Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fāma

  • 1 fama

    fāma, ae, f. [st2]1 [-] on-dit, bruit rapporté, opinion publique, renommée, nouvelle, rumeur. [st2]2 [-] renom, réputation, estime, honneur, gloire. [st2]3 [-] qqf. mauvaise réputation, infamie, déshonneur. [st2]4 [-] opinion établie, croyance, tradition.    - [gr]gr. φήμη.    - fama est + prop. inf.: la tradition rapporte que, le bruit court que.    - fama venit vicisse Graecos: le bruit se répand que les Grecs sont victorieux.    - fama nuntiabat, te esse in Syria, Cic. Fam. 12: le bruit courait que tu étais en Syrie.    - fama de Tituri morte, Caes.: la nouvelle de la mort de Titurus.    - ad Labienum de victoria Caesaris fama perfertur, Caes. BG. 5: la nouvelle de la victoire de César parvient à Labiénus.    - fama rerum, Tac.: l'histoire.    - famā atque litteris: de vive voix et par écrit.    - famā accipere, Cic.: apprendre par ouï-dire.    - famae parcere, Sall.: ménager sa réputation.    - famae studere (consulere): veiller soigneusement à sa réputation.    - fama popularis, Cic.: la faveur populaire, la popularité.    - esse in ore et in fama, Tac.: faire grand bruit, être l'objet de toutes les conversations.    - famam sororis defendere, Cic.: défendre l'honneur de sa soeur.    - maledicta, famam in se transtulit, Ter. Ad.: il a pris sur lui injures, médisance.    - me fama vexabat, Sall.: j'étais en butte à la médisance.    - Fama, ae, f.: la Renommée (déesse).
    * * *
    fāma, ae, f. [st2]1 [-] on-dit, bruit rapporté, opinion publique, renommée, nouvelle, rumeur. [st2]2 [-] renom, réputation, estime, honneur, gloire. [st2]3 [-] qqf. mauvaise réputation, infamie, déshonneur. [st2]4 [-] opinion établie, croyance, tradition.    - [gr]gr. φήμη.    - fama est + prop. inf.: la tradition rapporte que, le bruit court que.    - fama venit vicisse Graecos: le bruit se répand que les Grecs sont victorieux.    - fama nuntiabat, te esse in Syria, Cic. Fam. 12: le bruit courait que tu étais en Syrie.    - fama de Tituri morte, Caes.: la nouvelle de la mort de Titurus.    - ad Labienum de victoria Caesaris fama perfertur, Caes. BG. 5: la nouvelle de la victoire de César parvient à Labiénus.    - fama rerum, Tac.: l'histoire.    - famā atque litteris: de vive voix et par écrit.    - famā accipere, Cic.: apprendre par ouï-dire.    - famae parcere, Sall.: ménager sa réputation.    - famae studere (consulere): veiller soigneusement à sa réputation.    - fama popularis, Cic.: la faveur populaire, la popularité.    - esse in ore et in fama, Tac.: faire grand bruit, être l'objet de toutes les conversations.    - famam sororis defendere, Cic.: défendre l'honneur de sa soeur.    - maledicta, famam in se transtulit, Ter. Ad.: il a pris sur lui injures, médisance.    - me fama vexabat, Sall.: j'étais en butte à la médisance.    - Fama, ae, f.: la Renommée (déesse).
    * * *
        Fama, famae, Un bruit de quelque chose nouvelle semé entre le peuple, soit bon ou mauvais, Fame, Bruit, Renom, Renommee.
    \
        Fama, ablatiuus. Terent. Vt vos mihi domi eritis, proinde ego ero fama foris. Selon que vous vous gouvernerez en ma maison, le bruit sera de moy hors la maison.
    \
        Vulgata bella per orbem fama. Virgil. Guerres divulguees, et desquelles il est bruit par tout le monde.
    \
        Prior fama. Horat. Qui est plus renommé.
    \
        Famae commendatioris homo. Plin. Qui ha bon bruit ou renom.
    \
        Sapientiae. Cic. Le bruit et renommee d'estre sage.
    \
