Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

panis+n+m

  • 61 intero

    in-tero, trīvī, trītum, ere, hineinreiben, hineinbrocken, eo (dahinein), Cato: alqd potioni, Plin.: panes in alveolo, Vulg.: alqd ex aceto, Plin.: glans intrita cum salsa axungia, Plin.: sprichw., tute hoc intristi (= intrivisti); tibi omnest exedendum, Ter. Phorm. 318: tibi quod intristi (= intrivisti) exedendum est, Auson. Bissula (XXV) 2. praef. 5. p. 125, 16 Schenkl. – Partiz. intrītus, a, um, eingebrockt, panis in aquam, Varro: hordeum in aqua, gewässert, Varro. – subst., a) intrīta, ae, f., α) die Märte, Kaltschale, intrita panis e vino, Weinkaltschale, Cels. u. Plin. – β) der Teig, die Masse aus Kalk, Ton usw., Plin.: laterum, der Ziegelsteine, Plin. – b) intrītum, ī, n., die Märte, intritum lacte confectum, Apul. met. 11, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intero

  • 62 mollis

    mollis, e (aus * molduis, zu altindisch mdū-ḥ), beweglich, biegsam, geschmeidig, weich, I) eig. u. übtr.: A) an sich biegsam, gelenk, geschmeidig, elastisch, weich, 1) eig.: a) v. Gliedern des Körpers: commissurae et artus (digitorum), Cic.: internodia, Ov.: colla, crura, Verg.: glomeratio crurum, Plin. – bes. v. den geschmeidigen Gliedern Tanzender, cernere saltantes et mollia membra moventes, Lucr.: si vox est, canta, si mollia brachia, salta, Ov. – u. Gehender, tener et mollis incessus, Sen.: in incessu mollior, Ov.: poet., molles fugae, v. Laufe im Zirkus, Claud. – b) v. Bäumen: iuncus, Verg.: virgulta, Petron. poët. – c) v. Haar, geschmeidig, weich, wallend, capilli, Hor. u. Ov. – d) v. Gerätschaften, pilenta, elastische, sanft schwebende, nicht stoßende, Verg.: oscilla, bewegliche, Verg.: riget lorica molli catenā, gelenken, elastischen, Val. Flacc. – im üblen Sinne: arcus, schlaffer B., Ov. – e) v. Wasser usw., sich leicht bewegend, ruhig fließend, sanft dahinwallend, mollis aquae natura, Lucr.: undae, Lucr.: flumen, Catull.: Euphrates ibat iam mollior undis, ruhiger, nicht mehr wild tobend, Verg. – f) v. der Luft, sich leicht bewegend = säuselnd, sanft wehend, aurae, Ov.: zephyri, Ov.
    2) übtr.: a) v. Werken der Kunst, α) in der Bildhauerkunst, in wellenförmiger Linie sich bewegend,
    ————
    nicht steif, weich-, zart gehalten (Ggstz. durus, rigidus), Calamidis signa dura, sed tamen molliora quam Canachi, Cic.: duriora Callon atque Hegesias, iam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit, Quint. – β) in der Beredsamkeit u. Poesie, weich, fließend, oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas, Cic.: molle et Xenophonteum genus sermonis, Cic. – molles levesque versus (Ggstz. duriusculi), Plin. ep.: mollissimum rhythmorum genus, Quint.: molle atque facetum adnuerunt Vergilio gaudentes rure Camenae, Hor. – b) v. Örtlichkeiten, die sich ohne merkliches Steigen od. Fallen erheben od. senken, sanft-, allmählich sich erhebend, -aufsteigend od. - fallend, fastigium, Caes.: clivus, Verg., Quint. u.a.: litus m. et apertum, Caes.: trames, Ov.: curvamen, sanft, allmählich sich bildende, Plin. ep. Vgl. Fabri Liv. 21, 37, 3. Heß Tac. Germ. 1.
    B) äußeren Eindrücken nachgebend, geschmeidig, elastisch, weich, zart (Ggstz. durus), 1) eig.: a) v. Ggstdn. u. Gliedern des Körpers: tactus vero tumor inaequalis est et mollis et lubricus, Cels.: cum superior caro mollis sit, Cels.: maxilla est molle os, Cels. – torpuerunt molles ante genae, Ov.: mollis cutis, Cels.: m. cervix, m. manus, m. latus, Ov.: si venter m. est, wenn der Leib weich anzufühlen ist, Cels.; dagegen im üblen Sinne, venter m., ein schlaf-
