Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rĕmissĭo

  • 1 remissio

    rĕmissĭo, ōnis, f. [id.] (acc. to remitto, I. A. and B.), a sending back or away, releasing
    I.
    Lit. (rare).
    1.
    A sending back, returning; of persons:

    obsidum captivorumque,

    Liv. 27, 17, 1.—Of things, a throwing back, reflecting:

    splendoris,

    Vitr. 7, 3, 9.—
    2.
    A letting down, lowering:

    ex superciliorum aut remissione aut contractione,

    Cic. Off. 1, 41, 146.—
    II.
    Trop.
    A.
    A slackening, relaxing, abating, diminishing, remitting; remission, relaxation, abatement (syn. relaxatio):

    animus intentione suā depellit pressum omnem ponderum, remissione autem sic urgetur, ut se nequeat extollere,

    Cic. Tusc. 2, 23, 54:

    contentiones vocis et remissiones,

    id. de Or. 1, 61, 261; cf. id. Brut. 91, 314; so,

    vocis,

    Quint. 1, 10, 25: sphugmos est intentio motūs et remissio in corde et in arteria, Gell. 18, 10, 10:

    remissio lenitatis quādam gravitate et contentione firmatur,

    laxity, Cic. de Or. 2, 53, 212:

    operis,

    Varr. R. R. 1, 17, 7; cf.

    laboris,

    id. ib. 2, 6, 4; Quint. 3, 8, 29:

    tales igitur amicitiae sunt remissione usus eluendae,

    Cic. Lael. 21, 76:

    senescentis morbi remissio,

    id. Fam. 7, 26, 1; so,

    febris,

    Suet. Tib. 73:

    doloris,

    Scrib. Comp. 99.—
    2.
    Slackness, laxness, want of spirit:

    in acerbissimā injuriā remissio animi ac dissolutio,

    Cic. Fam. 5, 2, 9.—
    3.
    Relaxation, recreation:

    ad omnem animi remissionem ludumque descendere,

    Cic. de Or 2, 6, 22; so,

    animorum,

    id. Fam. 9, 24, 3; id. Arch. 7, 16.— Absol.:

    quem non quies, non remissio, non aequalium studia, non ludi delectarent,

    Cic. Cael. 17, 39:

    danda est omnibus aliqua remissio,

    Quint. 1, 3, 8.— Absol. in plur., Quint. 1, 3, 8, § 11; Gell. 15, 2, 5; Plin. Ep. 4, 3, 1, id. Pan. 49, 4:

    tempora curarum remissionumque,

    Tac. Agr. 9; id. Or. 28.—
    4.
    Mildness, gentleness, lenity:

    (Adversarius) tum ad severitatem, tum ad remissionem animi est contorquen dus,

    Cic. de Or. 2, 17, 72 (cf. remissus, B. 1.): so,

    remissione poenae,

    by a relaxing, diminishing of punishment, by a milder punishment, id. Cat. 4, 6, 13.—
    B.
    (Acc. to remitto, I. B. 2. b.) A remitting of a penalty, etc., a remission, Col. 1, 7, 1; Suet. Caes. 20; Plin. Ep. 8, 2, 6; 10, 8, 5:

    remissio tributi in triennium,

    Tac. A. 4, 13:

    nuntiationis,

    remission, abrogation, Dig. 39, 1, 8, § 4.— Plur.:

    post magnas remissiones,

    reduction of rent, Plin. Ep. 9, 37, 2.—
    C.
    In eccl. Lat., remission, forgiveness of sin, etc.:

    delicti,

    Tert. adv. Marc. 4, 28: peccatorum, Ambros. de Isaac et Anim. 1, 1; Vulg. Matt. 26, 28; id. Act. 2, 38.—
    * III.
    A repetition:

    nova ludorum remissio,

    Petr. 60, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > remissio

  • 2 remissiō

        remissiō ōnis, f    [re-+MIT-], a sending back, sending away, releasing, returning: obsidum captivorumque, L.— An easing, letting down, lowering: superciliorum: vocis remissiones.—Fig., a relaxing, abating, diminishing, remitting, remission, relaxation, abatement: remissio lenitatis (in oratione), i. e. passages of a quiet tenor: morbi: poenae, i. e. a milder punishment: tributi, Ta.— Want of spirit, submissiveness: in acerbissimā iniuriā remissio animi.— Relaxation, recreation: quem non remissio, non ludi delectarent: tempora curarum remissionumque, Ta.: animi: animorum.— Mildness, gentleness: animi.
    * * *
    sending back/away, returning, releasing; abating; forgiveness; remiss