        Aduersa fama. Tacit. Mauvais bruit.
    \
        Anus. Catull. Vieille renommee.
    \
        Communi fama atque sermone audire de re aliqua. Cic. Par le commun bruit.
    \
        Fama incolumis. Cic. Renommee entiere.
    \
        Secunda. Liu. Bon bruit et renommee.
    \
        Sinistra. Iuuen. Mauvais bruit et renom.
    \
        Vitrea. Horat. Fragile comme un voirre, ou clere.
    \
        Abiicere famam. Cic. Vide ABIICIO. Abandonner et laisser perdre son bruit, Se laisser descrier.
    \
        Accipere fama et auditione factum esse aliquid. Cic. Avoir ouy dire.
    \
        Amittere famam et existimationem. Cic. Estre descrié, Perdre sa bonne reputation et renommee.
    \
        Auferre famam docti. Horat. Emporter le bruit, et avoir le renom d'estre scavant.
    \
        Captare famam dicacis. Horat. Tascher d'avoir le bruit d'estre, etc.
    \
        Circundare famam alicui. Tacit. Luy donner bruit de touts costez.
    \
        Colligere famam. Cic. Acquerir bruit.
    \
        Collectam famam conseruare. Cic. Garder et entretenir le bon bruit qu'on a acquis.
    \
        Conualescit fama. Curtius. Le bruit devient grand et s'augmente.
    \
        Crebrescens fama. Tacit. Qui s'augmente et multiplie.
    \
        Dissipare. Cic. Publier, Semer un bruit.
    \
        Dare famae. Tacit. Faire courir le bruit.
    \
        Eleuare famam. Tacit. Diminuer, Amoindrir.
    \
        Emanat fama. Cic. Le bruit s'espart et se seme.
    \
        Famam facere. Quintil. Donner bruit et renommee.
    \
        Moesta fama ferit remotas terras. Lucan. Le bruit et piteuse nouvelle en va jusques aux pays loingtains.
    \
        Regnum eum affectare fama ferebat. Liu. Le bruit estoit.
    \
        Fundere famam latius. Quintil. Espandre et semer un bruit.
    \
        Gliscens fama. Tacit. Qui croist, Croissant.
    \
        Fama adolescentis paulum haesit ad metas. Cic. Sa bonne reputation fut un peu reculee.
    \
        Laeserat famam sub Nerone. Plin. iunior. Il avoit acquis mauvais bruit.
    \
        Manat fama. Cic. Le bruit s'espard.
    \
        Nuntiat fama. Cic. Le commun bruit dit.
    \
        Peruaserat interim circunuenti exercitus fama. Tacit. Le bruit courut par tout que, etc.
    \
        Premere famam alicuius. Tacit. Fouler.
    \
        Studere famae. Quintil. Tascher et prendre peine d'avoir bruit.
    \
        Famam temeritatis subire. Cic. Avoir le bruit ou renom d'estre temeraire.
    \
        Fama fuit quosdam, etc. Liu. Le bruit fut que, etc.
    \
        Si vera est fama. Virgil. S'il est ainsi que l'on dit.
    \
        Esse in fama. Tacit. Estre en bruit.
    \
        Intra famam esse. Quintil. Avoir bien peu de reputation, N'estre pas fort estimé.
    \
        Surrexit fama. Caelius Ciceroni. Il s'est eslevé un bruit.
    \
        Tenere famam sine labe. Ouid. Entretenir sa bonne renommee sans aucune tache de deshonneur.
    \
        Incolumem famam tueri. Horat. Entretenir son bon bruit et sa bonne renommee.
    \
        Vt fama est. Virgil. Comme on dit.
    \
        Fama est, olim Iouem in imbrem aureum conuersum, puellae in gremium descendisse. Quintil. On dit.
    \
        Vetustas delet famam operis. Ouid. Efface et abolit.
    \
        Priscae titulos praecedite famae. Stat. Surmontez voz ancestres en estats et honneurs.
    \
        Vt hominum fama est. Cic. Selon que le bruit est entre les gens.
    \
        Fama non inferior gens. Liu. Qui n'ha pas moins de bruit et de renom.

