Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

infestus

  • 1 infestus

    infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile.    - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn.    - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch.    - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire.    - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents.    - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens.    - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles.    - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet.    - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc.    - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées).    - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive.    - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn.    - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain.    - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés.    - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté.    - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares.    - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites.    - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques.    - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui.    - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate.    - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres.    - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.
    * * *
    infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile.    - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn.    - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch.    - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire.    - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents.    - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens.    - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles.    - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet.    - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc.    - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées).    - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive.    - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn.    - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain.    - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés.    - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté.    - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares.    - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites.    - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques.    - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui.    - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate.    - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres.    - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.
    * * *
        Infestus, Adiect. Plaut. Qui met toute son entente et diligence de nuire à aucun, Qui s'estudie à molester et dommager autruy. C'est aussi celuy contre lequel on fait telle diligence, à qui on court sus, Qui est molesté et dommagé, Vexé et tormenté.
    \
        Habere aliquid infestum. Liu. Infester.
    \
        Ager Romanus infestus. Liu. Dangereux d'y passer pour les courses des ennemis qui s'y faisoyent, Couru souvent des ennemis.
    \
        Animo infesto reprehendere. Brutus ad Ciceronem. D'un mauvais courage, D'un courage plein de maltalent.
    \
        Clamor infestus et inimicus. Cic. Aspre.
    \
        Fortuna infesta, cui Prospera opponitur. Cic. Contraire.
    \
        Itinera infesta. Caesar. Dangereux des larrons ou gensdarmes qui espient et font le guet pour surprendre.
    \
        Mare infestum habere. Cic. Brigander sur la mer, Tenir la mer, Piller et desrobber les passants sur la mer, dont fait dangereux y passer.
    \
        Oculis infestis conspici. Cic. De mauvais oeil, Felonnement, Par maltalent.
    \
        Prouincia infesta. Cic. Dangereuse à cause des courses des ennemis, Infestee et courue par les ennemis.
    \
        Saltus frequentioribus latrociniis infestior factus. Pollio ad Ciceronem. Ennuyeuse et fascheuse.
    \
        Signa infesta. Caes. Les enseignes qui vont droict contre l'ennemi pour luy faire desplaisir.
    \
        Terra infesta colubris. Ouid. Nuisant et contraire aux, etc.
    \
        Infestus etiam dicitur, cui infesti sunt inimici. Cic. A qui on fait ennuy et fascherie, Qui est en danger.

