Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pendens

  • 1 pendens

    pendens, entis, Part. and P. a., from pendeo.

    Lewis & Short latin dictionary > pendens

  • 2 super-pendēns

        super-pendēns entis,    P., overhanging: saxa, L.

    Latin-English dictionary > super-pendēns

  • 3 pendeo

    pendĕo, pĕpendi, 2, v. n. [ intr. of pendo, q. v.], to hang, hang down, be suspended.
    I.
    Lit., constr. with ab, ex, or in and abl.; also ( poet.), with abl. alone, or with de: pendent peniculamenta, Enn. ap. Non. 149, 32 (Ann. v. 363 Vahl.): in candelabro pendet strigilis, Varr. ap. Non. 223, 7:

    in arbore,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

    sagittae pende, bant ab umero,

    id. ib. 2, 4, 34, §

    74: ex arbore,

    id. ib. 2, 3, 26, §

    66: ubera circum (pueri),

    Verg. A. 8, 632:

    horrida pendebant molles super ora capilli,

    Ov. P. 3, 3, 17:

    capiti patiar sacros pendere corymbos,

    Prop. 2, 23, 35 (3, 28, 39):

    telum... summo clipei nequiquam umbone pependit,

    Verg. A. 2, 544:

    deque viri collo dulce pependit onus,

    Ov. F. 2, 760.—Of garments:

    chlamydemque ut pendeat apte, Collocat,

    Ov. M. 2, 733:

    tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent,

    Verg. A. 11, 577.—Of slaves, who were strung up to be flogged, Plaut. As. 3, 3, 27:

    quando pendes per pedes,

    id. ib. 2, 2, 35:

    ibi pendentem ferit,

    id. Trin. 2, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 3; cf. id. Men. 5, 5, 48: quid me fiet nunciam? Theo. Verberibus caedere pendens, id. Most. 5, 2, 45:

    ego plectar pendens, nisi, etc.,

    Ter. Phorm. 1, 4, 43; id. Eun. 5, 6, 20.— Poet., of suspended votive offerings:

    omnibus heu portis pendent mea noxia vota,

    Prop. 4 (5), 3, 17; Tib. 1, 1, 16 (24):

    pendebatque vagi pastoris in arbore votum,

    id. 2, 5, 29:

    pendebit fistula pinu,

    Verg. E. 7, 24:

    multaque praeterea sacris in postibus arma, Captivi pendent currus, etc.,

    id. A. 7, 184.—Of one who hangs himself, Mart. 8, 61, 2:

    e trabe sublimi triste pependit onus,

    Ov. R. Am. 18:

    pendentem volo Zoilum videre,

    Mart. 4, 77, 5.—Of any thing hung up for public notice;

    of the names of persons accused,

    Suet. Dom. 9, Plin. Ep. 4, 9, 1;

    of goods hung up, exposed for sale,

    Phaedr. 3, 4, 1;

    transf., of a debtor whose goods are exposed for sale,

    Suet. Claud. 9 fin. —Prov.: pendere filo or tenui filo, to hang by a thread, i. e. to be in great danger: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.):

    omnia sunt hominum tenui pendentia filo,

    Ov. P. 4, 3, 35; Val. Max. 6, 4, 1.—
    B.
    Transf. (mostly poet.; cf. immineo).
    1.
    To hang in the air, be suspended, to float, hover, overhang: per speluncas saxis structas asperis, pendentibus, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 245 Rib.);

    imitated,

    Lucr. 6, 195:

    hinc scopulus raucis pendet adesus aquis,

    Ov. H. 10, 26:

    dum siccā tellure licet, dum nubila pendent,

    Verg. G. 1, 214:

    hi summo in fluctu pendent,

    id. A. 1, 106:

    illisaque prora pependit,

    id. ib. 5, 206; Curt. 4, 2, 9:

    dumosā pendere procul de rupe videbo (capros),

    Verg. E. 1, 77:

    pendentes rupe capellae,

    Ov. P. 1, 8, 51.—So of birds, which float or hover in the air:

    olor niveis pendebat in aëra pennis,

    Ov. M. 7, 379; 8, 145:

    et supra vatem multa pependit avis,

    Mart. Spect. 21.—

    Of a rapid course: raraque non fracto vestigia pulvere pendent,

    Stat. Th. 6, 638.—
    2.
    To hang loosely together, be unstable, movable:

    opertum (litus) pendeat algā,

    Ov. M. 11, 233.—
    3.
    To hang about, loiter, tarry, linger anywhere:

    nostroque in limine pendes,

    Verg. A. 6, 151.—
    4.
    To hang down, be flabby or flaccid, weak, without strength:

    fluidos pendere lacertos,

    Ov. M. 15, 231:

    pendentesque genas et aniles aspice rugas,

    Juv. 10, 193.—
    5.
    To weigh:

    offula cum duabus costis quae penderet III. et XX. pondo,

    Varr. R. R. 2, 4, 11:

    cyathus pendet drachmas X., mna pendet drachmas Atticas centum,

    Plin. 21, 34, 109, § 185:

    Lucio Titio modios centum, qui singuli pondo centum pendeant, heres dato,

    Dig. 33, 6, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    To hang, rest, or depend upon a person or thing (class.); constr. with ex, in, ab, the simple abl., or de:

    tuorum, qui ex te pendent,

    Cic. Fam. 6, 22, 2:

    spes pendet ex fortunā,

    id. Par. 2, 17:

    ex quo verbo tota causa pendebat,

    id. de Or. 2, 25, 107; id. Fam. 5, 13, 1:

    hinc omnis pendet Lucilius,

    Hor. S. 1, 4, 6:

    an ignoratis. vectigalia perlevi saepe momento fortunae pendere?

    Cic. Agr. 2, 29, 80:

    salus nostra, quae spe exiguā extremāque pendet,

    Cic. Fl. 2, 4:

    tam levi momento mea apud vos fama pendet,

    Liv. 2, 7, 10:

    pendere ex alterius vultu ac nutu,

    id. 39, 5, 3:

    oblite, tuā nostram pendere salutem,

    Sil. 3, 109: in sententiis [p. 1328] omnium civium famam nostram fortunamque pendere, Cic. Pis. 41, 98:

    ex ancipiti temporum mutatione pendere,

    Curt. 4, 1, 27; Luc. 5, 686:

    deque tuis pendentia Dardana fatis,

    Sil. 13, 504; Hor. Ep. 1, 1, 105:

    tyrannus, cum quo fatum pendebat amici,

    Juv. 4, 88.—
    B.
    To hang upon a person's words, to gaze fixedly, listen attentively to ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    haereo): (Dido) pendet iterum narrantis ab ore,