    Dictionarium latinogallicum > fama

  • 2 fama

    fāma, ae, f. [for, fa-ri], = phêmê, the talk of the multitude, like rumor, either as relating or as judging (v. rumor; cf. also: nomen, gloria, laudatio; clamor, plausus; honos, dignitas, honestas, laus, etc.).
    I.
    That which people say or tell, the common talk, a report, rumor, saying, tradition (freq. and class.; plur. very rare); absol., or with a statement of the subject-matter annexed with de, or as an object-clause; rarely with gen.
    a.
    Absol.:

    hascine propter res maledicas famas ferunt?

    Plaut. Trin. 1, 2, 149: a Brundisio nulla adhuc fama venerat, Cic. Att. 9, 3, 2:

    cum tristis a Mutina fama manaret,

    id. Phil. 14, 6, 15:

    at fuit fama. Quotusquisque est, qui istam effugere potest in tam maledica civitate?

    id. Cael. 16, 38: magna illico fama surrexit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:

    aliquod fama ac nuntiis afferre,

    Caes. B. G. 6, 30, 2:

    hac fama ad Treviros perlata,

    id. ib. 5, 53, 2:

    reliquos (deos) ne famā quidem acceperunt,

    id. ib. 6, 21, 2; cf.:

    quam Eratostheni et quibusdam Graecis famā notam esse video,

    id. ib. 6, 24, 2:

    concedamus famae hominum,

    Cic. Rep. 2, 2:

    Daedalus, ut fama est, fugiens, etc.,

    Verg. A. 6, 14; cf.:

    pulsis (vetus est ut fama) Sabellis,

    Hor. S. 2, 1, 36:

    ita fama ferebat,

    Ov. M. 12, 197:

    duplex inde fama est,

    a twofold tradition, Liv. 1, 1, 6.— In plur.:

    inhonestas famas adjungere diis,

    Arn. 7, 219:

    per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant,

    Sall. H. 1, 67 Dietsch, ex conj.—
    b.
    Stating the subject-matter or contents.
    (α).
    With de:

    si quis quid de republica a finitimis rumore aut fama acceperit,

    Caes. B. G. 6, 20, 1:

    si quid ipsi audistis communi fama atque sermone de vi, de manu, de armis, etc.,

    Cic. Fl. 6, 13:

    de interitu P. Clodii,

    id. Mil. 35, 98:

    de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1:

    de Titurii morte,

    Caes. B. G. 5, 39, 1; cf.:

    de victoria Caesaris,

    id. ib. 5, 53, 1;

    5, 51, 1: de proelio Dyrrhachino,

    id. B. C. 3, 80.— Plur.: ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114, 19 fin.
    (β).
    With an appos. clause:

    ne mihi hanc famam differant, Me... dedisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63;

    v. differo, B. 2.: accipere fama et auditione, esse quoddam numen et vim deorum,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    quod tibi esse antiquissimum constante famā atque omnium sermone celebratum est,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; so,

    constans fama,

    Liv. 6, 25, 4:

    cum esse praestantem Numam Pompilium fama ferret,

    Cic. Rep. 2, 13:

    cum fama per orbem terrarum percrebuisset, illum, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43 fin.:

    fama nuntiabat, te esse in Syria,

    Cic. Fam. 12, 4, 2:

    fama incerta duos equites venisse,

    a vague rumor, Liv. 27, 50, 6:

    capsis quem (Cassium) fama est esse librisque Ambustum propriis,

    Hor. S. 1, 10, 63 al. —
    (γ).
    With gen.:

    vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit,

    Cic. Sull. 4, 12:

    propter incertam famam aeris alieni,

    an unsupported rumor, Liv. 6, 27, 3.—
    B.
    Personified: Fama, a goddess, daughter of Terra, swiftfooted, all-seeing, growing as she runs:

    Fama, malum qua non aliud velocius ullum,

    Verg. A. 4, 173 sq.; Ov. M. 12, 43 sq.; Val. Fl. 2, 116 sq.; Stat. Th. 3, 426 sq.; Ov. M. 8, 267; 9, 137; 14, 726; 15, 4; 853 al.
    II.
    The voice or judgment of the many, public opinion; more freq. objectively, the fame, character, reputation which a man has, either in general or in particular, as a good or bad reputation, etc. (very freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,

    Quint. 5, 3; cf.:

    adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,

    Liv. 22, 39, 18:

    contra opinionem militum famamque omnium videri proelium defugisse, magnum detrimentum afferebat,

