Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pull+out

  • 21 intervallum

    inter-vallum, i, n., prop., the open space within the mound or breastwork of a camp, the space between two palisades.
    I.
    Lit.: opus, pedum sexaginta, quod est inter vallum et legiones... a quibusdam intervallum [p. 987] cognominatum, Hyg. de Munit. Cast. 6:

    intervalla sunt spatia inter capita vallorum,

    Isid. 15, 9, 2.—
    B.
    In gen., space between, interval, distance:

    trabes directae, paribus intervallis in solo collocantur. Ea autem intervalla grandibus saxis effarciuntur,

    Caes. B. G. 7, 23:

    pari intervallo,

    at an equal distance, id. ib. 1, 43:

    respiciens videt magnis intervallis sequentes,

    Liv. 1, 25:

    unius signi,

    Cic. N. D. 2, 20:

    digitorum,

    Suet. Dom. 19:

    sonorum,

    Cic. Tusc. 1, 18:

    locorum et temporum,

    id. Fam. 1, 7:

    ex intervallo,

    from a distance, Liv. 48, 44, 8:

    proximus longo intervallo insequi,

    Verg. A. 5, 320:

    juvenes modicis intervallis disponere,

    Suet. Aug. 49:

    quinque milium intervallo,

    Liv. 23, 29:

    mille passuum intervallo distantes,

    id. 33, 1 saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Interval of time, intermission, respite:

    annuum regni,

    an interregnum, Liv. 1, 17:

    sine intervallo loquacitas,

    i. e. incessant, Cic. de Or. 3, 48, 185:

    dolor si longus, levis, dat enim intervalla,

    relaxes sometimes, id. Fin. 2, 29, 94:

    litterarum,

    id. Fam. 7, 18:

    intervallum jam hos dies multos fuit,

    Plaut. Men. 1, 1, 28:

    distinctio et aequalium et saepe variorum intervallorum numerum conficit,

    Cic. de Or. 3, 48, 186; cf. the context. —
    B.
    A pause:

    flumen aliis verborum volubilitasque cordi est: distincta alios et interpuncta intervalla, morae, respirationesque delectant,

    Cic. Or. 16:

    trochaeus temporibus et intervallis est par iambo,

    id. ib. 57:

    ut te tanto intervallo viderem,

    after so long a time, id. Fam. 15, 14:

    vocem paululum attenuata crebris intervallis et divisionibus oportet uti,

    Auct. Her. 3, 14, 24:

    tanto ex intervallo,

    Quint. 11, 2, 5; Liv. 3, 38:

    intervallo dicere,

    after a pause, Cic. Or. 66: ex intervallo, farther on, lower down (in the discourse), Gell. 15, 12, 4:

    sine intervallo cibum dare,

    without loss of time, Varr. R. R. 2, 1: dare quippiam alicui per intervalla, at intervals, i. e. from time to time, Plin. 8, 42, 66, § 164 (al. intervalla dantur):

    per intervallum adventantes,

    Tac. A. 4, 73:

    scelerum,

    time for the perpetration of crimes, id. ib. 3.—
    C.
    Difference, dissimilitude:

    videte, quantum intervallum sit interjectum inter majorum consilia, et istorum dementiam,

    Cic. Agr. 2, 33, 89; id. Rab. Perd. 5, 15.—
    D.
    An interval in music, Cic. N. D. 2, 58, 146.
    inter-vectus,.
    a, um, adj. [veho], carried up, raised up (post-class.):

    arbores,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 38.
    inter-vello,.
    vulsi (rarely velli, v. infra), vulsum, 3, v. a., to pluck, pull, or pick out here and there, to lop, prune (post-Aug.).
    I.
    In partic., to pluck out here and there, to thin. —Of wings:

    ne ego homo infelix fui qui non alas intervelli (sc. vocis),

    Plaut. Am. 1, 1, 170.—Of the beard:

    isti, qui aut vellunt barbam, aut intervellunt,

    Sen. Ep. 114, 20. — Of fruit and trees, to pluck here and there, to prune:

    poma intervelli melius est, ut quae relicta sint, grandescant,

    Plin. 17, 27, 47, § 260:

    arbores,

    Col. 5, 10:

    semina,

    id. 4, 33, 3. —
    II.
    In gen., to tear out, take away:

    num aliquid ex illis intervelli, atque ex tempore dicendis inseri possit,

    Quint. 12, 9, 17:

    quae ita sunt natura copulata, ut mutari aut intervelli sine confusione non possint,

    id. 10, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > intervallum

  • 22 premō

        premō essī, essus, ere    [PREM-], to press: ad pectora natos, V.: anguem humi, to tread on, V.: membra paterna rotis, i. e. drove her chariot over the body, O.: trabes Premunt columnas, press upon, H.: ubera plena, i. e. milk, O.: frena manu, grasp, O.: dente frena, champ, O.: grana ore suo, chew, O.: presso molari, with compressed teeth, Iu.: pressum lac, i. e. cheese, V.: quod surgente die mulsere, Nocte premunt, make into cheese, V.: litus, hug the shore, H.— To press out, express, obtain by pressing: pressa tuis balanus capillis, i. e. balsam, H.: oleum, express, H.— To press upon, lie on, rest on, be upon: humum, O.: toros, O.: hoc quod premis habeto, O.: pharetram cervice, O.— To cover, bury, suppress, hide: alqd terrā, H.: Omne lucrum tenebris premebat humus, O.: ossa male pressa, i. e. buried, O.: Conlectum sub naribus ignem, repressing (of a horse), V.— To cover, crown, adorn: ut premerer sacrā lauro, H.: Fronde crinem, V.— To press hard, bear upon, crowd, throng, pursue closely: Hac fugerent Grai, premeret Troiana iuventus, thronged, V.: Hinc Rutulus premit, V.: hostīs ex loco superiore, Cs.: naves cum adversarios premerent acrius, N.: Trīs famulos, i. e. kill., V.: ad retia cervom, chase, V.— To press down, burden, load, freight: Nescia quem premeret, on whose back she sat, O.: pressae carinae, loaded, V.— To press down, depress, cause to sink: sors, quae tollit eosdem, Et premit, O.: mundus ut ad Scythiam Consurgit, premitur, etc., is depressed, V.: dentīs in vite, O.: presso sub vomere, V.: cubito remanete presso, i. e. rest on your couches, H.— To mark, impress: littera articulo pressa tremente, written, O.: multā via pressa rotā, O.— To set out, plant: virgulta per agros, V.: pressae propaginis arcūs, layers, V.— To press down, make deep, impress: vestigio leviter presso: sulcum, draw a furrow, V.: cavernae in altitudinem pressae, Cu.— To press close, compress, close, shut: oculos, V.: fauces, O.: laqueo collum, strangle, H.: praecordia senis, stop the breath, Iu.: quibus illa premetur Per somnum digitis, choked, Iu. — To shorten, keep down, prune: falce vitem, H.: luxuriem falce, O.— To check, arrest: vestigia, V. — To visit frequently, frequent: forum.—Fig., to press, be pressing, burden, oppress, overwhelm, weigh down: necessitas eum premebat: aerumnae, quae me premunt, S.: pressus gravitate soporis, O.: aere alieno premi, Cs.: premi periculis.— To press, press upon, urge, drive, importune, pursue, press hard: cum a me premeretur: Criminibus premunt veris, urge, O.: a plerisque ad exeundum premi, to be importuned, N.: Numina nulla premunt, V.: (deus) Os rabidum fingit premendo, i. e. by his inspiration, V.— To follow up, press home, urge, dwell upon: argumentum etiam atque etiam: (vocem) pressit, i. e. laid to heart, V.— To cover, hide, conceal: dum nocte premuntur, V.: iam te premet nox, H.— To lower, pull down, humble, degrade, disparage, depreciate: premebat eum factio, kept him down, L.: hunc prensantem premebat nobilitas, opposed his candidacy, L.: arma Latini, V.: opuscula (opp. laudet ametque), H.— To compress, abridge, condense: haec Zeno sic premebat.— To check, arrest, repress, restrain: cursum ingeni tui, Brute, premit haec clades: vocem, to be silent, V. — To surpass, exceed, overshadow: Facta premant annos, O.: ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat, O.— To keep down, rule: ventos imperio, V.: Mycenas servitio, V.
    * * *
    premere, pressi, pressus V
    press, press hard, pursue; oppress; overwhelm

