Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ovum

  • 1 ovum

    ōvum, i, n. [ôon, i. e. ÔWON].
    I.
    Lit., an egg:

    ovum parere,

    to lay, Cic. Ac. 2, 18, 57; Varr. R. R. 3, 9, 8:

    edere,

    Col. 8, 3, 4:

    ponere,

    Ov. M. 8, 258:

    efferre,

    Verg. G. 1, 379:

    eniti,

    Col. 8, 11, 8 sq.:

    facere,

    Varr. R. R. 3, 9, 17:

    pullos ex ovis excuderunt,

    to hatch, Cic. N. D. 2, 52, 130 B. and K. (al. excluserunt):

    incubare ova,

    to sit on, brood on, hatch, Varr. R. R. 3, 9, 8; 12;

    for which: incubare ovis,

    Col. 8, 11, 14:

    suppovere ova,

    id. 8, 6, 1:

    an pulli rostellis ova percuderint... nam saepe propter crassitudinem putaminum erumpere non queunt,

    Col. 8, 5, 14:

    quatenus in pullos animalis vertier ova cernimus alituum,

    Lucr. 2, 927.—Also of the spawn of fish, etc.:

    etsi pisces, ova cum genuerunt relinquunt,

    Cic. N. D. 2, 51, 129:

    testudines autem et crocodilos dicunt... obruere ova,

    id. ib. 2, 52, 129:

    saepius et tectis penetralibus extulit ova... formica,

    Verg. G. 1, 380; Plin. 10, 52, 74, § 145:

    ovi putamen,

    an eggshell, Col. 8, 5, 14:

    cortex ovi,

    Ser. Samm. 28, 531.—The Romans usually began their meals with eggs and ended them with fruit; hence, integram famem ad ovum affero, until the egg, i. e. the beginning of the meal, Cic. Fam. 9, 20, 1; and:

    ab ovo Usque ad mala citaret, Io Bacche!

    i. e. from the beginning to the end, Hor. S. 1, 3, 6.—Acc. to the myth, Leda became pregnant by Jupiter, who visited her in the shape of a swan; she laid two eggs, one by Jupiter, and the other by Tyndarus; from the former of which were born Pollux and Helen, and from the latter Castor and Clytaemnestra;

    hence, nec gemino bellum Trojanum orditur ab ovo,

    Hor. A. P. 147: Castor gaudet equis, ovo prognatus eodem Pugnis, from the same egg, i. e. of the same parentage, id. S. 2, 1, 26.—In the circus seven wooden eggs were set up, one of which was removed at the completion of each circuit;

    hence, non modo ovum illud sublatum est, quod, etc.,

    Varr. R. R. 1, 2:

    ova ad notas curriculis numerandis,

    Liv. 41, 27, 6.—
    II.
    Transf.
    A.
    An egg-shell (as a measure), an egg-shellful, Plin. 22, 25, 67, § 137.—
    B.
    An egg-shape, oval shape, oval, Calp. Ecl. 7, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > ovum

