Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

podejrzenia

См. также в других словарях:

  • myślenie — 1. Coś daje komuś (wiele, dużo) do myślenia a) «coś budzi w kimś podejrzenia, domysły, zastanawia kogoś»: Ostatni napad w Pomorskiem, gdzie bandyci najpierw napadli na komisariat, „zneutralizowali” policjantów, a później na bank, musi dawać do… …   Słownik frazeologiczny

  • myślenie — n I rzecz. od myśleć Sposób myślenia. Umiejętność, zdolność myślenia. ∆ filoz. Myślenie abstrakcyjne «myślenie za pomocą pojęć abstrakcyjnych, bez opierania się na danych bezpośrednio w spostrzeżeniu właściwościach i cechach przedmiotów» ◊ Coś… …   Słownik języka polskiego

  • niesłuszny — «nie mający uzasadnienia; bezpodstawny, nie usprawiedliwiony» Niesłuszny sąd. Niesłuszna decyzja, opinia, sprawa. Niesłuszne podejrzenia. Niesłuszne postępowanie. Niesłuszne wnioski. ∆ praw. Niesłuszne wzbogacenie «uzyskanie korzyści majątkowej… …   Słownik języka polskiego

  • podejrzanie — «w sposób podejrzany, budzący podejrzenia; niepewnie» Zachowywać się podejrzanie. Ktoś wygląda podejrzanie …   Słownik języka polskiego

  • podejrzany — 1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś» Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo. 2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy» Podejrzany człowiek. Podejrzany hałas, szmer. Podejrzane towarzystwo. Podejrzane… …   Słownik języka polskiego

  • podejrzenie — n I 1. rzecz. od podejrzeć. 2. lm D. podejrzenieeń «posądzenie o coś, domysł co do czyjejś winy» Uzasadnione, bezpodstawne podejrzenie. Budzić, wzbudzać w kimś podejrzenia. Nabrać podejrzeń. Rzucić, zrzucić, ściągnąć na kogoś podejrzenie.… …   Słownik języka polskiego

  • powziąć — dk Xc, powziąćwezmę, powziąćweźmiesz, powziąćweźmij, powziąćwziął, powziąćwzięła, powziąćwzięli, powziąćwzięty 1. «rozstrzygnąć o czymś, postanowić w odniesieniu do projektu, decyzji, planu; podjąć» Powziąć decyzję, postanowienie, zamiar. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • rozwiać — dk Xb, rozwiaćwieję, rozwiaćwiejesz, rozwiaćwiej, rozwiaćwiał, rozwiaćwiali a. rozwiaćwieli, rozwiaćwiany rozwiewać ndk I, rozwiaćam, rozwiaćasz, rozwiaćają, rozwiaćaj, rozwiaćał, rozwiaćany 1. «wiejąc roznieść, rozrzucić coś w różne miejsca, na… …   Słownik języka polskiego

  • usypiać — I → usnąć II ndk I, usypiaćam, usypiaćasz, usypiaćają, usypiaćaj, usypiaćał, usypiaćany uśpić dk VIa, uśpię, uśpisz, uśpij, uśpił, uśpiony 1. «powodować, żeby ktoś zasnął» Huśtaniem uśpiła dziecko. Usypiała płaczące dziecko. Uśpił ich monotonny… …   Słownik języka polskiego

  • uwłaczający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. uwłaczać (p.) uwłaczający w użyciu przym., książk. «obelżywy, obraźliwy» Uwłaczające słowa, domysły, podejrzenia. Zachował się wobec nas w sposób uwłaczający …   Słownik języka polskiego

  • wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»