Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

scandal

  • 1 Scandalum magnatum

    Latin Quotes (Latin to English) > Scandalum magnatum

  • 2 (diffāmō)

       (diffāmō) —, ātus, āre    [dis- + fama], to make a scandal of, divulge: adulterium diffamatum, O.: prava, Ta.— To malign: viros procacibus scriptis, Ta.

    Latin-English dictionary > (diffāmō)

  • 3 fāma

        fāma ae, f    [1 FA-], a report, rumor, saying, talk, tradition: hac famā inpulsus, T.: a Brundisio nulla fama venerat: tristis a Mutinā: fama ac nuntius adferretur, Cs.: alqd famā accipere, to hear of, Cs.: fama est obscurior annis, V.: vaga, O.: ut fama est, V.: vetus est ut fama, H.: ita fama ferebat, O.: duplex inde fama est, a twofold tradition, L.: Romae constans fama omnium erat, esse, etc., L.: fama incerta duos equites venisse, a vague rumor, L.: fama occupat aurīs, Helenum regnare, V.: de interitu Clodi: istius suspicionis: incerta aeris alieni, L.—Person., Rumor: Fama, malum quā non aliud velocius ullum, V.: Fama tenet domum, etc., O.— Public opinion, the popular voice, fame, repute, reputation: id si non fama adprobat, T.: adversus famam rumoresque hominum, L.: contra famam omnium, Cs.: turpis, infamy, S.: mala, S.: popularis, favor: pudica, Pr.: bona bonorum: bene loquendi: vappae ac nebulonis, H.— Fair fame, reputation, renown, fame, good repute: Tua fama in dubium veniet, T.: fundamentum est famae iustitia: famae consulere, S.: ingeni: populi R., L.: fortunā, famā superiores: fama decus Divitiis parent, H.: magnam famam attulisse Fabio, glory, L.— Ill-fame, blame, reproach, scandal: famam in se transtulit, T.: me fama atque invidia vexabat, S.: veterum malorum, V.: neque famam patieris inultae, the disgrace of remaining unavenged, V.
    * * *
    rumor; reputation; tradition; fame, public opinion, ill repute; report, news

    Latin-English dictionary > fāma

  • 4 flāgitium

        flāgitium ī, n    [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.
    * * *
    shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel

    Latin-English dictionary > flāgitium

  • 5 lābēs

        lābēs is, f    [2 LAB-], a falling, sinking in, subsidence: ut multis locis labes factae sint: terrae, L.— A fall, stroke, ruin, destruction: innocentiae: prima mali, first stroke of misfortune, V. — A spot, blot, stain, blemish, defect (poet.): tractata notam labemque remittunt Atramenta, H.: Victima labe carens, spotless, O.—Fig., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: domestica: labem integris inferre: domus sine labe, Iu.: vita sine labe peracta, O.: conscientiae labīs in animo habere.— A cause of ruin, disgrace, scandal, reproach: (Verres) provinciae, scourge: civitatis (of a bad law): labes illa atque caenum, filthy wretch.
    * * *
    landslip/subsidence; disaster/debacle; fault/defect/blot/stain/blemish/dishonor

    Latin-English dictionary > lābēs

  • 6 opprobrium (obp-)

        opprobrium (obp-) ī, n    [ob+probrum], a reproach, scandal, disgrace, dishonor, opprobrium: opprobria culpae, H.: opprobrio fuisse adulescentibus, si, etc.—A reproach, taunt, abuse, abusive word: morderi opprobriis falsis, H.: dicere, O.— Fig., of persons, a reproach, disgrace: Cecropiae domūs, H.: generis, O.

    Latin-English dictionary > opprobrium (obp-)

  • 7 propudium

        propudium ī, n    [pro+4 PV-], a shameful act (old); hence, of a person, a scandal, a vile wretch: illud Antonius.
    * * *
    shameful action; a wretch, villain

    Latin-English dictionary > propudium

  • 8 notum

    notorious facts (pl.); scandal

    Latin-English dictionary > notum

  • 9 obprobrium

    reproach, taunt; disgrace, shame, scandal; source of reproach/shame

    Latin-English dictionary > obprobrium

  • 10 opprobrium

    reproach, taunt; disgrace, shame, scandal; source of reproach/shame

    Latin-English dictionary > opprobrium

  • 11 scandalum

    temptation/inducement to sin; cause of offence; stumbling block; scandal (Bee)

    Latin-English dictionary > scandalum

  • 12 fama

    fāma, ae, f. [for, fa-ri], = phêmê, the talk of the multitude, like rumor, either as relating or as judging (v. rumor; cf. also: nomen, gloria, laudatio; clamor, plausus; honos, dignitas, honestas, laus, etc.).
    I.
    That which people say or tell, the common talk, a report, rumor, saying, tradition (freq. and class.; plur. very rare); absol., or with a statement of the subject-matter annexed with de, or as an object-clause; rarely with gen.
    a.
    Absol.:

    hascine propter res maledicas famas ferunt?

