Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sealed

  • 1 imprimō (inpr-)

        imprimō (inpr-) pressī, pressus, ere    [1 in+ premo], to press upon, press against: Stamina impresso pollice nentes, O.: Impresso genu nitens, V.: inpressā tellurem reppulit hastā, i. e. raised herself, O.—To stamp, imprint, impress, mark: vestigium, plant: humi litteram: inpressā signat sua crimina gemmā, O.: signa tabellis, H.: (Dido) os impressa toro, V.: sulcus altius impressus, drawn.—To engrave, stamp, mark: signo suo impressae tabellae, sealed, L.: an imprimi quasi ceram animum putamus? takes impressions: pondera baltei, Inpressumque nefas, embossed scene of crime, V.—Fig., to impress, engrave, stamp, mark: in animis notionem: motūs in oratore impressi: memoria publica tabulis impressa.—To stamp, mark: flagitiorum vestigiis municipia.

    Latin-English dictionary > imprimō (inpr-)

  • 2 linō

        linō lēvī, litus, ere    [LI-], to daub, besmear, anoint, spread, rub over: cerā Spiramenta, V.: spicula vipereo felle, O.: Sabinum quod ego ipse testā Conditum levi (sc. pice), sealed with pitch, H.: dolia, Iu.: plurima cerno, digna lini, i. e. that deserve erasure, O.: paribus lita corpora guttis, adorned at regular intervals, V.— To bedaub, bemire: ora luto, O.: carmine foedo Splendida facta, degrade, H.
    * * *
    linere, levi, litus V TRANS
    smear, plaster (with); seal (wine jar); erase/rub over; befoul; cover/overlay

    Latin-English dictionary > linō

  • 3 adaptertus

    adapterta, adaptertum ADJ
    open (doors, flowers), expanded; not sealed off (honey cells)

    Latin-English dictionary > adaptertus

  • 4 consignatio

    affixing a seal/sealing/authentication; sealed/attested document; written proof

    Latin-English dictionary > consignatio

  • 5 adsigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > adsigno

  • 6 assigno

    assigno ( ads-, B. and K., Halm, Weissenb., Jahn, K. and H.), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., to mark out or appoint to one, to assign; hence also, to distribute, allot, give by assigning, as t. t. of the division of public lands to the colonists (cf. assignatio;

    syn.: ascribo, attribuo): uti agrum eis militibus, legioni Martiae et legioni quartae ita darent, adsignarent, ut quibus militibus amplissime dati, adsignati essent,

    Cic. Phil. 5, 19 fin.; so id. ib. 2, 17, 43; id. Agr. 3, 3, 12:

    qui (triumviri) ad agrum venerant adsignandum,

    Liv. 21, 25; 26, 21; Sic. Fl. p. 18 Goes.—
    B.
    Transf., to assign something to some one, to confer upon:

    mihi ex agro tuo tantum adsignes, quantum corpore meo occupari potest,

    Cic. Att. 3, 19, 3: munus humanum adsignatum a deo, id. Rep. 6, 15 fin.:

    apparitores a praetore adsignati,

    id. Verr. 2, 3, 25:

    ordines,

    id. Pis. 36, 88:

    quem cuique ordinem adsignari e re publicā esset, eum adsignare,

    Liv. 42, 33:

    equum publicum,

    id. 39, 19; so id. 5, 7:

    equiti certus numerus aeris est adsignatus,

    id. ib.: aspera bella componunt, agros adsignant, oppida condunt, to assign dwellingplaces to those roaming about (with ref. to I. A.), * Hor. Ep. 2, 1, 8:

    natura avibus caelum adsignavit,

    appointed, allotted, Plin. 10, 50, 72, § 141:

    de adsignandis libertis,

    Dig. 38, 4. 1 sq.: adsignavit eam vivam, parestêsen, he presented her, Vulg. Act. 9, 41 al.—
    C.
    Trop., to ascribe, attribute, impute to one as a crime, or to reckon as a service (in the last sense not before the Aug. period; in Cic. only in the first signification).
    a.
    In mal. part.:

    nec vero id homini tum quisquam, sed tempori adsignandum putavit,

    Cic. Rab. Post. 10, 27:

    haec si minus apta videntur huic sermoni, Attico adsigna, qui etc.,

    id. Brut. 19, 74:

    ne hoc improbitati et sceleri meo potius quam imprudentiae miseriaeque adsignes,

    id. ad Q. Fr. 1, 4; so id. Fam. 6, 7, 3; id. Att. 6, 1, 11; 10, 4, 6; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

    petit, ne unius amentiam civitati adsignarent,

    Liv. 35, 31 ' permixtum vehiculis agmen ac pleraque fortuita fraudi suae adsignantes, Tac. H. 2, 60; Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2; and without dat.: me culpam fortunae adsignare, calamitatem crimini dare;

    me amissionem classis obicere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 50 Zumpt.—
    b.
    In bon. part.: nos omnia, quae prospera tibi evenere, tuo consilio adsignare;

    adversa casibus incertis belli et fortunae delegare,

    Liv. 28, 42, 7:

    Cypri devictae nulli adsignanda gloria est,

    Vell. 2, 38:

    sua fortia facta gloriae principis,

    Tac. G. 14:

    hoc sibi gloriae,

    Gell. 9, 9 fin.:

    si haec infinitas naturae omnium artifici possit adsignari,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    inventionem ejus (molyos) Mercurio adsignat,

    id. 25, 4, 8, § 26 al. —
    II.
    Esp.
    A.
    With the access. idea of object, design, to commit, consign, give over a thing to one to keep or take care of (rare, mostly post - Aug.):

    quibus deportanda Romam Regina Juno adsignata erat,

    Liv. 5, 22 ' Eumenem adsignari custodibus praecepit, Just. 14, 4 fin.; Dig. 18, 1, 62; 4, 9, 1.— Trop.:

    bonos juvenes adsignare famae,

    Plin. Ep. 6, 23, 2; so Sen. Ep. 110.—
    B.
    To make a mark upon something, to seal it (post-Aug.):

    adsigna, Marce, tabellas,

    Pers. 5, 81:

    subscribente et adsignante domino,

    Dig. 45, 1, 126; 26, 8, 20: cum adsignavero iis fructum hunc, shall have sealed and sent, Vulg. Rom. 15, 28.— Trop.:

    verbum in clausulā positum adsignatur auditori et infigitur,

    is impressed upon, Quint. 9, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > assigno

  • 7 lino

    lĭno, lēvi (līvi), lĭtum, 3, and lĭnĭo, īvi, ītum. 4 (contr. form of the inf. perf. lisse for livisse. Spart. Hadr. 4: perf. livi, Cato, R. R. 69; Col. 12, 50, 17:

    levi,

    Hor. C. 1, 20, 3: lini for livi, acc. to Prisc. p. 898 P.), v. a. [Sanscr. root li-, to let go, pour; Gr. lib-, leibô; cf. Lat. libo; hence, littera, 2. limus], to daub, besmear, anoint, to spread or rub over.
    I.
    Lit.:

    cerā Spiramenta,

    Verg. G. 4, 39:

    spicula vipereo felle,

    Ov. P. 1, 2, 18:

    carmina linenda cedro,

    Hor. A. P. 331:

    Sabinum quod ego ipse testa Conditum levi (sc. pice),

    which I have sealed with pitch, id. C. 1, 20, 3; cf. Liv. 21, 8, 10 Drak. N. cr.:

    nam quis plura linit victuro dolia musto?

    Juv. 9, 58:

    picata opercula diligenter gypso linunt,

    Col. 12, 16, 5:

    faciem,

    Juv. 6, 481:

    sucis sagittas,

    Sen. Med. 711: cum relego, scripsisse pudet, qui plurima cerno, Me quoque, qui feci, judice digna lini, that deserve to be rubbed out, erased (because the writing on a tablet was rubbed out with the broad end of the style), Ov. P. 1, 5, 15.—In the form linio, īre:

    liquidā pice cum oleo linire,

    Col. 6, 17; Pall. 4, 10, 29; Plin. 17, 28, 47, § 266:

    tectoria luto cum liniuntur,

    Vitr. 7, 3 fin.
    2.
    To rub over something: linere medicamenta per corpora, Ov. Med. fac. 81.—
    B.
    Transf.
    1.
    To overlay, cover: tecta auro, Ov. Med. fac. 7; Mart. 9, 62, 4.—
    2.
    To bedaub, bemire:

    linit ora luto,

    Ov. F. 3, 760; Mart. 9, 22, 13.—
    II.
    Trop., to befoul:

    carmine foedo Splendida facta,

    Hor. Ep. 2, 1, 237.