    Latin-English dictionary > premō

  • 23 explanto

    explantare, explantavi, explantatus V TRANS
    uproot, pull up/out/off (plant/shoot); cast out (Ecc)

    Latin-English dictionary > explanto

  • 24 premo

    prĕmo, essi, essum, 3, v. a. [etym. dub.; cf. prelum], to press (class.).
    I.
    Lit.:

    pede pedem alicui premere,

    Plaut. As. 4, 1, 30:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518:

    veluti qui sentibus anguem Pressit humi nitens,

    id. ib. 2, 379:

    novercae Monstra manu premens,

    id. ib. 8, 288:

    pressit et inductis membra paterna rotis,

    i. e. drove her chariot over her father's body, Ov. Ib. 366:

    trabes Hymettiae Premunt columnas,

    press, rest heavily upon them, Hor. C. 2, 18, 3:

    premere terga genu alicujus,

    Ov. Am. 3, 2, 24:

    ubera plena,

    i. e. to milk, id. F. 4, 769:

    vestigia alicujus,

    to tread in, to follow one's footsteps, Tac. A. 2, 14:

    nudis pressit qui calcibus anguem,

    Juv. 1, 43:

    dente frena,

    to bite, to champ, Ov. M. 10, 704:

    ore aliquid,

    to chew, eat, id. ib. 5, 538; cf.:

    aliquid morsu,

    Lucr. 3, 663:

    presso molari,

    with compressed teeth, Juv. 5, 160:

    pressum lac,

    i. e. cheese, Verg. E. 1, 82.—In mal. part.:

    Hister Peucen premerat Antro,

    forced, Val. Fl. 8, 256:

    uxorem,

    Suet. Calig. 25.—Of animals:

    feminas premunt galli,

    Mart. 3, 57, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet., to bear down upon, to touch:

    premere litora,

    Ov. M. 14, 416:

    litus,

    to keep close to the shore, Hor. C. 2, 10, 3:

    aëra,

    i. e. to fly, Luc. 7, 835.—
    2.
    Poet., to hold fast, hold, firmly grasp:

    premere frena manu,

    Ov. M. 8, 37:

    ferrum,

    to grasp, Sil. 5, 670:

    capulum,

    id. 2, 615.—
    3.
    Poet., to press a place with one's body, i. e. to sit, stand, lie, fall, or seat one's self on any thing:

    toros,

    Ov. H. 12, 30:

    sedilia,

    id. M. 5, 317:

    hoc quod premis habeto,

    id. ib. 5, 135:

    et pictam positā pharetram cervice premebat,

    id. ib. 2, 421:

    humum,

    to lie on the ground, id. Am. 3, 5, 16; cf. id. F. 4, 844:

    frondes tuo premis ore caducas,

    id. M. 9, 650; Sen. Hippol. 510.—
    4.
    To cover, to conceal by covering (mostly poet.):

    aliquid terrā,

    to conceal, bury in the earth, Hor. Epod. 1, 33:

    nonumque prematur in annum,

    kept back, suppressed, id. A. P. 388:

    omne lucrum tenebris alta premebat humus,

    Ov. Am. 3, 8, 36:

    ossa male pressa,

    i. e. buried, id. Tr. 5, 3, 39; Plin. 2, 79, 81, § 191; hence, to crown, to cover or adorn with any thing:

    ut premerer sacrā lauro,

    Hor. C. 3, 4, 18:

    molli Fronde crinem,

    Verg. A. 4, 147:

    canitiem galeā,

    id. ib. 9, 612:

    mitrā capillos,

    Ov. F. 4, 517; cf. Verg. A. 5, 556.—
    5.
    To make, form, or shape any thing by pressing ( poet.):

    quod surgente die mulsere horisque diurnis, Nocte premunt,

    they make into cheese, Verg. G. 3, 400:

    os fingit premendo,

    id. A. 6, 80:

    caseos,

    id. E. 1, 35:

    mollem terram,

    Vulg. Sap. 15, 7; Calp. Ecl. 5, 34.—
    6.
    To press hard upon, bear down upon, to crowd, pursue closely:

    hostes de loco superiore,

    Caes. B. G. 7, 19:

    Pompeiani nostros premere et instare coeperunt,

    id. B. C. 3, 46:

    hac fugerent Graii, premeret Trojana juventus,

    Verg. A. 1, 467:

    Pergamenae naves cum adversarios premerent acrius,

    Nep. Hann. 11, 5:

    hinc Rutulus premit, et murum circumsonat armis,

    Verg. A. 8, 473:

    obsidione urbem,

    Caes. B. G. 7, 32.—Of the pursuit or chase of animals:

    ad retia cervum,

    Verg. G. 3, 413:

    spumantis apri cursum clamore,

    id. A. 1, 324:

    bestias venatione,

    Isid. 10, 282.—
    7.
    To press down, burden, load, freight:

    nescia quem premeret,

    on whose back she sat, Ov. M. 2, 869:

    tergum equi,

    id. ib. 8, 34;

    14, 343: et natat exuviis Graecia pressa suis,

    Prop. 4, 1, 114 (5, 1, 116):

    pressae carinae,

    Verg. G. 1, 303:

    pressus membra mero,

    Prop. 2, 12 (3, 7), 42:

    magno et gravi onere armorum pressi,

    Caes. B. G. 4, 24:

    auro phaleras,

    to adorn, Stat. Th. 8, 567.—
    8.
    To press into, force in, press upon:

    (caprum) dentes in vite prementem,

    Ov. F. 1, 355:

    presso sub vomere,

    Verg. G. 2, 356; cf.:

    presso aratro,

    Tib. 4, 1, 161:

    alte ensem in corpore,

    Stat. Th. 11, 542:

    et nitidas presso pollice finge comas,

    Prop. 3, 8 (4, 9), 14:

    et cubito remanete presso,

    leaning upon, Hor. C. 1, 27, 8. —
    b.
    To make with any thing ( poet.):

    aeternā notā,

    Ov. F. 6, 610:

    littera articulo pressa tremente,

    id. H. 10, 140:

    multā via pressa rotā,

    id. ib. 18, 134.—
    9.
    To press down, let down, cause to sink down, to lower:

    nec preme, nec summum molire per aethera currum,

    Ov. M. 2, 135:

    humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem, Et premit,

    id. Tr. 3, 11, 67:

    mundus ut ad Scythiam Rhiphaeasque arduus arces Consurgit, premitur Libyae devexus in Austros,

    sinks down, Verg. G. 1, 240; Sen. Herc. Fur. 155. —
    b.
    In partic.
    (α).
    To set, plant:

    virgulta per agros,

    Verg. G. 2, 346; 26.—
    (β).
    To make or form by pressing down, to make any thing deep, to dig:

    vestigio leviter presso,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; cf.

