Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rĕvŏcātĭo

  • 1 revocatio

    revocātio, ōnis, f. (revoco), I) das nochmalige Rufen, -Aussprechen, verbi, als rhet. Fig., Cic. de or. 3, 206. Quint. 9, 1, 33. – II) das Zurück-, Abrufen, a bello, Cic. Phil. 13, 15: übtr., Plur., revocationes lunae a sole, das Entfernen, Vitr. 9, 2, 3. – bildl., a) übh.: avocatio a cogitanda molestia et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33. – b) als jurist. t. t., revocatio domum, die Berufung an einen heimischen Richter = das Recht eines von der Heimat Abwesenden, einen gegen ihn erhobenen Rechtsstreit vor das heimische Forum zu ziehen, Ulp. dig. 5, 1, 2. § 3: u. so bl. Plur. revocationes, Chalcid. Tim. 163.

    lateinisch-deutsches > revocatio

  • 2 revocatio

    revocātio, ōnis, f. (revoco), I) das nochmalige Rufen, -Aussprechen, verbi, als rhet. Fig., Cic. de or. 3, 206. Quint. 9, 1, 33. – II) das Zurück-, Abrufen, a bello, Cic. Phil. 13, 15: übtr., Plur., revocationes lunae a sole, das Entfernen, Vitr. 9, 2, 3. – bildl., a) übh.: avocatio a cogitanda molestia et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33. – b) als jurist. t. t., revocatio domum, die Berufung an einen heimischen Richter = das Recht eines von der Heimat Abwesenden, einen gegen ihn erhobenen Rechtsstreit vor das heimische Forum zu ziehen, Ulp. dig. 5, 1, 2. § 3: u. so bl. Plur. revocationes, Chalcid. Tim. 163.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > revocatio

  • 3 revocatio

    rĕvŏcātĭo, ōnis, f. [id.], a calling back or away, a recalling (rare but good prose).
    I.
    Lit.:

    a bello (with receptui signum),

    Cic. Phil. 13, 7, 15.—
    B.
    Transf., in plur.:

    revocationes lunae a sole,

    Vitr. 9, 4 fin.
    II.
    Trop.:

    revocatio ad contemplandas voluptates,

    Cic. Tusc. 3, 15, 33. —
    2.
    Ejusdem verbi crebrius positi quaedam distinctio et revocatio, i.e. qualification and withdrawal, as a fig. of speech, Cic. de Or. 3, 54, 206; Quint. 9, 1, 33.—
    3.
    As law t. t., the right of one absent from home to appeal to a court of his own state or country, Dig. 5, 1, 3, § 3 (cf. revoco, B. 2. c.). [p. 1591]

    Lewis & Short latin dictionary > revocatio

  • 4 revocatio

    revocātio, ōnis f. [ revoco ]
    1) отозвание, возвращение ( a bello C); призыв (ad aliquid C)
    3) юр. право вернуться ( domum Dig)
    4) рит. повторение (verbi C, Q)

    Латинско-русский словарь > revocatio

  • 5 revocātiō

        revocātiō ōnis, f    [revoco], a calling back, recalling: a bello.—Fig., a recalling, bringing back: ad contemplandas voluptates.—In rhet.: eiusdem verbi, i. e. repetition.

    Latin-English dictionary > revocātiō

  • 6 revocare

    1) звать назад, обратно призывать (1. 46 D. 40, 4. 1. 17 C. 9, 9); брать назад: requisites et revocatus servus (1. 5 C. 6, 1); возвращать (1. 16 § 3 D. 40, 9, 1. 30 D. 49, 14); вооб. вести куда, относить, возвращаться (1. 49 pr. D. 5, 1. 1. 7 eod.);

    domum revocatio (см. domus s. e.); (1. 7 § 4 D. 48, 2, 1, 6 § 4 D. 1, 18);

    ad animum suum non revoc. iniuriam, не печалиться о (1. 11 § 1 D. 47, 10).

    2) заставлять, принуждать (1. 3 D. 27, 7);

    revoc. legatarios (1. 61 D. 35, 2).

    3) отменять, считать недействительным (1. 1 § 2 D. 42, 8);

    revoc. precarium (1. 2 § 2. 1. 8 § 2 D. 43, 26. tit. C. 8, 56);

    venditionem (1. 1 C. 4, 46);

    suam (1. 1 § 27 D. 48, 18. 1. 1 C. 9, 47);

    revocatio, отмена (1. 10 § 1 D. 42, 8).