    Lewis & Short latin dictionary > lino

  • 8 linum

    līnum, i, n. [Gr. linon; Goth. lein; Germ. Leinwand; Engl. linen], flax.
    I.
    Lit.:

    reticulum, tenuissimo lino,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    urit lini campum seges,

    Verg. G. 1, 77; cf. Plin. 19 prooem. § 2;

    19, 1, 1, § 9: lino legato tam factum quam infectum continetur, quodque netum quodque in tela est,

    Dig. 32, 70, 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    A thread, Cels. 7, 14:

    consuto vulnere, crassum atque recens linum ostendit non una cicatrix,

    Juv. 3, 151.—Esp., the thread with which letters were bound and legal instruments sealed:

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64:

    per ceram et linum litterasque interpretes salutem mittit,

    id. Ps. 1, 1, 40:

    linum incidimus, legimus,

    Cic. Cat. 3, 5.—Hence:

    solvere vincula epistolae,

    to open a letter, Nep. Paus. 4, 1:

    lino consignare tabulas,

    Paul. Sent. 5, 25, 6:

    easque tabulas proprio lino propriaque cera consignamus,

    Gai. Inst. 2, 181:

    linum ruptum,

    Quint. 12, 8, 13.—
    B.
    A fishing line:

    nunc in mole sedens moderabar arundine linum,

    Ov. M. 13, 923.—
    C.
    A linen cloth or garment, linen:

    Massica Integrum perdunt lino vitiata saporem,

    strained through linen, Hor. S. 2, 4, 54; Ov. F. 5, 519:

    velati lino et verbena tempora cincti,

    Verg. A. 12, 120:

    lino vestiri aut lanis,

    Mel. 3, 7, 3.—
    D.
    A sail: lina sinu Tendere toto, Sen. Med. 320.—
    E.
    A rope, cable:

    subducere carbasa lino,

    Ov. F. 3, 587.—
    F.
    A net for hunting or fishing; a hunter's net, toils:

    positarum lina plagarum,

    Ov. M. 7, 768:

    nec lina sequi nodosa sinebam,

    id. ib. 7, 807; 3, 153.— A fisher's net, drag-net, Verg. G. 1, 142; Ov. M. 13, 931.— Plur., Juv. 5, 102:

    cymbae linique magister,

    i. e. the fisherman, id. 4, 45; Sil. 7, 503.—
    G.
    A linen corselet, habergeon:

    fugit hasta per oras Multiplicis lini,

    Sil. 4, 292:

    tempora multiplici mos est defendere lino,

    id. 3, 272:

    thorax Multiplicis lini,

    id. 9, 587.—
    H.
    A string of pearls:

    uno lino decies sestertium inseritur,

    Tert. Cult. Fem. 1, 9.—
    K.
    A lampwick:

    fumigans,

    Vulg. Isa. 42, 3; Tert. adv. Marc. 4, 23:

    ardens,

    id. adv. Jud. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > linum

  • 9 martyrium

    martyrĭum, ĭi, n., = marturion, a testimony, sealed with one's blood, to the truth of the Christian religion, martyrdom.
    I.
    Lit. (eccl. Lat.):

    martyrii palmae,

    Tert. Spect. 29;

    Greg. M. Dial. 3, 28: Domini martyrium,

    Hier. adv. Jovin. 1: sanguine martyrii, Prud. steph. 7, 9: sacri martyrii corona, Ambros, Off. 2, 28.—
    II.
    Transf.
    A.
    The place where a martyr is buried, a martyr's grave:

    martyria negat esse facienda,

    Tert. adv. Haer. 46; so Cod. Just. 1, 2, 16.—
    B.
    A church dedicated to a saint:

    martyrium fabricare,

    Hier. Vita Hilar. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > martyrium

  • 10 obsigno

    ob-signo, āvi, ātum, 1, v. a., to seal, seal up a will, a letter, etc. (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cedo tu ceram ac linum actutum: age obliga, obsigna cito,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 96:

    cellas,

    id. Cas. 2, 1, 1:

    lagenas,

    Q. Cic. Fam. 16, 26:

    epistulam,

    Cic. Att. 8, 6, 1; id. Pis. 28, 71.—Esp.: tabulas, testamenta, to sign and seal, as a witness:

    istam ipsam quaestionem, dicite, quis obsignavit?

