Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

offendō

  • 1 offendo

    offendo, ĕre, offendi, offensum - tr. et intr. - [st2]1 [-] heurter, buter, se heurter contre. [st2]2 [-] trouver sur son chemin, tomber sur, rencontrer; atteindre, toucher. [st2]3 [-] affecter, incommoder (un organe ou un sens). [st2]4 [-] au fig. blesser, offenser, choquer, peiner, mécontenter, déplaire à, tomber dans la disgrâce. [st2]5 [-] échouer, subir un échec. [st2]6 [-] faillir, pécher, commettre une erreur. [st2]7 [-] être choqué, être mécontent.    - offendere ad fortunam, Phaedr.: se heurter contre la fortune.    - offendere aliquem in aliqua re: blesser qqn en qqch.    - offendere aliquem aliqua re: blesser qqn par qqch.    - offendere in aliquo: être mécontent de qqn.    - apud plebem offendere: devenir impopulaire, être mal vu de la plèbe.
    * * *
    offendo, ĕre, offendi, offensum - tr. et intr. - [st2]1 [-] heurter, buter, se heurter contre. [st2]2 [-] trouver sur son chemin, tomber sur, rencontrer; atteindre, toucher. [st2]3 [-] affecter, incommoder (un organe ou un sens). [st2]4 [-] au fig. blesser, offenser, choquer, peiner, mécontenter, déplaire à, tomber dans la disgrâce. [st2]5 [-] échouer, subir un échec. [st2]6 [-] faillir, pécher, commettre une erreur. [st2]7 [-] être choqué, être mécontent.    - offendere ad fortunam, Phaedr.: se heurter contre la fortune.    - offendere aliquem in aliqua re: blesser qqn en qqch.    - offendere aliquem aliqua re: blesser qqn par qqch.    - offendere in aliquo: être mécontent de qqn.    - apud plebem offendere: devenir impopulaire, être mal vu de la plèbe.
    * * *
        Offendo, offendis, offendi, offensum, offendere, Compositum ex ob et fendo, quod non est in vsu. Plaut. Rencontrer, Trouver en chemin.
    \
        Puppis offendit in scopulis. Ouid. A heurté, etc.
    \
        Offendere ad stipitem. Colum. Se heurter, Chopper, Bruncher.
    \
        Tanquam M. Attilius primo accessu ad Africam offenderit. Liu. Comme si fortune eust esté contraire à Attile, et qu'il eust mal faict ses besongnes dés le premier pas qu'il feit et marcha en Afrique.
    \
        Offendere, Se blesser quelque partie du corps. Columella, Arando ne coxam bos, aliamve partem corporis offendat.
    \
        Offendere. Plaut. Trouver d'adventure.
    \
        Offendere. Cic. Faillir, Pecher, Faire quelque faulte, Offendre, Offenser, Mesprendre.
    \
        Aliquem offendere. Sueton. Offenser aucun, Courroucer, Mescontenter, Fascher.
    \
        Offendere apud iudices. Cic. N'y faire point bien ses besongnes, Perdre sa cause.
    \
        Aciem oculorum offendere. Plin. Blesser, Fascher.
    \
        Amicum offendere in nugis. Horat. Offenser.
    \
        Offendere alicui animum. Cic. Courroucer aucun.
    \
        Existimationem alicuius offendere. Cic. Blesser l'honneur d'aucun et sa bonne renommee, Le scandalizer et diffamer, Mesdire de luy.
    \
        In aliquo aliquem offendere. Cic. Le scandalizer en quelque chose.
    \
        Offendere aliquid in re aliqua. Cic. Trouver quelque faulte en quelque chose.
    \
        Offendi. Cic. Minus offendor. J'en suis moins mal content.
    \
        Offendi in aliquo. Cic. Estre deceu et abusé d'aucun, Ne le trouver point tel qu'on l'estimoit.
    \
        Siquo in vitio eius offenderemur. Cic. S'il ne nous plaisoit point en quelque chose, S'il nous desplaisoit.
    \
        Offendere in arrogantiam. Cic. Tomber en arrogance, Devenir arrogant.
    \
        Si in me aliquid offendistis. Cic. Si vous avez trouvé quelque faulte en moy, Si je vous ay offensé et abusé.
    \
        Offendit me loci celebritas. Cic. Je ne me trouve point bien ici à cause de la multitude des gens.
    \
        Offendit eos noster labor. Cic. Ils sont marris de, etc.
    \
        Quum multi viri fortes et terra et mari saepe offenderint. Cic. Se sont mal portez et gouvernez, Ont eu mauvaise issue de leurs affaires.
    \
        Componi aliquid de se, nisi et serio, et a praestantissimis, Offendebatur. Sueton. Ils estoit marri et mal content qu'on composast, etc.
    \
        Offensum esse, impersonaliter dicitur, quum aliquid secus accidit quam sperabamus. Cic. Si cecidisset vt volumus, vt optamus, omnes te et sapienter et fortiter: sin aliquid esset offensum, eosdem illos et cupide et temere fecisse dicturos. Si autrement advenoit en quelque sorte.
    \
        Si tantulum offensum, titubatumque sit, vt, etc. Cic. Si on fault tant soit peu.