    Caes. B. C. 1, 82, 2; cf. id. ib. 3, 56 fin.: fama popularis, popular fame or favor, Cic. Tusc. 3, 2, 4; 5, 16, 46:

    forensis,

    Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17: de bona fama (quam enim appellant eudoxian, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam), Cic. Fin. 3, 17, 57:

    bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est,

    id. Att. 7, 26, 1; cf.:

    qui bonam famam bonorum, quae sola vere gloria nominari potest, expetunt,

    id. Sest. 66, 139; Sall. C. 7, 6:

    si bonam famam mihi servasso, sat ero dives,

    Plaut. Most. 1, 3, 70 sq.:

    bona,

    Cat. 61, 62:

    bene loquendi fama,

    Cic. Brut. 74, 259:

    eloquentiae,

    Quint. 7, 1, 41:

    sapientiae,

    Cic. Lael. 4, 15:

    pudica,

    Prop. 2, 32 (3, 30), 21:

    alium mala fama et timor impediebat,

    Sall. J. 35, 4:

    inconstantiae,

    Cic. Fam. 1, 9, 11:

    vappae ac nebulonis,

    Hor. S. 1, 2, 12.—In plur.: inter arma civilia aequi boni famas petit, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114, 19 (Hist. inc. lib. 76 Dietsch).—
    B.
    In partic.
    1.
    In a good sense, fair fame, reputation, renown, = existumatio, fama bona:

    ut vos mihi domi eritis, proinde ego ero famā foris,

    Tert. Hec. 2, 1, 21: fundamentum [p. 723] est perpetuae commendationis et famae justitia, Cic. Off. 2, 20, 71:

    fama et existimatio,

    id. Quint. 15, 50; cf.:

    ut ante collectam famam conservet (for which, shortly after: habet existimationem multo sudore collectam),

    id. Div. in Caecil. 22, 71:

    sic ejus (Archiae) adventus celebrabantur, ut famam ingenii exspectatio hominis superaret... hac tanta celebritate famae cum esset jam absentibus notus, etc. (shortly before: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit),

    id. Arch. 3, 5;

    so corresp. to gloria,

    id. Tusc. 1, 46, 110:

    fama ingeni abicienda,

    id. Fam. 9, 16, 3;

    with the latter cf.: anxius de fama ingenii,

    Quint. 11, 1, 50; 74:

    de alicujus fama detrahere,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    famam in tuto collocare,

    Quint. 12, 11, 7:

    ejus scripta tantum intra famam sunt,

    id. 11, 3, 8:

    ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse, etc.,

    Liv. 10, 24, 17:

    (ut amicorum) aut caput agatur aut fama,

    Cic. Lael. 17, 61:

    loco, fortuna, fama superiores,

    id. ib. 25, 94:

    virtus, fama, decus divitiis parent,

    Hor. S. 2, 3, 95:

    cui gratia, fama, valetudo, contingat abunde,

    id. Ep. 1, 4, 10:

    famam dicendi fortius quaerunt,

    Quint. 2, 12, 9: Evadne... Occidit Argivae fama pudicitiae, the glory or pride of Argive chastity, i. e. of the chaste women of Argos, Prop. 1, 15, 22.—Esp.: magna fama, great reputation, fame, glory:

    magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur,

    Liv. 27, 25, 11:

    magnam famam sui relinquere,

    Nep. Lys. 1, 1:

    habere,

    Plin. 36, 21, 39, § 149.—
    2.
    In a bad sense, illfame, infamy, scandal, = infamia, fama mala (rare): opplere (aliquem) famā ac flagitiis, Turp. ap. Non. 306, 2; Ter. Ad. 2, 3, 10:

    neque specie famāve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem,

    Verg. A. 4, 172; Sall. C. 3, 5; Tac. A. 12, 49; Plin. Pan. 28, 1; cf.:

    laeta apud plerosque, apud quosdam sinistra fama,

    Tac. A. 11, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > fama

  • 3 fama

    fāma, ae, f. (φήμη dor. φάμα), das Gerede der Menge, I) das erzählende, berichtende Reden-, Gerede der Leute, das Gerücht, der Ruf, die Sage, die Tradition, auch die geschichtliche Überlieferung (s. Wölffl. Liv. 21, 1, 4), fama rerum, die Geschichte, Tac.: exercitus (über die Ankunft des H.), Hirt. b. G.: istius suspicionis, Cic.: ad primam famam valetudinis, Suet. – ad Labienum per Remos incredibili celeritate de victoria Caesaris fama perfertur, Caes.: cum haec fama de nostrorum hominum avaritia et cupiditate percrebruerit, Cic.: fama est (es wird überliefert) Liv., fama fuit (es ging die Rede), Nep., vulgatior fama est, Liv., fama emergit (taucht auf), fama venerat, Cic., fama pervenerat Tarentum, Liv., fama exierat (war erschollen), Nep., fama affert od. fama affertur, Liv., fama perfertur, Caes., fama per orbem terrarum percrebuit, Caes., fama nuntiabat, Cic., fama manat, Cic., fama tenet (erhält sich, besteht), Liv., alle m. folg. Acc. u. Infin.: cum homines famā ferrent (als allgemein die Sage ging, es allgemein hieß), m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: fama per socios vulgavit, m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: erat fama, quasi concubinas ipse divelleret, Suet.: famā accipere, durch Gerücht erfahren, Caes.: ut fama loquitur, Vell.: ea fama, quae plerosque obtinet, die herrschende Sage, Sall.: inimici famam non ita ut nata est ferunt (verbreiten), Plaut. – Plur., maledicas famas ferunt (verbreiten), Plaut. trin. 186: inter arma civilia aequi bonique famas petit, Sall. hist. fr. inc. 1, 76 (42): per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant, *Sall. hist. fr. 1, 67 (66): ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. in Sen. ep. 114, 19. – personif., Fama, als Gottheit, Tochter der Terra, schnellfüßig, allsehend, im Laufe wachsend, Verg. Aen. 4, 174 sqq. Ov. met. 12, 43 sqq. Val. Flacc. 2, 116 sqq. – II) das beurteilende Gerede, das Urteil der Menge, die öffentliche Meinung, die Volksstimme, u. öfter objektiv = der Ruf, in dem jmd. steht, A) im allg.: contra opinionem famamque omnium, Caes.: ut famam et opinionem hominum teneret, Caes.: f. popularis, Volksmeinung, Volksgunst, Cic. – bona f. (ευδοξία), Cic.: bonam famam bonorum expetunt, Cic.: f. pudica, unbescholtener Ruf, Prop. – mala f., Sall. – f. sapientiae, f. bene loquendi, Cic.: famam temeritatis subire, Cic.: famam inconstantiae non pertimescere, Cic. – ungew. Plur. gebraucht von Sall. in Sen. ep. 114, 19. – B) prägn.: 1) der Ruf, Leumund = bona fama (s. no. A), der gute Ruf, der gute Name, der gute Leumund, Ruhm, huius omnis fama atque existimatio, Cic.: famam collectam servare, Cic.: famam suam laedere, Plin. ep.: famam ingenii abicere, Cic.: famae consulere, Cic.: famae servire, Nep.: famae dare alqd, etw. auf den Ruf geben, Hor.: dabat et famae, Tac.: famam alcis lacerare, Liv. u. Tac.: famam maculari dehonestarique, Liv. – v. Frauen = Frauenehre, unbescholtener Ruf, cognita fama, Prop.: famam sororis defendere, Cic.: famae parcere, Sall. u. Tac.: u. = Ruhm, Stolz, Argivae fama pudicitiae, sie (nämlich Euadne), der Stolz der argivischen Züchtigkeit, Prop. – 2) der Ruf = mala fama (s. no. A), der üble, böse Ruf, die üble Nachrede, der böse Leumund, famam in se transtulit, Ter.: me eadem quae ceteros fama atque invidia vexabat, Sall.: moveri famā, Verg.

