-
1 praefatus
-
2 praefatus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praefatus
-
3 praefatus
-
4 praefatus
-
5 Praefatus
Религия: ("aforesaid", сокр. Ptus.) вышеизложенный, ("aforesaid", сокр. Ptus.) вышесказанный, ("aforesaid", сокр. Ptus.) вышеупомянутый -
6 praefatus
наперед определенный, praefata iura (1. 19 § 4 D. 10, 3);praefati modi (1 12 § 1 D. 20, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > praefatus
-
7 praefatus-i
m, before mentioned -
8 Praefatus (aforesaid, сокр. Ptus.)
Религия: вышеизложенный, вышесказанный, вышеупомянутыйУниверсальный англо-русский словарь > Praefatus (aforesaid, сокр. Ptus.)
-
9 praefor
, praefatus sum, praefari 1предпосылать -
10 praefanda
prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:I.praefamino,
id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:II.in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,
Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,
Cic. Univ. 10 fin.:cum praefatus fuero, quae, etc.,
Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:sibi Asiam sufficere praefatus,
Just. 11, 5, 5:arcana se et silenda afferre praefatus,
Curt. 6, 7, 3:is cum praefatus esset, scire, etc.,
id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—Esp.A.In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:B.majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102:pontifice maximo praefante carmen,
Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:Janum Jovemque vino praefamino,
id. ib. 141, 2:divos,
Verg. A. 11, 301.—Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:C.sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,
we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:veniam,
to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init. —To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—III. A.praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):B.condemnatus ex praefatis causis,
Dig. 20, 4, 12:jura,
ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:sine honoribus praefatis appellare aliquid,
without saying, By your leave, Arn. 5, 176:vir praefatā reverentiā nominandus,
Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:praefato opus est,
Symm. Ep. 6, 3.—praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:praefandi umoris e corpore effluvium,
Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:in praefanda videmur incidere,
Quint. 8, 3, 45. -
11 praefor
prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:I.praefamino,
id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:II.in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,
Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,
Cic. Univ. 10 fin.:cum praefatus fuero, quae, etc.,
Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:sibi Asiam sufficere praefatus,
Just. 11, 5, 5:arcana se et silenda afferre praefatus,
Curt. 6, 7, 3:is cum praefatus esset, scire, etc.,
id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—Esp.A.In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:B.majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,
Cic. Div. 1, 45, 102:pontifice maximo praefante carmen,
Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:Janum Jovemque vino praefamino,
id. ib. 141, 2:divos,
Verg. A. 11, 301.—Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:C.sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,
we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:veniam,
to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init. —To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—III. A.praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):B.condemnatus ex praefatis causis,
Dig. 20, 4, 12:jura,
ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:sine honoribus praefatis appellare aliquid,
without saying, By your leave, Arn. 5, 176:vir praefatā reverentiā nominandus,
Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:praefato opus est,
Symm. Ep. 6, 3.—praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:praefandi umoris e corpore effluvium,
Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:in praefanda videmur incidere,
Quint. 8, 3, 45. -
12 praefor
