-
1 ridicularia
rīdĭcŭlārĭus, a, um, adj. [ridiculus], that excites laughter, laughable, droll, funny (ante- and post-class.).—Only as subst.1.rīdĭcŭlārĭa, ĭum, n., jests, drolleries: ridicularia fundere, Cato ap. Macr. S. 2, 10; cf. Plaut. As. 2, 2, 64; id. Trin. 1, 2, 28; id. Truc. 3, 2, 16.—2. -
2 ridicularius
rīdĭcŭlārĭus, a, um, adj. [ridiculus], that excites laughter, laughable, droll, funny (ante- and post-class.).—Only as subst.1.rīdĭcŭlārĭa, ĭum, n., jests, drolleries: ridicularia fundere, Cato ap. Macr. S. 2, 10; cf. Plaut. As. 2, 2, 64; id. Trin. 1, 2, 28; id. Truc. 3, 2, 16.—2. -
3 iocōsus
iocōsus adj. [iocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious, sportive: Maecenas, H.: Musa, O.: res: verba, O.: furtum, H.: Nilus (i. e. of the merry Egyptians), O. -
4 ioculāris
-
5 ioculārius
ioculārius adj. [ioculus], ludicrous, droll: malum, T. -
6 nūgae
nūgae arum, f [CNV-], jests, idle speeches, trifles: ista magnas nugas dixerit, T.: tantis delectatus nugis: Nescio quid meditans nugarum, H. — Jesting, jokers, droll fellows: amicos habet meras nugas: in comitatu nugarum. -
7 rīdiculus
rīdiculus adj. [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.* * *Iridicula, ridiculum ADJlaughable, funny; sillyIIbuffoon, jester -
8 scurra
scurra ae, m [SCRV-], an idler, loafer, man about town: scurrae locupletes.— A city buffoon, droll, jester, clown, pantaloon, parasite: neque parum facetus scurra: vagus, H.: Urbani scurra Catulli, i. e. a clown in a play of Catullus, Iu.— Prov.: de scurrā multo facilius divitem quam patrem familias fieri posse.* * *fashionable idler, man about town, rake; professional buffoon, comedian/clown -
9 jocosus
jocosa, jocosum ADJhumorous, funny, droll; sportive; factious; full of jesting/jokes/fun -
10 ridicularius
ridicularia, ridicularium ADJlaughable, droll -
11 jocosus
jŏcōsus, a, um, adj. [jocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious (class.).A.Of persons:B.homo humanus et jocosus,
Varr. R. R. 2, 5:Maecenas,
Hor. Epod. 3, 20:Musa,
Ov. Tr. 2, 354.—Of inanim. and abstr. things:res,
Cic. Off. 1, 37:lis,
Ov. M. 3, 332:verba,
id. F. 6, 692:furtum,
Hor. C. 1, 10, 7: Nilus, the sportive Nile, with reference to the merry lives of the Egyptians, Ov. Tr. 1, 2, 80.— Adv.: jŏ-cōsē, jestingly, jocosely:eumque lusi jocose satis,
Cic. Q. Fr. 2, 12, 2.— Comp.:dicere aliquid jocosius,
Cic. Fam. 9, 24, 4; Hor. S. 1, 4, 104. -
12 jocularia
jŏcŭlāris, e, adj. [joculus], facetious, jocular, laughable, droll (class.):audacia,
Ter. Phorm. 1, 2, 84:joculare istuc quidem,
Cic. Leg. 1, 20:licentia,
id. Fat. 8.— Subst.: jŏcŭlārĭa, ium, n. plur., jests, jokes:ut qui jocularia ridens Percurram,
Hor. S. 1, 1, 23:fundere,
Liv. 7, 2.— Adv.: jŏcŭlā-rĭter, jocosely, in a jocular or comical manner: irridere, Ps.-Ascon. ap. Cic. Div. in Caecin. 11, 33:obicere aliquid alicui,
Plin. 22, 22, 38, § 80:canere carmina,
Suet. Caes. 49. -