    Latin-English dictionary > remissiō

  • 3 intentio

    intentĭo, ōnis, f. [intendo], a stretching out, straining, tension.
    I.
    Lit.:

    corporis,

    Cic. Tusc. 1, 10, 20:

    nervorum,

    Col. 6, 6:

    vocis,

    Plin. 28, 4, 14, § 53:

    aëris,

    Gell. 5, 16, 2:

    intentionem aëris ostendent tibi inflata,... quid enim est vox nisi intentio aëris?

    Sen. Q. N. 2, 6, 3:

    et remissio motus,

    Gell. 18, 10:

    vultus,

    Tac. A. 16, 34.—
    B.
    Increase, augmentation:

    doloris,

    Sen. Ep. 78, 7:

    ve particula tum intentionem significat, tum minutionem,

    Gell. 16, 5, 5.—
    II. A.
    Exertion, effort:

    animus intentione sua depellit pressum omnem ponderum, opp. remissio,

    Cic. Tusc. 2, 23, 54:

    animi,

    id. ib. 2, 27, 65:

    cogitationum,

    id. ib. 4, 2; id. Inv. 2, 14, 46:

    tantum curae intentionisque,

    Plin. Ep. 2, 10, 5:

    ut libertatem revoces,

    id. Pan. 78 med.:

    ad intentiones capiendas habiliores,

    Gell. 15, 2, 5.—
    B.
    Attention, application to any thing:

    lusūs,

    to play, Liv. 4, 17:

    intentionem alicui accommodare,

    Sen. Ep. 113, 3:

    avocare ab intentione operis destinati,

    Quint. 10, 3, 23:

    rerum,

    id. 6, 3, 1:

    rei familiaris,

    Plin. Ep. 1, 3, 2.—
    C.
    A design, purpose, intention:

    haec intentio tua ut libertatem revoces,

    Plin. Pan. 78:

    defuncti,

    Dig. 34, 1, 10; Ambros. de Jos. Patriarch. 11, 52; Aug. c. Mendac. 18.—
    D.
    A charge, accusation:

    intentio adversariorum,

    Cic. Inv. 2, 43, 125:

    judiciale genus officiis constat duobus, intentionis ac depulsionis,

    Quint. 3, 9, 11; 7, 1, 9.— Hence,
    2.
    Esp., law t. t., that part of the formula or instruction given by the prætor to the court, setting forth the judgment or relief prayed for by a plaintiff in his complaint (cf. Sanders, Inst. of Just. introd. p. 65 sqq.):

    intentio est ea pars formulae qua actor desiderium suum concludit,

    Gai. Inst. 4, 41; 44 sq.;

    53 sq.: cum petitor intentionem suam perdiderit,

    Dig. 10, 4, 9, § 6: quod intentionis vestrae proprias afferre debeatis probationes, Vet. Consult. 6, 14 Huschke.—
    E.
    The first or major premise in a syllogism:

    ita erit prima intentio, secunda assumptio, tertia conexio,

    Quint. 5, 14, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > intentio

  • 4 contractio

    contractĭo, ōnis, f. [contraho], a drawing together, contraction (in good prose; most freq. in Cic.).
    I.
    Lit.:

    contractio et porrectio digitorum,

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    bracchii (opp. projectio),

    id. Or. 18, 59:

    superciliorum (opp. remissio),

    id. Off. 1, 41, 146:

    frontis,

    id. Sest. 8, 19:

    umerorum (opp. allevatio),

    Quint. 11, 3, 83:

    nervorum,

    a contraction, cramp, Scrib. Comp. 255;

    without nervorum,

    Plin. 20, 17, 73, § 191: bonorum, i. e. consolidation, Gai Inst. 2, 155.—Hence,
    B.
    Transf., an abridging, shortening, abridgment, shortness:

    paginae,

    Cic. Att. 5, 4, 4: syllabae, shortening in pronunciation (opp. productio), id. de Or. 3, 50, 196:

    orationis (opp. longitudo),

    id. Part. Or. 6, 19.—
    * II.
    Trop.: animi in dolore, dejection, undue depression, despondency (opp. effusio animi in laetitiā), Cic. Tusc. 4, 31, 66; cf. id. ib. 4, 6, 14: animos demittunt et contrahunt; v. contraho, II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > contractio

