-
1 cultus
cultus ūs, m [COL-], labor, care, cultivation, culture: agricolarum: agrorum, L.: fructum edere sine cultu hominum: corporis: frequens, constant, V.: praediscere patrios cultūs, traditional methods of husbandry, V.—Fig., training, education, culture: malo cultu corruptus: animi, mental discipline: pueritiae, means of education, S.: honestarum artium, Ta.: Recti cultūs, H.: Quīs neque mos neque cultus erat, civilization, V.—Style, care, way of life, cultivation, civilization, refinement, luxury: a cultu provinciae abesse, Cs.: humanus civilisque: (sequar) cultūs artīsque locorum, O.: lubido ganeae ceterique cultūs, dissipation, S.: in neutram partem cultūs miser, i. e. neither by gluttony nor by stinginess, H.—An honoring, reverence, adoration, veneration: deorum: cultu venerantur numina, O.: sui, Ta.: meus, for me, Ta.—Attire, dress, garb: miserabilis, S.: forma viri miseranda cultu, V.: virilis, H.: Dianae, O.: nulla cultūs iactatio, display in armor, Ta.: cultūs dotales, bridal array, Ta.* * *Iculta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJcultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegantIIhabitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order -
2 incultē
-
3 cultus
1.cultus, a, um, Part. and P. a., from 1. colo.2.cultus, ūs, m. [1. colo].I.Prop., a laboring at, labor, care, cultivation, culture (rare):II.quod est tam asperum saxetum, in quo agricolarum cultus non elaboret?
Cic. Agr. 2, 25, 66:agricolae,
id. Leg. 1, 1, 1:agrorum,
Liv. 4, 12, 7; Quint. prooem. § 26; cf. id. 8, 3, 75:(oves) neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,
Cic. N. D. 2, 63, 158; cf.:cultus et curatio corporis,
id. ib. 1, 34, 94:omnis cultus fructusque Cereris in iis locis interisse,
id. Verr. 2, 4, 51, § 114.—Trop.A.In gen. (also rare), training, education, culture:B.malo cultu corruptus,
Cic. Part. Or. 26, 91:animi,
mental discipline, id. Fin. 5, 19, 54; cf.:recti cultus pectora roborant,
Hor. C. 4, 4, 34; id. Ep. 2, 2, 123:litterarum,
Just. 9, 8, 18; Gell. 14, 6, 1:quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat,
Sen. Ira, 3, 17, 1:quid tam dignum cultu atque labore ducamus (sc. quam vocem)?
Quint. 2, 16, 17.—In partic.1.An honoring, reverence, adoration, veneration:2.philosophia nos primum ad deorum cultum erudivit,
Cic. Tusc. 1, 26, 64; id. Inv. 2, 53, 161; Ov. M. 2, 425:exquisitus religionis cultus,
Val. Max. 5, 2, 1; 4, 4, 4.— In plur.:justis ac piis,
Lact. 4, 3:de adventu regis et cultu sui,
Tac. A. 2, 58.— Far more freq. and class. in prose and poetry,Care directed to the refinement of life (opp. to a state of nature), i. e. arrangements for living, style, manner of life, culture, cultivation, elegance, polish, civilization, refinement, etc.:b.homines a ferā agrestique vitā ad humanum cultum civilemque deducere,
Cic. de Or. 1, 8, 33; cf.: eadem mediocritas ad omnem usum cultumque vitae transferenda est. id. Off. 1, 39, 140: [p. 489] (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 31; Verg. A. 5, 730; and in plur.:cultusque artesque virorum,
Ov. M. 7, 58:liberalis,
Liv. 45, 28, 11:humilis,
id. 1, 39, 3:agrestis et rusticus,
id. 7, 4, 6; cf.feri,
Hor. C. 1, 10, 2:multas (artes) ad animorum corporumque cultum... invexit,
Liv. 39, 8, 3:regio victu atque cultu aetatem agere,
Sall. C. 37, 6;so with victus,
Cic. Fam. 9, 3, 1; Caes. B. G. 6, 24; Nep. Alcib. 11, 4 al.; cf. of improvement, cultivation of mind:animi cultus ille erat ei quasi quidam humanitatis cibus,
Cic. Fin. 5, 19, 54:non mores patrios solum, sed etiam cultum vestitumque mutavit,