    Cic. Clu. 66, 185:

    tabellas ejus rei condicionisque,

    id. Quint. 21, 67:

    testamentum signis adulterinis,

    id. Clu. 14, 41:

    obsignavit anulo,

    Vulg. Dan. 6, 17.—Prov.: agere cum aliquo tabellis obsignatis, to deal with one with sealed writings, i. e. in the strictest form, Cic. Tusc. 5, 11, 33 (cf.:

    tamquam ex syngraphā agere cum populo,

    id. Mur. 17, 35): tabulas obsignare velle, would seal up the documents, i. e. would have no discussion, id. Pis. 28, 69.—
    B.
    In partic.
    1. 2.
    To seal an accusation against one: qui contra Scaurum patrem suum obsignaverat, Cic. Scaur. Fragm. ap. Ascon.—
    3.
    To pledge or mortgage under one's hand and seal:

    tria agri jugera ad aerarium obsignaverat,

    Val. Max. 4, 4, 7.—
    4.
    To close under seal, make fast:

    inane obsignari nihil solere,

    Cic. Div. 2, 70, 145; cf. the context.—
    II.
    Trop., to stamp, impress:

    formam verbi,

    Lucr. 4, 567:

    aliquid obsignatum habere,

    to impress on the mind, id. 2, 581.

    Lewis & Short latin dictionary > obsigno

  • 11 signo

    signo, āvi, ātum, 1, v. a. [signum], to set a mark upon, to mark, mark out, designate (syn.: noto, designo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): discrimen non facit neque signat linea alba, Lucil. ap. Non. 405, 17:

    signata sanguine pluma est,

    Ov. M. 6, 670:

    ne signare quidem aut partiri limite campum Fas erat,

    Verg. G. 1, 126:

    humum limite mensor,

    Ov. M. 1, 136; id. Am. 3, 8, 42:

    moenia aratro,

    id. F. 4, 819:

    pede certo humum,

    to print, press, Hor. A. P. 159; cf.:

    vestigia summo pulvere,

    to mark, imprint, Verg. G. 3, 171: auratā cyclade humum, Prop. 4 (5), 7, 40:

    haec nostro signabitur area curru,

    Ov. A. A. 1, 39:

    locum, ubi ea (cistella) excidit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 28:

    caeli regionem in cortice signant,

    mark, cut, Verg. G. 2, 269:

    nomina saxo,

    Ov. M. 8, 539:

    rem stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    rem carmine,

    Verg. A. 3, 287;

    for which: carmine saxum,

    Ov. M. 2, 326:

    cubitum longis litteris,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    ceram figuris,

    to imprint, Ov. M. 15, 169:

    cruor signaverat herbam,

    had stained, id. ib. 10, 210; cf. id. ib. 12, 125:

    signatum sanguine pectus,

    id. A. A. 2, 384:

    dubiā lanugine malas,

    id. M. 13, 754:

    signata in stirpe cicatrix,

    Verg. G. 2, 379:

    manibus Procne pectus signata cruentis,

    id. ib. 4, 15:

    vocis infinitios sonos paucis notis,

    Cic. Rep. 3, 2, 3:

    visum objectum imprimet et quasi signabit in animo suam speciem,

    id. Fat. 19, 43.—
    B.
    In partic.
    1.
    To mark with a seal; to seal, seal up, affix a seal to a thing (usually obsignare):

    accepi a te signatum libellum,

    Cic. Att. 11, 1, 1:

    volumina,

    Hor. Ep. 1, 13, 2: locellum tibi signatum remisi, Caes. ap. Charis. p. 60 P.:

    epistula,

    Nep. Pel. 3, 2:

    arcanas tabellas,

    Ov. Am. 2, 15, 15:

    signatis quicquam mandare tabellis,

    Tib. 4, 7, 7:

    lagenam (anulus),

    Mart. 9, 88, 7:

    testamentum,

    Plin. Ep. 2, 20, 8 sq.; cf. Mart. 5, 39, 2:

    nec nisi signata venumdabatur (terra),

    Plin. 35, 4, 14, § 33.— Absol., Mart. 10, 70, 7; Quint. 5, 7, 32; Suet. Ner. 17.—
    2.
    To mark with a stamp; hence,
    a.
    Of money, to stamp, to coin:

    aes argentum aurumve publice signanto,

    Cic. Leg. 3, 3, 6; cf.:

    qui primus ex auro denarium signavit... Servius rex primus signavit aes... Signatum est nota pecudum, unde et pecunia appellata... Argentum signatum est anno, etc.,