    (trop.): vestigia non pressa leviter, sed fixa,

    id. Sest. 5, 13:

    sulcum premere,

    to draw a furrow, Verg. A. 10, 296:

    fossam transversam, inter montes pressit (al. percussit),

    Front. Strat. 1, 5:

    fossa pressa,

    Plin. Ep. 10, 69, 4:

    cavernae in altitudinem pressae,

    Curt. 5, 1, 28.—
    (γ).
    To strike to the ground, to strike down:

    tres famulos,

    Verg. A. 9, 329:

    paucos,

    Tac. H. 4, 2.—
    10.
    To press closely, compress, press together, close:

    oculos,

    Verg. A. 9, 487:

    alicui fauces,

    Ov. M. 12, 509:

    laqueo collum,

    to strangle, Hor. Ep. 1, 16, 37:

    angebar ceu guttura forcipe pressus,

    Ov. M. 9, 78:

    presso gutture,

    compressed, Verg. G. 1, 410; cf.:

    siquidem unius praecordia pressit ille (boletus) senis,

    i. e. stopped his breath, Juv. 6, 621:

    quibus illa premetur Per somnum digitis,

    choked, id. 14, 221:

    amplexu presso,

    united, in close embrace, Sen. Oedip. 192:

    oscula jungere pressa,

    to exchange kisses, Ov. H. 2, 94; so,

    pressa basia,

    Mart. 6, 34, 1:

    presso gradu incedere,

    in close ranks, foot to foot, Liv. 28, 14:

    pede presso,

    id. 8, 8.—
    b.
    In partic.
    (α).
    To shorten, tighten, draw in:

    pressis habenis,

    Verg. A. 11, 600 (cf.:

    laxas dure habenas,

    id. ib. 1, 63).—
    (β).
    To keep short, prune:

    Calenā falce vitem,

    Hor. C. 1, 31, 9:

    luxuriem falce,

    Ov. M. 14, 628:

    falce premes umbras (i. e. arbores umbrantes),

    Verg. G. 1, 157; 4, 131:

    molle salictum,

    Calp. Ecl. 5, 110.—
    (γ).
    To check, arrest, stop:

    premere sanguinem,

    Tac. A. 15, 64:

    vestigia pressit,

    Verg. A. 6, 197:

    attoniti pressere gradum,

    Val. Fl. 2, 424 ' dixit, pressoque obmutuit ore, was silent, Verg. A. 6, 155.—
    11.
    To press out, bring out by pressure:

    tenerā sucos pressere medullā,

    Luc. 4, 318; cf.: (equus) collectumque fremens volvit sub naribus ignem, Verg. ap. Sen. Ep. 95, 68, and id. G. 3, 85 Rib.—
    12.
    To frequent: feci ut cotidie praesentem me viderent, habitavi in [p. 1441] oculis, pressi forum, Cic. Planc. 27, 66.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, press upon, oppress, overwhelm, weigh down; to urge, drive, importune, pursue, to press close or hard, etc. (class.):

    ego istum pro suis factis pessumis pessum premam,

    Plaut. Most. 5, 2, 49 Lorenz ad loc.:

    quae necessitas eum tanta premebat, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    ea, quae premant, et ea, quae impendeant,

    id. Fam. 9, 1, 2:

    aerumnae, quae me premunt,

    Sall. J. 14, 22:

    pressus gravitate soporis,

    bound by heavy, deep sleep, Ov. M. 15, 21:

    cum aut aere alieno, aut magnitudine tributorum, aut injuriā potentium premuntur,

    Caes. B. G. 6, 13:

    invidia et odio populi premi,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    premi periculis,

    id. Rep. 1, 6, 10:

    cum a me premeretur,

    id. Verr. 2, 1, 53, § 139; cf.:

    aliquem verbo,

    id. Tusc. 1, 7, 13:

    criminibus veris premere aliquem,

    Ov. M. 14, 401:

    cum a plerisque ad exeundum premeretur, exire noluit,

    was pressed, urged, importuned, Nep. Ages. 6, 1:

    a Pompeii procuratoribus sescentis premi coeptus est,

    Cic. Att. 6, 1, 3: numina nulla premunt;

    mortali urgemur ab hoste,

    Verg. A. 10, 375:

    premere reum voce, vultu,

    Tac. A. 3, 67:

    crimen,

    to pursue obstinately, Quint. 7, 2, 12:

    confessionem,

    to force a confession from one, id. 7, 1, 29:

    argumentum etiam atque etiam,

    to pursue steadily, Cic. Tusc. 1, 36, 88:

    ancipiti mentem formidine pressus,

    Verg. A. 3, 47:

    maerore pressa,

    Sen. Oct. 103:

    veritate pressus negare non potuit,

    overcome, overpowered, Lact. 4, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    To repress, hide, conceal (mostly poet.):

    dum nocte premuntur,

    Verg. A. 6, 827:

    curam sub corde,

    id. ib. 4, 332:

    odium,

    Plin. Pan. 62:

    iram,

    Tac. A. 6, 50:

    pavorem et consternationem mentis vultu,

    id. ib. 13, 16:

    interius omne secretum,

    Sen. Ep. 3, 4:

    dolorem silentio,

    Val. Max. 3, 3, 1 ext.; cf. silentia, Sil. 12, 646:

    aliquid ore,

    Verg. A. 7, 103:

    jam te premet nox,

    Hor. C. 1, 4, 16.—
    2.
    To lower, diminish, undervalue, disparage, depreciate:

    premendorum superiorum arte sese extollebat,

    Liv. 22, 12:

    arma Latini,

    Verg. A. 11, 402:

    opuscula ( = deprimere atque elevare),

    Hor. Ep. 1, 19, 36:

    famam alicujus,

    Tac. A. 15, 49:

    premere ac despicere,

    Quint. 11, 1, 16:

    premere tumentia, humilia extollere,

    id. ib. 10, 4, 1.—
    b.
    To surpass, exceed:

    facta premant annos,

    Ov. M. 7, 449:

    ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat,

    id. P. 3, 1, 116:

    quantum Latonia Nymphas Virgo premit,

    Stat. S. 1, 2, 115.—
    c.
    To rule ( poet.):

    dicione premere populos,

    Verg. A. 7, 737:

    imperio,

    id. ib. 1, 54:

    Mycenas Servitio premet,

    id. ib. 1, 285.—
    3.
    To suppress, pull down, humble, degrade:

    quae (vocabula) nunc situs premit,

    Hor. Ep. 2, 2, 118:

    nec premendo alium me extulisse velim,

    Liv. 22, 59, 10; cf. id. 39, 41, 1:

    premebat reum crimen,

    id. 3, 13, 1.—
    4.
    To compress, abridge, condense:

    haec enim, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat,

    Cic. N. D. 2, 7, 20.—
    5.
    To check, arrest, repress, restrain:

    cursum ingenii tui, Brute, premit haec importuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    sub imo Corde gemitum,