    Dictionarium latinogallicum > infestus

  • 2 infestus

    īnfēstus, a, um (in u. *fendo; vgl. de-fendo u. mani-festus), I) aktiv = anfallend, angreifend, belästigend, beunruhigend, feindlich auftretend, feindlich, gefährlich, bedrohlich, schwierig, a) v. leb. Wesen; α) übh.: Atrides, Diana, Ov.: contio, Curt.: spectatores, Suet.: provincia Gallia, Cic.: animus infestissimus, Cic.: m. Dat., oft verb. alci invisus infestusque, infestus invisusque, Liv. u. Curt.: canes leonibus maxime infesti, Curt.: regiones alienae sibique infestae, Curt.: regi infesta plebes, Sall.: gens infestissima nomini Romano, Sall.: mit in u. Akk., infestus in suos, in omnia maria, Cic.: m. ob u. Akk., ob aemulationem infestus, Curt. 4, 7 (27), 4. – β) als milit. t. t. = zum Angriff fertig, schlagfertig, feindlich vorgehend (offensiv), in Angriffskolonnen formiert, infesto exercitu in Numidiam procedere, Sall., in agrum Albanum pergere, Liv.: ab Tibure infesto agmine profecti, Liv. – b) v. Lebl.: α) übh.: fulmen, Verg.: cornua, Phaedr.: manus (Plur.), Ov. u. Curt.: corporibus nostris infestas manus admovere, Curt.: infestis oculis conspici, Cic.: quae est tam infesta ira? was ist das für eine Erbitterung? Liv.: n. plur. subst., infesta, ōrum, n. (Ggstz. secunda), das Unglück, Drangsal, Hor. carm. 2, 10, 13. – β) als milit. t. t., v. Feldzeichen, Waffen, die zum Angriff dienen (s. Heräus Tac. hist. 1, 31, 15), infesta contra populum Rom. arma ferre, gegen das r. V. feindlich auftreten, Iustin.: infestis signis, in Angriffskolonnen, angriffsweise, Caes. u.a.: infesta sarissa, eingelegte, scharfe, Curt.: hastā infestā, mit eingelegter, gefällter Lanze, Liv. u. Verg.: u. so infestā lanceā, Hirt. b. G.: infesto spiculo od. telo, Liv. u. Auct. b. Afr.: infestis cuspidibus, Cic.: infestis mucronibus, Tac.: infestis pilis, mit geschwungenen od. wurfbereiten Speeren, Caes.: infestā pilā, Tac. – II) passiv = Angriffen ausgesetzt, belästigt, beunruhigt, gefährdet, bedroht, unsicher, nicht geheuer, wehrlos (Ggstz. tutus), locus, Liv.: annus, unruhig, Liv.: mare, Vell.: iter, Cic., itinera, Caes.: statio, Cic.: vita filii, Cic.: minus tamen quam alias infesta civitas fuit, Liv.: si huius salus ob eam ipsam causam esset infestior, Cic.: infestissima Ciliciae pars, Cic.: agrum infestum facere od. reddere, Liv.: regionem infestam efficere, Liv.: mare infestum habere, beunruhigen, unsicher machen, Cic.: u. so vias infestas habere, Cic.: m. Abl. (von, durch), via illa incursionibus barbarorum infesta, Cic.: infesta terra colubris, Ov.: ita quoque interiora urbis infesta telis erant, Curt.: saltus nunc frequentioribus latrociniis infestior factus est, Cic.: m. ab u. Abl., multo eum infestiorem agrum ab nobilitate esse, quam etc., Liv.

    lateinisch-deutsches > infestus

  • 3 infestus

    īnfēstus, a, um (in u. *fendo; vgl. de-fendo u. mani- festus), I) aktiv = anfallend, angreifend, belästigend, beunruhigend, feindlich auftretend, feindlich, gefährlich, bedrohlich, schwierig, a) v. leb. Wesen; α) übh.: Atrides, Diana, Ov.: contio, Curt.: spectatores, Suet.: provincia Gallia, Cic.: animus infestissimus, Cic.: m. Dat., oft verb. alci invisus infestusque, infestus invisusque, Liv. u. Curt.: canes leonibus maxime infesti, Curt.: regiones alienae sibique infestae, Curt.: regi infesta plebes, Sall.: gens infestissima nomini Romano, Sall.: mit in u. Akk., infestus in suos, in omnia maria, Cic.: m. ob u. Akk., ob aemulationem infestus, Curt. 4, 7 (27), 4. – β) als milit. t. t. = zum Angriff fertig, schlagfertig, feindlich vorgehend (offensiv), in Angriffskolonnen formiert, infesto exercitu in Numidiam procedere, Sall., in agrum Albanum pergere, Liv.: ab Tibure infesto agmine profecti, Liv. – b) v. Lebl.: α) übh.: fulmen, Verg.: cornua, Phaedr.: manus (Plur.), Ov. u. Curt.: corporibus nostris infestas manus admovere, Curt.: infestis oculis conspici, Cic.: quae est tam infesta ira? was ist das für eine Erbitterung? Liv.: n. plur. subst., infesta, ōrum, n. (Ggstz. secunda), das Unglück, Drangsal, Hor. carm. 2, 10, 13. – β) als milit. t. t., v. Feldzeichen, Waffen, die zum Angriff dienen (s. Heräus Tac. hist. 1, 31, 15), infesta contra popu-
    ————
    lum Rom. arma ferre, gegen das r. V. feindlich auftreten, Iustin.: infestis signis, in Angriffskolonnen, angriffsweise, Caes. u.a.: infesta sarissa, eingelegte, scharfe, Curt.: hastā infestā, mit eingelegter, gefällter Lanze, Liv. u. Verg.: u. so infestā lanceā, Hirt. b. G.: infesto spiculo od. telo, Liv. u. Auct. b. Afr.: infestis cuspidibus, Cic.: infestis mucronibus, Tac.: infestis pilis, mit geschwungenen od. wurfbereiten Speeren, Caes.: infestā pilā, Tac. – II) passiv = Angriffen ausgesetzt, belästigt, beunruhigt, gefährdet, bedroht, unsicher, nicht geheuer, wehrlos (Ggstz. tutus), locus, Liv.: annus, unruhig, Liv.: mare, Vell.: iter, Cic., itinera, Caes.: statio, Cic.: vita filii, Cic.: minus tamen quam alias infesta civitas fuit, Liv.: si huius salus ob eam ipsam causam esset infestior, Cic.: infestissima Ciliciae pars, Cic.: agrum infestum facere od. reddere, Liv.: regionem infestam efficere, Liv.: mare infestum habere, beunruhigen, unsicher machen, Cic.: u. so vias infestas habere, Cic.: m. Abl. (von, durch), via illa incursionibus barbarorum infesta, Cic.: infesta terra colubris, Ov.: ita quoque interiora urbis infesta telis erant, Curt.: saltus nunc frequentioribus latrociniis infestior factus est, Cic.: m. ab u. Abl., multo eum infestiorem agrum ab nobilitate esse, quam etc., Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infestus

