-
81 zaorać
-
82 zorać
-
83 πύργος
Grammatical information: m.Meaning: `tower, wall-tower', also the fortification wall itself (Il.), metaph. `closed division of warriors, column' (Il.), `siege-tower' (X.), `farm-building', (LXX, pap., NT; lit. in Bauer Gr.-dt. Wb. s.v.).Compounds: Compp., e.g. πυργο-δάϊκτος `destroying towers' (A. Pers. 105 [lyr.]; prop. `with destroyed towers'? Fraenkel Nom. ag. 1, 82; s. also E. Williger Sprachl. Unt. zu den Kompp. der gr. Dicht. des V.Jh.s [Göttingen 1928] 45 n. 1), εὔ-πυργος `with fair towers, well-towered' (Η 71 a.o.).Derivatives: 1. Dimin. πυργ-ίον, - ίδιον, - ίς, - ίσκος, - ίσκιον, - ισκάριον (mostly hell. a. late); 2. - ωμα, mostly pl. - ώματα n. `tower structures' (Orac. ap. Hdt., A., E.); 3. πυργιτρον n. form a. meaning unclear (pap.VIp); 4. πυργ-ίτης n. `kind of sparrow' (Gal. a.o.; s. Redard 84 and on σποργίλος); - ῖτις βοτάνη H. 5. Adj. πύργ-ινος `consisting of towers' (A. in lyr.), - ειος `tower-like' (Ion., trag.), - ώδης `id.' (S.), - ῶτις `towered' (A. in lyr.; f. on *-ώτης, Redard 8); - ήρης `provided with towers, enclosed within towers or walls' (Orac. ap. Paus.) with - ηρέομαι `to be enclosed within towers or walls, to be besieged' (A., E.). 6. Adv. - ηδόν `columnwise' (Il.), `towerwise' (Aret.). 7. Verb πυργ-ῶσαι, - όω `to fence with towers, to pile up' (λ 264) with - ωτός `piled up' (Str. a.o.). 8. Πυργ-αλίδαι m. pl. n. of a guild in Kameiros (inscr.); after Τανταλ-ίδαι?Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Building technical expression; because of the striking similarity with NHG Burg, Goth. baurgs `town, tower' by Kretschmer Glotta 22, 100ff. taken as German. LW [loanword] through Northbalkan. (Macedon. ?) mediation. By others taken as Pre-Greek (Pelasgian as a form of Indo-European can now be forgotten. s. Furnée 40-55; s. Heubeck Praegraeca 63ff. w. further lit. In the same way is considered Πέργαμος, - ον, -α `the citadel (of Troy)', also PlN, to NHG Berg, Hitt. parkuš `high' etc.), s. Heubeck l.c. (Pok. 140f.), where also on the H.-glosses φύρκος τεῖχος and φ\<ο\> ύρκορ ὀχύρωμα (on this also Pisani Rev. int. ét. balk. 3, 22 n. 1); there is also a stronghold in Elis called Πύργος (Hdt. 4, 148, Str.) and a Φύρκος (Th. 5,49) -- On Lat. burgus (from Germ. or only influenced by it?) W.-Hofmann s.v. with Nachträgen. -- The forms with φυρκ- show well-known Pre-Greek alternations. To Asia Minor may point Urart. burgana `palace'. As to Περγαμον, the suffix - αμο- is Pre-Greek (cf. κάρδαμον). (Its non-IE character is confirmed by the place names Περγασα\/ Παργασα\/ Βαργασα, Furnée 64 n. 268, cf. on πάγασα) So the word is a normal Pre-Greek word.Page in Frisk: 2,629-630Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πύργος
-
84 defrugo
-
85 dissipo
dis-sipo (altl. dis-supo), āvī, ātum, āre (supat: iacit, unde dissipat: disicit, Paul. ex Fest. p. 311, 6), I) auseinander werfen, -streuen, zerstreuen, hier- und dahin ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, verteilen, A) eig.: 1) im allg.: cumulos stercoris, Col.: membra, Cic.: ossa Quirini, Hor.: aliud alio, Cic.: piceum per ossa venenum, Ov.: aër dissipat umores, verweht, Vitr.: ignis totis se passim castris dissipavit, Liv. – 2) insbes.: a) (medial) v. Wasser, dissipari, sich zerteilen (in Arme, Bäche), rivis, Vet. Orac. b. Liv.: late, Varro. – b) als mediz. t. t., einen Krankheitsstoff zerteilen, umorem, Cels.: suppurationem, Scrib. Larg. – B) übtr.: 1) im allg.