Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

halt

  • 1 cōn-sistō

        cōn-sistō stitī, stitus, ere,    to stand still, stand, halt, stop, take a stand, post oneself: hic, T.: Ubi veni, T.: consistimus, H.: viatores consistere cogant, Cs.: bestiae cantu flectuntur atque consistunt: in oppidis: ire modo ocius, interdum consistere, H.: in muro, get footing, Cs.: ad aras, O.: ante domum, O.: in aede, O.: cum hoc, at the side of: limine, O.: rota constitit orbis, stood still, V.—To set, grow hard, become solid: frigore constitit unda, has been frozen, O.: sanguis.—To take a stand, take position, assume an attitude, stand forth, set oneself: in scaenā, Ph.: in communibus suggestis: mediā harenā, V.: in digitos adrectus, V.: inter duas acies, L.: quocumque modo, in whatever attitude, O.: quales quercūs Constiterunt, stand up in a body, V.—Of troops, to stand, form, halt, make a halt, take position, be posted, make a stand: in superiore acie, Cs.: in fluctibus, Cs.: pro castris, form, S.: pari intervallo, Cs.: a fugā, L.: in orbem, Cs.: quadratum in agmen (acies), Tb.: naves eorum nostris adversae constiterunt, Cs. — To abide, stay, settle, tarry, have a place of business: negotiandi causā ibi, Cs.: locus consistendi in Galliā, Cs.: Latio consistere Teucros, room for, V.: primā terrā, on the very shore, V.: ede ubi consistas, Iu.—Fig., to pause, dwell, delay, stop: in uno nomine: paulisper.—To be firm, stand unshaken, be steadfast, continue, endure, subsist, find a footing: mente: in dicendo: in quo (viro) culpa nulla potuit consistere, rest upon: Quos (finīs) ultra citraque nequit consistere rectum, H.: si prohibent consistere vires, O.—To agree: cum Aristone verbis consistere, re dissidere. — To be, exist, occur, take place: vix binos oratores laudabiles constitisse: sed non in te quoque constitit idem Exitus, O.: ut unde culpa orta esset, ibi poena consisteret, fall, L.: ante oculos rectum pietasque Constiterant, stood forth, O.—To consist in, consist of, depend upon: pars victūs in lacte consistit, Cs.: (rem p.) in unius animā: in unā virtute spes, Cs.: causa belli in personā tuā.—To come to a stand, stand still, stop, cease: omnis administratio belli consistit, Cs.: natura consistat necesse est: consistere usura debuit: bellum, L.: infractaque constitit ira, O.

    Latin-English dictionary > cōn-sistō

  • 2 cōnstituō

        cōnstituō uī, ūtus, ere    [com-+statuo], to put, place, set, station: eo (Helvetios), fix their abode, Cs.: impedimenta, put away, L.: hominem ante pedes: vobis taurum ante aras, V.—To place, station, post, array, form, draw up: legionem passibus CC ab eo tumulo, Cs.: cohortes in fronte, S.: aperto litore navīs, Cs.: legiones contra hostem, Cs.: exercitum contra vos: exadversum Athenas apud Salamina classem, N.—To halt, cause to halt, stop: agmen paulisper, S.: novitate rei signa, L. —To form, constitute: legiones, Cs.: legio constituta ex veteranis. — To erect, set up, build, construct, fix, found: turrīs duas, Cs.: oppidum, Cs.: vineas ac testudines, N.: locis certis horrea, Cs.: moenia in terrā, O.: domicilium sibi Magnesiae, N.—Fig., to put, set, place: vobis ante oculos senectutem. — To prepare, make, establish, effect, constitute: amicitiam: accusationem: victoriam: ius nobis, civitati legem: iudicium de pecuniis repetundis: iudicium capitis in se.—To designate, select, assign, appoint: accusatorem: testīs: locus ab iudicibus Fausto non est constitutus, i. e. a trial: alqm apud eos regem, Cs.: legibus agrariis curatores: patronum causae: constitutus imperator belli gerundi.—To establish, set in order, organize, manage, administer, regulate, arrange, dispose: legiones, Cs.: civitates: maiestatis constituendae gratiā, S.: mores civitatis. L.: his constitutis rebus, after making these arrangements, Cs.: regnum ei, N. — To fix, appoint, determine, define, decide, decree: ad constitutam non venire diem, L.: tempus constitutumst, T.: finīs imperi singulis, S.: pretium frumento: conloquio diem, Cs.: tempus ei rei, Cs.: in hunc (diem) constitutae nuptiae, T.: tempus in posterum diem, L.: grandiorem aetatem ad consulatum: bona possessa non esse constitui: constituendi sunt qui sint in amicitiā fines.—To appoint, fix by agreement, settle, agree upon, concert: vadimonia constituta: tempore ac loco constituto, S.: die constitutā, on the day appointed, Cs.: venturum ad me domum, T.: (diem) cum legatis, Cs.: pactam et constitutam esse cum Manlio diem: cum quodam hospite Me esse, etc., T.: cum hominibus quo die praesto essent: amicae, make an appointment, Iu.: sic constituunt, such is their custom, Ta.: introire, S.: in diem tertium constituunt, S.: quid agi placeat inter se, Cs.—To determine, take a resolution, resolve: ut ante constituerat, Cs.: his constitutis rebus, having formed this resolution, Cs.: bellum cum Germanis gerere, Cs.: desciscere a rege, N.: Quaerere, V.: constitutum esse Pompeio me mittere: quid vectigalis Britannia penderet, Cs.: ut Aquini manerem: ut arbitri darentur, Cs.: optimum esse reverti, Cs.—To decide, arbitrate, judge, decree: de controversiis, Cs.: de hoc solus, N.: sententiis dictis, constituunt ut, etc., Cs.
    * * *
    constituere, constitui, constitutus V
    set up/in position, erect; place/dispose/locate; (call a) halt; plant (trees); decide/resolve; decree/ordain; appoint, post/station (troops); settle (colony); establish/create/institute; draw up, arrange/set in order; make up, form; fix

    Latin-English dictionary > cōnstituō

  • 3 sistō

        sistō stitī, status, ere    [STA-], to cause to stand, place, set, set up, fix, plant: me gelidis convallibus, V.: In litore siste gradum, plant your foot, O.: iaculum clamanti in ore, plant the dart in his face, V.: Victima Sistitur ante aras, O.: aciem in litore, V.—With two acc, to cause to be placed: tutum patrio te limine sistam, i. e. will see you safe home, V.: victores domos reduces sistatis, L.— To place, convey, send, lead, take, conduct, bring: Officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., O.: (vos) facili iam tramite sistam, V.: Annam huc siste sororem, V.—With pron reflex., to betake oneself, present oneself, come: des operam ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas: Hic dea se rapido nisu Sistit, V.—In judicial proceedings, of persons, to produce, cause to appear: promittere Naevio sisti Quinctium, that Quinctius shall appear to answer Naevius: puellam sistendam promittat (i. e. fore ut puella sistatur in iudicio), L.; cf. vas factus est alter eius sistendi, ut, etc., i. e. as surety for his appearance. —In the phrase, vadimonium sistere, to make good the vadimonium, keep the undertaking, i. e. appear to answer: vadimonium sistit.—Ellipt.: testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse (sc. vadimonium).— To cause to stand, fix, establish, confirm: rem Romanam magno turbante tumultu, V.—Ellipt. (sc. se), to stand firm, endure: qui rem p. sistere negat posse.— To arrest, stop, check, cause to halt: legiones, L.: nec sisti vis hostium poterat, Cu.: se ab effuso cursu, L.: aquam fluviis, V.—With gradum or pedem: qui (exercitus), ut non referat pedem, sistet certe, i. e. will halt, if not retreat: Siste gradum, V.: in primo limine siste pedem, O.: sistere contra (sc. pedem), i. e. make a stand, V.: sistunt Amnes, halt, V.: Incerti, ubi sistere detur, to rest, stay, V.—Fig., to end, put an end to, stop, cause to cease, check: fugam, L.: lacrimas, O.: Pace tamen sisti bellum placet, O.: sitim, allay, O.— Pass impers., to be checked, be endured, be remedied.—Only in phrases with posse: totam plebem... nec sisti posse ni omnibus consulatur, and no relief is possible, but, etc., L.: si domestica seditio adiciatur, sisti non posse, the case is hopeless, L.: vixque concordiā sisti videbatur posse, that the crisis could scarcely be met, even by union, L.: qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse, any condition is endurable, etc., L.
    * * *
    sistere, stiti, status V
    stop, check; cause to stand; set up

    Latin-English dictionary > sistō

  • 4 claudico

    claudĭco ( clōdĭco, Cic. de Or. 2, 61, 249, like Claudius and Clodius, codex and caudex, etc., v. au), āre, v. n. [claudeo; like albico, candico from albeo, candeo], to limp, halt, be lame (class.).
    I.
    Prop.:

    Carvilio graviter claudicanti ex vulnere,

    Cic. de Or. 2, 61, 249; Ov. F. 3, 758; Col. 6, 12, 3; Suet. Aug. 80; Just. 6, 2, 6.—
    B.
    In Lucretius, meton., of other irregular or unbalanced motions, to waver, wabble, halt; of the lame wings of birds, Lucr. 6, 834;

    of the wavering of balances or scales,

    id. 4, 515; and of the earth's axis, id: 6, 1107.—
    II.
    Trop., to halt, waver, to be wanting, incomplete or defective:

    claudicat ingenium,

    Lucr. 3, 453:

    tota res vacillat et claudicat, Cic. N. D, 1, 38, 107: vereri ne tota amicitia quasi claudicare videatur,

    id. Fin. 1, 20, 69; so id. Brut. 63, 227; Liv. 22, 39, 3 (al. leg. claudo); Col. 4, 2, 1; Just. 6, 2, 5 and 6:

    ut constare possimus nobismet ipsis nec in ullo officio claudicare,

    Cic. Off. 1, 33, 119; cf.:

    in comoediā, claudicamus,

    Quint. 10, 1, 99.—So of discourse:

    ne sermo in aequalitate horum omnium sicut pedum claudicet,

    Quint. 11, 3, 43:

    si quid in nostrā oratione claudicat,

    Cic. de Or. 3, 51, 198.—And once of the measure of a verse: claudicat hic versus;

    haec, inquit, syllaba nutat,

    Claud. Epigr. 79, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > claudico

  • 5 consisto

    con-sisto, stĭti, stĭtum, 3, v. n., to place one's self anywhere, to stand still, stand, halt, stop, make a stop (very freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    jam hunc non ausim praeterire, quin consistam et conloquar,

    Plaut. Aul. 3, 4, 14:

    otiose nunc jam ilico hic consiste,

    Ter. Ad. 2, 1, 2:

    ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti,

    id. Eun. 4, 2, 7; cf. Hor. S. 1, 9, 62:

    uti et viatores consistere cogant,

    Caes. B. G. 4, 5:

    neque is (Demosthenes) consistens in loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo,

    Cic. de Or. 1, 61, 261:

    si ludius constitit aut tibicen repente conticuit,

    id. Har. Resp. 11, 23; cf. id. Arch. 8, 19:

    plura scribam ad te cum constitero: nunc eram plane in medio mari,

    id. Att. 5, 12, 3: constitit nusquam primo quam ad Vada venit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2:

    in quibus oppidis consistere praetores et conventum agere solebant,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    Romae post praeturam,

    id. ib. 2, 1, 39, §

    101: ire modo ocius, interdum consistere,

    Hor. S. 1, 9, 9:

    in muro consistendi potestas erat nulli,

    Caes. B. G. 2, 6:

    omnes ordines, tota in illā contione Italia constitit,

    Cic. Sest. 50, 107:

    ad mensam consistere et ministrare,

    id. Tusc. 5, 21, 61; so,

    ad aras,

    Ov. M. 10, 274:

    ad ramos,

    id. ib. 10, 510:

    ante domum,

    id. ib. 2, 766:

    ante torum,

    id. ib. 15, 653:

    in aede,

    id. ib. 15, 674:

    in medio,

    id. ib. 10, 601; and with a simple abl.:

    limine,

    id. ib. 4, 486; 9, 397; Stat. Th. 1, 123; Verg. A. 1, 541:

    post eum,

    Quint. 1, 10, 27:

    in pedes,

    Sen. Ep. 121, 9:

    calce aliquem super ipsum debere consistere,

    trample on, Cels. 8, 14, 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    To set, become hard or solid:

    frigore constitit Ister,

    has been frozen, Ov. Tr. 5, 10, 1; cf.

    unda,

    id. M. 9, 662: sanguis, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 38:

    alvus,

    Cato, R. R. 126; 156, 4; cf.:

    cum jam perfecte mustum deferbuit et constitit,

    Col. 12, 21, 3:

    album ex ovo, quo facilius consistat,

    Cels. 4, 20, 15.—
    2.
    Cum aliquo, to station or place one's self with some one for conversation, to stand with:

    in hoc jam loco cum altero Constitit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 31; id. Curc. 4, 2, 16 sq.:

    cum hoc consistit, hunc amplexatur,

    Cic. Verr. 1, 7, 19.—
    3.
    To take one's place, take position, assume a place or attitude for an action, etc.;

    of a musician: ut constitit,

    Suet. Ner. 21;

    of an actor: in scaenā vero postquam solus constitit,

    Phaedr. 5, 5, 13;

    of an orator: in communibus suggestis,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    Aesopus mediā subito in turbā constitit,

    Phaedr. 4, 5, 29;

    for shooting: post acer Mnestheus adducto constitit arcu,

    Verg. A. 5, 507; cf.

    of athletes, etc.,

    id. ib. 5, 426; Plin. 7, 20, 19, § 83:

    inter duas acies,

    Liv. 7, 10, 9:

    cum aliquo,

    Petr. 19, 5.—Hence,
    4.
    Milit. t. t., to halt, make a halt, take a position, to make a stand (opp. to a march, flight, or disorder):

    locus, ubi constitissent,

    Caes. B. G. 1, 13:

    qui in superiore acie constiterant,

    id. ib. 1, 24; cf.:

    in sinistrā parte acies,

    id. ib. 2, 23:

    in fluctibus,

    id. ib. 4, 24:

    sub muro,

    id. ib. 7, 48:

    juxta,

    id. ib. 2, 26 al.:

    pro opere,

    Sall. J. 92, 8:

    equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,

    Caes. B. G. 1, 43:

    constitit utrumque agmen,

    Liv. 21, 46, 4:

    sic regii constiterant,

    id. 42, 58, 10 et saep.:

    ut reliquae (legiones) consistere non auderent,

    Caes. B. G. 2, 17:

    in locis superioribus consistere,

    id. ib. 3, 6:

    a fugā,

    Liv. 10, 36, 11:

    naves eorum nostris adversae constiterunt,

    Caes. B. G. 3, 14.—
    5.
    Jurid. t. t., to appear as accuser before a court of justice:

    cum debitoribus,

    Dig. 5, 3, 49:

    cum matre,

    Sen. Ira, 2, 7, 3:

    adversus dominos,

    Dig. 5, 1, 53.—
    6.
    Poet.:

    fert animus propius consistere,

    i. e. take a nearer view, Ov. A. A. 3, 467.—
    7.
    To have a stand as a dealer, occupy a place of business:

    ede ubi consistas,

    Juv. 3, 296:

    in tabernā,

    Varr. L. L. 5, § 5 Müll.:

    IN SCHOLA,

    Inscr. Orell. 4085; cf.:

    locum consistendi Romanis in Galliā non fore,

    Caes. B. G. 7, 37; 7, 42.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to rest, remain, stand, Lucr. 2, 332; cf. id. 2, 322:

    patiamini eo transire illius turpitudinis infamiam, ubi cetera maleficia consistunt,

    Cic. Clu. 30, 83; cf.:

    ut unde orta culpa esset, ibi poena consisteret,

    Liv. 28, 26, 3:

    ante oculos rectum pietasque pudorque constiterant,

    Ov. M. 7, 73. —
    B.
    In partic.
    1.
    To pause, to dwell upon, delay, stop:

    in uno nomine,

    Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:

    ipsa mihi veritas manum inicit et paulisper consistere et commorari cogit,

    id. Rosc. Com. 16, 48; cf. id. de Or. 3, 31, 124:

    in singulis,

    id. Part. Or. 35, 120.— Impers. pass.:

    ista quae spectantur, ad quae consistitur,

    Sen. Vit. Beat. 2, 4.—
    2.
    (Acc. to I. B. 2.) To be or remain firm, unshaken, immovable, steadfast, to be at rest, to stand one's ground, to continue, endure, subsist, be, exist:

    mente consistere,

    Cic. Phil. 2, 28, 68; so,

    neque mente nec linguā neque ore,

    id. Q. Fr. 2, 3, 2:

    praeclare in forensibus causis,

    id. Or. 9, 30:

    in dicendo,

    id. Clu. 39, 108:

    verbo quidem superabis me ipso judice, re autem ne consistes quidem ullo judice,

    id. Caecin. 21, 59; cf.

    of the cause itself: quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret,

    id. Quint. 22, 71; cf.

    also: modo ut tibi constiterit fructus otii tui,

    id. Fam. 7, 1, 1:

    in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspitio quidem potuit consistere,

    id. Rosc. Am. 52, 152; cf. id. Clu. 29, 78:

    confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis sed capiendi loci causā cessisse videar,

    id. de Or. 2, 72, 294:

    vitam consistere tutam,

    to remain, continue safe, Lucr. 6, 11 Lachm. N. cr.:

    constitit in nullā qui fuit ante color,

    Ov. A. A. 1, 120:

    sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere rectum,

    Hor. S. 1, 1, 107; Plin. 14, 6, 8, § 68:

    quales cum vertice celso Aëriae quercus constiterunt,

    Verg. A. 3, 679:

    nullo in loco, nullā in personā... consistunt (ista quae vires atque opes humanae vocantur),

