Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

pluit

  • 1 pluit

    plŭit, v. pluo.

    Lewis & Short latin dictionary > pluit

  • 2 pluit

    Latin-English dictionary > pluit

  • 3 pluit

    pluck feathers

    Welsh-English dictionary > pluit

  • 4 pluit

    pluvit
    it is raining, a shower is falling.

    Latin-English dictionary of medieval > pluit

  • 5 pluit

    see PELUIT.

    Malay-English dictionary > pluit

  • 6 pluo

    plŭo, plui (or plūvi in Plaut. and Liv.; cf. Prisc. p. 881 P.; Varr. L. L. 9, § 104 Müll.), 3, v. n., usu. impers. (ante-class. and late Lat. also pers.; v. infra) [root plu-, to swim; Gr. plunô, to wash; cf.: pleô, pleusô, to sail; cf. ploro], to rain; constr. absol., or with abl. or acc.
    I.
    Lit.:

    pluet credo hercle hodie,

    Plaut. Curc. 1, 2, 42:

    ut multum pluverat,

    id. Men. prol. 63: has Graeci stellas Hyadas vocitare suerunt, a pluendo: huein enim est pluere, Cic. N. D. 2, 43, 111:

    aqua, quae pluendo crevisset,

    by the rain, id. Top. 9, 38:

    quoties pluit,

    Juv. 7, 179:

    urceatim plovebat (vulg. for pluebat),

    Petr. 44, 18.—With acc.:

    sanguinem pluisse senatui nuntiatum est,

    Cic. Div. 2, 27, 58 (Klotz, sanguinem):

    lapides,

    Liv. 28, 27, 16:

    terram,

    id. 10, 33, 8; Vulg. Exod. 9, 23; 16, 4; id. Psa. 10, 7.—With abl.:

    lacte pluisse,

    rained milk, Liv. 27, 11:

    lapidibus,

    id. 35, 9; 21, 62, 5:

    lacte, sanguine, carne,

    Plin. 2, 56, 57, § 147.— Pass.:

    quā pluitur et ningitur,

    App. Flor. p. 340, 39.—Personally:

    saxis ferunt pluisse caelum,

    Mart. Cap. 6, § 642:

    effigies quae pluit,

    which rained, came down in rain, Plin. 2, 55, 57, § 147. —
    II.
    Transf., of other things, to rain ( poet.):

    nec de concussā tantum pluit ilice glandis,

    Verg. G. 4, 81:

    stridentia fundae saxa pluunt,

    Stat. Th. 8, 416:

    jam bellaria adorea pluebant,

    id. S. 1, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pluo

  • 7 pluō

        pluō pluī or plūvī, —, ere, usu. impers.    [PLV-], to rain: aqua, quae pluendo crevisset, by the rain: quoties pluit, Iu.: lapides, L.: sanguine pluisse senatui nuntiatum est: lapidibus pluvisse, L.: Nec de concussā tantum pluit ilice glandis, rains down, V.
    * * *
    I
    pluere, plui, - V
    rain; fall like rain; rain down; drip with rain
    II
    pluere, pluvi, - V
    rain; fall like rain; rain down; drip with rain

    Latin-English dictionary > pluō

  • 8 continenter

        continenter adv.    [1 continens], continuously, without interruption: bellum gerere, Cs.: totā nocte, Cs.: biduum lapidibus pluit, L.: sedere, in a row, Ct.—Fig., temperately, moderately: vivere.
    * * *
    unbroken/continuously/without pause, uninterruptedly; repeatedly/successively; in unbroken succession, in a row; w/self-restraint; temperately, moderately

    Latin-English dictionary > continenter

  • 9 प्लु


    plu
    cl. 1. Ā. Dhātup. XXII, 62 ; cf. XIV, 40 ;