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt, Cic.: ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam, Cic.: dissipatum passim bellum, Liv. – 2) insbes., ein Gerede usw. ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, sermonem, famam, Cic. – II) mit Gewalt auseinander werfen, zerstreuen, zersprengen, A) eig.: 1) im allg., als milit. t. t.: hostes, Cic.: phalangem, Liv.: in finitimas civitates dissipari, versprengt werden, Hirt. b. G. – exercitus ex dissipata fuga passim reliquiae, die Überbleibsel des zersprengten Heers, die sich von der Flucht gesammelt hatten, Liv.: collectis ex dissipato cursu militibus, nachdem er die Versprengten gesammelt hatte, Liv.: dispersi ac dissipati, Caes. – 2) prägn.: a) zersprengen = zerstören, zertrümmern, statuam, Cic.: tecta, Liv.: turres quadratas (v. Maschinen), Vitr.: cuncta disturbare ac dissipare (v. Feuer), Cic.: homo fractus et paene dissipatus, Cic. – b) Vermögen usw. zersplittern, verschleudern, vergeuden, verschwenden, rem familiarem, patrimonium, Cic.: a maioribus possessiones relictas disperdere ac dissipare, Cic.: avitas opes per luxum, verprassen, Tac.: reliquias rei publicae, des Staats letzte Kräfte vergeuden, Cic. – B) übtr.: dissipat Euhius curas edaces, zerstreut, Hor.: magister dissipat amplexus, macht gewaltsam ein Ende, unterbricht gewaltsam, Stat. – / arch. Form dissupo, wov. dissupat, Enn. fr. scen. 118: dissupatus, Trag. inc. fr. 169. Corp. inscr. Lat. 9, 4130.
-
86 flumen
flūmen, inis, n. (fluo), die fließende Wassermasse, die Flut, das fließende Wasser, Gewässer, die Strömung, der Strom, I) eig.: 1) im allg.: fontis, Ov.: vivum, Flußwasser, Verg. u. Liv.: piscosum, Sen.: secundo flumine, stromabwärts, Caes.: adverso flumine, stromaufwärts, Caes.: cave aquam Albanam in mare manare suo flumine sinas, Orac. vet. bei Liv.: omnia flumina atque omnes rivi, qui ad mare pertinebant, Caes.: maritima flumina immittere in piscinas, Varro: hos omnes flumina continebant (hielten auf), Caes.: nusquam latius dominari mare, multum fluminum huc atque illuc ferre, Tac. – 2) im engern Sinne (Ggstz. ripa), a) der Fluß, Strom, als fließende Masse, Lucr., Caes., Cic. u.a.: Garumna fl., Caes.: Nilus fl., Amm.: fl. Rhenum, Hor.: Tiberinum, Tyrrhenum, Verg.: fluebat cruor fluminum modo, Aur. Vict. epit. 43, 14. – b) der Kanal, fl. fossile, Amm. 24, 6, 1: fl. angustum altissimis ripis, Auct. b. Alex. 29, 1. – II) übtr.: 1) phys., v. einer fließenden Menge, Strom, Blutes, Lucr. u. Cic.: Tränen, Verg.: aëris, Apul.: v. Menschen, effusae ruunt inopino flumine turbae, Sil. – 2) geistig: a) übh.: mens ingenti flumine litterarum inundata, von einer großen Belesenheit befruchtet, Petron. 118, 3. – b) v. Geist, Strom, Erguß, nullius tantum flumen est ingenii, Cic. Marc. 4: ingenii currant flumina quanta tui (scimus), Ov. fast. 1, 24. – c) in bezug auf Beredsamkeit u. Rede, Strom, velut quoddam eloquentiae fl., Quint.: vastissima flumina facundiae suae, Col.: fl. orationis, Cic.: fl. orationis aureum, Cic.: fl. verborum, inanium verborum, Cic.: velut prono decurrentis orationis flumine, Quint.