    4) опять предлагать, затрагивать (1. 3. 7 § 4. 1. 19 D. 44, 2. 1. 1 C. 9, 42. Paul. V. 33. § 1). 5) исключать: revocari a privilegio (1, 4 D. 4, 6). - б) мешать, удерживать (1. 63 C. Th. 16, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > revocare

  • 7 avocatio

    āvocātio, ōnis, f. (avoco), das Abziehen, I) im allg.: avocatio a cogitanda molestia (von dem Gedanken an die B.) et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33: ἀποπλάνησις est iudicis a re contraria nobis avocatio, Iul. Rufin. de fig. sent. 13. – II) insbes.: a) die störende Zerstreuung, Sen. ep. 56, 4. – b) die erheiternde Zerstreuung, Plur. avocationes (Ggstz. exercitationes), Iustin. 37, 4, 1.

    lateinisch-deutsches > avocatio

  • 8 contueor

    con-tueor, tuitus sum, ērī, I) erblicken, ansichtig-, gewahr werden, c. longinqua, weitsichtig sein (Ggstz. nisi prope admota non cernere, kurzsichtig sein), Plin. 11, 142; vgl. ibid. 143. – mit dopp. Acc., id novum Agesilaus contuens, dies als etwas Neues erblickend = da dies dem Ag. ein neuer Anblick war, Nep. Chabr. 1, 2. – II) ins Auge fassen, in Augenschein nehmen, überblicken, überschauen, beschauen, betrachten, 1) eig.: aspicite ipsum, contuemini os, Cic.: quod tandem spectaculum fore putamus, cum totam terram contueri licebit, Cic.: c. inter se, einander ins Angesicht sehen (Ggstz. aversos iacēre), von Tieren, Plin. – c. in adversum (geradeaus), Solin. – alqm acrius, Suet.: alqm non sine admiratione, Suet.: alqm altero oculo, duobus oculis, Cic.: solem oculis immobilibus, Plin. – v. personif. Örtl., Acrocorinthus maria utraque contuens, Mela 2, 3, 7 (2. § 48); vgl. Cic. de domo146. – 2) übtr.: a) übh.: geistig, bene propositum plane c. ac videre plane, Lucr. 6, 653: cum (revocatio illa) a contuendis nos malis avocat, Cic. Tusc. 3, 35. – b) prägn., ins Auge fassend auf etw. Bedacht nehmen, in alimoniis armenticium pecus sic contuendum, lactentes cum matribus ne cubent, Varro r. r. 2, 5, 16. – / Archaist. Nbf. contuor, tuī (doch nur die Formen contuor, contuimur, contui),Pompon. com. 69. Plaut. asin. 403 u.a. (s. Brix Plaut. trin. 708). Lucr. 4, 35. Stat. Ach. 1, 131. – Aktive Nbf. contuo, wov. contuit, Pacuv. tr. 6 (Ribbeck nach Vossius' Vermutung).

    lateinisch-deutsches > contueor

  • 9 abrufen

    abrufen, I) mit lauter Stimme ansagen: clamare (z. B. meridiem, vom Accensus). – inclamare (z. B. horam tertiam esse, meridiem esse, v. Accensus). – nuntiare (melden, z. B. horas: u. horas quinque, d. i. fünf Uhr, v. einem Sklaven im Hause). – II) wegrufen: avocare. devocare. – evocare (herausrufen, z. B. virum e curia). – nuntiare alci, ut prodeat (jmdm. melden, sagen, daß er herauskomme). – revocare (zurückrufen, abberufen, z. B. alqm ab Asia: u. alqm de legatione [Legatenposten]: alqm e provincia: u. alqm domum). – alqm redire iubere (jmdm. zurückzukehren befehlen, jmd. abberufen, z. B. legatum). Abrufen, das, - ung, die, revocatio (das Zurückrufen, z. B. a bello). – jmds. A. aus Asien beschließen, alqm ab Asia revocandum decernere.

    deutsch-lateinisches > abrufen

  • 10 auferwecken

    auferwecken, einen Toten, alqm excitare od. suscitare ab inferis (aus der Unterwelt hervorrufen). – alqm a morte ad vitam revocare. alqm mortuum in vitam restituere (ins Leben zurückrufen). – Auferweckung, von den Toten, *a morte ad vitam revocatio.