    Verg. A. 4, 79:

    narrantis conjux pendet ab ore viri,

    Ov. H. 1, 30:

    ab imagine pendet,

    Sil. 8, 93; cf. Quint. 11, 3, 72:

    pervigil Arcadio Tiphys pendebat ab astro,

    Val. Fl. 1, 481:

    attentus et pendens,

    Plin. Ep. 1, 10, 7:

    ex vultu dicentis pendent omnium vultus,

    Sen. Contr. 9, 23, 5.— Poet., with a terminal clause:

    e summo pendent cupida agmina vallo, Noscere quisque suos,

    Stat. Th. 10, 457.—
    C.
    To be suspended, interrupted, discontinued ( poet. and in post-class. prose):

    pendent opera interrupta,

    Verg. A. 4, 88:

    mutui datio interdum pendet,

    Dig. 12, 1, 8:

    condictio pendet,

    ib. 7, 1, 12 fin.:

    actio negotiorum gestorum pendeat,

    ib. 3, 5, 8; 24, 1, 11:

    pendet jus liberorum, propter jus postliminii,

    Just. Inst. 1, 12, 5.—
    D.
    To hang suspended, be ready to fall:

    nec amicum pendentem corruere patitur,

    Cic. Rab. Post. 16, 43.—
    E.
    To be in suspense, to be uncertain, doubiful, irresolute, perplexed (cf. haesito):

    animus tibi pendet?

    Ter. Ad. 2, 2, 18:

    nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione pendere,

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    ne diutius pendeas,

    id. Att. 4, 15, 6:

    quia quam diu futurum hoc sit, non nimis pendeo,

    Sen. Ep. 61, 2:

    mortales pavidis cum pendent mentibus,

    Lucr. 6, 51.—Esp. freq.:

    pendere animi (locative case, v. Kühnast,

    Liv. Synt. p. 39):

    Clitipho cum spe pendebit animi,

    Ter. Heaut. 4, 4, 5:

    exanimatus pendet animi,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    pendeo animi exspectatione Corfiniensi,

    id. Att. 8, 5, 2:

    animi pendeo et de te et de me,

    id. ib. 16, 12.—With rel.-clause:

    ego animi pendeo, quid illud sit negotii,

    Plaut. Merc. 1, 2, 18:

    ostendis te pendere animi, quamnam rationem, etc.,

    Cic. Att. 11, 12, 1; id. Leg. 1, 3, 9.—Less freq.: pendere animo: atque animo noctu pendens eventa timebat, Cic. poët. ap. Non. 204, 8.—In plur.:

    animis: quodsi exspectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    sollicitis ac pendentibus animis,

    Liv. 7, 30 fin. dub. (al. animi, v. Drak. ad loc.).—With cum:

    plebs innumera mentibus cum dimicationum curulium eventu pendentem,

    Amm. 14, 6, 26.—Law t. t., to be undetermined, to await decision:

    pendente condicione,

    Gai. Inst. 2, 200; 1, 186; 3, 179.—
    F.
    To have weight or value:

    bona vera idem pendent,

    Sen. Ep. 66, 30 (Haas; al. pendunt).—Hence, pendens, entis, P. a.
    A.
    Hanging; in econom. lang., of fruits not yet plucked or gathered:

    vinum,

    Cato, R. R. 147:

    vindemia,

    Dig. 19, 1, 25:

    olea,

    Cato, R. R. 146:

    fructus,

    Dig. 6, 1, 44. —
    B.
    Pending; hence, in jurid, Lat., in pendenti esse, to be pending, undecided, uncertain:

    quando in pendenti est, an, etc.,

    Dig. 38, 17, 10:

    in pendenti est posterior solutio ac prior,

    ib. 46, 3, 58; 7, 1, 25:

    in pendenti habere aliquid,

    to regard a thing as uncertain, doubtful, Dig. 49, 17, 19 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pendeo

  • 4 pendeō

        pendeō pependī, —, ēre    [PAND-], to hang, hang down, be suspended: sagittae pendebant ab umero: pendebant molles super ora capilli, O.: telum summo clipei umbone pependit, V.: chlamydemque, ut pendeat apte, Conlocat, hang becomingly, O.: ego plectar pendens, shall be strung up and flogged, T.: pendebit fistula pinu, V.: E trabe pependit onus, O.: inter merces, be exposed for sale, Ph.: Omnia sunt hominum tenui pendentia filo, i. e. are held by a frail tenure, O.— To hang in the air, be suspended, float, hover, overhang: Nunc scopulus raucis pendet adesus aquis, O.: Hi summo in fluctu pendent, V.: Dumosā pendere procul de rupe videbo (capros), V.: olor niveis pendebat in aëre pennis, O.: litus, quod pendeat, overhangs, O.— To hang about, loiter, tarry, linger: nostro in limine, V.— To hang down, be flabby, be flaccid, be weak, have no strength: fluidos pendere lacertos, O.: Pendentes genas aspice, Iu.—Fig., to hang, rest, depend, be dependent: quoniam opes eius ex patre suo penderent, S.: ex alterius voltu ac nutu, L.: spes pendet ex fortunā: ex quo verbo tota causa pendebat: vectigalia perlevi saepe momento fortunae pendere: in sententiis omnium civium famam nostram pendere: De te pendens amicus, devoted to you, H.: ex te tota pendebat, Ct.: tyrannus, Cum quo fatum pendebat amici, Iu.—Of the attention, to hang, give close attention, be absorbed, gaze fixedly: (Dido) pendet iterum narrantis ab ore, V., O.— To be suspended, be interrupted: pendent opera interrupta, V.— To be in suspense, be uncertain, hesitate, be irresolute, be perplexed: animus tibi pendet? T.: nolo suspensam plebem obscurā spe pendere: pendeo animi exspectatione Corfiniensi: sollicitis ac pendentibus animi, L.: pendebat adhuc belli fortuna, was in doubt, O.
    * * *
    pendere, pependi, - V
    hang, hang down; depend

    pendeo ab ore -- hang upon the lips, listen attentively

    Latin-English dictionary > pendeō

  • 5 buccula

        buccula ae, f dim.    [bucca], the beaver, mouthpiece of a helmet: bucculas tergere, L.: fractā de cuspide pendens, Iu.
    * * *
    little cheek; mouth/cheek-piece of a helmet; part of a machine/catapult channel

    Latin-English dictionary > buccula

  • 6 (lectō

        (lectō —, —, ere)    [PLAG-], only pass, to be punished, suffer punishment, be beaten: Venusinae Plectantur silvae, H.: ego plectar pendens, T.: in suo vitio: multis in rebus neglegentiā plectimur, suffer through negligence.—To be blamed, incur censure: ne quā in re iure plecteretur, N.

