Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

reproach

  • 41 corripiō (conr-)

        corripiō (conr-) ripuī, reptus, ere    [com- + rapio], to seize, snatch up, grasp, collect, take hold of, arrest: quos corripi atque interfici iussit, Cs.: arcum manu, V.: fascibus conreptis, S.: me, to start up, T.: a somno corpus, V.: Flumina correptos torquentia montīs, carried away, V.—To carry off, take as plunder, snatch away: in corripiendis pecuniis: effigiem, V. — To attack, seize, catch, sweep, carry away: flamma Corripuit tabulas, V.: morbi Corpora corripiunt, V.: imber (segetes), O.—To contract, shorten: numina corripiant moras, O.—To hurry over, make haste over: viam, V.: campum, V.— To quicken: gradum. H. —Fig., to reproach, reprove, chide, blame: omnes convicio Lentuli correpti, Cs.: correptus voce magistri, H.: hunc dictis, O.: correpti consules cum percunctarentur, under this rebuke, L. — To seize upon, attack: hunc plausus Corripuit, V.: correpta cupidine, O.: militiā (i. e. militiae studio), V.: imagine visae formae, fascinated, O.

    Latin-English dictionary > corripiō (conr-)

  • 42 crīminōsus

        crīminōsus adj. with comp.    [crimen], bringing accusations, reproachful, calumniating, slanderous: nomen: id mihi criminosum esse, a reproach: orationes, L.: iambi, H.: criminosior oratio, Her.
    * * *
    I
    criminosa -um, criminosior -or -us, criminosissimus -a -um ADJ
    accusatory/reproachful; slanderous/vituperative; shameful/dishonoring/criminal
    II

    Latin-English dictionary > crīminōsus

  • 43 culpātus

        culpātus adj.    [P. of culpo], blamable, deserving reproach: Paris, V.
    * * *
    culpata -um, culpatior -or -us, culpatissimus -a -um ADJ
    reprehensible, deserving of censure; corrupted (L+S)

    Latin-English dictionary > culpātus

  • 44 dē-decus

        dē-decus oris, n    disgrace, dishonor, infamy, shame: sumptūs effusi cum dedecore: iudicia operta dedecore: domus plena dedecoris: vitam per dedecus amittere, dishonorably, S.: ob tantum dedecus amens, V.: nihil est detestabilius dedecore. — A cause of shame, disgrace, blemish, reproach, dishonor: tantum, Cs.: dolor meus vestrum dedecus haberetur: prodere visum dedecus, expose the unnatural feature, O.: quod tantum evenire dedecus potest?: si una huic dedecorist parum, T.: ampla domus dedecori domini fit: naturae, Ph.—A deed of shame, outrage, disgraceful act: Omni dedecore infamis: in dedecora incurrunt: Dedecorum pretiosus emptor, H.

    Latin-English dictionary > dē-decus

  • 45 excetra

        excetra ae, f    a snake, serpent, dragon, C. poët.—In reproach, of a woman, L.
    * * *
    snake, viper

    Latin-English dictionary > excetra

  • 46 exprobrātiō

        exprobrātiō ōnis, f    [exprobro], a reproaching, upbraiding: benefici, T.: cuiquam fortunae, L.
    * * *
    reproaching, reproach

    Latin-English dictionary > exprobrātiō

  • 47 fāma

        fāma ae, f    [1 FA-], a report, rumor, saying, talk, tradition: hac famā inpulsus, T.: a Brundisio nulla fama venerat: tristis a Mutinā: fama ac nuntius adferretur, Cs.: alqd famā accipere, to hear of, Cs.: fama est obscurior annis, V.: vaga, O.: ut fama est, V.: vetus est ut fama, H.: ita fama ferebat, O.: duplex inde fama est, a twofold tradition, L.: Romae constans fama omnium erat, esse, etc., L.: fama incerta duos equites venisse, a vague rumor, L.: fama occupat aurīs, Helenum regnare, V.: de interitu Clodi: istius suspicionis: incerta aeris alieni, L.—Person., Rumor: Fama, malum quā non aliud velocius ullum, V.: Fama tenet domum, etc., O.— Public opinion, the popular voice, fame, repute, reputation: id si non fama adprobat, T.: adversus famam rumoresque hominum, L.: contra famam omnium, Cs.: turpis, infamy, S.: mala, S.: popularis, favor: pudica, Pr.: bona bonorum: bene loquendi: vappae ac nebulonis, H.— Fair fame, reputation, renown, fame, good repute: Tua fama in dubium veniet, T.: fundamentum est famae iustitia: famae consulere, S.: ingeni: populi R., L.: fortunā, famā superiores: fama decus Divitiis parent, H.: magnam famam attulisse Fabio, glory, L.— Ill-fame, blame, reproach, scandal: famam in se transtulit, T.: me fama atque invidia vexabat, S.: veterum malorum, V.: neque famam patieris inultae, the disgrace of remaining unavenged, V.
    * * *
    rumor; reputation; tradition; fame, public opinion, ill repute; report, news

    Latin-English dictionary > fāma

  • 48 gerrō

        gerrō (ōnis), m    [gerrae, trifles], a trifler, T.
    * * *
    term of opprobrium/disgrace/reproach; buffoon?

