position au pied de la montagne.    - considere ad jus dicendum, Liv. 34, 61, 15: siéger pour rendre la justice.    - in hunc reum consedistis, Cic. Verr. 2, 1, 7 § 19: vous avez siégé pour juger cet accusé.    - consedit in mente vitium, Cic.: le vice s'est rendu maître de son esprit.    - propter loci fertilitatem ibi considere, Caes. B. G. 2.4: s'établir là en raison de la fertilité du sol.    - vultis et his mecum considere regnis? Virg. En. 1, 572: voulez-vous vous aussi vous établir avec moi dans ce royaume?    - totam videmus consedisse urbem luctu, Virg. En. 11, 350: nous voyons toute la ville plongée dans le deuil.    - in + acc. - considere in novam urbem, Curt. 7, 4, 23: fonder une nouvelle ville.    - considere in cinerem, Stat. Th. 3, 185: être réduit en cendres.    - consedit pulvis, Curt.: la poussière est tombée.    - terra consedit, Liv.: la terre s'affaisse.    - consedit ira: sa colère s'est calmée.    - praesentia satis consederant, Tac. An. 1, 30: la situation était devenue assez calme.
    * * *
    consīdo, ĕre, sēdi, sessum - intr. - [st2]1 [-] s’asseoir (ensemble), prendre place, se poser. [st2]2 [-] s'asseoir (pour une délibération), siéger. [st2]3 [-] s’établir solidement, se fixer, s'arrêter, demeurer, faire halte, se poster, prendre position, camper. [st2]4 [-] s’abaisser, s’affaisser, tomber, s'apaiser, se calmer, cesser.    - abl. avec ou sans in - considere (in) aliquo loco: s'établir dans un lieu.    - considere in saxo (considere saxo): s'asseoir sur une pierre.    - considere in ara, Nep. Paus. 4, 4: s'asseoir au pied d'un autel.    - sub monte considere: prendre position au pied de la montagne.    - considere ad jus dicendum, Liv. 34, 61, 15: siéger pour rendre la justice.    - in hunc reum consedistis, Cic. Verr. 2, 1, 7 § 19: vous avez siégé pour juger cet accusé.    - consedit in mente vitium, Cic.: le vice s'est rendu maître de son esprit.    - propter loci fertilitatem ibi considere, Caes. B. G. 2.4: s'établir là en raison de la fertilité du sol.    - vultis et his mecum considere regnis? Virg. En. 1, 572: voulez-vous vous aussi vous établir avec moi dans ce royaume?    - totam videmus consedisse urbem luctu, Virg. En. 11, 350: nous voyons toute la ville plongée dans le deuil.    - in + acc. - considere in novam urbem, Curt. 7, 4, 23: fonder une nouvelle ville.    - considere in cinerem, Stat. Th. 3, 185: être réduit en cendres.    - consedit pulvis, Curt.: la poussière est tombée.    - terra consedit, Liv.: la terre s'affaisse.    - consedit ira: sa colère s'est calmée.    - praesentia satis consederant, Tac. An. 1, 30: la situation était devenue assez calme.
    * * *
        Consido, considis, pen. prod. praeteritum a Sedeo mutuatur, consedi, consessum, considere, pen. corr. Cum motu est, de loco ad locum. Columel. S'asseoir.
    \
        AEs Cyprium in mortario teritur, adiecta largiore aqua: et dum considat, relinquitur. Plin. Jusques à ce que le plus espez soit avallé en bas, ou au fond, et reposé, ou rassis.
    \
        Consedit terra. Liu. La terre s'est avallee, abbaissee, affaissee, allee en fond.
    \
        Considere et regnare in aliqua regione. Sil. S'arrester et demourer.
    \
        Ignis consedit. Ouid. Le feu est accoyé, Appaisé, Cessé.
    \
        Ardor animi consedit. Cic. S'est rassis.
    \
        Consedit cura. Cic. Mon soulci est cessé, Je ne me soulcie plus.
    \
        Vbi ira consedit. Liuius. Apres que le courroux s'est refroidi et appaisé.
    \
        Considere in aliam partem. Seneca. Estre de l'autre opinion.
    \
        Regia tota consedit in cinerem. Stat. Tout le palais fut bruslé et mis en cendres.
    \
        In ignes considere. Virgil. Ardre, Brusler.
    \
        Sensu mouentia in opinatione considunt. Cic. Gisent.

    Dictionarium latinogallicum > consido

См. также в других словарях:

  • Romance copula — The copula or copulae (the verb or verbs meaning to be ) in all Romance languages largely derive from the Latin verbs esse to be (ultimately from Proto Indo European *h1es , as in English is); stāre to stand (ultimately from Proto Indo European… …   Wikipedia

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • Лахмана закон — Лахмана закон  закон удлинения краткого корневого гласного в латинских причастиях перфекта на ‑tus, в случае если глагольный корень оканчивается на звонкий смычный: ăgo  āctus, tĕgo  tēctus, cădo  cāsus (< *kadtos). Сформулирован К. Лахманом в …   Лингвистический энциклопедический словарь

  • Ablaut indoeuropeo — En lingüística, el término ablaut designa un sistema de alternancias vocálicas (en especial, variaciones regulares) en el protoindoeuropeo y sus lejanas consecuencias en todas las modernas lenguas indoeuropeas. Algunos ejemplos de restos del… …   Wikipedia Español

  • Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное …   Википедия

  • Закон Винтера — На этой странице есть текст, написанный письмом …   Википедия

  • Закон Лахмана — Закон Лахмана  фонетический закон, открытый Карлом Лахманом в 1850 м году и актуальный для латинского языка. Согласно этому закону в латинских причастиях перфекта на tus, гласный корня удлинялся, если корень заканчивался на b , d , g [1][2] …   Википедия

  • alternanza — (чередование | alternance | Wechsel, Abstufung, Stufenwechsel | gradation | alternanza) Взаимная замена фонем или групп фонем в данной морфологической системе. Оно может заключаться в чередовании согласных (alternance consonantique) – в финском и …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • Germanic languages — Branch of the Indo European language family, comprising languages descended from Proto Germanic. These are divided into West Germanic, including English, German, Frisian, Dutch, Afrikaans, and Yiddish; North Germanic, including Danish, Swedish,… …   Universalium

  • сесть — Общеславянское слово индоевропейской природы (в частности, в латинском находим sedeo – сижу ). К той же основе восходят сидеть, седло, село …   Этимологический словарь русского языка Крылова

  • асессор — (лат. assessor заседатель) 1) в Древнем Риме должностное лицо, сведущее в законах; назначалось в помощь преторам, пропреторам, проконсулам, начальникам провинций, позднее префектам для отправления разнообразных судебных функций. В императорский… …   Большой юридический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»