    Val. Max. 6, 9, ext. 7: spes est hunc miserum aliquando tandem posse consistere, to take a firm stand (the figure derived from fleeing soldiers), Cic. Quint. 30, 94:

    si prohibent consistere vires,

    Ov. M. 7, 573.—
    * 3.
    Cum aliquo, to agree with: videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. Fin. 4, 26, 72.—
    4.
    In gen., to be, exist:

    vix binos oratores laudabiles constitisse,

    Cic. Brut. 97, 333:

    sine agricultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est,

    Col. 1, praef. § 6; Varr. R. R. 3, 8 fin.:

    quadringentis centum Venerios non posse casu consistere,

    to occur, lake place, be thrown, Cic. Div. 2, 21, 48: summa studia officii inter nos certatim constiterunt, Lentul. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: sed non in te quoque constitit idem Exitus, take or have place, Ov. M. 12, 297.—
    (β).
    With in, ex, or the simple abl. (in Quint. also with circa and inter; v. infra), to consist in or of, to depend upon:

    major pars victūs eorum in lacte, caseo, carne consistit,

    Caes. B. G. 6, 22:

    omnis per se natura duabus Constitit in rebus,

    Lucr. 1, 420:

    e quibus haec rerum summa consistat,

    id. 1, 236; so with ex, id. 1, 839; 1, 873 al.; with abl.:

    deveniunt in talis disposturas, Qualibus haec rerum consistit summa,

    id. 1, 1028; 5, 61; 5, 66:

    vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit,

    Caes. B. G. 6, 21:

    in eo salus et vita optimi cujusque consistit,

    Cic. Phil. 3, 8, 19:

    in hoc summa judicii causaque tota consistit,

    id. Quint. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 40, 182:

    causam belli in personā tuā,

    id. Phil. 2, 22, 53:

    in quibus vita beata,

    id. Tusc. 5, 14, 40:

    in unā honestate omne bonum,

    id. ib. 5, 14, 42:

    in nomine controversia,

    Quint. 7, 3, 7; 8, 3, 57:

    in actu rhetoricen,

    id. 2, 18, 2; 6, 3, 42:

    spes omnis consistebat Datami in se locique naturā,

    Nep. Dat. 8, 3.—With abl., Quint. 12, 10, 59:

    omnis quaestio circa res personasque consistere videtur,

    id. 3, 5, 7; 6, 3, 19:

    quaestio inter utile atque honestum consistet,

    id. 3, 8, 24. —
    5.
    As opp. to progressive motion, to come to a stand, stand still, stop, rest, take rest, cease:

    sola Ubi quiesco, omnis familiae causa consistit tibi,

    Plaut. As. 3, 1, 9:

    omnis administratio belli consistit,

    Caes. B. C. 2, 12:

    vel concidat omne caelum omnisque terra consistat necesse est,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    forensium rerum labor et ambitionis occupatio constitisset,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    usura,

    id. Att. 6, 1, 7: diarroia, id. Fam. 7, 26, 2; cf.:

    videndum, morbus an increscat, an consistat, an minuatur,

    remains unchanged, Cels. 3, 2; and:

    cursus pituitae,

    id. 6, 6:

    cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum,

    Liv. 21, 49, 1:

    cum bellum Ligustinum ad Pisas constitisset,

    id. 35, 4, 1; 22, 32, 4:

    infractaque constitit ira,

    Ov. M. 6, 627:

    Gaius ejusque posteri in equestri ordine constitere usque ad Augusti patrem,

    Suet. Aug. 2; cf.:

    maledictum, quod intra verba constitit,

    stopped at, went no farther than, Quint. Decl. 279.
    Consisto as v.
    a. = constituo formerly stood Lucr. 6, 11; Sall. J. 49, 6; but these passages are corrected in recent editions. It is now found only Gell. 5, 10, 9, a doubtful passage, where Hertz reads: cum ad judices coniiciendae [consistendae] causae gratiā venissent.

    Lewis & Short latin dictionary > consisto

  • 6 sisto

    sisto, stĭti (Charis. p. 220, and Diom. p. 369, give steti for both sisto and sto, confining stiti to the compounds of both. But steti, as perfect of sisto, is late jurid. Lat., and perh. dub.;

    for steterant,

    Verg. A. 3, 110;

    steterint,

    id. ib. 3, 403; Liv. 8, 32, 12, belong to stare; cf. also Gell. 2, 14, 1 sqq.; and v. Neue, Formenl. 2, 461 sq.), stătum [root stă, strengthened by reduplication; cf. histêmi], used in two general senses, I. To cause to stand, place, = colloco, pono; II. To stand, be placed, = sto.
    I.
    Sistere, in gen., = collocare (in class. prose only in the partic. uses, v. A. 4. C. and D., infra).
    A.
    Causative, with acc.
    1.
    To place = facere ut stet; constr. with in and abl., with abl. alone, and with ad, super, etc., and acc.:

    O qui me gelidis in vallibus Haemi Sistat,

    Verg. G. 2, 489:

    tertia lux classem Cretaeis sistet in oris,

    id. A. 3, 117 (classis stat;

    v. sto): inque tuo celerem litore siste gradum,

    Ov. H. 13, 102 (cf. infra, III. 2. A.):

    jaculum clamanti (al. clamantis) sistit in ore,

    plants the dart in his face, Verg. A. 10, 323:

    disponit quas in fronte manus, medio quas robore sistat,

    Stat. Th. 7, 393:

    (equum ligneum) sacratā sistimus arā,

    Verg. A. 2, 245:

    aeternis potius me pruinis siste,

    Stat. Th. 4, 395: ut stata (est) lux pelago, as soon as light was set ( shone) on the sea, id. ib. 5, 476:

    victima Sistitur ante aras,

    Ov. M. 15, 132:

    quam (suem) Aeneas ubi... sistit ad aram,

    Verg. A. 8, 85:

    post haec Sistitur crater,

    Ov. M. 8, 669: vestigia in altero (monte) sisti (non posse), that no footprints can be placed ( made) on the other mountain, Plin. 2, 96, 98, § 211:

    cohortes expeditas super caput hostium sistit,

    Tac. H. 3, 77; cf. id. A. 12, 13; Stat. Th. 4, 445; Sil. 4, 612. —
    2.
    To place, as the result of guidance or conveyance; hence, to convey, to send, lead, take, conduct to, = facere ut veniat; constr. with in and abl., with abl. alone, and with advv. of place: officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., Ov. M. 9, 109:

    terrā sistēre petitā,

    id. ib. 3, 635:

    (vos) facili jam tramite sistam,

    Verg. A. 6, 676:

    ut eum in Syriā aut Aegypto sisterent orabat,

    to convey him to, Tac. H. 2, 9.—So with hic (= in with abl.) or huc (= in with acc.):

    hic siste patrem,

    Sen. Phoen. 121:

    Annam huc siste sororem,

    Verg. A. 4, 634.—
    3.
    To place an army in order of battle, draw up, = instruere:

    aciem in litore sistit,

    Verg. A. 10, 309; cf.:

    sistere tertiam decimam legionem in ipso aggere jubet,

    Tac. H. 3, 21.—
    4.
    Se sistere = to betake one's self, to present one's self, to come (so twice in Cicero's letters):

    des operam, id quod mihi affirmasti, ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas,

    Cic. Att. 3, 25:

    te vegetum nobis in Graeciā sistas,

    id. ib. 10, 16, 6 (cf. infra, E.):

    hic dea se primum rapido pulcherrima nisu Sistit,

    Verg. A. 11, 853.—
    5.
    With two acc. (cf.: praesto, reddo) = to cause to be in a certain condition, to place, etc.; often with dat. of interest (ante- and post-class., and poet.; cf.

    supra, 4.): ego vos salvos sistam,

    I will place you in safety, see you to a safe place, Plaut. Rud. 4, 4, 5:

    omnia salva sistentur tibi,

    all will be returned to you in good order, id. ib. 5, 3, 3; so,

    suam rem sibi salvam sistam,

    id. Poen. 5, 2, 123; cf.:

    rectius tacitas tibi res sistam, quam quod dictum est mutae mulieri,

    will keep your secrets, id. ib. 4, 2, 54:

    neque (dotem) incolumem sistere illi, et detraxe autument,

    that you deliver it entire to her, id. Trin. 3, 3, 15:

    cum te reducem aetas prospera sistet,

    Cat. 64, 238: tu modo servitio vacuum me siste (= praesta) superbo, set me free from, Prop. 4, 16 (3, 17), 42:

    tutum patrio te limine sistam,

    will see you safe home, Verg. A. 2, 620:

    praedā onustos triumphantesque mecum domos reduces sistatis,

    Liv. 29, 27, 3 Weissenb. ad loc.:

    Pelasgis siste levem campum,

    Stat. Th. 8, 328:

    modo se isdem in terris victorem sisterent,

    Tac. A. 2, 14:

    operā tuā sistas hunc nobis sanum atque validum,

    give him back to us, safe and sound, Gell. 18, 10, 7: ita mihi salvam ac sospitem rempublicam sistere in suā sede liceat, Aug. ap. Suet. Aug. 28.—
    b.
    Neutr, with double nom., = exsistere, to be, to become: judex extremae sistet vitaeque necisque, he will become a judge, etc., Manil. 4, 548 (dub.):

    tempora quod sistant propriis parentia signis,

    id. 3, 529 (dub.; al. sic stant; cf. infra, II.).—
    B.
    As neuter verb, to stand, rest, be placed, lie ( poet.);

    constr. like sto: ne quis mihi obstiterit obviam, nam qui obstiterit, ore sistet,

    will lie on his face, Plaut. Capt. 4, 2, 13 Brix ad loc.: (nemo sit) tantā gloriā... quin cadat, quin capite sistat, will be placed or stand on his head, id. Curc. 2, 3, 8:

    ibi crebro, credo, capite sistebant cadi,

    id. Mil. 3, 2, 36 Lorenz (Brix, hoc illi crebro capite):

    ipsum si quicquam posse in se sistere credis,

    to rest upon itself, Lucr. 1, 1057:

    neque posse in terrā sistere terram,

    nor can the earth rest upon itself, id. 2, 603:

    at conlectus aquae... qui lapides inter sistit per strata viarum,

    id. 4, 415:

    incerti quo fata ferant, ubi sistere detur,

    to rest, to stay, Verg. A. 3, 7; cf.:

    quaesitisque diu terris, ubi sistere detur,

    Ov. M. 1, 307. —
    C.
    As jurid. term.
    1.
    In both a causative and neuter sense = to produce in court, or to appear in court after being bound over by the judge or by promise to the adversary (vadimonium); constr. either absol. or with the dat. of the adversary to whom the promise is made (alicui sisti), to appear upon somebody's demand; also, in judicio sisti. The present active is either used reflexively (se sistere = to appear), or with a transitive object (sistere aliquem = to produce in court one in whose behalf the promise has been made). The present passive, sisti, sistendus, sistitur, = to appear or to be produced. The perfect act., stiti, stitisse, rarely the perfect passive, status sum, = to have appeared, I appeared. So in all periods of the language:

    cum autem in jus vocatus fuerit adversarius, ni eo die finitum fuerit negotium, vadimonium ei faciendum est, id est ut promittat se certo die sisti,

    Gai. 4, 184:

    fit ut Alfenus promittat, Naevio sisti Quinctium,

    that Quinctius would be forthcoming upon Naevius's complaint, Cic. Quint. 21, 67; cf. id. ib. 8, 30 (v. infra, B.):

    testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse,

    id. ib. 6, 25:

    quin puellam sistendam promittat (= fore ut puella sistatur in judicio),

    Liv. 3, 45, 3:

    interrogavit quisquam, in quem diem locumque vadimonium promitti juberet, et Scipio manum ad ipsam oppidi, quod obsidebatur, arcem protendens: Perendie sese sistant illo in loco,

    Gell. 7, 1, 10:

    si quis quendam in judicio sisti promiserit, in eādem causā eum debet sistere,

    Dig. 2, 11, 11:

    si servum in eādem causā sistere promiserit, et liber factus sistatur,... non recte sistitur,

    ib. 2, 9, 5:

    sed si statu liberum sisti promissum sit, in eādem causā sisti videtur, quamvis liber sistatur,

    ib. 2, 9, 6:

    cum quis in judicio sisti promiserit, neque adjecerit poenam si status non esset,

    ib. 2, 6, 4:

    si quis in judicio secundum suam promissionem non stitit,

    ib. 2, 11, 2, § 1; cf. ib. 2, 5, 1; 2, 8, 2; 2, 11, 2, § 3.—
    2.
    Vadimonium sistere, to present one's self in court, thus keeping the solemn engagement (vadimonium) made to that effect; lit., to make the vadimonium stand, i. e. effective, opp. deserere vadimonium = not to appear, to forfeit the vadimonium. The phrase does not occur in the jurists of the Pandects, the institution of the vadimonium being abolished by Marcus Aurelius. It is found in the following three places only: quid si vadimonium capite obvoluto stitisses? Cat. ap. Gell. 2, 14, 1: ut Quinctium sisti Alfenus promitteret. Venit Romam Quinctius;

    vadimonium sistit,

    Cic. Quint. 8, 30:

    ut nullum illa stiterit vadimonium sine Attico,

    Nep. Att. 9; Gai. 4, 185; cf. diem sistere under status, P. a. infra.—
    D.
    Transf., out of judicial usage, in gen., = to appear or present one's self, quasi ex vadimonio; constr. absol. or with dat. of the person entitled to demand the appearance:

    ubi tu es qui me vadatus's Veneriis vadimoniis? Sisto ego tibi me, et mihi contra itidem ted ut sistas suadeo (of a lover's appointment),

    Plaut. Curc. 1, 3, 5; so,

    tibi amatorem illum alacrem vadimonio sistam,

    produce, App. M. 9, p. 227, 14:

    nam promisimus carnufici aut talentum magnum, aut hunc hodie sistere,

    Plaut. Rud. 3, 4, 73:

    vas factus est alter ejus sistendi, ut si ille non revertisset, moriendum esset sibi,

    Cic. Off. 3, 10, 45. —
    E.
    Fana sistere, acc. to Festus anciently used, either = to place ( secure and fix places for) temples in founding a city, or to place the couches in the lectisternia:

    sistere fana, cum in urbe condendā dicitur, significat loca in oppido futurorum fanorum constituere: quamquam Antistius Labeo, in commentario XV. juris pontificii ait fana sistere esse lectisternia certis locis et diebus habere,

    Fest. p. 267 Lind. To this usage Plaut. perh. alludes:

    apud illas aedis sistendae mihi sunt sycophantiae,

    the place about that house I must make the scene of my tricks, Plaut. Trin. 4, 2, 25.—
    F.
    Sistere monumenta, etc., or sistere alone, to erect statues, etc. (= statuere; post-class. and rare;

    mostly in Tac.): ut apud Palatium effigies eorum sisteret,

    Tac. A. 15, 72:

    cum Augustus sibi templum sisti non prohibuisset,

    id. ib. 4 37:

    at Romae tropaea de Parthis arcusque sistebantur,

    id. ib. 15, 18:

    monuere ut... templum iisdem vestigiis sisteretur,

    id. H. 4, 53:

    sistere monumenta,

    Aus. Ep. 24, 55: Ast ego te... Carthaginis arce Marmoreis sistam templis (cf. histanai tina), Sil. 8, 231; v. statuo.
    II.
    Sistere = to cause what is tottering or loose to stand firm, to support or fasten; and neutr., to stand firm.
    A.
    Causative (rare;

    perh. not in class. prose) = stabilire: sucus... mobilis (dentes) sistit,

    Plin. 20, 3, 8, § 15; and trop.: hic (Marcellus) rem Romanam magno turbante tumultu Sistet (cf.: respublica stat;

    v. sto),

    Verg. A. 6, 858; cf.:

    non ita civitatem aegram esse, ut consuetis remediis sisti posset,

    Liv. 3, 20, 8 (where sisti may be impers.; v. infra, III. C.).—
    B.
    Neutr., to stand firm, to last, = stare:

    nec mortale genus, nec divum corpora sancta Exiguom possent horai sistere tempus,

    Lucr. 1, 1016: qui rem publicam sistere negat posse, nisi ad equestrem ordinem judicia referantur, Cotta ap. Cic. Verr. 2, 3, 96, § 223.—
    2.
    Neutr., to stand firm, to resist:

    nec quicquam Teucros Sustentare valet telis, aut sistere contra,

    Verg. A. 11, 873; so with dat. = resistere:

    donec Galba, inruenti turbae neque aetate neque corpore sistens, sella levaretur,

    Tac. H. 1, 35; cf. sisti = resistere, III. B. 1. f. infra.
    III.
    Sistere = to stand still, and to cause to stand still.
    A.
    Neutr. = stare (rare; in Varr., Tac., and the poets).
    a.
    To stand still:

    solstitium dictum est quod sol eo die sistere videatur,

    Varr. L. L. 5, p. 53 (Bip.):

    sistunt amnes,

    Verg. G. 1, 479:

    incurrit, errat, sistit,

    Sen. Herc. Oet. 248.—
    b.
    To remain, stop:

    Siste! Quo praeceps ruis?

    Sen. Thyest. 77; id. Oedip. 1050:

    vis tu quidem istum intra locum sistere?

    will you remain in that position? Tac. A. 4, 40.—
    c.
    Trop., to stop, not to go any farther:

    depunge, ubi sistam,

    Pers. 6, 79:

    nec in Hectore tracto sistere,

    to stop at the dragging of Hector, Stat. Achill. 1, 7.—
    d.
    To cease (dub.):

    hactenus sistat nefas' pius est,

    if his crime ceases here, he will be pious, Sen. Thyest. 744 (perh. act., to stop, end).—
    B.
    Causative (not ante-Aug.; freq. in Tac., Plin., and the poets).
    1.
    To arrest, stop, check an advancing motion.
    a.
    With gradum:

    plano sistit uterque gradum,

    arrest their steps, Prop. 5 (4), 10, 36; Verg. A. 6, 465:

    siste properantem gradum,

    Sen. Herc. Fur. 772:

    repente sistunt gradum,

    Curt. 4, 6, 14. —With pedem, Ov. R. Am. 80.—
    b.
    With fugam, to stop, stay, check, stem, arrest the flight:

    fugam foedam siste,

    Liv. 1, 12, 5:

    si periculo suo fugam sistere posset,

    id. 30, 12, 1; so Curt. 8, 14, 37; 4, 16, 2; 8, 3, 2; Tac. A. 12, 39.—
    c.
    Of vehicles, horses, etc.:

    esseda siste,

    Prop. 2, 1, 76:

    equos,

    Verg. A. 12, 355:

    quadrijugos,

    Stat. Achill. 2, 429; so id. Th. 5, 364.—
    d.
    With iter, to arrest the advance of an army, to halt:

    exercitus iter sistit,

    Tac. H. 3, 50.—
    e.
    With bellum, to halt (cf. infra, D.):

