Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

scales

  • 21 bilanx

    bĭ-lanx, lancis, adj. [bis-lanx], having two scales:

    libra,

    Mart. Cap. 2, § 180.

    Lewis & Short latin dictionary > bilanx

  • 22 calvarium

    calvārĭum, ii, n. [id.], a kind of round sea-fish without scales, Enn. ap. App. Mag. p. 299, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > calvarium

  • 23 cataphracta

    cătăphractes or - ta, ae, m., = kataphraktês, a coat of mail furnished with iron scales, Tac. H. 1, 79; Veg. Mil. 1, 20; acc. cataphracten, Tert. Pall. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > cataphracta

  • 24 cataphractes

    cătăphractes or - ta, ae, m., = kataphraktês, a coat of mail furnished with iron scales, Tac. H. 1, 79; Veg. Mil. 1, 20; acc. cataphracten, Tert. Pall. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > cataphractes

  • 25 claudico

    claudĭco ( clōdĭco, Cic. de Or. 2, 61, 249, like Claudius and Clodius, codex and caudex, etc., v. au), āre, v. n. [claudeo; like albico, candico from albeo, candeo], to limp, halt, be lame (class.).
    I.
    Prop.:

    Carvilio graviter claudicanti ex vulnere,

    Cic. de Or. 2, 61, 249; Ov. F. 3, 758; Col. 6, 12, 3; Suet. Aug. 80; Just. 6, 2, 6.—
    B.
    In Lucretius, meton., of other irregular or unbalanced motions, to waver, wabble, halt; of the lame wings of birds, Lucr. 6, 834;

    of the wavering of balances or scales,

    id. 4, 515; and of the earth's axis, id: 6, 1107.—
    II.
    Trop., to halt, waver, to be wanting, incomplete or defective:

    claudicat ingenium,

    Lucr. 3, 453:

    tota res vacillat et claudicat, Cic. N. D, 1, 38, 107: vereri ne tota amicitia quasi claudicare videatur,

    id. Fin. 1, 20, 69; so id. Brut. 63, 227; Liv. 22, 39, 3 (al. leg. claudo); Col. 4, 2, 1; Just. 6, 2, 5 and 6:

    ut constare possimus nobismet ipsis nec in ullo officio claudicare,

    Cic. Off. 1, 33, 119; cf.:

    in comoediā, claudicamus,

    Quint. 10, 1, 99.—So of discourse:

    ne sermo in aequalitate horum omnium sicut pedum claudicet,

    Quint. 11, 3, 43:

    si quid in nostrā oratione claudicat,

    Cic. de Or. 3, 51, 198.—And once of the measure of a verse: claudicat hic versus;

    haec, inquit, syllaba nutat,

    Claud. Epigr. 79, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > claudico

  • 26 dialepidos

    dĭălĕpĭdos = dia lepidos, an unguent made with the scales that fly from metal in hammering, Marc. Emp. 9; Inscr. Orell. 4233 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dialepidos

  • 27 flos

    flōs, ōris, m. [root fla-; Gr. ek-phlainô, to stream forth; cf. phlasmos; Lat. flare, flamen, etc., v. flo], a blossom, flower.
    I.
    Lit.:

    suaves flores,

    Lucr. 1, 8:

    juvat novos decerpere flores,

    id. 1, 928:

    novi,

    Hor. C. 4, 1, 32:

    recentes,

    id. ib. 3, 27, 44:

    verni,

    id. ib. 2, 11, 9:

    florum omnium varietas,

    Cic. de Sen. 15, 54:

    suavitas odorum, qui afflarentur e floribus,

    id. ib. 17, 59:

    laetissimi flores,

    id. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    ninguntque rosarum Floribus,

    Lucr. 2, 628:

    flores rosae, rosarum,

    Hor. C. 2, 3, 14; 3, 29, 3; 4, 10, 4:

    piabunt floribus et vino Genium,

    id. Ep. 2, 1, 144; cf.:

    fons Bandusiae, dulci digne mero non sine floribus,

    id. C. 3, 13, 2:

    nitidum caput impedire myrto Aut flore,

    id. ib. 1, 4, 10:

    recte necne crocum floresque perambulet Attae Fabula, si dubitem, etc.,

    the stage strewed with flowers, id. Ep. 2, 1, 79:

    carduus florem purpureum mittit inter medios aculeos,

    puts forth, Plin. 20, 23, 99, § 262; cf. id. 21, 6, 17, § 31:

    legere,

    Ov. M. 4, 315.—
    B.
    Transf.
    1.
    The honey of flowers sucked out by the bees:

    rure levis verno flores apis ingerit alveo, Conpleat ut dulci sedula melle favos,