  • 5 dissolutio

    dissŏlūtĭo, ōnis, f. [dissolvo], a dissolving, destroying, breaking up, dissolution (good prose).
    I.
    Lit.:

    navigii,

    Tac. A. 14, 5:

    naturae (mors),

    Cic. Leg. 1, 11; id. Fin. 5, 11, 31; cf. id. ib. 2, 31:

    stomachi,

    i. e. looseness, Plin. 20, 22, 91, § 248.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., an abolishing, a destruction:

    legum omnium,

    Cic. Phil. 1, 9:

    imperii,

    Tac. A. 13, 50.— Absol., ruin, Vulg. Isa. 8, 22.
    B.
    In partic.
    1.
    A reply, refutation:

    criminum,

    Cic. Clu. 1, 3; cf. Auct. Her. 1, 3, 4.—
    2.
    (Acc. to dissolutus, A.) As rhet. t. t., want of connection, interruption:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    Cic. Part. 6, 21; cf. Quint. 9, 3, 50; Auct. Her. 4, 30.—
    3.
    (Acc. to dissolutus, B.) Of character, looseness, i. e. weakness, effeminacy, frivolity; dissoluteness:

    si humanitas appellanda est in acerbissima injuria (sc. vindicanda) remissio animi ac dissolutio,

    Cic. Fam. 5, 2, 9; so,

    judiciorum,

    id. Verr. 2, 4, 59 fin.; Treb. Pol. XXX. Tyr. 23:

    dissolutio et languor,

    Sen. Ep. 3 fin.; cf.

    animorum,

    id. Cons. Sap. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > dissolutio

  • 6 intercapedo

    inter-căpēdo, ĭnis, f. [capio], an interruption, intermission, interval, pause, respite: intercapedo, tempus interceptum, cum scilicet mora est ad capiendum, Paul. ex Fest. p. 111 Müll.:

    intercapedinem scribendi facere,

    Cic. Fam. 16, 21:

    molestiae,

    id. Fin. 1, 18:

    jurisdictionis,

    Suet. Vesp. 10;

    with remissio, opp. continuatio,

    Plin. Ep. 4, 9.—Of space (rare):

    inter circulos universos quid interstitii vel spatii intercapedo naturalis immiserit,

    Mart. Cap. 8, § 837. —In nom. sing. the word is said to have had an obscene signif., Cic. Fam. 9, 22, 4; Quint. 8, 3, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > intercapedo

  • 7 quies

    1.
    quĭes, ētis (abl. quie, Naev. ap. Prisc. p. 703 P.), f. [Sanscr. çi = jacēre; Gr. keimai, to lie; cf. Lat. cīvis], rest, quiet.
    I.
    Lit., rest, repose, cessation from labor, from cares, etc.:

    locus quietis et tranquillitatis plenissimus,

    Cic. de Or. 1, 1, 2:

    senectutis,

    id. Deiot. 13, 38:

    quem non quies, non remissio delectarent,

    id. Cael. 17, 39:

    mors laborum ac miseriarum quies est,

    a state of rest, id. Cat. 4, 4, 7:

    ex diutino labore quieti se dare,

    Caes. B. C. 2, 14:

    quietem capere,

    to take repose, id. B. G. 6, 27:

    tribus horis exercitui ad quietem datis,

    id. ib. 7, 41:

    quietem pati,

    Sall. J. 101, 11:

    nulla metuentibus quies,

    Just. 2, 13, 11.— In plur.:

    uti somno et quietibus ceteris,

    recreations, Cic. Off. 1, 29, 103. —
    B.
    In partic.
    1.
    A quiet life, a keeping still, neutrality between political parties:

    Attici quies tantopere Caesari fuit grata, ut,

    Nep. Att. 7, 3; Suet. Tib. 15; Tac. A. 14, 47.—
    2.
    Quiet, peace:

    quae diuturna quies pepererat,

    Sall. C. 31, 1:

    quieti Subdita montanae bracchia Dalmatiae,

    Ov. P. 2, 2, 77:

    ingrata genti quies,

    Tac. G. 14:

    atrox clamor et repente quies,

    id. A. 1, 25:

    longa,

    id. Agr. 11. — Transf., of inanim. things:

    si non tanta quies iret frigusque caloremque Inter,

    i. e. the repose of spring, Verg. G. 2, 344:

    ventorum,

    Plin. 18, 26, 62, § 231:

    pelagi,

    Stat. S. 2, 2, 26:

    lenis materiae,

    evenness, smoothness, Plin. 16, 16, 28, § 70.—
    3.
    The rest of sleep, repose, sleep, Plaut. Cure. 2, 2, 22:

    capere quietem,

    to fall asleep, go to sleep, Ov. F. 1, 205:

    alta,

    deep sleep, Verg. A. 6, 522:

    ire ad quietem,

    to go to rest, go to sleep, Cic. Div. 1, 29, 60:

    quieti se tradere,

    id. ib. 1, 29, 61:

    secundum quietem,

    in sleep, id. ib. 2, 66, 135:

    per quietem,

    Suet. Caes. 81:

    neque vigiliis neque quietibus,

    Sall. C. 15, 4.—
    4.
    The sleep of death, death:

    olli dura quies oculos et ferreus urget Somnus,

    Verg. A. 10, 745:

    quod si forte tibi properarint fata quietem,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 25. —
    II.
    Transf.
    1.
    A dream:

    vanae nec monstra quietis, Nec somno comperta loquor,

    Stat. Th. 10, 205:

    praesaga,

    id. ib. 10, 324; Vell. 2, 70, 1:

    ducem terruit dira quies, nam Varum cernere visus est, etc.,

    Tac. A. 1, 65.—
    2.
    A resting-place, lair of a wild beast ( poet.):

    intectae fronde quietes,

    Lucr. 1, 405.—
    III.
    Personified:

    Quies,

    the goddess of rest, Liv. 4, 41, 8; Stat. Th. 10, 89.
    2.
    quĭes, ētis, adj., for quietus, a, um (cf. inquies), quiet, peaceful (ante-class.): mens, Naev. ap. Prisc. p. 704 P.: milites quietes, Licin. Macer. ib.

    Lewis & Short latin dictionary > quies

  • 8 refectio

    rĕfectĭo ( rĕfict-), ōnis, f. [reficio], a restoring, repairing (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    Capitolii,

    Suet. Caes. 15:

    ferramenta, quae refectionem desiderant,

    Col. 12, 3, 9:

    viae publicae,

    Dig. 43, 11, 1; cf. ib. 43, 21, 1, § 7. — In plur., Vitr. 6, 3.—
    II.
    Trop., refreshment, refection, recreation, recovery (cf.:

    relaxatio, remissio): etiam febre liberatus vix refectioni valebit,

    will scarcely be strong enough to recover, Cels. 3, 15; 4, 6 fin.:

    tempora ad quietem refectionemque nobis data,

    Quint. 10, 3, 26; cf. Plin. Pan. 81:

    oculorum (with recreatur acies),

    Plin. 37, 5, 16, § 63:

    lassitudinum perfrictionumque (oleum),

    id. 23, 4, 40, § 80.— In plur.:

    quae refectiones tuas arbores praetexerint,

    Plin. Pan. 15, 4. —
    B.
    Transf., i. q. deversorium or cenaculum, transl. of the Gr. kataluma, Vulg. Marc. 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > refectio

  • 9 remissa

    rĕmissa, ae, f [remitto], a pardon, remission (eccl. Lat., for remissio):

    peccatorum,

    Tert. adv. Marc. 4, 18 fin.; Cypr. Ep. 59 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > remissa