    Verg. A. 10, 464:

    vocem,

    to be silent, id. ib. 9, 324:

    sermones vulgi,

    to restrain, Tac. A. 3, 6.—
    6.
    To store up, lay up in the mind, muse upon:

    (vocem) ab ore Eripuit pater ac stupefactus numine pressit,

    Verg. A. 7, 119.—Hence, pressus, a, um, P. a.
    I.
    Moderate, slow, suppressed, kept down.
    A.
    Lit.:

    presso pede eos retro cedentes principes recipiebant,

    Liv. 8, 8, 9:

    presso gradu,

    id. 28, 14, 14; cf.:

    pressoque legit vestigia gressu,

    Ov. M. 3, 17.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the voice or manner, subdued:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106.—
    2.
    Of color, lowered, depressed; hence, dark, gloomy:

    color pressus,

    Pall. 4, 13, 4:

    color viridi pressior,

    Plin. 35, 6, 13, § 32:

    spadices pressi,

    Serv. Verg. G. 3, 82.—
    II.
    Esp., of an orator or of speech.
    A.
    Compressed, concise, plain, without ornament (class.):

    fiunt pro grandibus tumidi, pressis exiles, fortibus temerarii, etc.,

    Quint. 10, 2, 16:

    cum Attici pressi et integri, contra Asiani inflati et inanes haberentur,

    id. 12, 10, 18.—Of style:

    pressa et tenuia, et quae minimum ab usu cotidiano recedant,

    Quint. 10, 1, 102:

    pressus et demissus stilus,

    Plin. Ep. 1, 8, 5; Quint. 4, 2, 117.— Comp.: in concionibus pressior, et circumscriptior, et adductior, more moderate, keeping more within bounds, Plin. Ep. 1, 16, 4.—
    B.
    Close, exact, accurate:

    Thucydides ita verbis aptus et pressus, ut,

    Cic. de Or. 2, 13, 56: quis te fuit umquam in partiundis rebus pressior? more exact, more accurate, id. Fragm. ap. Non. 364, 24:

    sicuti taxare pressius crebriusque est, quam tangere,

    Gell. 2, 6, 5:

    quod (periculum) observandum pressiore cautelā censeo,

    stricter, greater, App. M. 5, p. 160, 36:

    cogitationes pressiores,

    id. ib. 5, p. 163, 32.—So of sounds, precise, intelligible:

    (lingua) vocem profusam fingit atque sonos vocis distinctos et pressos facit,

    Cic. N. D. 2, 59, 149.—Hence, adv.: pressē, with pressure, violently (class.): artius pressiusque conflictata, Atei. Capito ap. Gell. 10, 6, 2.—
    B.
    Closely, tightly.
    1.
    Lit.:

    vites pressius putare,

    Pall. 12, 9:

    pressius colla radere,

    Veg. Vet. 1, 56.—
    2.
    Trop.
    a.
    Of pronunciation, shortly, neatly, trimly:

    loqui non aspere, non vaste, non rustice, sed presse, et aequabiliter, et leniter,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; id. Off. 1, 37, 133.—
    b.
    Of the mode of expression, etc., concisely, not diffusely:

    definire presse et anguste,

    Cic. Or. 33, 117:

    abundanter dicere, an presse,

    Quint. 8, 3, 40:

    pressius et astrictius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.—
    (β).
    Without ornament, simply:

    unum (genus oratorum) attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium,

    Cic. Brut. 55, 202:

    aliquid describere modo pressius, modo elatius,

    Plin. Ep. 4, 14, 3.—
    (γ).
    Closely, exactly, correctly, accurately:

    mihi placet agi subtilius, et pressius,

    Cic. Fin. 4, 10, 24:

    definiunt pressius,

    id. Tusc. 4, 7, 14:

    anquisitius, et exactius pressiusque disserere,

    Gell. 1, 3, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > premo

  • 25 prō-ruō

        prō-ruō ruī, rutus, ere,    to rush forth, make an onset, sally: quā (dextrum cornu) proruebat, Cs.: in hostem, Cu.—To cast down, tear down, pull down, throw down, overthrow, overturn, demolish, prostrate: eā parte (munitionis), quam proruerat, Cs.: vallo proruto, L.: columnam, H.: Albam a fundamentis, raze to the ground, L.: foras simul omnes proruont se, rush out, T.—To fall, tumble down: motu terrae oppidum proruit, Ta.

    Latin-English dictionary > prō-ruō

  • 26 re-vellō

        re-vellō vellī, volsus or vulsus, ere,    to pluck away, pull away, tear out, tear off: crucem quae fixa est ad portum: equi de fronte revolsus amor, V.: titulum de fronte, O.: caput a cervice, V.: partem e monte, O.: a me morte revelli, to be torn away, O.: scuta manibus, wrest, Cs.: sudem osse, O.: herbas radice, with the root, O.: tabulam: ianua, quā revolsā, pateret provincia: stipites revincti, ne revelli possent, Cs.: proximos agri terminos, tear away, H.: curvo dente humum, tear up, O.: cinerem manīsve, violate, V.—Fig., to abolish, do away: honorificis verbis iniurias.

    Latin-English dictionary > re-vellō

  • 27 sub-dūcō

        sub-dūcō dūxī    (subdūxtī, T.), ductus, ere, to draw away, take away, lead away, carry off, wrest, withdraw, remove: lapidibus ex turri subductis, Cs.: rerum fundamenta: capiti ensem, V.: cibum athletae: Aenean manibus Graium, V.—Of troops, to draw off, remove, transfer, detach, detail: cohortes subductae e dextro cornu, L.: subductis ordinibus, L.: copias in proximum collem, Cs.: agmen in aequiorem locum, L.—To take secretly, remove by stealth, steal, hide: subducta viatica plorat, H.: obsides furto, L.—With pron reflex., to withdraw stealthily, steal away: te mihi, T.: de circulo se: se ab ipso Volnere, O.: clam se, N.: quā se subducere colles Incipiunt, i. e. to slope down gradually, V.—To draw from under, bring from below, pull up, lift up, raise: cataractam funibus, L.: subductis (tunicis), pulled up, H.—Of ships, to haul up, bring out of water, beach: longas navīs in aridum, Cs.: naves in campo Martio subductae, L.: classis subducta ad Gytheum.—Fig., to cast up, reckon, compute, calculate, balance: summam: rationibus subductis: calculis subductus: bene subductā ratione, T.