prae-for, fātus sum, fārī (nur vorkommend in den Formen praefatur, praefamur, praefentur, praefabantur, praefarer, praefarentur, praefati sumus, praefatus fuero, archaist. Imperat. praefato, praefamino, Infin. praefari, Partic. praefante, praefantes, praefatus, praefandus, Abl. Gerund. praefando), I) vorher sagen, A) = mündlich od. schriftlich vorangehen lassen, vorausschicken, vorher sprechen, a) einer Handlung, m. folg. Acc. u. Infin., praefatus, de summa se re publica acturum, nachdem er vorher durch einen Erlaß die Anzeige gemacht, daß er usw., Suet. Caes. 28, 2. – bes. als t. t. der Religionsspr., maiores nostri omnibus rebus agendis, quod bonum, faustum, felix esset, praefabantur, Cic.: pr. carmen, Liv.: sollemne carmen precationis, Liv.: ture, vino Iovi praefato, sprich bei Weihrauch u. Wein vorher dem Jupiter ein Gebet, Cato: u. m. Acc. der Gottheit, Iovem vino praefamino, Cato: u. so divos, Verg. – b) einzelnen Ausdrücken od. einer ganzen Schrift, α) im allg.: quae de deorum natura praefati sumus, Cic.: veniam libertati, vorher (vor der Rede) für seine Freimütigkeit um Entschuldigung bitten, Iustin.: und so bl. veniam, Apul.: honorem, sagen »mit Ehren zu melden«, Cic.: multus honor praefandus est, Apul.: honore praefato, Augustin.: umor praefandus, Feuchtigkeit, bei deren Nennung zu sagen »mit Ehren (mit Erlaubnis, mit Respekt) zu melden« – Exkremente, Plin.: so auch praefanda = turpia dictu, Quint.: u. maxime nefaria et honore praefanda, Min. Fel.: Aristotelem, im voraus (als Autorität) des A. gedenken, den A. im voraus nennen, Plin. – β) insbes., als Vorrede, Vorwort, Vorbemerkung (s. praefātiono. III, b) vorausschicken, -senden, mündlich, adulescens praefatur arrogantius et elatius, quam aetatem eius decebat, spricht gleich anfangs in anmaßenderem u. übermütigerem Tone, als usw., Gell. 9, 15, 4. – schriftlich, alqd, Liv. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 21, 1, 1. – absol., cum praefatus fuero, wenn ich mit meinen Bemerkungen zu Ende sein werde, Colum.: sed iam praefari desinamus, genug des Vorredens, Colum. – B) der Zeit nach vorhersagen = vorherverkündigen, weissagen, Liv. u. Catull.: m. folg. Acc. u. Infin., sibi Asiam sufficere praefatus, prophetisch bemerkend, Iustin. 11, 5, 5. – II) vorsagen, carmen, vorbeten, Liv. 5, 41, 3: melicos modos praefando (durch Vorlesen) novabis, Auson. edyll. 4, 54. p. 38 Schenkl. – / Partiz. praefātus passiv, ICt. u. Spät.: dah. subst. praefātum, ī, n. = praefatio, Symm. epist. 6, 3.
-
13 praefor
prae-for, fātus sum, fārī (nur vorkommend in den Formen praefatur, praefamur, praefentur, praefabantur, praefarer, praefarentur, praefati sumus, praefatus fuero, archaist. Imperat. praefato, praefamino, Infin. praefari, Partic. praefante, praefantes, praefatus, praefandus, Abl. Gerund. praefando), I) vorher sagen, A) = mündlich od. schriftlich vorangehen lassen, vorausschicken, vorher sprechen, a) einer Handlung, m. folg. Acc. u. Infin., praefatus, de summa se re publica acturum, nachdem er vorher durch einen Erlaß die Anzeige gemacht, daß er usw., Suet. Caes. 28, 2. – bes. als t. t. der Religionsspr., maiores nostri omnibus rebus agendis, quod bonum, faustum, felix esset, praefabantur, Cic.: pr. carmen, Liv.: sollemne carmen precationis, Liv.: ture, vino Iovi praefato, sprich bei Weihrauch u. Wein vorher dem Jupiter ein Gebet, Cato: u. m. Acc. der Gottheit, Iovem vino praefamino, Cato: u. so divos, Verg. – b) einzelnen Ausdrücken od. einer ganzen Schrift, α) im allg.: quae de deorum natura praefati sumus, Cic.: veniam libertati, vorher (vor der Rede) für seine Freimütigkeit um Entschuldigung bitten, Iustin.: und so bl. veniam, Apul.: honorem, sagen »mit Ehren zu melden«, Cic.: multus honor praefandus est, Apul.: honore praefato, Augustin.: umor praefandus, Feuchtigkeit, bei deren Nennung zu sagen »mit Ehren (mit————Erlaubnis, mit Respekt) zu melden« – Exkremente, Plin.: so auch praefanda = turpia dictu, Quint.: u. maxime nefaria et honore praefanda, Min. Fel.: Aristotelem, im voraus (als Autorität) des A. gedenken, den A. im voraus nennen, Plin. – β) insbes., als Vorrede, Vorwort, Vorbemerkung (s. praefatio no. III, b) vorausschicken, -senden, mündlich, adulescens praefatur arrogantius et elatius, quam aetatem eius decebat, spricht gleich anfangs in anmaßenderem u. übermütigerem Tone, als usw., Gell. 9, 15, 4. – schriftlich, alqd, Liv. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin., Liv. 21, 1, 1. – absol., cum praefatus fuero, wenn ich mit meinen Bemerkungen zu Ende sein werde, Colum.: sed iam praefari desinamus, genug des Vorredens, Colum. – B) der Zeit nach vorhersagen = vorherverkündigen, weissagen, Liv. u. Catull.: m. folg. Acc. u. Infin., sibi Asiam sufficere praefatus, prophetisch bemerkend, Iustin. 11, 5, 5. – II) vorsagen, carmen, vorbeten, Liv. 5, 41, 3: melicos modos praefando (durch Vorlesen) novabis, Auson. edyll. 4, 54. p. 38 Schenkl. – ⇒ Partiz. praefātus passiv, ICt. u. Spät.: dah. subst. praefātum, ī, n. = praefatio, Symm. epist. 6, 3. -