    Dictionarium latinogallicum > offendo

  • 2 offendo

    offendo offendo, fendi, fensum, ere оскорблять, обижать

    Латинско-русский словарь > offendo

  • 3 offendo

    offendo offendo, fendi, fensum, ere бить, ударять

    Латинско-русский словарь > offendo

  • 4 offendo

    offendo offendo, fendi, fensum, ere вредить, поражать

    Латинско-русский словарь > offendo

  • 5 offendo

    offēndo, fendī, fēnsum, ere [одного корня с defendo ]
    1) ударять (caput ad fornĭcem Q; aliquem pede Pl); ушибать, повреждать (caput L; pes offensus O)
    scuta offensa strepunt Sl — столкнувшись, звенят щиты
    2) случайно встречать, неожиданно находить, заставать, наталкиваться (aliquid in aliquā re, in или ad aliquid, alicui rei C, Cs, L etc.)
    aliquem imparatum o. C — застигать кого-л. врасплох
    paululum si cessassem, domi non offendissem Ter — если бы я немного помедлил, (то) не застал бы (его) дома
    3) пострадать, потерпеть крушение (аварию, урон, неудачу), попадать в беду ( naves offenderunt Cs)
    apud judices o. Cпроиграть процесс
    4) возбуждать неудовольствие ( apud aliquem de aliquā re C); быть неприятным, не нравиться, тж. задевать, оскорблять, обижать ( aliquem или animum alicujus C)
    quarum etiam recordatio me offendit Ap — (лакомства), которые мне и вспомнить неприятно
    alicujus existimationem o. C — задеть чью-л. честь (повредить чьей-л. репутации)
    (animum) in aliquo o. C, Cs — быть недовольным кем-л.
    5) поражать ( corpus offensum est CC): вредить, дурно действовать ( aliquid offendit stomachum PM); производить неприятное ощущение, неприятно поражать, раздражать ( nares nidore Lcr); резать (colorum claritas aciem oculorum offendit PM)
    6) ошибаться, погрешать, допускать оплошность, совершать промах, провиниться (in aliquā re или aliquid C, Cs etc.)
    in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent C — в чём они (обвинители Попилил и Гутты) сами провинились, (в том) они обвинили других. — см. тж. offensus I

    Латинско-русский словарь > offendo

  • 6 offendō

        offendō fendī, fēnsus, ere    [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.
    * * *
    offendere, offendi, offensus V
    offend, hurt (feelings)

    Latin-English dictionary > offendō

  • 7 offendo

    1.
    offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).
    I.
    Lit.:

    offendere caput ad fornicem,

    Quint. 6, 3, 67:

    latus vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    coxam,

    to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:

    solido,

    against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:

    in scopulis offendit puppis,

    strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:

    in redeundo offenderunt,

    ran aground, Caes. B. C. 3, 8:

    in cornua,

    Sol. 40:

    ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,

    Plaut. Curc. 2, 3, 2:

    visco,

    id. Poen. 2, 37.—
    B.
    Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:

    haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    paululum si cessassem, Domi non offendissem,

    Ter. Eun. 4, 4, 5:

    si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,

    id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:

    imparatum te offendam,

    will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:

    eundem bonorum sensum,

    id. ib. 1, 9, 17:

    nondum perfectum templum offendere,

    id. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    omnia aliter ac jusserat offendit,

    id. Rep. 1, 38, 59.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to suffer damage, receive an injury:

    quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?