    Aquilejae sisti bellum expectarique Mucianum jubebat,

    Tac. H. 3, [p. 1712] 8.—
    f.
    Of living objects, in gen.
    (α).
    To arrest their course, make them halt:

    aegre coercitam legionem Bedriaci sistit,

    Tac. H. 2, 23:

    festinantia sistens Fata,

    staying the hurrying Fates, Stat. S. 3, 4, 24.—So, se sistere with ab, to desist from:

    non prius se ab effuso cursu sistunt,

    Liv. 6, 29, 3; hence, to arrest by wounding, i. e. to wound or kill:

    aliquem cuspide,

    Sil. 1, 382; 1, 163; so,

    cervum vulnere sistere,

    id. 2, 78.—
    (β).
    To stop a hostile attack of persons, to resist them, ward them off:

    ut non sisterent modo Sabinas legiones, sed in fugam averterent,

    Liv. 1, 37, 3:

    ibi integrae vires sistunt invehentem se jam Samnitem,

    id. 10, 14, 18:

    nec sisti vis hostium poterat,

    Curt. 5, 3, 11:

    nec sisti poterant scandentes,

    Tac. H. 3, 71; 5, 21. —
    g.
    Trop., to stop the advance of prices:

    pretia augeri in dies, nec mediocribus remediis sisti posse,

    Tac. A. 3, 52.—
    2. a.
    Of water:

    sistere aquam fluviis,

    Verg. A. 4, 489:

    amnis, siste parumper aquas,

    Ov. Am. 3, 6, 2:

    quae concita flumina sistunt,

    id. M. 7, 154:

    sistito infestum mare,

    calm, Sen. Agam. 523; cf. Ov. M. 7, 200; id. H. 6, 87; Plin. 28, 8, 29, § 118.—
    b.
    Of blood and secretions:

    (ea) quibus sistitur sanguis parari jubet,

    Tac. A. 15, 54:

    sanguinem,

    Plin. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239; 27, 4, 5, § 18:

    haemorrhoidum abundantiam,

    id. 27, 4, 5, § 19:

    fluctiones,

    id. 20, 8, 27, § 71, 34, 10, 23, § 105; 35, 17, 57, § 195:

    nomas,

    id. 30, 13, 39, § 116; 24, 16, 94, § 151:

    mensis,

    id. 23, 6, 60, § 112:

    vomitiones,

    id. 20, 20, 81, § 213:

    alvum bubus,

    id. 18, 16, 42, § 143:

    alvum,

    stop the bowels, id. 23, 6, 60, § 113; 22, 25, 59, § 126; 20, 5, 18, § 37:

    ventrem,

    id. 20, 23, 96, § 256; Mart. 13, 116.—
    3.
    To arrest the motion of life, make rigid:

    ille oculos sistit,

    Stat. Th. 2, 539.—
    4.
    To end, put an end to (= finem facere alicui rei); pass., to cease:

    querelas,

    Ov. M. 7, 711:

    fletus,

    id. ib. 14, 835:

    lacrimas,

    id. F. 1, 367; 480; 6, 154:

    minas,

    id. Tr. 1, 2, 60:

    opus,

    id. H. 16 (17), 266; id. M. 3, 153:

    labores,

    id. ib. 5, 490:

    furorem,

    Stat. Th. 5, 663:

    furialem impetum,

    Sen. Med. 157; id. Agam. 203:

    pace tamen sisti bellum placet,

    Ov. M. 14, 803:

    antequam summa dies spectacula sistat,

    id. F. 4, 387:

    sitim sistere,

    to allay, id. P. 3, 1, 18:

    nec primo in limine sistit conatus scelerum,

    suppresses, Stat. S. 5, 2, 86:

    ruinas,

    to stop destruction, Plin. Pan. 50, 4:

    ventum,

    to ward off, turn the wind, id. Ep. 2, 17, 17;

    (motus terrae) non ante quadraginta dies sistuntur, = desinunt,

    Plin. 2, 82, 84, § 198.—
    5.
    Sistere with intra = to confine, keep within:

    transgresso jam Alpes Caecina, quem sisti intra Gallias posse speraverant,

    Tac. H. 2, 11:

    dum populatio lucem intra sisteretur,

    provided the raids were confined to day-time, id. A. 4, 48. —
    C.
    Impers. and trop., to arrest or avoid an impending misfortune, or to stand, i. e. to endure; generally in the form sisti non potest (more rarely: sisti potest) = it cannot be endured, a disaster cannot be avoided or met (once in Plaut.; freq. in Liv.; sometimes in Tac.; cf., in gen., Brix ad Plaut. Trin. 720; Drak. ad Liv. 3, 16, 4; Weissenb. ad Liv. 2, 29, 8; Gronov. ad Liv. 4, 12, 6; Beneke ad Just. 11, 1, 6).
    1.
    Without a subject, res or a noun of general import being understood:

    quid ego nunc agam, nisi ut clipeum ad dorsum accommodem, etc.? Non sisti potest,

    it is intolerable, Plaut. Trin. 3, 2, 94:

    totam plebem aere alieno demersam esse, nec sisti posse nisi omnibus consulatur,

    Liv. 2, 29, 8:

    si domestica seditio adiciatur, sisti non posse,

    the situation will be desperate, id. 45, 19, 3:

    si quem similem priore anno dedissent, non potuisse sisti,

    id. 3, 9, 8:

    vixque concordiā sisti videbatur,

    that the crisis could scarcely be met, even by harmonious action, id. 3, 16, 4:

    qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse,

    these evils were endurable, id. 2, 44, 10: exercitum gravi morbo affectari, nec sisti potuisse ni, etc., it would have ended in disaster, if not, etc., id. 29, 10, 1:

    qui omnes populi si pariter deficiant, sisti nullo modo posse,

    Just. 11, 1, 6 Gronov. ad loc.; cf. Liv. 3, 20, 8 supra, II. A. 1.— Rarely with a subject-clause understood: nec jam sisti poterat, and it was no longer tolerable, i. e. that Nero should disgrace himself, etc., Tac. A. 14, 14.—
    2.
    Rarely with quin, to prevent etc. (pregn., implying also the stopping of something; cf.

    supra, III. B. 1.): neque sisti potuit quin et palatium et domus et cuncta circum haurirentur (igni),

    Tac. A. 15, 39.—Hence, stătus, a, um, P. a., as attribute of nouns, occurs in several conventional phrases, as relics of archaic usage.
    A.
    Status (condictusve) dies cum hoste, in the XII. Tables, = a day of trial fixed by the judge or agreed upon with the adversary;

    esp., a peregrinus (= hostis),

    Cic. Off. 1, 12, 37. It presupposes a phrase, diem sistere, prob.=vadimonium sistere (v. supra, I. C. 2.). Such an appointment was an excuse from the most important public duties, even for soldiers from joining the army, Cinc. ap. Gell. 16, 4, 4.—

    Hence, transf.: si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum quo imperant,

    i. e. under all circumstances we must go, Plaut. Curc. 1, 1, 5.—
    B.
    In certain phrases, appointed, fixed, regular (cf. statutus, with which it is often confounded in MSS.):

    status dies: tres in anno statos dies habere quibus, etc.,

    Liv. 39, 13, 8:

    stato loco statisque diebus,

    id. 42, 32, 2; so id. 5, 52, 2; 27, 23 fin.:

    stato lustri die,

    Sen. Troad. 781:

    status sacrificii dies,

    Flor. 1, 3, 16:

    statum tempus, statā vice, etc.: lunae defectio statis temporibus fit,

    Liv. 44, 37 init.; so id. 28, 6, 10:

    stato tempore,

    Tac. A. 12, 13; id. H. 4, 81; Plin. 11, 37, 65, § 173:

    stata tempora (partus),

    Stat. Achill. 2, 673:

    adeo in illā plagā mundus statas vices temporum mutat,

    Curt. 8, 19, 13; so id. 9, 9, 9; 5, 1, 23; so, feriae, etc.: feriae statae appellabantur quod certo statutoque die observarentur, Paul. ex Fest. p. 69 Lind.:

    stata quinquennia,

    Stat. S. 5, 3, 113:

    stata sacra or sacrificia: stata sacrificia sunt quae certis diebus fieri debent,

    Fest. p. 264 Lind.:

    proficiscuntur Aeniam ad statum sacrificium,

    Liv. 40, 4, 9; 23, 35, 3; 5, 46, 2; 39, 13, 8; Cic. Mil. 17, 45:

    solemne et statum sacrificium (al. statutum),

    id. Tusc. 1, 47, 113; so Liv. 23, 35, 3:

    stata sacra,

    Ov. F. 2, 528; Stat. Th. 1, 666:

    stata foedera,

    id. ib. 11, 380:

    status flatus,

    Sen. Ben. 4, 28:

    stati cursus siderum,

    Plin. 18, 29, 69, § 291 (different: statae stellae = fixed stars, Censor. D. N. 8, belonging to II. 2. supra): statae febres, intermittent fevers, returning regularly, Plin. 28, 27, 28, § 107.—
    C.
    Moderate, average, normal:

    inter enim pulcherrimam feminam et deformissimam media forma quaedam est, quae et a nimio pulcritudinis periculo et a summo deformitatis odio vacat, qualis a Q. Ennio perquam eleganti vocabulo stata dicitur...Ennius autem eas fere feminas ait incolumi pudicitia esse quae statā formā forent,

    Gell. 5, 11, 12 -14 (v. Enn. Trag. p. 133 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > sisto