    Latin-English dictionary > (lectō

  • 7 prōnus

        prōnus adj. with comp.    [PRO-], turned forward, bent over, inclined, leaning, hanging, stooping, bending: pecora, quae natura prona finxit, S.: pronus pendens in verbera, leaning forward to strike, V.: pronus magister Volvitur in caput, V.: carcere emicat, i. e. in swift flight, O.: leporem pronum catulo sectare sagaci, flying swiftly, O.: ilex paulum modo prona, dein flexa, S.: motus corporis.—As subst n.: montium prona, slopes, Cu.: amnis, rushing, V.: rivi, tumbling, H.: currus, headlong, O.— Sinking, reaching down: urbs in paludes, L.: via, steep, O.—As subst n.: nihil habent proni, no downward tendency.—Of heavenly bodies, setting, sinking, declining: Orion, H.: Titan, O.—Of time, hurrying, fleet: menses, H.: anni, H.—Fig., inclined, disposed, prone: rei p. genus ad perniciosissimum statum: anxitudo ad luctum: in obsequium, H.: pronior in vitia sua, L.: deterioribus, Ta.— Easy, without difficulty: omnia virtuti suae prona esse, S.: omnia victoribus, Ta.: facile et pronum est agere, Iu.: id pronius ad fidem est, is easier to believe, L.
    * * *
    prona, pronum ADJ
    leaning forward; prone

    Latin-English dictionary > prōnus

  • 8 apo

    ăpo (or ăpio, Isid. Orig. 19, 30), ĕre, v. a. [cf.: haptô, apiscor, apex].
    I.
    A.. To fasten, attach, join, bind, tie to (syn.: ligo, adligo, jungo, conjungo, recto): comprehendere antiqui vinculo apere dicebant, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll.; cf. apex; used only in part. perf. pass. aptus (the P. a. v. infra):

    uteri terrae radicibus apti,

    fastened to the earth, Lucr. 5, 808 (Lachm., terram and apti = adepti):

    bracchia validis ex apta lacertis,

    united with the strong shoulders, id. 4, 829:

    gladium e lacunari setā equinā aptum demitti jussit,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    linguam vinclis de pectore imo aptis moveri,

    Gell. 1, 15.—
    B.
    Trop.: ex aliquā re (like pendere ex aliquā re), depending upon, arising from (so only in Cic.):

    rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 70:

    honestum, ex quo aptum est officium,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Fin. 2, 14, 47:

    ex quā re (sc. virtute) una vita omnis apta sit,

    id. Ac. 2, 10, 31:

    causa ex aeternis causis apta,

    id. Fat. 15, 34:

    cui viro ex se apta sunt omnia, etc.,

    id. Tusc. 5, 12, 36 (as transl. of Plat. Menex. p. 302: Hotôi gar andri eis heauton anêrtêtai panta, etc.); cf. id. Fam. 5, 13.—Once also with pendere:

    non ex verbis aptum pendere jus,

    Cic. Caecin. 18.—Also without ex:

    vitā modicā et aptā virtute perfrui,

    Cic. Leg. 1, 21, 56:

    rudentibus apta fortuna,

    id. Tusc. 5, 14, [p. 138] 40.—
    II.
    A.. Joined, bound, or tied together, connected:

    aptum conexum et colligatum significat,

    Non. p. 234, 32 (so most freq. in Lucr.):

    conjugio corporis atque animae consistimus uniter apti,

    Lucr. 3, 846; 5, 555; 5, 558:

    genus... validis aptum per viscera nervis,

    bound together by the strong band of the sinews, id. 5, 928:

    quae memorare queam inter se singlariter apta,

    id. 6, 1067 al.:

    facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,

    Cic. Or. 71, 235:

    quā ex conjunctione caelum ita aptum est, ut, etc.,

    id. Tim. 5:

    qui tam certos caeli motus, tamque omnia inter se conexa et apta viderit,

    id. N. D. 2, 38, 97; Gell. 6, 2. —
    B.
    Trop.:

    omnia inter se apta et conexa,

    Cic. Fin. 4, 19, 53:

    apta inter se et cohaerentia,

    id. N. D 3, 1, 4:

    efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffiuens ac solutum,

    id. Or. 70, 233.— Poet., with abl., endowed, furnished, or ornamented with something: fides alma, apta pinnis, furnished with wings, winged, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 105:

    stellis fulgentibus apta caeli domus,

    the abode of heaven studded with glittering stars, Lucr. 6, 357 (cf. id. 5, 1205: stellis micantibus aethera fixum);

    imitated by Verg.: caelum stellis fulgentibus aptum,

    Verg. A. 11, 202, and:

    axis stellis ardentibus aptus,

    id. ib. 4, 482:

    veste signis ingentibus aptā,

    Lucr. 5, 1428:

    magis apta figura,

    id. 2, 814: lucus opacus teneris fruticibus aptus, Varr. ap. Non. p. 235, 9:

    Tyrio prodeat apta sinu,

    Tib. 1, 9, 70.—Hence,
    III.
    aptus, a, um, P. a., pr., fitted to something; hence, suited, suitable, proper, apposite, fit, appropriate, adapted, conformable to (cf. accommodatus and appositus, 2.).
    A.
    In gen.: aptus is, qui convenienter alicui junctus est, Paul. ex Fest. s. v. apex, p. 18 Müll. (so most freq. after the Cic. per.); constr. with ad or dat.; of persons always with dat.
    (α).
    With ad:

    ossa habent commissuras ad stabilitatem aptas,

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    in pulmonibus inest raritas quaedam ad hauriendum spiritum aptissima,

    id. ib. 2, 55, 136:

    locus ad insidias aptior,

    id. Mil. 20:

    calcei habiles et apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    castra ad bellum ducendum aptissima,

    Caes. B. C. 2, 37; so Vulg. 1 Par. 7, 40; ib. 2 Par. 26, 13:

    aptum ad proelium,

    ib. 1 Reg. 14, 52:

    fornices in muro erant apti ad excurrendum,

    Liv. 36, 23, 3 al. —
    (β).
    With dat.:

    non omnia rebus sunt omnibus apta,

    Lucr. 6, 961:

    aliis alias animantibus aptas Res,

    id. 6, 773:

    initia apta et accommodata naturae,

    Cic. Fin. 4, 17, 46:

    quod verum, simplex sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum,

    id. Off. 1, 4, 13:

    haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus,

    id. Brut. 95, 223; so id. ib. 62, 326; id. Tusc. 1, 36, 87; id. Or. 22, 1 al.:

    quod aetati tuae esset aptissimum,

    id. Off. 1, 2, 4; so Nep. Att. 16, 1:

    apta dies sacrificio,

    Liv. 1, 45:

    venti aptiores Romanae quam suae classi,

    id. 25, 37 al.:

    notavi portus puppibus aptos,

    Ov. M. 3, 596; 4, 160:

    armis apta magis tellus,

    Prop. 4, 22, 19:

    aptum equis Argos,

    Hor. C. 1, 7, 9:

    apta vinculo conjugali,

    Vulg. Ruth, 1, 12; ib. Luc. 9, 62:

    aptus amicis,

    Hor. S. 2, 5, 43 et saep.— Other constrr.:
    (γ).
    With in (cf. Rudd. II. p. 96, n. 60):

    in quod (genus pugnae) minime apti sunt,

    Liv. 38, 21:

    formas deus aptus in omnes,

    apt for, easily changed into, Ov. M. 14, 765:

    in ceteros apta usus,

    Vulg. Deut. 20, 20:

    vasa apta in interitum,

    ib. Rom. 9, 22.—
    (δ).
    With qui (cf. Zumpt, §

    568): nulla videbatur aptior persona, quae de illā aetate loqueretur,

    Cic. Am. 1, 4:

    est mihi, quae lanas molliat, apta manus,

    Ov. H. 3, 70.—
    (ε).
    Poet., with inf:

    (Circe) apta cantu veteres mutare figuras,

    Tib. 4, 1, 63:

    aetas mollis et apta regi,

    Ov. A. A. 1, 10.— Esp. freq.,
    (ζ).
    Absol., Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 235, 16:

    amor,

    Prop. 4, 22, 42:

    saltus,

    Ov. M. 2, 498:

    ars,

    Tib. 1, 7, 60:

    apta oscula,

    Tib. 1, 4, 54; Ov. H. 15, 132:

    lar aptus,

    an extensive, satisfying possession, Hor. C. 1, 12, 43.—So in prose:

    aptus exercitus,

    an army good in fight, ready for battle, Liv. 10, 25:

    tempus aptum,

    the right time, id. 35, 19; so Vulg. Eccli. 20, 6 al.—
    B.
    Esp., in rhet., of the fitness, appropriateness of discourse:

    quid aptum sit, hoc est quid maxime decens in oratione,

    Cic. de Or. 3, 55, 210; so apta oratio, which has the appropriate rhet. fulness and periodic rounding: numerosa et apta oratio, id. Or. 50, 168; cf. id. ib. 50, 70; so id. Brut. 17, 68:

    Thucydides verbis aptus et pressus,

    exact and brief in expression, id. de Or. 2, 13, 56.—Hence, aptē, adv., closely, fitly, suitably, nicely, rightly.
    I.
    Lit.
    A.
    Absol.:

    atque ita apte cohaeret (mundi corpus), ut etc.,

    Cic. Tim. 5: altera est nexa cum superiore et inde apteque pendens, id. ap. Non. p. 235, 18:

    capiti apte reponere,

    Liv. 1, 34, 8.—
    B.
    With ad:

    apte convenire ad pedem,

    Cic. Fin. 3, 14, 46.— Sup.,
    C.
    With inter:

    ut inter se quam aptissime cohaereant extrema (verba) cum primis etc.,

    Cic. Or. 44, 149.—
    II.
    Trop., fitly, suitably, properly, duly, rightly.
    A.
    Absol.:

    facile judicabimus, quid eorum apte fiat,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    quod est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,

    id. ib. 1, 1, 2:

    apte et quiete ferre,

    id. ib. 4, 17, 38:

    non equite apte locato,

    Liv. 4, 37, 8:

    Qui doceant, apte quid tibi possit emi,

    Ov. Am. 1, 8, 88:

    nec aliter imperium apte regi potest,

    Curt. 8, 8, 13:

    floribus compositis apte et utiliter,

    Plin. 11, 16, 16, § 46. — Comp.:

    qualia aptius suis referentur locis,

    Plin. 2, 62, 62, § 153:

    Aptius haec puero, quam tibi, dona dabis,

    Mart. 13, 26.—
    B.
    With dat.:

    si quid exierit numeris aptius,

    Quint. 10, 12, 26.— Sup.:

    seruntur Parilibus tamen aptissime,

    Plin. 19, 3, 24, § 69.—
    C.
    With ad:

    (ut) ad rerum dignitatem apte et quasi decore (loquamur),

    Cic. de Or. 1, 32, 144:

    spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato ad id apte ferculo gerens,

    Liv. 1, 10, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > apo

  • 9 bulga

    bulga, ae, f. [Gallic; now bougette], a leathern knapsack, bag: bulgas Galli sacculos scorteos appellant, Paul. ex Fest. p. 35 Müll.: bulga est folliculus omnis, quam et crumenam veteres appellarunt: et est sacculus ad bracchium pendens, Lucil. ap. Non. p. 78 (Sat. 2, 16, and 6, 1); Varr. ap. Non. 78, 2 (Sat. Men. 61, 3).—
    II.
    Humorously, the womb, Lucil. ap. Non. p. 78, 14 (Sat. 26, 36).

    Lewis & Short latin dictionary > bulga

  • 10 expendo

    ex-pendo, di, sum, 3, v. a., to weigh out, weigh.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    aliquem,

    Plaut. As. 2, 2, 34:

    ut jam expendantur, non numerentur pecuniae,

    Cic. Phil. 2, 38, 97:

    bacam, nucem,

    Cels. 5, 19, 12.—With abl. of that against which any thing is weighed:

    hunc hominem decet auro expendi,

    i. e. is worth his weight in gold, Plaut. Bacch. 4, 4, 1.— Poet.:

    ibat et expenso planta morata gradu,

    measured, Prop. 2, 4, 6 (16).—
    B.
    In partic., to weigh out money in payment, to pay out, pay; to lay out, expend (class.;

    syn.: pendo, impendo, pondero, solvo, luo): ante pedes praetoris in foro expensum est auri pondo centum,

    Cic. Fl. 28, 68:

    nummos nominibus certis,

    Hor. Ep. 2, 1, 105:

    usuras gravissimas,

    Dig. 19, 1, 47:

    viginti milia talenta in hos sumptus,

    Just. 12, 11.—With abl.:

    aurum auro expendetur, argentum argento exaequabitur,

    Plaut. Rud. 4, 4, 43. —
    2.
    In the part. perf. as a neutr. subst.: expensum, i, money paid, a payment:

    bene igitur ratio accepti atque expensi inter nos convenit,

    of debt and credit, Plaut. Most. 1, 3, 146; id. Truc. 1, 1, 54:

    in codicem expensum et receptum referre,

    Cic. Rosc. Com. 3:

    probari debere pecuniam datam consuetis modis, expensi latione, mensae rationibus, chirographi exhibitione, etc.,

    Gell. 14, 2, 7.—Esp. freq.: ferre alicui expensum or pecuniam expensam, to set down, enter, charge, reckon, account a sum as paid (opp. accipio):

    quod minus Dolabella Verri acceptum retulit quam Verres illi expensum tulerit... quid proderat tibi te expensum illis non tulisse?