    Latin-English dictionary > sub-dūcō

  • 28 complano

    complanare, complanavi, complanatus V TRANS
    make (ground) level/flat; smooth out (trouble); pull down, raze to ground

    Latin-English dictionary > complano

  • 29 conplano

    conplanare, conplanavi, conplanatus V TRANS
    make (ground) level/flat; smooth out (trouble); pull down, raze to the ground

    Latin-English dictionary > conplano

  • 30 deduco

    deducere, deduxi, deductus V TRANS
    lead/draw//pull/bring/stretch down/away/out/off; escort; eject/evict (claimant); divert/draw (water); draw (sword); spin; deduct/reduce/lessen; describe; deduc launch/bring downstream (ship); remove (force); entice; found/settle (colony)

    Latin-English dictionary > deduco

  • 31 detorqueo

    detorquere, detorsi, detortus V TRANS
    turn/twist/bend/pull away/aside; deflect; deviate (path); divert; sway; distort, bend out of shape; pervert, misrepresent, twist sense of, alter form

    Latin-English dictionary > detorqueo

  • 32 detraho

    detrahere, detraxi, detractus V TRANS
    drag/pull/strip/take down/away/off; remove; exclude, omit, cut out; subtract; detract (from in speech), disparagei; lessen, cause diminishment/detriment; detach, diclodge (troops); draw (into action); demolish; abstract, derive; draw off (blood); promote discharge of; force down, induce to come down

    Latin-English dictionary > detraho

  • 33 distringo

    distringere, distrinxi, districtus V TRANS
    stretch out/apart; detain; distract; pull in different directions

    Latin-English dictionary > distringo

  • 34 evello

    evellere, evelli, evulsus V
    pull/pluck/tear/root out

    Latin-English dictionary > evello

  • 35 vello

    velli
    vulsum
    to pull, pluck out.

    Latin-English dictionary of medieval > vello

  • 36 carpo

    carpo, psi, ptum, 3 [cf.: rapio, harpazô, karpos; Engl. grab, grip, grasp].
    I.
    Lit., of plants, flowers, fruits, etc., to pick, pluck, pluck off, cull, crop, gather (class.; in prose and poetry, esp. in the latter very freq.; syn. decerpere).
    A.
    In gen.:

    (flos) tenui carptus ungui,

    Cat. 62, 43; Hor. C. 3, 27, 44; Ov. M. 9, 342:

    ab arbore flores,

    id. ib. 9, 380; cf.

    infra, II.: rosam, poma,

    Verg. G. 4, 134:

    violas et papavera,

    id. E. 2, 47:

    violas, lilia,

    Ov. M. 5, 392:

    frondes uncis manibus,

    id. G. 2, 366:

    plenis pomaria ramis,

    Ov. H. 4, 29:

    vindemiam de palmite,

    Verg. G. 2, 90:

    fructus,

    id. ib. 2, 501:

    frumenta manu,

    id. ib. 3, 176.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of animals, to take something as nourishment (cf. Burm. ad Phaedr. 1, 28, 4); first, of nourishment from plants, to crop, pluck off, browse, graze on, etc. (syn. depascere); also of flesh, to eat, devour (rare):

    alia (animalia) sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    carpunt gramen equi,

    Verg. A. 9, 353; id. G. 2, 201; Ov. M. 1, 299:

    herbam,

    Verg. G. 3, 296; 3, 465; Ov. M. 13, 927:

    pabula,

    id. ib. 4, 217; id. F. 4, 750:

    alimenta,

    id. M. 15, 478:

    apes carpunt ex oleā arbore ceram, e fico mel, etc.,

    gather, Varr. R. R. 3, 16, 24 sq.; cf.:

    apis carpens thyma,

    Hor. C. 4, 2, 29.— Poet.:

    Invidia (personif. envy) summa cacumina carpit,

    Ov. M. 2, 792:

    nec carpsere jecur volucres,

    id. ib. 10, 43; cf. Phaedr. 1, 28, 4.—Sometimes transf., of men:

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 52:

    carpe cibos digitis,

    Ov. A. A. 3, 755: pisces, pulles, Mart. 3, 13, 1.—Also, to carve; hence the pun in Petr. 36 fin.
    2.
    Poet., of other things, to tear off, tear away:

    summas carpens media inter cornua saetas,

    Verg. A. 6, 245.—Of wool, to pluck; hence, poet., to spin:

    vellera,

    Verg. G. 4, 335:

    pensa,

    id. ib. 1, 390; Prop. 3 (4), 6, 16; Hor. C. 3, 27, 64:

    lana carpta,

    carded, Cels. 6, 6, 1 (hence, facete: stolidum pecus, to pluck, i. e. to fleece rich lovers, Prop. 2 (3), 16, 8; Ov. A. A. 1, 420):

    ex collo furtim coronas,

    to pull off, Hor. S. 2, 3, 256:

    crinem genasque,

    to tear, rend, lacerate, Val. Fl. 8, 7;

    so acc. to Servius's inaccurate account, in a fragment of the Twelve Tables: mulier faciem ne carpito,

    Serv. ad Verg. A. 12, 606 (instead of the real words: MVLIERES. GENAS. NE. RADVNTO.; cf.

    Dirks. Fragm. XII. Tab. p. 668): artus in parva frusta,

    Sen. Thyest. 1061.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to I. A.) To pluck, snatch, etc.:

    ut omni ex genere orationem aucuper, et omnes undique flosculos carpam atque delibem,

    Cic. Sest. 56, 119; id. de Or. 1, 42, 191:

    atque in legendo carpsi exinde quaedam,

    Gell. 9, 4, 5: oscula, to pluck, as it were, from the lips, to snatch, Prop. 1, 20, 27; Ov. H. 11, 117 Loers. N. cr.; id. M. 4, 358; Phaedr. 3, 8, 12 al.:

    basia,

    Mart. 5, 46, 1:

    gaudia,

    Ov. A. A. 3, 661:

    dulcia,

    Pers. 5, 151:

    regni commoda carpe mei,

    Ov. F. 3, 622:

    fugitivaque gaudia carpe,

    and snatch pleasures as they fly, Mart. 7, 47, 11:

    delicias,

    Prop. 2 (3), 34, 74.—
    B.
    Esp.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) In a good sense, to enjoy, use, make use of (mostly poet.;

    syn.: fruor, capio): breve ver et primos carpere flores,

    Ov. M. 10, 85 (cf.:

    flore aetatis frui,

    Liv. 21, 3, 4):

    illa mihi sedes, illic mea carpitur aetas,

    spent, lived, passed, Cat. 68, 35:

    diem,

    Hor. C. 1, 11, 8:

    honores virtutis,

    Val. Fl. 1, 177:

    auras vitales,

    Verg. A. 1, 388; cf. Sil. 3, 712:

    sub dio somnos,

    Verg. G. 3, 435:

    quietem,

    id. A. 7, 414:

    soporem,

    id. ib. 4, 522:

    noctes securas,

    Val. Fl. 5, 48; a poet. circumlocution for vivere, degere, etc.—
    b.
    In a bad sense.
    (α).
    To gnaw at or tear character or reputation, to carp at, slander, calumniate, revile:

    more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant: non illo inimico, sed hoc maledico dente carpunt,

    Cic. Balb. 26, 57:

    nam is carpebatur a Bibulo, Curione, Favonio,

    id. ad Q. Fr. 2, 3, 2:

    Paulum obtrectatio carpsit,

    Liv. 45, 35, 5:

    imperatorem,

    id. 44, 38, 2:

    quae non desierunt carpere maligni,

    Quint. 11, 1, 24:

    maligno sermone,

    Suet. Aug. 27:

    obliquis orationibus,

    id. Dom. 2:

    nonnihil vocibus,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquem sermonibus,

    Liv. 7, 12, 12:

    sinistris sermonibus,

    Plin. Ep. 1, 9, 5:

    Ciceronem in his,

    Quint. 9, 4, 64:

    te ficto quaestu,

    Cat. 62, 36 and 37:

    et detorquere recte facta,

    Plin. Ep. 1, 8, 6:

    famam vitamque,

    id. Pan. 53, 4; Suet. Calig. 34.—
    (β).
    To rob of strength, to weaken, enfeeble, wear away, consume; or poet., with the idea extended (cf. absumo), to consume completely, to destroy:

    vires,

    Verg. G. 3, 215; Liv. 9, 27, 6:

    quid si carpere singula (jura) et extorquere... patiemini,

    id. 34, 3, 2;

    esp. of in ward care, anxiety, longing, etc.: at regina, gravi jamdudum saucia curā, Volnus alit venis et caeco carpitur igni,

    Verg. A. 4, 2; Ov. M. 3, 490; 10, 370:

    solane perpetua maerens carpere juventā?

