sĕquĭus

* * *

sĕcus, n. indecl., v. sexus.

sĕcus.

Adj. [root seq- or secof sequor, q. v.], only comp. sĕquĭor, us, ōris, inferior, lower, worse (only post-class.; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 37, 3):

in sequiorem sexum,

App. M. 7, p. 192, 7:

sexus sequioris fetus,

id. ib. 10, p. 249, 33;

8, p. 206, 7: vitae sequioris,

Dig. 2, 15, 8, § 11:

fortuna sequior,

Amm. 18, 6, 6.—

Adv. (prop., following, later in rank or order, i. e. less than something mentioned before; hence, in gen.), otherwise, differently, not so; and esp. freq. with a negative (per litoten), not otherwise, i. e. even so, just so (opp. always to what is right, correct, or proper, not to what is wrong; cf. Krebs, Antibarb. p. 1056 sq.; for comp. forms, v. I. B. infra).

Posit. (freq. and class.;

syn. aliter): si illuc, quod volumus, eveniet, gaudebimus: Sin secus, patiemur animis aequis,

Plaut. Cas. 2, 6, 25:

si bonus est, obnoxius sum: sin secus est, faciam, uti jubes,

id. Trin. 4, 3, 57:

oratorum genera esse dicuntur tamquam poëtarum. Id secus est,

Cic. Opt. Gen. 1, 1; id. Rep. 1, 19, 32; cf. id. Att. 4, 17, 1:

(ille est) quem dudum dixi. Hoc si secus reperies, etc.,

Plaut. Capt. 3, 4, 92:

videsne, quod paulo ante secus tibi videbatur,

Cic. Rep. 1, 17, 26: magnum mehercule hominem, nemo dicet secus;

sed, etc.,

id. Brut. 85, 293:

quod si ita esset... ad amicitiam esset aptissimus: quod longe secus est,

id. Lael. 9, 29:

omnia longe secus,

id. Part. 5, 15:

videtote, quanto secus ego fecerim, Cato ap. Charis, p. 192 P.: nobis aliter videtur: recte secusne, postea,

whether rightly or not, right or wrong, Cic. Fin. 3, 13, 44:

recte an secus,

id. Pis. 28, 68; cf.:

honestis an secus amicis uteretur,

Tac. A. 13, 6 fin.:

pro bene aut secus consulto,

for good or ill, Liv. 7, 6; cf.:

prout bene ac (al. aut) secus cessit,

Plin. Pan. 44, 8:

prout opportune proprieque aut secus collocata sunt (verba),

Quint. 10, 2, 13:

(artes) utiles aut secus,

id. 2, 20, 1 et saep.—

With quam or atque: secus aetatem agerem, quam illi egissent, Cato ap. Charis, p. 195 P.; Ter. Phorm. 2, 3, 91:

ne quid fiat secus quam volumus quamque oportet,

Cic. Att. 6, 2, 2:

eadem sunt membra in utriusque disputatione, sed paulo secus a me atque ab illo partita,

id. de Or. 3, 30, 119.—

Non (nec) secus or haud secus (the latter not in Cic.), not otherwise, i. e. even so, just so:

educavit (eam) magna industria, Quasi si esset ex se nata, non multo secus,

Plaut. Cas. prol. 46; cf.:

fit obviam Clodio hora fere undecima aut non multo secus,

Cic. Mil. 10, 29:

quod non multo secus fieret,

id. Fam. 4, 9, 2:

bibitur, estur, quasi in popinā, haud secus,

Plaut. Poen. 4, 2, 13:

ita jam quasi canes, haud secus, circumstabant navem,

id. Trin. 4, 1, 16:

veluti qui anguem pressit, etc....Haud secus Androgeos visu tremefactus abibat,

Verg. A. 2, 382:

aequam memento rebus in arduis Servare mentem, non secus in bonis,

Hor. C. 2, 3, 2:

qualis in arvis movet arma leo,...Haud secus gliscit violentia Turno,

Verg. A. 12, 9:

nec secus apud principem ad mortem aguntur,

Tac. A. 6, 10 et saep.— With gen.:

alaeque et auxilia cohortium neque multo secus in iis virium,

Tac. A. 4, 5 fin. —In negative questions:

dedistine ei gladium, qui se occideret?...Quid secus est aut quid interest, dare te argentum, etc.,