    Tib. 2, 1, 49; Verg. G. 4, 39; Plin. 11, 7, 7, § 17.—
    2.
    In gen., like the Gr. anthos, for whatever forms either the best part or the highest part of a thing (mostly poet. and in postAug. prose).—
    a.
    The flower of any thing, i. e. the prime or best part, also the best kind of any thing: postquam est honoratus frugum et floris Liberi, the bouquet or flavor of wine, Pac. ap. Non. 498, 12; so,

    vini (Bacchi),

    Plaut. Curc. 1, 2, 1; id. Cas. 3, 5, 16; Lucr. 3, 221.— The best kind of oil, Plin. 15, 6, 6, § 23; of wax, id. 21, 14, 49, § 84; of rosin, id. 14, 20, 25, § 124; of salt, id. 13, 1, 2, § 14; Cato, R. R. 88, 2; of meal, Plin. 18, 9, 20, § 86 et saep.; of cream, Vitr. 8, 3; of the finest dish: cenae, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    b.
    The highest part, the top, crown, head of a thing.—Of the froth of wine, Cato, R. R. 11, 2; Col. 12, 30; Plin. 14, 21, 27, § 136.—The blisters, scales that are formed in smelting metals, id. 34, 11, 24, § 107; the upper dust of marble or gypsum, Col. 12, 20, 8.— Poet. of the first downy hairs of the beard: nunc primum opacat flore lanugo genas, Pac. ap. Paul. ex Fest. s. v. genas, p. 94 Müll. N. cr.; Verg. A. 8, 160; Luc. 6, 562:

    ante genas dulces quam flos juvenilis inumbret,

    Claud. in Prob. Cons. Pan. 69.—Donec flammai fulserunt flore coorto, a tip or flash of flame, Lucr. 1, 900.—
    3. II.
    Trop., the flower, crown, ornament of any thing (class.; a favorite flg. of Cic.).
    A.
    In gen.:

    ea tempestate flos poëtarum fuit (Plautus),

    Plaut. Cas. prol. 18:

    sic omnis fetus repressus, exustusque siti flos veteris ubertatis exaruit,

    Cic. Brut. 4, 16:

    (Ennius) flos delibatus populi... qua (eloquentia) virum excellentem praeclare tum illi homines florem populi esse dixerunt,

    id. ib. 15, 58 sq. (cf. Enn. Ann. v. 309 ed. Vahl.):

    flos nobilitatis ac juventutis,

    id. Phil. 2, 15, 37; so, legatorum, id. Fl. 26, 61:

    versaris in optimorum civium vel flore vel robore,

    id. Or. 10, 34; cf.:

    quod floris, quod roboris in juventute fuerat, amiserant,

    Liv. 37, 12, 7:

    ex morbo velut renovatus flos juventae,

    id. 28, 35, 7; 26, 2, 6; Curt. 3, 5, 8:

    provincia Galliae... ille flos Italiae, illud firmamentum imperii populi Romani, illud ornamentum dignitatis,

    Cic. Phil. 3, 5, 13:

    flos dignitatis,

    id. Balb. 6, 15; cf.:

    ego te, Crasse, cum vitae flore, tum mortis opportunitate, divino consilio et ortum et exstinctum esse arbitror,

    splendor, glory, id. de Or. 3, 3, 12:

    in ipso Graeciae flore,

    in the very flower, the most flourishing condition, id. N. D. 3, 33, 82:

    flos aetatis,

    the flower of one's age, the prime of life, Lucr. 3, 770; 5, 847; cf.:

    non venirem contra gratiam, non virtutis spe, sed aetatis flore collectam,

    Cic. Phil. 2, 2, 3.— Without aetas: Pa. Anni? Ch. Anni? Sedecim. Pa. Flos ipse, Ter. Eun. 2, 3, 28:

    viridissimo flore puella,

    Cat. 17, 14:

    in flore primo tantae indolis juvenis exstinctus est,

    Plin. Ep. 5, 9, 5:

    in flore virium se credens esse,

    Liv. 42, 15, 2:

    primus flos animi,

    youthful vigor, Stat. Ach. 1, 625;

    but also: flos animi,

    ripe age, Sen. Ep. 26:

    videmus Vergilium ea de causa hortorum dotes fugisse, et e tantis, quae retulit, flores modo rerum decerpsisse,

    i. e. the choicest, best, Plin. H. N. 14 praef. § 7.—
    2.
    Transf.: flos aetatis, maidenly or youthful innocence (of girls or boys), virginity:

    (virgo) cum castum amisit polluto corpore florem,

    Cat. 62, 46:

    Hasdrubal flore aetatis, uti ferunt, primo Hamilcari conciliatus,

    Liv. 21, 2, 3; cf. id. 21, 3, 4:

    florem aetatis (Caesaris) in Bithynia contaminatum,

    Suet. Caes. 49.—
    B.
    In partic., of speech, a flower, embellishment, ornament:

    ut porro conspersa sit (oratio) quasi verborum sententiarumque floribus, etc.,

    Cic. de Or. 3, 25, 96:

    flos aut lumen eloquentiae,

    id. Brut. 17, 66; cf.:

    nullus flos tamen neque lumen ullum (in M. Crassi oratione),

    id. ib. 66, 233:

    florem et colorem defuisse,

    id. ib. 87, 298:

    alia copia locuples, alia floribus laeta,

    Quint. 8, 3, 87:

    male audire... nimiis floribus et ingenii affluentia,

    id. 12, 10, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > flos

  • 28 furfur

    furfur, ŭris (abl. furfuri, Plaut. Capt. 4, 2, 27), and furfŭres, um, m., bran [reduplicated form, originally for-for; root ghar-; Sanscr. gharshāmi, rub; Gr. chriô; cf.: far, farina, frio, frico, etc.; v. Corss. Beiträg. p. 206].
    I.
    Lit.:

    qui alunt furfure sues,

    Plaut. Capt. 4, 2, 27:

    per cribrum effuso furfure,

    Plin. 22, 25, 70, § 145:

    triticum furfure crasso vestitur,

    id. 18, 30, 73, § 304.—In plur.:

    hordeacei,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 12, 44, 3:

    triticei,

    Varr. R. R. 2, 5, 17:

    excreti modice a farina,

    Col. 8, 4, 1: [p. 796] furfuribus conspersus panis, Phaedr. 4, 18, 4.—
    II.
    Transf., scurf or scales on the skin, the head, etc.:

    foedo cutis furfure,

    Plin. 26, 1, 2, § 2.—In plur.:

    capitis,

    Plin. 20, 9, 39, § 101:

    in facie,

    id. 22, 21, 30, § 64. —In a pun upon the two meanings:

    ex ipsis dominis meis pugnis exculcabo furfures,

    Plaut. Capt. 4, 2, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > furfur

  • 29 furfures

    furfur, ŭris (abl. furfuri, Plaut. Capt. 4, 2, 27), and furfŭres, um, m., bran [reduplicated form, originally for-for; root ghar-; Sanscr. gharshāmi, rub; Gr. chriô; cf.: far, farina, frio, frico, etc.; v. Corss. Beiträg. p. 206].
    I.
    Lit.:

    qui alunt furfure sues,

    Plaut. Capt. 4, 2, 27:

    per cribrum effuso furfure,

    Plin. 22, 25, 70, § 145:

    triticum furfure crasso vestitur,

    id. 18, 30, 73, § 304.—In plur.:

    hordeacei,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 12, 44, 3:

    triticei,

    Varr. R. R. 2, 5, 17:

    excreti modice a farina,

    Col. 8, 4, 1: [p. 796] furfuribus conspersus panis, Phaedr. 4, 18, 4.—
    II.
    Transf., scurf or scales on the skin, the head, etc.:

    foedo cutis furfure,

    Plin. 26, 1, 2, § 2.—In plur.:

    capitis,

    Plin. 20, 9, 39, § 101:

    in facie,

    id. 22, 21, 30, § 64. —In a pun upon the two meanings:

    ex ipsis dominis meis pugnis exculcabo furfures,

    Plaut. Capt. 4, 2, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > furfures

  • 30 libra

    lībra, ae, f. [cf. litra; root cli-, clino], the Roman pound, of twelve ounces:

    as erat libra pondus,

    Varr. L. L. 5, § 169 Müll.:

    coronam auream libram pondo ex publica pecunia in Capitolio Iovi donum posuit,

    Liv. 4, 20:

    mulli binas libras ponderis raro exsuperant,

    Plin. 9, 17, 30, § 64:

    expende Hannibalem, quot libras in duce summo invenies?

    Juv. 10, 147:

    neque argenti in convivio plus pondo quam libras centum inlaturos,

    Gell. 2, 24, 2:

    dipondii pondo duas erant libras,

    Gai. Inst. 1, 122.—
    II.
    Transf.
    A.
    A measure for liquids:

    frumenti denos modios et totidem olei libras,

    Suet. Caes. 38.—
    B.
    1.. A balance, pair of scales:

    cum in alteram librae lancem animi bona imponebat, in alteram corporis, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 17, 51; cf. id. Fin. 5, 30, 91.—
    2.
    A water-poise, plummet-level, level, line:

    sin autem locus... pari libra cum aequore maris est,

    Col. 8, 17, 4: libratur [p. 1061] autem dioptris aut libris aquariis aut chorobate, Vitr. 8, 6, 1.—Hence, ad libram: alteram navem pluribus aggressus navibus in quibus ad libram fecerat turres, of equal height or of equal weight, Caes. B. C. 3, 40, 1.—
    3.
    Counterpoise, balance:

    contra flatus quoque pervicax libra Bononiensibus calamis,

    Plin. 16, 36, 65, § 161: aes et libra, v. aes.—
    4.
    The constellation Libra, The Balance, Verg. G. 1, 208; Ov. F. 4, 386; Plin. 18, 25, 59, § 221:

    felix aequato genitus sub pondere Librae,

    Manil. 4, 545.—
    5.
    Trop., a balance ( poet.), Pers. 4, 10:

    animi cunctantis libra,

    Claud. Laud. Stil. 1, 75.

