-
21 προ-καθ-ηγέομαι
προ-καθ-ηγέομαι, dep. med., vorgehen, vorangehen u. den Weg zeigen, Pol. 3, 95, 6; Sp. auch = im ersten Gliede der Schlachtordnung stehen; übertr., τῆς εὐνοίας προκαϑηγουμένης πρὸς τοὺς βασιλέας, Pol. 5, 86, 10; αἰτία προκαϑηγουμένη κρίσεως, Ursache, welche das Urtheil leitet, 3, 6, 7; vgl. S. Emp. pyrrh. 2, 115; auch übh. anleiten, unterrichten.
-
22 προ-ζητέω
προ-ζητέω, versuchen, vorhersuchen, Arist. de memor. 2, 9; Sext. Emp. pyrrh. 2, 10.
-
23 προ-δι-ευκρινέω
προ-δι-ευκρινέω, vorher genau prüfen, conj. bei S. Emp. pyrrh. 2, 69.
-
24 προ-δια-κρίνω
προ-δια-κρίνω (s. κρίνω), vorher unterscheiden, Sext. Emp. pyrrh. 2, 69.
-
25 προ-διά-θεσις
προ-διά-θεσις, ἡ, vorherige Lage, Beschaffenheit, S. Emp. pyrrh. 1, 100.
-
26 πυλαϊκός
-
27 πόρος
πόρος, ὁ (πείρω), 1) der Weg durch einen Fluß, Durchgang, Furth; Ἀλφειοῖο, Il. 2, 592; ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋῤῥεῖος ποταμοῖο, 14, 433. 21, 1. 24, 692; so auch πόρους ἁλὸς ἐξερεείνων, die Uebergänge, Wege des Meeres, Od. 12, 259; π όρος Ὠκεανοῖο, Hes. Th. 292; Ἀλφεοῦ πόρῳ κλιϑείς, Pind. Ol. 1, 92, vgl. 2, 13. 6, 28; auch für Meer selbst, πρὸς Ἰόνιον πόρον, N. 4, 53 (vgl. Strab. 8, 7, 2); u. allgemein Pfa d, ἑλίσσων βίου πόρον, I. 7, 15; Aesch. sagt auch αἰϑέρα ϑ' ἁγνὰν πόρον οἰωνῶν, Prom. 281; vgl. ὁδοὺς ἀϑύμους καὶ παρόρνιϑας πόρους τιϑέντες, Eum. 740; bes. aber auch Meerespfad, Furth, κυματίας, Suppl. 541, ἁλμήεις, 824, ἁλίῤῥοϑοι, Pers. 359, u. oft; u. vom Fluß, πόρον δ' Ἰσμηνὸν οὐκ ἐᾷ περᾷν, Spt. 360; πόρου οὐ διαβὰς Ἅλυος ποταμοῖο, Pers. 848; πόροι ἁλίῤῥοϑοι, Soph. Ai. 407; Διρκαῖος πόρος, Eur. Phoen. 737, u. öfter; der Uebergang, die Brücke, Her. 4, 136. 140. 7, 10, 3. 8, 111; übh. der zum Uebergang geeignete Ort, 8, 115; Thuc. 7, 78; die Meerstraße, 1, 120; übh. Gang, Plat. Epin. 982 b u. Sp.; ἡ παρακομιδὴ διὰ τοῠ πότου, Pol. 3, 43, 3; διάραντες τὸν πόρον, 1, 37, 1, u. öfter. – 2) Ausgang, Oeffnung, Loch, bes. die Poren des menschlichen u. thierischen Leibes, Plat. Men. 76 c u. öfter u. Sp., bes. Medic. u. Plut.; vgl. τῶν ἐσϑιόντων ἀνεκάϑηραν τοὺς πόρους Anaxipp. bei Ath. IX, 404 (v. 16), u. Damoxen. ib. III, 102 (v. 29); – πόρος ἀκουστικός, S. Emp. pyrrh. 1, 50. – Arist. nennt auch die Nervenfäden so u. die Fäden, woran sich manche Insektenlarven aufhängen. – 3) Uebertr., die Art u. Weise zu einem Ziele zu gelangen, Mittel u. Wege dazu, Ausweg, Hülfsmittel, δεινὸς γὰρ εὑρεῖν κἀξ ἀμηχάνων πόρους, Aesch. Prom. 59; οἵας τέχνας τε καὶ πόρους ἐμησάμην, 475; τῶν ἀδοκήτων πόρον εὗρε ϑεός, Eur. Med. 1418; τίς ἄν πως πόρος κακῶν γένοιτο, Alc. 211; τίς πόρος ἔσται περὶ τούτου, Ar. Eccl. 653; so Her. 2, 2. 3, 156; πόρον τινὰ εὑρίσκω τοῠ ζητήματος, Plat. Theaet. 191 a; τίνα ἐπὶ τούτῳ πόρον καὶ λόγον ἀνευρίσκομεν, Legg. VI, 752 e; auch das Erwerben, ἀγαϑῶν, Men. 78 e; ἔχοντες τοσούτους πόρους πρὸς τὸ ὑμῖν πολεμεῖν, Xen. An. 2, 5, 20, vgl. Cyr. 1, 6, 9; Dem. u. Folgde; περὶ πόρον γίγνεσϑαι χρημἀτων, Pol. 17, 17, 2. Uebh. die Einkünfte, wie Xen. ein Buch περὶ πόρων geschrieben hat.