Nep. Paus. 3, 1. —In a bad sense, luxury, voluptuousness, wantonness:libido stupri, ganeae ceterique cultūs non minor incesserat,
sensual indulgences, Sall. C. 13, 3; cf.:cultus ac desidia imperatoris,
Liv. 29, 21, 13.—Transf., of ornaments of style:3.in verbis effusiorem, ut ipsi vocant, cultum adfectaverunt,
Quint. 3, 8, 58; so id. 2, 5, 23; 10, 1, 124 al.—Style of dress, external appearance, clothing, dress, garb, apparel, attire; esp. ornament, decoration, splendid dress, splendor (so most freq.):aequato omnium cultu,
Liv. 34, 4, 12:pastoralis,
Vell. 1, 2:quam maxime miserabilis,
Sall. J. 33, 1; Tert. Hab. Mul. 3:regius,
Nep. Dat. 3, 1:militaris,
Liv. 29, 19, 11:incinctus Gabino cultu,
id. 10, 7, 3:justo mundior,
id. 8, 15, 7:amoenior,
id. 4, 44, 11 et saep.; Vell. 2, 40; Quint. 8, prooem. § 20; Suet. Caes. 44 et saep.; Hor. C. 1, 8, 16; 4, 9, 15; Ov. M. 3, 609 et saep. -
4 urbanitas
I.Lit.:II.desideria urbis et urbanitatis,
Cic. Fam. 7, 6, 1:in urbis urbanitatisque desiderio,
id. ib. 7, 17, 1.—Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.A.In a good sense.1.Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity:2.addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,
Cic. Fam. 3, 7, 5.—Refinement, delicacy, or elegance of speech:b.urbanitate quādam quasi colorata oratio,
Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—In partic., wit, humor, pleasantry, raillery: contumelia si petulantius jactatur, convicium;B.si facetius, urbanitas nominatur,
Cic. Cael. 3, 6:in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico,
id. Fin. 2, 31, 103:ut aliquando subtilitatem veteris urbanitatis et humanissimi sermonis attingerem,
id. Q. Fr. 2, 10, 2:vides exaruisse jam veterem urbanitatem,
id. Fam. 7, 31, 2:mancipiorum urbanitas in dominos contumeliosa,
Sen. Const. 11, 3:in jocis,
Quint. 2, 5, 8:oratoria,
id. 6, 3, 14:risus si aptus est, urbanitatis nomen adsequitur,
id. 8, 6, 74; 10, 1, 115.— -
5 cultē
-
6 cultus
cultus adj. with comp. and sup. [P. of colo], cultivated, tilled: ager cultissimus: fundus, H.: materia: cultiora loca, Cu.—Fig., neat, tidy, well-dressed: bene puella, O.: femina cultissima, O. — Polished, elegant, cultivated: animi: cultiora tempora, Cu.: carmina, O.* * *Iculta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJcultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegantIIhabitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order -
7 hūmānitās
hūmānitās ātis, f [humanus], human nature, humanity: magna est vis humanitatis: humanisatis societas: iura humanitatis: erratum ex humanitate communi.— The human race, mankind: commune humanitatis corpus.— Humanity, philanthropy, kindliness, kindness, sympathy, good nature, politeness: humanitatis parum habere: sensus humanitatis: ex animo exstirpata: pro tuā humanitate: summa erga nos.— Civilization, cultivation, good-breeding, elegance, refinement: provinciae, Cs.: politioris humanitatis expers: vita perpolita humanitate: ea quae multum ab humanitate discrepant, ut, etc., good manners: humanitate omnibus praestitisse, polished language: alicuius humanitatem adamare.* * *human nature/character/feeling; kindness/courtesy; culture/civilization -
8 sapor
sapor ōris, m [SAP-], a taste, relish, flavor, savor (as a quality of things): non odore ullo, non sapore capi: ut mel, suo proprio genere saporis, dulce esse sentitur: tardus, V.: tristi poma sapore, O.: ratio saporum, H.— A dainty, delicacy: huc iussos adsperge sapores, V.: et tunsum gallae admiscere saporem, i. e. juice, V.—Fig., of style, taste, elegance: vernaculus.—Of conduct: homo sine sapore, without refinement.* * *taste, flavor; sense of taste -
9 urbānitās