    Plaut. Trin. 1, 2, 149: a Brundisio nulla adhuc fama venerat, Cic. Att. 9, 3, 2:

    cum tristis a Mutina fama manaret,

    id. Phil. 14, 6, 15:

    at fuit fama. Quotusquisque est, qui istam effugere potest in tam maledica civitate?

    id. Cael. 16, 38: magna illico fama surrexit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:

    aliquod fama ac nuntiis afferre,

    Caes. B. G. 6, 30, 2:

    hac fama ad Treviros perlata,

    id. ib. 5, 53, 2:

    reliquos (deos) ne famā quidem acceperunt,

    id. ib. 6, 21, 2; cf.:

    quam Eratostheni et quibusdam Graecis famā notam esse video,

    id. ib. 6, 24, 2:

    concedamus famae hominum,

    Cic. Rep. 2, 2:

    Daedalus, ut fama est, fugiens, etc.,

    Verg. A. 6, 14; cf.:

    pulsis (vetus est ut fama) Sabellis,

    Hor. S. 2, 1, 36:

    ita fama ferebat,

    Ov. M. 12, 197:

    duplex inde fama est,

    a twofold tradition, Liv. 1, 1, 6.— In plur.:

    inhonestas famas adjungere diis,

    Arn. 7, 219:

    per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant,

    Sall. H. 1, 67 Dietsch, ex conj.—
    b.
    Stating the subject-matter or contents.
    (α).
    With de:

    si quis quid de republica a finitimis rumore aut fama acceperit,

    Caes. B. G. 6, 20, 1:

    si quid ipsi audistis communi fama atque sermone de vi, de manu, de armis, etc.,

    Cic. Fl. 6, 13:

    de interitu P. Clodii,

    id. Mil. 35, 98:

    de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1:

    de Titurii morte,

    Caes. B. G. 5, 39, 1; cf.:

    de victoria Caesaris,

    id. ib. 5, 53, 1;

    5, 51, 1: de proelio Dyrrhachino,

    id. B. C. 3, 80.— Plur.: ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114, 19 fin.
    (β).
    With an appos. clause:

    ne mihi hanc famam differant, Me... dedisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63;

    v. differo, B. 2.: accipere fama et auditione, esse quoddam numen et vim deorum,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    quod tibi esse antiquissimum constante famā atque omnium sermone celebratum est,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; so,

    constans fama,

    Liv. 6, 25, 4:

    cum esse praestantem Numam Pompilium fama ferret,

    Cic. Rep. 2, 13:

    cum fama per orbem terrarum percrebuisset, illum, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43 fin.:

    fama nuntiabat, te esse in Syria,

    Cic. Fam. 12, 4, 2:

    fama incerta duos equites venisse,

    a vague rumor, Liv. 27, 50, 6:

    capsis quem (Cassium) fama est esse librisque Ambustum propriis,

    Hor. S. 1, 10, 63 al. —
    (γ).
    With gen.:

    vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit,

    Cic. Sull. 4, 12:

    propter incertam famam aeris alieni,

    an unsupported rumor, Liv. 6, 27, 3.—
    B.
    Personified: Fama, a goddess, daughter of Terra, swiftfooted, all-seeing, growing as she runs:

    Fama, malum qua non aliud velocius ullum,

    Verg. A. 4, 173 sq.; Ov. M. 12, 43 sq.; Val. Fl. 2, 116 sq.; Stat. Th. 3, 426 sq.; Ov. M. 8, 267; 9, 137; 14, 726; 15, 4; 853 al.
    II.
    The voice or judgment of the many, public opinion; more freq. objectively, the fame, character, reputation which a man has, either in general or in particular, as a good or bad reputation, etc. (very freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,

    Quint. 5, 3; cf.:

    adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,

    Liv. 22, 39, 18:

    contra opinionem militum famamque omnium videri proelium defugisse, magnum detrimentum afferebat,