    Plin. 33, 3, 13, § 44:

    argentum signatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 63; Quint. 5, 10, 62; 5, 14, 26:

    pecunia signata Illyriorum signo,

    Liv. 44, 27, 9:

    denarius signatus Victoriā,

    Plin. 33, 3, 13, § 46:

    sed cur navalis in aere Altera signata est,

    Ov. F. 1, 230:

    milia talentūm argenti non signati formā, sed rudi pondere,

    Curt. 5, 2, 11.— Hence,
    b.
    Poet.:

    signatum memori pectore nomen habe,

    imprinted, impressed, Ov. H. 13, 66:

    (filia) quae patriā signatur imagine vultus,

    i. e. closely resembles her father, Mart. 6, 27, 3.—
    c.
    To stamp, i. e. to license, invest with official authority (late Lat.):

    quidam per ampla spatia urbis... equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis agitant,

    Amm. 14, 6, 16.—
    3.
    Pregn., to distinguish, adorn, decorate ( poet.):

    pater ipse suo superūm jam signat honore,

    Verg. A. 6, 781 Heyne: caelum corona, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 273.—
    II.
    Trop., to point out, signify, indicate, designate, express (rare; more usually significo, designo; in Cic. only Or. 19, 64, where dignata is given by Non. 281, 10;

    v. Meyer ad loc.): translatio plerumque signandis rebus ac sub oculos subiciendis reperta est,

    Quint. 8, 6, 19:

    quotiens suis verbis signare nostra voluerunt (Graeci),

    id. 2, 14, 1; cf.:

    appellatione signare,

    id. 4, 1, 2:

    utrius differentiam,

    id. 6, 2, 20; cf. id. 9, 1, 4; 12, 10, 16:

    nomen (Caieta) ossa signat,

    Verg. A. 7, 4:

    fama signata loco est,

    Ov. M. 14, 433:

    miratrixque sui signavit nomine terras,

    designated, Luc. 4, 655; cf.:

    (Earinus) Nomine qui signat tempora verna suo,

    Mart. 9, 17, 4:

    Turnus ut videt... So signari oculis,

    singled out, looked to, Verg. A. 12, 3: signare responsum, to give a definite or distinct answer, Sen. Ben. 7, 16, 1.—With rel.-clause:

    memoria signat in quā regione quali adjutore legatoque fratre meo usus sit,

    Vell. 2, 115.—
    B.
    To distinguish, recognize:

    primi clipeos mentitaque tela Adgnoscunt, atque ora sono discordia signant,

    Verg. A. 2, 423; cf.:

    sonis homines dignoscere,

    Quint. 11, 3, 31:

    animo signa quodcumque in corpore mendum est,

    Ov. R. Am. 417.—
    C.
    To seal, settle, establish, confirm, prescribe (mostly poet.):

    signanda sunt jura,

    Prop. 3 (4), 20, 15:

    signata jura,

    Luc. 3, 302: jura Suevis, Claud. ap. Eutr. 1, 380; cf.:

    precati deos ut velint ea (vota) semper solvi semperque signari,

    Plin. Ep. 10, 35 (44).—
    D.
    To close, end:

    qui prima novo signat quinquennia lustro,

    Mart. 4, 45, 3.—Hence,
    A.
    signan-ter, adv. (acc. to II. A.), expressly, clearly, distinctly (late Lat. for the class. significanter):

    signanter et breviter omnia indicare,

    Aus. Grat. Act. 4:

    signanter et proprie dixerat,

    Hier. adv. Jovin. 1, 13 fin.
    B.
    signātus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to I. B. 1. sealed; hence) Shut up, guarded, preserved (mostly ante- and post-class.): signata sacra, Varr. ap. Non. 397, 32: limina. Prop. 4 (5), 1, 145: Chrysidem negat signatam reddere, i. e. unharmed, intact, pure, Lucil. ap. Non. 171, 6; cf.:

    assume de viduis fide pulchram, aetate signatam,

    Tert. Exhort. 12.—
    2.
    (Acc. to II. A.) Plain, clear, manifest (post-class. for significans):

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 13.— Adv.: signātē, clearly, distinctly (post-class.):

    qui (veteres) proprie atque signate locuti sunt,

    Gell. 2, 6, 6; Macr. S. 6, 7.— Comp.:

    signatius explicare aliquid,

    Amm. 23, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > signo

  • 12 sphragis

    sphrāgis, īdis, f., = sphragis (a seal).
    I.
    A kind of stone used for seals, Plin. 37, 8, 37, § 117.—
    II.
    Another name for Lemnian earth, so called because sold in sealed packets, Plin. 35, 6, 14, § 33.—
    III.
    A little ball of plaster in medicine, Cels. 5, 26, 23 (5, 20, 2, written as Greek).