urbānitās ātis, f [urbanus], a living in the city, city life, life in Rome: desideria urbis et urbanitatis.— City fashion, city manners, refinement, elegance, politeness, courtesy, affability, urbanity: addo urbanitatem, quae est virtus: urbanitate quādam quasi colorata oratio.— Wit, humor, pleasantry, raillery: in hominum facetorum urbanitatem incurrere.— Trickery, knavery, Ta.* * *city living, city life/manners, life in Rome; sophistication, polish, wit -
10 amusia
boorishness, lack of refinement; ignorance of music (L+S) -
11 argutia
clever use of words (pl.), verbal trickery, sophistry; wit, jesting; refinement -
12 concinnitas
neatness/elegance; excessive ingenuity/refinement; grace/charm (of appearance) -
13 depuratio
-
14 illepidus
illepida, illepidum ADJ -
15 incultus
Iinculta -um, incultior -or -us, incultissimus -a -um ADJuncultivated (land), overgrown; unkempt; rough, uncouth; uncourtedIIwant of cultivation or refinement, uncouthness, disregard -
16 raffinatio
-
17 humanitas
kindness, culture, refinement. -
18 elegantia
ēlĕgantia, ae, f. [elegans].* I.A being nice or particular; exquisiteness, fastidiousness (ante-class. and very rare):II. (α).ejus elegantia meam extemplo speciem spernat,
Plaut. Mil. 4, 6, 20.—Far more freq.,With gen.: tu eloquentiam ab elegantia doctrinae segregandam putes, Cic. de Or. [p. 637] 1, 2, 5:(β).vitae,
Tac. A. 14, 19:morum,
id. ib. 5, 8:capilli (with venustas oris),
Plin. 35, 10, 36, § 67:ac subtilitas operum,
id. 16, 15, 26, § 66 et saep.:verborum Latinorum,
Cic. Brut. 75, 261; cf.scriptorum,
id. Fam. 4, 4; so,Latini sermonis,
id. de Or. 2, 7, 28:mira sermonis,
Quint. 10, 1, 114:figurarum,
id. 12, 9, 6;and transf.: Socraticorum,
id. 10, 1, 83; cf.Secundi,
id. 12, 10, 11. —In plur.:vocum verborumque,
Gell. 2, 9 fin. —Absol.:qua munditia homines! qua elegantia!
Cic. Fam. 9, 20, 2; cf. id. Sull. 28, 79; id. Leg. 3, 1:quae (agricultura) abhorret ab omni politiore elegantia,
id. Fin. 3, 2; cf. Plin. 13, 9, 18, § 62; 14, 6, 8, § 71; Suet. Aug. 73:elegantia modo et munditia remanebit,
Cic. Or. 23 fin.; cf. Quint. 6, 3, 20; 10, 2, 19 al.—In plur.:laudatus propter elegantias dominus,
Petr. 34, 5; Gell. 1, 4; cf. id. 19, 4. -
19 humanitas
hūmānĭtas, ātis, f. [humanus], human nature, humanity, in a good sense; the qualities, feelings, and inclinations of mankind.I.In gen. (for the most part only in Cic.):B.magna est vis humanitatis, multum valet communio sanguinis,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:naturas hominum vimque omnem humanitatis penitus perspicere,
id. de Or. 1, 12, 53:humanitatis societas,
id. Rep. 2, 26:communis humanitatis jus,
id. Fl. 11, 24; cf.:communis humanitatis causa,
id. Quint. 16, 51:peterem errato veniam ex humanitate communi,
id. Sull. 23, 64:humanitatis prima species,
id. Tusc. 4, 14, 32:at natura certe dedit, ut humanitatis non parum haberes,
id. Rosc. Am. 16, 46:humanitatem tuam amoremque in tuos reditus celeritas declarabit,
id. Att. 4, 15, 2:nec potuisse (te) non commoveri (viri amicissimi morte) nec fuisse id humanitatis tuae,
id. Lael. 2, 8:fac, id quod est humanitatis tuae, ne quid aliud cures hoc tempore, nisi ut quam commodissime convalescas,
which you owe to yourself as a man, id. Fam. 16, 11, 1:assiduitate molestiarum sensum omnem humanitatis ex animis amittimus,
id. Rosc. Am. 53, 154 fin.; cf.:jam ad ista obduruimus et humanitatem omnem exuimus,
id. Att. 13, 2, 1; id. Lig. 5, 14:nisi ex ejus animo exstirpatam humanitatem arbitramur,
id. Lael. 13, 48:age vero, quid esse potest in otio aut jucundius aut magis proprium humanitatis quam sermo facetus ac nulla in re rudis?
