-
1 rideo
rīdĕo, si, sum, 2 ( dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Bœot. kriddemen for krizein gelan, orig. form krid j emen].I.Neutr., to laugh (cf. cachinnor).A.In gen.:B.numquam ullo die risi adaeque Neque hoc quod reliquom est plus risuram opinor,
Plaut. Cas. 5, 1, 4:risi te hodie multum,
id. Stich. 1, 3, 89:ridere convivae, cachinnare ipse Apronius,
Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:M. Crassum semel ait in vitā risisse Lucilius,
id. Fin. 5, 30, 92:cum ridere voles,
Hor. Ep. 1, 4, 16.—With si: ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat. Hor. C. 3, 29, 31; so id. Ep. 1, 1, 95 sq.; 1, 19, 43; id. A. P. 105: ridentem dicere verum Quid vetat, while laughing, i. e. in a laughing or jesting manner, id. S. 1, 1, 24; cf. Cic. Fam. 2, 4, 1.—With a homogeneous object: ridere gelôta sardanion, Cic. Fam. 7, 25, 1:tempus flendi et tempus ridendi,
Vulg. Eccl. 3, 4.—In partic.1.To laugh pleasantly, to smile; and ridere ad aliquem or alicui, to smile on one (so almost entirely poet.; syn. renideo): Juppiter hic risit tempestatesque serenae Riserunt omnes risu Jovis omnipotentis, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 445 sq. Vahl.); cf.:b.vultu Fortuna sereno,
Ov. Tr. 1, 5, 27:ridere ad patrem,
Cat. 61, 219.—Transf., of things, to laugh or smile, i. q. to look cheerful or pleasant:* 2.sedes quietae large diffuso lumine rident,
Lucr. 3, 22:tempestas,
id. 5, 1395:argentum et pulchra Sicyonia,
id. 4, 1125:ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,
Hor. C. 2, 6, 14:argento domus,
id. ib. 4, 11, 6:florum coloribus almus ager,
Ov. M. 15, 205:pavonum ridenti lepore,
Lucr. 2, 502; cf.: colocasia mixta ridenti acantho, smiling, i. e. glad, Verg. E. 4, 20. — With dat.:tibi rident aequora ponti,
smile upon thee, look brightly up to thee, Lucr. 1, 8; Cat. 64, 285. —To laugh in ridicule, to mock (cf. II. B. 2.):II. A.quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli,
Hor. C. 4, 1, 18.—In gen. (class.; cf. Brix ad Plaut. Men. 478):B.rideo hunc,
Ter. Ad. 4, 2, 9; cf. id. Eun. 5, 6, 7:Acrisium (Juppiter et Venus),
Hor. C. 3, 16, 7 et saep.:risi nivem atram,
Cic. Q. Fr. 2, 13, 1:joca tua,
id. Att. 14, 14, 1:haec ego non rideo, quamvis tu rideas,
say in jest, id. Fam. 7, 11, 13:nemo illic vitia ridet,
Tac. G. 19; cf.: perjuria amantum (Juppiter), Tib. 3, 6, 49; Ov. A. A. 1, 633;for which: perjuros amantes,
Prop. 2, 16 (3, 8), 47.— Poet., with obj.-clause:Amphitryoniaden perdere Sidonios umeris amictus,
Stat. Th. 10, 648. — Pass.:haec enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 236 sq.:tum enim non sal, sed natura ridetur,
id. ib. 2. 69, 279;2, 70, 281: ridetur ab omni Conventu,
Hor. S. 1, 7, 22:ridear,
Ov. P. 4, 12, 16:neque acute tantum ac venuste, sed stulte, iracunde, timide dicta aut facta ridentur,
Quint. 6, 3, 7:quae in mimis rideri solent,
id. 6, 3, 29.—In partic.1.To smile upon one:2.quasi muti silent Neque me rident,
Plaut. Capt. 3, 1, 21; cf.:cui non risere parentes,
Verg. E. 4, 62.—To laugh at, ridicule a person or thing (milder than deridere, to deride):ridet nostram amentiam,
Cic. Quint. 17, 55:O rem, quam homines soluti ridere non desinant,
id. Dom. 39, 104:ut dederis nobis quemadmodum scripseris ad me, quem semper ridere possemus,
id. Fam. 2, 9, 1; cf.:curre et quam primum haec risum veni,
id. Cael. 8, 14, 4:versus Enni gravitate minores (with reprehendere),
Hor. S. 1, 10, 54:risimus et merito nuper poëtam,
Quint. 8, 3, 19:nostram diligentiam,
id. 2, 11, 1:praesaga Verba senis (with spernere),
Ov. M. 3, 514:lacrimas manus impia nostras,
id. ib. 3, 657 al.— Pass.:Pyrrhi ridetur largitas a consule,
Cic. Rep. 3, 28, 40:rideatur merito, qui, etc.,
Quint. 11, 1, 44; cf. id. 9, 3, 101; Hor. Ep. 2, 2, 106; id. A. P. 356:rideri possit eo, quod, etc.,
id. S. 1, 3, 30:peccet ad extremum ridendus,
id. Ep. 1, 1, 9; cf. Quint. 4, 1, 62; Val. Max. 8, 8, 1. -
2 rīdeō