-
28 παρ-υφ-ίστημι
παρ-υφ-ίστημι (s. ἵστημι), als Substanz zugleich mit zum Wesen hinzufügen. – Häufiger in den intrans. tempp. u. im med., zugleich sich darstellen, mit sein, existiren; S. Emp. pyrrh. 1, 205; D. L. 9, 105 u. Gramm.
-
29 παρα-πλοκή
παρα-πλοκή, ἡ, das Einflechten, die Einmischung, bes. von Fremdartigem, Sext. Emp. adv. gramm. 94, auch χυμῶν, pyrrh. 1, 102; oft Rhett.
-
30 παρα-πέμπω
παρα-πέμπω, daneben-, vorbeischicken, machen, daß ein Geschoß vorüberfliegt ohne zu treffen, Od. 12, 72, es hätte ihn getroffen, ἀλλὰ Ἥρη παρέπεμψεν; dah. auch vorüberführen, Sp.; geleiten, Ar. Eqq. 546; Xen. Hell. 7, 2, 18; Plut. Pericl. 5 u. a. Sp.; bes. zu Grabe geleiten, D. L. 3, 41; vgl. Ath. XIII, 594 e; – zuschicken, ὄρος παρέπεμψεν ἐμοὶ στόνον ἀντίτυπον, Soph. Phil. 1445, vom Echo; hinbringen, hinschaffen, σῖτον ἐκ τοῦ Ἑλληςπόντου εἰς Λῆμνον, Dem. 18, 77; παρεπέμφϑη ἐφ' Ἑλληςπόντου, Thuc. 8, 61; zu Hülfe schicken, Xen. Hell. 4, 3, 4 An. 6, 3, 15; – fortschicken, entlassen, auch verachten, verschmähen, τοὺς οὐκ ὀρϑῶς συμβουλεύοντας, Dem. 18, 166; ἅπασιν οἰκείως ἀπήντησε, πλὴν Ῥοδίων· τούτους δὲ παρέπεμπε, Pol. 30, 17, 17; neben καταγιγνώσκω, 32, 10, 3 u. öfter; τὴν οἰκείοτητα, nicht berücksichtigen, D. Sic. 4, 34; Ggstz ἀσπάζεσϑαι, S. Emp. adv. math. 7, 11, παραλαμβάνειν, pyrrh. 1, 183; = ἐκβάλλειν, adv. math. 7, 81; daher auch παραπέμπων ἑαυτὸν πότοις καὶ μουσικῇ, Plut. Sol. 29, sich überlassen, ergeben. – Med. von sich wegschicken, entlassen, z. B. seine Frau, Apollod. 1, 9, 28; auch κάματον, Ar. Nub. 1360.
-
31 παρα-πήγνῡμι
παρα-πήγνῡμι und παραπηγνύω (s. πήγνυμι), daneben, dabei befestigen, Plut. u. a. Sp.; das perf. παραπέπηγα, dabei festgesteckt sein, daran haften, σάρισσαι παραπεπηγυῖαι, Plut. Aemil. Paull. 32; übertr., αἱ λῦπαι παραπεπήγασι ταῖς ἡδοναῖς, Isocr. 1, 46, sind damit verbunden; vgl. S. Emp. pyrrh. 3, 195. – Med. bes. in einem Kalender, παράπηγμα, verzeichnen, τὰ τοῦ κόσμου παϑήματα παραπήξασϑαι Plat. Ax. 370 c, u. Gramm., dabei bemerken, auch im act.