    ————
    fer, eingefallener Leib, Hor.: u. facies decora fulta molli pede, zart und schwach, Hor. – Sprichw., in molli carne vermes nascuntur, in mürbem Fleische entstehen leicht Würmer = Phlegmatische sind leicht Beleidigungen ausgesetzt, Petron. 57, 3. – subst., mollia, ium, n., Weichlinge, Mollusken, eine Art Fische, Plin. 11, 267. – b) v. Lagerstätten, feretrum, weich (durch untergelegte Sträucher), Verg.: torus, Ov.: cubile seu molle seu durum, Cels. – c) v. Boden usw.: α) weich (Ggstz. durus), viridi caespite mollis humus, Ov.: mollia prata (λειμῶνες μαλακοί, Hom.), die weichen, grasreichen, Verg.: litora, Ov.: m. saxa facere, Ov.: amoenum ac molle iter, etiamsi est spatii amplioris, minus fatigat quam durum aridumque compendium, Quint. – β) locker, sandig (Ggstz. densus), arena, Ov.: planities, Plin.: mollius solum, Curt. – d) v. Gras, Kräutern usw., molli gramine membra levat, Ov.: herbae tenerae semper atque molles, schlank u. zart, Plin. ep.: hyacinthus, Verg. – arista, die weiche, glatte, Verg. – e) von Stoffen: lana, Cels.: aurum, Verg.: mollissima cera, Cic. – subst., mollia, ium, n., das Weiche (Ggstz. dura), Calp. ecl. 5, 71. – f) v. Früchten, v. Speisen, gleichs. der Zunge nachgebend, weich, mürbe, mild, castaneae, Verg.: fraga, Ov. – subst., mollia panis, das Wollige, Weiche, die Krume (Ggstz. crusta panis), Plin. 13, 28. – g) v. flüssigen Stoffen: cibus, qui mollem alvum praestet,
    ————
    erweichend auf den Leib wirkt, Cels.: u. so subst., mollia, ium, n., weicher Stuhlgang (Ggstz. dura alvus), Cels. 2, 8. p. 45, 33 D. – caseus (Ggstz. aridus), Cels. – pituita (Ggstz. sicca et arida), Cels.
    2) übtr., v. äußeren Eindrücken auf die Sinne, nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, sanft, gelinde, mild, a) für das Gefühl: teneris labellis molles morsiunculae, Plaut.: tactus manuum mollior sit, Cels.: boves novelli tactu corporis mollissimo, Colum.: ut remedia, quae naturā sunt aspera, molli manu leniantur, Quint.: u. so sprichw., quodam modo molli brachio alqm obiurgare de alqa re, gleichs. durch sanften Anstoß mit dem Arme zurechtweisen, Cic. ad Att. 2, 1, 6. – habena, Cels.: ceratum, Cels. – dura molli cavantur aquā, Ov. – aestas, Verg.: caelum, Flor.: regio, Flor. – b) für den Geruch: odor mollissimus, Plin. – c) für den Geschmack: cibus interdum mollis interdum acer, Cels.: m. merum, Hor.: mollissima vina, Verg.
    II) bildl.: A) für äußere Eindrücke empfänglich, ihnen leicht zugänglich, leicht nachgebend, nachgiebig, zartfühlend, empfindsam (s. Seyffert Cic. Lael. 75. p. 4592), 1) im allg.: mollis animus ad accipiendam et ad deponendam offensionem, Cic.: infimā auriculā mollior, Cic. (u. so sprichw. in hoc titulo imā, quod aiunt, auriculā mollior, empfindlicher, Amm. 19, 12, 5): nec rigidā mollior aesculo, Hor.:
    ————