    Lewis & Short latin dictionary > libra

  • 31 librilis

    lībrīlis, e, adj. [libra].
    I.
    Of a pound, weighing a pound:

    tunica,

    Vop. Bonos. 15, 8:

    fundis librilibus sudibusque, Gallos proterrent,

    throwing stones of a pound each, Caes. B. G. 7, 81, 4.—
    II.
    Of or pertaining to weighing. —Hence, subst.: lībrīle, is, n.
    A.
    A balance, pair of scales:

    in librili perpendere,

    Gell. 20, 1, 34.—
    B.
    A scale-beam: librile scapus librae, Paul. ex Fest. p. 116 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > librilis

  • 32 momentana

    mōmentāna, ae, f. [id.], a delicate pair of scales for weighing gold and silver:

    momentana pro parva modicaque pecunia,

    Isid. Orig. 16, 25, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > momentana

  • 33 momentum

    mōmentum, i, n. [for movimentum, from moveo], a movement, motion (as an indwelling force; cf.: motio, motus; class.).
    I.
    Lit.:

    astra forma ipsa figuraque sua momenta sustentant,

    Cic. N. D. 2, 46, 117:

    pisces levi caudae in utrumque momento velocitatem suam flectunt,

    Sen. Ep. 90, 24:

    utque leves tactus momentaque parva sequantur,

    Ov. M. 4, 180.—
    II.
    Transf.
    A.
    An alteration, change, disturbance, movement, revolution:

    cetera populi Romani vectigalia, perlevi saepe momento fortunae, inclinatione temporis pendere,

    Cic. Agr. 2, 29, 80:

    nullum momentum annonae facere,

    to effect no alteration in the price of corn, Liv. 4, 12:

    animi,

    id. 39, 5:

    provincias magnis momentis concusserat,

    Vell. 2, 78, 1:

    sine momento rerum, partisque ruinā cadere,

    Luc. 7, 118.—
    B.
    A particle sufficient to turn the scales:

    momentum staterae,

    Vulg. Isa. 40, 15; id. Sap. 11, 23; hence, a particle, a part, a point:

    myrrhae momentum,

    Plin. 30, 10, 27, § 87:

    quibus (regnis) pro ignobili momento erat accessura Macedonia,

    a make-weight, Just. 7, 3, 1:

    sol cotidie ex alio caeli momento, quam pridie, oritur,

    a point, part, Plin. 18, 34, 77, § 333:

    corpus orationis in parva momenta diducendo consumere,

    Quint. 3, 11, 23; to lose the main subject in minute divisions:

    ordo rerum tribus momentis consertus est,

    id. 5, 10, 71:

    officiorum,

    parts, Cic. Mur. 2, 3. —
    b.
    In partic.
    (α).
    Of time, a short time, brief space, moment (syn. punctum):

    parvis momentis multa natura affingit,

    instants, moments, Cic. Div. 1, 52, 118:

    momentis certis dimensis,

    at certain fixed times, Plin. Ep. 4, 30, 3:

    non cunctandum ratus Hannibal, totis viribus adgressus urbem momento cepit,

    Liv. 21, 14, 3:

    momento temporis,

    in a moment, id. 21, 33; 35, 11, 13:

    momento horae,

    in quick lapse of time, Hor. S. 1, 1, 7; cf.:

    momento unius horae,

    Curt. 9, 6, 21:

    horae momento,

    Liv. 5, 7, 3; 9, 16:

    Maecenati triennio supremo nullo horae momento contigit somnus,

    could not sleep a single hour, Plin. 7, 51, 52, § 172:

    brevi horarum momento,

    in a few hours, Just. 2, 14, 9:

    ut momentum horae pereat,

    that a short hour be lost, Phaedr. 3 prol. 5:

    momento fit cinis diu silva,

    in a moment, Sen. Q. N. 3, 27, 3:

    in momento, in ictu oculi,

    Vulg. 1 Cor. 15, 52:

    in momento indignationis,

    id. Isa. 54, 8:

    pruna stomacho non utilissima, sed brevi momento,

    are hurtful, but only for a short time, Plin. 23, 7, 66, § 132:

    quantum quoquo momento temporis adiciatur,

    Gai. Inst. 2, 70:

    hoc fit dicis gratia uno momento,

    id. ib. 1, 141.—
    (β).
    Transf., of space, distance, a little way:

    parvo momento antecedere,

    Caes. B. C. 2, 6:

    visūs nostri tarditas non subsequitur momenta currentis (sc. stellae), sed videt simul et unde exsilierit et quo pervenerit,

    does not trace the successive points of its course, but sees the whole at once, Sen. Q. N. 1, 14, 4.—
    2.
    Trop., a cause, a circumstance; weight, influence, importance, moment:

    minimis momentis maximae inclinationes temporum fiunt,

    from the slightest causes spring the greatest changes, Cic. Phil. 5, 10, 26:

    momenta omnia observare,

    all the circumstances, id. Fam. 6, 10, 5:

    unamquamque rem momento suo ponderare,

    according to its importance, id. Font. 6, 21; cf.:

    ut omnia verborum momentis, non rerum ponderibus examinet,

    id. Rep. 3, 8, 12:

    ita parvae res magnum in utramque partem momentum habuerunt,

    influence, Caes. B. C. 3, 70:

    quorum adventus hoc tamen momenti fecit, ut Scipio abscederet inde, etc.,

    Liv. 29, 35:

    nullum momentum in dando adimendoque regno habere,

    no decisive influence, id. 1, 47, 6:

    momenti aliquid apud Magnetas ad repetendam societatem Romanam facere,

    id. 35, 39, 3:

    cave quidquam habeat momenti gratia,

    weight, influence, Cic. Mur. 30, 62:

    magno ad persuadendum momento esse,

    id. Inv. 2, 26, 77:

    potentia,

    motives, Ov. M. 11, 285:

    Leonis (sideris),

    influence, Hor. Ep. 1, 10, 16:

    praebe nostrae momenta saluti,

    promote, Ov. P. 4, 13, 49:

    erant octo cohortes... tum discordiā temporum a legione digressae, prout inclinassent, grande momentum sociae aut adversae,

    Tac. H. 1, 59:

    levi momento aestimare aliquid,

    to consider of little moment, to prize lightly, Caes. B. G. 7, 39:

    nullius momenti aliquid putare,

    of no moment, unimportant, Cic. Vatin. 1, 1: nullius momenti apud exercitum futurum, Nep. Alcib. 8, 4:

    quod (oppidum) per se parvum magni momenti locum obtinuit,

    Tac. H. 3, 8:

    id est maximi momenti et ponderis,

    of the greatest moment, Cic. Vatin. 4, 19:

    exponunt, se tentāsse etiam haud magni momenti finitimarum gentium auxilia,

    Liv. 10, 16, 5:

    sed in bello nihil tam leve est, quod non magnae interdum rei momentum faciat,

    id. 25, 18, 3; 28, 17, 10; 27, 45, 5:

    inpensam in rem maximi ad omnia momenti facere,

    id. 43, 23, 8:

    nullā in re nisi in virtute propensionem ne minimi quidem momenti esse ad, etc.,

    Cic. Fin. 4, 17, 47:

    omnino nihil habere momenti,

    id. ib. 2, 12, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > momentum

  • 34 nitidus

    nĭtĭdus, a, um, adj. [niteo], shining, glittering, bright, polished, clear (class.; syn.: splendidus, lautus).
    I.
    Lit.:

    facite, sultis, nitidae ut aedes meae sint,

    Plaut. Stich. 1, 2, 8:

    in picturis alios horrida, inculta... contra alios nitida, laeta delectant,

    Cic. Or. 11, 36:

    nitidus juventā (anguis),

    Verg. G. 3, 437:

    caesaries,

    id. ib. 4, 337:

    caput solis,

    id. ib. 1, 467:

    ebur,

    Ov. M. 2, 3:

    aries nitidissimus auro,

    id. F. 3, 867:

    aether,

    Val. Fl. 3, 467:

    pisces,

    with gleaming scales, Ov. M. 1, 74:

    cujus turbavit nitidos exstinctus passer ocellos,

    Juv. 6, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, sleek, plump, fat:

    jumenta,

    Nep. Eum. 5, 6.—
    2.
    Of persons, well-conditioned, well-favored, healthy-looking:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    Hor. Ep. 1, 4, 15.—So, nitidis sensibus haurire aliquid, with fresh, unblunted, unsated senses, Claud. Cons. Mall. Theod. 193.—
    3.
    Good-looking, handsome, beautiful, neat, elegant, spruce, trim:

    nimis nitida femina,

    Plaut. Mil. 4, 2, 12; id. Aul. 3, 6, 4:

    quos pexo capillo nitidos videtis,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    ex nitido fit rusticus,

    Hor. Ep. 1, 7, 83:

    villae,

    id. ib. 1, 15, 46:

    nitidioris vitae instrumenta,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—
    4.
    Of fields and plants, blooming, fertile, luxuriant:

    nitidae fruges arbustaque laeta,

    Lucr. 2, 594:

    campi nitidissimi viridissimique,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    nitidissima arboris pars,

    Plin. 17, 14, 24, § 104. — Poet.:

    nitidissimus annus,

    rich, fertile, Ov. F. 5, 265.—
    5.
    Of the wrestling ring, in allusion to the oil with which the wrestlers' bodies were anointed: palaestrae, Mart. 4, 8, 5.—
    II.
    Trop., cultivated, polished, refined:

    nitidum quoddam genus verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81:

    verba nitidiora,

    id. Part. 5, 17:

    Isocrates nitidus et comptus,

    Quint. 10, 1, 79:

    Messala,

    id. 1, 7, 35:

    oratio,

    id. 8, 3, 18; 49;

    orator,

    id. 12, 10, 78:

    nitida et curata vox,

    id. 11, 3, 26:

    hilares nitidique vocantur,

    Juv. 11, 178:

    vita nitidior,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—Hence, adv.: nĭtĭdē, splendidly, brightly, beautifully, magnificently:

    ut nitide nitet,

    Plaut. Truc. 2, 4, 3:

    cenare nitide,

    id. Cas. 3, 6, 19; cf. id. Cist. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > nitidus