13 jocularis
jŏcŭlāris, e, adj. [joculus], facetious, jocular, laughable, droll (class.):audacia,
Ter. Phorm. 1, 2, 84:joculare istuc quidem,
Cic. Leg. 1, 20:licentia,
id. Fat. 8.— Subst.: jŏcŭlārĭa, ium, n. plur., jests, jokes:ut qui jocularia ridens Percurram,
Hor. S. 1, 1, 23:fundere,
Liv. 7, 2.— Adv.: jŏcŭlā-rĭter, jocosely, in a jocular or comical manner: irridere, Ps.-Ascon. ap. Cic. Div. in Caecin. 11, 33:obicere aliquid alicui,
Plin. 22, 22, 38, § 80:canere carmina,
Suet. Caes. 49. -
14 joculariter
jŏcŭlāris, e, adj. [joculus], facetious, jocular, laughable, droll (class.):audacia,
Ter. Phorm. 1, 2, 84:joculare istuc quidem,
Cic. Leg. 1, 20:licentia,
id. Fat. 8.— Subst.: jŏcŭlārĭa, ium, n. plur., jests, jokes:ut qui jocularia ridens Percurram,
Hor. S. 1, 1, 23:fundere,
Liv. 7, 2.— Adv.: jŏcŭlā-rĭter, jocosely, in a jocular or comical manner: irridere, Ps.-Ascon. ap. Cic. Div. in Caecin. 11, 33:obicere aliquid alicui,
Plin. 22, 22, 38, § 80:canere carmina,
Suet. Caes. 49. -
15 jocularius
jŏcŭlārĭus, a, um, adj. [id.], ludicrous, droll ( poet.):malum,
Ter. And. 4, 4, 43. -
16 nugae
nūgae, ārum, f. [etym. dub.; old form naugae; cf.: naucum, nux], jokes, jests, idle speeches, trifles, trumpery, nonsense (syn. ineptiae).I.Lit.:II.aufer nugas,
away with your jesting, Plaut. Truc. 4, 4, 7:nugas postulare,
id. Trin. 2, 4, 40; id. Truc. 2, 1, 20; id. Merc. 2, 4, 1:huncine hominem tantis delectatum esse nugis?
Cic. Div. 2, 13, 30. —Hence, nugas agere, to play the fool:nisi argentum dederit, nugas egerit,
Plaut. Men. prol. 54; so,maximas nugas agis,
id. As. 1, 1, 78;and ellipt. without ago: quo illum sequar? in Persas? nugas,
nonsense! id. Pers. 4, 7, 7; id. Most. 5, 1, 38.—Of verses, trifles:nescio quid meditans nugarum,
Hor. S. 1, 9, 2; cf. Cat. 1, 4; Mart. 9, 1, 5 (cf. also:versūs et cetera ludicra,
Hor. Ep. 1, 1, 10).—Of the songs of hired female mourners at a funeral:haec sunt non nugae: non enim mortualia,
Plaut. As. 4, 1, 63.—Acc. to Nonius, Plautus called women's finery nugae, Non. 144, 30; v. nugivendus. —Transf. (abstr. pro concreto), jesters, jokers, droll fellows:amicos habet meras nugas,
Cic. Att. 6, 3, 5:ego Hephaestum... Niciam, ego nugas maximas omni meā comitate sum complexus,
id. Q. Fr. 1, 2, 2 comites Graeculi, quocumque ibat:tum in comitatu nugarum nihil,
id. Mil. 21, 55. -
17 ridiculosus
rīdĭcŭlōsus, a, um, adj. [ridiculus], laughable, facetious, droll (ante- and postclass.):parasitus ridiculosissimus,
Plaut. Stich. 2, 2, 64:negotia,
Arn. 5, 175:non ridiculosa ut scribis, sed ridicula mihi forte res accidit,
not comical, but ridiculous, Hier. adv. Rufin. 3, 12. -
18 ridiculum
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
19 ridiculus
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
20 scurra
scurra, ae, m.I.Orig., an elegant, town-bred man; a fine gentleman, gallant, dandy:II.tu urbanus vero scurra, deliciae popli, Rus mihi tu objectas?