    Latin-English dictionary > gerrō

  • 49 īnfāmis

        īnfāmis e, adj.    [2 in + fama], of ill repute, disreputable, notorious, infamous: mulier: auctor deserendae Italiae, L.: scopuli, H.: flagitiis infamem fieri, T.: homines omni dedecore: captarum pecuniarum suspicione, L.: mensa acipensere, H.: terrae caede virorum, O.—Bringing reproach, disgraceful: vita: nuptiae, L.
    * * *
    infamis, infame ADJ
    notorious, disreputable, infamous

    Latin-English dictionary > īnfāmis

  • 50 īn-sequor

        īn-sequor cūtus (quūtus), ī, dep.,    to follow, follow after, come next: huic, V.: Orphea, H.: fugientem lumine pinum, keep in view, O.—In time, to follow, succeed: hunc proximo saeculo: mea quem aetas Insequitur, approaches, V.—To pursue, follow up, press upon: in abditas regiones sese, S.: cedentes, Cs.: ad hostem insequendum, L.: Reliquias Troiae cineres, V.: illum gladio: iacto semine arva, traverse, V.: ora manibus, keeps striking, O.—Fig., to follow up: improborum facta suspicio insequitur.—To strive after, endeavor: te rhetoricis libris, ut erudiam.—To proceed, go on: pergam atque insequar longius: hunc, prosecute, H.: lentum convellere vimen Insequor, V.—To overtake: at mors insecuta est Gracchum.—Of speech, to pursue, censure, reproach: accusatorem: turpitudinem vitae.—In order, to follow, come next: nisi vocalis insequebatur.

    Latin-English dictionary > īn-sequor

  • 51 in-violātus

        in-violātus adj.,    unhurt, inviolate: involnerati inviolatique: amicitia: Visam inviolatus amnem, H.: fama, without reproach, S.—Inviolable: legati, nomen ad omnīs inviolatum: templum, L.: fides publica, S.

    Latin-English dictionary > in-violātus

  • 52 ita

        ita adv.    [2 I-].    I. In gen., referring to what precedes, in this manner, in this wise, in such a way, so, thus, accordingly, as has been said: des operam ut investiges sitne ita: Ita aiunt, T.: his rebus ita actis, S.: factum est ita: ita digerit omina Calchas, such is his interpretation, V.: quae cum ita sint, and since this is so, and accordingly: quod cum ita sit.—Referring to what follows, thus, in the following manner, as follows, in this way: ita censes; publicandas pecunias, etc., S.: is ita cum Caesare egit; si, etc., Cs.: ita constitui, fortiter esse agendum.—In affirmation, yes, it is so, just so, true: quid istic tibi negotist? Dav. mihin'? Si. Ita, T.: an laudationes? ita, inquit Antonius: Davusne? ita, H.: itast, T.: non est ita: ita prorsus: ita plane.—In interrogations, expecting an affirmative answer: itane? really? truly? is it so?: Itan credis? T.: itane est?: itane tandem?—In the phrase, quid ita? implying reproach or surprise, why so? how is that? what do you mean?: accusatis Sex. Roscium. quid ita?: quid ita passus est Eretriam capi? L.—    II. Esp., in comparisons, so, thus, just, in the same way: ita ut res sese habet, T.: ita vero, Quirites, ut precamini, eveniat: ut homo est, ita morem geras, T.: ita loquor, quasi ego fecerim, etc.: me consulem ita fecistis, quo modo pauci facti sunt: castra ita posita, tamquam procul abesset hostis, L.—Correl. with ut, in parallel clauses: in pace ita ut in bello, alike in peace, etc., S.: ut Eurysthei filios, ita suos configebat, his own, as well as, etc.—In oaths or emphatic wishes, so, if it be true: Ita me di ament, non nil timeo, i. e. so help me, T.: sollicitat, ita vivam, me tua valetudo: ita me referat tibi Iuppiter, V.: tecum esse, ita mihi omnia quae opto contingant, ut vehementer velim.—    III. Praegn., of kind or quality, so, such, of this nature, of this kind: ita sunt res nostrae: ita inquam (i. e. hoc dico).—Of a natural consequence or inference, so, thus, accordingly, under these circumstances, in this manner, therefore: ita sine periculo, etc., Cs.: ita praetorium missum, L.: ita Iovis illud sacerdotium per hanc rationem Theomnasto datur: ita fit ut animus iudicet, etc., thus it comes to pass: ita fit ut deus ille nusquam prorsus appareat, hence it follows.—In restriction, on the condition, on the assumption, in so far, to such an extent, only in so far: haec ita administrabat, ut, etc., Cs.: cuius ingenium ita laudo, ut non pertimescam: pax ita convenerat, ut Etruscis Latinisque fluvius finis esset, L.: ita admissi captivi, ne tamen iis senatus daretur, L.—Of degree, so, to such a degree, so very, so much: ita fugavit Samnites, ut, etc., L.: iudices ita fortes tamen fuerunt, ut... vel perire maluerint, quam, etc.: ita acriter... itaque repente, Cs. —With negatives, not very, not especially: non ita magnus numerus, Cs.: non ita lato interiecto mari: accessione utuntur non ita probabili: post, neque ita multo, N.
    * * *
    thus, so; therefore