  • 4 infestus

    infestus infestus, a, um враждебный

    Латинско-русский словарь > infestus

  • 5 infestus

    infestus infestus, a, um неприязненный

    Латинско-русский словарь > infestus

  • 6 infestus

    infestus infestus, a, um злобный

    Латинско-русский словарь > infestus

  • 7 infestus

    īnfēstus, a, um [одного корня с de-fendo и mani-festus\]
    terra infesta colubris O — местность, кишащая змеями
    2) подверженный нападениям, угрожаемый, находящийся в опасности (pars Ciliciae C; vita filii C; via infesta excursionibus hostium C)
    aliquid infestum habere C etc. (reddere, facere L) — infestare
    3) враждебный, неприязненный (i. alicui C, T etc. или in aliquem C; gens infesta Romanis Sl); готовый к нападению ( infesto exercitu procedere L)
    infestis pilis Cс поднятыми ( или взятыми наперевес) копьями
    4) жестокий (scelus C; bellum L)

    Латинско-русский словарь > infestus

  • 8 īnfēstus

        īnfēstus adj. with comp. and sup.    [P. of * infendo], made unsafe, disturbed, molested, infested, unquiet, unsafe: via excursionibus barbarorum: omnia serpentibus, S.: sua tuta omnia, infesta hostium, L.: vita: infestum agrum reddere, make unsafe, L.: sibi Teucri, V.: infestior salus: infestior Tulli senectus, L.: infestissima pars Ciliciae.— Plur n. as subst: infestis (i. e. infestis rebus), when in affliction, H.—That renders unsafe, hostile, inimical, troublesome, dangerous: infestis signis ad se ire, Cs.: ante vallum infestis signis constitere, L.: infestis pilis procurrere, threatening, Cs.: infesta tela ferre, V.: infestis oculis conspici: te animo infestissimo intuetur: numen, Iu.: regi plebes, S.: provincia victoriae: gens infestissima nomini Romano, S.: nautis Orion, H.: virtutibus tempora, Ta.
    * * *
    infesta -um, infestior -or -us, infestissimus -a -um ADJ
    unsafe, dangerous; hostile; disturbed, molested, infested, unquiet

    Latin-English dictionary > īnfēstus

  • 9 infestus

    -a/um adj A
    envahissant, mauvaise herbe (en infestus)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > infestus

  • 10 infestus

    in-festus, a, um, adj. [2. in-festus for fenstus, from fendo; whence defendo, infensus], made unsafe, disturbed, molested, infested; unquiet, unsafe (class.; cf. infensus).
    I.
    Lit.:

    via excursionibus barbarorum infesta,

    Cic. Prov. Cons. 2, 4:

    iter,

    id. Phil. 12, 10:

    civitas,

    Liv. 3, 24:

    omnia infesta serpentibus,

    Sall. J. 89:

    sua tuta omnia, infesta hostium (omnia),

    Liv. 2, 49:

    vita,

    Cic. Rosc. Am. 11:

    infestum agrum reddere,

    to make unsafe, Liv. 2, 11:

    mare infestum habere,

    to disturb, render insecure, Cic. Att. 16, 1:

    infestam habere Macedoniam,

    Liv. 26, 24.— Comp.:

    infestior salus,

    Cic. Planc. 1:

    senectus,

    Liv. 1, 47. — Sup.:

    infestissima pars Ciliciae,

    Cic. Fam. 2, 10, 3.—
    II.
    Transf., act., that renders unsafe, that acts in a hostile manner, hostile, inimical, troublesome, dangerous: irrupit in Galliam, quam sibi armis animisque infestam inimicamque cognovit, Cic. Phil. 10, 10, 21:

    provincia huic victoriae maxime infesta,

    id. Lig. 8, 24:

    gens infestissima nomini Romano,

    Sall. C. 52:

    pestis infesta rei publicae,

    Cic. Cat. 1, 5:

    infestus in cognatos,

    Auct. Her. 4, 40, 52:

    exercitu infesto in agrum Sabinum profecti,

    Liv. 2, 36; cf.:

    infestis signis impetum facere,

    Caes. B. C. 3, 93;

    so freq.: infestis signis,

    Cic. Font. 16; Caes. B. G. 6, 7; 7, 52; Liv. 2, 30 al.:

    infestis pilis procurrere,

    Caes. B. C. 3, 93:

    infestis pilis proturbare,

    Tac. H. 1, 31 fin.:

    infesto spiculo aliquem petere,

    Liv. 2, 20:

    infesta tela ferre,

    Verg. A. 5, 582:

    infestis oculis conspici,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    infesta virtutibus tempora,

    Tac. Agr. 2:

    scelus,

    Cic. Clu. 66, 188:

    atque inimicus clamor,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    animo infestissimo aliquem intueri,

    id. ib. 2, 5, 55:

    bellum,

    Liv. 9, 12:

    missus morbus infesto a numine,

    Juv. 13, 231.—Hence, adv.: infestē, hostilely, violently, outrageously:

    quae illi infeste in nos fecerint,

    Liv. 26, 13, 7; Vell. 2, 45, 3. — Comp., Liv. 2, 55; 8, 33; 28, 29.— Sup., Cic. Quint. 21 (with inimicissime), Quint. 11, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > infestus

  • 11 infestus

    враждебный (l. 28 § 2 D. 24, 1. 1. 11 § 8 D. 32).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > infestus

  • 12 infestus

    aggressive, hostile, dangerous.

    Latin-English dictionary of medieval > infestus

  • 13 infestus

    , infesta, infestum (m,f,n)
      враждебный; злобный, неприязненный

    Dictionary Latin-Russian new > infestus

  • 14 instantia

    instantĭa, ae, f. [insto] [st2]1 [-] proximité, voisinage. [st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence. [st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle. [st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante. [st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours).    - infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell.: "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice.    - quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3: quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue?    - meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul.: remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.
    * * *
    instantĭa, ae, f. [insto] [st2]1 [-] proximité, voisinage. [st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence. [st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle. [st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante. [st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours).    - infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell.: "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice.    - quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3: quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue?    - meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul.: remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.
    * * *
        Instantia, huius instantiae. Plin. iun. Continuation, Continuelle diligence, Perseverance, Instance.
    \
        Instantia orationis. Plin. iun. Vehemence.
    \
        Peccata condicere necessitati cuidam et instantiae. Gel. Attribuer ou imputer à necessité et contraincte fatale qui presse les gents.

    Dictionarium latinogallicum > instantia

  • 15 invisus [2]