Plaut. Trin. 1, 2, 93.—

With ac or quam (the latter not in Cic.: non secus ac = non aliter ac; but: non secus quam = non minus quam, Zumpt ad Cic. Mur. 4, 10; cf.

infra): numquam secus Habui illam, ac si ex me esset nata,

Ter. Hec. 2, 3, 5:

itaque illud quod dixi, non dixi secus ac sentiebam,

Cic. de Or. 2, 6, 24; so,

non secus ac,

id. Mur. 4, 10; id. Planc. 1, 3; id. Fam. 3, 5, 4; Hor. A. P. 149; Ov. M. 15, 180 al.:

haud secus ac,

Sall. J. 79, 6; Verg. A. 3, 236 al.:

accepit ad sese, haud secus quam si ex se simus natae,

Plaut. Rud. 2, 3, 79; so,

haud secus quam,

Liv. 5, 36; 5, 41; 8, 8; 8, 9 et saep.; Ov. M. 12, 102 al.; Curt. 3, 2, 1; 8, 1, 21; 8, 11, 17:

non secus quam,

Ov. M. 2, 727; 12, 480:

nec secus quam,

Plaut. Am. 5, 1, 26; id. Capt. 2, 2, 23; 2, 3, 68: ne [p. 1657] secus quam, Tac. A. 4, 8.—In the poets freq. non (haud) secus ac, for introducing a comparison:

non secus ac patriis acer Roma-nus in armis, etc.,

Verg. G. 3, 346:

non secus ac,

id. A. 8, 243; 10, 272; 12, 856; Ov. M. 8, 162:

non secus atque,

Verg. A. 8, 391:

haud secus atque,

id. ib. 11, 456; Ov. M. 9, 40; cf. also without ac:

non secus in jugis stupet Evias,

Hor. C. 3, 25, 8.—

Pregn., otherwise than as it should be, or, than is wished, i. e. not well, ill, badly (rare but class.):

magna consolatio est, cum recordare, etiam si secus acciderit, te, etc.,

Cic. Fam. 6, 21, 2:

ea ipsa...secus ab eo in me ipsum facta esse,

id. Att. 9, 9, 1:

cum in alterā re causa nihil esset quin secus judicaret ipse de se,

id. Quint. 9, 32:

cadere,

Tac. A. 2, 80; 6, 22: prius omnia pati decrevit;

quam bellum sumere, quia temptatum antea secus cesserat,

Sall. J. 20, 5:

quod ubi secus procedit,

id. ib. 25, 10:

Quintus frater purgat se multum per litteras et affirmat nihil a se cuiquam de te secus esse dictum,

Cic. Att. 1, 19, 11:

loqui de aliquo (just before, irreligiose),

Tac. A. 2, 50:

scribere de aliquo,

Liv. 8, 33, 15:

existimare de aliquo,

Cic. Clu. 44, 124; id. Fam. 3, 6, 6.—

Comp. in four forms, which are often confused in MSS. and edd.; sĕquĭus, but with negatives or quo, eo, nihilo, etc., usu. sētĭus, less correctly sē-cĭus; also (ante-class.) sectĭus, Plaut. ap. Gell. 18, 94; id. Trin. 1, 2, 93 Ritschl (v. on the authorities for these forms, Neue, Formenl. 2, 691 sq.): nisi inpediret ingeni inbecillitas Metusque me, quo setius me colligam, so that I cannot (syn.:

quo minus), Afran. ap. Charis, p. 195 (Com. Rel. v. 291 Rib.): impedimento est, quo setius lex feratur,

Auct. Her. 1, 12, 21:

quoniam in eo consistit, melius an sequius terrae mandaverit pater familias pecuniam,