  • 7 claudicō

        claudicō —, —, āre, v. n.    [claudus], to limp, halt, be lame: ex volnere.—Fig., to halt, waver, be wanting, be defective: tota res claudicat: in ullo officio: si quid in nostrā oratione claudicat.
    * * *
    claudicare, claudicavi, claudicatus V INTRANS
    limp, be lame; waver, incline to one side; be defective/deficient/fall short

    Latin-English dictionary > claudicō

  • 8 re-sistō

        re-sistō stitī, —, ere,    to stand back, remain standing, stand still, halt, stop, stay, stay behind, remain, continue: Resiste! Halt! T.: ad haec revocantis verbis resistit, O.: restitere Romani, tamquam caelesti voce iussi, L.: ibi, Cs.: in regno, Cs.: nihil est ubi lapsi resistamus, make a stand again: pugnandi causā, Cs.: nec ante restitit, quam, etc., L.: cernes saepe resistere equos, O.— Fig., to pause, stop, stay: nec resistet (vita) extra forīs in hoc, pause here: Ad thalami clausas forīs, O.: mediā in voce, V.—In war, to withstand, oppose, resist, make opposition: resistere neque deprecari, Cs.: aegre, Cs.: caeco Marte, V.: ibi, S.: resistendi occasio, Cu.: eādem ratione quā pridie ab nostris resistitur, Cs.: cum legiones hostibus resisterent, Cs.: signa inferentibus, Cs.: ei in acie, N.—To resist, oppose, reply, contend against: restitit et pervicit Cato: resistentibus collegis, S.: vi contra vim, L.: cum a Cottā acriter resisteretur, Cs.: vix deorum opibus, quin obruatur Romana res, resisti posse, L.: consilia, quibus illi tribuno pro re p. restitissem: defensioni, i. e. reply: factioni inimicorum, S.: sceleri, O.: omnibus his (sententiis) resistitur, Cs.: cui nec virtute resisti potest, O.: ne pestis removeretur: domus potuit resistere tanto Indeiecta malo, O.: vis tribunicia libidini restitit consulari.—Fig., to stand up again, rise again: post ex fluvio fortuna resistet, Enn. ap. C.

    Latin-English dictionary > re-sistō

  • 9 resisto

    rĕ-sisto, stĭti, 3, v. n.
    I.
    To stand back, remain standing anywhere (cf. resideo); to stand still, halt, stop, stay; to stay behind, remain, continue (class.; less freq. than consistere).
    A.
    Lit.: dabo mega kakon, nisi resistis... Mane... Mane atque asta, Plaut. Cas. 3, 6, 10; cf. id. Truc. 4, 2, 38; 41:

    Resiste!

    Stop! Halt! Ter. And. 2, 2, 7; id. Phorm. 5, 6, 10; Poët. ap. Sen. Ep. 89, 6:

    quaeso ubinam illic restitit miles modo?

    Plaut. Poen. 2, 22; cf.:

    ubi restiteras?

    id. Ps. 4, 1, 9:

    heus! heus! tibi dico, Chaerea, inquit, restiti,

    Ter. Eun. 2, 3, 46; 2, 3, 12:

    ubi ille saepius appellatus aspexit ac restitit,

    Caes. B. C. 2, 35; cf.:

    ad haec revocantis verba resistit,

    Ov. M. 1, 503:

    ad omnes municipiorum villarumque amoenitates,

    Tac. H. 2, 87:

    restitere Romani, tamquam caelesti voce jussi,

    Liv. 1, 12, 7:

    neque certum inveniri poterat, obtinendine Brundisii causā ibi remansisset... an inopiā navium ibi restitisset,

    Caes. B. C. 1, 25:

    postero die cum duabus legionibus in occulto restitit,

    id. B. G. 7, 35:

    Jubam revocatum finitimo bello restitisse in regno,

    id. B. C. 2, 38: Vettius negabat, se umquam cum Curione restitisse, that he had stopped (to talk), Cic. Att. 2, 24, 2 (al. constitisse):

    nihil est ubi lapsi resistamus,

    id. Mur. 39, 84:

    hostes dat in fugam, sic ut omnino pugnandi causă restiterit nemo,

    Caes. B. G. 5, 51 fin.:

    qui restitissent (sc. in urbe),

    Cic. Cat. 3, 2, 3; Liv. 37, 21:

    nec ante restitit, quam, etc.,

    id. 2, 59:

    cernes saepe resistere equos,

    Ov. Tr. 4, 2, 54.—
    b.
    Transf., of things:

    sidus nusquam resistens,

    Sen. Q. N. 1, praef. med.:

    rota,

    id. Med. 744:

    proluvies ventris,

    Col. 6, 7, 4.—
    B.
    Trop.:

    nec resistet (vita) extra fores limenque carceris,

    Cic. Tusc. 5, 28, 80:

    quod optabile, id expetendum: quod expetendum, laudabile: deinde reliqui gradus. Sed ego in hoc resisto,

    I stop at this, pause here, id. Fin. 4, 18, 50; cf. Quint. 9, 3, 55; cf.:

    ad thalami clausas, Musa, resiste fores,

    Ov. A. A. 2, 704:

    incipit effari mediāque in voce resistit,

    Verg. A. 4, 76:

    cursus ad singula vestigia resistit,

    Quint. 10, 7, 14:

    resistens ac salebrosa oratio,

    id. 11, 2, 46 Spald.:

    verba resistunt,

    Ov. H. 13, 121:

    in secundo loco,

    Plin. Pan. 10, 4.—
    II.
    To withstand, oppose, resist; to make opposition or resistance (so most freq.; cf.: repugno, adversor).
    A.
    Esp. in milit. lang., constr. usu. with dat. or absol.
    (α).
    With dat.:

    cum legiones hostibus resisterent,

    Caes. B. G. 2, 22:

    paulisper nostris,

    id. ib. 4, 14:

    venientibus, signa inferentibus,

    id. B. C. 1, 55; 1, 82 fin.:

    eruptionibus,

    id. B. G. 7, 24 fin.:

    repentinae Gallorum conjurationi,

    id. ib. 5, 27.— Pass. impers.:

    alicui in acie,

    Nep. Hann. 5, 4:

    neque ulla multitudine in unum locum coactā, resisti posse Romanis,

    Hirt. B. G. 8, 2. —
    (β).
    Absol.:

    resistere neque deprecari,

    Caes. B. G. 4, 7; 2, 23; 4, 12;

    5, 7 et saep.: acerrime,

    id. ib. 7, 62:

    audacius,

    id. ib. 2, 26:

    fortiter,

    id. ib. 3, 21:

    fortissime,

    id. ib. 4, 12:

    aegre,

    id. B. C. 3, 63:

    caeco Marte resistunt,

    Verg. A. 2, 335:

    nihil de resistendo cogitabat,

    Caes. B. C. 2. 34: ibi resistere ac propulsare, Sall. J. 51, 1:

    nedum resistendi occasionem fuerit habiturus,

    Curt. 7, 4, 4.— Impers. pass.:

    ab nostris eādem ratione quā pridie resistitur,

    Caes. B. G. 5, 40; so,

    resisti,

    id. ib. 1, 37; id. B. C. 3, 63.—
    B.
    In gen.:

    omnia consilia consulatūs mei, quibus illi tribuno plebis pro re publicā restitissem,

    Cic. de Or. 2, 11, 48:

    alicui rei publicae causā,

    id. Fam. 5, 2, 6:

    injuriis,

    id. ib. 1, 5, b, 2:

    fortiter dolori ac fortunae,

    id. ib. 5, 17, 3; cf.:

    vix dolori,

    id. ib. 4, 6, 1:

    defensioni,

    i. e. to reply to, id. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    factioni inimicorum,

    Sall. C. 34, 2:

    sceleri,

    Ov. M. 10, 322:

    resistere et repugnare contra veritatem non audet,

    Cic. Rosc. Com. 17, 51.— Impers. pass.:

    omnibus his (sententiis) resistitur,

    Caes. B. C. 1, 4; Cic. Lael. 12, 41; Quint. 4, 2, 14; 6, 4, 10:

    cui nec virtute resisti potest,

    Ov. M. 9, 200 al. — Absol.: restitit et pervicit Cato, Cic. Att. 2, 1, 8; Caes. B. C. 3, 21:

    resistentibus collegis,

    Sall. J. 37, 2:

    patricii contra vi resistunt,

    Liv. 3, 13 Drak. N. cr.:

    ne qua sibi statua poneretur, restitit,

    Nep. Att. 3, 2.— Impers. pass.:

    cum a Cottā primisque ordinibus acriter resisteretur,

    Caes. B. G. 5, 30:

    vix deorum opibus, quin obruatur Romana res, resisti posse,

    Liv. 4, 43. —
    b.
    Transf., of things:

    (plaustra) adversus tempestatem nocentem non resistunt,

    Varr. R. R. 1, 13, 2; cf.:

    (fundamenta) valenter resistent contra ea, quae, etc.,

    Col. 1, 5, 9:

    (Symplegades) Quae nunc immotae perstant ventisque resistunt,

    Ov. M. 15, 339; cf.:

    indejecta domus tanto malo,

    id. ib. 1, 288:

    radices frigori,

    Plin. 19, 5, 23, § 68:

    silex vehementer igni,

    id. 36, 22, 49, § 169:

    haec gemmarum genera scalpturae,

    id. 37, 7, 30, § 104. — Hence, of medicines, to resist, act against a disease:

    amiantus veneficiis resistit omnibus,

    Plin. 36, 19, 31, § 139; 23, 8, 80, § 152; 30, 11, 28, § 93 al.:

    vis tribunicia libidini restitit consulari,

    Cic. Agr. 2, 6.— Absol.:

    ut ripae fluminis cedunt aut prominentia montium resistunt,

    projecting mountains advance into it, Tac. A. 2, 16:

    ni vis humana resistat,

    Lucr. 5, 207:

    mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas mens eorum est,

    Caes. B. G. 3, 19 fin.
    III.
    To rise again (very rare, and only trop.; syn. resurgo): post ex fluvio fortuna resistet, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.):

    nihil est jam, unde nos reficiamus, aut ubi lapsi resistamus,

    we can raise ourselves up, rise again, Cic. Mur. 39, 84.