-
87 incolo
in-colo, coluī, cultum, ere, I) tr. bewohnen, Delum, Cic.: urbem, Cic.: v. Gottheiten, sanctissimae deae, quae illos Hennenses lacus lucosque incolitis, Cic. Verr. 5, 188: v. Tieren, aves feraeque, quae incolunt terras, Orac. vet. bei Liv. 25, 12, 6: quaedam animalia, quibus aquam terramque incolendi gemina natura est, Amphibien, Flor. 3, 6, 6. – Partic. subst., incolentēs, ium, m., die Einwohner, Liv. u. Sen. – II) intr. wohnen, seinen Wohnsitz haben, wo ansässig od. seßhaft sein, salsis locis pisculentis, Plaut. rud. 907: late Scytharum campis, Varro sat. Men. 426: cis od. trans Rhenum, Caes.: circa Ticinum amnem, Liv.: inter mare Alpesque, Liv.: oppidum Numidarum, nomine Vacca, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales, Sall.: neque longius anno remanere uno in loco incolendi causā licet, Caes.: non parvum agri modum ad incolendum (um da zu wohnen, zum Wohnplatz) accepit, Aur. Vict.
-
88 pando [2]
2. pando, pandī, pānsum u. passum, ere (Causat. zu pateo), I) auseinander-, ausbreiten, ausspannen, ausspreizen, a) eig.: vela, Cic. u. Ov.: pennas ad solem, Verg.: aciem, Liv.: annosa brachia pandit ulmus opaca, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, u. breitet sich (ihren Kelch) aus, Plin. – crines passi, capillus passus, fliegende Haare, Caes. u.a.: passis manibus od. palmis, mit ausgebreiteten, ausgestreckten Händen, Caes.: manibus ac pedibus pansis, Vitr.: velis passis, Cic. – b) bildl.: alia illa divina (bona) longe lateque se pandunt caelumque contingunt, gewinnen weit und breit Einfluß, Cic. Tusc. 5, 76. – verba passa, aufgelöste W. = Prosa, Apul. flor. 15. p. 19, 1 Kr. – II) übtr.: A) aufsperren, auftun, aufreißen, öffnen, eröffnen, im Passiv medial = sich auftun, sich öffnen, a) eig.: pandite atque aperite ianuam hanc, Plaut.: moenia urbis, Verg.: rupem ferro, gangbar machen, Liv.: via panditur, ist offen, liegt frei, Tac.: poet., agros (igni), durch Feuer bloßlegen, Lucr. 5, 1246: tria guttura, weit aufreißen, Verg. – medial, panduntur portae, Verg.: panduntur inter ordines viae, es öffnen sich Gassen, Liv.: u. v. Örtlichkeiten, die sich gleichs. »vor unseren Blicken auftun, -eröffnen, sich weit und breit ausdehnen od. erstrecken«, repente velut maris vasti sic universa panditur planities, Liv.: urbs ea in ora Oceani sita est, ubi primum e faucibus angustis panditur mare, Liv. – b) bildl.: α) im allg.: spectacula pictā caudā, die schönste Farbenpracht sich entfalten lassen, Hor.: viam fugae, salutis, Liv.: viam ad dominationem, bahnen, Liv.: tempora veris se pandunt, eröffnen sich, Lucr. – β) insbes., eröffnen = offenbaren, kundtun, oraculum, Catull.: nomen, Ov.: res, Verg.: quae nunc panduntur fatis, Orac. vet. b. Liv. 5, 16, 10: o decus Haemonidum, populis quae pandere fata potes, Lucan. 6, 590. – B) ausbreitend trocknen, uvam in sole, Colum.: uva passa, getrocknete Weintraube, Rosinen, Plaut. u. Edict. Diocl.: so auch racemi passi, Verg.: lac passum, geronnene, Ov. – scherzh., senes passi, ausgetrocknete, dürre, Lucil. 557.