    lateinisch-deutsches > fama

  • 4 fama

    fāma, ae, f. (φήμη dor. φάμα), das Gerede der Menge, I) das erzählende, berichtende Reden-, Gerede der Leute, das Gerücht, der Ruf, die Sage, die Tradition, auch die geschichtliche Überlieferung (s. Wölffl. Liv. 21, 1, 4), fama rerum, die Geschichte, Tac.: exercitus (über die Ankunft des H.), Hirt. b. G.: istius suspicionis, Cic.: ad primam famam valetudinis, Suet. – ad Labienum per Remos incredibili celeritate de victoria Caesaris fama perfertur, Caes.: cum haec fama de nostrorum hominum avaritia et cupiditate percrebruerit, Cic.: fama est (es wird überliefert) Liv., fama fuit (es ging die Rede), Nep., vulgatior fama est, Liv., fama emergit (taucht auf), fama venerat, Cic., fama pervenerat Tarentum, Liv., fama exierat (war erschollen), Nep., fama affert od. fama affertur, Liv., fama perfertur, Caes., fama per orbem terrarum percrebuit, Caes., fama nuntiabat, Cic., fama manat, Cic., fama tenet (erhält sich, besteht), Liv., alle m. folg. Acc. u. Infin.: cum homines famā ferrent (als allgemein die Sage ging, es allgemein hieß), m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: fama per socios vulgavit, m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: erat fama, quasi concubinas ipse divelleret, Suet.: famā accipere, durch Gerücht erfahren, Caes.: ut fama loquitur, Vell.: ea fama, quae plerosque obtinet, die herrschende Sage, Sall.: inimici famam non ita ut nata est ferunt (verbreiten),
    ————
    Plaut. – Plur., maledicas famas ferunt (verbreiten), Plaut. trin. 186: inter arma civilia aequi bonique famas petit, Sall. hist. fr. inc. 1, 76 (42): per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant, *Sall. hist. fr. 1, 67 (66): ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. in Sen. ep. 114, 19. – personif., Fama, als Gottheit, Tochter der Terra, schnellfüßig, allsehend, im Laufe wachsend, Verg. Aen. 4, 174 sqq. Ov. met. 12, 43 sqq. Val. Flacc. 2, 116 sqq. – II) das beurteilende Gerede, das Urteil der Menge, die öffentliche Meinung, die Volksstimme, u. öfter objektiv = der Ruf, in dem jmd. steht, A) im allg.: contra opinionem famamque omnium, Caes.: ut famam et opinionem hominum teneret, Caes.: f. popularis, Volksmeinung, Volksgunst, Cic. – bona f. (ευδοξία), Cic.: bonam famam bonorum expetunt, Cic.: f. pudica, unbescholtener Ruf, Prop. – mala f., Sall. – f. sapientiae, f. bene loquendi, Cic.: famam temeritatis subire, Cic.: famam inconstantiae non pertimescere, Cic. – ungew. Plur. gebraucht von Sall. in Sen. ep. 114, 19. – B) prägn.: 1) der Ruf, Leumund = bona fama (s. no. A), der gute Ruf, der gute Name, der gute Leumund, Ruhm, huius omnis fama atque existimatio, Cic.: famam collectam servare, Cic.: famam suam laedere, Plin. ep.: famam ingenii abicere, Cic.: famae consulere, Cic.: famae servire, Nep.: famae dare alqd, etw. auf den Ruf geben, Hor.: dabat et famae, Tac.: famam
    ————
    alcis lacerare, Liv. u. Tac.: famam maculari dehonestarique, Liv. – v. Frauen = Frauenehre, unbescholtener Ruf, cognita fama, Prop.: famam sororis defendere, Cic.: famae parcere, Sall. u. Tac.: u. = Ruhm, Stolz, Argivae fama pudicitiae, sie (nämlich Euadne), der Stolz der argivischen Züchtigkeit, Prop. – 2) der Ruf = mala fama (s. no. A), der üble, böse Ruf, die üble Nachrede, der böse Leumund, famam in se transtulit, Ter.: me eadem quae ceteros fama atque invidia vexabat, Sall.: moveri famā, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fama

  • 5 fāma

        fāma ae, f    [1 FA-], a report, rumor, saying, talk, tradition: hac famā inpulsus, T.: a Brundisio nulla fama venerat: tristis a Mutinā: fama ac nuntius adferretur, Cs.: alqd famā accipere, to hear of, Cs.: fama est obscurior annis, V.: vaga, O.: ut fama est, V.: vetus est ut fama, H.: ita fama ferebat, O.: duplex inde fama est, a twofold tradition, L.: Romae constans fama omnium erat, esse, etc., L.: fama incerta duos equites venisse, a vague rumor, L.: fama occupat aurīs, Helenum regnare, V.: de interitu Clodi: istius suspicionis: incerta aeris alieni, L.—Person., Rumor: Fama, malum quā non aliud velocius ullum, V.: Fama tenet domum, etc., O.— Public opinion, the popular voice, fame, repute, reputation: id si non fama adprobat, T.: adversus famam rumoresque hominum, L.: contra famam omnium, Cs.: turpis, infamy, S.: mala, S.: popularis, favor: pudica, Pr.: bona bonorum: bene loquendi: vappae ac nebulonis, H.— Fair fame, reputation, renown, fame, good repute: Tua fama in dubium veniet, T.: fundamentum est famae iustitia: famae consulere, S.: ingeni: populi R., L.: fortunā, famā superiores: fama decus Divitiis parent, H.: magnam famam attulisse Fabio, glory, L.— Ill-fame, blame, reproach, scandal: famam in se transtulit, T.: me fama atque invidia vexabat, S.: veterum malorum, V.: neque famam patieris inultae, the disgrace of remaining unavenged, V.
    * * *
    rumor; reputation; tradition; fame, public opinion, ill repute; report, news