    Verg. A. 4, 32:

    curā carpitur ista mei,

    Ov. A. A. 3, 680:

    aegra assiduo mens carpitur aestu,

    Val. Fl. 3, 305; Lucr. 9, 744; Sil. 15, 1:

    invidia carpit et carpitur unā,

    Ov. M. 2, 781; cf. Prop. 3 (4), 5, 3:

    non ego Tot tuos patiar labores carpere lividas Obliviones,

    to wear away, Hor. C. 4, 9, 33; cf.: otia corpus alunt, animus quoque pascitur illis;

    Inmodicus contra carpit utrumque labor,

    Ov. P. 1, 4, 21 sq.:

    aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, neglegit carpitque posteritas,

    Plin. Pan. 55, 9:

    totum potest excedere quod potest carpi,

    Sen. N. Q. 2, 13, 2.—So,
    (γ).
    In milit. lang., to inflict injury upon an enemy (esp. by single, repeated attacks), to weaken, harass:

    agmen adversariorum,

    Caes. B. C. 1, 63:

    hostes carpere multifariam vires Romanas,

    Liv. 3, 5, 1; 22, 32, 2; 27, 46, 6; cf. id. 3, 61, 13 infra; Weissenb. ad Liv. 22, 16, 2; Tac. A. 12, 32; Luc. 4, 156:

    novissimum agmen,

    Caes. B. C. 1, 78 fin.:

    novissimos,

    Liv. 8, 38, 6:

    extrema agminis,

    id. 6, 32, 11. —
    2.
    To separate a whole into single parts, to cut to pieces, divide (syn.: dividere, distribuere): neque semper utendum est perpetuitate, sed saepe carpenda membris minutioribus [p. 295] oratio est, Cic. de Or. 3, 49, 190:

    in multas parvasque partes carpere exercitum,

    Liv. 26, 38, 2:

    summam unius belli in multa proelia parvaque,

    id. 3, 61, 13:

    Erymanthus... ab accolis rigantibus carpitur,

    is drawn off into canals, Curt. 8, 9, 410. —With a reference to the meaning
    (α).
    supra:

    si erunt plures qui ob innocentem condemnandum pecuniam acceperint, tu non animadvertes in omnis, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?

    distinguish, single out, Cic. Clu. 46, 129; cf.:

    in multorum peccato carpi paucos ad ignominiam,

    id. ib. —
    3.
    Viam, iter, etc., or with definite local substantives, terram, mare, litora, etc., to go, tread upon, pass over, navigate, sail along or through, to take or pursue one ' s way (syn. ire):

    viam,

    Verg. A. 6, 629; Hor. S. 2, 6, 93; Ov. M. 8, 208; 11, 139:

    iter,

    Hor. S. 1, 5, 95; Ov. H. 18, 34; id. M. 2, 549; 10, 709:

    supremum iter = mori,

    Hor. C. 2, 17, 12:

    gyrum,

    to go in a circle, Verg. G. 3, 191:

    fugam,

    to fly, Sil. 10, 62; cf.:

    prata fugā,

    Verg. G. 3, 142:

    pede viam,

    Ov. A. A. 2, 230:

    pede iter,

    id. F. 3, 604:

    pedibus terras, pontum remis,

    Prop. 1, 6, 33:

    pede campos,

    Ov. Tr. 1, 10, 23:

    mare,

    id. M. 11, 752:

    litora,

    id. ib. 12, 196;

    15, 507: aëra alis,

    id. ib. 4, 616; cf. Verg. G. 4, 311:

    aethera,

    Ov. M. 8, 219:

    carpitur acclivis per muta silentia trames,

    id. ib. 10, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > carpo

  • 37 convello

    con-vello, velli (convulsi, Sen. Q. N. 2, 6, 4), vulsum (volsum), 3, v. a.
    I.
    To draw violently hither and thither something that is firm or quiet (esp. a tree, house, and the like); hence, to tear up, wrest from its position, to tear loose or away, to separate from, pull or pluck up (freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    (α).
    Without designation of place from which, etc.:

    cum praecides caveto ne librum convellas,

    Cato, R. R. 40, 2:

    saxa turris hostium, quibus fundamenta continebantur,

    Caes. B. C. 2, 11; cf. Hirt. B. G. 8, 26 fin.;

    and, fundamenta,

    Lucr. 4, 506:

    cum gradus Castoris convellisti ac removisti,

    Cic. Dom. 21, 54:

    aesculum,

    Verg. G. 2, 294:

    convellere repagula, effringere valvas,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    limina tectorum,

    Verg. A. 2, 507; Luc. 3, 528:

    artus,

    Lucr. 3, 344;

    so of the rack: omnia (membra) laniata, omnes partes convulsae sunt,

    Sen. Contr. 2, 13, 5:

    convolsis laceratisque membris,

    id. ib. § 6; cf.

    armos,

    to wrench, dislocate, Col. 6, 16, 1:

    teneros fetus,

    i. e. to produce abortion, Ov. Am. 2, 14, 5.—
    (β).
    With designation of place from or out of which, etc.:

    simulacrum Cereris e sacrario convellendum auferendumque curavit,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. ib. §

    186: me ex nostris hortulis,

    id. Leg. 1, 21, 55:

    viridem silvam ab humo,

    Verg. A. 3, 24:

    funem ab terrā,

    id. G. 1, 457:

    (turrim) convellimus altis sedibus,

    id. A. 2, 464:

    robora suā terrā,

    Ov. M. 7, 204:

    Roma prope convulsa sedibus suis,

    Cic. Pis. 22, 52:

    domus convulsa sedibus suis,

    Plin. Ep. 9, 19, 8:

    aspera undique nisu,

    Val. Fl. 5, 159.—
    (γ).
    Absol.:

    haeserunt radice pedes. Convellere pugnat,

    Ov. M. 9, 351.—
    2.
    Milit. t. t.: signa, to pluck up the standards from the ground, to decamp (rare), Cic. Div. 1, 35, 77; Liv. 22, 3, 12; cf.

    vexilla,

    Tac. A. 1, 20.—
    b.
    Medic. t. t.: convulsus ( - volsus), a, um, suffering from wrenching of a limb, Plin. 25, 8, 54, § 98; cf. id. 20, 5, 18, § 36; 20, 17, 69, § 178; or from convulsions, spasmodic, convulsive:

    latus,

    Suet. Tib. 72:

    fauces,

    Quint. 11, 3, 20.—
    B.
    Trop., to cause to totter, to shake, to destroy, overthrow, bring to naught (syn.: labefacto, commoveo, commuto, infirmo;

    esp. freq. in Cic.): est boni consulis, cum cuncta auxilia rei publicae labefactari convellique videat, ferre opëm patriae,