-
89 rigo
rigo, āvī, ātum, are, I) eine Flüssigkeit wohin leiten, führen, a) eig.: aquam per agros, Orac. vet. bei Liv.: sanguinem per venas, Plin. – b) bildl.: hinc motus per membra rigantur, Lucr.: somnum per pectora, Fur. b. Macr. – II) prägn., eine Flüssigkeit wohin leitend-, gehen lassend bewässern, benetzen, a) eig. u. übtr.: lucum fons perenni rigabat aquā, Liv.: fluvius rigat campos, Plin.: quā Istrus Getas rigat, vorbeiströmt, Tibull.: seminaria conspergi potius quam rigari debent, lieber besprengt als bewässert werden, Colum. – poet. übtr., ora lacrimis, fletibus u. dgl., Verg., Ov. u.a. Dicht.: vultum suum lacrimis, Augustin. serm. 211, 6: Babylonica, bepissen, Lucr.: caelum, überströmen, erfüllen (v. Licht u. Wärme), Lucr.: natos vitali rore, tränken, säugen, Cic. poët. – b) bildl.: ingenia omnium, Cornif. rhet.: (Calliope) lymphis a fonte petitis ora Philetaeā nostra rigavit aquā, Prop.
-
90 πρό-γνωσις
πρό-γνωσις, ἡ, das Vorherwissen, Sp., wie Plut. de Pyth. orac. 11 Luc. Alex. 8; bes. in der Medicin.
-
91 προ-γνωστικός
προ-γνωστικός, ή, όν, zum Vorherwissen, zum Voraussagen gehörig, Sp., wie Plut. de def. orac. 42; τὸ προγνωστικόν, Vorzeichen, Wahrzeichen der Zukunft.
-
92 πρηνισμός
πρηνισμός, ὁ, das Vorwärtsneigen, Kopfüberwerfen, Zerstören, Orac. Sib.
-
93 προ-αγόρευσις
προ-αγόρευσις, ἡ, das Vorhersagen; Hippocr.; Arist. poet. 15; Plut. Syll. 7 orac. def. 7.
-
94 προ-μάντιον
προ-μάντιον, τό, = προμάντευμα, Orac. Sib.
-
95 προ-οδ-ηγός
προ-οδ-ηγός, ὁ, der vorangehende Wegweiser, Orac. Sib.
-
96 πυρ-κόος
-
97 πυρο-φεγγής
πυρο-φεγγής, ές, = πυριφεγγής, Orac. Sib.; vgl. Lob. Phryn. 686.
-
98 πυκάζω
πυκάζω, dicht od. fest machen, befestigen, fest anbinden, Hes. O. 626; – dicht bedecken, umhüllen, mit dem Nebenbegriffe des Schutzes, (κυνέη) δὴ τότ' Ὀδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεϑεῖσα, Il. 10, 271, der Helm verwahrte seinen Kopf dicht; πορφυρέῃ νεφέλῃ πυκάσασα ἓ αὐτήν, 17, 551, vgl. 24, 581; πρὶν πυκάσαι γένος εὐανϑέϊ λάχνῃ, Od. 11, 320; Hes. O. 544; στέμμασι πᾶς πυκασϑείς, mit Kränzen dicht bedeckt, Her. 7, 197, wie κάρη στεφάνοις πυκάσαντες, orac. b. Dem. 21, 52; dah. πυκασώμεϑα, wir wollen uns bekränzen, Rufin. 16 (V, 12); auch ῥάκεσιν πεπυκασμένος ὤμους, Od. 22, 488; ἅρματα δ' εὖ πεπυκασμένα κεῖτο, gut bedeckt, Il. 2, 777; ὄρος πεπυκασμένον, ein dicht bedecktes, bewaldetes Gebirg, Hes. Th. 484; auch μὴ ἐντὸς πυκάζοιεν σφέας αὐτούς, daß sie sich nicht drin fest verschlössen od. versteckten, Od. 12, 225; so auch πύκαζε ϑᾶσσον δῶμα, verschließe, Soph. Ai. 578; u. übertr., Ἕκτορα δ' αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο, Il. 8, 124, Trauer um den Wagenlenker umhüllte, bedeckte oder verfinsterte dem Hektor das Zwerchfell, die Seele, vgl. 17, 83. – Gut versehen mit Etwas, vollständig ausrüsten; ἅρματα δὲ χρυσῷ πεπυκασμένα κασσιτέρῳ τε, 23, 503, damit bedeckt, ausgelegt; aber ὄζοισι πεπυκασμένος, mit den Zweigen bedeckt, darunter versteckt, 14, 289; νόον πεπυκασμένος, Hes. O. 795, gut verstehend, klug, bedächtig im Geist; τόξον εὖ πυκάζου, Aesch. Spt. 134; πύκαζε τεύχεσιν δέμας, Eur. Rhes. 90; κόσμῳ πυκάζου τῷδε, Herael. 725.