    2. invīsus, a, um (invideo), I) passiv = verhaßt (Ggstz. gratus, gratiosus, carus, commendatus, amabilis, auch miserabilis), a) v. Pers.: α) absol.: persona illa (lenonis) invisa, Cic.: accusator ac reus iuxta invisi, Tac.: alqm invisum habere (Ggstz. alci favere), Cic. fr. u. Curt. 7, 2 (10), 36: alqm invisum, invisiorem facere, Quint. u. Val. Max.: quo enim quis versutior et callidior est, hoc, invisior et suspectior, Cic.: invisissimus homo, Sen. rhet.: duces invisissimi, Amm. – β) m. Dat.: invisus deo, Cic.: omnibus invisus, Sall.: adeo est invisus mihi, ut etc., Asin. Poll. in Cic. ep.: Verginius privatim Sergio invisus infestusque, dem S. persönlich verhaßt u. ihm gleichfalls gram, Liv.: u. so invisus avunculo infensusque, Tac.: quo (tyranno) neque foedius nec dis hominibusque invisius animal ullum cogitari potest, Cic. de rep. 2, 48: cuius marito inimicissimus, ipsi invissisimus fuerat, Plin. ep.: homo Labieno invisissimus, Sen. rhet. – per haec terribilis cunctis et invisus, Suet.: innocens Bolanus et nullis delictis invisus, Tac.: magis invisus (zus. = invisior) plebi accusatione Sp. Cassi, Liv. 2, 42, 7. – L. Flacco fratri germano cognatisque aliis ob eadem vitia invisus, Liv. 27, 8, 5. – γ) m. ad od. apud u. Akk.: ad (in bezug auf) militare genus omne partemque magnam plebis invisum esse nomen Romanum, Liv. 24, 32, 2: ne eādem causā invisi apud incolas forent, caverunt, Iustin. 36, 2, 15. – b) v. Lebl.: α) absol.: inv. aurum, Prop.: inv. cupressi, Hor.: invisa primo desidia postremo amatur, Tac.: ira infesta pariter invisaque, Sen.: inv. negotia, Hor.: inv. tyranni nomen, Iustin.: res antea tam invisa quam falsa nunc ut vera ita amabilis facta est, Plin. ep.: nullos homines esse credebam, ubi vita esset invisa mea, Liv. – iniquitatem eius suspectam et nequitiam invisam habere, Val. Max.: liberalitatem suam invisam facere, Curt.: decora invisa reddere, Liv. – si qua his invisior vox est, Sen.: urticā quid esse invisius potest, Plin.: voluptates praecipue exturba et invisissimas habe, Sen. – β) m. Dat.: domus (Heimat) sibi invisa, Val. Max.: facies alci invisa, Quint.: iudicium invisum etiam iudicibus, Liv.: munera mihi invisa, Phaedr.: res mihi invisae visae sunt, Cic. fr. – invisum Macedonum nomen avaritia eorum ac libido barbaris fecerat, Curt. – γ) mit in u. Abl.: quae perfidia tamen minus in eo (an ihm) invisa (verabscheuenswert) esse poterat, Curt. 7, 5 (22), 20. – II) aktiv = hassend, feindlich gesinnt, inv. gentes, Lucan. 1, 9: decreta, Lucan. 1, 488: invisum quem tu tibi fingis (et esse nil moror), Verg. Aen. 11, 364. – / In den Stellen, in denen verbunden invisus atque infestus, invisus infestusque, infestus invisusque, steht überall invisus passiv, infestus aktiv, s. M. Müller Liv. 2, 56, 5. Vogel Curt. 10, 7 (22), 7 (gegen Weißenb. Liv. 5, 8, 6).

    lateinisch-deutsches > invisus [2]