  • 35 pendo

    pendo, pĕpendi, pensum, 3 (pendissent, for pependissent, Liv. 45, 26 fin.:

    penderit for pependerit,

    Paul. Nol. Carm. 14, 122), v. a. and n. [etym. dub.; cf. root sphad-, sphendonê, a sling; Lat. funda].— Lit., to cause to hang down, to suspend; esp. of scales in weighing.
    I.
    Act., to weigh, weigh out.
    A.
    Lit. (very rare: syn. penso, expendo): unumquodque verbum staterā aurariā pendere, Varr. ap. Non. 455, 21: da pensam lanam, Titin. ap. Non. 369, 21; Plin. 19, 3, 15, § 39, read repensum: aere gravi cum uterentur Romani, penso eo, non numerato debitum solvebant, Fest. s. v. pendere, p. 208 Müll.:

    pensas examinat herbas,

    Ov. M. 14, 270.—
    2.
    Transf., to pay, pay out (because, in the earliest times, payments were made by weighing out the metals; v. in the preced. the passage from Fest.;

    class.): militis stipendia ideo, quod eam stipem pendebant,

    Varr. L. L. 5, § 182 Müll.:

    Achaei ingentem pecuniam pendunt L. Pisoni quotannis,

    Cic. Prov. Cons. 3, 5; id. Att. 12, 25, 1:

    vectigal populo Romano,

    Caes. B. G. 5, 23:

    vectigal,

    Liv. 25, 8:

    tributum pro navibus,

    Tac. A. 13, 51:

    pretium,

    id. ib. 2, 87:

    coria boum in usus militares,

    id. ib. 4, 72:

    mercedem alicui,

    Juv. 3, 15.— Absol.:

    pro pabulo pendunt,

    pay, Plin. 12, 14, 32, § 65.— Impers. pass.:

    iterumque imperii nostri publicanis penditur,

    Plin. 12, 14, 32, § 65.—As punishments consisted of fines in money or cattle: pendere poenas, supplicia, etc., signified to pay, suffer, undergo a penalty:

    pendere poenas solvere significat,

    Fest. p. 268 Müll.:

    Syrus mihi tergo poenas pendet,

    Ter. Heaut. 4, 4, 6:

    maximas poenas pendo temeritatis meae,

    Cic. Att. 11, 8, 1:

    satis pro temeritate unius hominis suppliciorum pensum esse,

    Liv. 34, 61:

    capitis poenas,

    Ov. F. 3, 845:

    poenas violatae religionis sanguine et caedibus,

    Just. 8, 2, 4:

    magna supplicia perfidiae,

    id. 11, 4, 2:

    crimen, culpam,

    Val. Fl. 4, 477.—Rarely in this signif. absol., to suffer any thing ( poet.):

    tuis nam pendit in arvis Delius,

    Val. Fl. 1, 445.—
    B.
    Trop.
    1.
    To weigh mentally, to ponder, consider, deliberate upon, decide (class.;

    syn.: pensito, trutinor): vos eam (rem) suo, non nominis pondere penditote,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    in philosophiā res spectatur, non verba penduntur,

    id. Or. 16, 51:

    causam ex veritate,

    id. Quint. 1, 5:

    rem levi conjecturā,

    id. Rosc. Am. 22, 62.—
    b.
    To value, esteem, regard a thing; with gen. of the value (mostly ante-class. and poet.):

    neque cum me magni pendere visum'st,

    Plaut. Curc. 2, 2, 12:

    aliquem,

    Ter. Ad. 5, 4, 25:

    quem tu vidisse beatus Non magni pendis,

    Hor. S. 2, 4, 93:

    nec jam religio divum neque numina magni Pendebantur,

    Lucr. 6, 1277:

    unice unum plurimi pendit,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

    te volturium vocant: Hostisne an civis comedis, parvi pendere,

    id. Trin. 1, 2, 64 sq.:

    nequam hominis ego parvi pendo gratiam,

    lightly esteem, id. Bacch. 3, 6, 29; so,

    parvi,

    Ter. And. 3, 2, 46; id. Heaut. 4, 3, 37; id. Hec. 3, 5, 63:

    minoris pendo tergum illorum, quam meum,

    care less for, Plaut. Most. 4, 1, 29:

    aliquem minoris,

    id. ib. 1, 3, 58:

    aliquem nihili,

    id. ib. 1, 3, 88:

    nihili,

    id. Men. 5, 7, 4; id. Trin. 3, 1, 6; Ter. Ad. 3, 4, 6; cf.:

    non flocci pendere,

    Ter. Eun. 3, 1, 21:

    sese experturum, quanti sese penderem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 44:

    tu illum numquam ostendisti quanti penderes,

    Ter. Heaut. 1, 1, 103.—
    2.
    (Acc. to A. 2.) To pay, render ( poet.):

    dignas pendere grates,

    Stat. Th. 11, 223.—
    II.
    Neutr., to weigh ( poet. and in post-Aug. prose):

    tantundem pendere par est,

    Lucr. 1, 361:

    talentum ne minus pondo octoginta Romanis ponderibus pendat,

    Liv. 38, 38, 13; Plin. 9, 15, 17, § 44; id. 30, 48 fin., § 93; id. 18, 7, 12, § 66; id. 31, 6, 31, § 58 (in Sen. Ep. 66, 30, read pendent).—Hence, pensus, a, um, P. a., lit. weighed; hence, trop., esteemed, valued, prized, dear (as P. a. not in Cic. or Cæs.):

    utra condicio pensior, Virginemne an viduam habere?