-
99 παρα-τύπωσις
παρα-τύπωσις, ἡ, (falsche, unrichtige, ungenaue) Abbildung, Plut. de Pyth. orac. 21 von Spiegelbildern.
-
100 παρ-οινέω
παρ-οινέω, beim Wein sich schlecht betragen, παροινήσας καὶ ὀργισϑείς, Plat. Euthyphr. 4 c u. A.; εἴς τινα, Ar. bei Ath. X, 422 e; ὕβρει καὶ ἀκολασίᾳ παροινῶν εἰς ἄνδρα πρεσβύτην, Antiph. 4 α 6, vgl. 2 α 4; überhaupt liederlich leben, wie ein Trunkner, καὶ ἐκβακχεύεσϑαι, Plut. def. orac. 50. – Auch τινά, Einen schlecht behandeln in der Trunkenheit u. überh. mißhandeln, Dem. 54, 4; = ὑβρίζω, Plut. Alc. 38; daher pass., παροινουμένη γυνή Dem. 19, 198, u. Sp. – Imperf. ἐπαρῴνουν, Dem. 54, 4, mit der v. l. ἐπαροίνουν, u. perf. πεπαρῴνηκεν, Aesch. 2, 154; ἐπαρῴνησα, Xen. An. 5, 8, 4; attisch nach Moeris; παρῳνήϑη, Dem. 22, 63, v. l. ἐπαρῳνήϑη; aor. παρῴνησα, ἐπαρῴνησα, Sp., vgl. Lob. Phryn. 154.
См. также в других словарях:
orac — orac·u·lar; orac·u·lar·i·ty; orac·u·late; orac·u·lous; orac·u·lar·ly; orac·u·lar·ness; orac·u·lous·ly; … English syllables
ORAC — or Orac may refer to: Oxygen radical absorbance capacity, a scalar value derived in the laboratory for comparing the antioxidant content of different foods or nutritional supplements Office of the Registrar of Aboriginal Corporations, former name … Wikipedia
orac — ORÁC interj. (reg.; de obicei repetat) Cuvânt care redă strigătul broaştelor. – Onomatopee. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ORÁC interj. v. miorc, oac. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime orác interj. T … Dicționar Român
Orac — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. ORAC est un acronyme pouvant se référer à : une Opération de Redynamisation de l Artisanat et du Commerce , l indice ORAC permettant de mesurer la… … Wikipédia en Français
orać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, orzę, orze, oraćany {{/stl 8}}– zorać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} spulchniać glebę za pomocą pługa (dawniej: również sochy lub radła); żłobić i odkładać skiby ziemi pługiem : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orać — jak wół, jak koń, jak dziki osioł zob. wół 3. Orać w kogoś jak w łysego konia zob. koń 8 … Słownik frazeologiczny
òrāč — m (oràčica ž) 〈G oráča〉 onaj koji ore … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
orač — òrāč m <G oráča> DEFINICIJA onaj koji ore ETIMOLOGIJA vidi orati … Hrvatski jezični portal
orać — ndk IX, orzę, orzesz, orz, orał, orany 1. «żłobić bruzdy w roli, odkładając skiby za pomocą pługa ręcznego lub maszynowego (dawniej: za pomocą radła lub sochy) dla przygotowania gleby pod zasiew» Orać głęboko, płytko. Orać pole, ugór, rżysko.… … Słownik języka polskiego
ORAC — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. ORAC est un acronyme pouvant se référer à : une Opération de Redynamisation de l Artisanat et du Commerce , l indice ORAC permettant de mesurer la… … Wikipédia en Français
Orac, Leova — Orac is a commune in Leova district, Moldova. It is composed of a single village, Orac, population 1,037. Coordinates: 46°40′N 28°28′E / 46.667°N 28.467°E … Wikipedia