rīdeō sī, sus, ēre, to laugh: quid rides? T.: hic iudices ridere: semel in vitā: ridentem dicere verum Quid vetat, i. e. jestingly, H.: ridetur ab omni Conventu, there is laughter, H.—Prov.: quandoque potentior Largi muneribus riserit aemuli, i. e. in triumph over a lavish rival's gifts, H.: ridere ge/lwta sarda/nion, i. e. laugh on the wrong side of the mouth.—To laugh pleasantly, smile, look cheerful, be favorable: voltu Fortuna sereno, O.: cui non risere parentes, V.: Ille terrarum mihi praeter omnīs Angulus ridet, i. e. pleases, H.; cf. Mixtaque ridenti colocasia acantho, smiling, V.—To laugh at, laugh over: hunc, T.: Acrisium, H.: nivem atram: haec ego non rideo, quamvis tu rideas, say in jest: vitia, Ta.: periuria amantūm, O.: non sal, sed natura ridetur: Ridear, O.—To laugh at, ridicule, deride, mock: nostram amentiam: versūs Enni, make light of, H.: Ridentur mala qui componunt carmina, H.: Peccet ad extremum ridendus, H.* * *ridere, risi, risus Vlaugh at (with dat.), laugh; ridicule -
3 rideo
, risi, risumto laugh at, laugh. -
4 ad-rīdeō (arr-)
ad-rīdeō (arr-) rīsī, rīsus, ēre, to laugh, smile at, laugh with, smile upon: alqd: cum dixisset... arrisissetque adulescens: cum risi, adrides, O.: omnibus, T.: ut ridentibus adrident, on those who smile, H.—To be pleasing, please: mihi: quibus haec adridere velim, H. -
5 dē-rīdeō
dē-rīdeō sī, sus, ēre, to laugh at, laugh to scorn, scoff at, deride, mock: omnīs istos: te, H.: derisum esse credo hominem: alqd, H.: derisus semel, hooted off: derideat Aethiopem albus, In.: merito, T.: deridet, cum iubet, etc., he is mocking. —Supin. acc.: ultro derisum advenit, T. -
6 in-rīdeō (irr-)
in-rīdeō (irr-) rīsī, rīsus, ēre, to laugh at, joke, jeer, mock, ridicule: in re tantā, T.: ex muro, Cs.: mihi: inridentes responderunt, N.: periocum deos: vatem, V.: inrideor, T.: procos inrisa experiar, V.: quae inrideri ab imperitis solent: Inrisa sine honore ratis: semel inrisus, made a fool of, H. -
7 sub-rīdeō (surr-)
sub-rīdeō (surr-) sī, ēre, to smile: subridet Saturius: mixtā irā, V.: subridens Mezentius, V. -
8 ridiculum
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
9 ridiculus
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
10 rīdiculus
rīdiculus adj. [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.* * *Iridicula, ridiculum ADJlaughable, funny; sillyIIbuffoon, jester -
11 rīsor
-
12 rīsus
rīsus ūs, m [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.* * * -
13 adrideo
ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.I.Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass. —(α).Absol.:(β).si non arriderent, dentis ut restringerent,
Plaut. Capt. 3, 1, 26:oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,
id. Truc. 2, 1, 14:cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,
Cic. Tusc. 5, 20, 60:Hic cum adrisisset ipse Crassus,
id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:Cum risi, arrides,
Ov. M. 3, 459:Cum adrisissent, discessimus,
Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—With dat.:(γ).Tum mi aedes quoque arridebant,
Plaut. As. 1, 3, 55:si dentibus adrident,
Hor. A. P. 101:nulli laedere os, arridere omnibus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:vix notis familiariter arridere,
Liv. 41, 20.—With acc.:(δ). II.video quid adriseris,
Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—Trop.A.Subject., to be favorable, kindly disposed to one:B.cum tempestas adridet,
Lucr. 2, 32:et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,
Petr. 133, 3, 12.—Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,
Cic. Att. 13, 21:quibus haec adridere velim,
Hor. S. 1, 10, 89. -
14 arrideo
ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.I.Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass. —(α).Absol.:(β).si non arriderent, dentis ut restringerent,
Plaut. Capt. 3, 1, 26:oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,
id. Truc. 2, 1, 14:cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,
Cic. Tusc. 5, 20, 60:Hic cum adrisisset ipse Crassus,
id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:Cum risi, arrides,