    purpureus molli in ore fiat pudor, zartfühlend, Ov.: mollissimae aures, zartes (durch Lobhudeleien leicht verletzliches) Gehör, Plin. pan.: aber molles auriculae, den Schmeicheleien leicht zugänglich, Hor. – mollis in obsequium, leicht geneigt usw., Ov.: mollior dea, Ov. – homo mollissimo animo, leicht zu rühren, Cic.: cor, pectus, vultus, Ov. – anni, das zarte Alter, Ov.: mollis (ohne Energie) consul, Liv.: molles, ubi ira resedit, animi, Liv. – quas (magnas res) qui impedire vult, quod desiderium non facile ferat, is et infirmus est mollisque naturā et ob eam ipsam causam in amicitia parum iustus, Cic.: fastidiosae mollesque mentes, empfindliche, leicht reizbare, Cic. – m. Infin., mater fortasse rogari mollior, für Bitten zugänglicher, weicher gestimmt, Claud. nupt. Hon. et Mar. 39.
    2) insbes.: a) nicht abgehärtet, empfindlich, verwöhnt, verweichlicht, verzärtelt, unmännlich, energielos, mollissimus enim hic (bos), ut durissimus primus, Varro: iam et locis mollioribus et accolarum ingeniis, Liv.: contempto cultorum molliore et locis simili genere, Liv.: mollia et fluida corpora Gallorum, Liv.: ut est mollis ad talia gens, Liv.: mollis et minime resistens ad calamitates perferendas mens eorum (Gallorum) est, Caes. – solutus et mollis in gestu, Cic.: philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus, tam omnia ad voluptatem corporis referens,
    ————
    Cic.: apparet (Maecenatem) mollem fuisse, non mitem, Sen.: in dolore molliores, Cic.: molles Sabaei, Verg.: molles viri, Hor., u. insbes., molles viri = pathici, Liv. 33, 28, 2: u. subst., molles et impudici, Vitr. 2, 8, 12: neque fornicarii neque molles neque masculorum concubitores, Ps. Augustin. app. serm. 288, 2. – molles columbae, unkriegerische, Hor.: u. so in his mollibus castris (sc. amoris), Ov. – disciplina, Cic.: educatio, Quint.: vita, Ov.: mollis teneraque vox, Quint. – b) nachgiebig = furchtsam, zaghaft, schwach, consul, Liv.: sententia, Cic. – pecus, Verg.: lepus, Hor.
    B) v. dem, was einen leichten-, sanften Eindruck macht, auf sanften Empfindungen beruht, sanft, behaglich, angenehm, 1) im allg.: mollem ac iucundam efficere senectutem, Cic.: hic primus inflexit orationem et eam mollem teneramque reddidit, sanft, gefällig, Cic.: molliores flexiones in cantu, Cic.: translationes quam mollissimae, möglichst wenig auffallende, Cic.: m. gestatio, Plin. ep.: umbra, Verg.: quies, Lucr.: otium, Ov.: inertia, Hor.: somnus, Tibull. – neutr. adv., mollia ridere, Ov.: molle subridere, Pers.
    2) insbes.: a) sanft, leidenschaftslos, gelassen, glimpflich, mild, schonend, placidus mollisque, von Pers. (Ggstz. vehemens acerque), Cic.: oratio Caesaris, quae sane mollis et liberalis fuit, Cic.: m. oratio philosophorum, Cic.: m. nomen, Cic.: cuncta ad im-
    ————
    peratorem in mollius relata, glimpflicher, in milderem Lichte, Tac.: mollia iussa, imperia, Verg. u. Hor.: mollia dicta, Verg.: subicit haud mollia dictu, Sil. – b) empfindsam, sanft einschmeichelnd, sanft, zärtlich, rührend, sermo, Sall.: querelae, Hor.: verbis mollibus lenire alqm, Hor.: vincuntur molli pectora dura prece, Ov.: m. carmen, Hor.: illud mollissimum carmen, gar rührende Stelle, Cic.: bes. von elegischer, erotischer Poesie (s. Burmann Prop. 1, 7, 19; 2, 1, 41), versus, Ov.: modi. Hor. – c) nicht rauh, nicht hart, sanft geebnet, mollior et magis trita via, Quint.: volo id quam mollissimā viā consequi, auf die schonendste Weise, Liv.: sola viri molles aditus et tempora noras, wußtest, wo u. wann er seine gute Stunde hatte, Verg.: mollia tempora fandi, bequeme, günstige, Verg.: u. so veniet mollior hora votis tuis, Ov. – Abl. Sing. auch molle, Petron. 57, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mollis