  • 2 ōvum

        ōvum ī, n    [3 AV-], an egg: ovum parere, to lay: ponere, O.: pullos ex ovis excuderunt, hatched: pisces ova cum genuerunt, spawn: integram famem ad ovum adfero, i. e. the beginning of the meal (when eggs were served): ab ova Usque ad mala, i. e. from the beginning to the end, H.: Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo (alluding to the mythical story of the eggs of Leda), H.: ovo prognatus eodem, i. e. of the same mother, H.: ova ad notas curriculis numerandus (wooden eggs used in the circus as counters, one being removed after each circuit made), L.     pēius and sup. pessimē    [see malus], badly, wrongly, ill, wretchedly: homines male vestiti: animo malest? are you vexed? T.: hoc male habet virum, vexes, T.: L. Antonio male sit, ill betide: audire, be ill-spoken of.—Badly, wickedly, cruelly, maliciously, hurtfully, injuriously: quod mihi re male feceris, T.: male agendi causā: loqui: pessume istuc in illum consulis, T.: Carthagini male iam diu cogitanti bellum denuntio: agmen adversariorum male habere, harass, Cs.— Badly, awkwardly, unskilfully, unsuccessfully, unfortunately, ruinously: male gerendo negotio: res suae male gestae: pugnare, S.: Nec vixit male, qui, etc., failed in life, H.: quae res tibi vortat male, turn out ill, T.: vendendum, too cheap: empta, too dear: cui male si palpere, awkwardly, H.: defendit pampinus uvas, to no purpose, V.: salsus, impertinently, H.: sedula nutrix, unseasonably, O.— Badly, excessively, extremely, greatly, very much: male metuo, ne, etc., <*>.: quo neminem peius oderunt: cane peius Vitabit chlamydem, H.: rauci, miserably, H.: dispar, sadly, H.— Badly, imperfectly, scarcely, not at all: (domum) male tuetur: sanus, deranged: pārens asellus, refractory, H.: male numen amicum, hostile, V.: statio male fida carinis, unsafe, V.: plenae legiunculae, L.: male viva caro est, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ōvum

  • 3 columbīnus

        columbīnus    [columba], of a dove, of a pigeon: pulli: ovum, H.
    * * *
    I
    columbina, columbinum ADJ
    of pigeons, pigeon-; variety of plants (dove-colored?) (chick-pea/vine/marl)
    II

    Latin-English dictionary > columbīnus

  • 4 ovulum

    Latin-English dictionary > ovulum

  • 5 abortivum

    ăbortīvus, a, um, adj. [abortio], pertaining to a premature delivery.
    I.
    Adj.
    A.
    Born prematurely = abortus: Sisyphus, * Hor. S. 1, 3, 46; cf. Juv. 2, 32:

    ovum,

    addled, Mart. 6, 93.—
    B.
    That causes abortion:

    malvae,

    Plin. 20, 21, 84, § 226; so id. 24, 5, 11, § 18:

    sternuisse a coitu abortivum,

    id. 7, 6, 5, § 42.—
    II.
    Subst.: ăbortīvum, i, n.
    A.
    An abortion, Plin. 18, 17, 44, § 150; Vulg. 1 Cor. 15, 8 al.—
    B.
    (Sc. medicamentum.) A means of procuring abortion = abiga, Juv. 6, 368.

    Lewis & Short latin dictionary > abortivum

  • 6 abortivus

    ăbortīvus, a, um, adj. [abortio], pertaining to a premature delivery.
    I.
    Adj.
    A.
    Born prematurely = abortus: Sisyphus, * Hor. S. 1, 3, 46; cf. Juv. 2, 32:

    ovum,

    addled, Mart. 6, 93.—
    B.
    That causes abortion:

    malvae,

    Plin. 20, 21, 84, § 226; so id. 24, 5, 11, § 18:

    sternuisse a coitu abortivum,

    id. 7, 6, 5, § 42.—
    II.
    Subst.: ăbortīvum, i, n.
    A.
    An abortion, Plin. 18, 17, 44, § 150; Vulg. 1 Cor. 15, 8 al.—
    B.
    (Sc. medicamentum.) A means of procuring abortion = abiga, Juv. 6, 368.

    Lewis & Short latin dictionary > abortivus

  • 7 adplaudo

    ap-plaudo (post-class. applōdo), ( adp-, Ritschl, Fleck., Müll.; app-, Merk.), si, sum, 3, v. a.
    I.
    To strike one thing upon another, to clap:

    cavis applauso corpore palmis,

    Ov. M. 4, 352:

    adplauso tela sonat latere,

    Tib. 2, 1, 66; so Sil. 16, 357:

    ovum applosum ad terram,

    Spart. Get. 3; so Lampr. Elog. 6: terrae (dat.), App. M. 6, p. 184, 34; 9, p. 236, 21.—
    II.
    Trop., to clap the hands in approbation, to applaud:

    sacerdotes applaudebant manibus suis,

    Vulg. Jer. 5, 31:

    adplaudere atque adprobare fabulam,

    Plaut. Ps. 5, 2, 33:

    nobis clare adplaudite,

    id. Men. 5, 9, 100:

    agite, adplaudamus,

    id. Pers. 5, 2, 13: cui generi civium maxime adplaudatur? * Cic. Sest. 54, where B. and K. read plaudatur.