14 NOTIFICATION
[N]MONITA (-ORUM) (PL)PRAEFATUS (-I) (M)MONITIO (-ONIS) (F)MONITUS (-US) (M)PRAEFATUS (-US) (M) -
15 WARNING
[A]PRAEMONITORIUS (-A -UM)[N]MONITIO (-ONIS) (F)MONITUS (-US) (M)PRAEMONITIO (-ONIS) (F)PRAEMONITUS (-US) (M)PRAEMONITUM (-I) (N)ADMONITIO (-ONIS) (F)PRAESIGNATIO (-ONIS) (F)PRAEFATUS (-US) (M)PRAEFATUS (-I) (M)DENUNTIATIO (-ONIS) (F)DENUNCIATIO (-ONIS) (F)DOCUMENTUM (-I) (N)DOCUMEN (-INIS) (N)EXEMPLUM (-I) (N)DICTIO (-ONIS) (F)ADMONITUS (-US) (M)AMMONITIO (-ONIS) (F)AMMONITUM (-I) (N)AMMONITUS (-US) (M)- GIVE OFFICIAL WARNING -
16 praefor
prae-for, fātus sum, fārī depon.1) произносить вступительное слово, делать вступление, предварять, предпосылатьmajores nostri omnibus rebus agendis «quod bonum, faustum, felix esset» praefabantur C — всем делам наши предки предпосылали слова «да будет к добру, на благо, на счастье»ture, vino Jovi p. Cato — предварительно помолиться Юпитеру, куря ладан и совершая возлияниеquae de eā re praefatus est C — то, что он сказал выше об этомsed jam p. desinamus Col — но довольно (этих) вступительных словp. honorera C (veniam Ap) — начать с извинений, заранее извинитьсяpraefanda (sc. verba, dicta) Q — слова, которые принято произносить лишь предварительно извинившись, т. е. непристойныеumor praefandus PM — excrementa2) предсказывать Ctl, L, Just -
17 Eingang
Eingang, I) eig. u. meton.: A) eig., Handlung des Eingehens, s. Eintritt, Zutritt. – jmdm. den Ei. gestatten, verwehren, s. einlassen, nicht einlassen. – Bildl., Ei. finden, accipi. recipi. admitti (angenommen, aufgenommen, zugelassen [680] werden; accipi = geneigtes Gehör finden, von einer Rede etc.; recipi u. admitti mit u. ohne in animum = zu Herzen genommen werden, v. Reden, Bitten, Vorstellungen, recipi auch vom Redner); probari (Billigung finden); valere (durchgehen, von einer Meinung, von einem Vorschlag); fidem habere (Glauben finden, z.B. von neugebildeten Wörtern [nova fictaque verba]); persuadere (überreden, v. Redner). – bei jmd. Ei. finden, movere alqm od. alcis animum (jmd. bewegen, mit Vorstellungen, Ermahnungen, z.B. vetando, v. Menschen); in alcis pectus descendere (ins Herz dringen, von Worten, wohlgemeinten Äußerungen). – leichten Ei. finden, aequis oder secundis auribus accipi (von einer Rede etc.). – B) meton., der Ort zum Eingehen: introitus (z.B. portus). – aditus (Zugang, z.B. aedium). – limen (die Schwelle, z.B. aedium). – fauces (enger Ei.). – ostium (eig. die Tür als Öffnung; dann überh. Eingang, Mündung eines Hafens, Flusses etc.); verb. introitus atque ostium (z.B. portus). – os (die Mündung, z.B. einer Höhle, specus). – ianua (Eingang zum Hause, Haustür). – II) übtr.: introitus. ingressio (übh., einer Rede, eines Gedichtes etc.). – initium. principium (Anfang, eines Briefes, einer Rede). – exordium (der Beginn, die Einleitung einer Rede, einer Schrift, als erster Teil derselben, nicht als Vorrede). – prooemium (προοίμιον, Einleitung einer Rede, einer Geschichte, eines Gedichtes, auch in der Musik, als erster Teil, nicht als Vorrede, z.B. longum et alte petitum). – praefatio (die einer Handlung vorausgeschickten Worte, die Vorformel, z.B. bei einer Schenkung, donationis; dann die einem mündlichen oder schriftlichen Vortrag vorausgeschickten Einleitungsworte, die Vorrede, das Vorwort). – prologus (πρόλογος, Vorrede, Prolog eines dramatischen Stückes). – commissio (Anfang des Stükkes selbst). – Ei. der Rede, s. Anfang (der Rede). etwas zum E. sagen, dicere alqd ante rem: den E. (einer Rede etc.) machen, prooemiari: einen schicklichen Ei. zu seiner Rede machen, apte prooemiari: einen langen Ei. machen, multa praefari: einen kurzen, pauca praefari: im Ei. sprechen über etc., praefari de alqa re: nach einem kurzen Ei. über. das Alter, pauca praefatus de senectute: ohne Ei., abrupte (z.B. dicere).