  • 10 retendo

    rĕ-tendo, di, tum, or sum, 3, v. a., to release from tension, to unbend, slacken, relax (very rare; syn.: relaxo, resolvo).
    I.
    Lit.:

    lentos arcus,

    to unbend, Ov. M. 2, 419; Stat. S. 4, 4, 30; in the part. perf.:

    arcus retentus,

    Ov. M. 3, 166:

    arcus retensus,

    Phaedr. 3, 14, 5.—
    * II.
    Trop.: ea quoque, quae sensu et animā carent, velut alternā quiete retenduntur, i. e. unbend, relax (shortly before, remissio), Quint. 1, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > retendo

  • 11 venia

    vĕnĭa, ae, f. [akin to veneror, q. v.], complaisance, indulgence, kindness, obliging disposition or conduct, mercy, grace, favor (class.; cf. indulgentia), most usual in the phrase veniam dare, to grant a favor, be favorable, to comply, consent.
    I.
    In gen.: Jane, Juppiter, Mars pater, etc.... vos precor, veneror, veniam peto feroque uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old formula of prayer in Liv. 8, 9, 7:

    ab Jove Opt. Max. ceterisque dis pacem ac veniam peto precorque ab iis, ut, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5:

    quaeso a vobis, ut in hac causā mihi detis hanc veniam, ut, etc.,

    id. Arch. 2, 3; cf.:

    precor hanc veniam supplici des, ut, etc.,

    Liv. 30, 12, 14:

    dabis hanc veniam, mi frater, ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 6, 23:

    Caesar tibi petenti veniam non dedit,

    id. Q. Fr. 3, 1, 11:

    datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis, primordia urbium augustiora faciat, Liv. prooem. § 7: mi gnate, da veniam hanc mihi: reduc illam,

    Ter. Hec. 4, 2, 29:

    extremam hanc oro veniam, miserere sororis,

    Verg. A. 4, 435:

    datur petentibus venia,

    Caes. B. G. 7, 15:

    veniam petenti dedit,

    Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Att. 5, 21, 12:

    veniam quoque a deis spei alicujus audacioris petimus, in sinum spuendo,

    Plin. 28, 4, 7, § 35:

    veniam mihi quam gravate pater dedit de Chrysalo!

    Plaut. Bacch. 3, 6, 3:

    cum data esset venia ejus diei,

    when indulgence had been granted for that day, Liv. 26, 17, 12:

    nobile illud nepenthes oblivionem tristitiae veniamque afferens,

    a complaisant, mild disposition, Plin. 25, 2, 5, § 12.—
    B.
    Permission to do any thing, esp. In phrases: veniam petere (poscere) and veniam dare;

    veniā petitā puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset,

    Liv. 7, 2, 9:

    petere veniam legatis mittendis,

    id. 33, 11, 3:

    veniam dicendi ante alios exposcere,

    Tac. A. 12, 5:

    datā veniā seducit filiam ac nutricem,

    Liv. 3, 48, 5; cf.

    the context: qui censerent, dandam ceteris veniam talium conjugiorum,

    Suet. Claud. 26.—
    C.
    Bonā veniā or cum bonā veniā.
    1.
    With audire, kindly, with favor, without prejudice:

    bonā veniā me audies,

    Cic. N. D. 1, 21, 59; cf.:

    vos oro atque obsecro, judices, ut attente bonāque cum veniā verba mea audiatis,

    id. Rosc. Am. 4, 9:

    cum bonā veniā se auditurum,

    Liv. 29, 1, 7:

    cum bonā veniā, quaeso, audiatis id quod invitus dico,

    id. 29, 17, 6.—
    2.
    With verbs of saying (mostly parenthet.), by your good leave, with your permission, without offence, etc.:

    nisi vero (bonā veniā hujus optimi viri dixerim) tu, etc.,

    Cic. de Or 1, 57, 242:

    bonā hoc tuā veniā dixerim,

    id. Div 1, 15, 25:

    atqui, frater, bonā tuā veniā dixerim ista sententia maxime fallit imperitos,

    id. Leg. 3, 15, 34:

    bonā veniā vestrā liceat, etc., Liv 6, 40, 10: primum abs te hoc bonā veniā peto... mihi ut respondeas,