    Lewis & Short latin dictionary > adplaudo

  • 8 anguinum

    anguīnus, a, um, adj. [id.], of or pertaining to the serpent, snaky: cervix, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64:

    capillus Eumenidum,

    Cat. 64, 193:

    pellis,

    Cato, R. R. 73:

    cucumis,

    Varr. R. R. 1, 2, 25:

    adeps,

    Plin. 30, 5, 12, § 37:

    vernatio,

    id. 30, 3, 8, § 24:

    cor,

    id. 30, 3, 8, § 23 al. —Hence, anguīnum, i, n. (sc. ovum), a snake's egg, Plin. 29, 3, 12, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > anguinum

  • 9 anguinus

    anguīnus, a, um, adj. [id.], of or pertaining to the serpent, snaky: cervix, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64:

    capillus Eumenidum,

    Cat. 64, 193:

    pellis,

    Cato, R. R. 73:

    cucumis,

    Varr. R. R. 1, 2, 25:

    adeps,

    Plin. 30, 5, 12, § 37:

    vernatio,

    id. 30, 3, 8, § 24:

    cor,

    id. 30, 3, 8, § 23 al. —Hence, anguīnum, i, n. (sc. ovum), a snake's egg, Plin. 29, 3, 12, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > anguinus

  • 10 applaudo

    ap-plaudo (post-class. applōdo), ( adp-, Ritschl, Fleck., Müll.; app-, Merk.), si, sum, 3, v. a.
    I.
    To strike one thing upon another, to clap:

    cavis applauso corpore palmis,

    Ov. M. 4, 352:

    adplauso tela sonat latere,

    Tib. 2, 1, 66; so Sil. 16, 357:

    ovum applosum ad terram,

    Spart. Get. 3; so Lampr. Elog. 6: terrae (dat.), App. M. 6, p. 184, 34; 9, p. 236, 21.—
    II.
    Trop., to clap the hands in approbation, to applaud:

    sacerdotes applaudebant manibus suis,

    Vulg. Jer. 5, 31:

    adplaudere atque adprobare fabulam,

    Plaut. Ps. 5, 2, 33:

    nobis clare adplaudite,

    id. Men. 5, 9, 100:

    agite, adplaudamus,

    id. Pers. 5, 2, 13: cui generi civium maxime adplaudatur? * Cic. Sest. 54, where B. and K. read plaudatur.

    Lewis & Short latin dictionary > applaudo

  • 11 calefacio

    călĕ-făcĭo, or contr. calfăcĭo (as calidus = caldus, calidarius = caldarius, etc.), fēci, factum, 3, v. a. (in the time of Quint. the contracted form seems to have been the prevailing one, v. Quint. 1, 6, 21; also Charis. p. 220 P. gives as pass. calfio. In the poets usage varies according to the demands of the verse;

    e. g., cālfācìt,

    Ov. F. 4, 698;

    cālfăcienda,

    id. A. A. 2, 214;

    cālfācti,

    id. Ib. 48, and călĕfēcit, Lucr. 6, 687;

    călēfacta,

    Verg. A. 12, 66; 12, 269 al. In prose writers—e. g. Quint. 5, 10, 58—the best MSS. vary between the two forms. — Imperat. calface, Cic. Fam. 16, 18, 2.— Pass. regularly calefio;

    once by a solecism calefacientur,

    Vitr. 5, 10; cf.

    concalefaciuntur,

    id. 4, 7) [caleo-facio].
    I.
    Lit., to make warm or hot, to warm, heat: ventus ubi percaluit calefecitque omnia, *Lucr. 6, 687:

    dolium calfacito,

    Cato, R. R. 69, 2:

    ad calefaciendum corpus,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    igne focum,