    Latin-English dictionary > ita

  • 53 lābēcula

        lābēcula ae, f dim.    [labes], a slight stain, reproach: viro labeculam aspergere.
    * * *
    stain, blemish; slight stain; minor disgrace

    Latin-English dictionary > lābēcula

  • 54 lābēs

        lābēs is, f    [2 LAB-], a falling, sinking in, subsidence: ut multis locis labes factae sint: terrae, L.— A fall, stroke, ruin, destruction: innocentiae: prima mali, first stroke of misfortune, V. — A spot, blot, stain, blemish, defect (poet.): tractata notam labemque remittunt Atramenta, H.: Victima labe carens, spotless, O.—Fig., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: domestica: labem integris inferre: domus sine labe, Iu.: vita sine labe peracta, O.: conscientiae labīs in animo habere.— A cause of ruin, disgrace, scandal, reproach: (Verres) provinciae, scourge: civitatis (of a bad law): labes illa atque caenum, filthy wretch.
    * * *
    landslip/subsidence; disaster/debacle; fault/defect/blot/stain/blemish/dishonor

    Latin-English dictionary > lābēs

  • 55 lapis

        lapis idis, m     a stone: undique lapides in murum iaci coepti sunt, Cs.: eminus lapidibus pugnare, S.: lapides omnīs flere ac lamentari coëgisses: Ossa lapis fiunt, O.: bibulus, pumicestone, V.: Parius, Parian marble, V.: lapides varios radere, mosaic, H.: lapide diem candidiore notare, to mark as a lucky day, Ct.—As a term of reproach: i, quid stas, lapis? Quin accipis? T. —A monument to mark distance, mile-stone (at intervals of 1000 paces): sextus ab urbe lapis, O.: intra vicensimum lapidem, L.—The auctioneer's stone at a slave sale, platform: praeter duos de lapide emptos tribunos.—A landmark, boundary-stone: sacer, L.—A grave-stone, tomb-stone: his scriptus notis, Tb.: ultimus, Pr.—A precious stone, gem, jewel, pearl: gemmas et lapides, H.: clari lapides, H.—A statue: Iovem lapidem iurare, the statue of Jupiter: albus, a marble table, H.
    * * *
    I
    stone; milestone; jewel
    II
    stone; milestone; jewel

    Latin-English dictionary > lapis

  • 56 lutum

        lutum ī, n    [3 LV-], mud, mire: volutari in luto: crates luto integuntur, Cs.: imbre lutoque Adspersus, H.: Pinguia crura luto, Iu.: te pervolvam in luto, T.—Prov.: in eodem luto haesitas, you are in the same difficulty, T.—In reproach: o lutum, o sordes, offscouring of the earth.—Loam, clay, potter's clay: caementa interlita luto, L.: quibus meliore luto finxit praecordia Titan, i. e. of better material, Iu.
    * * *
    yellow dye, any yellow color; mud, clay, dirt

    Latin-English dictionary > lutum

  • 57 māiālis

        māiālis is, m    a barrow hog; as a term of reproach, C.