    plávate (rarely P. - ti;
    pf. pupluve Br. etc., 3. pl. - vuḥ Hariv. ;
    aor. aploshṭa Br. etc., 2. pl. aploḍhvam Pāṇ. 8-3, 78 Sch. ;
    Prec. ploshīshṭa VII, 2, 43 Sch. ;
    fut. ploshyati, - te Br. etc.;
    ind. p. -plū́ya ṠBr. ;
    - plutya MBh. etc.), to float, swim RV. etc. etc.;
    to bathe MBh. Ragh. ;
    to go orᅠ cross in a boat, sail, navigate MBh. Hariv. ;
    to sway to andᅠ fro, hover, soar, fly Br. MBh. Hariv. ;
    to blow (as the wind) MBh. Var. ;
    to pass away, vanish by degrees ṠBr. R. (v.l.);
    to be lengthened orᅠ prolated (as a vowel seeᅠ pluta) RPrāt. ĀpṠr. Sch. ;
    (older form pru q.v.) to hop, skip, leap, jump, spring from (abl.) orᅠ to orᅠ into orᅠ over orᅠ upon (acc.) MBh. R. etc.:
    Caus. plāvayati (rarely - te, orᅠ plāvayati;
    aor. apiplavat Bhaṭṭ., apupl- Gr.), to cause to float orᅠ swim, bathe, wash, inundate, submerge KātyṠr. MBh. etc.
    to overwhelm i.e. supply abundantly with (instr.) MBh. ;
    to wash away, remove (guilt, sin etc.) MBh. BhP. ;
    to purify MBh. ;
    to prolate (a vowel) ṠrS. ;
    to cause to jump orᅠ stagger Bhaṭṭ.:
    Desid. of Caus. piplāvayishati orᅠ puplāvayishati Pāṇ. 7-4, 81:
    Desid. puplūshate Gr.:
    Intens. poplūyate, to swim about orᅠ rapidly R. Var. ;
    + cf. Gk. πλέω for πλεγγω, πλύνω;
    Old Lat. per-plovere;
    Lat. pluit, pluvius;
    Lith. plauti;
    Angl. Sax. flovan;
    Germ., flawjan, flawên, vlouwen etc.

    Sanskrit-English dictionary > प्लु

  • 10 bluit

    pluck feathers
    eng. pluo

    Welsh-English dictionary > bluit

  • 11 phluit

    pluck feathers
    eng. pluo

    Welsh-English dictionary > phluit

  • 12 luath

    I
    ashes, Irish luaith, Early Irish lúaith, Welsh lludw, Cornish lusu, Breton ludu: *loutvi-. Bez. queries if it is allied to German lodern, to flame.
    II
    swift, Irish luath, Old Irish lúath: *louto-, root plout, plou, go, flow, be swift; English fleet, Norse fljótr, swift (root pleud); Greek $$G pléw, I sail; Latin pluit, it rains; Sanskrit plavate, swim, fly.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > luath

  • 13 contineo

    con-tĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. and n. [teneo].
    I.
    Act., to hold or keep together.
    A.
    In gen. (rare).
    1.
    Lit. (syn.:

    coërceo, conjungo): contine quaeso caput,

    Plaut. Rud. 2, 6, 26:

    quod omnem continet amplexu terram,

    Lucr. 5, 319; cf.:

    mundus omnia conplexu suo coërcet et continet,

    Cic. N. D. 2, 22, 58:

    vitem levi nodo,

    Plin. 17, 22, 35, § 187:

    magni refert primordia saepe cum quibus... contineantur,

    Lucr. 1, 818; 1, 908; 2, 761;

    2, 1008: pars oppidi, mari dijuncta angusto, ponte adjungitur et continetur,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117.—
    b.
    Of places, to bound, limit, enclose (very rare in act.):

    reliquum spatium mons continet,

    Caes. B. G. 1, 38:

    Oceanus ponto qua continet orbem,

    Tib. 4, 1, 147; but more freq. in pass., to be comprised, enclosed, surrounded, encompassed, environed by:

    qui vicus altissimis montibus undique continetur,

    Caes. B. G. 3, 1; so,

    undique loci naturā Helvetii,

    id. ib. 1, 2:

    mare montibus angustis,

    id. ib. 4, 23:

    una pars Galliae Garumnā flumine, Oceano, finibus Belgarum,

    id. ib. 1, 1.—
    2.
    Trop.:

    omnes artes quasi cognatione quādam inter se continentur,

    hang together, Cic. Arch. 1, 2.—Far more freq. in all periods and species of composition.,
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    With the access. idea of firmness, quiet, permanence, etc., to hold or keep together, to keep, hold fast, preserve, retain (syn. servo).
    a.
    Lit.:

    (alvus) arcet et continet... quod recepit,

    Cic. N. D. 2, 54, 136:

    merces (opp. partiri),

    id. Vatin. 5, 12; cf.