    Cic. Fam. 9, 2, 2:

    in causis,

    id. de Or. 2, 74, 301:

    ad fortunam,

    Phaedr. 4, 14, 6.—
    B.
    In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:

    pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,

    gave offence to, id. Sest. 49, 105:

    se apud plebem offendisse de aerario,

    id. Att. 10, 4, 8:

    neque in eo solum offenderat, quod,

    Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:

    in multis enim offendimus omnes,

    Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:

    cum nihil aliud offenderit,

    Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—
    C.
    To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:

    at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,

    Caes. B. C. 2, 32:

    si in me aliquid offendistis,

    have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—
    D.
    To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:

    apud judices offendere, opp. causam iis probare,

    Cic. Clu. 23, 63:

    cum multi viri fortes offenderint,

    id. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,

    i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:

    sin aliquid esset offensum,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quoties culpā ducis esset offensum,

    might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:

    nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,

    id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:

    at si valetudo ejus offendissit,

    failed, Gell. 4, 2, 10.—
    E.
    To shock, offend, mortify, vex, displease one:

    me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,

    Cic. Fam. 3, 8, 4:

    tuam existimationem,

    id. ib. 3, 8, 7:

    neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,

    id. Balb. 26, 59:

    offensus nemo contumeliā,

    id. Att. 6, 3, 3:

    ne offendam patrem,

    id. ib. 6, 3, 9:

    ut eos splendor offendat,

    id. Fam. 1, 7, 7:

    extinctum lumen recens offendit nares,

    Lucr. 6, 791:

    offendere tot caligas, tot Milia clavorum,

    provoke, Juv. 16, 24:

    polypodion offendit stomachum,

    disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:

    ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,

    id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:

    multis rebus meus offendebatur animus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:

    ut non offendar subripi (ista munera),

    so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.
    A.
    Offensive, odious (cf.:

    invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:

    offensum et invisum esse alicui,

    id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:

    offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,

    Cic. Inv. 1, 49, 92.—
    B.
    Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:

    offensus et alienatus animus,

    Cic. Att. 1, 17, 7:

    aliena et offensa populi voluntas,

    id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:

    quem cum esse offensiorem arbitrarer,

    Cic. Att. 1, 5, 2:

    quem sibi offensiorem sciebat esse,

    id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.
    2.
    offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > offendo

  • 8 offendo

    1. offendo, inis, f. (offendere) = offensio, Non. 146, 32. – Über die Stelle Afran. com. 400 s. Stowasser in Wölfflins Archiv 3, 283.
    ————————
    2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam
    ————
    Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei-
    ————
    digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.
    Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offendo

  • 9 offendo [1]

    1. offendo, inis, f. (offendere) = offensio, Non. 146, 32. – / Über die Stelle Afran. com. 400 s. Stowasser in Wölfflins Archiv 3, 283.

    lateinisch-deutsches > offendo [1]

  • 10 offendo [2]

    2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.

    / Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92.

    lateinisch-deutsches > offendo [2]

  • 11 offendo

    to knock, hit, strike / shock, offend, displease / stumble, lurch.

    Latin-English dictionary of medieval > offendo

  • 12 offendo

    , offendi, offensum, offendere
      задевать, оскорблять

    Dictionary Latin-Russian new > offendo

  • 13 sub-offendō

        sub-offendō —, —, ere,     to give some offence: apud faecem populi.

    Latin-English dictionary > sub-offendō

  • 14 offensum

    1.
    offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).
    I.
    Lit.:

    offendere caput ad fornicem,

    Quint. 6, 3, 67:

    latus vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    coxam,

    to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:

    solido,

    against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:

    in scopulis offendit puppis,

    strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:

    in redeundo offenderunt,

    ran aground, Caes. B. C. 3, 8:

    in cornua,

    Sol. 40:

    ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,

    Plaut. Curc. 2, 3, 2:

    visco,

    id. Poen. 2, 37.—
    B.
    Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:

    haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    paululum si cessassem, Domi non offendissem,

    Ter. Eun. 4, 4, 5:

    si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,

    id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:

    imparatum te offendam,

    will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:

    eundem bonorum sensum,

    id. ib. 1, 9, 17:

    nondum perfectum templum offendere,

    id. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    omnia aliter ac jusserat offendit,

    id. Rep. 1, 38, 59.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to suffer damage, receive an injury:

    quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?

    Cic. Fam. 9, 2, 2:

    in causis,

    id. de Or. 2, 74, 301:

    ad fortunam,

    Phaedr. 4, 14, 6.—
    B.
    In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:

    pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,

    gave offence to, id. Sest. 49, 105:

    se apud plebem offendisse de aerario,

    id. Att. 10, 4, 8:

    neque in eo solum offenderat, quod,

    Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:

    in multis enim offendimus omnes,

    Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:

    cum nihil aliud offenderit,

    Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—
    C.
    To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:

    at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,

    Caes. B. C. 2, 32:

    si in me aliquid offendistis,

    have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—
    D.
    To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:

    apud judices offendere, opp. causam iis probare,

    Cic. Clu. 23, 63:

    cum multi viri fortes offenderint,

    id. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,

    i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:

    sin aliquid esset offensum,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quoties culpā ducis esset offensum,

