Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

prōclīvum

  • 1 proclivum

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivum

  • 2 proclivis

    prōclīvis, e, u. prōclīvus, a, um (pro u. clivus), nach vorn bergabwärts gehend, abschüssig, I) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen. – subst., adiuvante proclivo, die abschüssige Richtung, der Abhang, Frontin. 2, 2, 2: per proclive, bergabwärts, herabwärts, Liv.: per proclivum, Tert. de spect. 3: so auch per proclivia, Colum., u. in proclive, Auct. b. Alex. u. Sen. rhet. – II) bildl.: 1) abwärts gehend, fecisti mi ex proclivo planum, im Bilde = was schwierig (dunkel, undeutlich) war, hast du mir klar gemacht, Plaut. mil. 1018; vgl. Plaut. asin. 663; rud. 1132: proclivi cursu et facili delabi, Cic. de rep. 1, 44: quia proclives ad eas perturbationes feruntur, Cic. Tusc. 4, 28 Mueller: Iunius mensis est, quo tibi scribo, iam proclivus in Iulium, Sen. ep. 86, 16: iam proclivi senectute, sich seinem Ende zuneigendem, Apul. flor. 18. p. 31, 6 Kr.: cum proclivior (rascher) faciliorque iactus sit ex supernis in infima, Gell. 9, 1, 2: nonne hic apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D.2 – 2) zu etwas geneigt, willig, bereitwillig, ad morbum proclivior, geneigt, leicht fallend in usw., Cic.: ad comitatem, Cic.: erit ad peccandum proclivior, Vulg.: m. folg. Dat., Sil. 13, 585: m. folg. circa u. Akk., Quint. 4, 5, 21: absol., proclivis ultro cum sit misericordia, Phaedr. 3, 20, 21. – 3) leicht zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. Afr.: quae utraque proclivia esse, Liv. – alci est proclive m. Infin., Caes. b. c. 1, 48, 7. Nep. Timoth. 3, 4. – tanto proclivius est m. Infin., Tac. hist. 4, 3. – dictu proclive est (es ist leicht zu sagen) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de off. 2, 69. – neutr. pl. subst., ut anteponantur proclivia laboriosis, Cic. top. 69: esse in proclivi, leicht (ein leichtes) sein, leicht vonstatten gehen, Naev. com. 93. Ter. Andr. 701: im Wortspiel, Plaut. capt. 336.

    lateinisch-deutsches > proclivis

  • 3 proclivis

    prōclīvis, e, u. prōclīvus, a, um (pro u. clivus), nach vorn bergabwärts gehend, abschüssig, I) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen. – subst., adiuvante proclivo, die abschüssige Richtung, der Abhang, Frontin. 2, 2, 2: per proclive, bergabwärts, herabwärts, Liv.: per proclivum, Tert. de spect. 3: so auch per proclivia, Colum., u. in proclive, Auct. b. Alex. u. Sen. rhet. – II) bildl.: 1) abwärts gehend, fecisti mi ex proclivo planum, im Bilde = was schwierig (dunkel, undeutlich) war, hast du mir klar gemacht, Plaut. mil. 1018; vgl. Plaut. asin. 663; rud. 1132: proclivi cursu et facili delabi, Cic. de rep. 1, 44: quia proclives ad eas perturbationes feruntur, Cic. Tusc. 4, 28 Mueller: Iunius mensis est, quo tibi scribo, iam proclivus in Iulium, Sen. ep. 86, 16: iam proclivi senectute, sich seinem Ende zuneigendem, Apul. flor. 18. p. 31, 6 Kr.: cum proclivior (rascher) faciliorque iactus sit ex supernis in infima, Gell. 9, 1, 2: nonne hic apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D.2 – 2) zu etwas geneigt, willig, bereitwillig, ad morbum proclivior, geneigt, leicht fallend in usw., Cic.: ad comitatem, Cic.: erit ad peccandum proclivior, Vulg.: m. folg. Dat., Sil. 13, 585: m. folg. circa u.
    ————
    Akk., Quint. 4, 5, 21: absol., proclivis ultro cum sit misericordia, Phaedr. 3, 20, 21. – 3) leicht zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. Afr.: quae utraque proclivia esse, Liv. – alci est proclive m. Infin., Caes. b. c. 1, 48, 7. Nep. Timoth. 3, 4. – tanto proclivius est m. Infin., Tac. hist. 4, 3. – dictu proclive est (es ist leicht zu sagen) m. folg. Acc. u. Infin., Cic. de off. 2, 69. – neutr. pl. subst., ut anteponantur proclivia laboriosis, Cic. top. 69: esse in proclivi, leicht (ein leichtes) sein, leicht vonstatten gehen, Naev. com. 93. Ter. Andr. 701: im Wortspiel, Plaut. capt. 336.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proclivis

  • 4 zornig

    zornig, iratus, auf jmd., alci (erzürnt, v. Pers., u. Zorn verratend, v. Dingen, z.B. oculi). – irae plenus, auf sind., in alqm (voll Zorn, v. Pers.). – irā incensus od. accensus od. incitatus od. flagrans. ira od. iracundiā ardens. iracundiā inflammatus (von Zorn entbrannt, in hohem Grade erzürnt, v. Pers.). – minax. trux (drohend, wild, v. Mienen, Augen oder Blick). – iracundus. ad iram proclivus. in iram praeceps (zum Zorn geneigt, jähzornig, v. Pers.). – z. sein, iratum esse: auf jmd. z. sein, s. zürnen: z. werden, irasci; iratum fieri; irā incendi od. exacerbari od. excandescere; iracundiā exardescere od. inflammari od. efferri (von heftigem Z. entbrennen): wegen od. über etwas z. werden, irasci de alqa re u. ob od. propter alqd; iracunde ferre alqd od. mit folg. Akk. u. Infin.: leicht z. werden, proclivum esse ad iram: jmd. z. machen, facere alqmiratum; alcibilemcd. stomachum movere (die Galle reizen); irritare alqm od. alcis iram. alqm exacerbare (jmd. ins Feuer setzen, erbittern): jmd. auf einen z. machen, alqm facere alci iratum. Adv. irate. – irato animo (mit erzürntem Gemüt). – iracunde (jähzornig, hitzig). – jmd. z. ansehen, *iratis oculis, truci vultu alqm intueri.

    deutsch-lateinisches > zornig

  • 5 proclivus

    procliva, proclivum ADJ
    inclined forward, sloping downwards; inclined, ready

    Latin-English dictionary > proclivus

  • 6 proclivis

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivis

См. также в других словарях:

  • AMFRACTUS — apud Stat. Theb. l. 5. v. 518. Sed nunc Ogygit iussis quando omnis anhelat Terra Dei, trepidaeve latent in pulvere Nymphae, Saevior anfractu laterum sinuosa rerorquens Terga solo reflexio, curvatura est, Scholiastes: Laterum anfractus Papinius,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CARDINES — I. CARDINES dicuntur duae caeli partes immobiles sibi mutuo oppositae, quarum altera est ad Septentrionem, altera ad Austrum, Graeci Πόλους vocant. Saepe tamen Cosmogtaphi Cardinum nomine quatuor praecipuas Caeli regiones intelligunt, Ortum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CUNEUS — I. CUNEUS aliquando totam Theatri machinam apud Romanos denotabat, quam spectatores tenuêre; Cunei enim, quô ligna finduntur (quae propria vocis notio est) formam habebat, scenam versus in acumen desinens, retro latissima. Aliquando peculiarem… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»