poważnym

См. также в других словарях:

• kaleka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIb, CMc. kalekaece; lm M. kalekaecy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mężczyzna z poważnym uszkodzeniem ciała, uniemożliwiającym lub utrudniającym normalne funkcjonowanie, życie;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• być — 1. Być do niczego «nie nadawać się do niczego»: Jak ocenia pan kandydatów do prezydenckiego fotela? – Jeden rozumie sam przez się, drugi rozumie to, co mu inni pokazują, trzeci nie rozumie ani sam przez się, ani gdy mu inni pokazują. Pierwszy… …   Słownik frazeologiczny

• ciągnąć — 1. Ciągnąć w swoją stronę «dbać tylko o swoją korzyść, troszczyć się przede wszystkim o własne sprawy»: Wszyscy żyjecie ze mnie i każdy ciągnie w swoją stronę. B. Wojdowski, Chleb. 2. Ciągnąć z kogoś, z czegoś dochody, zyski, korzyści itp. «mieć… …   Słownik frazeologiczny

• poważny — 1. Poważny wiek, poważne lata «wiek podeszły, sędziwy, późne lata życia człowieka»: Róża stanęła w blasku świecy. Mimo poważnego wieku, mimo niewidzących wypukłych oczu wydała się Kazimierzowi piękna, piękna swoją arystokratyczną brzydotą. J.… …   Słownik frazeologiczny

• stan — 1. urz. Ktoś w stanie spoczynku «o kimś, np. o profesorze, oficerze, generale, na emeryturze»: Mistrzem uniwersyteckim Hessa stał się profesor Karl Haushofer, generał w stanie spoczynku (...). F. Ryszka, Noc. 2. Stan embrionalny «stan… …   Słownik frazeologiczny

• błaznować — ndk IV, błaznowaćnuję, błaznowaćnujesz, błaznowaćnuj, błaznowaćował «zachowywać się jak błazen, mówić głupstwa, przybierać śmieszne miny; wygłupiać się» Błaznował, kiedy trzeba było być poważnym …   Słownik języka polskiego

• chorał — m IV, D. u, Ms. chorałale; lm M. y 1. «uroczysty śpiew kościelny; utwór muzyczny oparty na motywach kościelnych» Chorały Bacha. Chorał rozbrzmiewa. ∆ muz. Chorał gregoriański a. rzymski «liturgiczny śpiew kościoła rzymskokatolickiego, zasadniczo… …   Słownik języka polskiego

• kantata — ż IV, CMs. kantataacie; lm D. kantataat 1. «utwór wokalno instrumentalny o uroczystym charakterze, składający się z arii, recytatywów, duetów, chórów itp.» 2. lit. «wiersz, zwykle okolicznościowy, opiewający w tonie poważnym, uroczystym jakieś… …   Słownik języka polskiego

• powaga — ż III, CMs. powagaadze 1. blm «zrównoważony, opanowany sposób bycia, zachowania się; opanowanie odruchów, uczuć, zrównoważenie; poważny, dostojny wygląd wynikający z takiego sposobu bycia» Całkowita, zupełna, śmiertelna powaga. Patriarchalna,… …   Słownik języka polskiego

• poważnieć — ndk III, poważniećeję, poważniećejesz, poważniećej, poważniećniał, poważniećeli «stawać się poważnym; nabierać powagi» Chłopiec poważnieje z wiekiem. Nie poważniał mimo upływu lat …   Słownik języka polskiego

• spoważnieć — dk III, spoważniećeję, spoważniećejesz, spoważniećej, spoważniećniał, spoważniećnieli, spoważniećniały «stać się poważnym albo poważniejszym, stateczniejszym niż poprzednio, nabrać powagi; przestać się śmiać, nadać twarzy poważny wyraz» Młodzież… …   Słownik języka polskiego