  • 16 invisus

    1. invīsus, a, um (in u. video), ungesehen, I) = noch nicht (nie) gesehen, noch ungesehen, morbus, Cato: cum aliquid aut invisum aut inauditum aut novum dicas, Cic.: sacra occulta et maribus non solum invisa, sed etiam inaudita, Cic.: invisus atque inaccessus in id tempus Hercynia saltus, Flor. – II) = unsichtbar, cantavit invisus, Apul. met. 5, 3 u. Eccl. (s. Muncker Fulg. myth. 3, 6. p. 114): m. Dat., invisa oculis astra, Lact.
    ————————
    2. invīsus, a, um (invideo), I) passiv = verhaßt (Ggstz. gratus, gratiosus, carus, commendatus, amabilis, auch miserabilis), a) v. Pers.: α) absol.: persona illa (lenonis) invisa, Cic.: accusator ac reus iuxta invisi, Tac.: alqm invisum habere (Ggstz. alci favere), Cic. fr. u. Curt. 7, 2 (10), 36: alqm invisum, invisiorem facere, Quint. u. Val. Max.: quo enim quis versutior et callidior est, hoc, invisior et suspectior, Cic.: invisissimus homo, Sen. rhet.: duces invisissimi, Amm. – β) m. Dat.: invisus deo, Cic.: omnibus invisus, Sall.: adeo est invisus mihi, ut etc., Asin. Poll. in Cic. ep.: Verginius privatim Sergio invisus infestusque, dem S. persönlich verhaßt u. ihm gleichfalls gram, Liv.: u. so invisus avunculo infensusque, Tac.: quo (tyranno) neque foedius nec dis hominibusque invisius animal ullum cogitari potest, Cic. de rep. 2, 48: cuius marito inimicissimus, ipsi invissisimus fuerat, Plin. ep.: homo Labieno invisissimus, Sen. rhet. – per haec terribilis cunctis et invisus, Suet.: innocens Bolanus et nullis delictis invisus, Tac.: magis invisus (zus. = invisior) plebi accusatione Sp. Cassi, Liv. 2, 42, 7. – L. Flacco fratri germano cognatisque aliis ob eadem vitia invisus, Liv. 27, 8, 5. – γ) m. ad od. apud u. Akk.: ad (in bezug auf) militare genus omne partemque magnam plebis invisum esse nomen Romanum, Liv. 24, 32, 2: ne eādem causā invisi apud inco-
    ————
    las forent, caverunt, Iustin. 36, 2, 15. – b) v. Lebl.: α) absol.: inv. aurum, Prop.: inv. cupressi, Hor.: invisa primo desidia postremo amatur, Tac.: ira infesta pariter invisaque, Sen.: inv. negotia, Hor.: inv. tyranni nomen, Iustin.: res antea tam invisa quam falsa nunc ut vera ita amabilis facta est, Plin. ep.: nullos homines esse credebam, ubi vita esset invisa mea, Liv. – iniquitatem eius suspectam et nequitiam invisam habere, Val. Max.: liberalitatem suam invisam facere, Curt.: decora invisa reddere, Liv. – si qua his invisior vox est, Sen.: urticā quid esse invisius potest, Plin.: voluptates praecipue exturba et invisissimas habe, Sen. – β) m. Dat.: domus (Heimat) sibi invisa, Val. Max.: facies alci invisa, Quint.: iudicium invisum etiam iudicibus, Liv.: munera mihi invisa, Phaedr.: res mihi invisae visae sunt, Cic. fr. – invisum Macedonum nomen avaritia eorum ac libido barbaris fecerat, Curt. – γ) mit in u. Abl.: quae perfidia tamen minus in eo (an ihm) invisa (verabscheuenswert) esse poterat, Curt. 7, 5 (22), 20. – II) aktiv = hassend, feindlich gesinnt, inv. gentes, Lucan. 1, 9: decreta, Lucan. 1, 488: invisum quem tu tibi fingis (et esse nil moror), Verg. Aen. 11, 364. – In den Stellen, in denen verbunden invisus atque infestus, invisus infestusque, infestus invisusque, steht überall invisus passiv, infestus aktiv, s. M. Müller Liv. 2, 56, 5. Vogel Curt. 10, 7 (22), 7 (gegen Weißenb. Liv. 5,
    ————
    8, 6).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invisus

  • 17 infeste

    īnfēstē [ infestus ]
    враждебно, неприязненно C, L, VP etc.

    Латинско-русский словарь > infeste

  • 18 infesto

    īnfēsto, āvī, ātum, āre [ infestus ]
    1) тревожить, беспокоить, мучить, преследовать (regionem Just; animos vanā superstitione Col, unguibus rostroque L)
    2) делать опасным, угрожать ( belluae infestant illas oras PM)
    3) мед. раздражать, расстраивать (stomachum, nervos PM)

    Латинско-русский словарь > infesto

  • 19 inurgeo

    in-urgeo, ursī, —, ēre
    1) теснить, нападать, тж. бодаться (vitulus infestus inurget Lcr)

    Латинско-русский словарь > inurgeo

  • 20 assum [1]