    Lewis & Short latin dictionary > resisto

  • 10 subsisto

    sub-sisto, stĭti, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to take a stand or position, to stand still, remain standing; to stop, halt.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    reliqui in itinere substiterant,

    Caes. B. C. 2, 41:

    in locis campestribus,

    id. ib. 1, 79:

    in eodem loco,

    Hirt. B. G. 8, 16: ad insulam Tauridem, Auct. B. Alex. 45, 1: circa ima (opp. ad summa niti), Quint. prooem. § 20.— Absol.:

    quo proelio sublati Helvetii audacius subsistere... coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 15:

    substitit Aeneas et se collegit in arma,

    Verg. A. 12, 491; 12, 622; Petr. 111, 8; 115, 8; Plin. 8, 4, 5, § 9:

    in aliquo flexu viae... occultus subsistebat,

    stationed himself in ambush, Liv. 22, 12; so,

    occultus,

    id. 9, 23.—
    b.
    Of things:

    substitit unda,

    Verg. A. 8, 87:

    amnis,

    Plin. Pan. 30, 4:

    lacrimae,

    Quint. 11, 1, 54:

    ros salsus in alarum sinu,

    Plin. 27, 9, 47, § 71:

    subsistit radius cubiti,

    remains in its place, Cels. 8, 16:

    substitit auspicii lingua timore mali,

    Ov. H. 13, 86.—
    2.
    In partic.
    a.
    To stay, tarry, abide, remain in a place:

    locus ubi nationum subsisterent legati,

    Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:

    erimus ibi die dedicationis: subsistemus fortasse et sequenti,

    Plin. Ep. 4, 1, 6:

    intra tecta (opp. in aperto vagari),

    id. ib. 6, 16, 15:

    ut eā die domi subsisteret, orabat,

    Vell. 2, 57, 2.—
    b.
    Esp. (late Lat.), to remain alive, Dig. 34, 4, 30, § 3; Vulg. Job, 32, 22.—
    c.
    To make a stand, i. e. to stand firm, hold out; to withstand, oppose, resist:

    nisi suffulcis firmiter, Non potes subsistere,

    Plaut. Ep. 1, 1, 78: Hannibali atque ejus armis, Liv. 27, 7:

    clipeo juvenis,

    Verg. A. 9, 806.—
    (β).
    Of things:

    quod neque ancorae funesque subsisterent, neque, etc.,

    stood, held out, Caes. B. G. 5, 10.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to stop, halt, pause; to stay, continue, remain, subsist:

    subsistere (in dicendo),

    Quint. 4, 5, 20; Ov. M. 12, 147:

    subsistit omnis sententia,

    Quint. 8, 5, 27:

    altius ibunt qui ad summa nitentur, quam qui circa ima substiterint,

    id. 1, prooem. 20:

    intra priorem paupertatem subsistere,

    Tac. A. 12, 53: equitum nomen subsistebat in turmis equorum publicorum, still remains or subsists only in, etc., Plin. 33, 1, 7, § 30:

    servum quoque et filium familias procuratorem posse habere aiunt: et quantum ad filium familias, verum est: in servo subsistimus,

    we pause, hesitate, are in doubt, Dig. 3, 3, 33; 12, 1, 32.—
    2.
    In partic.
    a.
    To stand still permanently, i. e. to come to a stop, to cease:

    substitit ut clamor pressus gravitate regentis,

    Ov. M. 1, 207:

    ingeniumque meis substitit omne malis,

    id. H. 15, 196: si nihil refert, brevis an longa sit ultima, idem pes erit;

    verum nescio quo modo sedebit hoc, illud subsistet,

    Quint. 9, 4, 94.—
    b.
    (Acc. to A. 2. c.) To stand, withstand, be adequate to, sustain, support a thing: non si Varronis thesauros haberem, subsistere sumptui possem, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 5: tantis periclis, Claud. ap. Eutr. 2, 368:

    liti,

    Dig. 21, 2, 62, § 1.—
    c.
    To stand by, support any one (Appuleian):

    meis extremis aerumnis subsiste,

    App. M. 11, p. 257, 39; so id. ib. 2, p. 126, 23; 3, p. 139, 28; 5, p. 167, 9; 6, p. 174, 14. —
    d.
    To stand or hold good, to subsist (late Lat.):

    non eo minus sententia adversus te latā juris ratione subsistit,

    Cod. Just. 2, 13, 14; 7, 2, 11.—
    e.
    To withstand, make resistance:

    aut hanc esse veram religionem, cui ad vincendum tanta vis inest, aut illam falsam, quae subsistere non potest,

    Lact. 4, 27, 6.—
    II.
    Act. (acc. to I. A. 2. c.), to make a stand against, withstand, encounter any one (very rare):

    praepotentem armis Romanum subsistere,

    Liv. 9, 31:

    feras,

    id. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > subsisto

  • 11 clūdō

        clūdō    see claudo.
    * * *
    I
    cludere, clusi, clusus V INTRANS
    limp, halt; be weak, be imperfect
    II
    cludere, clusi, clusus V TRANS
    close, shut, block up; conclude, finish; blockade, besiege; enclose; confine
    III

    Latin-English dictionary > clūdō

  • 12 con-quiēscō

        con-quiēscō quiēvī    (conquiēsti, C.; conquiēsse, L.), quiētus, ere, to find rest, rest, repose, be idle, be inactive: ut ne ad saxa quidem mortui conquiescant: ante iter confectum, to halt, Cs.: sub armis, Cs.: ex laboribus.—To go to sleep, take repose, take a nap: meridie, Cs.—To pause (in speaking): in conquiescendo. — To pause, stop: numquam ante, quam, etc.: nec conquiesse, donec, etc., L.—To stop, pause, rest, cease, be in repose: quando illius sica conquievit?: navigatio mercatorum, is closed: imbre conquiescente, L.: Italia a delectu, urbs ab armis. — Fig., to rest, be at peace, enjoy tranquillity: nec nocte nec interdiu, L.: aures convicio defessae: in nostris studiis.

    Latin-English dictionary > con-quiēscō

  • 13 contineō

        contineō tinuī, tentus, ēre    [com-+teneo], to hold together, bound, limit, comprise, enclose, surround, environ: ut trabes artē contineantur, Cs.: oppidum pons continebat, made a connection with, Cs.: hiberna milibus passuum C continebantur, were comprised within, Cs.: loci naturā continentur, are shut in, Cs.: artes inter se continentur, hang together: Zonarum trium contentus fine, O. —To keep together, keep in a body: uno in loco legiones, Cs.: navīs ibi, Cs.: exercitum, L.—To shut in, hem in, surround, hold: munitionibus contineri, Cs.: angustissime Pompeium, Cs.—To hold fast, keep, hold in place, retain: quod recepit: merces (opp. partiri): (naves) copulis continebantur, Cs.: parta a maioribus, Ta.—To keep, detain, shut in, hold, restrain, repress: manūs, keep hands off, T.: unde manum continuit? H.: sub pellibus milites, Cs.: nostros in castris, Cs.: ora frenis, Ph.: ventos carcere, O.: animam in dicendo: se domi, to stay: suo se loco, Cs.: agricolam si continet imber, keeps in doors, V.: suis intra munitionem, Cs.: alqm dextrā prehensum, V.: deprensum hostem, O.: gradum, to halt, V. — To comprise, contain, comprehend: in se vim caloris: genitalia corpora mundus, O.—Fig., to hold together, keep, retain: rem p.: Belgas in officio, Cs.: ceteros in armis, L.: eius hospitio contineri, N.—To hold back, detain, repress, check, curb, stay, stop, subdue: adpetitiones animi: insolentiam suam: Etruriam terrore, L.: animum a consuetā libidine, S.: hos flumina continebant, Cs.: manum iuventus Metu deorum, H.: se male, O.: vix me contineo, quin, etc., T.: non posse milites contineri, quin, etc., Cs.: vix contineor, refrain, T.: Quae vera audivi, keep to myself, T.: libros, keep back: odia tacitis nunc discordiis continentur, are confined within the limits of.—To comprehend, embrace, include, comprise: liber continet res gestas regum, N.: (comitia) rem militarem continent (i. e. in their jurisdiction), L.: fabula continet aestūs, H.: quo more caerimonia continetur, consists, Cs.: quae maxime rem continerent, the principal points, L.: forum, in quo aequitas continetur.
    * * *
    continere, continui, contentus V TRANS
    secure, maintain, sustain; fasten/hold in position; retain, keep safe, preserve; hinder, contain/shut in/confine; stay; restrain/hold back; comprise/form basis; keep/hold/hang together/fast; surround, enclose, contain, limit; concentrate