    Cic. Verr. 2, 1, 39, §§

    100 and 102: haec pecunia necesse est aut data aut expensa lata aut stipulata sit,

    id. Rosc. Com. 5, 14: pecunias ferre (opp. acceptas referre), Auct. B. Alex. 56, 3: homines prope quadringentos produxisse dicitur, quibus sine fenore pecunias expensas tulisset, had set down, i. e. lent, Liv. 5, 20, 6.—Rarely transf., of other things: legio, quam expensam tulit C. Caesari Pompeius, i. e. transferred, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4; for which also: expenso ferre vestem supellectilis nomine, Dig. 33, 10, 19.
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to I. A.) To weigh mentally, to ponder, estimate, consider, judge, decide (class.):

    equidem cum colligo argumenta causarum, non tam ea numerare soleo quam expendere,

    Cic. de Or. 2, 76 fin.; cf.:

    in dissensione civili... expendendos cives non numerandos puto,

    id. Rep. 6, 1:

    omnia expendet ac seliget,

    id. Or. 15, 47:

    vos in privatis minimarum rerum judiciis testem diligenter expenditis,

    id. Fl. 5, 12:

    singula animo suo,

    Ov. Am. 3, 5, 34:

    haec arte aliqua,

    Cic. Brut. 50, 186; cf.:

    verba arte,

    Tac. A. 13, 3:

    omnes casus,

    Verg. A. 12, 21:

    belli consilia,

    Tac. H. 1, 87:

    causam meritis,

    to decide, Ov. M. 13, 150 et saep.:

    quae contemplantes expendere oportebit, quid quisque habeat sui,

    Cic. Off. 1, 31, 113:

    Hannibalem,

    Juv. 10, 147:

    quid conveniat nobis,

    id. 10, 347.—
    B.
    (Acc. to I. B. 1.) To pay a penalty, suffer a punishment ( poet. and in post-Aug. prose): poenas Jovi expendisse (shortly after, in prose, poenas pendens), Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; cf.:

    infanda per orbem Supplicia et scelerum poenas expendimus omnes,

    Verg. A. 11, 258:

    dignas poenas pro talibus ausis,

    Sil. 13, 698:

    poenas capite,

    Tac. A. 12, 19:

    dura supplicia,

    Sil. 6, 588.—Hence, to pay for, expiate:

    scelus,

    Verg. A. 2, 229:

    dignum pretium Poeno,

    Sil. 7, 713.—
    C.
    (Cf. I. B. 2.) Ipsam facilitati suae expensum ferre debere, i. e. have to ascribe to, Dig. 36, 4, 3:

    creditores suae negligentiae expensum ferre debeant,

    ib. 42, 8, 24.—
    * expense, adv., largely, very much (late Lat.), Theod. Prisc. de Diaeta, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > expendo

  • 11 factio

    factĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    A making, doing, preparing (very rare):

    tabulae, quas is instituisset, cui testamenti factio nulla est,

    the right of making a will, Cic. Top. 11, 50; cf.:

    factionem testamenti habere,

    id. Fam. 7, 21:

    quae haec factio est?

    conduct, dealing, proceeding, Plaut. Rud. 5, 3, 15; id. Bacch. 4, 8, 2.—
    II.
    (Acc. to facio, II. B.; lit., a taking part or siding with any one; hence concr.) A company of persons associated or acting together, a class, order, sect, faction, party (syn.: pars, partes, causa, rebellio, perduellio, seditio).
    A.
    In gen. (rare): cum vostris nostra non est aequa factio;

    Affinitatem vobis aliam quaerite,

    i. e. family, rank, Plaut. Trin. 2, 4, 51; cf.:

    neque nos factione tanta, quanta tu, sumus,

    id. Cist. 2, 1, 17; id. Trin. 2, 4, 66; 90; 96; id. Aul. 2, 1, 45: utrimque factiones tibi pares, Cato ap. Charis. p. 198 P.: alia (medicorum) factio coepit in Sicilia, i. e. class or school, Plin. 29, 1, 4, § 5:

    est et alia magices factio, a Mose pendens,

    id. 30, 1, 2, § 11:

    lascivientium,

    Vulg. Amos, 6, 7.—
    B.
    In partic., a company of political adherents or partisans, a party, side, faction (class.;

    among the republican Romans usually with the odious accessory notion of oligarchical): in Gallia non solum in omnibus civitatibus atque in omnibus pagis partibusque, sed paene etiam in singulis domibus factiones sunt, earumque factionum principes sunt, qui, etc.,

    divisions, factions, Caes. B. G. 6, 11, 2 sq.:

    paucorum factione oppressus,

    id. B. C. 1, 22, 5; cf.:

    in qua (Scaevolae oratione) invidia incitatur in judicum et in accusatorum factionem,

    Cic. Brut. 44, 164:

    haec inter bonos amicitia, inter malos factio est,

    Sall. J. 31, 15:

    conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4:

    per vim et factionem,

    Cic. Att. 7, 9, 4:

    triginta illorum consensus et factio,

    i. e. oligarchy, Cic. Rep. 1, 28; cf.:

    cum certi propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio: sed vocantur illi optimates,

    id. ib. 3, 14; 1, 44; cf.

    also: ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio,

    id. ib. 1, 45:

    in factionis potestate,

    id. ib. 3, 32:

    principem factionis ad Philippum trahentium res,

    Liv. 32, 19, 2; Tac. H. 1, 13; Suet. Claud. 13.—
    2.
    Scenic t. t., a division, company, or party of charioteers at the Roman races (of which there were four, named after their colors:

    albata, prasina, russata, veneta),

    Suet. Calig. 55; id. Vit. 7; 14; id. Dom. 7; Inscr. Orell. 2593; cf. Fest. p. 86 Müll.; and Anthon's Dict. of Antiq. p. 256.—Also of pantomimes, Suet. Ner. 16; and:

    domini factionum = factionarii,

    id. ib. 5; 22; Lampr. Com. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > factio

  • 12 plecto

    1.
    plĕcto, xi and xŭi, xum, 3, v. a. [root plek-; Gr. plekô, plokê; Lat. plicin sim-plic-is, im-plic-o, etc.; cf. 3. plaga].
    I.
    To plait, braid, interweave (rare; mostly in the part. perf. and poet.; not in Cic. or Cæs.; syn.: plico, flecto, necto].
    A.
    Lit.:

    crines plexueris,

    Vulg. Judic. 16, 13:

    coronam de spinis,

    id. Matt. 27, 29:

    plexa colligata significat ex Graeco, cui nos etiam praepositionem adicimus, cum dicimus perplexa,

