-
1 proclivus
-
2 proclivus
prōclīvus, a, um, s. prōclīvis.
-
3 proclivus
prōclīvus, a, um, s. proclivis.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proclivus
-
4 proclivus
prōclīvus, a, um, v. proclivis init. -
5 proclivus
procliva, proclivum ADJinclined forward, sloping downwards; inclined, ready -
6 proclivis
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792. -
7 proclivum
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792. -
8 proclivis
prōclīvis, e, u. prōclīvus, a, um (pro u. clivus), nach vorn bergabwärts gehend, abschüssig, I) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen. – subst., adiuvante proclivo, die abschüssige Richtung, der Abhang, Frontin. 2, 2, 2: per proclive, bergabwärts, herabwärts, Liv.: per proclivum, Tert. de spect. 3: so auch per proclivia, Colum., u. in proclive, Auct. b. Alex. u. Sen. rhet. – II) bildl.: 1) abwärts gehend, fecisti mi ex proclivo planum, im Bilde = was schwierig (dunkel, undeutlich) war, hast du mir klar gemacht, Plaut. mil. 1018; vgl. Plaut. asin. 663; rud. 1132: proclivi cursu et facili delabi, Cic. de rep. 1, 44: quia proclives ad eas perturbationes feruntur, Cic. Tusc. 4, 28 Mueller: Iunius mensis est, quo tibi scribo, iam proclivus in Iulium, Sen. ep. 86, 16: iam proclivi senectute, sich seinem Ende zuneigendem, Apul. flor. 18. p. 31, 6 Kr.: cum proclivior (rascher) faciliorque iactus sit ex supernis in infima, Gell. 9, 1, 2: nonne hic apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D.2 – 2) zu etwas geneigt, willig, bereitwillig, ad morbum proclivior, geneigt, leicht fallend in usw., Cic.: ad comitatem, Cic.: erit ad peccandum proclivior, Vulg.: m. folg. Dat., Sil. 13, 585: m. folg. circa u. Akk., Quint. 4, 5, 21: absol., proclivis ultro cum sit misericordia, Phaedr. 3, 20, 21. – 3) leicht zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. Afr.: quae utraque proclivia esse, Liv. – alci est proclive m. Infin., Caes. b. c. 1, 48, 7. Nep. Timoth. 3, 4. – tanto proclivius est m. Infin., Tac. hist. 4, 3. – dictu proclive est (es ist leicht zu sagen) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de off. 2, 69. – neutr. pl. subst., ut anteponantur proclivia laboriosis, Cic. top. 69: esse in proclivi, leicht (ein leichtes) sein, leicht vonstatten gehen, Naev. com. 93. Ter. Andr. 701: im Wortspiel, Plaut. capt. 336.
-
9 proclivis
prōclīvis, e, u. prōclīvus, a, um (pro u. clivus), nach vorn bergabwärts gehend, abschüssig, I) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen. – subst., adiuvante proclivo, die abschüssige Richtung, der Abhang, Frontin. 2, 2, 2: per proclive, bergabwärts, herabwärts, Liv.: per proclivum, Tert. de spect. 3: so auch per proclivia, Colum., u. in proclive, Auct. b. Alex. u. Sen. rhet. – II) bildl.: 1) abwärts gehend, fecisti mi ex proclivo planum, im Bilde = was schwierig (dunkel, undeutlich) war, hast du mir klar gemacht, Plaut. mil. 1018; vgl. Plaut. asin. 663; rud. 1132: proclivi cursu et facili delabi, Cic. de rep. 1, 44: quia proclives ad eas perturbationes feruntur, Cic. Tusc. 4, 28 Mueller: Iunius mensis est, quo tibi scribo, iam proclivus in Iulium, Sen. ep. 86, 16: iam proclivi senectute, sich seinem Ende zuneigendem, Apul. flor. 18. p. 31, 6 Kr.: cum proclivior (rascher) faciliorque iactus sit ex supernis in infima, Gell. 9, 1, 2: nonne hic apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D.2 – 2) zu etwas geneigt, willig, bereitwillig, ad morbum proclivior, geneigt, leicht fallend in usw., Cic.: ad comitatem, Cic.: erit ad peccandum proclivior, Vulg.: m. folg. Dat., Sil. 13, 585: m. folg. circa u.————Akk., Quint. 4, 5, 21: absol., proclivis ultro cum sit misericordia, Phaedr. 3, 20, 21. – 3) leicht zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. Afr.: quae utraque proclivia esse, Liv. – alci est proclive m. Infin., Caes. b. c. 1, 48, 7. Nep. Timoth. 3, 4. – tanto proclivius est m. Infin., Tac. hist. 4, 3. – dictu proclive est (es ist leicht zu sagen) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de off. 2, 69. – neutr. pl. subst., ut anteponantur proclivia laboriosis, Cic. top. 69: esse in proclivi, leicht (ein leichtes) sein, leicht vonstatten gehen, Naev. com. 93. Ter. Andr. 701: im Wortspiel, Plaut. capt. 336.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proclivis
