-
1 przebaczyć
глаг.• извинить• простить• прощать* * *przebacz|yć\przebaczyćony сов. komu простить кому, извинить кого+* * *przebaczony сов. komuпрости́ть кому, извини́ть когоSyn: -
2 odpuścić
глаг.• извинить• отпустить• простить• прощать* * *1) (przestać) забросить2) odpuścić (przebaczyć) простить, устар. отпуститьprzejść, zelżeć (o bólu) отпустить (о боли)zapuścić (o brodzie, włosach) отпустить (о бороде, волосах)puścić, zelżeć (o mrozie) отпустить (о морозе)wydać (o towarze) отпустить (о товаре)wypuścić, uwolnić отпустить (освободить)obluzować, obluźnić, popuścić, rozluźnić отпустить (ослабить)uwolnić, przest. odprawić устар. отпустить (уволить)* * *odpu|ścić\odpuścićszczę, \odpuścićść, \odpuścićszczony сов. отпустить, простить (грех, вину);● \odpuścić stal отпустить сталь
+ darować, przebaczyć* * *odpuszczę, odpuść, odpuszczony сов.отпусти́ть, прости́ть (грех, вину)Syn: -
3 darować
глаг.• воздать• выдавать• давать• дарить• даровать• дать• жертвовать• задавать• извинить• извинять• издавать• испускать• одарять• оправдывать• отдавать• отдать• отпускать• подавать• подарить• подать• пожаловать• пожертвовать• предоставить• предоставлять• преподать• простить• прощать• уделить• уделять* * *dar|ować\darowaćowany сов. 1. подарить, даровать;\darować życie даровать жизнь, помиловать;
2. простить, извинить;\darowaćuj mi прости меня; nie mogę sobie \darować я не могу себе простить; \darować karę освободить от наказания;
● \darowaćowanemu koniowi w zęby się nie patrzy погов. дарёному коню в зубы не смотрят+1. podarować, ofiarować 2. przebaczyć, odpuścić
* * *darowany сов.1) подари́ть, дарова́тьdarować życie — дарова́ть жизнь, поми́ловать
2) прости́ть, извини́тьdaruj mi — прости́ меня́
nie mogę sobie darować — я не могу́ себе́ прости́ть
darować karę — освободи́ть от наказа́ния
•Syn: -
4 przepuścić
глаг.• истекать• миновать• минуть• провести• проводить• проезжать• произойти• происходить• пройти• пропускать• пропустить• проходить* * *przepu|ścić\przepuścićszczę, \przepuścićszczony сов. 1. пропустить;2. разг. промотать, растратить; 3. уст. отпустить, простить; ● nie \przepuścić komuś а) не дать спуску кому-л.; б) не оставить без внимания кого-л.+2. roztrwonić 3. przebaczyć
* * *przepuszczę, przepuszczony сов.1) пропусти́ть2) разг. промота́ть, растра́тить3) уст. отпусти́ть, прости́ть•Syn:roztrwonić 2), przebaczyć 3) -
5 wybaczyć
глаг.• извинить• оправдать• оправдывать• отпускать• простить• прощать* * *wybacz|yć\wybaczyćony сов. komu простить кому, кого;proszę mi \wybaczyć а) простите меня;
б) извините, пожалуйста+darować, przebaczyć
* * *wybaczony сов. komuпрости́ть кому, когоproszę mi wybaczyć — 1) прости́те меня́; 2) извини́те, пожа́луйста
Syn:
См. также в других словарях:
przebaczyć — dk VIb, przebaczyćczę, przebaczyćczysz, przebaczyćbacz, przebaczyćczył, przebaczyćczony przebaczać ndk I, przebaczyćam, przebaczyćasz, przebaczyćają, przebaczyćaj, przebaczyćał «przestać się za coś gniewać na kogoś, darować komuś jakąś winę,… … Słownik języka polskiego
przebaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przebaczaćam, przebaczaća, przebaczaćają, przebaczaćany {{/stl 8}}– przebaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, przebaczaćczę, przebaczaćczy, przebaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} całkowicie wyzbywać się słusznego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę … Słownik języka polskiego
nigdy — «w żadnym czasie, w żadnej chwili; w żadnej sytuacji, pod żadnym warunkiem, wcale, zupełnie» Nigdy tam nie byłem. Nigdy nie wyjeżdżał za granicę. Nigdy się nie mylił. Nigdy w życiu, nigdy, przenigdy bym tego nie zrobił. Teraz lub nigdy. Mam ci… … Słownik języka polskiego
odpuścić — dk VIa, odpuścićpuszczę, odpuścićcisz, odpuścićpuść, odpuścićcił, odpuścićpuszczony odpuszczać ndk I, odpuścićam, odpuścićasz, odpuścićają, odpuścićaj, odpuścićał, odpuścićany 1. techn. «ogrzać i następnie ostudzić metal w celu częściowego… … Słownik języka polskiego
podarować — dk IV, podarowaćruję, podarowaćrujesz, podarowaćruj, podarowaćował, podarowaćowany 1. «dać coś jako dar, dać darmo, bez wynagrodzenia» Podarować coś komuś na imieniny, na urodziny, na gwiazdkę. 2. «zrezygnować z jakiejś należności, zwolnić kogoś… … Słownik języka polskiego
przebaczenie — n I rzecz. od przebaczyć … Słownik języka polskiego
przeniewierca — m odm. jak ż II, DCMs. przeniewiercacy; lm M. przeniewiercacy (przeniewiercace), DB. przeniewiercaców przestarz. «ten, kto się komuś sprzeniewierzył, zdradził kogoś, zawiódł czyjeś zaufanie; zdrajca, wiarołomca» Przebaczyć, darować przeniewiercy … Słownik języka polskiego
rozgrzeszyć — dk VIb, rozgrzeszyćszę, rozgrzeszyćszysz, rozgrzeszyćgrzesz, rozgrzeszyćszył, rozgrzeszyćszony rozgrzeszać ndk I, rozgrzeszyćam, rozgrzeszyćasz, rozgrzeszyćają, rozgrzeszyćaj, rozgrzeszyćał, rozgrzeszyćany 1. «darować, przebaczyć coś komuś, nie… … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć … Słownik języka polskiego