id. de Or. 1, 8, 32:homines quidem pereunt: ipsa humanitas, ad quam homo effingitur, permanet,
Sen. Ep. 65.—Transf., concr., i. q. humanum genus, the human race, mankind (very rare;II.mostly post-class.): ista in figura hominis feritas a communi tamquam humanitatis corpore segreganda est,
Cic. Off. 3, 6, 32:humanitatem hoc loco dicimus omne hominum genus,
Hier. Ep. 147:timorem omnem, quo humanitas regitur, sustulerunt,
Min. Fel. Oct. 8; App. Dogm. Plat. 1, p. 11; id. Trism. p. 288.In partic.A.Humane or gentle conduct towards others, humanity, philanthropy, gentleness, kindness, politeness (syn.: comitas, facilitas, mansuetudo, clementia, opp. severitas;B.very freq. and class.): quemquamne existimas Catone proavo tuo commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?... Sed si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, etc.,
Cic. Mur. 31, 66; cf.:pro tua facilitate et humanitate,
id. Fam. 13, 24, 2:difficillimam illam societatem gravitatis cum humanitate,
id. Leg. 3, 1, 1:ut summa severitas summa cum humanitate jungatur,
id. Fam. 12, 27:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum, studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14; cf. id. Sull. 33, 92; id. de Imp. Pomp. 14, 42; cf.also: omnia plena clementiae, mansuetudinis, humanitatis,
id. Q. Fr. 1, 1, 8 fin.; and: pro sua clementia atque humanitate, Hirt. B. G. 8, 21, 2; Caes. B. C. 3, 20, 2:tantaque poena (eos) afficiamus, quantam aequitas humanitasque patitur,
Cic. Off. 2, 5, 18:singularis humanitas suavissimique mores,
id. Att. 16, 16, A, 6:Caesaris summa erga nos humanitas,
id. Fam. 4, 13, 2; cf.:amorem erga me, humanitatem suavitatemque desidero,
id. Att. 15, 1, A, 1:humanitas vetat superbum esse adversus socios,
Sen. Ep. 88 med.:humanitatis praecipua pars est, honestissimum quemque complecti, etc.,
Plin. Ep. 9, 5, 1:illa vero vitiosissima, quae jam humanitas vocatur, invicem qualiacumque laudandi,
Quint. 2, 2, 10.—Mental cultivation befitting a man, liberal education, good breeding, elegance of manners or language, refinement (cf. on this signif. Gell. 13, 16; syn.: doctrina, litterae, eruditio;freq. and class.): homo non communium litterarum et politioris humanitatis expers,
Cic. de Or. 2, 17, 72:esse politum propriis humanitatis artibus,
id. Rep. 1, 17; cf.:humanitate politiores,
id. de Or. 2, 37, 154:in omni recto studio atque humanitate versari,
id. ib. 1, 60, 256:sine ulla bona arte, sine humanitate, sine ingenio, sine litteris,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:doctrinae studium atque humanitatis,
id. Cael. 10, 24; cf.:propter humanitatem atque doctrinam Anco regi familiaris,
id. Rep. 2, 20:in omni genere sermonis, in omni parte humanitatis dixerim oratorem perfectum esse debere,
id. de Or. 1, 16, 71; cf. id. ib. 1, 9, 35 (Ellendt ad loc.):orator inops quidam humanitatis atque inurbanus,
id. ib. 2, 10, 40:ea quae multum ab humanitate discrepant, ut si quis in foro cantet,
good manners, id. Off. 1, 40, 145:Socratem opinor in hac ironia dissimulantiaque longe lepore et humanitate omnibus praestisse,
polished language, id. de Or. 2, 67, 270:(epistulae) humanitatis sparsae sale,
id. Att. 1, 13, 1:alicujus litteras aut humanitatem adamare,
id. Rosc. Am. 41, 121:litteris, et humanitate alicujus delectari,
id. Verr. 2, 3, 4, § 8. -
20 incultus
1. I.Lit.:II.ager,
Cic. Rosc. Com. 12, 33:via, with silvestris,
neglected, id. Brut. 72, 259:quid incultius oppidis?