Plaut. Most. 1, 1, 14; cf. (opp. militaris) id. Ep. 1, 1, 13; id. Curc. 2, 3, 17.—Also of an elegant debauchee, Cic. Sest. 17, 39; Auct. Har. Resp. 20, 42.—Transf.1.A city buffoon, droll, jester (usually in the suite of wealthy persons, and accordingly a kind of parasite;2.syn.: sannio, parasitus): urbani assidui cives, quos scurras vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 165; id. Poen. 3, 2, 35; 5, 5, 2; id. Truc. 2, 6, 10; Cic. Quint. 3, 11; id. de Or. 2, 60, 247; id. Verr. 2, 3, 62, § 146; Auct. Her. 4, 10, 14: Hor. S. 1, 5, 52, 1, 8, 11; id. Ep. 1, 15, 28; 1, 18, 4; Vulg. 2 Reg. 6, 20.—Zeno sarcastically called Socrates scurra Atticus, Cic. N. D. 1, 34, 93:Sabinus Asilius, venustissimus inter rhetores scurra,
Sen. Suas. 2, 12.—Of the clown in a pantomime, Juv. 13, 111.—Prov.:vetus est: De scurrā multo facilius divitem quam patremfamilias fieri posse,
Cic. Quint. 17, 55. —In the times of the later emperors, one of the guard, a soldier of the guard, a guardsman, Lampr. Alex. Sev. 61; 62 fin.; id. Heliog. 33; Treb. Poll. Trig. Tyr. 30.
См. также в других словарях:
Droll — (dr[=o]l), a. [Compar. {Droller}; superl. {Drollest}.] [F. dr[^o]le; cf. G. & D. drollig, LG. drullig, D. drol a thick and short person, a droll, Sw. troll a magical appearance, demon, trolla to use magic arts, enchant, Dan. trold elf, imp, Icel … The Collaborative International Dictionary of English
droll — droll·ery; droll·ing·ly; droll·ness; droll; … English syllables
Droll — Droll, v. t. 1. To lead or influence by jest or trick; to banter or jest; to cajole. [1913 Webster] Men that will not be reasoned into their senses, may yet be laughed or drolled into them. L Estrange. [1913 Webster] 2. To make a jest of; to set… … The Collaborative International Dictionary of English
Droll — Droll, n. 1. One whose practice it is to raise mirth by odd tricks; a jester; a buffoon; a merry andrew. Prior. [1913 Webster] 2. Something exhibited to raise mirth or sport, as a puppet, a farce, and the like. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Droll — Droll, v. i. [imp. & p. p. {Drolled}; p. pr. & vb. n. {Drolling}.] To jest; to play the buffoon. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
droll — [drōl] adj. [Fr drôle, orig. n., buffoon, jester < MDu drol, short, stout fellow, lit., bowling pin] amusing in an odd or wry way n. Now Rare a droll person; jester vi. Now Rare to joke; play the jester SYN. FUNNY drollness n. drolly adv … English World dictionary
droll — [drəul US droul] adj [Date: 1600 1700; : French; Origin: drôle] amusing in an unusual way … Dictionary of contemporary English
droll — [ droul ] adjective funny in an unusual way … Usage of the words and phrases in modern English
droll — (adj.) 1620s, from Fr. drôle odd, comical, funny (1580s), in M.Fr. a noun meaning a merry fellow, possibly from M.Du. drol fat little fellow, goblin, or M.H.G. trolle clown, ultimately from O.N. troll giant, troll (see TROLL (Cf. troll) (n.)).… … Etymology dictionary
droll — *laughable, risible, comic, comical, funny, ludicrous, ridiculous, farcical Analogous words: amusing, diverting, entertaining (see AMUSE): absurd, preposterous (see FOOLISH): humorous, *witty, facetious … New Dictionary of Synonyms
droll — [adj] amusing, farcical absurd, camp, campy, clownish, comic, comical, crack up, diverting, eccentric, entertaining, for grins*, funny, gagged up*, gelastic, humorous, jocular, joshing, laffer, laughable, ludicrous, odd, preposterous, quaint,… … New thesaurus