    Latin-English dictionary > māiālis

  • 58 maledictum

        maledictum ī, n    [maledico], a foul saying, abusive word: vemens, T.: maledictis increpabat bonos, S.: coniecta maledicta in eius vitam: maledictorum clamor.
    * * *
    insult, reproach, taunt

    Latin-English dictionary > maledictum

  • 59 obiciō

        obiciō (not obiiciō), iēcī, iectus, ere    [ob+ iacio], to throw before, throw to, cast, offer, present, expose: corpus feris: alcui offam, V.: legatum hominibus feris, Cs.: si tale visum obiectum est a deo dormienti, presented: huic (sicae) obici pro me, be exposed.—To throw before, use as a defence, cast in the way, set against, oppose: Alpium vallum contra ascensum Gallorum: erat obiectus portus ericius, Cs.: se ei, N.: maximo aggere obiecto: cum in obiecto (tela) scuto haesissent, L.: sese ad currum, flung himself before the chariot, V.—Fig., to throw before, put before, present, offer, give up, expose: Unum ex iudicibus selectis, hold up as an example, H.: debilitati obiectā specie voluptatis: delenimentum animis agri divisionem obici, L.: Noctem peccatis, H.: nubem oculis, O.: consulem morti, abandon: obicitur (consulatus) ad periculum: me in tot dimicationes.—To bring upon, inspire, inflict, visit (cf. inicio): nos quibus est obiectus labos, T.: qui sibi eam mentem obiecissent, ut, etc., suggested, L.: furorem Roscio: canibus rabiem, V.— Pass, to be occasioned, befall, happen, occur: mihi mali obici Tantum, T.: tantis difficultatibus obiectis, Cs.: obicitur animo metus. —To throw out against, object, taunt, reproach, upbraid with: ei probris obiectis: exercitu Caesaris luxuriem, Cs.: id adversario, to make such an attack on: Parcius ista viris obicienda memento, V.: obiecit ut probrum Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset: de Cispio mihi igitur obicies?: quod obiectum est de pudicitiā.
    * * *
    obicere, objeci, objectus V TRANS
    throw before/to, cast; object, oppose; upbraid; throw in one's teeth; present

    Latin-English dictionary > obiciō

  • 60 obiectātiō

        obiectātiō ōnis, f    [obiecto], a reproach, Cs.

    Latin-English dictionary > obiectātiō

См. также в других словарях:

  • Reproach — Re*proach , n. [F. reproche. See {Reproach}, v.] [1913 Webster] 1. The act of reproaching; censure mingled with contempt; contumelious or opprobrious language toward any person; abusive reflections; as, severe reproach. [1913 Webster] No… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • reproach — ► VERB 1) express one s disapproval of or disappointment with. 2) (reproach with) accuse of. ► NOUN ▪ an expression of disapproval or disappointment. ● above (or beyond) reproach Cf. ↑beyond reproach …   English terms dictionary

  • Reproach — Re*proach (r? pr?ch ), v. t. [imp. & p. p. {Reproached} ( pr?cht ); p. pr. & vb. n. {Reproaching}.] [F. reprocher, OF. reprochier, (assumed) LL. reproriare; L. pref. re again, against, back + prope near; hence, originally, to bring near to, throw …   The Collaborative International Dictionary of English

  • reproach — [n] strong criticism; dishonor abuse, admonishment, admonition, blame, blemish, censure, chiding, condemnation, contempt, disapproval, discredit, disgrace, disrepute, ignominy, indignity, obloquy, odium, opprobrium, rap*, rebuke, reprehension,… …   New thesaurus

  • reproach — I noun accusation, animadversion, blame, castigation, censure, chastisement, chiding, complaint, condemnation, contempt, contumelia, contumely, correction, degradation, denouncement, denunciation, derogation, disapprobation, disapproval,… …   Law dictionary

  • reproach — vb chide, admonish, *reprove, rebuke, reprimand Analogous words: *criticize, reprehend, censure, reprobate: *warn, forewarn, caution: counsel, advise (see under ADVICE) …   New Dictionary of Synonyms

  • reproach — [ri prōch′] vt. [LME reprochen < OFr reprochier < VL * repropiare < L re , back + prope, near] 1. to accuse of and blame for a fault so as to make feel ashamed; rebuke; reprove 2. Rare to bring shame and disgrace upon; be a cause of… …   English World dictionary

  • reproach — noun ADJECTIVE ▪ bitter ▪ mild ▪ There was mild reproach in his tone. PREPOSITION ▪ above reproach, beyond …   Collocations dictionary

  • reproach — re|proach1 [rıˈprəutʃ US ˈproutʃ] n formal [Date: 1400 1500; : Old French; Origin: reproche, from reprochier to reproach , from Vulgar Latin repropiare, from Latin prope near ] 1.) [U] criticism, blame, or disapproval ▪ You don t need me, she… …   Dictionary of contemporary English

  • reproach — I UK [rɪˈprəʊtʃ] / US [rɪˈproʊtʃ] verb [transitive] Word forms reproach : present tense I/you/we/they reproach he/she/it reproaches present participle reproaching past tense reproached past participle reproached to criticize someone and feel… …   English dictionary

  • reproach — [[t]rɪpro͟ʊtʃ[/t]] reproaches, reproaching, reproached 1) VERB If you reproach someone, you say or show that you are disappointed, upset, or angry because they have done something wrong. [V n] She is quick to reproach anyone who doesn t live up… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»