    Ov. F. 4, 698.— Pass.:

    calamistris calefactis,

    Varr. L. L. 5, § 129 Müll.:

    abi intro ac jube huic aquam calefieri,

    Plaut. Ep. 5, 1, 48:

    calefieri jussi reliquias,

    id. Pers. 1, 3, 25:

    fauces calefiunt,

    Auct. Her. 3, 12, 21:

    balineum calfieri jubebo,

    Cic. Att. 2, 3, 3:

    Algenti manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 214:

    ovum cum porri suco calefactum,

    Plin. 29, 3, 11, § 47:

    ora calefacta,

    Verg. A. 12, 66.—
    II.
    Trop.
    A.
    In colloquial lang., to trouble, vex:

    calface hominem,

    Cic. Fam. 16, 18, 2: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 4:

    Gabinium calefecerat Memmius,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 1.—
    B.
    Poet., of the passions, to heat, to rouse up, excite:

    calefacta corda tumultu,

    Verg. A. 12, 269; Ov. Ib. 48:

    vino calefacta Venus,

    Claud. B. Gild. 182.—
    C.
    To pursue something with zeal:

    forum aleatorium calfecimus,

    Suet. Aug. 71 Ruhnk.

    Lewis & Short latin dictionary > calefacio

  • 12 columbini

    cŏlumbīnus, a, um [columba], pertaining to a dove or pigeon, dove-:

    pulli,

    Varr. R. R. 3, 7, 9; * Cic. Fam. 9, 18, 3; so also absol.: cŏlumbīni, ōrum, m., little doves, Mart. 13, 66: ovum, * Hor. S. 2, 4, 56:

    fimus,

    Plin. 17, 27, 47, § 259:

    stercora,

    id. 35, 6, 27, § 46. —
    2.
    Dove-colored:

    terra,

    Plin. 17, 7, 4, § 43:

    cicer,

    id. 18, 12, 32, § 124:

    vitis,

    id. 14, 3, 4, § 40:

    saxum,

    Pall. 1, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > columbini

  • 13 columbinus

    cŏlumbīnus, a, um [columba], pertaining to a dove or pigeon, dove-:

    pulli,

    Varr. R. R. 3, 7, 9; * Cic. Fam. 9, 18, 3; so also absol.: cŏlumbīni, ōrum, m., little doves, Mart. 13, 66: ovum, * Hor. S. 2, 4, 56:

    fimus,

    Plin. 17, 27, 47, § 259:

    stercora,

    id. 35, 6, 27, § 46. —
    2.
    Dove-colored:

    terra,

    Plin. 17, 7, 4, § 43:

    cicer,

    id. 18, 12, 32, § 124:

    vitis,

    id. 14, 3, 4, § 40:

    saxum,

    Pall. 1, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > columbinus

  • 14 Corvinus

    corvīnus, a, um, adj. [corvus], cf or pertaining to the raven, raven-:

    ovum,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    nigredo,

    App. M. 2, p. 118, 31.—
    2.
    Corvīnus, i, m., a surname in the gens Valeria; cf. Gell. 9, 11; Flor. 1, 13, 20 Duker.

    Lewis & Short latin dictionary > Corvinus

  • 15 corvinus

    corvīnus, a, um, adj. [corvus], cf or pertaining to the raven, raven-:

    ovum,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    nigredo,

    App. M. 2, p. 118, 31.—
    2.
    Corvīnus, i, m., a surname in the gens Valeria; cf. Gell. 9, 11; Flor. 1, 13, 20 Duker.