-
32 παρα-σπορά
παρα-σπορά, ἡ, das Danebensäen, Beimischen, τοῦ μιχϑέντος, Sext. Emp. pyrrh. 1, 46.
-
33 παρα-στοχάζομαι
παρα-στοχάζομαι, das Ziel verfehlen, τοῦ σκοποῦ, Sp.; – aber auch wonach hinzielen, τινός, Sext. Emp. pyrrh. 3, 222, l. d.
-
34 παρα-στάς
παρα-στάς, άδος, ἡ, eigtl. alles Danebenstehende, Daranstehende, bes. Pfosten, Pfeiler, Säule, Cratin. bei Poll. 7, 122; – αἱ παραστάδες, der Säulengang, der Eingang des Hauses, Vorhalle, = πρόδομος, Eur. Phoen. 426 I. T. 1159 Andr. 1121; Xen. Hier. 1 l, 2; ἡ τοῠ βαλανείου π., S. Emp. pyrrh. 1, 110. 2, 56.
-
35 παρα-βύω
παρα-βύω (s. βύω), daneben od. an der Seite hineinstopfen, einschieben; Luc. Pisc. 20, öfter; auch ἀκινάκην ἐς τὴν πλευράν, Tox. 58; a. Sp., auch verstopfen, die Ohren, παραβύσαντες τὰ ὦτα, S. Emp. pyrrh. 1, 50; παραβύεται δάφνην, Lucill. 114 (XI, 210), wo υ lang ist; das med. auch Luc. D. Mer. 6, 3.
-
36 παρ-αγγελματικός
παρ-αγγελματικός, zum Befehl od. Gebot gehörig, D. Hal. u. Sp., auch adv., Sext. Emp. pyrrh. 1, 204.
-
37 παρ-ακμή
-
38 παρ-ανάλωμα
παρ-ανάλωμα, τό, das daneben, auf verkehrte Weise. ohne Nutzen Verwendete, unnützer Nebenaufwand, Plut. Pyrrh. 30; D. Sic. 14, 5: Ael. V. H. 4. 18 u. a. Sp.
-
39 παρα-λύω
παρα-λύω (s. λύω), 1) daneben, dabei, an od. von der Seite lösen; τὰ πηδάλια παρέλυσε τῶν νεῶν, Her. 3, 136; τὰ πλάγια τῶν γέῤῥων παραλύσαντες, Pol. 8, 6, 9, öfter; πεντήρεις παραλελυμέναι τοὺς ταρσο ύς, beraubt, 8, 6, 2; τὸν ϑώρακα παραλύων, Plut. Anton. 76, der auch das med. braucht, τὴν ῥαφὴν ἐκ τοῦ δεξιοῦ παραλυσάμενος ὤμου, Cleomen. 37; – entfernen, παρέλυσε δ' ἂν Ἑλλάδος ἀλγεινοὺς πόνους, Eur. Andr. 304, vgl. Alc. 931; u. pass., Σμύρνη παρελύϑη σφέων ὑπὸ Ἰώνων, wurde abgelös't, getrennt, Her. 1, 149; – c. gen., Einen wovon losmachen, erlösen, befreien, παραλύει δυςφρόνων, Pind. Ol. 2, 52; Μαρδό νιον παραλύει τῆς στρατηγίης, entbindet ihn von seinen Feldherrnamt, entläßt ihn, Her. 6, 94; τῶν μοι παίδων ἕνα παράλυσον τῆς στρατηΐης, befreie ihn vom Kriegsdienst, 7, 38, vgl. 5, 75; ἐπειρᾶτο τοὺς Ἀϑηναίους τῆς ἐπ' αὐτὸν ὀργῆς παξυνάρχοντα, 8, 54; τρυφῆς ἤδη παραλυτέον, Plat. Legg. IX, 793 e; Folgde; παρέλυσε τοὺς ἐν Μακεδονίᾳ τῶν βασιλικῶν ὀφειλημάτων, Pol. 26, 5, 3; τῆς στρατείας παραλυϑῆναι, 12, 5, 2. – 2) von Schlagflüssen und von der Gicht, die Glieder an der einen Seite des Körpers lähmen, Med. – Pass., Arist. eth. 1, 13; übh. erschlaffen, an Kraft u. Schnelligkeit verlieren, von Kameelen, Her. 3, 105; vgl. σωματικῇ δυνάμει παραλελυμένος, Pol. 11, 24, 5; οἱονεὶ παραλελυ μένοι καὶ τοῖς σώμασι καὶ ταῖς ψυχαῖς, 20, 10, 9; ὡς ᾔσϑετο τραυμάτων πλήϑει παραλυόμενον ἑαυτόν, Plut. Pyrrh. 28, öfter, wie a. Sp. – 3) heimlich, Verbotenes aufmachen, erbrechen, σακκία τῶν χρημάτων D. Sic. 13, 106, u. a. Sp.
