-
1 λύκος
λύκος, ὁ ( lupus, nach einigen mit ΛΥΚΗ zufammenhangend, entweder von seiner Farbe, dem Grauen, od. weil er um das Zwielicht auf Raub ausgeht), 1) der Wolf, von Hom. an überall. Bei Hom. ist er als eins der größten in Griechenland einheimischen Raubthiere Sinnbild der Gier u. der verwegenen Wildheit, vgl. bes. Il. 16, 156 ff. 352 ff.; ὀρέστεροι, Od. 10, 212; κοιλογάστορες, Aesch. Spt. 1027; ὠμόφρων, Ch. 415; λύκος κεχηνώς, Ar. Lys. 629, wie λύκος ἔχανεν, Diogen. 6, 20, von getäuschter Hoffnung; λύκος οἶν ὑμεναιοῖ sprichwörtlich, Ar. Pax 1042. 1078; vgl. λύκος καὶ οἶν ποιμαίνει, Diogen. 5, 96; – τρώγεις ὅσα πέντε λύκοι, Lucill. 24 (XI, 207); – λύκον ἰδεῖν, einen Wolf gesehen haben, d. i. verstummen, weil nach dem Volksglauben der die Sprache verlor, den ein Wolf früher geschen als er den Wolf, Plat. Rep. X, 336 d. Theocr. 14, 22, – ἐκ λύκου στόματος, aus des Wolfes Rachen, ἐπὶ τῶν ἀνελπίστως τι λαμβανόντων, Zenob. 3, 48, – λύκου βίον ζῆν Pol. 16, 24. 4. – 2) auch von einer Fischart, Ath. VII 282 d; – eine Spinnenart, Arist. H. A. 9, 39; Nic. Th. 734; – u. ein Vogel, Arist. H. A. 9, 24. – 3) nach Ath. XV, 682 a die Blüthe der Iris, διὰ τὸ ἐμφερῆ εἶναι λύκου χείλεσιν. – 4) eiserne Haken oder Spitzen, a) scharfe Zacken, Wolfszähne, am Gebiß hartmäuliger Pferde, lupata, Plut. Symp. 2, 8; Hesych. – b) Haken, Klopfer an der Thür, wie κόραξ, u. der Haken am Brunnenseil, an welchem der Eimer hängt, Poll. 10, 31. – c) bei Poll. 10, 98 = κρεάγρα. – 5) auch die Päderasten heißen so, worauf Strat. 89 (XII, 250) geht; vgl. Plat. Phaedr. 241 d u. Lucill. 5 (XI, 216).
-
2 πρωτο-κύων
πρωτο-κύων, ὁ, erster Hund, der Erste unter den Kynikern, Lucill. 47 (XI, 154).
-
3 προς-ελ-λείπω
προς-ελ-λείπω, noch dazu, daran fehlen lassen; στάδιον σταδίῳ, ein Stadion am Stadion fehlen lassen, Lucill. 16, 5 (XI, 85); τὰ προςελλείποντα, das noch daran Fehlende, D. Sic.
-
4 πρίσμα
-
5 πτισάνη
πτισάνη, ἡ, enthülsete Gerste, Gerstengraupen, u. ein davon gemachter Absud, Gerstentrank, τὰς κριϑὰς ποίει τοῖς τεκνίοις πτισάνην, Lucill. 95 (XI, 259); Hippocr.; Plut.
-
6 παρ-αρπάζω
παρ-αρπάζω (s. ἁρπάζω), daneben oder von der Seite wegreißen, Lucill. (XI, 153).
-
7 παρα-τροχάζω
παρα-τροχάζω, poet. statt παρατρέχω, vorbeilaufen, τινά, Ep. ad. 419 (IX, 372), wie Lucill. 44 (XI, 163); übertreffen, Ep. ad. 248 ( Plan. 169); – nebenherlaufen, App. B. C. 3, 70.
-
8 παρα-βύω
παρα-βύω (s. βύω), daneben od. an der Seite hineinstopfen, einschieben; Luc. Pisc. 20, öfter; auch ἀκινάκην ἐς τὴν πλευράν, Tox. 58; a. Sp., auch verstopfen, die Ohren, παραβύσαντες τὰ ὦτα, S. Emp. pyrrh. 1, 50; παραβύεται δάφνην, Lucill. 114 (XI, 210), wo υ lang ist; das med. auch Luc. D. Mer. 6, 3.
-
9 περι-ωδυνία
περι-ωδυνία, ἡ, großer, übermäßiger Schmerz; Hippocr.; Ggstz περιχάρεια, Plat. Legg. V, 732 c; Sp., wie Plut.; ἐκ περιωδυνίας, Lucill. 103 (XI, 264).
-
10 περί-αμμα
-
11 πεντε-τριάζω
πεντε-τριάζω, fünfmal besiegen, Lucill. 11 (XI, 84).