    Lewis & Short latin dictionary > corvinus

  • 16 desido

    dē-sīdo, sēdi (de-sīdi, Cic. l. l. infra, Lamprid. Alex. Sev. 39, 7), 3, v. n., v. consido. —Of inanimate things, esp. of places, to sink, fall, or settle down.
    I.
    Prop.:

    tantos terrae motus factos esse, ut multa oppida corruerint, multis locis labes factae sint terraeque desiderint,

    Cic. Div. 1, 35 fin.; 1, 43, 97; Liv. 32, 9; and poet. of the apparent sinking of mountains to one flying aloft:

    Gargara desidunt surgenti,

    Stat. Th. 1, 549:

    ovum inane natat, plenum desidit,

    Varr. R. R. 3, 9, 11; Just. 4, 1, 10:

    ex urina quod desidit album est,

    sediment, Cels. 2, 7:

    tumor ex toto desidit,

    id. 7, 18. —
    * II.
    Trop., to deteriorate, degenerate: desidentes mores, Liv. prooem. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > desido

  • 17 devoro

    dē-vŏro, āvi, ātum, 1, v. a., to swallow, swallow down, gulp down, devour (class.; esp. freq. in transf. signif.—for syn. cf.: edo, comedo, vescor, pascor, mando).
    I.
    Lit., of the physical act:

    id quod devoratur,

    Cic. N. D. 2, 54, 135:

    ovum gallinaceum integrum,

    Cato R. R. 71: laseris paululum, [p. 567] Cels. 4, 4, 4:

    salivam suam,

    id. 2, 6, 98;

    lapides,

    Plin. 8, 10, 10, § 29:

    succum,

    id. 20, 23, 98, § 260:

    fumum,

    id. 26, 6, 16, § 30 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanimate subjects, to swallow up, ingulf, absorb:

    devorer telluris hiatu,

    Ov. H. 3, 63:

    terra devoravit montem,

    Plin. 2, 91, 93, § 205:

    vel me Charybdis devoret,

    Ov. Tr. 5, 2, 74:

    terras devorant aquae,

    Plin. 31, 1, 1, § 2:

    sol aquas devorans,

    id. 20 prooem. §

    1: ne rotae devorarentur (viarum mollitudine),

    Vitr. 10, 6.—
    B.
    To seize upon greedily or hastily, to swallow eagerly, to devour: meretricem ego item esse reor, mare ut est;

    quod des, devorat,

    Plaut. Truc. 2, 7, 16:

    spe et opinione praedam,

    Cic. Verr. 2, 1, 51; cf.:

    spe devoratum lucrum,

    id. Fl. 24; and:

    regis hereditatem spe,

    id. Att. 1, 16, 10:

    aliquid oculis,

    Just. 21, 5, 6; cf.:

    spectat oculis devorantibus draucos,

    Mart. 1, 97; cf. infra III. B.—
    C.
    To swallow down, repress, suppress, check: verborum pars devorari solet, to be swallowed, i. e. only half pronounced, Quint. 11, 3, 33; so, verba, Sen. de Ira, 3, 14 fin.; cf.

    lacrimas,

    i. e. to repress, Ov. F. 4, 845; id. M. 13, 540:

    gemitus,

    Sen. Ep. 66 med.
    D.
    Of property, to consume, to waste, = exhaurire:

    omnem pecuniam publicam,

    Cic. Verr. 2, 3, 76; id. Phil. 13, 2, 3; id. Pis. 21.—And with a pers. object: Si. Jamne illum comesurus es? Ba. Dum recens est, Dum datur, dum calet, devorari decet, Plaut. Ps. 4, 7, 26; id. As. 2, 2, 71; cf.: ut hominem devorari, cujus patrimonium consumitur, Quint. 8, 6, 25.—
    2.
    Trop., to consume, destroy:

    devorent vos arma vestra,

    Just. 14, 4, 14; cf.:

    aquilarum pinnae reliquarum alitum pinnas devorant,

    Plin. 10, 3, 4, § 15:

    vox devoratur,

    i. e. is swallowed up, lost, id. 11, 51, 112, § 270: devoravi nomen imprudens, swallowed, i. e. I have lost, utterly forgotten, Plaut. Trin. 4, 2, 63: devorato pudore, Ap. M. 9, p. 225.—
    III.
    Trop.
    A.
    To swallow any thing unpleasant, i. e to bear patiently, to endure:

    hominum ineptias ac stultitias,

    Cic. Brut. 67, 236; so,

    molestiam paucorum dierum,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    taedium illud,

