przyzwyczajenie

См. также в других словарях:

• przyzwyczajenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przyzwyczaić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyzwyczajenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przyzwyczajenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} utrwalony nawyk,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyzwyczajenie — n I 1. rzecz. od przyzwyczaić Przyzwyczajenie dziecka do systematycznej pracy jest konieczne. 2. lm D. przyzwyczajenieeń «nawyk, zwyczaj, nałóg» Dobre, złe, brzydkie przyzwyczajenie. Siła przyzwyczajenia. Robić coś z przyzwyczajenia. Nie miał… …   Słownik języka polskiego

• dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… …   Słownik języka polskiego

• maniacki — maniackiccy «dotyczący maniaka, właściwy maniakowi» Maniacki upór. Maniackie przyzwyczajenie …   Słownik języka polskiego

• maniactwo — n III, Ms. maniactwowie; lm D. maniactwoactw «bycie maniakiem; dziwaczne, maniackie upodobanie, przyzwyczajenie; dziwactwo, dziwaczność» Nieszkodliwe maniactwo …   Słownik języka polskiego

• nałogowy — nałogowywi «mający nałóg (nałogi) lub przyzwyczajenie mocne jak nałóg» Nałogowy palacz, pijak, karciarz …   Słownik języka polskiego

• nałóg — m III, D. nałógłogu, N. nałógłogiem; lm M. nałógłogi 1. «zły, szkodliwy dla zdrowia nawyk» Nałóg palenia papierosów, picia wódki. 2. «zakorzenione przyzwyczajenie, przywyknięcie do czegoś» Codzienna drzemka stała się jego nałogiem. Czytanie przed …   Słownik języka polskiego

• natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… …   Słownik języka polskiego

• nawyczka — ż III, CMs. nawyczkaczce; lm D, nawyczkaczek pot. «nawyk, przyzwyczajenie, zwykle złe, szkodliwe» Mieć niemiłe nawyczki. Pozbyć się, wyzbyć się nawyczek …   Słownik języka polskiego

• nawyk — m III, D. u, N. nawykkiem; lm M. i «nabyta dyspozycja, skłonność do sprawniejszego, szybszego, bardziej mechanicznego wykonywania jakiejś czynności, często uprzednio wykonywanej; sama ta czynność; przyzwyczajenie, zwyczaj, nałóg» Złe, dobre,… …   Słownik języka polskiego

• obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… …   Słownik języka polskiego