    might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:

    nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,

    id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:

    at si valetudo ejus offendissit,

    failed, Gell. 4, 2, 10.—
    E.
    To shock, offend, mortify, vex, displease one:

    me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,

    Cic. Fam. 3, 8, 4:

    tuam existimationem,

    id. ib. 3, 8, 7:

    neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,

    id. Balb. 26, 59:

    offensus nemo contumeliā,

    id. Att. 6, 3, 3:

    ne offendam patrem,

    id. ib. 6, 3, 9:

    ut eos splendor offendat,

    id. Fam. 1, 7, 7:

    extinctum lumen recens offendit nares,

    Lucr. 6, 791:

    offendere tot caligas, tot Milia clavorum,

    provoke, Juv. 16, 24:

    polypodion offendit stomachum,

    disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:

    ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,

    id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:

    multis rebus meus offendebatur animus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:

    ut non offendar subripi (ista munera),

    so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.
    A.
    Offensive, odious (cf.:

    invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:

    offensum et invisum esse alicui,

    id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:

    offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,

    Cic. Inv. 1, 49, 92.—
    B.
    Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:

    offensus et alienatus animus,

    Cic. Att. 1, 17, 7:

    aliena et offensa populi voluntas,

    id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:

    quem cum esse offensiorem arbitrarer,

    Cic. Att. 1, 5, 2:

    quem sibi offensiorem sciebat esse,

    id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.
    2.
    offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > offensum

  • 15 offensus

    I 1. offēnsus, a, um
    part. pf. к offendo
    2. adj.
    1) раздражённый, сердитый, недоброжелательный (animus alienatus et o. C)
    o. alicui или in (erga) aliquem Nep etc. — раздражённый против кого-л.
    2) возбуждающий неудовольствие, вызывающий негодование, отталкивающий, противный, неприятный (invītus et o. alicui Sl)
    II offēnsus, ūs m. [ offendo ]
    1) столкновение, встреча, стычка ( armorum St)
    2) неудовольствие, отвращение
    in offensu esse Lcr — внушать отвращение, быть в тягость

    Латинско-русский словарь > offensus

  • 16 infestus

    infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile.    - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn.    - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch.    - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire.    - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents.    - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens.    - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles.    - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet.    - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc.    - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées).    - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive.    - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn.    - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain.    - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés.    - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté.    - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares.    - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites.    - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques.    - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui.    - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate.    - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres.    - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.
    * * *
    infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile.    - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn.    - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch.    - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire.    - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents.    - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens.    - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles.    - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet.    - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc.    - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées).    - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive.    - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn.    - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain.    - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés.    - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté.    - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares.    - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites.    - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques.    - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui.    - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate.    - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres.    - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.
    * * *
        Infestus, Adiect. Plaut. Qui met toute son entente et diligence de nuire à aucun, Qui s'estudie à molester et dommager autruy. C'est aussi celuy contre lequel on fait telle diligence, à qui on court sus, Qui est molesté et dommagé, Vexé et tormenté.
    \
        Habere aliquid infestum. Liu. Infester.
    \
        Ager Romanus infestus. Liu. Dangereux d'y passer pour les courses des ennemis qui s'y faisoyent, Couru souvent des ennemis.
    \
        Animo infesto reprehendere. Brutus ad Ciceronem. D'un mauvais courage, D'un courage plein de maltalent.
    \
        Clamor infestus et inimicus. Cic. Aspre.
    \
        Fortuna infesta, cui Prospera opponitur. Cic. Contraire.
    \
        Itinera infesta. Caesar. Dangereux des larrons ou gensdarmes qui espient et font le guet pour surprendre.
    \
        Mare infestum habere. Cic. Brigander sur la mer, Tenir la mer, Piller et desrobber les passants sur la mer, dont fait dangereux y passer.
    \
        Oculis infestis conspici. Cic. De mauvais oeil, Felonnement, Par maltalent.
    \
        Prouincia infesta. Cic. Dangereuse à cause des courses des ennemis, Infestee et courue par les ennemis.
    \
        Saltus frequentioribus latrociniis infestior factus. Pollio ad Ciceronem. Ennuyeuse et fascheuse.
    \
        Signa infesta. Caes. Les enseignes qui vont droict contre l'ennemi pour luy faire desplaisir.
    \
        Terra infesta colubris. Ouid. Nuisant et contraire aux, etc.
    \
        Infestus etiam dicitur, cui infesti sunt inimici. Cic. A qui on fait ennuy et fascherie, Qui est en danger.