-
10 abhängig
abhängig, I) einen Abhang habend, v. Örtl.: declivis (abwärts geneigt). – acclivis u. acclivus (aufwärts geneigt, Ggstz. planus). – proclivis u. proclivus (allmählichsich senkend u. so sich in die Länge erstreckend). – devexus (bergab gehend, abschüssig, Ggstz. planus); verb. declivis et devexus. – pronus (nach der Tiefe geneigt). – fastigatus (schräg auf- od. absteigend, abgedacht, wie ein Giebeldach geneigt, z. B. tectum aedificii). – ein wenig, sanft, mäßig a., leniter declivis od. acclivis; exigue pronus (z. B. planities); leniter fastigatus (z. B. collis). – die a. Lage, s. Abhang. – II) von einer Pers. od. Sache abhängend: aptus ex alqo od. ex alqa re. – subiectus alci rei (unterworfen). – subiectus arbitrio alcis (jmds. Willkür unterworfen). – obnoxius alci od. alcirei (untertan, übtr. = preisgegeben, z. B. arbitrio carnificis); verb. subiectus atque obnoxius alci. – subiectus sub alcis dominationem od. alcis imperio, imperio dicionique (jmds. Herrschaft unterworfen). – meae, tuae, suae dicionis (unter meiner etc. Botmäßigkeitstehend, z. B. populi omnes suae dioionis). – parens alciod. alci rei (als Untertan gehorsam, z. B. alieno imperio: u. gulae). – serviens alci (als Untertan dienend, z. B. regi: u. cupiditatibus). – indigens alcis od. alcis rei (jmds. od. einer Sache zum Fortkommen bedürftig, z. B. alterius, alienarum opum). – vom Glück a., fortunae subiectus; sub fortunae dominationem subiectus. – a. sein (in Abhängigkeit leben), indigere alterius od. alienarum opum (eines andern oder fremder Hilfe bedürfen); non sui iuris esse (nicht sein eigener Herr, nicht selbständig sein, von anderer Meinung u. Einfluß abhängig sein); vivere ad aliorum arbitrium, non ad suum (nach anderer Willen, nicht nach dem seinigen leben); polit., parēre alieno imperio (fremdem Befehl gehorchen); servire (dienen, Ggstz. liberum esse). – von jmd. a. werden, alci obnoxium fieri; iuris alcis esse coepisse; polit., in alcis ius atque dicionem concedere. – jmd. od. etw. von einem a. machen, alqm sub dominationem alcis subicere (polit; aber auch übtr., z. B. omnia sub dom. fortunae); alqm alcis imperio dicionique subicere (polit.). – jmd. von sich a. machen, alqm sui iuris facere; alqm sibi obnoxium facere (beide auch polit.). – sich von jmd. a. machen, in alcis leges iurare (jmds. Gesetze, Lehren sklavisch annehmen); se imperio alcis subicere (auch polit.). – Subst., Abhängige, subiecti (als Untergebene). – parentes (als Gehorchende). – servientes (als Dienende, Ggstz. liberi).
-
11 Zorn
Zorn, ira. – iracundia (das hitzige Temperament, die Hitze, der Jähzorn). – bilis (eig die Galle; meton, = der Unwille, Ingrimm) – stomachus (Ärger). – indignatio (Unwille). – Äußerungen, Ausbrüche des Z., irae; iracundiae. – wütender Z. jmds., ira et rabies alcis: wütend vor Z., furenter iratus. – aus Z., prae ira od. iracundia: im Z., per iram; iratus (erzürnt); cum ira (mit Zorn); irato animo (mit erzürntem Gemüt); irā victus (vom Zorn überwältigt). – sich vor jmds. Zorn nicht fürchten, alqm iratum non vereri: in Z. geraten, s. zornig (werden): jmd. in Z. bringen, zum Z. reizen, s. zornig (machen): von Z. entbrennen, irā od. iracundiā ardere coepisse: von Z. entbrannt sein, von Z. glühen, irā od. iracundiā ardere: von Z. ergriffen werden, s. zornig (werden): von Z. ergriffen, s. zornig: seinem Z. freien Lauf lassen, irae indulgere: seinen Z. gegen od. an jmd. auslassen, jmd. seinen Z. fühlen (empfinden) lassen, iram evomere in alqm; stomachum in alqm erumpere: den Z. fahren lassen, iram missam facere; iram dimittere oder omittere: der Z. legt sich, vergeht, ira discedit; ira mente decedit: der Z. verraucht [2795] ira defervescit, deflagrat: zum Z. geneigt, ad iram proclivus; praeceps in iram.