    Lewis & Short latin dictionary > sphragis

  • 13 tabella

    tăbella, ae ( nom. plur. TABELAI, S. C. de Bacch. Corp. I. R. 196). f. dim. [tabula].
    I.
    In gen., a small board, a little table or tablet (rare and mostly poet. and in post-Aug. prose):

    liminis,

    i. e. the door-sill, Cat. 32, 5:

    tabella aerea,

    a brass plate, Plin. 33, 1, 6, § 19: hos (libellos) eme, quos artat brevibus membrana tabellis, little tablets, i. e. small pages, Mart. 1, 3, 3:

    parva tabella capit ternos utrimque lapillos,

    small gamingboards, Ov. A. A. 3, 365; id. Tr. 2. 481:

    pistor multiplices struit tabellas,

    i. e. thin cakes, Mart. 11, 31, 9.—Of the basket or cradle in which Romulus and Remus were exposed:

    heu quantum fati parva tabella vehit,

    the little bark, Ov. F. 2, 408.—
    II.
    In partic. (class.).
    A.
    A writing-tablet:

    tabellis pro chartis utebantur antiqui, quibus ultro citro, sive privatim sive publice opus erat, certiores absentes faciebant, unde adhuc tabellarii dicuntur: et tabellae missae ab imperatoribus,

    Fest. p. 359 Müll.:

    tabellae Imponere manus,

    Ov. P. 4, 2, 27:

    abiegnae,

    id. A. A. 3, 469:

    litteras tabellae insculpere,

    Quint. 1, 1, 27:

    fecit et Libyn puerum tenentem tabellam,

    Plin. 34, 8, 19, § 59.—
    2.
    Hence, transf., in plur., a writing, written composition, letter, contract, will, etc.:

    tabellas proferri jussimus... Recitatae sunt tabellae in eandem fere sententiam,

    Cic. Cat. 3, 5, 10:

    allatae sunt tabellae ad eam a Stratippocle, eum argentum sumpsisse,

    Plaut. Ep. 2, 2, 68:

    ex tabellis jam faxo scies,

    id. Ps. 1, 1, 47:

    tabellas consignare,

    id. Curc. 2, 3, 86:

    tu quidem tabellis obsignatis agis mecum,

    with sealed writings, Cic. Tusc. 5, 11, 33:

    publicae Heracleensium,

    public records, id. Arch. 4, 9; cf. Liv. 43, 16, 13:

    tabellae quaestionis plures proferuntur,

    minutes of evidence, Cic. Clu. 65, 184:

    cur totiens video mitti recipique tabellas?

    Ov. Am. 3, 14, 31:

    rasae,

    id. A. A. 1, 437:

    nuptiis tabellas dotis ipse consignavit,

    the marriage contract, Suet. Claud. 29:

    falsas signare tabellas,

    forged wills, Juv. 8, 142:

    laureatae,

    a letter announcing a victory, Liv. 45, 1, 8.— Sing. (rare):

    testimonium per tabellam dare,

    in writing, Tac. Or. 36: ex tabellā pronuntiare sententiam, Suet. Claud. 15.—
    B. 1.
    In the comitia, used in electing a magistrate or deciding upon the acceptance of a proposed law: in the former case the elector wrote down the name of a candidate; in the latter, each voter received two tablets, on one of which were the letters U. R., i. e. uti rogas, denoting approval;

    on the other, A., i. e. antiquo (for the old law), denoting rejection: me universa civitas non prius tabellā quam voce priorem consulem declaravit,

    Cic. Pis. 1, 3:

    an ego exspectem, dum de te quinque et septuaginta tabellae dirimantur?