    Quint. 11, 2, 41: bilem et dolorem, Tert. Res. carn. 54.—
    B.
    To accept eagerly, enjoy:

    quid tibi faciam qui illos libros devorasti,

    Cic. Att. 7, 3, 2:

    os impiorum devorat iniquitatem,

    Vulg. Prov. 19, 28:

    auscultate et mea dicta devorate,

    Plaut. As. 3, 3, 59; cf.:

    orationem dulcem (aures),

    id. Poen. 5, 2, 9:

    verbum ipsum (voluptatis),

    id. Sest. 10, 23.—
    C.
    ejus oratio, nimia religione attenuata, a multitudine et a foro devorabatur, qs. swallowed but not digested (i. e. heard without being understood), Cic. Brut. 82, 283.

    Lewis & Short latin dictionary > devoro

  • 18 fascea

    fascĭa ( fascea), ae, f. [kindred with fascis], a band, bandage, swathe, girth, fillet.
    I.
    Prop. (to bind up diseased parts of the body; to wrap round the feet to prevent the boots from rubbing them; to bind under the breasts of women; a headband set with pearls, etc.;

    syn.: redimiculum, vitta, infula, diadema): devinctus erat fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; Suet. Dom. 17; id. Galb. 21; Gell. 16, 3, 4; cf.:

    fasciis crura vestiuntur,

    Quint. 11, 3, 144: cum vincirentur pedes fasciis, Cic. Fragm. ap. Non. 537, 5; id. Att. 2, 3, 1 (cf. with Val. Max. 6, 2, 7); Plin. 8, 57, 82, § 221; Dig. 34, 2, 25 (with pedules); Lampr. Alex. Sev. 40 al.:

    carnem praependentem fascia substringere,

    Suet. Galb. 21:

    brachio lanis fasciisque obvoluto,

    id. Dom. 17:

    inflatum circa fascia pectus eat,

    Ov. A. A. 3, 274; Mart. 14, 134:

    vides illum Scythiae regem, insigni capitis decorum? si vis illum aestimare, fasciam solve: multum mali sub illa latet,

    Sen. Ep. 80 fin.; so of a diadem, Suet. Caes. 79:

    puero fasciis opus est, cunis, incunabulis,

    i. e. swaddling-cloths, Plaut. Truc. 5, 13:

    somniasse se, ovum pendere ex fascia lecti sui cubicularis,

    a bed-girth, Cic. Div. 2, 65, 134; Mart. 5, 62, 5; 14, 159:

    uvas sole siccatas junci fasciis involvit,

    bands of rushes, mats, Plin. 15, 17, 18, § 66: nitor, qualem Bruttia praestabat calidi tibi fascia visci, plaster, Juv. 9, 14.— Prov.: non es nostrae fasciae, i. e. of our rank or condition, Petr. 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    The casing of a door, Varr. ap. Non. 451, 20; and 86, 10.—
    * B.
    In archit., a wreath round a pillar, a listel, Vitr. 3, 3 med.
    * C.
    A streak of cloud in the sky:

    nil color hic caeli, nil fascia nigra minatur,

    Juv. 14, 294.—
    * D.
    A zone of the earth:

    orbi terrae in quinque zonas, sive melius fascias dico, discernitur,

    Mart. Cap. 6, §§ 602, 607.