    deutsch-lateinisches > auferwecken

  • 11 bekehren

    bekehren, in aliam mentem adducere. aliam mentem inicere (auf andere Gedanken bringen). – alqm ad suam sententiam traducere (jmd. für seine Meinung gewinnen). – alcis mores corrigere (jmds. Sitten verbessern). – revocare ad virtutem a perdita luxuria (zur Tugend zurückführen, einen Schwelger). – sanare voluntatem nefariam (eine ruchlose Gesinnung bessern). – jmd. zum Christentum b., ad fidem Christi alqm convertere (Eccl.); ad verum deum od. ad unius verique dei cultum alqm convertere (Eccl.). sich bekehren, sententiam mutare. sententiā suā decedere (anderer Meinung werden). – mores suos mutare. ad bonam frugem se recipere. ad sanitatem redire (seine Lebensart ändern, sich bessern). – *Christum sequi. ad Christi fidem converti. ad verum od. ad unum verumque deum converti (zur christlichen Religion übertreten, von Heiden, Eccl.). Bekehrer, corrector (z. B. peccantium). – B. der Heiden, doctor gentilium nationum (Eccl.); doctor od. apostolus paganorum (Eccl.). Bekehrung, morum mutatio (Änderung der Sitten). – *ad bonam frugem revocatio (Abziehung vom Laster). – ad verum deum conversio (Umkehr zum wahren Gott, Eccl.)

    deutsch-lateinisches > bekehren

  • 12 Zurückholen [2]

    Zurückholen, das, jmds., revocatio.

    deutsch-lateinisches > Zurückholen [2]

  • 13 Zurückrufen [2]

    Zurückrufen, das, - ung, die, revocatio. restitutio (Wiedereinsetzung eines Verbannten ins Vaterland).

    deutsch-lateinisches > Zurückrufen [2]

  • 14 wederopzegging

    предл.
    общ. ревокация (РЕВОКАЦИЯ (от лат. revocatio — отозвание, отзыв))

    Dutch-russian dictionary > wederopzegging

  • 15 ревокация

    n
    gener. wederopzegging (РЕВОКАЦИЯ (от лат. revocatio — отозвание, отзыв))

    Russisch-Nederlands Universal Dictionary > ревокация

  • 16 avocatio

    āvocātio, ōnis, f. (avoco), das Abziehen, I) im allg.: avocatio a cogitanda molestia (von dem Gedanken an die B.) et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33: ἀποπλάνησις est iudicis a re contraria nobis avocatio, Iul. Rufin. de fig. sent. 13. – II) insbes.: a) die störende Zerstreuung, Sen. ep. 56, 4. – b) die erheiternde Zerstreuung, Plur. avocationes (Ggstz. exercitationes), Iustin. 37, 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > avocatio

  • 17 contueor

    con-tueor, tuitus sum, ērī, I) erblicken, ansichtig-, gewahr werden, c. longinqua, weitsichtig sein (Ggstz. nisi prope admota non cernere, kurzsichtig sein), Plin. 11, 142; vgl. ibid. 143. – mit dopp. Acc., id novum Agesilaus contuens, dies als etwas Neues erblickend = da dies dem Ag. ein neuer Anblick war, Nep. Chabr. 1, 2. – II) ins Auge fassen, in Augenschein nehmen, überblicken, überschauen, beschauen, betrachten, 1) eig.: aspicite ipsum, contuemini os, Cic.: quod tandem spectaculum fore putamus, cum totam terram contueri licebit, Cic.: c. inter se, einander ins Angesicht sehen (Ggstz. aversos iacēre), von Tieren, Plin. – c. in adversum (geradeaus), Solin. – alqm acrius, Suet.: alqm non sine admiratione, Suet.: alqm altero oculo, duobus oculis, Cic.: solem oculis immobilibus, Plin. – v. personif. Örtl., Acrocorinthus maria utraque contuens, Mela 2, 3, 7 (2. § 48); vgl. Cic. de domo146. – 2) übtr.: a) übh.: geistig, bene propositum plane c. ac videre plane, Lucr. 6, 653: cum (revocatio illa) a contuendis nos malis avocat, Cic. Tusc. 3, 35. – b) prägn., ins Auge fassend auf etw. Bedacht nehmen, in alimoniis armenticium pecus sic contuendum, lactentes cum matribus ne cubent, Varro r. r. 2, 5, 16. – Archaist. Nbf. contuor, tuī (doch nur die Formen contuor, contuimur, contui),Pompon. com. 69. Plaut. asin. 403
    ————
    u.a. (s. Brix Plaut. trin. 708). Lucr. 4, 35. Stat. Ach. 1, 131. – Aktive Nbf. contuo, wov. contuit, Pacuv. tr. 6 (Ribbeck nach Vossius' Vermutung).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contueor