-
18 zeitgemäß
zeitgemäß, tempori aptus od. conveniens od. congruens (für die Zeitumstände geeignet). – ad hoc od. illud tempus aptus od. utilis (für diese od. jene Zeit passend od. zweckdienlich). – quem, quam, quod tempus ipsum poscit od. postulat (was vie Zeitumstände selbst fordern). – tempestivus (der Zeit u. ben Umständen gemäß). – nach einem z. Eingang, congruentia tempori praefatus. – Adv.ut tempus ipsum poscit (wie es gerade die Zeit erfordert). – ad tempus (den Zeitverhältnissen angemessen).
-
19 вышеизложенный
1) General subject: above cited, aforesaid, abovementioned, forgoing (=foregoing), afore-mentioned2) Mathematics: above-mentioned, above-said, above-stated, set forth above, stated above3) Religion: Praefatus ( "aforesaid", сокр. Ptus.) -
20 вышесказанный
1) General subject: aboon, above, abovementioned, afore-said, aforesaid, before mentioned, before-mentioned, the said2) Mathematics: above said, above-cited, mentioned above3) Religion: Praefatus ( "aforesaid", сокр. Ptus.)4) Law: foresaid5) Official expression: aforementioned
- 1
- 2
См. также в других словарях:
praefatus — /prafeytas/ Lat. Aforesaid. Sometimes abbreviated to prxfat, and p. fat … Black's law dictionary
praefatus — Said; aforesaid; stated before … Ballentine's law dictionary
Honōrem praefātus — (lat.), mit vorausgeschickter Anstandsklausel, mit Ehren zu sagen, mit Respekt zu melden … Meyers Großes Konversations-Lexikon
ERNESTUS praefatus — fil. Ioh. semel fratre Ioh. Ernesto absente, administravit ditiones, A. C. 1621. Inde ipse quoque Suecicae militiae interfuit: Postquam vero Marti valedixit, ditiones suas mediis etiam in belli flammis, et post eas restinctas, huic uni incumbens… … Hofmann J. Lexicon universale
Josias Ludwig Ernst Püttmann — (* 12. Juli 1730 in Ostrau (Saalekreis); † 28. April 1796 in Leipzig) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Der Sohn des Amtsschössers Ernst Ludwig Püttmann hatte seine Kindheitsjahre in seinem Geburtsort zugebracht. 1744 ging er an die… … Deutsch Wikipedia
Alexander Gottlieb Baumgarten — Infobox Philosopher region = Western Philosophy era = 18th century philosophy color = #B0C4DE image size = 150px name = Alexander Gottlieb Baumgarten school tradition = Enlightenment philosophy birth = July 17, 1714 death = May 26, 1762… … Wikipedia
Alexander Gottlieb Baumgarten — (* 17. Juli 1714 in Berlin; † 27. Mai 1762 in Frankfurt (Oder)) war ein deutscher Philosoph, der in der Tradition der Leibniz Wolff schen Aufklärungsphilosophie stand. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 … Deutsch Wikipedia
Alexander Gottlieb Baumgarten — Nacimiento 17 de julio de 1714 Berlín Fallecimiento … Wikipedia Español
Eduard Puggé — 1835 Peter Gottlieb Eduard Puggé (* 25. Dezember 1802 in Koblenz; † 5. August 1836 in Bonn) war ein deutscher Jurist und Vertreter der historischen Rechtsschule. Inhaltsverzeic … Deutsch Wikipedia
CAPISTRUM — quô boves capistrari soliti, Hebr. Gap desc: Hebrew vel Gap desc: Hebrew Graece φιμὸς vocatur. Hinc Deuteron. c. 25. v. 4. Bovem triturantem non capistrabis, Graece οὐ φιμώσεις, redditur ab Apostolo 1. Corinth. c. 9. v. 9. Nempe inhumanum omnino … Hofmann J. Lexicon universale
DAPIFERI — sive Truchsessii in Waldburg, nomen illustris in Germania Familiae: quibus nonnulli Gebhard Romuli D. Sueviae sub Constantino Mag. Dapiferum, originem dedisse fabulantur: referuntque etiam, Dapiferos hos Walpurgios, Pincernas de Winterstetten et… … Hofmann J. Lexicon universale