-
12 zornig
zornig, iratus, auf jmd., alci (erzürnt, v. Pers., u. Zorn verratend, v. Dingen, z.B. oculi). – irae plenus, auf sind., in alqm (voll Zorn, v. Pers.). – irā incensus od. accensus od. incitatus od. flagrans. ira od. iracundiā ardens. iracundiā inflammatus (von Zorn entbrannt, in hohem Grade erzürnt, v. Pers.). – minax. trux (drohend, wild, v. Mienen, Augen oder Blick). – iracundus. ad iram proclivus. in iram praeceps (zum Zorn geneigt, jähzornig, v. Pers.). – z. sein, iratum esse: auf jmd. z. sein, s. zürnen: z. werden, irasci; iratum fieri; irā incendi od. exacerbari od. excandescere; iracundiā exardescere od. inflammari od. efferri (von heftigem Z. entbrennen): wegen od. über etwas z. werden, irasci de alqa re u. ob od. propter alqd; iracunde ferre alqd od. mit folg. Akk. u. Infin.: leicht z. werden, proclivum esse ad iram: jmd. z. machen, facere alqmiratum; alcibilemcd. stomachum movere (die Galle reizen); irritare alqm od. alcis iram. alqm exacerbare (jmd. ins Feuer setzen, erbittern): jmd. auf einen z. machen, alqm facere alci iratum. – Adv. irate. – irato animo (mit erzürntem Gemüt). – iracunde (jähzornig, hitzig). – jmd. z. ansehen, *iratis oculis, truci vultu alqm intueri.
-
13 ADDICTED
[A]DEDITUS (-A -UM)STUDIOSUS (-A -UM)OBNOXIUS (-A -UM)INCLINATUS (-A -UM)PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)PROIECTUS (-A -UM)PROJECTUS (-A -UM)PRONUS (-A -UM)INDULGENS (-ENTIS) -
14 APT
[A]IDONEUS (-A -UM)APTUS (-A -UM)HABILIS (-E)RECTUS (-A -UM)PRONUS (-A -UM)PROPENSUS (-A -UM)PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)SECUNDUS (-A -UM)ADPOSITUS (-A -UM)- BE APT -
15 DECLIVOUS
[A]PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM) -
16 DISPOSED
[A]DISPOSITUS (-A -UM)CONSTITUTUS (-A -UM)PROPENSUS (-A -UM)PLACATUS (-A -UM)PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)AFFECTUS (-A -UM)ADFECTUS (-A -UM)ANIMATUS (-A -UM)HABITUS (-A -UM)EXACTUS (-A -UM)ADCLINIS (-IS -E)- BE DISPOSED- BE DISPOSED TOWARDS -
17 DOWNHILL
[A]PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)PRONUS (-A -UM)SUPINUS (-A -UM)PRAECEPS (-CIPITIS)[ADV]PROCLIVEPROCLIVIPRAECEPS- GOING DOWNHILL -
18 DOWNHILL: GOING DOWNHILL
[A]PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM) -
19 DOWNWARD
[A]PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)PRONUS (-A -UM)SUPINUS (-A -UM)[ADV]PROCLIVEPROCLIVIDEORSUMDEORSUSPESSUMPESSUS- GOING DOWNWARD -
20 DOWNWARD: GOING DOWNWARD
[A]PROCLIVIS (-E)PROCLIVUS (-A -UM)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Falcatus — Lebendrekonstruktion von Falcatus Zeitraum Unterkarbon 359,2 bis 318,1 Mio. Jahre Fundorte USA Systematik … Deutsch Wikipedia
Falcatus — ? † Falcatus Научная классифи … Википедия
Proclivous — Pro*cli vous, a. [L. proclivus. See {Proclive}.] [1913 Webster] 1. Inclined; tending by nature. [R.] [1913 Webster] 2. (Zo[ o]l.) Having the incisor teeth directed forward. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Symmoriida — ? † Symmoriida … Википедия
proclivity — [prō kliv′ə tē] n. pl. proclivities [L proclivitas < proclivus, downward < pro , before (see PRO 2) + clivus, a slope (see DECLIVITY)] a natural or habitual tendency or inclination, esp. toward something discreditable SYN. INCLINATION … English World dictionary