-
40 παρα-θλίβω
παρα-θλίβω, von der Seite oder an der Seite drücken, ὀφϑαλμόν, Sext. Emp. pyrrh. 1, 47.
См. также в других словарях:
pyrrh- — combining form or pyrrho also pyrro Etymology: Greek pyrrh , pyrrho , from pyrrhos red, tawny, from pyr fire more at fire : red : tawny … Useful english dictionary
pyrrh — o (G). Red, reddish; orange colored … Dictionary of word roots and combining forms
Sceptics (The) — The sceptics Michael Frede INTRODUCTION When we speak of ‘scepticism’ and of ‘sceptics’, we primarily think of a philosophical position according to which nothing is known for certain, or even nothing can be known for certain. There are certain… … History of philosophy
ПИРР — • Pyrrhus, Πύρρoς, 1. сын Ахилла, см. Neoptolemus, Неоптолем; 2. царь эпирский, вел свою родословную от Эака и Ахилла, производя свой род от сына Ахилла Неоптолема. Его родителями были Эакид и Фтия. По изгнании своего… … Реальный словарь классических древностей
АТАРАКСИЯ — АТАРАКСИЯ (греч. ἀταραξία [ἀ priv. + ταραχή], волнение, смятение, тревога), термин античной этики: «невозмутимость», «безмятежность». Наиболее общий смысл заключается в идеале невосприимчивости души к аффектам, переносе внимания с внешних… … Античная философия
СКЕПТИЦИЗМ — СКЕПТИЦИЗМ (от греч. σκέπτομαι, «рассматриваю», «исследую», σκέψις, исследование), одно из влиятельных направлений в античной философии в период с 3 в. до н. э. по 3 в. н. э. Традиционно историю скептицизма представляют разделенной на два… … Античная философия
АКАДЕМИЯ — платоновская школа Платона, основана ок. 387 до н.э. А. от названия общественного гимнасия, существовавшего, вероятно, со времен Солона (нач. 6 в. до н.э.) в сев. зап. пригороде Афин на месте святилища в честь местного героя Академа. Недалеко от… … Философская энциклопедия
АТАРАКСИЯ — (от греч. ataraxia отсутствие волнений, невозмутимость) в философии Эпикура и его школы состояние душевного покоя, невозмутимости, к которому должен стремиться человек, в особенности мудрец. А. является предварительным условием достижения счастья … Философская энциклопедия
ФАБРИЦИИ — • Fabricii, герникский род из города Алетрия. Знаменитейшие из этого рода: 1. Q. Fabr. Luscinus (одноглазый), переселился, может быть, вскоре после 306 г. до Р. X. из Алетрия в Рим, когда большая часть герникских городов, по… … Реальный словарь классических древностей
КИНЕЙ — • Cinĕas, Κινέας, родом из Фессадии, человек, одаренный умом и даром слова, посвятил себя в Афинах красноречию, позже поступил на службу к Пирру, царю эпирскому, которому он отсоветовал предпринимать поход в Италию. По его совету Пирр … Реальный словарь классических древностей
АКАДЕМИЯ ПЛАТОНОВСКАЯ — [греч. ̓Ακαδήμεια, ̓Ακαδημία], школа Платона, названная так по имени общественного гимнасия, существовавшего, вероятно, со времен Солона (нач. VI в. до Р. Х.) в сев. зап. пригороде Афин на месте святилища в честь местного героя Академа. После… … Православная энциклопедия