  • 63 Pan

    Pān, Genet. Pānis u. Pānos, Akk. nur Pāna, m. (Πάν = πάων, der Weidende), Pan, ein bes. in Arkadien heimischer Wald-, Weide- und Hirtengott, Schutzgott der zahmen u. wilden Herden, Beschützer der Jäger, als Hirtengott Erfinder der Syrinx od. Hirtenflöte, als Waldgott der Schreckensgott der Wanderer, Ov. fast. 2, 277: Genet. Panis, Hyg. fab. 224, Panos, Verg. Aen. 8, 344: Akk. Pana, Cic. de nat. deor. 3, 56. Verg. georg. 2, 494. – Plur. Panes, dem Pan nachgebildete Gottheiten, Ov. her. 4, 171 u.a.: Genet. Panum, Mela 3, 9, 6 (3. § 95): Akk. Panas, Colum. poët. 10, 427. Sidon. carm. 22, 37.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pan

  • 64 paniceus

    pāniceus, a, um (panis), aus Brot gemacht, milites, scherzh. mit Anspielung auf panis u. die samnitische Stadt Pana, Brothäuser, Brotheimer, Plaut. capt. 162. – mensae, große Brotkuchen, Serv. Verg. Aen. 3, 257.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paniceus

  • 65 cibarius

    cĭbārĭus, a, um, adj. [cibus], pertaining to or suitable for food (class.):

    res,

    Plaut. Capt. 4, 3, 1: leges, i. e. sumptuary laws, laws restraining luxury, Cato ap. Macr. S. 2, 13: uva, suitable only for eating, not for wine, Plin. 14, 3, 4, § 37; cf.:

    uva vilitatis cibariae,

    id. 14, 2, 4, § 35.—
    B.
    Subst.: cĭbārĭa, ōrum, n., food, nutriment, victuals, provisions, fare, ration, fodder (in the jurists a more restricted idea than alimenta, which comprises every thing necessary for sustaining life, Dig. 34, 1, 6; cf. ib. 34, 1, 12; 34, 1, 15;

    and in gen. the whole tit. 1: de alimentis vel cibariis legatis),

    Plaut. Truc. 5, 43; Cato, R. R. 56; Col. 12, 14; Suet. Tib. 46:

    congerere,

    Hor. S. 1, 1, 32;

    Dig. l. l. al.—Of soldiers,

    Varr. L. L. 5, § 90 Müll.; Caes. B. G. 1, 5; 3, 18; Nep. Eum. 8, 7; cf. Liv. 21, 49, 8; Cic. Tusc. 2, 16, 37; Quint. 5, 13, 17; Suet. Galb. 7 al.—Of the provincial magistrates, corn allowed to deputies:

    cibaria praefecti,

    Cic. Att. 6, 3, 6; id. Verr. 2, 3, 30, § 72; 2, 3, 93, §§ 216 and 217; id. Fam. 5, 20, 9.—Of cattle, Cato. R. R. 60; Varr. R. R. 2, 9, 6; 3, 16, 4; Cic. Rosc. Am. 20, 56; Col. 4, 8, 5 al. —In sing., Sen. Ben. 3, 21, 2.—
    II.
    Meton. (in accordance with the fare given to servants), ordinary, common:

    panis,

    black bread, Cic. Tusc. 5, 34, 97 (cf. Isid. Orig. 20, 2, 15: panis cibarius est, qui ad cibum servis datur, nec delicatus); so subst.: cĭbā-rĭum, ii, n., also called cibarium secundarium, the coarser meal which remains after the fine wheat flour, shorts, Plin. 18, 9, 20, § 87: vinum, Varr. ap. Non. p. 93, 14:

    oleum,

    Col. 12. 50, 18 sq.:

    sapor,

    id. 12, 11, 2 Schneid.—
    B.
    Trop.: cibarius Aristoxenus, i. e. an ordinary musician, Varr. ap. Non. p. 93, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > cibarius

  • 66 fermentarius

    fermentārĭus, a, um, adj. [fermentum], pertaining to fermentation:

    panis,

    i. e. leavened, Isid. Orig. 20, 2, 15 (al. fermentacius, for the more usual fermentatus panis, v. fermento).

    Lewis & Short latin dictionary > fermentarius

  • 67 fermento

    fermento, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to cause to rise or ferment; in pass., to rise, ferment.
    I.
    Lit.:

    panis hordeaceus ervi aut cicerculae farina fermentabatur,

    Plin. 18, 11, 26, § 103; cf.: fermentato pane ali, with fermented, leavened, or light bread, id. ib.:

    fermentatus panis,

    Cels. 2, 25 and 29:

    ficus sinitur fermentari,

    Col. 12, 17, 1; Vulg. Matt. 13, 33.—
    B.
    Transf., to cause to swell or rise up, to break up, loosen:

    terram,

    Varr. R. R. 1, 38, 1; Col. 2, 14, 1; 11, 3, 13.—
    * II.
    Trop., to sour, spoil, Paul. Nol. Carm. 10, 263.—Hence, fermentātus, a, um, P. a.
    A.
    Lit. (acc. to I. B.), loose, soft:

    si deprimatur scobis in regesto, quod est fermentatum plus dipondio semisse,

    Col. 4, 1, 3:

    (optimi canes) debent esse pedibus magnis... solo fermentato ac molli,

    Varr. R. R. 2, 9, 4.—
    * B.
    Trop. (acc. to II.), corrupted, spoiled:

    mores,

    Prud. Apoth. 354.

    Lewis & Short latin dictionary > fermento

  • 68 gradilis

    grădĭlis, e, adj. [id.], of or belonging to steps (post-class.):

    templum Genii,

    having steps, Amm. 23, 1: panis, from the steps, i. e. distributed to the poor from an elevated place, Cod. Th. 14, 17, 3 sq. (for which:

    quem panis alit gradibus dispensus ab altis,

    Prud. adv. Symm. 1, 584; 2, 948); Schol. Juv. 7, 174.

    Lewis & Short latin dictionary > gradilis

  • 69 infirma

    in-firmus, a, um (post-class. infir-mis, e, Amm. 20, 6), adj., not strong, weak, feeble.
    I.
    Lit.:

    viribus infirmis,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    valetudo,

    id. Brut. 48, 180:

    classis inops et infirma,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    valetudo infirmissima,

    id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:

    sum admodum infirmus,

    Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:

    pecus,

    i. e. sheep, Ov. Ib. 44:

    lumen solis,

    weak, feeble, Luc. 5, 545:

    infirmior est panis ex polline,

    less nourishing, Cels. 2, 18:

    infirmissimus cibarius panis,

    id. ib.:

    saporis vinum,

    Col. 3, 7:

    infirmissimae arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    nervi,

    weak, id. 23, 2, 28, § 59:

    civitas exigua et infirma,

    Caes. B. G. 7, 17.—With ad:

    infirmi ad resistendum,

    Caes. B. C. 3, 9, 3:

    infirmior ad haec omnia,

    Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:

    fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,

    Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:

    lineae,

    Plin. 9, 43, 67, § 145.—
    II.
    Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:

    tenuis atque infirmi haec animi videri,

    Caes. B. C. 1, 32:

    quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 190:

    sum paulo infirmior,

    Hor. S. 1, 9, 71:

    quorum concursu terrentur infirmiores,

    Caes. B. C. 1, 3, 5:

    homines infirmissimi,

    very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:

    omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    quod apud omnes leve et infirmum est,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    cautiones,

    id. Fam. 7, 18:

    infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,

    Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.
    A.
    Form infirmē.
    1.
    Weakly, faintly, not strongly, not very:

    infirme animatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:

    jejune et infirme,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—
    2.
    Weak-mindedly, superstitiously:

    tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,

    Suet. Aug. 9. —
    B.
    Form infirmĭter, weakly, feebly, without energy:

    infirmiter invalideque dicere,

    Arn. 7, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > infirma

  • 70 infirmus

    in-firmus, a, um (post-class. infir-mis, e, Amm. 20, 6), adj., not strong, weak, feeble.
    I.
    Lit.:

    viribus infirmis,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:

    valetudo,

    id. Brut. 48, 180:

    classis inops et infirma,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    valetudo infirmissima,

    id. de Or. 1, 45. —Hence, infirm, indisposed, sick:

    sum admodum infirmus,

    Cic. Ac. 1, 4, 14; Plin. Ep. 7, 26:

    pecus,

    i. e. sheep, Ov. Ib. 44:

    lumen solis,

    weak, feeble, Luc. 5, 545:

    infirmior est panis ex polline,

    less nourishing, Cels. 2, 18:

    infirmissimus cibarius panis,

    id. ib.:

    saporis vinum,

    Col. 3, 7:

    infirmissimae arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    nervi,

    weak, id. 23, 2, 28, § 59:

    civitas exigua et infirma,

    Caes. B. G. 7, 17.—With ad:

    infirmi ad resistendum,

    Caes. B. C. 3, 9, 3:

    infirmior ad haec omnia,

    Plin. 36, 20, 37, § 145.—With adversus:

    fama, infirmissimum adversus viros fortes telum,

    Curt. 4, 14.— In neutr. pl. subst.: infirma, ōrum, the weak parts:

    lineae,

    Plin. 9, 43, 67, § 145.—
    II.
    Trop., weak in mind or character, superstitious, pusillanimous, inconstant, light-minded:

    tenuis atque infirmi haec animi videri,

    Caes. B. C. 1, 32:

    quippe minuti Semper et infirmi est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 190:

    sum paulo infirmior,

    Hor. S. 1, 9, 71:

    quorum concursu terrentur infirmiores,

    Caes. B. C. 1, 3, 5:

    homines infirmissimi,

    very uncertain, not to be depended on, Col. 3, 10, 6.—Of things, of no weight or consequence, weak, trivial, inconclusive:

    omnino ad probandum utraque res infirma et nugatoria est,

    Cic. Caecin. 23, 64:

    quod apud omnes leve et infirmum est,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    cautiones,

    id. Fam. 7, 18:

    infirmiore vinculo (amicitiae) contrahi,

    Liv. 7, 30, 2. —Hence, advv.
    A.
    Form infirmē.
    1.
    Weakly, faintly, not strongly, not very:

    infirme animatus,

    Cic. Fam. 15, 1, 3. — Of speech, feebly, without vigor of expression:

    jejune et infirme,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—
    2.
    Weak-mindedly, superstitiously:

    tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,

    Suet. Aug. 9. —
    B.
    Form infirmĭter, weakly, feebly, without energy:

    infirmiter invalideque dicere,

    Arn. 7, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > infirmus

  • 71 intero

    in-tĕro, trīvi, trītum ( second pers. perf. intrīsti; see below), 3, v. a., to rub into, to rub, bruise, or crumble in ( poet. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    infundito in catinum: eo interito,