    Fest. p. 230 Müll.:

    plexae coronae,

    Lucr. 5, 1399:

    flores plexi,

    Cat. 64, 284:

    colligationes,

    Vitr. 10, 1.—
    B.
    Trop.: ple-xus, a, um, P. a., involved, intricate, entangled, ambiguous (ante-class.): plexa, non falsa autumare dictio Delphis solet, Pac. ap. Non. 237, 4.—
    M.
    To twist, bend, turn:

    monstrabat vitulus quo se pacto plecteret,

    Phaedr. 5, 9, 3 dub. (al. flecteret).
    2.
    plēcto, ĕre, v. a. [plêttô], to beat, punish; in class. lang. usually in pass., to be punished, suffer punishment, be beaten.
    I.
    Act. (post-class;

    syn. punio): capite aliquem plectere,

    Cod. Just. 9, 20, 7: quae sibi ignoscunt et plectunt deum, Aus. Idyll. 6 praef.—
    II.
    Pass.
    A.
    Lit.:

    Venusinae Plectantur silvae,

    Hor. C. 1, 28, 26:

    ego plectar pendens,

    Ter. Phorm. 1, 4, 43:

    tergo plecti,

    Hor. S. 2, 7, 105; id. Ep. 1, 2, 14. ut in suo vitio quisque plectatur, Cic. Leg. 3, 20, 46:

    ut in judiciis culpa plectatur,

    id. Clu. 2, 5:

    jure igitur plectimur,

    id. Off. 2, 8, 28:

    multis in rebus neglegentiā plectimur,

    because of negligence, id. Lael. 26, 85:

    inscia quod crimen viderunt lumina, plector,

    Ov. Tr. 3, 5, 49.—With gen.:

    insimulationis falsae plecti,

    App. Mag. p. 274, 14. —With abl.:

    morte plectendum est (sc. peccatum),

    Vulg. Deut. 21, 22.—
    B.
    Transf., in gen., to blame:

    cavit, ne quā in re jure plecteretur,

    Nep. Att. 116.

    Lewis & Short latin dictionary > plecto

  • 13 pronus

    prōnus, a, um (archaic form of fem. pronis, Varr. ap. Non. 494 fin.), adj. [like Gr. pranês = prênês, from root pra-, pro; cf. prae).
    I.
    Lit., turned forward, bent or inclined, leaning or hanging forward, stooping, bending down (class.; opp. supinus; cf. cernuus).
    1.
    Of living beings:

    puerum imponere equo pronum in ventrem,

    Varr. R. R. 2, 7, 13:

    pronus pendens in verbera,

    leaning forward to strike, Verg. A. 10, 586:

    ipsum Pronum sterne solo,

    id. ib. 11, 485:

    pronus magister Volvitur in caput,

    id. ib. 1, 115:

    pecora, quae natura prona finxit,

    Sall. C. 1, 1; Ov. M. 8, 379.— Poet., of those running swiftly, Ov. M. 10, 652:

    leporem pronum catulo sectare sagaci,

    flying swiftly, id. R. Am. 201.—
    2.
    Of things, bending forward or downward, going or inclined downward:

    ilex paulum modo prona, dein flexa,

    Sall. J. 93, 4:

    prona ac fastigiata tigna,

    Caes. B. G. 4, 17:

    pronae atque vergentes ampullae,

    Plin. Ep. 4, 30, 6:

    demissus inde pronusque pulvinus,

    id. ib. 5, 6, 16:

    (urbs) prona in paludes,

    sinking down, Liv. 4, 59:

    crateres,

    overturned, Stat. Th. 5, 255:

    motus corporis,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    cubitus,

    Plin. 28, 4, 14, § 54:

    prona via,

    steep, Ov. M. 2, 67:

    amnis,

    Verg. G. 1, 203:

    rivi,

    Hor. C. 1, 29, 11:

    currus,

    Ov. M. 5, 424. — Absol.:

    nihil habent proni et supera semper petunt,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42:

    per pronum ire,

    downwards, Sen. Ep. 123, 14:

    per prona voluti,

    Sil. 15, 235.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, of time, etc., setting, sinking, declining ( poet.):

    pronus Orion,

    Hor. C. 3, 27, 18:

    sidera,

    Prop. 1, 16, 23:

    Titan,

    Ov. M. 11, 257:

    dies,

    Stat. Th. 2, 41:

    menses (=celeriter praetereuntes),

    Hor. C. 4, 6, 39:

    anni,

    id. A. P. 60.—
    2.
    Of localities, turned, looking, or lying towards (postAug.).
    (α).
    With dat.:

    loca Aquiloni prona,

    Col. 3, 2, 6:

    aedificii solum pronius orienti,

    situated more to the east, id. 1, 5, 8.—
    (β).
    With ad:

    campo patente et ad solem prono,

    Col. 2, 9, 3.—
    II.
    Trop., inclined, disposed, prone to any thing (class.); usu. constr. with ad, in aliquid, or dat.; poet. also with gen.
    A.
    In gen.
    (α).
    With ad:

    rei publicae genus inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    Cic. Rep. 2, 26, 47:

    anxitudo prona ad luctum,

    id. ib. 2, 41, 68 (from Non. 72, 31):

    boves ad domandum proni,

    Varr. R. R. 1, 2:

    pronus ad omne nefas,

    Luc. 6, 147:

    pronus ad cujusque necem,

    Suet. Vit. 14:

    ad poëticam,

    id. Ner. 50:

    ad simultates,

    Plin. Pan. 84.— Sup.: ad indulgentias pronissimus, Capit. Anton. 10, 8.—
    (β).
    With in and acc.:

    in obsequium plus aequo pronus,

    Hor. Ep. 1, 18, 10:

    in libidines,

    Suet. Caes. 50:

    saeculum in omnia mala,

    Flor. 4, 12.—Prov.:

    prona est timori semper in pejus fides,

    Sen. Herc. Fur. 316. —
    (γ).
    With dat.:

    pronus deterioribus,

    Tac. Agr. 41 fin.—Comp.:

    aures offensioni proniores,

    Tac. A. 4, 29 fin.
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    ruendi In ferrum mens prona viris,

    Luc. 1, 461.— Comp.:

    unus audendi pronior,

    Claud. Ruf. 2, 400.—
    B.
    In partic.
    1.
    Inclined to favor, favorable to any thing (post-Aug.).
    (α).
    With dat.:

    si modo prona bonis invicti Caesaris assint Numina,

    Stat. S. 4, 8, 61.— Comp.:

    cohors Cn. Dolabellae pronior,

    Suet. Galb. 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    prona in eum aula Neronis,

    Tac. H. 1, 13.— Comp.:

    ut quis misericordiā in Germanicum pronior,

    Tac. A. 2, 73:

    in verum nepotem,

    Suet. Cat. 19.—
    (γ).
    Absol.:

    prona sententia,

    Val. Fl. 8, 340:

    pronis auribus accipere aliquid,

    Tac. H. 1, 1; Luc. 5, 501.— Comp.:

    quos pronior fortuna comitatur,

    Vell. 2, 69, 6.—
    2.
    Easy, without difficulty (mostly post - Aug.):

    omnia virtuti suae prona esse,

    Sall. J. 114, 2:

    omnia prona victoribus,

    Tac. Agr. 33:

    pronum ad honores iter,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    via ad regnum,