Ov. M. 3, 459:Cum adrisissent, discessimus,
Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—With dat.:(γ).Tum mi aedes quoque arridebant,
Plaut. As. 1, 3, 55:si dentibus adrident,
Hor. A. P. 101:nulli laedere os, arridere omnibus,
Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:vix notis familiariter arridere,
Liv. 41, 20.—With acc.:(δ). II.video quid adriseris,
Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—Trop.A.Subject., to be favorable, kindly disposed to one:B.cum tempestas adridet,
Lucr. 2, 32:et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,
Petr. 133, 3, 12.—Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,
Cic. Att. 13, 21:quibus haec adridere velim,
Hor. S. 1, 10, 89. -
15 conrideo
I.Lit., Aug. Conf. 4, 8:II.alicui,
Vulg. Gen. 21, 6.—Trop.:perfusa lepore Omnia corrident,
Lucr. 4, 81. -
16 corrideo
I.Lit., Aug. Conf. 4, 8:II.alicui,
Vulg. Gen. 21, 6.—Trop.:perfusa lepore Omnia corrident,
Lucr. 4, 81. -
17 derideo
dē-rīdĕo, si, sum, 2, v. a., to laugh at, laugh to scorn; to scoff at, deride (class.).(α).With acc.:(β).omnes istos deridete atque contemnite,
Cic. de Or. 3, 14, 54;so with contemnere,
id. Verr. 2, 3, 92 fin.:te,
Hor. S. 2, 3, 53:derisus a suis consiliariis,
Cic. Verr. 2, 5, 39 fin.:aliquem,
Plaut. Bac. 3, 4, 7; 5, 2, 8; id. Men. 4, 2, 65; id. Ps. 4, 5, 8 al.:aliquid,
Hor. Ep. 2, 1, 263; id. A. P. 452; Juv. 2, 23:sabbata,
Vulg. Thren. 1, 7 et saep.—Prov.: albis dentibus aliquem deridere; v. albus.—Absol.: Ap. Age dic. Ep. At deridebitis, Plaut. Ep. 2, 2, 77:derides, in conversation,
you mock me, are making game of me, id. Amph. 3, 3, 8; id. Bac. 4, 9, 87; Ter. Heaut. 5, 1, 42:derisum,
id. Eun. 5, 2, 21:deridet, cum sibi ipsum jubet satis dare Habonium,
he is mocking, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:Patronus despiciat, derideat,
Quint. 5, 13, 2; cf. id. 11, 1, 21:quibus derisus Philippus,
Just. 9, 2, 10.— P. a.: dērīsus, a, um, absurd, scorned; only sup.:senex derisissimus,
Varr. Sat. Men. 11, 20. -
18 Fatua
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
19 Fatuella
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
20 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Liste lateinischer Phrasen/R — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
Cultural Amnesia — This article is about the musical group. For the book by Clive James, see Cultural Amnesia. Cultural Amnesia Genres Post punk, electronic, industrial Years active 1979–1983; 1998–present … Wikipedia
Grand Steeple-Chase de Paris — Turf race infobox class = Group 1 horse race = Grand Steeple Chase de Paris caption = location = Auteuil Racecourse Paris, France inaugurated = 1874 race type = Steeplechase sponsor = Gras Savoye website = [http://www.france galop.com/All the… … Wikipedia
S.P.Q.R — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom … Deutsch Wikipedia
S.P.Q.R. — S.P.Q.R. neuzeitlicher Kanaldeckel in Rom (S.P.Q.R.) … Deutsch Wikipedia
SPQR — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom … Deutsch Wikipedia
Senatus Populusque Romanus — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom … Deutsch Wikipedia
risorius — See r. (muscle). [L. risor, a laughter, fr. rideo, pp. risus, to laugh] * * * ri·so·ri·us ri sōr ē əs, zȯr n, pl rii ē .ī a narrow band of muscle fibers arising from the fascia over the masseter muscle, inserted into the tissues at the corner of … Medical dictionary
GELASINUS — Deus risus, apud Mart. l. 7. Epigr. 24. cuius epigraphe in malum Poetam: Nec cibus ipse iuvat morsu fraudatus aceti, Nec grata est facies, cui Gelasinus abest. A verbo γελάω, rideo, vide infta ubi de Risu … Hofmann J. Lexicon universale
ԱՅՊՆ — ( ) NBH 1 0093 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 11c, 12c գ. Որպէս տճկ. ա՛յպ, այը՛պ Ամօթ. ամօթալի պակասութիւն. առիթ այպանութեան. խայտառակ ինչ. խաղքութիւն. ... αἱσχρόν, αἷσχος probrum, probrosum, turpitudo, dedecus, pudor… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)