    Cato, R. R. 156, 6:

    aliquid potioni,

    Plin. 28, 19, 80, § 261.—
    II.
    Trop. Prov.: tute hoc intrīsti: tibi omne est exedendum, you have made this dish, and must eat it up, i. e. you have begun the affair, and must carry it through, Ter. Phorm. 2, 2, 4:

    tibi quod intrīsti exedendum est, sic vetus verbum jubet,

    Aus. Edyll. 6, p. 167.—Hence, intrītus, a, um, P. a.
    A.
    Adj.
    1.
    Bruised to pieces, pounded up:

    glans intrita,

    Plin. 24, 3, 3, § 7. —
    2.
    Crumbled into, broken into:

    panis triticeus intritus in aquam,

    Varr. R. R. 3, 9, 21:

    panis in lacte,

    id. ib. 2, 9, 10. —
    B.
    Subst.
    1.
    intrīta, ae, f., paste, mash of lime, clay, etc., Plin. 36, 23, 55, § 176; Col. 12, 55. —
    2.
    intrītum, i, n., paste (post-class.), App. M. 11, p. 265.

    Lewis & Short latin dictionary > intero

  • 72 intritum

    in-tĕro, trīvi, trītum ( second pers. perf. intrīsti; see below), 3, v. a., to rub into, to rub, bruise, or crumble in ( poet. and postAug.).
    I.
    Lit.:

    infundito in catinum: eo interito,

    Cato, R. R. 156, 6:

    aliquid potioni,

    Plin. 28, 19, 80, § 261.—
    II.
    Trop. Prov.: tute hoc intrīsti: tibi omne est exedendum, you have made this dish, and must eat it up, i. e. you have begun the affair, and must carry it through, Ter. Phorm. 2, 2, 4:

    tibi quod intrīsti exedendum est, sic vetus verbum jubet,

    Aus. Edyll. 6, p. 167.—Hence, intrītus, a, um, P. a.
    A.
    Adj.
    1.
    Bruised to pieces, pounded up:

    glans intrita,

    Plin. 24, 3, 3, § 7. —
    2.
    Crumbled into, broken into:

    panis triticeus intritus in aquam,

    Varr. R. R. 3, 9, 21:

    panis in lacte,

    id. ib. 2, 9, 10. —
    B.
    Subst.
    1.
    intrīta, ae, f., paste, mash of lime, clay, etc., Plin. 36, 23, 55, § 176; Col. 12, 55. —
    2.
    intrītum, i, n., paste (post-class.), App. M. 11, p. 265.

    Lewis & Short latin dictionary > intritum

  • 73 miseramen

    mĭsĕrāmen, ĭnis, n. [id.], pity, commiseration:

    parvi miseramina panis (al. mihi fragmina panis),

    Juvenc. 4, 285.

    Lewis & Short latin dictionary > miseramen

  • 74 pastillus

    pastillus, i, m. dim. [panis], a little loaf or roll: pastillus forma panis parvi utique deminutivum est a pane, Paul. ex Fest. p. 222 Müll.—
    II.
    Transf., medicine in the form of a round ball or cake, a lozenge, troche, trochisch, Plin. 22, 12, 14, § 29: emplastra pastillique, quos trochiskous Graeci vocant, Cels. 5, 17, 2; cf. id. 5, 20: sucum in sole coctum dividunt in pastillos, Plin. 13, 22, 43, § 126:

    digerere aliquid in pastillos,

    id. 12, 27, 60, § 131:

    in pastillos cogere,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    densare in,

    id. 25, 13, 95, § 152:

    diluere in,

    id. 25, 12, 91. § 143.—Also of aromatic lozenges, used to impart an agreeable smell to the breath:

    pastillos Rufillus olet,

    Hor. S. 1. 2, 27; 1, 4, 92; Mart. 1, 88, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > pastillus

  • 75 reverso

    rĕverso, āre, v. freq. a. [id.], to turn round (late Lat.):

    versa et reversa in tergum et in latera,

    Aug. Conf. 6 fin.:

    panis qui non reversatur,

    Vulg. Os. 7, 8:

    subcinericius panis est cinere coctus et reversatus,

    Isid. 20, 2, 15.—

    Mid.: reversatur ejus ex talis,

    Veg. 3, 11.— Pass. reversatus, turned back:

    palpebra ejus,

    Plin. Val. 1, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > reverso

  • 76 aquaticus

    aquāticus, a, um [ aqua ]
    1) водяной, живущий или растущий у воды (avis PM; lotos O)
    2) влажный, сырой (auster O; panis PM)
    3) сырой, болотистый (sc. loca PM)