    1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, u. dazu afforem (adforem) = affutūrus (adfutūrus) essem, affore (adfore) = affutūrum esse, anwesend-, zugegen sein, dasein (Ggstz. abesse), zuw. auch herzukommend dasein = erscheinen, sich einstellen, I) im allg.: a) v. Pers.: α) mit dem Körper, absol., ades u. adesdum, sei da = bleib da, Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 29): heri, cum non adessetis, Cic.: omnes, qui aderant, alle Anwesenden, Caes.: cum hostes adessent, anrückten, Liv. – m. Ang. wie? assum praesens praesenti tibi, Plaut.: adest praesens vir singulari virtute, M. Bibulus, Cic.: praesto etiam assum, Acc. fr.: sed ubi est frater? Ch. praesto adest, Ter.: fit enim nescio qui, ut quasi coram adesse videare, cum scribo aliquid ad te, Cic.: ibi tum filius cum illis unā aderat frequens, Ter. – m. Ang. wo? sed hic num quis adest? Plaut.: iam ego inibi adero, Pompon. com. fr.: iam hic adero, gleich bin ich wieder da, Ter.: u. so prius ego tuā opinione hic adero, Plaut.: domi assitis facite, Ter.: assum apud te, genitor, Acc. fr.: apud te assum Sosia idem, Plaut.: mane ad portam adesse, Cic.: in tabernaculo, Plaut.: in foro, Liv.: ante oculos, Verg.: portis (Dat.), Verg.: m. Abl. od. Genet. loc., Amphipoli, Brundisi, Liv.; vgl. Weißenb. Liv. 45, 28, 8. – m. Ang. woher? u. auf welchem Wege? hi ex Africa iam affuturi videntur, Cic.: adsum atque advenio Acheronte vix viā altā atque arduā per speluncas saxis structas, Enn. fr.: Galli per dumos aderant, Verg. – mit Ang. wohin? huc ades, o formose puer, komm hierher, Verg.: quaeritis, quare huc assim, Ov.: primā face cubiculum tuum adero, werde ich in deinem Gemach erscheinen, Apul. met. 2, 10: u. so ibid. 5, 5 in. – β) mit dem Geiste, in der Formel adesse animo od. (v. mehreren) animis, mit dem Geiste zugegen sein, sowohl um gehörig aufzumerken, ades animo, Ter., od. bl. ades, Plaut., gib acht! (s. Brix Plaut. Men. 643): eum non affuisse animo, Cic.: adestote omnes animis, Cic.: adeste aequo animo! schenkt ein geneigtes Gehör! Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24). – als auch um die Geistesgegenwart, den Mut nicht zu verlieren, gefaßt sein, ruhig sein, ades animo et omitte timorem, Scipio, Cic.: quam ob rem adeste animis, iudices, et timorem, si quem habetis, deponite, Cic. – b) v. Lebl., bes. v. körperl., geistigen u. zeitlichen Zuständen u. Verhältnissen, dasein, vorhanden sein, zur Hand sein, zu Gebote stehen, zuw. auch im Anzuge sein, bevorstehen, sich zeigen, frumentum conferri, comportari, adesse dicere, Caes.: largitur in servos, quantum aderat pecuniae, Tac.: ubi vis, dona tibi adsunt a Phaedria, kommen dir, Ter. – tanti aderant vesicae et viscerum (al. torminum) morbi, ut etc., Cic.: etiamsi certa pestis adesset, (se) mansurum potius, quam etc., Sall. – isto bono utare, dum adsit, cum absit, ne requiras, Cic.: corpore nihil nisi praesens et quod adest sentire possumus, Cic.: illis robur aetatis affuerat, Tac.: vim affore verbo crediderat, Verg. – assunt multa eius rei exempla, Quint.: adest ingens seditio, ingens certamen, Liv.: si iam adest vitae meae finis, Curt.: adesse supremam horam, Curt.: vesper adest, Catull.: aderat iudicio dies, Liv.: adesse Romanis ultimum diem, Liv.: nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut.: nunc probrum atque partitudo prope adest, ut fiat palam, Plaut.: aderit tempus od. dies, cum etc., es wird die Zeit kommen, wo usw., Acc. tr. u. Komik. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. Fragm. p. LVIII sq.): u. so bl. prope adest, cum etc., bald kommt die Zeit, wo usw., Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 152).