  • 18 revoco

    re-voco, āvī, ātum, āre, I) wieder rufen, d.i. A) wieder rufen, nochmals rufen, -aufrufen, a) übh.: in suffragium, Liv.: rursus ad bibendum, Petron. – b) als gerichtl. t. t., jmd. von neuem vor Gericht laden, auf erneute Anklage jmds. dringen, hominem populus revocat, Cic. ad Q. fr. 2, 4 (6), 6. – c) als szenischer t. t., jmd. von neuem zum Vortrage einer Stelle auffordern, jmdm. da capo zurufen, cum saepius revocatus vocem obtudisset, v. Schauspieler, Cic.: revocatus eandem rem dicit, vom vortragenden Dichter, Cic.: praeco revocatus, Liv. – m. Acc. der Sache, primos tres versus, dacapo rufen bei usw., Cic. – absol., cur revocabas, Plin. ep. – impers., milies revocatum est, Cic. – d) als milit. t. t., beurlaubte Soldaten ( wieder) einberufen, milites, Cic. Verr. 5, 80: veteranos, Tac. hist. 2, 82: inter ceteros conveteranos suos revocatus, Corp. inscr. Lat. 13, 1837. – B) wieder-, dagegen rufen, a) übh.: unde tu me ex iure manum consertum vocasti, inde ego te revoco, rufe ich dich dagegen (rufe ich dich meinerseits), Cic. Mur. 26. – b) wieder-, dagegen einladen, istum non fere quisquam vocabat, nec mirum, qui non revocaturus esset, der nicht wieder Gäste einladen konnte, Cic.: r. vulpem, Phaedr. – II) zurückrufen, A) im engeren Sinne: 1) eig.: a) übh.: alqm intro, Plaut.: inde, Cic.: alqm domum (nach H., in die Heimat), Iustin.:
    ————
    alqm de suo cursu, Cic.: alqm de exsilio, Liv., ab exsilio, Tac. u. Iustin.: alqm ab exercitu, Iustin.: alqm a morte, Verg.: alqm ex itinere, Cic.: alqm de legatione (vom Legatenposten), Cic.: qui me revocastis (aus der Verbannung), Cic. – v. lebl. Subjj., spes Samnites ad Caudium rursus revocavit, Liv. – mit sächl. Objj., zurückziehen, -wenden, pedem ab alto, Verg.: gradum, Verg.: lumina, oculos suos, Ov.: deficientem capillum a vertice, zurückstreichen, Suet.: proscissam terram in liram, zurückbringen, -schaffen, Plin.: ad superficiem rheumatismum, hinleiten, Th. Prisc.: poet., artus gelidos in vivum calorem, die Lebenswärme in die k. Gl. zurückrufen, Ov. – b) insbes., als milit. t. t., zurück-, abrufen, equites, copias, Caes.: legiones ab opere, Caes.: hos certo signo, Caes.: vigiliae finitis horis a cornicine revocantur, abgerufen, abgelöst, Veget. mil. – poet. übtr., flumina signo dato, Ov. – 2) übtr.: a) zurückrufen, wieder hervorbringen, wiederherstellen, erneuern, vires, Cic.: animos, Verg.: priscos mores, Liv. – studia longo tempore intermissa, wieder aufnehmen, Cic.: antiquam militiam, Tac. – b) zurückrufen, -ziehen, -setzen, -bringen, -führen, -holen, praetermissa, wieder einbringen, nachholen, Plin.: periuria, wiederholen, Prop.: se ad industriam, wieder anfangen, tätig zu sein, Cic.: hominum mentes ab hisce isdem permotionibus ad lenitatem misericordiamque, Cic.: mentes
    ————