    Plaut. Stich. 1, 2, 61: ut nihil quicquam esset carius pensiusque nobis quam nosmetipsi, Taurus ap. Gell. 12, 5, 7.—Esp., as subst.: pensum, i, n., something weighed.
    A.
    Weight, consideration, scruple, importance, only in gen. sing.: nihil pensi habere aliquid, to lay no weight or stress upon a thing, to attach no value to, be indifferent to, care nothing about:

    sua parvi pendere, aliena cupere,... nihil pensi neque moderati habere,

    Sall. C. 12, 2:

    nihil pensi neque sancti habere,

    id. J. 41, 9:

    neque id quibus modis assequeretur, quicquam pensi habebat,

    id. C. 5, 6:

    prorsus neque dicere, neque facere quicquam pensi habebat,

    id. ib. 23, 2:

    nihil pensi habuit, quin, etc.,

    Suet. Dom. 12; id. Ner. 34:

    ut neque fas neque fidem pensi haberet,

    Tac. A. 13, 15: aliquid ratum pensumque habere, Att. Capitol. ap. Gell. 13, 12, 2. —So, non pensi ducere (very rare), Val. Max. 2, 9, 3.—Also, non adest or est alicui pensi: nec mihi adest tantillum pensi jam, quos capiam calceos, I don't care in the least, am perfectly indifferent, Plaut. Truc. 4, 2, 52:

    sed illis nec quid dicerent, nec quid facerent, quicquam umquam pensi fuisse,

    they never cared at all, Liv. 34, 49:

    quibus si quicquam pensi umquam fuisset, non ea consilia de republicā habuissent,

    if they had ever had regard for any considerations, Sall. C. 52, 34. —
    B.
    Prop., the wool weighed out to a slave to spin in a day; hence, a day's work in spinning, and, in gen., spinning, a spinner's task.
    1.
    Lit. (mostly ante-class. and poet.):

    pensum facere,

    Plaut. Merc. 2, 3, 63; id. Men. 5, 2, 45:

    nocturna carpentes pensa puellae,

    Verg. G. 1, 391:

    carmine quo captae dum fusis mollia pensa Devolvunt, etc.,

    id. ib. 4, 348:

    famulasque ad lumina longo Exercet penso,

    id. A. 8, 412; Prop. 3, 15, (4, 14), 15:

    castrensia,

    i. e. for military garments, id. 4 (5), 3, 33:

    pensa manu ducunt,

    Juv. 12, 65:

    lanificam revocas ad sua pensa manum,

    Ov. Am. 1, 13, 24; id. H. 3, 75; Just. 1, 3, 2.— Poet., a thread spun by the Fates:

    durae peragunt pensa sorores,

    Sen. Herc. Fur. 181:

    jamque in fine dies et inexorabile pensum Deficit,

    Stat. S. 3, 3, 172: mortale resolvere, to unbind his mortal thread, i. e. to make him immortal, Calp. Ecl. 4, 137.—
    2.
    Trop., a charge, duty, office (so in Cic.; cf.:

    ministerium, munus, officium): pensum meum lepide accurabo,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 33; cf.:

    meum confeci,

    id. Pers. 2, 4, 1:

    absolvere,

    to perform one's duty, Varr. R. R. 2, 2:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    Cic. de Or. 3, 30, 119; id. Verr. 2, 3, 46, § 109:

    nominis familiaeque,

    Liv. 4, 52:

    operis sui peragere,

    Col. 3, 10, 7.—Hence, adv.: pensē, carefully, considerately (post-class.): pensius, Flav. ap. Symm. Ep. 2, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > pendo

  • 36 plumo

    plūmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [pluma].
    I.
    Act.
    A.
    To cover with feathers, to feather ( poet. and post-Aug.):

    plumato corpore corvus, Cic. poët. N. D. 2, 44, 114: molli plumatā lanugine,

    Plin. 8, 32, 50, § 117:

    plumare se in avem,

    i. e. to transform, App. M. 3, p. 138, 18.—
    B.
    To embroider ( poet. and post-class.):

    pars auro plumata nitet, pars ignea cocco,

    Luc. 10, 123; Vop. Carin. 20:

    plumato amictus aureo Babylonico,

    Petr. Poet. 55, 6.—
    C.
    To cover with scales (post-class.):

    loricae plumatae,

    Just. 41, 2, 15.—
    II.
    Neutr., to put forth or get feathers, to become fledged (postclass.):

    pullis jam jam plumantibus,

    Gell. 2, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > plumo

  • 37 ponderale

    pondĕrāle, is, n. [pondus], the public scales, Inscr. Rein. cl. 7, n. 15; v. ponderarium.

