-
1 przylegać
przylegać (3. Pers -a) (graniczyć) angrenzen (do G an A);przylegać do ciała eng anliegen; -
2 przylegać
przylegać [pʃɨlɛgaʨ̑]vi1) ( przywierać)\przylegać do czegoś an etw +dat kleben [ lub haften]2) ( stykać się)powierzchnie przylegają do siebie die Flächen berühren sich -
3 przylegać
-
4 lepić
lepić [lɛpiʨ̑]I. vtII. vrkoszula aż lepi się od brudu das Hemd starrt vor Dreck2) ( przylegać)\lepić się do czegoś an etw +dat kleben, haften -
5 odstawać
I. vi1) ( nie przylegać) uszy: abstehen2) ( być innym) auffallen, auffällig sein\odstawać od otoczenia in seiner Umgebung auffallen -
6 stykać
I. vt\stykać coś z czymś etw mit etw in Berührung bringen2) ( kontaktować)\stykać kogoś z kimś jdn mit jdm in Kontakt bringen, jdn mit jdm zusammenbringenII. vr1) ( przylegać)\stykać się z czymś [czymś] sich +akk mit etw [an etw +dat ] berühren2) ( spotykać się)\stykać się z kimś/czymś sich +akk mit jdm/etw treffen, jdm/etw begegnen -
7 ściśle
\ściśle biorąc streng genommen\ściśle związany z czymś eng mit etw verbunden -
8 angrenzen
-
9 anliegen
an|liegenvi irrwas liegt an? co jest w planie?2) ( sich eng anpassen)eng [am Körper] \anliegen Kleid, Hose: przylegać do ciałazu eng \anliegen być zbyt obcisłym -
10 haften
haften ['haftən]vi1) ( die Haftung übernehmen)für jdn/etw \haften Person: poręczyć za kogoś/cośjdm dafür \haften, dass... zaręczyć komuś, że...2) ( Haftung tragen)[mit seinem Vermögen] \haften poręczyć [swoim majątkiem]3) ( festkleben)[an/auf etw ( dat) ] \haften być przyczepionym [na czymś/do czegoś]; Klebeband być przyklejonym [na czymś/do czegoś]; Pflaster trzymać się [czegoś]; Schmutz, Staub przylegać [do czegoś]an/auf etw ( dat) \haften bleiben tkwić na czymś4) ( sich festsetzen)5) ( hängen bleiben)an jdm \haften Makel, Verleumdung, Verdacht: ciążyć na kimś6) ( im Gedächtnis bleiben)[jdm] \haften bleiben utkwić [komuś] w pamięci7) ( Bodenhaftung haben)auf der nassen Straße gut/schlecht \haften Reifen: mieć dobrą/złą przyczepność na mokrej drodze -
11 hauteng
-
12 schmiegen
vr1) ( sich kuscheln)sich an jdn \schmiegen przytulić się do kogoś2) ( eng anliegen)sich an etw ( akk) \schmiegen przylegać do czegoś -
13 stoßen
stoßen ['ʃto:sən] <stößt, stieß, gestoßen>er hat ihm ein Messer in den Arm ge\stoßen wbił mu nóż w ramię1) ( sich verletzen)sich an etw ( dat) \stoßen uderzyć się w [o o] coś2) ( Anstoß nehmen)III. vigegen jdn/etw \stoßen zderzyć się z kimś/czymśmit dem Fuß gegen die Tür \stoßen kopnąć nogą w drzwiauf jdn/etw \stoßen natknąć się na kogoś/cośzu jdm \stoßen przyłączać [ perf przyłączyć] się do kogośauf Ablehnung ( akk) \stoßen spotkać się z odmową
См. также в других словарях:
przylegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, przylegaća, przylegaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stykać się ze sobą, być dopasowanym, dotykać do czegoś, opinać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bandaż mocno przylegał do … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przylegać — ndk I, przylegaćga, przylegaćają, przylegaćał 1. «być ściśle dopasowanym do czegoś, dotykać bezpośrednio; opinać ściśle, przywierać do czegoś» Deski podłogi ściśle przylegają do siebie. Włosy (gładko) przylegały do głowy. Koszula przylegała mu do … Słownik języka polskiego
graniczyć — ndk VIb, graniczyćczę, graniczyćczysz, graniczyćicz, graniczyćył 1. «przylegać do czegoś terytorialnie, mieć wspólną granicę» Polska graniczy od południa z Czechami i Słowacją. Ogród graniczył z podwórzem. Pole graniczyło z lasem i rzeką.… … Słownik języka polskiego
lepić — ndk VIa, lepićpię, lepićpisz, lep, lepićpił, lepićpiony 1. «formować, kształtować coś z miękkiego, plastycznego materiału» Lepić garnki, figurki z gliny. Jaskółka lepi gniazdo. □ Nie święci garnki lepią. 2. «łączyć coś w całość za pomocą kleju;… … Słownik języka polskiego
lgnąć — ndk Va, lgnę, lgniesz, lgnij, lgnął, lgnęła, lgnęli 1. «grzęznąć, więznąć w czymś» Lgnąć w bagnie, błocie. 2. «przylepiać się do czegoś; ściśle przywierać, przylegać» Śnieg lgnął do butów. Mokre liście lgnęły do szyb. 3. «skłaniać się, garnąć się … Słownik języka polskiego
mezzotinta — [wym. medzotinta] ż IV, CMs. mezzotintancie 1. blm szt. druk. «technika graficzna wklęsła, operująca płaszczyznami, a nie kreską, polegająca na posiekaniu powierzchni płyty miedzianej lub cynkowej zębatym, stalowym narzędziem i polerowaniu tych… … Słownik języka polskiego
obciskać — ndk I, obciskaćam, obciskaćasz, obciskaćają, obciskaćaj, obciskaćał, obciskaćany 1. forma ndk czas. obcisnąć (p.) 2. «przylegać mocno do czegoś» Pasek obciskał ją w talii. Płaszcz obciskający sylwetkę … Słownik języka polskiego
oblepić — dk VIa, oblepićpię, oblepićpisz, oblepićlep, oblepićpił, oblepićpiony oblepiać ndk I, oblepićam, oblepićasz, oblepićają, oblepićaj, oblepićał, oblepićany 1. «przykleić coś wokół czegoś; nałożyć na coś ze wszystkich stron; nalepić, przylepić»… … Słownik języka polskiego
pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… … Słownik języka polskiego
przyleganie — n I 1. rzecz. od przylegać. 2. chem. fiz. «zjawisko łączenia się powierzchniowych warstw dwóch różnych ciał zetkniętych ze sobą, wywołane działaniem sił międzycząsteczkowych; przyczepność, adhezja» … Słownik języka polskiego
przymarzać — [wym. przymar zać] ndk I, przymarzaćam, przymarzaćasz, przymarzaćają, przymarzaćaj, przymarzaćał przymarznąć [wym. przymar znąć] dk Vc, przymarzaćnę, przymarzaćniesz, przymarzaćmarznie a. przymarzaćmarźnie, przymarzaćmarznij a. przymarzaćmarźnij … Słownik języka polskiego