-
12 πειναλέος
πειναλέος, auch 2 Endgn, hungrig; Opp. Cyn. 4, 94; λαυκανίη, Agath. 53 (IX, 642); φάρυγξ, Alcaeus 8 (VI, 218); auch πίνακες, Lucill. 26. 27 (XI, 313. 314); einzeln auch in Prosa, καὶ διψῶδες, Plut. de sanit. tuend. p. 388; τὸ πειναλέον, der Hunger.
-
13 πεινάω
πεινάω, zsgzgn πεινῶ, ῇς, ῇ, inf. πεινῆν, daher ep. πεινήμεναι, Od. 20, 137, aor. bei Sp. ἐπείνασα, Matth. 4, 2 u. oft im N. T., πεινάσαιμι Lucill. 7 (XI, 402), vgl. Lob. Phryn. 204; – hungern; λέων πεινάων, Il. 3, 25. 16, 758. 18, 162; πεινῆν, Ar. Nubb. 440; πεινῇ, Vesp. 1270; – c. gen., wonach hungrig sein, σίτου πεινήμεναι, Od. 20, 137; – in Prosa; τὸ πεινῆν, Plat. Gorg. 496 c u. A.; überh. Mangel haben, εἰ πεινῶντες ἀγαϑῶν ἰδίων ἐπὶ τὰ δημόσια ἴασιν, Plat. Rep. VII, 521 a; heftig begehren nach Etwas, wie bei uns, τὸ πεπεινηκὸς τοῦ δακρῦσαί τε καὶ ἀποπλησϑῆναι, ib. X, 606 a, vgl. Legg. VIII, 837 c; πεινῆν χρημάτων, συμμάχων, Xen. Cyr. 7, 5, 50. 8, 3, 39 u. Sp., wie Plut. de audit. 8, οἱ γλίσχροι περὶ τοὺς ἑτέρων ἐπαίνους ἔτι πένεσϑαι καὶ πεινῆν ἐοίκασι τῶν ἰδίων. – Von Arist. an finden sich auch die für unattisch geltenden Formen πεινᾷς, πεινᾷ, πεινᾶν, vgl. Lob. zu Phryn. p. 61.
-
14 πεῖν
-
15 παμ-ψηφεί
-
16 παν-άριστος
παν-άριστος, ganz, vollkommen der Beste; Hes. O. 291; sp. D., wie Lucill. 72 (XI, 394); Maneth. 4, 570.
-
17 πίν
-
18 σταδιεύς
σταδιεύς, ὁ, wie σταδιοδρόμος, der im Stadion Wettlaufende, auch ἵππος, das Rennpferd, in der Ueberschrift von Pind. Ol. 13. 14 P. 11 N. 8; Pol. 40, 1, 1; Lucill. 44 (XI, 163) u. sonst.
-
19 στίχινος
στίχινος, von Reihen, Zeilen od. Versen; ϑάνατος στίχινος, der Verstod, Lucill. 78 (XI, 135).
-
20 συγ-κατα-καίω
συγ-κατα-καίω, att. - κάω (s. καίω), mit verbrennen; Xen. An. 3, 2, 27; συγκατακαῠσαι, Lucill. 77 (XI, 133); συγκατακαῆναι τῷ βασιλεῖ, D. Sic. 2, 28; Luc. Philops. 27.
См. также в других словарях:
LUCILL — Lucillae … Abbreviations in Latin Inscriptions
Cyberpiper — „Cyberpiper“ ist das Pseudonym des luxemburgischen Musikers Pit Vinkowsky (bürgerlich Pit Vinandy; * 2. Juli 1960), der außergewöhnliche Musik auf einem außergewöhnlichen Instrument, einem elektronischen Dudelsack spielt. Seine Melodien stammen… … Deutsch Wikipedia
Lucellus (3) — 3Lucellus, (21. März), ein Sohn des Hua Kierain, wird im Mart. Taml. und von Marianus Gormanus den Heiligen beigezählt, steht aber bei den Bollandisten nur unter den Prätermissen. Bei Dr. Kelly heißt er Lucill Mac h. Ciara. (III. 256) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Scilla luciliae — ? Scilla luciliae Общий вид растения … Википедия
Мейми Ван Дорен — Mamie Van Doren … Википедия
DISCERNICULUM — apud Lucill. Euplocamo digiti, discerniculumque capillo: Nonio acus est, quae capillos mulierum ante frontem dividit. Alias discriminalis acus, vide supra in voce Acus. Ornatus autem ipse, quo capilli sic dividuntur, Discrimen appellatum est, ut… … Hofmann J. Lexicon universale
LECTIS honestiores olim Romae efferebantur (In) — In LECTIS honestiores olim Romae efferebantur Propert. l. 4. Eleg. 7. v. 30. Iussisses lectum lentius ire tuum. Torum vocat Mart. 1. 8. Epigr. 44. v. 14. cuius Epigraphe ad Titullum, qui farciebatur papyro, scirpo et aliâ omni materiâ… … Hofmann J. Lexicon universale