id. Prov. Cons. 12, 29:incultae atque inhabitabiles regiones,
id. N. D. 1, 10, 24:incultum et derelictum solum,
id. Brut. 4, 16:caritas annonae ex incultis agris,
Liv. 2, 34, 2.—Transf., undressed, unadorned, unpolished, neglected, rude (mostly poet.):2.coma,
uncombed, disordered, Ov. F. 3, 470:genae,
disfigured, id. H. 8, 64:homo, ut vita, sic oratione durus, incultus, horridus,
Cic. Brut. 31, 117:inculta atque rusticana parsimonia,
id. Quint. 30:indocti incultique,
without education, Sall. C. 2, 8:homines intonsi et inculti,
Liv. 21, 32, 7:versus,
unpolished, rude, Hor. Ep. 2, 1, 233:ingenium,
uncultivated, id. ib. 1, 3, 22:Laestrygones,
i. e. destitute of cultivation, savage, wild, Tib. 4, 1, 59.—Hence, adv.: incultē, in an uncultivated manner, roughly, rudely, uncouthly, inelegantly:inculte atque horride vivere,
Cic. Quint. 18:incultius agitare,
Sall. J. 20, 5:agere,
id. ib. 89, 7:inculte horrideque dicere,
Cic. Or. 9, 28:non inculte dicere,
id. Brut. 28.in-cultus, ūs, m., want of cultivation or refinement (not in Cic. or Cæs.):incultu, tenebris, odore foeda ejus (Tulliani) facies est,
Sall. C. 55, 4:ingenium incultu atque socordiā torpescere sinunt,
id. J. 2, 4:honores desertos per incultum ac negligentiam,
Liv. 42, 12, 7.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Refinement — may refer to:* Equilibrium refinement, the identification of actualized equilibria in game theory * Program refinement, the verifiable transformation of a formal specification into source code which can be compiled into an executable program *… … Wikipedia
Refinement — Re*fine ment (r?*f?n ment), n. [Cf. F. raffinement.] 1. The act of refining, or the state of being refined; as, the refinement or metals; refinement of ideas. [1913 Webster] The more bodies are of kin to spirit in subtilty and refinement, the… … The Collaborative International Dictionary of English
refinement — UK US /rɪˈfaɪnmənt/ noun ► [U] PRODUCTION the process of making a substance pure: »The refinement of raw opium yields other drugs, such as morphine. ► [C or U] a small change that improves something: »These refinements have increased the machine… … Financial and business terms
refinement — [n1] cleansing clarification, cleaning, depuration, detersion, distillation, draining, filtering, processing, purification, rarefaction, rectification; concept 165 Ant. corruption, dirtying, pollution refinement [n2] cultivation, civilization… … New thesaurus
refinement — index amendment (correction), amenity, civilization, clarification, courtesy, decorum, development ( … Law dictionary
refinement — (n.) 1610s, act or process of refining, from REFINE (Cf. refine) + MENT (Cf. ment). Meaning fineness of feeling is from 1708 … Etymology dictionary
refinement — *culture, cultivation, breeding Analogous words: suavity, urbanity (see corresponding adjectives at SUAVE): courtesy, politeness, civility (see corresponding adjectives at CIVIL): *elegance, grace, dignity Antonyms: vulgarity … New Dictionary of Synonyms
refinement — ► NOUN 1) the process of refining. 2) an improvement or clarification brought about by the making of small changes. 3) cultured elegance or superior taste … English terms dictionary
refinement — [ri fīn′mənt] n. 1. a) a refining or being refined b) the result of this 2. delicacy or elegance of language, speech, manners, etc.; polish; cultivation 3. a development; improvement; elaboration 4. a fine distinction; subtlety … English World dictionary
refinement — noun 1 improvement to/on sth; process of improving sth ADJECTIVE ▪ considerable, great ▪ A greater refinement of the categorization is possible. ▪ extra, further ▪ constant … Collocations dictionary
refinement — re|fine|ment [rıˈfaınmənt] n 1.) an improvement, usually a small one, to something ▪ The new model has a number of refinements. 2.) something which is an improved ↑version of an existing product, system etc refinement of ▪ The new theory is a… … Dictionary of contemporary English