    Just. 1, 5, 9: pronum est, it is easy:

    agere memoratu digna pronum erat,

    Tac. Agr. 1:

    invitos praebere deos,

    Luc. 6, 606:

    facile et pronum est agere,

    Juv. 9, 43.— Comp.:

    id pronius ad fidem est,

    is easier to believe, Liv. 21, 28.—Hence, adv.: prōnē, downwards, pronely (post-class.).
    A.
    Lit., Paul. Petr. Vit. S. Mart. 4, 546.—
    B.
    Trop., readily, willingly; comp. pronius, Amm. 30, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pronus

  • 14 secludo

    sē-clūdo, si, sum, 3, v.a. [claudo], to shut off, shut in a separate place, to shut up, seclude (rare but class.; syn.: secerno, sejungo).
    I.
    Lit.: incientes (oves) secludere, to shut up, confine, Varr, R. R. 2, 2, 8; Stat. Achill. 1, 359:

    illuc eum rapiam, ubi non seclusa aliqua aquula teneatur, sed unde universum flumen erumpat,

    confined streamlets, Cic. de Or. 2, 39, 162:

    carmina antro seclusa relinquit,

    Verg. A. 3, 446.— Poet. mid.: ille sub extremā pendens secluditur alā, shuts himself off, i. e. protects himself, Prop. 1, 20, 29.—
    B.
    In gen., to separate, sunder, shut off:

    cur luna queat terram secludere solis Lumine,

    Lucr. 5, 753:

    dextrum cornu, quod erat a sinistro seclusum,

    Caes. B. C. 3, 69:

    cohors seclusa ab reliquis,

    id. ib. 1, 55 fin.:

    ab suis interceptum et seclusum,

    Liv. 29, 9:

    Caesar munitione flumen a monte seclusit,

    Caes. B. C. 3, 97:

    mare Tyrrhenum a Lucrino molibus seclusum,

    Plin. 36, 15, 24, § 125:

    stabula ad eam rem seclusa,

    set apart, Varr. R. R. 2, 2, 15.—
    II.
    Trop.
    * A.
    To shut off, seclude:

    a libero spiritu atque a communi luce seclusum,

    Cic. Verr. 2, 5, 9, § 23.—
    B.
    To separate, remove: corpore vitam, * Plaut. Rud. 1, 4, 1: secludite curas, shut out, exclude, i. q. excludite, Verg. A. 1, 562 Serv.—Hence, sēclūsus, a, um, P. a., sundered, separated, remote, secluded:

    his devium quoddam iter esse seclusum a concilio deorum,

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    seclusum nemus,

    Verg. A. 6, 704.— Absol.:

    in secluso,

    in a remote, secluded place, Varr. R. R. 3, 5, 6.— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > secludo

  • 15 spelunca

    spēlunca, ae, f., = spêlunx, gen. ngos.
    I.
    A cave, cavern, den (class.;

    syn. specus): Philocteta jam decimum annum in speluncā jacet,

    Cic. Fin. 2, 29, 94; id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Fat. 3, 6; id. Fl. 17, 39; Verg. G. 2, 469; 3, 145; 4, 364; id. A. 1, 60:

    viridis,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 27:

    pumice pendens,

    Ov. Am. 3, 1, 3; Val. Fl. 4, 177 al.—
    II.
    Spelunca, name of a country-seat of Tiberius, near Terracina, Tac. A. 4, 59; Suet. Tib. 39; Plin. 3, 5, 9, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > spelunca

  • 16 subterpendens

    subter-pendens, entis, Part. [pendeo], hanging down:

    mala,

    Pall. Mart. 10, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > subterpendens

  • 17 superpendens

    sŭper-pendens, entis, Part. [pendeo], overhanging:

    saxa,

    Liv. 37, 27, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > superpendens

  • 18 verber

    verber, ĕris (nom., dat., and acc. sing. do not occur, and the sing. in gen. very rarely; Neue, Formenl. 1, p. 476), n., a lash, whip, scourge, rod (syn.: scutica, flagrum),
    I.
    Lit. (rare; perh. not in Cic., but cf. in II. B.).
    (α).
    Plur.: Tr. Quid me fiet nunc jam? Th. Verberibus caedere, lutum, pendens, Plaut. Most. 5, 2, 45:

    verberibus caedere,

    id. Pers. 2, 3, 17; Ter. And. 1, 2, 28:

    adulescentem nudari jubet verberaque adferri,

    Liv. 8, 28, 4:

    verbera saetosa movebat arator,

    Prop. 4 (5), 1, 25; Verg. A. 5, 147; Quint. Decl. 19, 3.—
    (β).
    Sing.:

    illi instant verbere torto,

    Verg. G. 3, 106:

    Phoebus equos stimuloque domans et verbere Saevit,

    Ov. M. 2, 399:

    conscendit equos Gradivus et ictu Verberis increpuit,

    id. ib. 14, 821:

    pecora verbere domantur,

    Sen. Const. 12, 3;

    of a top: volitans sub verbere turbo,

    Verg. A. 7, 378.—
    II.
    Transf.
    A.
    Concr., a thong of a sling and other similar missile weapons ( poet.;

    syn. lorum),

    Verg. G. 1, 309; Sil. 1, 314; Luc. 3, 469.—
    B.
    Abstr., a lashing, scourging, flogging, etc. (class.; syn. plaga).
    1.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    dignus es verberibus multis,

    Plaut. Mil. 2, 3, 71:

    tibi erunt parata verba, huic homini verbera,

    Ter. Heaut. 2, 3, 115:

    mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures,

    Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59:

    aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciare,

    id. Imp. Pomp. 5, 11; id. Phil. 11, 2, 5; id. Rep. 1, 38, 59; 2, 37, 62; id. Fin. 5, 20, 55; id. Tusc. 3, 27, 64; XII. Tab. ap. Cic. Leg. 3, 3, 6; Quint. 1, 3, 15; 4, 2, 113; 11, 1, 40; 11, 3, 90; 11, 3, 117; Hor. S. 1, 3, 121:

    cum positā stares ad verbera veste,

    Ov. Am. 1, 6, 19:

    saeva,

    id. ib. 1, 13, 18:

    tergum foedum vestigiis verberum,

    Liv. 2, 23, 7:

    post verbere,

    Stat. Th. 2, 143; 2, 172.—
    (β).
    Sing.:

    percutimur caput conversae verbere virgae,

    Ov. M. 14, 300; Sen. Herc. Fur. 801.—
    b.
    Of inanim. things, a stripe, stroke, blow (mostly [p. 1972] poet.).
    (α).
    Plur.:

    turgentis caudae,

    Hor. S. 2, 7, 49:

    ventorum,

    Lucr. 5, 957; 6, 115:

    radiorum (solis),

    id. 5, 485; 5, 1104:

    aquarum,

    Claud. Laud. Stil. 1, 288.—Of the strokes of oars:

    puppis Verberibus senis agitur,

    Luc. 3, 536; Sil. 11, 493; cf. Ov. H. 18, 23.—
    (β).
    Sing.:

    remorum in verbere perstant,

    Ov. M. 3, 662:

    trementes Verbere ripae,

    Hor. C. 3, 27, 24:

    adverso siderum,

    Plin. 2, 8, 6, § 33.—
    2.
    Trop., plur., lashes, strokes:

    contumeliarum verbera subire,

    Cic. Rep. 1, 5, 9:

    verbera linguae,

    i. e. chidings, Hor. C. 3, 12, 3 (cf.:

    verberari verbis, convicio, etc., under verbero): fortunae verbera,

    the strokes of fate, Gell. 13, 27, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > verber

  • 19 vinum

    vīnum, i, n. (in vulg. lang. also vīnus, i, m., Petr. 41, 12; cf. Schol. Bern. ad Verg. G. 2, 98) [cf. Gr. oinos], wine.
    I.
    Lit., Plin. 14, 6, 8, § 59; Cato, R. R. 156, 6; Cic. Sen. 18, 65; id. Off. 3, 23, 91; id. Brut. 83, 287; Hor. C. 1, 4, 18; 2, 3, 13; Verg. A. 2, 265:

    vini minister,

    butler, Sen. Ep. 47, 7.— Plur.: vina, wine, in gen., Plin. 14, 2, 4, § 35; Lucr. 2, 391; Verg. E. 5, 71; Hor. C. 1, 11, 6; Ov. M. 8, 274; also, esp., sorts of wine, wines, Cato, [p. 1994] R. R. 147 sq.; Cic. Tusc. 5, 5, 13; Plin. 13, 4, 6, § 27; Hor. S. 2, 8, 38:

    vina tot consulum regionumque,

    Sen. Ep. 114, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    Grapes:

    vinum pendens,

    Cato, R. R. 147:

    vinum priusque coctum est pendet putidum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 125:

    vinum legere,

    Varr. L. L. 5, § 94 Müll.—
    B.
    The vine:

    locus vino optimus,

    Cato, R. R. 6, 4:

    serere,

    id. ib.; cf. Varr. R. R. 1, 25; Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    C.
    Wine made of fruits, fruit-wine, Plin. 13, 4, 9, § 40; 14, 16, 19, § 103; 23, 1, 26, § 52; Pall. Febr. 25, 11; id. Mart. 10, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > vinum

  • 20 vinus

    vīnum, i, n. (in vulg. lang. also vīnus, i, m., Petr. 41, 12; cf. Schol. Bern. ad Verg. G. 2, 98) [cf. Gr. oinos], wine.
    I.
    Lit., Plin. 14, 6, 8, § 59; Cato, R. R. 156, 6; Cic. Sen. 18, 65; id. Off. 3, 23, 91; id. Brut. 83, 287; Hor. C. 1, 4, 18; 2, 3, 13; Verg. A. 2, 265:

    vini minister,

    butler, Sen. Ep. 47, 7.— Plur.: vina, wine, in gen., Plin. 14, 2, 4, § 35; Lucr. 2, 391; Verg. E. 5, 71; Hor. C. 1, 11, 6; Ov. M. 8, 274; also, esp., sorts of wine, wines, Cato, [p. 1994] R. R. 147 sq.; Cic. Tusc. 5, 5, 13; Plin. 13, 4, 6, § 27; Hor. S. 2, 8, 38:

    vina tot consulum regionumque,

    Sen. Ep. 114, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    Grapes:

    vinum pendens,

    Cato, R. R. 147:

    vinum priusque coctum est pendet putidum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 125:

    vinum legere,

    Varr. L. L. 5, § 94 Müll.—
    B.
    The vine:

    locus vino optimus,

    Cato, R. R. 6, 4:

    serere,

    id. ib.; cf. Varr. R. R. 1, 25; Plin. 14, 4, 5, § 46.—
    C.
    Wine made of fruits, fruit-wine, Plin. 13, 4, 9, § 40; 14, 16, 19, § 103; 23, 1, 26, § 52; Pall. Febr. 25, 11; id. Mart. 10, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > vinus

См. также в других словарях:

  • pendens — Pending. Short Dictionary of (mostly American) Legal Terms and Abbreviations …   Law dictionary

  • PENDENS — in Ceremoniali Episc. idem quod Baldachinum, vide suprâ. Plural. Pendentes. apud Arculfum de Locis sacris: Ornata virgis ferreis, pendentes, brachialia, dextroceria, murenae, monilia, annuli etc. κρεμαςτῆρες Graecis Scriptor. Gallis Pendans d… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pendens — (висячий | pendens) Латинское прилагательное, используемое для характеристики элемента, который остается «в неопределенном положении»; таков, в частности, не соединенный с конструкцией именительный висячий (nominativus pendens) …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • pendens — /pendenz/ Pending; as lis pendens, a pending suit …   Black's law dictionary

  • pendens — Same as pending. See lis pendens …   Ballentine's law dictionary

  • pendens oratio —    (loc.s.f.) Il periodo composto di vari pensieri può essere pen­sato come un circolo chiuso su due tempi, dei quali uno crea tensione e l atlro, che segue, la risolve. L elemento che crea tensione è detto protasi; quello che la mitiga e risolve …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Lis pendens — is Latin for suit pending. [1] This may refer to any pending lawsuit or to a specific situation with a public notice of litigation that has been recorded in the same location where the title of real property has been recorded. This notice secures …   Wikipedia

  • lis pendens — lis pen·dens / lis pen ˌdenz/ n [Latin] 1: a pending suit 2: a written notice of a pending suit involving property usu. filed in the appropriate office (as a registry of deeds) – called also notice of pendency; 3 a: the jurisdiction and control… …   Law dictionary

  • Lis alibi pendens — The principle of lis alibi pendens (literally, dispute elsewhere pending ) applies both in municipal, public international law, and private international law to address the problem of potentially contradictory judgments. If two courts were to… …   Wikipedia

  • Croton pendens — Croton pendens …   Wikipédia en Français

  • lis pendens — A pending lawsuit. Typically a notice of lis pendens is filed of record with the court in which the suit is pending, if the subject matter of the lawsuit involves a dispute as to title to certain real estate. Although the notice of the lis… …   Glossary of Bankruptcy

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»