    Latin-English dictionary > fāma

  • 6 fama

    fāma, ae f. [ for ]
    1) молва, слух (f. de re aliquā Cs, C etc. и alicujus rei C, Nep etc.)
    f. est L, it V, nuntiat C, fert C, affert и affertur L, perfertur Cs, tenet Lносится (держится) слух
    f. venerat C (exierat Nep) — разнёсся слух, распространилась молва
    aliquid famā accipere C, Cs — узнавать о чём-л. по слухам (понаслышке)
    2) общественное мнение (f. militum Cs; contra famam omnium Cs)
    4) преим. доброе имя, слава (famam alicujus lacerare L, T)
    f., eloquentiae alicujus C — слава (блеск) чьего-л. красноречия
    5) реже дурная слава или сплетня (f. et invidia aliquem vexabat Sl)

    Латинско-русский словарь > fama

  • 7 fama

    fama fama est говорят

    Латинско-русский словарь > fama

  • 8 fama

    fama fama, ae f молва, слух

    Латинско-русский словарь > fama

  • 9 fama

    1) молва, слух: veluti consentiens fama (1. 3 § 2 D. 22, 5). 2) мнение, голос, capitis famaeve periculum (1. 36 pr. D. 40, 5);

    famae causa (1. 39 § 7 D. 3, 3. 1. 1 § 4. 1. 15 § 29. D. 47, 10. 1. 38 § 9 D. 48, 5. l. 7 pr. D. 4, 8. 1. 4 § 2 D. 26, 10. 1. 28 § 16 D. 48, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fama

  • 10 fama

    , ae f
      1) молва, слух;
      2) репутация;
      3) доброе имя, слава;
      4) дурная слава
      ♦ fama est говорят

    Dictionary Latin-Russian new > fama

  • 11 fama

    talk, report, rumor, gossip, tradition.

    Latin-English dictionary of medieval > fama

  • 12 Fama crescit eundo

    Молва растет на ходу.
    Краткая парафраза знаменитых строк из "Энеиды" Вергилия (IV, 173 сл.), в которых говорится о распространении слуха о предстоящем бракосочетании Дидоны и Энея:
    Éxtempló Libyáe magnás it Fáma per úrbes.
    Fáma malúm qua nón aliúd velócius úllum:
    Móbilitáte vigét virésqu(e) adquírit eúndo,
    Párva metú primó, mox, sés(e) attóllit in áuras
    Íngreditúrque sol(o) ét caput ínter núbila cóndit.
    Тотчас Молва понеслась меж ливийцев из города в город.
    Зла проворней Молвы не найти на свете иного:
    Крепнет в движеньи она, набирает силы в полете,
    Жмется робко сперва, но потом вырастает до неба.
    Ходит сама по земле, голова же прячется в тучах.
    (Перевод С. Ошерова)
    "Человек в силу беспредельной природы своего духа избирает самого себя масштабом для вселенной там, где его дух теряется в неизвестности. Это положение, - продолжает Вико, - служит основою двух обычных явлений человеческого духа: во-первых, fama crescit eundo (молва растет на ходу); во-вторых, tninuit praesentia famam (присутствие уменьшает молву). (М. М. Стасюлевич, Опыт исторического обзора главных систем философии истории.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Fama crescit eundo

  • 13 Fama clamōsa

    Громкая молва, крикливая молва.
    Выражение подсказано образом молвы в "Энеиде", см. Fama crescit eundo
    Дэвид считал, что в целом ряде щекотливых вопросов, таких как осуждение за ересь, разоблачение вероотступнических тенденций современности, неумолимое преследование тех, кто недостаточно строг в вопросах морали и fama clamosa, - зять его ослабил надзор и не выносит суровых приговоров тем, кто впал в заблуждение, поддавшись пагубным влияниям новых веяний. (Вальтер Скотт, Эдинбургская темница.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Fama clamōsa

  • 14 fama sémper vívat!