    Lewis & Short latin dictionary > ponderale

  • 38 ponderarium

    Lewis & Short latin dictionary > ponderarium

  • 39 ramenta

    rāmenta, ōrum, n.; less freq. in sing., rāmentum, i, n. (collat. form rāmen-ta, ae, f., Plaut. Bacch. 3, 4, 15; 3, 4, 23; id. Rud. 4, 3, 77) [rado].
    I.
    Lit., what is grated, shaved, or rubbed off; scrapings, shavings, chips, etc. (larger than scobes), Col. 4, 29, 16; id. Arb. 8, 4:

    uvas scobe ramentisve abietis, populi, fraxini servare,

    Plin. 15, 17, 18, § 67:

    ferri,

    scales struck off by the hammer, Lucr. 6, 1044:

    auri,

    Plin. 33, 3, 19, § 62:

    ligni,

    id. 24, 2, 2, § 6; 24, 5, 10, § 16:

    lapidis specularis,

    id. 36, 22, 45, § 162:

    ramento e cornibus,

    id. 21, 2, 3, § 5:

    ramenta fluminum,

    what rivers throw up on their banks, grains of sand, id. 33, 4, 21, § 66:

    sulphuratum,

    a sulphur-match, Mart. 10, 3.—
    * II.
    Transf., bits, morsels, small pieces, in gen.:

    patri omne (aurum) cum ramento reddidi,

    each and every, Plaut. Bacch. 4, 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > ramenta

  • 40 squama

    squāma, ae, f., a scale (of a fish, serpent, etc.).
    I.
    Lit.:

    alias (animantes) squamis obductas,

    Cic. N. D. 2, 47, 121.—Of a serpent:

    tractu squamae crepitantis harenam Sulcat,

    Ov. M. 15, 725:

    hydri,

    Verg. G. 3, 545; id. A. 5, 88; 11, 754; Ov. M. 3, 63; 4, 577.—Of a fish:

    alia integuntur squamis ut pisces,

    Plin. 9, 12, 14, § 114; Claud. in Eutr. 1, 295.—Of bees:

    rutilis clarus squamis,

    Verg. G. 4, 93.—
    B.
    Transf.
    * 1.
    Poet., a fish, Juv. 4, 25.—
    2.
    Of scaleshaped things ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    Scale-armor, Verg. A. 9, 707; 11, 488.—
    (β).
    A cataract in the eye, Plin. 29, 1, 8, § 21. —
    (γ).
    Hulls or husks:

    milli,

    Plin. 34, 11, 24, § 107.—
    (δ).
    Scales of metal struck off by the hammer:

    ferri,

    Plin. 34, 15, 46, § 154; Cels. 5, 1:

    aeris,

    Plin. 34, 11, 24, § 107; Cels. 2, 12:

    plumbi,

    Plin. 30, 12, 33, § 107.—
    * II.
    Trop., roughness, rudeness:

    sermonis,

    Sid. Ep. 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > squama

См. также в других словарях:

  • Scales — est un jeu de rôle édité par Asmodée en 1994, co écrit par Croc, G.E. Ranne et Stéphane Bura. Il s agit d un jeu de type contemporain dont l univers est basé sur notre réalité. Toutefois, Scales étant un jeu à secrets, les joueurs découvriront au …   Wikipédia en Français

  • Scales — ist der Nachname folgender Personen:: Alfred Scales (1827–1892), 45. Gouverneur von North Carolina Martin Scales (* 1967), britisch deutscher Jazz Gitarrist Patrick Scales (* 1965), britisch deutscher Jazz Bassist Prunella Scales (* 1932),… …   Deutsch Wikipedia

  • scales — scales; scales·man; …   English syllables

  • Scales — (skālz) pl.n. (used with a sing. verb) See Libra. * * * (1932– ) an English actor, especially in comedy parts. She is best known for playing the part of Sybil Fawlty in the television comedy series Fawlty Towers. She is married to the actor… …   Universalium

  • scales — scales, scaling A form of measurement technique based on the observation of supposed common cultural meanings or shared social interpretations. One common sociological use of this technique is the attempt to devise measures of social prestige or… …   Dictionary of sociology

  • scales — (AmE usually scale) noun ADJECTIVE ▪ weighing (esp. BrE) ▪ bathroom, kitchen … OF SCALES ▪ pair (esp. BrE), set (BrE) …   Collocations dictionary

  • Scales — Recorded in many forms including Scales, Schoales, Scholes, Scoles, Scoyles, Scarles, Scarll, Scarrell, Skarle, Skarles, Skeal, Skeel, and others, this is an early English surname It is however of pre 7th century Scandanavian Viking origins and… …   Surnames reference

  • scales — n. weighing machine 1) see scaleII 2) a pair of scales 3) (misc.) to tip the scales at one hundred fifty pounds decisive influence 4) to tip, turn the scales ( to have a decisive influence ) * * * turn the scales ( to have a decisive influence )… …   Combinatory dictionary

  • scales — 1) an instrument for measuring the weight of a fish, e.g. small, hand held spring loaded scales, not very accurate, digital scales 2) money (American slang). See also shadscales …   Dictionary of ichthyology

  • scales — noun A device for weighing goods for sale. The butcher put the sausages on the scales …   Wiktionary

  • scales — n. balance, device used for weighing; thin skin flakes or plates comprising the body covering of some animals (such as fish and reptiles) skeɪl n. progression of steps; table of graduated rates; system of marks used for measuring; flake; one of… …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»