    hominum ad sanitatem, zur Vernunft bringen Lact.: u. so exulceratas mentes ad sanitatem, Petron.: u. cives suos ad sanitatem, Auct. b. Alex.: revocare alqm ad servitutem, wieder versetzen, Suet.: non numquam animum incitatum ad ulciscendam orationem tuam revoco ipse et reflecto, Cic.: se ad ea revocat, e quibus etc., ruft sich Dinge ins Gedächtnis zurück, bei denen er usw., Cic.: se ad se revocare u. bl. se revocare, sich besinnen, Cic.: u. so revocato rursus impetu, nachdem der erste Sturm sich gelegt hatte, Suet.: revocari in memoriam somnii, oraculi, sich des Tr., des Or. wieder erinnern, Iustin. 1, 5, 3 u. 7, 1, 8: so rursus in memoriam revocatus iniuriae, sich aufs neue wieder erinnernd, Petron. 10, 3: spätlat. auch revocare alci alqd in memoriam, jmdm. etw. ins G. zurückrufen, Augustin. de civ. dei 16, 38, 2 u. c. Acad. 2, 25; serm. 280, 1. – dah. α) ab-, zurückhalten, alqm a turpissimo consilio, Cic.: alqm a tanto scelere, Cic.: animum ab ira, Ov. Vgl. Bünem. Lact. 1, 1, 21. – β) in einen engeren Raum zurückziehen, einschränken, vitem, beschneiden, Cic.: comitia in unam domum, Cic.: revocare se non poterat, konnte sich seinem Umgange nicht ganz entziehen, Cic.: Phoebus revocaverat umbras, hatte verkürzt, Val. Flacc. – γ) zurückziehen = widerrufen, promissum suum, Sen.: facta, Ov.: libertatem, wieder zum Sklaven machen, Tac. – δ) zurückziehen = zurückfor-
    ————
    dern, praemia coronarum, Suet.: ut pecuniae, quas creditoribus solverat, revocarentur, Plin. ep. Vgl. Lagergren de vit. et eloc. Plin. Sec. p. 141. – c) als jurist. t. t., r. domum, domum suam, sich auf den heimischen Richter berufen (s. revocatio a. E.), ICt. – B) im weiteren Sinne, zurück-, d.i. zu sich berufen, herbeirufen, hinrufen, 1) eig.: abi, quo blandae iuvenum te revocant preces, Hor. carm. 4, 1, 8. – 2) übtr.: a) wohin beziehen, anwenden, alqd ad suas res (Verhältnisse), Cic.: ostenta ad coniecturam aliquam interpretatione, durch Deutung eine mutmaßliche Beziehung geben, Cic.: haec ratione (Gründe) explicari et ad naturam revocari possunt, kann ihnen eine natürliche Beziehung gegeben werden, Cic.: nonnulli autem illam rem ad illam rationem coniecturamque revocabant, bezogen jenen Vorfall auf den Grund und die wahrscheinliche Berechnung der Umstände. Cic. – b) wohin ziehen, bringen, in dubium, in Zweifel ziehen, Cic.: ad rationem, wieder zur Rechenschaft ziehen, Cato: omnia ad suam potentiam, benutzen, Cic.: rem ad manus, Cic.: rem ad sortem, es aufs Los ankommen lassen, Liv.: spem consulatus in partem, teilen, Liv.: revocare ad se maximi facinoris crimen, die Beschuldigung auf sich ziehen, -laden, Cic.: memoriam ad referendam gratiam admonitione, das G. durch Mahnung dazu bringen, den Dank abzustatten, Sen. de ben. 5, 25, 6. – c) wohin ziehen,
    ————
    verweisen, an me ad M. Antonii aestumationem frumenti exactionemque pecuniae revocaturus es? Cic. Verr. 3, 213: revocata res ad populum est, Liv. 10, 24, 4. – d) auf etw. richten, rationem ad veritatem (auf die Wirklichkeit), Cic. – e) auf etw. verwenden, quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo, werde ich auf geistige Beschäftigung verwenden, Tac. ann. 14, 54. – f) nach etw. einrichten od. beurteilen, reliquas res ad lucrum praedamque, es bei den übrigen Dingen auf G. u. B. absehen, Cic.: omnia ad gloriam, Cic.: consilia ad naturam, Cic. – Vulg. auch reboco, Inscr. bei Rossi Bullett Christ. a. 1863. p. 25. – vulg. Partiz. Perf. revocitus = revocatus, Exc. Vales. (Amm.) 14, 85 codd. optt. (Gardhausen revocatus); vgl. vocitus unter voco.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > revoco