    id. ib. 40, 96:

    tabella modo detur nobis, sicut populo data est,

    id. Phil. 11, 8, 19; cf.:

    si populo grata est tabella, quae frontis aperit hominum,

    id. Planc. 6, 16. —
    2.
    In courts of justice; here each judge usually received three tablets; one of which, inscribed A., i. e. absolvo, denoted acquittal; another, with C., i. e. condemno, written on it, denoted condemnation;

    and the third, with N. L., i. e. non liquet (it is not clear), left the case undecided: cum tabella vobis dabitur, judices, non de Flacco dabitur solum: dabitur de bonis omnibus,

    Cic. Fl. 39, 99:

    huic judicialis tabella committetur?

    id. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    de quibusdam etiam imperitus judex dimittere tabellam potest,

    give his vote, Sen. Ben. 3, 7, 5:

    quamlibet austeras de me ferat urna tabellas,

    Prop. 4 (5), 11, 49; Caes. B. C. 3, 83; cf. Suet. Aug. 33. —
    C.
    A painted tablet, a small picture or painting:

    ea (exhedria) volebam tabellis ornare,

    Cic. Fam. 7, 23, 3:

    priscis sparsa tabellis Porticus,

    Ov. A. A. 1, 71:

    inveniat plures nulla tabella modos,

    id. ib. 2, 680:

    comicae tabellae,

    Plin. 35, 10, 37, § 114; cf.:

    cubicula tabellis adornavit,

    Suet. Tib. 43:

    Tyrrhena sigilla, tabellas, Sunt qui non habeant,

    Hor. Ep. 2, 2, 180:

    Pausiaca,

    id. S. 2, 7, 95.—
    D.
    A votive tablet, hung up in a temple, and on which one acknowledged by writing or painting the favor or aid he had received from a deity:

    nunc, dea, nunc succurre mihi, nam posse mederi, Picta docet templis multa tabella tuis,

    Tib. 1, 3, 28:

    et posita est meritae multa tabella deae,

    Ov. F. 3, 268:

    votiva,

    Hor. S. 2, 1, 33; so Juv. 12, 27:

    memores,

    Ov. M. 8, 744. —
    E.
    A fan:

    quos (ventos) faciet nostrā mota tabella manu,

    Ov. Am. 3, 2, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > tabella

См. также в других словарях:

  • sealed — [si:ld] adj 1.) shut or protected with something that prevents air, water etc from getting in or out ▪ a sealed container 2.) sealed documents are closed so that they can only be read by a certain person or at a certain time ▪ Sealed bids… …   Dictionary of contemporary English

  • sealed — [ sild ] adjective * closed with a lid, cover, etc. so that nothing can get in or out: a sealed box/bag/envelope …   Usage of the words and phrases in modern English

  • sealed — sealed; un·sealed; …   English syllables

  • sealed — index blind (impassable), impervious, necessary (inescapable), undisclosed Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • sealed — Authenticated by a seal; executed by the affixing of a seal @ sealed and delivered These words, followed by the signatures of the witnesses, constitute the usual formula for the attestation of conveyances @ sealed bid @ sealed instrument An… …   Black's law dictionary

  • sealed — adjective 1. established irrevocably his fate is sealed • Syn: ↑certain • Ant: ↑unsealed 2. closed or secured with or as if with a seal my lips are sealed the package is still sealed …   Useful english dictionary

  • Sealed — Seal Seal, v. t. [imp. & p. p. {Sealed}; p. pr. & vb. n. {Sealing}.] [OE. selen; cf. OF. seeler, seieler, F. sceller, LL. sigillare. See {Seal} a stamp.] 1. To set or affix a seal to; hence, to authenticate; to confirm; to ratify; to establish;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sealed (up) — mod. settled; secured; cinched. □ The matter was sealed by Monday morning. □ The contract was sealed up just in time …   Dictionary of American slang and colloquial expressions

  • sealed — adj. Sealed is used with these nouns: ↑bid, ↑container, ↑envelope, ↑jar, ↑lid, ↑order, ↑tube …   Collocations dictionary

  • sealed — Synonyms and related words: able, accepted, acknowledged, admitted, affirmed, agreed, airtight, allowed, approved, arranged, auricular, authenticated, avowed, between us, certified, close, compact, compacted, conceded, confessed, confidential,… …   Moby Thesaurus

  • sealed — adjective shut with something that prevents air, water etc from getting in or out: Keep all dressings in a sealed sterile pack …   Longman dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»