    Ter. Phorm. 2, 3, 31:

    oravit etiam bonā veniā Quirites, ne quis, etc.,

    Liv. 7, 41, 3.—Rarely veniā alone:

    neminem ex his, quos eduxeram mecum (veniā sit dicto) ibi amisi,

    Plin. Ep. 5, 6, 46.—
    II.
    In partic., forbearance in view of any wrong that has been done, forgiveness, pardon, remission:

    venia est poenae meritae remissio,

    Sen. Clem. 2, 7:

    errati veniam impetrare,

    Cic. Lig. 1, 1:

    pacem veniamque impetrare a victoribus,

    Liv. 37, 45, 7:

    veniam et impunitatem dare,

    Cic. Phil. 8, 11, 32; cf.:

    cui non apud senatum... maximorum scelerum venia ulla ad ignoscendum duci possit,

    id. Pis. 41, 98; id. Part. Or. 37, 131:

    cui errato nulla venia, recte facto exigua laus proponitur,

    id. Agr. 2, 2, 5:

    cede deae, veniamque tuis, temeraria, dictis Supplice voce roga,

    Ov. M. 6, 32; Hor. S. 1, 3, 75; id. Ep. 2, 1, 78: aliquem veniā donare [p. 1969] in praeteritum, Suet. Dom. 9:

    veniā dignus,

    Quint. 1, 5, 11; cf.:

    legere cum veniā,

    id. 10, 1, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > venia

См. также в других словарях:

  • remissio — index abatement (extinguishment), abatement (reduction), remission Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • remissió — re|mis|si|ó Mot Agut Nom femení …   Diccionari Català-Català

  • Arcum intensio frangit, animum remissio. — См. Что больше понатягивать, то скорее лопнет …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ремиссия — (remissio; лат. ослабление , ремиссия , от remitto отпускать, ослаблять) этап течения болезни, характеризующийся временным ослаблением или исчезновением ее проявлений …   Большой медицинский словарь

  • rémission — [ remisjɔ̃ ] n. f. • 1120; lat. ecclés. remissio, de remittere 1 ♦ Action de remettre, de pardonner (les péchés). La rémission des péchés, pouvoir conféré par le Christ aux apôtres et exercé par le prêtre dans le sacrement de la pénitence. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • ИНДУЛЬГЕНЦИЯ — Грамота о предоставлении индульгенции. 1399 г. (ГИМ) Грамота о предоставлении индульгенции. 1399 г. (ГИМ) [лат. indulgentia снисхождение, милость, освобождение от долга; англ., франц. indulgence; итал. indulgenza; испан. indulgencia; нем. Ablass …   Православная энциклопедия

  • Remission — Re|mis|si|on 〈f. 20〉 1. 〈Buchw.〉 Rücksendung von Remittenden 2. 〈Med.〉 vorübergehendes Zurückgehen von Krankheitserscheinungen 3. 〈Phys.〉 diffuse Reflektion von Licht an nichtspiegelnden Oberflächen [<lat. remissio „Zurücksendung,… …   Universal-Lexikon

  • ремиссия — и; ж. [от лат. remissio уменьшение, ослабление]. 1. Мед. Временное ослабление проявления хронической болезни. 2. Торг. Скидка для выравнивания суммы платежа по счёту. * * * ремиссия (от лат. remissio  ослабление), временное ослабление (неполная… …   Энциклопедический словарь

  • РЕМИССИЯ — возврат ценностей, а также уступка, делаемая для округления платежей. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ремиссия (лат. remissio уменьшение, ослабление) 1) ком. округление суммы платежа по счету в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • remisiune — REMISIÚNE, remisiuni, s.f. 1. (livr.) Iertare. 2. Ameliorare sau dispariţie temporară a manifestărilor unei boli. [pr.: si u ] – Din fr. rémission, lat. remissio, onis. Trimis de nicksson, 09.06.2004. Sursa: DEX 98  REMISIÚNE s. v. remitenţă …   Dicționar Român

  • Ремиссия — I Ремиссия (лат. remissio уменьшение, ослабление) стадия течения болезни, характеризующаяся временным ослаблением или исчезновением ее проявлений, см. Болезнь. II Ремиссия (remissio; лат. «ослабление», «ремиссия», от remitto отпускать, ослаблять) …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»