    Cic. Rab. Perd. 1, 3;

    so with labefactare: cogitationem,

    id. Fam. 5, 13, 2 Manut.; cf. id. Clu. 2, 6:

    rei publicae statum,

    id. Pis. 2, 4:

    ea quae non possint commoveri,

    id. de Or. 2, 51, 205:

    haec si tenemus, quae mihi quidem non videntur posse convelli,

    id. Div. 1, 51, 117:

    judicia, stipulationes, etc. (with infirmare),

    id. Caecin. 18, 51:

    convellere et commutare instituta omnium,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 15:

    acta Dolabellae,

    id. Phil. 2, 33, 83:

    rem publicam judicio aliquo,

    id. Brut. 30, 115:

    gratiam Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    vires aegri,

    Cels. 3, 4, 14; cf. id. ib. §

    11: fidem legionum promissis,

    Tac. H. 4, 30 fin.:

    caede Messalinae convulsa principis domus,

    id. A. 12, 1; cf. id. ib. 12, 65;

    4, 40: Tiberius vi dominationis convulsus ( = abalienatus ab honestate) et mutatus,

    id. ib. 6, 48:

    fata,

    Ov. H. 16, 41:

    secutae sunt duae (epistulae), quae me convellerunt de pristino statu, jam tamen labantem,

    Cic. Att. 8, 15, 2.—
    II.
    To tear or rend to pieces, to cleave, dismember, shatter, break (perh. first in the poets of the Aug. per.).
    A.
    Lit.:

    dapes avido dente,

    Ov. M. 11, 123: glaebam vomere, * Cat. 64, 40:

    dehiscit Convolsum remis rostrisque tridentibus aequor,

    Verg. A. 5, 143; 8, 690:

    loca vi quondam et vastā convolsa ruinā,

    id. ib. 3, 414:

    septem (naves) convolsae undis Euroque supersunt,

    shattered, id. ib. 1, 383; cf. Luc. 3, 528:

    convulsi laniatique centuriones,

    Tac. A. 1, 32:

    domum,

    id. ib. 6, 40.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of words, to mutilate, mispronounce:

    magno cursu verba convellere,

    Sen. Ep. 40, 2.—
    2.
    To afflict, torture:

    verbis convellere pectus,

    Ov. H. 17, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > convello

  • 38 convolsus

    con-vello, velli (convulsi, Sen. Q. N. 2, 6, 4), vulsum (volsum), 3, v. a.
    I.
    To draw violently hither and thither something that is firm or quiet (esp. a tree, house, and the like); hence, to tear up, wrest from its position, to tear loose or away, to separate from, pull or pluck up (freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    (α).
    Without designation of place from which, etc.:

    cum praecides caveto ne librum convellas,

    Cato, R. R. 40, 2:

    saxa turris hostium, quibus fundamenta continebantur,

    Caes. B. C. 2, 11; cf. Hirt. B. G. 8, 26 fin.;

    and, fundamenta,

    Lucr. 4, 506:

    cum gradus Castoris convellisti ac removisti,

    Cic. Dom. 21, 54:

    aesculum,

    Verg. G. 2, 294:

    convellere repagula, effringere valvas,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    limina tectorum,

    Verg. A. 2, 507; Luc. 3, 528:

    artus,

    Lucr. 3, 344;

    so of the rack: omnia (membra) laniata, omnes partes convulsae sunt,

    Sen. Contr. 2, 13, 5:

    convolsis laceratisque membris,

    id. ib. § 6; cf.

    armos,

    to wrench, dislocate, Col. 6, 16, 1:

    teneros fetus,

    i. e. to produce abortion, Ov. Am. 2, 14, 5.—
    (β).
    With designation of place from or out of which, etc.:

    simulacrum Cereris e sacrario convellendum auferendumque curavit,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. ib. §

    186: me ex nostris hortulis,

    id. Leg. 1, 21, 55:

    viridem silvam ab humo,

    Verg. A. 3, 24:

    funem ab terrā,

    id. G. 1, 457:

    (turrim) convellimus altis sedibus,

    id. A. 2, 464:

    robora suā terrā,

    Ov. M. 7, 204:

    Roma prope convulsa sedibus suis,

    Cic. Pis. 22, 52:

    domus convulsa sedibus suis,

    Plin. Ep. 9, 19, 8:

    aspera undique nisu,

    Val. Fl. 5, 159.—
    (γ).
    Absol.:

    haeserunt radice pedes. Convellere pugnat,

    Ov. M. 9, 351.—
    2.
    Milit. t. t.: signa, to pluck up the standards from the ground, to decamp (rare), Cic. Div. 1, 35, 77; Liv. 22, 3, 12; cf.

    vexilla,

    Tac. A. 1, 20.—
    b.
    Medic. t. t.: convulsus ( - volsus), a, um, suffering from wrenching of a limb, Plin. 25, 8, 54, § 98; cf. id. 20, 5, 18, § 36; 20, 17, 69, § 178; or from convulsions, spasmodic, convulsive:

    latus,

    Suet. Tib. 72:

    fauces,

    Quint. 11, 3, 20.—
    B.
    Trop., to cause to totter, to shake, to destroy, overthrow, bring to naught (syn.: labefacto, commoveo, commuto, infirmo;

    esp. freq. in Cic.): est boni consulis, cum cuncta auxilia rei publicae labefactari convellique videat, ferre opëm patriae,

    Cic. Rab. Perd. 1, 3;

    so with labefactare: cogitationem,

    id. Fam. 5, 13, 2 Manut.; cf. id. Clu. 2, 6:

    rei publicae statum,

    id. Pis. 2, 4:

    ea quae non possint commoveri,

    id. de Or. 2, 51, 205:

    haec si tenemus, quae mihi quidem non videntur posse convelli,

    id. Div. 1, 51, 117:

    judicia, stipulationes, etc. (with infirmare),

    id. Caecin. 18, 51:

    convellere et commutare instituta omnium,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 15:

    acta Dolabellae,

    id. Phil. 2, 33, 83:

    rem publicam judicio aliquo,

    id. Brut. 30, 115:

    gratiam Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    vires aegri,

    Cels. 3, 4, 14; cf. id. ib. §

    11: fidem legionum promissis,

    Tac. H. 4, 30 fin.:

    caede Messalinae convulsa principis domus,

    id. A. 12, 1; cf. id. ib. 12, 65;

    4, 40: Tiberius vi dominationis convulsus ( = abalienatus ab honestate) et mutatus,

    id. ib. 6, 48:

    fata,

    Ov. H. 16, 41:

    secutae sunt duae (epistulae), quae me convellerunt de pristino statu, jam tamen labantem,

    Cic. Att. 8, 15, 2.—
    II.
    To tear or rend to pieces, to cleave, dismember, shatter, break (perh. first in the poets of the Aug. per.).
    A.
    Lit.:

    dapes avido dente,

    Ov. M. 11, 123: glaebam vomere, * Cat. 64, 40:

    dehiscit Convolsum remis rostrisque tridentibus aequor,

    Verg. A. 5, 143; 8, 690:

    loca vi quondam et vastā convolsa ruinā,

    id. ib. 3, 414:

    septem (naves) convolsae undis Euroque supersunt,

    shattered, id. ib. 1, 383; cf. Luc. 3, 528:

    convulsi laniatique centuriones,

    Tac. A. 1, 32:

    domum,

    id. ib. 6, 40.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of words, to mutilate, mispronounce:

    magno cursu verba convellere,

    Sen. Ep. 40, 2.—
    2.
    To afflict, torture:

    verbis convellere pectus,

    Ov. H. 17, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > convolsus

  • 39 explanto

    ex-planto, āre, v. a., to pull up, root out a plant (post-Aug.):

    pampinos,

    Col. 4, 14, 1; cf. id. 4, 29, 11; 11, 2, 38 al.