    Caes. B. C. 1, 82, 2; cf. id. ib. 3, 56 fin.: fama popularis, popular fame or favor, Cic. Tusc. 3, 2, 4; 5, 16, 46:

    forensis,

    Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17: de bona fama (quam enim appellant eudoxian, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam), Cic. Fin. 3, 17, 57:

    bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1; cf.:

    qui bonam famam bonorum, quae sola vere gloria nominari potest, expetunt,

    id. Sest. 66, 139; Sall. C. 7, 6:

    si bonam famam mihi servasso, sat ero dives,

    Plaut. Most. 1, 3, 70 sq.:

    bona,

    Cat. 61, 62:

    bene loquendi fama,

    Cic. Brut. 74, 259:

    eloquentiae,

    Quint. 7, 1, 41:

    sapientiae,

    Cic. Lael. 4, 15:

    pudica,

    Prop. 2, 32 (3, 30), 21:

    alium mala fama et timor impediebat,

    Sall. J. 35, 4:

    inconstantiae,

    Cic. Fam. 1, 9, 11:

    vappae ac nebulonis,

    Hor. S. 1, 2, 12.—In plur.: inter arma civilia aequi boni famas petit, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114, 19 (Hist. inc. lib. 76 Dietsch).—
    B.
    In partic.
    1.
    In a good sense, fair fame, reputation, renown, = existumatio, fama bona:

    ut vos mihi domi eritis, proinde ego ero famā foris,

    Tert. Hec. 2, 1, 21: fundamentum [p. 723] est perpetuae commendationis et famae justitia, Cic. Off. 2, 20, 71:

    fama et existimatio,

    id. Quint. 15, 50; cf.:

    ut ante collectam famam conservet (for which, shortly after: habet existimationem multo sudore collectam),

    id. Div. in Caecil. 22, 71:

    sic ejus (Archiae) adventus celebrabantur, ut famam ingenii exspectatio hominis superaret... hac tanta celebritate famae cum esset jam absentibus notus, etc. (shortly before: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit),

    id. Arch. 3, 5;

    so corresp. to gloria,

    id. Tusc. 1, 46, 110:

    fama ingeni abicienda,

    id. Fam. 9, 16, 3;

    with the latter cf.: anxius de fama ingenii,

    Quint. 11, 1, 50; 74:

    de alicujus fama detrahere,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    famam in tuto collocare,

    Quint. 12, 11, 7:

    ejus scripta tantum intra famam sunt,

    id. 11, 3, 8:

    ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse, etc.,

    Liv. 10, 24, 17:

    (ut amicorum) aut caput agatur aut fama,

    Cic. Lael. 17, 61:

    loco, fortuna, fama superiores,

    id. ib. 25, 94:

    virtus, fama, decus divitiis parent,

    Hor. S. 2, 3, 95:

    cui gratia, fama, valetudo, contingat abunde,

    id. Ep. 1, 4, 10:

    famam dicendi fortius quaerunt,

    Quint. 2, 12, 9: Evadne... Occidit Argivae fama pudicitiae, the glory or pride of Argive chastity, i. e. of the chaste women of Argos, Prop. 1, 15, 22.—Esp.: magna fama, great reputation, fame, glory:

    magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur,

    Liv. 27, 25, 11:

    magnam famam sui relinquere,

    Nep. Lys. 1, 1:

    habere,

    Plin. 36, 21, 39, § 149.—
    2.
    In a bad sense, illfame, infamy, scandal, = infamia, fama mala (rare): opplere (aliquem) famā ac flagitiis, Turp. ap. Non. 306, 2; Ter. Ad. 2, 3, 10:

    neque specie famāve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem,

    Verg. A. 4, 172; Sall. C. 3, 5; Tac. A. 12, 49; Plin. Pan. 28, 1; cf.:

    laeta apud plerosque, apud quosdam sinistra fama,

    Tac. A. 11, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > fama

  • 13 obprobrium

    opprō̆brĭum ( obp-), i. n. [opprobro], a reproach, scandal, disgrace, dishonor, opprobrium (not in Cic. or Cæs.;

    syn.: dedecus, probrum, infamia). vereor, ne civitati meae sit opprobrio, si, etc.,

    lest it should be a reproach, Nep. Con. 3, 4:

    et turpitudo generis opprobrio multis fuit,

    Quint. 3, 7, 19:

    opprobria culpae,

    Hor. Ep. 1, 9, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    A reproach, taunt, abuse, abusive word or language:

    morderi opprobriis falsis, Hor Ep. 1, 16, 38: fundere,

    id. ib. 2, 1, 146:

    dicere,

    Ov. M. 1, 758; Inscr. Lanuv. (133 B. C.) ap. Mommsen de Collegiis fin.
    B.
    Of persons, a reproach, disgrace (like the Gr. elenchos and oneidos):

    opprobria Romuli Remique,

    Cat. 28, 14:

    Cecropiae domus aeternum opprobrium,

    Hor. C. 4, 12, 7:

    pagi,

    id. ib. 2, 13, 4; Ov. M. 8, 155:

    majorum,

    Tac. A. 3, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > obprobrium

  • 14 opprobrium

    opprō̆brĭum ( obp-), i. n. [opprobro], a reproach, scandal, disgrace, dishonor, opprobrium (not in Cic. or Cæs.;

    syn.: dedecus, probrum, infamia). vereor, ne civitati meae sit opprobrio, si, etc.,

    lest it should be a reproach, Nep. Con. 3, 4:

    et turpitudo generis opprobrio multis fuit,

    Quint. 3, 7, 19:

    opprobria culpae,

    Hor. Ep. 1, 9, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    A reproach, taunt, abuse, abusive word or language:

    morderi opprobriis falsis, Hor Ep. 1, 16, 38: fundere,

    id. ib. 2, 1, 146:

    dicere,

    Ov. M. 1, 758; Inscr. Lanuv. (133 B. C.) ap. Mommsen de Collegiis fin.
    B.
    Of persons, a reproach, disgrace (like the Gr. elenchos and oneidos):

    opprobria Romuli Remique,

    Cat. 28, 14:

    Cecropiae domus aeternum opprobrium,

    Hor. C. 4, 12, 7:

    pagi,

    id. ib. 2, 13, 4; Ov. M. 8, 155:

    majorum,

    Tac. A. 3, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > opprobrium

См. также в других словарях:

  • Scandal — • A word or action evil in itself, which occasions another s spiritual ruin Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Scandal     Scandal     † …   Catholic encyclopedia

  • scandal — UK US /ˈskændəl/ noun ► [C or U] an action or event that shocks people and makes them feel disapproval: cause/create (a) scandal »The politician s behaviour caused a scandal. a scandal breaks/erupts »When the subprime loan scandal broke, the… …   Financial and business terms

  • scandal — SCANDÁL, scandaluri, s.n. 1. Zarvă, vâlvă produsă de o faptă reprobabilă, ruşinoasă; indignare, revoltă provocată de o asemenea faptă. ♦ Zgomot mare, gălăgie, tărăboi. ♢ expr. (fam.) A face cuiva scandal = a mustra aspru, a certa pe cineva cu… …   Dicționar Român

  • SCANDAL — (groupe japonais) Pour les articles homonymes, voir Scandal. Scandal Pays d’origine Japon …   Wikipédia en Français

  • Scandal — Scan dal, n. [F. scandale, fr. L. scandalum, Gr. ?, a snare laid for an enemy, a stumbling block, offense, scandal: cf. OE. scandle, OF. escandle. See {Slander}.] 1. Offense caused or experienced; reproach or reprobation called forth by what is… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scandal — «Scandal» Canción de Queen Álbum The Miracle Publicación 1989 Grabación …   Wikipedia Español

  • Scandal — (engl. für Skandal) bezeichnet: den britischen Spielfilm Scandal des Regisseurs Michael Caton Jones von 1989 über die Ereignisse der Profumo Affäre die 1989 erschienene Single von Queen, siehe den Albumartikel The Miracle die Rockband Scandal (US …   Deutsch Wikipedia

  • Scandal — Scan dal, v. t. 1. To treat opprobriously; to defame; to asperse; to traduce; to slander. [R.] [1913 Webster] I do fawn on men and hug them hard And after scandal them. Shak. [1913 Webster] 2. To scandalize; to offend. [Obs.] Bp. Story. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • scandal — I noun aspersion, attaint, bad name, bad reputation, bad repute, baseness, brand, censure, damaging report, dedecoration, defamation, degradation, disapprobation, disapproval, discredit, disesteem, disgrace, dishonor, disrepute, humiliation,… …   Law dictionary

  • scandal — (n.) 1580s, discredit caused by irreligious conduct, from M.Fr. scandale, from L.L. scandalum cause for offense, stumbling block, temptation, from Gk. skandalon a trap or snare laid for an enemy, in New Testament, metaphorically as a stumbling… …   Etymology dictionary

  • Scandal — Scandal, so v.w. Skandal …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»