    Latin-English dictionary > contineō

  • 14 īn-sistō

        īn-sistō stitī, —, ere,    to set foot, take a stand, stand on, step on, tread on: firmiter, hold their ground, Cs.: ut proximi iacentibus insisterent, stepped upon, Cs.: vestigiis abeuntium, L.: huic (saxo) institerat frustra, O.: clamoso circo, occupy a place in, Iu.: insistebat in manu Cereris dextrā simulacrum: cingulus australis, in quo qui insistunt: digitis, on tiptoe, O.: limen, step upon, V.: vestigia plantis Institerat, V.: cineres, H.—To make a stand, halt, pause, stop, stand still: stellarum motūs insistunt: ut aut citius insistendum sit, aut longius procedendum: ille non poterit eodem modo insistere? hesitate: insistit, secum<*> que corde volutat, V.—To enter on, pursue, follow: quam insistam viam, T.: quā quaerere insistam viam? where shall I go to find<*> (him)? T.: iter, quod insistis, approbo, L.—To follow, pursue, press on: acrius hostis institit, N.: fugientibus, L.— Fig., to follow, pursue: viam domandi, V.: rationem pugnae, plan, Cs.: vestigiis laudum suarum, L.—To follow up, pursue, persist, insist, press vigorously, apply oneself, be busy about: sic institit ore, V.: importune: ad spolia legenda, L.: munus: viventi, H.: obsidioni, Cu.: orare dictatorem, ut, etc., L.: flagitare senatus institit Cornutum, ut, etc.: Iulium tueri, N.—To press upon, urge: dilataque tempora taedae Institerant, were at hand, O.: id bellum ipsis institit moenibus, was at, L.: singulis, dwell upon.

    Latin-English dictionary > īn-sistō

  • 15 interius

        interius adv.    [neut. of interior], in the inner part, on the inside, in the middle, within: oratio ne insistat interius, i. e. halt too soon: recondere, V.—Fig.: attendere, to look closely, Iu.

    Latin-English dictionary > interius

  • 16 sīgnum

        sīgnum ī, n    a mark, token, sign, indication, proof: ostendisti signa nutrici? (i. e. crepundia), T.: fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant: in amicis deligendis habere quasi signa et notas, quibus eos iudicarent, etc.: pecori signum inpressit, V.: nulla ad speluncum signa ferebant, footprints, V.: dicere deos gallis signum dedisse cantandi: color pudoris signum, T.: timoris signa mittere, display, Cs.: Magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam, T.: id erit signi me invitum facere, quod, etc.: quid signi?—A military standard, ensign, banner: signo amisso, Cs.: ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent, L.: Inter signa militaria, H.: signa sequi, to march in rank, S.: signa subsequi, to keep the order of battle, Cs.: signa servare, L.: ab signis discedere, to leave the ranks, Cs.: volonum exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: signa relinquere, to run away, S.: signa ferre, i. e. to decamp, Cs.: mota e castris signa eorum, qui, etc., i. e. an advance of the troops, etc., L.: Signa movet, advances, V.: ferte signa in hostem, attack, L.: signa constituere, halt, Cs.: signa proferre, advance, L.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, i. e. wheeled and attacked in two columns, Cs.: signa patriae inferens: qui signa contulit, engaged in close fight: conlatis signis, in regular battle: conlatis militaribus signis, having brought together, etc., Cs.: signa in laevum cornu confert, concentrates his troops, L.: signa transferre, to desert, Cs.: signa convellere, to take up the standards (from the ground), L.: legionem sub signis ducere, in rank and file: ante signa inter primores, in front of the army, L.—Esp., the standard of a cohort, ensign of a maniple (cf. aquila, the standard of the legion): cum fascīs, cum signa militaria (praemissa).—A cohort, maniple: unius signi milites, L.—A sign, signal, call, watchword, password: signum tubā dare, Cs.: receptui dare, L.: proeli exposcere, Cs.: concinere, Cs.: canere, S.: signum mittendis quadrigis dare (for the start in a race), L.: it bello tessera signum, V.—A sign, token, omen, prognostic, symptom: medici signa quaedam habent ex venis aegroti: Morborum signa docebo, V.: prospera signa dare, O.—An image, figure, statue, picture: Iovis Statoris: expressi voltūs per aënea signa, H.: palla signis auroque rigens, V. —A device on a seal, seal, signet: notum signum, imago avi tui, etc.: Imprimat his signa tabellis, H.: litterae integris signis praetoribus traduntur: volumen sub signo habere, under seal.—A sign in the heavens, constellation: signis omnibus ad principium steliisque revocatis: in signo Leonis: signorum obitūs ortūs, V.: pluviale Capellae, O.
    * * *
    battle standard; indication; seal; sign, proof; signal; image, statue

    Latin-English dictionary > sīgnum

  • 17 sub-sistō

        sub-sistō stitī, —, ere,    to take a stand, take position, stand still, remain standing, stop, halt: audacius, Cs.: Substitit Aeneas et se conlegit in arma, V.: occultus subsistebat, stationed himself in ambush, L.: positis pars utraque substitit armis, O.: substitit unda, V.: Substitit lingua timore, O.—To remain, abide, stay: circa Mesopotamiam, Cu.: diutius, Cu.: intra priorem paupertatem, Ta. —To make a stand, stand firm, hold out, withstand, oppose, resist: in Samnio adversus Caudinas legiones, L.: Hannibali atque eius armis, L.: clipeo iuvenis, V.: quod neque ancorae funesque subsisterent, neque, etc., held out, Cs.: praepotentem armis Romanum nec acies subsistere ullae poterant, L.—Fig., to come to a stop, end, pause, cease: Substitit clamor, O.

    Latin-English dictionary > sub-sistō

  • 18 consisto

    consistere, constiti, constitus V
    stop/stand/halt/cease; pause, linger; stop spreading/flowing; take a position; stand together/fast; consist of/be reckoned in; rest/depend upon; be unaltered; make a stand; stay, remain (fixed), stand still/erect/upright; correspond to; come about, exist; fall due (tax); be established; remain valid/applicable

    Latin-English dictionary > consisto

  • 19 pauso

    pausare, pausavi, pausatus V
    pause; halt; cease

    Latin-English dictionary > pauso

  • 20 strigo

    strigare, strigavi, strigatus V INTRANS
    halt, stop

    Latin-English dictionary > strigo

См. также в других словарях:

  • halt — halt …   Deutsch Wörterbuch

  • Halt — (from German: stop ) can refer to:*In computing, especially assembly language, a halt or stop command is a directive to cease the execution of a task. Some form of intervention is then required to start a process. In Unix halt is the command to… …   Wikipedia

  • halt — interj. Stai! opreşte! – cuv. germ. Trimis de gall, 07.05.2008. Sursa: DEX 98  HALT interj. v. ajunge, atât, basta, destul, gata, isprăveşte, încetează, punct, sfârşeşte, stai, stop, termină. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  halt …   Dicționar Român

  • halt — halt1 [hôlt] n. [orig. in phr. to make halt, transl. of Ger halt machen < imper. of halten (see HOLD1) + machen, MAKE2] 1. a stop, esp. a temporary one, as in marching; pause or discontinuance 2. a command to stop vi., vt. to come or br …   English World dictionary

  • Halt — bezeichnet: die Ellmauer Halt, einen Berg in Tirol im Eisenbahnwesen ein Signalbild an einem Hauptsignal den Imperativ zu Halten die Modalpartikel halt HALT ist Abkürzung für: High Accelerated Life Test, eine zerstörende Zuverlässigkeitsprüfung… …   Deutsch Wikipedia

  • halt — halt·ing·ness; spring·halt; string·halt; string·halt·ed; halt; halt·ing·ly; string·halt·ed·ness; …   English syllables

  • halt — [n] end, stoppage arrest, break, break off*, close, cutoff, freeze*, grinding halt, impasse, interruption, layoff, letup, pause, screaming halt*, screeching halt*, stand, standstill, stop, termination; concept 119 Ant. continuation, endurance, go …   New thesaurus

  • Halt — (h[add]lt), n. [Formerly alt, It. alto, G. halt, fr. halten to hold. See {Hold}.] A stop in marching or walking, or in any action; arrest of progress. [1913 Webster] Without any halt they marched. Clarendon. [1913 Webster] [Lovers] soon in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Halt — est une commande Unix standard permettant d éteindre le système depuis lequel elle est lancée. Elle fonctionne en fait en appelant la commande shutdown avec les arguments appropriés. L utilisation de la commande halt nécessite les droits d… …   Wikipédia en Français

  • halt — ¹halt eben, einfach, nun einmal; (ugs.): nun mal. ²halt anhalten, aufhören, bis hierher und nicht weiter, Ende, genug, keinen Schritt weiter, kein Wort mehr, nicht weiter, Schluss, stehen bleiben; (ugs.): aus, stopp. * * * halt:⇨eben(3) halt… …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Halt — Halt, a. [AS. healt; akin to OS., Dan., & Sw. halt, Icel. haltr, halltr, Goth. halts, OHG. halz.] Halting or stopping in walking; lame. [1913 Webster] Bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind. Luke xiv. 21. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»