    Lewis & Short latin dictionary > explanto

  • 40 exuo

    ex-ŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [ex and root av-, to go to, put on; Zend. avaiti, go into, ao-thra, shoe; Slav. and Lith. forms, v. Fick, Vergl. Wört. p. 17; cf. ind-uo], to draw out or off, to pull or strip off, put off, divest (class.; esp. freq. since the Aug. period).
    I.
    Lit.:

    serpens exuit in spinis vestem,

    Lucr. 4, 61:

    manticam umero,

    App. M. 1, p. 110; cf.:

    pharetram umero,

    Ov. M. 2, 419:

    telum magno e vulnere,

    Stat. Th. 9, 287:

    ensem vaginā,

    id. ib. 9, 76:

    clipeum reduci,

    Ov. H. 13, 147; cf.:

    vincula sibi,

    id. M. 7, 773:

    jugum,

    to shake off, Liv. 35, 17, 8:

    alas,

    to lay aside, Verg. A. 1, 690:

    Trojanos cestus,

    id. ib. 5, 420:

    setosa duris exuere pellibus membra,

    Hor. Epod. 17, 15; cf.:

    magnos membrorum artus, magna ossa lacertosque Exuit,

    strips, bares, Verg. A. 5, 423:

    aliquem veste,

    Suet. Ner. 32:

    palmas vinclis,

    Verg. A. 2, 153:

    digitos,

    i. e. to strip of rings, Mart. 14, 109:

    mensas,

    to uncover, id. 9, 60, 7:

    si ex his te laqueis exueris,

    Cic. Verr. 2, 5, 58, § 151:

    se jugo,

    Liv. 34, 13, 9. —In a Greek construction:

    unum exuta pedem vinclis,

    Verg. A. 4, 518:

    cornua exuitur,

    Ov. M. 9, 52.— Absol.:

    si non saltas, exue igitur (sc. pallam),

    Plaut. Men. 1, 3, 16. —
    B.
    Transf., in gen., to strip, despoil, deprive of any thing:

    hostium copiis fusis armisque exutis,

    i. e. to be forced to throw off their arms and to flee, Caes. B. G. 3, 6, 3:

    hostem armis,

    id. ib. 5, 51 fin.; Sall. J. 88, 3; Liv. 22, 21, 4:

    exuti prope omnes armis diffugere,

    id. 21, 61, 9; 34, 28, 11; Verg. A. 11, 395:

    impedimentis,

    Caes. B. G. 7, 14, 8; 7, 42, 5:

    castris,

    Liv. 31, 42, 7; 41, 3, 10; 41, 12, 5; Vell. 1, 9, 4:

    sedibus,

    Tac. A. 13, 39:

    aliquem avitis bonis,

    id. ib. 14, 31; cf.:

    aliquem patrimonio,

    Suet. Gramm. 11:

    montes,

    to strip, lay bare, Stat. S. 4, 3, 50:

    se agro paterno avitoque,

    Liv. 2, 23, 6: exuto Lepido, interfecto Antonio, stripped bare, i. e. without legions, without arms, etc., Tac. A. 1, 2.—
    II.
    Trop., to lay aside, cast off, divest one's self of any thing:

    humanitatem,

    Cic. Lig. 5, 14; cf. id. Att. 13, 2, 1:

    sapientia vanitatem exuit mentibus,

    Sen. Ep. 90 med.:

    mentitum colorem,

    Quint. 12, 10, 76:

    silvestrem animum,

    Verg. G. 2, 51:

    vultus severos,

    Ov. Am. 3, 4, 43:

    feritatem,

    id. F. 3, 281:

    mores antiquos,

    Liv. 27, 8, 6:

    virtutes,

    Tac. A. 1, 75:

    fidem,

    id. ib. 12, 14:

    amicitiam,

    id. ib. 1, 8:

    tristitiam et arrogantiam et avaritiam,

    id. Agr. 9:

    jus fasque,

    id. H. 3, 5:

    promissa,

    to break one's word, id. A. 13, 44:

    pacta,

    id. ib. 6, 43:

    patriam,

    id. H. 5, 5 et saep.:

    hominem exuens ex homine,

    Cic. Fin. 5, 12, 35:

    magistrum,

    Tac. A. 14, 52 fin.
    * (β).
    With a subjectclause:

    mihi quidem ex animo exui non potest, esse deos,

    Cic. N. D. 3, 3, 7.—
    B.
    Transf., to make void of, to free from:

    se omnibus vitiis,

    Sen. Ep. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > exuo

См. также в других словарях:

  • pull-out — pull outs 1) N COUNT: usu N n In a newspaper or magazine, a pull out is a section which you can remove easily and keep. ...an eight page pull out supplement. 2) N SING: oft N from/of n When there is a pull out of armed forces from a place, troops …   English dictionary

  • pull-out — pull|out [ˈpulaut] n 1.) the act of an army, business etc leaving a particular place ▪ The pull out of troops will begin soon. 2.) part of a book or magazine that is designed to be removed and read separately ▪ a pull out on home PCs …   Dictionary of contemporary English

  • pull-out — pullˈ out adjective Denoting a section of a magazine, etc that can be removed and kept separately (see also ↑pull out below) • • • Main Entry: ↑pull …   Useful english dictionary

  • Pull Out — is a feature documentary directed by Jyllian Gunther, released in 2004. It reflects on Gunther s past relationships and why they failed.AwardsThe film was an official selection of the following award organizations: *Hamptons International Film… …   Wikipedia

  • pull out — ► pull out withdraw or retreat. Main Entry: ↑pull …   English terms dictionary

  • pull out of — pull out (of (something)) to stop being involved in something. She s considering a run for governor if Mr. Lamb pulls out of the race …   New idioms dictionary

  • pull out — (of (something)) to stop being involved in something. She s considering a run for governor if Mr. Lamb pulls out of the race …   New idioms dictionary

  • pull|out — «PUL OWT», noun, adjective. –n. 1. a withdrawal, especially of troops: »The pullout may start this week; Gaza troops will exit by the overland motor route (Wall Street Journal). 2. the action of an aircraft in recovering from a dive and returning …   Useful english dictionary

  • pull out — index abandon (withdraw), disinter, educe, eviscerate, extirpate, extract, leave (depart) …   Law dictionary

  • pull out — [v] quit abandon, depart, evacuate, exit, get off, go, leave, retire, retreat, shove off, stop, stop participating, take off, withdraw; concepts 119,121,195 Ant. continue, persevere, start …   New thesaurus

  • pull out — 1) PHRASAL VERB When a vehicle or driver pulls out, the vehicle moves out into the road or nearer the centre of the road. [V P prep] She pulled out into the street... [V P] He was about to pull out to overtake the guy in front of him. 2) PHRASAL… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»