       ¡dure siempre su fama!

    Locuciones latinas > fama sémper vívat!

  • 15 fama vólat

       la fama vuela: las noticias se extienden con rapidez
       ◘ Expresión de Virgilio ( Eneida, III, 121) que expresa la rapidez con que se extiende una noticia.

    Locuciones latinas > fama vólat

  • 16 Fama clamosa

    громкая слава

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Fama clamosa

  • 17 Fama crescit eundo

    The rumour grows as it goes. (Vergil)

    Latin Quotes (Latin to English) > Fama crescit eundo

  • 18 Fama nihil est celerius

    Latin Quotes (Latin to English) > Fama nihil est celerius

  • 19 Fama semper vivat

    May his/her fame last forever

    Latin Quotes (Latin to English) > Fama semper vivat

  • 20 Fama volat

    The rumour has wings. (Vergil)

    Latin Quotes (Latin to English) > Fama volat

См. также в других словарях:

  • fama — sustantivo femenino 1. (no contable) Circunstancia de ser, una persona o una cosa, muy conocida o popular: Alcanzó la fama muy joven. Todos los artistas sueñan con la fama. Llegar a la fama no es fácil. 2. (no contable) Juicio u opinión bastante… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Fama SA — Fama (entreprise) Logo de FAMA Création 1920 Forme juridique SA …   Wikipédia en Français

  • Fama — Saltar a navegación, búsqueda Fama puede referirse a: La condición de ser una celebridad Feme, una figura mitológica. Eugene Fama, Profesor de Finanzas, Universidad de Chicago Fama (reality show), reality show de baile emitido por la cadena de… …   Wikipedia Español

  • fama — (Del lat. fama). 1. f. Noticia o voz común de algo. 2. Opinión que las gentes tienen de alguien. 3. Opinión que la gente tiene de la excelencia de alguien en su profesión o arte. Predicador de fama. correr fama una noticia. fr. Divulgarse y… …   Diccionario de la lengua española

  • FAMA — tamquam Dea ab Atheniensibus colebatur: ea describitur ab Hesiodo in ἔργοις καὶ ἡμέραις, Est dea Fama quidem, sunt ipsi numina Famae. Scribit et Plutarch, in Camillo, templum Famae constructum fuisse. Eam copiose Virg. describit in l. 4. Aen. v.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fama — s.f. [dal lat. fam., affine al verbo fari parlare ]. 1. (lett.) [notizia di larga e rapida diffusione: corre f. (o vuole la f. ) che Roma fosse fondata da Romolo e Remo ] ▶◀ diceria, voce. ‖ credenza. 2. a. [riguardo in cui è tenuta una persona:… …   Enciclopedia Italiana

  • fama — fáma ž DEFINICIJA rašireni glas ili priča koja se prenosi u društvenom životu, popularno mišljenje na osnovi govorkanja; glasina SINTAGMA fama volat (izg. fȃma vȍlat) glas kruži ETIMOLOGIJA lat. fama, prema Fama, u rimskom pjesništvu: alegorija,… …   Hrvatski jezični portal

  • Fama — may refer to:People: * Eugene FamaOther: * Fama (Tejano band) * Freshwater And Marine Aquarium, a consumer fishkeeping magazine. * Fama (Goddess), the Roman goddess for fame and gossip …   Wikipedia

  • Fama — {{Fama}} Personifikation des Gerüchts, das sich mit rasender Geschwindigkeit ausbreitet; anfangs klein und schüchtern, wächst Fama bald zu Riesengröße. Unter ihrem Gefieder spähen zahllose Augen hervor, und in zahllosen Mündern regen sich… …   Who's who in der antiken Mythologie

  • fama — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. famamie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pogłoska, wieść, słuchy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fama niesie, głosi. Rozeszła się fama o czymś. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Fama — (lat.), 1) Gerücht; 2) (gr. Ossa), Göttin des Ruhms u. Gerüchts; nach Virgil jüngste Tochter der Erde, welche dieselbe nach der Besiegung der Titanen gebar, um sich an den Göttern dadurch zu rächen, daß F. die ärgerlichen Geschichten derselben… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»