    Dictionarium latinogallicum > infestus

  • 17 offensus

    [st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]
    * * *
        Offensus, Aliud participium. Liu. Heurté, ou Blessé, Choppé.
    \
        Vehementer a quibusdam offensus. Hircius Ciceroni. Offensé.
    \
        Deos offensos mereri. Ouid. Meriter l'indignation de Dieu et le mescontentement.
    \
        Alienatus et offensus animus. Cic. Malcontent, Courroucé.
    \
        Offensa voluntas populi. Cic. Offensee.
    \
        Offensus alicui, Nomen. Sueton. Mal content d'aucun, et courroucé contre luy.
    \
        Offensior, pro Irato. Sueton. Courroucé.

    Dictionarium latinogallicum > offensus

  • 18 offensus

    1. offēnsus, a, um, s. 2. offendo .
    ————————
    2. offēnsus, ūs, m. (offendo), das Anstoßen, I) eig., Sing. bei Lucr. u. Tert., Plur. bei Lucr. – dah. das Stoßen auf, Begegnen, Stat. Theb. 12, 283. – II) übtr., der Anstoß, sin vita in offensu est, dir ein Anstoß-, dir verhaßt ist, Lucr. 3, 939.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offensus

  • 19 offensus

    1.
    offensus, a, um, Part. and P. a., from 1. offendo.
    2.
    offensus, ūs, m. [1. offendo], a striking against, a shock ( poet. and in post-class. prose).
    I.
    Lit., Lucr. 2, 223; 4, 359; Tert. adv. Marc. 4, 39.—
    II.
    Transf.
    a.
    A lighting upon, meeting with:

    per offensus armorum,

    Stat. Th. 12, 283.—
    b.
    An offence, vexation, annoyance:

    sin vita in offensu est,

    Lucr. 3, 941.

    Lewis & Short latin dictionary > offensus

  • 20 ob

    (как приставка, ассимилирует b перед p — opprĭmo, f — offendo, c — occupo и g — ogganio) praep. cum acc.
    1) к (ob Romam legiones ducere Enn; ora obvertere ob ōs aficujus Enn)
    2) перед (ob oculos Pl, C); против ( ob Italiam L)
    3)
    а) вследствие, из-за ( invalĭdus ob morbos Sl)
    б) ради, для ( ob rem publicam mortem obire T)
    ob rem — в интересах дела, с успехом (facere aliquid ob rem Sl)
    ob hanc rem, ob eam (illam) rem, ob eam (hanc) causam, quam ob causam (rem) C, Cs — вследствие этого, по этой причине
    4) в обмен на, за (ob decem minas Ter; ob merita sua Sl)

    Латинско-русский словарь > ob

См. также в других словарях:

  • Saint-Pol-de-Léon — Pour les articles homonymes, voir Saint Pol. 48° 41′ 10″ N 3° 59′ 06″ W …   Wikipédia en Français

  • жало — укр. жало, блр. жало, ст. слав. жѩло κέντρον (Супр.), болг. жело, словен. želǫ, польск. żądɫo, кашуб. žangɫo, полаб. zǫdlü. Праслав. *žędlo жало диссимилировано из *geldlo; ср. лит. gelti колоть, жалить , лтш. dzel̂t – то же, лит. geluonìs… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Armorial Des Communes Du Finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… …   Wikipédia en Français

  • Armorial des communes du Finistere — Armorial des communes du Finistère Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s)… …   Wikipédia en Français

  • Armorial des communes du Finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… …   Wikipédia en Français

  • Armorial des communes du finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… …   Wikipédia en Français

  • Armorial du Finistère — Armorial des communes du Finistère Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s)… …   Wikipédia en Français

  • Liste Des Devises De Villes — Liste des devises de ville : Sommaire 1 Algérie 2 Allemagne 3 Australie 4 Belgique 5 Cana …   Wikipédia en Français

  • Liste des devises de villes — Cette page présente, par pays, la liste des devises de ville : Sommaire 1 Allemagne 2 Australie 3 Belgique 4 Canada …   Wikipédia en Français

  • Assimilation — (lat.), Verähnlichung, Aneignung; in der Physiologie Umwandlung der aufgenommenen Nahrungsmittel zu Gewebsbestandteilen des Körpers; namentlich in der Botanik die Umsetzung der Kohlensäure der Luft in den Chlorophyllkörnern und die Aufnahme des… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • offendere — of·fèn·de·re v.tr. (io offèndo) FO 1. arrecare un offesa, infliggere con parole o con azioni un danno materiale o morale che provoca in chi lo subisce un forte turbamento o risentimento: offendere qcn. nell onore, nella reputazione, non voglio… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»