Col. 3, 4, 3:

invitus, quod sequius sit, de meis civibus loquor,

Liv. 2, 37, 3.—

Non (haud) setius:

instat non setius ac rotat ensem,

none the less, just as much, Verg. A. 9, 441; so,

non setius,

id. G. 3, 367:

nec setius,

id. ib. 2, 277:

haud setius,

id. A. 7, 781:

si servus meus esses, nihilo setius Mihi obsequiosus semper fuisti,

no less, just as, Plaut. Capt. 2, 3, 57:

nihilo setius,

nevertheless, Ter. And. 3, 2, 27; cf. Caes. B. G. 1, 49; so,

nihilo setius,

id. ib. 4, 17; id. B. C. 3, 26; Suet. Vesp. 6; Nep. Con. 2, 4; cf.:

nihilo tamen setius,

Caes. B. G. 5, 4; 5, 7:

tamen nihilo setius,

Nep. Att. 22, 3:

nec hōc setius,

Lucr. 6, 315:

nec eo setius,

Suet. Caes. 8; id. Ner. 24; 42; id. Vit. 10; id. Dom. 12; id. Gram. 20; Nep. Milt. 2, 3:

nec tamen eo setius,

Suet. Dom. 2.—

With quam:

haec nihilo mihi esse videntur sectius quam somnia,

Plaut. Men. 5, 7, 57.—In negative questions:

quid fecimus? quid diximus tibi sequius quam velles?

Plaut. Aul. 3, 2, 22.—

Pregn. (v. supra, I. A. 2.), ill, badly:

sed memet moror, cum hoc ago setius,

Plaut. Cist. 4, 2, 24: sin, id quod non spero, ratio talis sequius ceciderit, Afran. ap. Charis. p. 195 P. (Com. Rel. p. 291 Rib.):

vereor ne homines de me sequius loquantur,

Sen. Ben. 6, 42, 2.—

Prep. with acc. (anteclass. and late Lat.), by, beside, along, on:

id quod vulgus usurpat Secus illum sedi, hoc est secundum illum, et novum et sordidum est,

Charis. p. 61 P.:

dextra sinistra foramina utrimque secus laminas,

Cato, R. R. 21, 2: ut quae secus mare essent locis regnaret, Enn. ap. Lact. 1, 11, 34:

SECVS VIAM,

Inscr. Orell. 3688 (but in Quint. 8, 2, 20; Plin. 24, 15, 85, § 135, the best MSS. have secundum):

SECVS CONIVGEM,

Inscr. Grut. 806, 5:

secus viam,

Vulg. Tob. 11, 5:

secus mare,

id. Matt. 13, 1 et saep.—

Transf., according to, in proportion to:

SECVS MERITA EIVS,

Inscr. Orell. 7170.—

Affixed to a pron., = side: altrinsecus, on the other side: utrinsecus, on both sides: circumsecus, on all sides, round about.

* * *

segnis, e, adj. [commonly referred to sequor, that follows after, creeps after], slow, tardy, slack, dilatory, lingering, sluggish, inactive, unenergetic, lazy (in posit. not freq. till after the Aug. per., esp. in the histt.; in Cic. only comp., except in a passage from Non.; in Caes. only once in comp.; syn.:

deses, ignavus, desidiosus, piger): (servi) quia tardius irent Propter onus segnes,

Hor. S. 2, 3, 102; cf.:

tardum et segne,

Quint. 9, 4, 83: animus (opp. mobilis), Trogas ap. Plin. 11, 52, 114, § 275:

puer segnis et jacens,

Quint. 1, 3, 2:

segnis inersque vocer,

Tib. 1, 1, 58: segniores castigat atque incitat, * Caes. B. C. 1, 3; cf.:

laudando promptos et castigando segnes,

Tac. Agr. 21:

segnes et pavidos,

id. A. 16, 25:

multa quae segnibus ardua videantur,

id. ib. 15, 59:

segnior esse,

Cic. Att. 8, 11, B fin.:

bonus segnior fit ubi neglegas,

Sall. J. 31, 28:

ne segniores viris feminas habere viderentur,

Just. 2, 4, 27:

equus aut morbo gravis aut segnior annis,

Verg. G. 3, 95 et saep.: in quo tua me provocavit oratio, mea consecuta est segnis (segnius?), Cic. ap. Non. 33, 23:

obsidio,

Liv. 5, 46; 10, 10: [p. 1662] bellum, id. 10, 12:

pugna,

id. 10, 36:

navigatio,

id. 30, 10:

militia,

id. 26, 21:

mora,

id. 25, 8 fin.; 34, 9; Ov. M. 3, 563:

voluptas,

id. R. Am. 404:

otium,

Tac. A. 14, 39 fin.; id. H. 4, 70:

ingenium,

id. A. 12, 26:

imperium,

Liv. 25, 14:

pes (in the race),

Hor. C. 3, 12, 9:

Arar,

slowly-flowing, sluggish, Plin. 3, 4, 5, § 33; cf.

aquae,

Curt. 8, 9, 18: stellae ( Ursa Major and Minor and Boötes), Val. Fl. 1, 484:

campus,

i. e. unfruitful, Verg. G. 1, 72; cf.

arvum,

id. ib. 1, 151; Luc. 9, 438:

metus,

id. 4, 700:

sopor,

Sen. Herc. Oet. 690:

alter (terror) diutinus, sed segnior,

slower, more lingering, Liv. 35, 40, 7:

segnior mors (per venenum),

id. 40, 4 fin. — Sup., App. Mag. p. 310, 21.—With a neg.:

non segnior discordia,

Liv. 2, 43; cf.:

nec Sagunti oppugnatio segnior erat,

id. 21, 12:

haud illo segnior ibat Aeneas,

Verg. A. 4, 149; 7, 383; 8, 414.—

Ad aliquid, less freq. in aliquā re, in aliquam rem:

segniores posthac ad imperandum ceteri sint,

Cic. Font. 7, 17 (3, 7); so in comp.:

ad respondendum,

id. Fin. 1, 10, 34:

ad persequendum,

Nep. Thras. 2, 2:

ad laetitiam,

Ov. P. 3, 4, 50; 4, 8, 75:

ad credendum,

Liv. 24, 13 fin.:

ad alia facta,

id. 44, 12:

gnarus gentem segnem ad pericula,

Tac. A. 14, 23:

senatu segniore in exsequendis conatibus,

Suet. Claud. 10:

non in Venerem segnes nocturnaque bella,

Verg. A. 11, 736; Maxim. Eleg. 5, 50. —

With gen. (in Tac.):

occasionum haud segnis,

Tac. A. 16, 14:

laeti praedā et aliorum segnes,

id. ib. 14, 33.—

With inf. ( poet.):

segnes nodum solvere Gratiae,

Hor. C. 3, 21, 22; Ov. Tr. 5, 7, 19.—Hence, adv., slowly, sluggishly, slothfully, lazily.

segnĭter:

segniter, otiose, neglegenter, contumaciter omnia agere,

Liv. 2, 58; so id. 25, 35; 29, 19; 40, 40; Vell. 2, 69, 2; 2, 87, 1; Tac. A. 11, 26; id. H. 2, 71; Stat. S. 1, 4, 106 al.—

segnē:

haud segne id ipsum tempus consumpserat,

Liv. 38, 22:

nihil agendum segne ratus,

Amm. 21, 10.—

Comp.: segnius atque timidius pro re publicā niti, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

segnius socordiusque oppugnare,

Liv. 40, 27; 30, 21; Tac. A. 11, 15; 13, 29; id. H. 3, 40; Hor. A. P. 180 al.—Esp. freq. with the negg. non, haud, nihilo segnius (for which, in the MSS., sequius or secius is freq. interchanged), none the slower, not the less actively, earnestly, or zealously, with the same activity or earnestness, with undiminished zeal:

non ideo tamen segnius precor,

Plin. Ep. 3, 18, 10; so,

non segnius,

Plin. 28, 7, 23, § 77:

haud segnius,

Ov. M. 11, 534; Luc. 6, 286:

nec segnius,

Liv. 40, 40:

neque segnius,

Tac. A. 6, 13:

neque eo segnius,

Suet. Ner. 20:

oppidani nihilo segnius bellum parare,

Sall. J. 75, 10; so,

nihilo segnius,

Liv. 2, 47; 6, 38; 7, 18 fin.; 26, 12; 32, 22; 35, 8; Plin. Ep. 6, 20, 5; Nep. Dat. 2, 4.—

Sup.:

nautae torpedinis tactu segnissime torpuerunt,

Cassiod. Var. 1, 35.