    Латинско-русский словарь > aquaticus

  • 77 artopticeus

    (-ius), a, um [ artopta 2. \]

    Латинско-русский словарь > artopticeus

  • 78 autopyros

    Латинско-русский словарь > autopyros

  • 79 azymus

    a, um (греч.)
    неквашеный, пресный ( panis Scr)

    Латинско-русский словарь > azymus

  • 80 bucca

    ae f.
    1) щека (полная, надутая в отличие от gena)
    scribere (garrire, loqui) quidquid in buccam venit погов. C, M — писать (болтать, говорить) всё что ни взбредёт в голову
    buccas inflare H — сердиться, гневаться, дуться
    2) глоток или кусок (b. panis M, Pt)
    3) ( о трубаче) горлан J
    4) крикун, болтун J
    5) приживальщик, лизоблюд Pt

    Латинско-русский словарь > bucca

См. также в других словарях:

  • panis — ⇒PANIS, subst. masc. BOT. Plante herbacée annuelle ou vivace de la famille des Graminées, dont les graines sont disposées en panicule et qui est cultivée comme céréale ou plante fourragère. [La nature] a diversifié leurs espèces par rapport aux… …   Encyclopédie Universelle

  • Panis — Panis, Panisse C est dans l Aveyron que le nom Panis est le plus répandu. Il correspond à l occitan panic, panis, qui désigne le millet (le nom existe également en français). Il s agit soit du surnom d un producteur de millet, soit d un toponyme… …   Noms de famille

  • Panis [1] — Panis (lat.), Brod; Panis sanctificatus, so v.w. Geweihter Bissen, eine Art Gottesurtheil (s.d. D). Daher Paniren (v. lat.), einen Braten mit geriebenem Brode überstreuen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Panis [2] — Panis (Pawnees, Paducas), Indianer im nordwestlichen Theile der Vereinigten Staaten von Nordamerika, zum Hauptstamme der Sioux gehörig, zwischen dem Arkansas u. dem Northfork des Platt River, in der Nähe der Osagen; theilen sich in die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Panis — (lat.), Brot …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Panis — (lat.), Brot. Panisbrief, d.i. Brotbrief, früher die schriftliche Anweisung des Kaisers an ein Kloster, bestimmte Laien zu versorgen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Panis — Panis, lat., Brod: Panem et Circenses, Brod und öffentliche Spiele, verlangte das ausgeartete röm. Stadtvolk in den letzten Zeiten der Republik und unter den Kaisern immer; Panisbrief, die schriftliche Empfehlung des Kaisers für einen Laien, daß… …   Herders Conversations-Lexikon

  • PANIS — I. PANIS διαιωνίξων dicebatur quem unusquisque totô aevô percipiebat, et posteris suis transmittebat. Talis ille, quem Aurelianus erogavit apud Vopisc. loc. cit. Item quem popularibus suis, Antiochensibus civibus, distribui instituisse, atque eam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Panis — The Panis are a class of demons in the Rigveda, from Unicode|paṇi , a term for bargainer, miser, especially applied to one who is sparing of sacrificial oblations. The Panis appear in RV 10.108 as watchers over stolen cows. They are located… …   Wikipedia

  • Panis — Personen namens Panis sind Jürgen Panis, (*1975), österreichischer Fußballspieler Olivier Panis, (*1966), französischer Rennfahrer siehe auch Pani Panis angelicus Die …   Deutsch Wikipedia

  • Panis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Patronyme Étienne Jean Panis (1757 1832), révolutionnaire français Jacqueline Panis (1948 ) femme politique française, sénatrice de la Meurthe et Moselle… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»