    exercitum (opp. dividere),

    Liv. 28, 2, 16:

    arida continent odorem diutius,

    Plin. 21, 7, 18, § 39.—
    b.
    Trop.:

    nec ulla res vehementius rem publicam continet quam fides,

    Cic. Off. 2, 24, 84:

    Remos reliquosque Belgas in officio,

    Caes. B. G. 3, 11:

    in officio Dumnorigem,

    id. ib. 5, 7:

    te in exercitatione,

    Cic. Fam. 7, 19 fin.:

    te in tuis perenuibus studiis,

    id. Brut. 97, 332:

    ceteros in armis (plaga),

    Liv. 9, 41, 15:

    alicujus hospitio,

    Nep. Lys. 1, 5.—
    2.
    With the access. idea of hindering, preventing motion, to keep, keep still, detain, restrain, repress, enclose.
    a.
    Lit.: milites [p. 449] sub pellibus, Caes. B. G. 3, 29; cf.:

    pecudem sub tecto,

    Col. 7, 10, 3:

    exercitum castris,

    Caes. B. G. 1, 48; 2, 11; Liv. 31, 26, 6; 28, 9, 14 al.; cf.:

    nostros in castris (tempestates),

    Caes. B. G. 4, 34; 6, 36; and:

    copias in castris,

    id. B. C. 1, 66; 3, 30; Auct. B. Afr. 1; 7; Liv. 36, 17, 9:

    Pompeium quam angustissime,

    Caes. B. C. 3, 45:

    aliquem limine,

    Liv. 34, 1, 5:

    ora frenis,

    Phaedr. 3, 6, 7:

    ventos carcere,

    Ov. M. 11, 432:

    animam in dicendo,

    Cic. de Or. 1, 61, 261 et saep.:

    se ruri,

    to stay, remain, Ter. Phorm. 2, 3, 17; cf.:

    se domi,

    Suet. Caes. 81:

    suo se loco,

    Caes. B. G. 4, 34:

    oppido sese,

    id. ib. 2, 30:

    castris se continere,

    id. B. C. 3, 37:

    se vallo,

    id. B. G. 5, 44:

    se finibus Romanis,

    Liv. 39, 17, 4; 34, 58, 3:

    moenibus sese,

    id. 42, 7, 4:

    agrorum suorum terminis se,

    id. 38, 40, 2:

    se moenibus,

    Ov. M. 13, 208:

    sese intra silvas,

    Caes. B. G. 2, 18:

    suos intra munitionem,

    id. ib. 5, 57;

    5, 58: milites intra castrorum vallum,

    id. B. C. 3, 76; Liv. 31, 34, 9;

    Auct. B. Afr. 24: intra castra militem,

    Tac. H. 4, 19:

    praesidibus provinciarum propagavit imperium, ut a peritis et assuetis socii continerentur,

    Suet. Aug. 23 et saep.:

    an te auspicium commoratum est? an tempestas continet?

    Plaut. Am. 2, 2, 67.—
    b.
    Trop., to hold back, detain, repress, hold in check, curb, check, stay, stop, tame, subdue, etc. (syn. cohibeo):

    adpetitiones animi,

    Cic. Tusc. 4, 9, 22:

    omnis cupiditates,

    id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32:

    modeste insolentiam suam,

    id. Agr. 1, 6, 18:

    risum,

    id. Fin. 4, 25, 71 et saep.:

    formido mortales omnes,

    Lucr. 1, 151:

    Etruriam non tam armis quam judiciorum terrore,

    Liv. 29, 36, 10:

    oppida magis metu quam fide,

    id. 30, 20, 5; cf.:

    quosdam continet metus,

    Quint. 1, 3, 6:

    solo metu,

    id. 12, 7, 2 et saep.:

    animum a consuetā libidine,

    Sall. J. 15, 3:

    temeritatem ab omni lapsu (with cohibere),

    Cic. Ac. 1, 12, 45:

    suos a proelio,

    Caes. B. G. 1, 15:

    manum juventus Metu deorum,

    Hor. C. 1, 35, 37 al.:

    se ab adsentiendo,

    Cic. Ac. 2, 32, 104; so,

    se ab exemplis,

    id. Fin. 2, 19, 62:

    temperans, qui se in aliquā libidine continuerit,

    id. Par. 3, 1, 21:

    se male continet amens,

    Ov. M. 4, 351:

    male me, quin vera faterer, Continui,

    id. ib. 7, 729:

    nequeo continere quin loquar,

    Plaut. Men. 2, 1, 28.—

    Mid.: contineri, quin complectar, non queo,

    restrain myself, refrain, Plaut. Rud. 4, 4, 128; cf.:

    vix me contineo, quin, etc.,

    Ter. Eun. 5, 2, 20:

    jam nequeo contineri,

    Plaut. Capt. 3, 4, 60; cf.:

    vix contineor,

    Ter. Hec. 4, 3, 9:

    quae vera audivi, taceo et contineo optime,

    keep it to myself, conceal it, id. Eun. 1, 2, 23:

    ea quae continet, neque adhuc protulit, explicet nobis,

    Cic. de Or. 1, 47, 206:

    dicta,

    id. ib. 2, 55, 222.—
    3.
    With the access. idea of containing, to comprise, contain, involve, comprehend something in itself (syn. complector):

    (aqua gelum) quod continet in se, mittit,

    Lucr. 6, 877; cf.:

    ut omnia, quae aluntur et crescunt, contineant in se vim caloris,

    Cic. N. D. 2, 9, 23; so,

    in se,

    Quint. 1, 6, 31; 2, 10, 2:

    Quattuor aeternus genitalia corpora mundus Continet,

    Ov. M. 15, 240:

    rem militarem,

    Liv. 5, 52, 16:

    panis innumeras paene continet medicinas,

    Plin. 22, 25, 68, § 138:

    (linea) centum continet (pedes),

    Quint. 1, 10, 44:

    Idus Martiae magnum mendum continent,

    Cic. Att. 14, 22, 2:

    paucas species (vox),

    Quint. 11, 3, 18:

    tales res, quales hic liber continet,

    Cic. Or. 43, 148; Plin. Ep. 5, 9, 1:

    narrationes, quae summam criminis contineant,

    Quint. 4, 2, 10:

    fabula stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8; cf.:

    liber primus ea continebit, quae, etc., Quint. prooem. § 21: tertia epistula continebat, etc.,

    Plin. Ep. 9, 28, 5.—With subj.-clause:

    quando ipsos loqui deceat, quartus liber continet,

    Quint. 11, 1, 59.—Esp. freq.,
    b.
    In pass.: contineri aliquā re, to be contained in something, be composed of, consist of or in, to rest upon, to be supported by, etc.:

    terreno corpore,

    Lucr. 1, 1085:

    non venis et nervis et ossibus continentur (dii),

    Cic. N. D. 2, 23, 59:

    artem negabat esse ullam, nisi quae cognitis penitusque perspectis... rebus contineretur,

    id. de Or. 1, 20, 92:

    forma honestatis, quae tota quattuor his virtutibus... continetur,

    id. Fin. 2, 15, 48:

    versus paucis (pedibus) continetur,

    Quint. 9, 4, 60: quae philosophorum libris continentur, id. prooem. § 11; cf. id. 5, 10, 111 et saep.: artes, quae conjecturā continentur et sunt opinabiles, Cic. Div. 1, 14, 24:

    foedere,

    Liv. 41, 23, 9:

    actu,

    Quint. 2, 18, 5; 12, 9, 1; 3, 7, 28.—Rarely with in and abl.:

    forum, in quo omnis aequitas continetur,

    Cic. Cat. 4, 1, 2; cf.:

    quibus (legibus) in singulis civitatibus res publica continetur,

    id. Off. 3, 5, 23.—
    II.
    Neutr., to hold together in itself, to hang together (in the verb. finit. very rare; but freq. as P. a.; cf. also the deriv. continuus):

    per hortum utroque commeatus continet,

    Plaut. Stich. 3, 1, 43.—Hence,
    1.
    contĭnens, entis, P. a.
    A.
    (Acc. to II.) Holding or hanging together (freq. and class.).
    1.
    Bordering upon, neighboring, contiguous, lying near, adjacent (syn.: junctus, adjunctus, contiguus); constr. with dat., cum, or absol.
    a.
    Prop.:

    aër mari,

    Cic. N. D. 2, 45, 117:

    continentia atque adjuncta praedia huic fundo,

    id. Caecin. 4, 11:

    (mare) dissimile est proximo ei continenti,

    id. Ac. 2, 33, 105 al.:

    Cappadociae pars ea, quae cum Cilicià continens est,

    id. Fam. 15, 2, 2:

    (Morini) continentes silvas ac paludes habebant,

    Caes. B. G. 3, 28; cf. so absol.:

    parum locuples continente ripā,

    Hor. C. 2, 18, 22; cf.:

    pars eorum, qui propiores erant continenti litori,

    Liv. 44, 28, 12.— Subst.: contĭnentĭa, ĭum, n. (sc. loca), adjoining places, the neighborhood:

    Cherronesum et continentia usque Atho montem,

    Plin. 18, 25, 57, § 215 al.:

    urbis,

    the suburbs, Dig. 50, 16, 147.—
    b.
    Trop., in time, following, next:

    continentibus diebus,

    Caes. B. C. 3, 84;

    and of other abstract things: motus sensui junctus et continens,

    Cic. N. D. 1, 11, 26:

    timori perpetuo ipsum malum continens fuit,

    followed at its heels, Liv. 5, 39, 8.—
    2.
    Holding together, cohering in itself, connected, continuous, uninterrupted.
    a.
    Prop.:

    continens agmen migrantium,

    Liv. 1, 29, 4:

    agmen,

    id. 2, 50, 7; 8, 8, 13 al.:

    ruinae,

    id. 21, 8, 5; terra, the mainland, continent, Varr. ap. Charis. p. 100 P.; Cic. Fragm. ap. Non. p. 274, 6; Nep. Them. 3, 2; and in the same sense far more freq. subst.: contĭnens, entis, f. (rarely masc., Curt. 4, 2, 1 Zumpt, dub.; abl. in e and i equally used;

    v. the 4th and 5th books of Caes. B. G.),

    Caes. B. G. 4, 27; 4, 28; 4, 31; 4, 36 bis et saep.; Nep. Milt. 7, 3; Liv. 35, 43, 4; Plin. 5, 31, 34, § 128; Suet Aug. 65; id. Tib. 40 et saep.—
    b.
    Trop., in time, continual, consecutive, uninterrupted:

    labor omnium dierum,

    Caes. B. C. 3, 63; Liv. 42, 54, 3:

    bella,

    Caes. B. G. 5, 11 fin.:

    imperium usque ad nos,

    Liv. 7, 30, 8:

    imber per noctem totam,

    id. 23, 44, 6:

    biduo,

    Suet. Calig. 19:

    febres sine intermissione,

    Cels. 3, 5 fin.:

    e continenti genere,

    in continuous descent, Cic. Fin. 2, 19, 61:

    spiritus,

    id. de Or. 3, 57, 216 et saep.: ex continenti (sc. tempore), instantly, immediately, = continuo, statim, Just. 1, 9; so,

    in continenti,

    Dig. 44, 5, 1.—
    B.
    (Acc. to I. B. 2. b.) That restrains his passions, continent, moderate, temperate, enkratês (rare, but in good prose):

    continentior in vitā hominum quam in pecuniā,

    Caes. B. C. 1, 23:

    cum reges tam sint continentes, multo magis consularis esse oportere,

    Cic. Fam. 9, 19, 1:

    puer,

    id. Att. 6, 6, 3:

    Epaminondas,

    Nep. Epam. 3, 2 al. — Sup., Cic. Par. 1, 1, 7; Suet. Aug. 71.—
    C.
    (Acc. to I. B. 3.) In rhet., subst.: contĭnens, entis, n., that on which something rests or depends, the chief point, hinge:

    causae,

    Cic. Part. Or. 29, 103; id. Top. 25, 95:

    intuendum videtur, quid sit quaestio, ratio, judicatio, continens, vel ut alii vocant, firmamentum,

    Quint. 3, 11, 1; cf. id. ib. § 18 sqq.— Adv.: contĭnen-ter.
    1.
    (Acc. to A. 2.)
    a.
    In space, in unbroken succession, in a row. continenter sedetis, Cat. 37, 6.—More freq. and class.,
    b.
    In time, continuously, without interruption:

    totā nocte ierunt,

    Caes. B. G. 1, 26:

    jam amplius horis sex pugnaretur,

    id. ib. 3, 5:

    biduum lapidibus pluit,

    Liv. 25, 7, 7:

    usque ad ipsum negotium,

    Cic. Inv. 1, 26, 37:

    ferri imagines,

    id. N. D. 1, 39, 109.—
    2.
    (Acc. to B.) Temperately, moderately (rare):

    vivere,

    Cic. Off. 1, 30, 106; in sup.:

    vivere,

    Aug. Ep. 199; id. Conf. 6, 12.—Hence also,
    2.
    contentus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2. b.); medial., satisfying one's self with, contented, satisfied, content (freq. in all periods and species of composition); constr. in gen. with the abl.; more rarely absol.; after the Aug. per. very freq. with the inf.
    (α).
    With abl.: his versibus, Lucil. ap. Non. p. 264, 3:

    suis rebus,

    Cic. Par. 6, 3, 51:

    paucis,

    Hor. S. 1, 3, 16:

    illā (sorte),

    id. ib. 1, 1, 3:

    viverem uti contentus eo quod mī ipse parasset,

    id. ib. 1, 4, 108; cf. Suet. Aug. 82:

    solā Dianā,

    Verg. A. 11, 582.—
    (β).
    Absol.:

    cum ipsum audires sine comparatione, non modo contentus esses, sed melius non quaereres,

    Cic. Brut. 35, 134; so comp., Plaut. Poen. 2, 15.—
    (γ).
    With inf.:

    indagare,

    Ov. M. 1, 461:

    edidicisse,

    id. ib. 2, 638:

    retinere titulum provinciae,

    Vell. 2, 49:

    hostes sustinuisse,

    id. 2, 112:

    indicare,

    Quint. 4, 2, 128:

    ostendere,

    id. 5, 10, 31:

    id consequi, quod imiteris,

    id. 10, 2, 7 et saep.— Adv.: contentē (ante-and post-class., and rare), in a restrained manner, closely:

    arte contenteque habere aliquem,

    Plaut. As. 1, 1, 63:

    parce contenteque vivere,

    Pacat. Pan. Theod. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > contineo

  • 14 imber

    imber, bris (abl. imbri, Cic. Att. 7, 20, 1; Verg. E. 7, 60; id. A. 4, 249; Hor. S. 1, 5, 95; Lucr. 1, 715 et saep.;

    more freq. imbre,

    Plaut. Most. 1, 2, 62; Cic. de Sen. 10, 34; Liv. 21, 58, 6; Hor. Ep. 1, 11, 11; Ov. Am. 3, 6. 68; id. M. 13, 889; cf. Neue, Formenl. 1, 239 sq.), m. [kindr. to Sanscr. abhra, a cloud; cf. Lat. umbra; Gr. ombros], rain, heavy or violent rain, a rain-storm, shower of rain, pelting or pouring rain (cf.: pluvia, nimbus).
    I.
    Lit. (class.):

    imbres fluctusque atque procellae infensae,

    Plaut. Trin. 4, 1, 17:

    venit imber, lavit parietes,

    id. Most. 1, 2, 30:

    erat hiems summa, tempestas perfrigida, imber maximus,

    Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

    ita magnos et assiduos imbres habebamus,

    id. Att. 13, 16, 1; Lucr. 6, 107:

    maximo imbri Capuam veni,

    Cic. Att. 7, 20, 1:

    in imbri, in frigore,

    id. Verr. 2, 4, 40, § 87:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95; so,

    imbre lutoque Aspersus,

    id. Ep. 1, 11, 11:

    quae opera per imbrem fieri potuerint,

    Cato, R. R. 2, 3: lapideus aut sanguineus imber, Civ. Div. 2, 28, 60; cf.:

    quid cum saepe lapidum, sanguinis nonnumquam, terrae interdum, quondam etiam lactis imber defluxit?

    id. ib. 1, 43, 98:

    imbri lapidavit,

    Liv. 43, 13:

    tamquam lapides effuderit imber,

    Juv. 13, 67.—
    2.
    Prov.
    a.
    Imbrem in cribrum gerere, i. e. to attempt an impossibility, Plaut. Ps. 1, 1, 100.—
    b.
    Tam hoc tibi in proclivi est quam imber est quando pluit, i. e. exceedingly easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    A rain-cloud, stormcloud:

    caeruleus supra caput astitit imber,

    Verg. A. 3, 194; 5, 10:

    grandinis imbres,

    hail-storms, Lucr. 6, 107.—
    B.
    Rain-water:

    piscinae cisternaeque servandis imbribus,

    Tac. H. 5, 12.—
    C.
    Water or liquid in gen. ( poet.): cui par imber et ignis, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.);

    so of water as an element: ex igni, terra atque anima procrescere et imbri,

    Lucr. 1, 715:

    ut ferrum Stridit, ubi in gelidum propere demersimus imbrem,

    id. 6, 149:

    calidi,

    Ov. Am. 2, 15, 23: ratibusque fremebat Imber Neptuni, i. e. the sea, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 11, 299 (Ann. v. 490 Vahl.); so of the sea, Verg. A. 1, 123; Ov. H. 18, 104; Val. Fl. 4, 665:

    amicos irriget imbres,

    Verg. G. 4, 115:

    imbre per indignas usque cadente genas,

    a shower of tears, Ov. Tr. 1, 3, 18:

    sanguineus,

    stream of blood, Stat. Th. 1, 437; cf.:

    cruentus,

    Luc. 6, 224:

    nectaris,

    Claud. Nupt. Hon. 101.—
    D.
    Like the Engl. word shower, of things that fall like rain:

    ferreus ingruit imber,

    Verg. A. 12, 284; cf.:

    quo pacto Danaae misisse aiunt quondam in gremium imbrem aureum,

    Ter. Eun. 3, 5, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > imber

  • 15 lapideus

    lăpĭdĕus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of stone, consisting of stones, stone-.
    A.
    Lit. (class.):

    flumen marginibus lapideis,

    Varr. R. R. 3, 5, 9; Cic. Leg. 2, 18, 45:

    imber,

    a shower of stones, id. Div. 2, 28, 60; so,

    pluit lapideo imbri,

    Liv. 30, 38, 8:

    murus,

    id. 1, 38 fin.:

    in lapideo mortario terere,

    Plin. 34, 18, 50, § 169:

    duritia,

    id. 27, 11, 74, § 98:

    suggestus,

    Col. 9, 7, 1.—
    B.
    Trop. (ante-class.): lapideo sunt corde multi, quos non miseret neminis, Enn. ap. Fest. p. 162 Müll. (Trag. v. 174 Vahl.): lapideus sum, I am petrified:

    commovere me miser non audeo,

    Plaut. Truc. 4, 3, 44.—
    II.
    For lapidosus, full of stones, stony (post-Aug.):

    lapidei campi,

    Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57:

    litus,

    Mel. 2, 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lapideus

  • 16 proclivis

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivis

  • 17 proclivum

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivum

  • 18 rorarii

    rōrārĭi, ōrum, m. [ros] (sc. milites), a kind of light-armed Roman troops, who usually made the first attack and then retired, skirmishers (cf.:

    velites, ferentarii): rorarii dicti ab rore, qui bellum committebant ante, ideo quod ante rorat quam pluit,

    Varr. L. L. 7, § 58 Müll.; cf. Fest. s. h. v. p. 264 ib.; Non. 552 fin.; Liv. 8, 8, 8; 8, 9, 14; Plaut. Fragm. ap. Varr. 1. 1.; cf. Becker, Antiq. III. 2, p. 275.—In sing., Lucil. ap. Non. 553, 2 sq.—Hence, ‡ rōrārĭ-us, a, um, adj., of or for the rorarii:

    rorarium vinum, quod rorariis dabatur,

    Fest. p. 267 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > rorarii

  • 19 rorarius

    rōrārĭi, ōrum, m. [ros] (sc. milites), a kind of light-armed Roman troops, who usually made the first attack and then retired, skirmishers (cf.:

    velites, ferentarii): rorarii dicti ab rore, qui bellum committebant ante, ideo quod ante rorat quam pluit,

    Varr. L. L. 7, § 58 Müll.; cf. Fest. s. h. v. p. 264 ib.; Non. 552 fin.; Liv. 8, 8, 8; 8, 9, 14; Plaut. Fragm. ap. Varr. 1. 1.; cf. Becker, Antiq. III. 2, p. 275.—In sing., Lucil. ap. Non. 553, 2 sq.—Hence, ‡ rōrārĭ-us, a, um, adj., of or for the rorarii:

    rorarium vinum, quod rorariis dabatur,

    Fest. p. 267 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > rorarius

  • 20 roro

    rōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [ros], to let fall, drop, or distil dew (syn. stillo).
    I.
    Lit.
    a.
    Neutr.: (Aurora) toto rorat in [p. 1600] orbe, Ov. M. 13, 622:

    cum rorare Tithonia conjux Coeperit,

    id. F. 3, 403:

    rorate, caeli,

    Vulg. Isa. 45, 8. — More usually impers., dew falls, it drizzles, it sprinkles:

    ante rorat quam pluit,

    Varr. L. L. 7, § 58; Col. 11, 2, 45; 76; Plin. 17, 10, 14, § 74; Suet. Aug. 92. —
    b.
    Act.:

    tellus rorata mane pruinā,

    moistened, besprinkled, Ov. F. 3, 357.—
    II.
    Transf., to drop, trickle, drip, distil.
    a.
    Neutr.:

    lacrimis spargunt rorantibus ora genasque,

    with trickling, flowing, Lucr. 2, 977 (cf. infra, b.): rorant pennaeque sinusque, drip or shed moisture, Ov. M. 1, 267:

    comae,

    id. ib. 5, 488:

    ora dei madidā barbā,

    id. ib. 1, 339; cf. id. ib. 3, 683; 177;

    14, 786: sanguine vepres,

    Verg. A. 8, 645; 11, 8:

    lacte capellae,

    id. Cul. 75:

    ora,

    Luc. 2, 123:

    hostili cruore arma,

    Quint. Decl. 4, 8.—
    b.
    Act., to bedew, to moisten, wet:

    circumstant, lacrimis rorantes ora genasque,

    Lucr. 3, 469:

    saxa cruore,

    Sil. 10, 263. —

    And with the liquid as an object: quam caelum intrare parantem Roratis lustravit aquis Iris,

    with sprinkled waters, Ov. M. 4, 479; id. F. 4, 728:

    si roraverit quantulum cumque imbrem,

    Plin. 17, 10, 14, § 74.— Absol.: pocula rorantia, which yielded the wine drop by drop (a transl. of the Gr. epipsekazein), * Cic. Sen. 14, 46: rorans juvenis, the youth pouring out, the young cup-bearer, i. e. Ganymedes, as a constellation (Aquarius), Manil. 5, 482.—
    * B.
    Trop., to drop, distil, etc.:

    si minutis illis suis et rorantibus responsionibus satisfaciet consulenti,

    Macr. S. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > roro

См. также в других словарях:

  • Pluit — is an administrative village ( kelurahan ) of Penjaringan, North Jakarta that is predominantly residential. Most of the inhabitants are of Chinese ethnic from Medan who also run many Hokkien restaurants in nearby Muara Karang. Mega Mall is the… …   Wikipedia

  • Pluit Raya 133 Residence — (Джакарта,Индонезия) Категория отеля: Адрес: Jalan Pluit Raya 133. Blok A …   Каталог отелей

  • favehotel Pluit Junction — (Джакарта,Индонезия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Jl. Pluit N …   Каталог отелей

  • Hana Residence Greenbay Pluit — (Muarakarang,Индонезия) Категория отеля: Адрес: Green Bay Apartment …   Каталог отелей

  • Aston Pluit Hotel & Residence — (Джакарта,Индонезия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Jl. Pl …   Каталог отелей

  • 21 Cineplex — Metropole XXI in Menteng, Central Jakarta. 21 Cineplex is the largest movie theater chain in Indonesia. It serves 29 cities in Indonesia. Along with the demands of the times, 21 Cineplex Group has conducted a number of improvements and… …   Wikipedia

  • Regnen — 1. As (wenn) t regent en (und) de Sonn schinnt, is et in de Hell Kermes. (Kleve.) – Firmenich, I, 382, 46. 2. Besser regnen sehen, als im Regen stehen. Engl.: To see it rain is better than to be in it. (Bohn II, 130.) 3. Dat regent bî Sünnenschîn …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Permai Education Foundation — Infobox High School name=Permai Education Foundation Yayasan Pendidikan Permai location=Pluit Karang Barat Blok O – VI, North Jakarta, Indonesia established=1 May 1979 type=Private, Public colors=blue, red, yellow nicknames=Sekolah Permai, YPP… …   Wikipedia

  • Ririn Greenbay Apartment — (Джакарта,Индонезия) Категория отеля: Адрес: Jalan Pluit Karang Ayu Blok B …   Каталог отелей

  • Bina Tunas Bangsa School — Infobox Private School background = #f0f6fa border = #ccd2d9 name = Bina Tunas Bangsa School established = type = Private head name = Executive Principal head = Utiek Siannawati city = Pluit and Bintaro state = Jakarta country = Indonesia campus …   Wikipedia

  • Muara Karang — is an administrative village (kelurahan) of Penjaringan, North Jakarta that is predominantly residential. Most of the inhabitants are Chinese Indonesians, who also run many Hokkien restaurantsg. In recent times however the settlement has… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»