    Lewis & Short latin dictionary > fascea

  • 19 fascia

    fascĭa ( fascea), ae, f. [kindred with fascis], a band, bandage, swathe, girth, fillet.
    I.
    Prop. (to bind up diseased parts of the body; to wrap round the feet to prevent the boots from rubbing them; to bind under the breasts of women; a headband set with pearls, etc.;

    syn.: redimiculum, vitta, infula, diadema): devinctus erat fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; Suet. Dom. 17; id. Galb. 21; Gell. 16, 3, 4; cf.:

    fasciis crura vestiuntur,

    Quint. 11, 3, 144: cum vincirentur pedes fasciis, Cic. Fragm. ap. Non. 537, 5; id. Att. 2, 3, 1 (cf. with Val. Max. 6, 2, 7); Plin. 8, 57, 82, § 221; Dig. 34, 2, 25 (with pedules); Lampr. Alex. Sev. 40 al.:

    carnem praependentem fascia substringere,

    Suet. Galb. 21:

    brachio lanis fasciisque obvoluto,

    id. Dom. 17:

    inflatum circa fascia pectus eat,

    Ov. A. A. 3, 274; Mart. 14, 134:

    vides illum Scythiae regem, insigni capitis decorum? si vis illum aestimare, fasciam solve: multum mali sub illa latet,

    Sen. Ep. 80 fin.; so of a diadem, Suet. Caes. 79:

    puero fasciis opus est, cunis, incunabulis,

    i. e. swaddling-cloths, Plaut. Truc. 5, 13:

    somniasse se, ovum pendere ex fascia lecti sui cubicularis,

    a bed-girth, Cic. Div. 2, 65, 134; Mart. 5, 62, 5; 14, 159:

    uvas sole siccatas junci fasciis involvit,

    bands of rushes, mats, Plin. 15, 17, 18, § 66: nitor, qualem Bruttia praestabat calidi tibi fascia visci, plaster, Juv. 9, 14.— Prov.: non es nostrae fasciae, i. e. of our rank or condition, Petr. 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    The casing of a door, Varr. ap. Non. 451, 20; and 86, 10.—
    * B.
    In archit., a wreath round a pillar, a listel, Vitr. 3, 3 med.
    * C.
    A streak of cloud in the sky:

    nil color hic caeli, nil fascia nigra minatur,

    Juv. 14, 294.—
    * D.
    A zone of the earth:

    orbi terrae in quinque zonas, sive melius fascias dico, discernitur,

    Mart. Cap. 6, §§ 602, 607.

    Lewis & Short latin dictionary > fascia

  • 20 imbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > imbecillus

См. также в других словарях:

  • Ovum — RHK Logo de Ovum RHK Création 1995 Personnages clés Chris Dines, CEO …   Wikipédia en Français

  • Ovum — O vum ([=o] v[u^]m), n.; pl. L. {Ova} ([=o] v[.a]), E. {Ovums} ([=o] v[u^]mz). [L., an egg. See {Oval}.] 1. (Biol.) A more or less spherical and transparent cell, which by a process of multiplication and growth develops into a mass of cells,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • OVUM — Graece Ω᾿ὸν, quomodo generetur, facunde persequitur Plin. l. 10. c. 35. qui et de vitiis et remediis incubantium, c. seq. ubi et quaedam citra incubitum, sponte naturae gignere, ut in Aegypti fimetis; memorat: scitum de quodam potore, illum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ovum — das; s, Ōva <aus lat. ovum »Ei«> Ei, Eizelle (Med., Biol.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • ovum — (n.) (pl. ova), 1706, from L. ovum egg, cognate with Gk. oon, O.N. egg, O.E. æg, all from PIE root *awi egg (see EGG (Cf. egg) (n.)) …   Etymology dictionary

  • ovum — ȏvum m DEFINICIJA biol. jaje ETIMOLOGIJA lat. ovum …   Hrvatski jezični portal

  • ovum — ovum. См. яйцеклетка. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

  • Ovum — (lat.), ein Ei …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ovum — (lat., ovulum), Ei (s. d.); ovulum abortivum, Abortivei, s. Mole, S. 32 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ovum — ⇒ Eizelle …   Deutsch wörterbuch der biologie

  • Ovum — Ovum,das:⇨Ei(I,1),Keimzelle(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»