  • 19 domus

    дом, а) жилой д.: а) строение, здание, напр. domus bene aedificata;

    domum diruere (1. 43 pr. 1. 52 D. 18, 1); (1. 15 § 13 D. 39, 2);

    instrumenta agri aut domus (1. 7 § 1 D. 33, 10);

    domum legare (1. 86. 91 § 4. 5. D. 32);

    b) жилище = domicilium s. 1. (1. 203 D. 50, 16);

    permittit (SCtum de liberis aguosc.) mulieri - domum denuntiare (1. 1 § 1. 3 D. 25, 3);

    deductio in mariti domum, quasi in domicilium matrimonii (1. 5 D. 23, 2), domo expellere uxorem, virum (1. 11 pr. D. 25, 2);

    domus vi introita (1. 5 pr. § 2 D. 47, 10. cf. 1. 8. 22 § 2 D. 48, 5. 1. 1 § 2 D. 11, 5);

    nemo de domo sua extrahi debet (1. 103 D. 50, 17. cf. 1. 18 D. 2, 4);

    c) жительство, место пребывания = domicilium s. 2, напр. ius revocandi domum, domum revocatio (1. 28 § 4 D. 4, 6. 1. 2. § 3. 4. 1. 5 D. 5, 1);

    d) семейство, семья, ex eadem domo et gente proditi (1. 195 § 2 D. 50, 16); (1. 11 § 2 D. 37, 11);

    dignitas et fama domus (1. 14 § 1 D. 11, 3); (1. 12 D. 48, 16); е) хозяйство, напр. totius domus eversio (1. 21 D. 1, 18); (1. 65 pr. D. 7, 1), ex consuetudine domus (1. 21 pr. D. 33, 1. 1. 23 § 1 D. 33, 8); (1. un C. 11, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > domus

  • 20 révocation

    f. (lat. revocatio "rappel") 1. отменяне, анулиране, премахване на юридическата сила; révocation d'un testament анулиране на завещание; 2. отзоваване, уволняване. Ќ Ant. maintient.

    Dictionnaire français-bulgare > révocation

См. также в других словарях:

  • revocatio — index revocation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • non refert verbis an factis fit revocatio — /non refart varbas sen faektas fit revakeysh(iy)ow/ It matters not whether a revocation is made by words or deeds …   Black's law dictionary

  • non refert verbis an factis fit revocatio — /non refart varbas sen faektas fit revakeysh(iy)ow/ It matters not whether a revocation is made by words or deeds …   Black's law dictionary

  • Non refert verbis an factis fit revocatio — It does not matter whether a revocation is effected by words or by acts …   Ballentine's law dictionary

  • révocation — [ revɔkasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; lat. revocatio « rappel » ♦ Action de révoquer (une chose). ⇒ abolition, abrogation, annulation, dédit, invalidation. Dr. Révocation d un testament. Révocation populaire : procédure permettant aux citoyens suisses de …   Encyclopédie Universelle

  • ревокация — (лат. revocatio отозвание) 1) отмена ранее данного распоряжения, поручения; 2) отозвание посла или уполномоченного в свою страну; 3) предложение чекодателя отменить выданный чек. Новый словарь иностранных слов. by EdwART, , 2009. ревокация… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • revocaţie — REVOCÁŢIE s.f. Revocare. – Din lat. revocatio, fr. révocation. Trimis de C Taut, 22.02.2004. Sursa: DEX 98  REVOCÁŢIE s. v. anulare, contramandare, revocare. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  revocáţie s. f. (sil. ţi e) …   Dicționar Român

  • Завещание — (testamentum, testament, Testament. letzttwillige Verfügung) акт односторонней воли, определяющий судьбу гражданских правоотношений лица на случай его смерти. В этом определении содержатся главные отличительные признаки З. Оно есть выражение… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Apud iudicem — Saltar a navegación, búsqueda En el Derecho romano se entiende por Apud iudicem la etapa procesal desde que se presentan las partes ante el juez hasta la sentencia. Tiene como fin que el juez conozca los hechos y su prueba, su calificación… …   Wikipedia Español

  • revocation — rev·o·ca·tion /ˌre və kā shən/ n: an act or instance of revoking Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. revocation …   Law dictionary

  • Revokation — Re|vo|ka|ti|on 〈[ vo ] f. 20〉 Widerruf, Zurückruf [<lat. revocatio „das Zurückrufen, das Abrufen“; zu revocare „zurück , abrufen“] * * * Revokation   [lateinisch] die, / en, bildungssprachlich für: Widerruf (v. a. im Recht).   * * *… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»