    II) in bestimmter Absicht dasein, erscheinen, zugegen sein, auf dem Platze sein, bei der Hand sein, nahe sein u. in bestimmter Absicht erscheinen, sich einstellen, a) übh.: α) v. Menschen: primum me ipsum vigilare, adesse, Cic.: ipse dux hostium suis aderat atque eos hortabatur, Caes. – m. Ang. wo? od. wobei? oft zugl. m. Ang. als wer? durch Adjj. od. Substst., Caesar ubique aderat, Vell.: nunc ultro ad cineres et ossa parentis assumus, Verg.: in agmine modo in primis modo in postremis aderat, Sall.: in operibus, in agmine atque ad vigilias multus (fleißig) adesse, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: in eo cornu non Poetelius solus, sed Sulpicius etiam hortator affuerat, Liv. (vgl. suus cuique animus memor ignominiae adhortator aderat, Liv.). – u. (als Feind) m. Angabe gegen wen? adversus hostes, Sall.: in semisomnos barbaros, Tac. – m. Ang. wie gestimmt? durch Adjj., iam omnes feroces aderant, Sall.: Numidae infensi adesse atque instare, Sall.: Masinissa dies noctesque infestus aderat, Liv. – m. Ang. des Zweckes wozu? durch ad m. Akk., nunc ades ad parendum vel ad imperandum potius, stell dich, um Order zu parieren oder vielmehr um Order zu erhalten, Cic.: adsint tempori (zur rechten Zeit) ad metendum, Gell.: adesse ad magnitudinem beneficiorum, zum Empfang so großer Wohltaten gleich bei der Hand sein, Tac. – od. durch Infin., non Teucros delere aderam, Sil. 9, 532. – u. unpers. (vgl. πάρεστί μοι), aderit cognoscere, man wird erkennen können, Avien. progn. 80. – β) v. der Gottheit, adsis placidusque iuves, Verg.: m. Ang. wie? als wer? adsis favens, Verg.: sui sceleris ultores adesse deos, Curt. – m. Ang. wem? durch Dat., origini Romanae, rebus Romanis, sich gnädig zeigen, förderlich sein, unser »sein mit« usw., Liv.: querelis nostris, armis (nostris), unserer Kl., unserer W. sich annehmen, Liv.: si fortuna coeptis affuerit, hold ist, Tac.: fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis, adfore conatibus testabantur, Tac. – b) als Teilnehmer, Zeuge, Zuschauer zugegen sein, erscheinen, einer Sache beiwohnen, an etw. teilnehmen, bei etw. mitwirken, m. Ang. wo? od. wobei? ad suffragium, Cic.: in senatu, Cic.: in hac re, Ter.: in magnis rebus, Nep.: in pariundo, Ter. Andr. 771: durch Dat., comitiis, Cic.: pugnae, Liv.: omnibus periculis, Nep.: colloquio, Lic.: convivio, spectaculo, Suet.: eorum recitationibus, Plin. ep.: cur istuc vadimonio assum? Nov. fr. – absol., is dies, quo me adesse iusserat, Cic.: quasi nusquam adfueris (verst. in pariundo), Tert.: nec adfuisse usque Philippum, Curt.: ut paene liberum sit senatori non adesse, zu kommen und nicht zu kommen, Cic.: ille nec iratos sensit adesse deos, Ov. – u. in der publiz. Formel adesse scribendo senatus consulto od. decreto, bei Abfassung eines Senatsbeschlusses zugegen sein, Cic.: u. bl. adesse scribendo, SC. b. Cic. – c) als Berater, als Beistand einer Pers. od. Sache zur Seite stehen, beistehen, jmds. od. einer Sache sich annehmen (Ggstz. abesse, deesse, s. Oudend. Schol. ad Cic. ep. p. 66), semper absenti Deiotaro, Cic.: alcis rebus, Cic.: intercessioni, Liv.: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero, Liv.: alci (einem Richter od. Fürsten) adesse in consilio, Cic. u. Nep. – So namentl. v. Rechtsbeistande, als Verteidiger, Vertreter erscheinen, sich jmds. od. einer Sache als Vertreter annehmen, jmd. od. eine Sache vertreten, ius qui profitebitur, adsit, Ov.: volo ego adesse hic advocatos nobis in turba hac, Ter.: u. so adesse Quinctio, amicis, Cic.: partibus, Plin. ep.: tali causae, Quint.: ei sententiae, Plin. – m. Ang. wozu? durch ad m. Akk., ad hanc rem, Ter.: ad defendendam causam, Ter.: ad rem agendam, Cael. fr. b. Quint. – m. Ang. wo? durch in m. Abl., in iudicio, Cic.: in foro, Liv. – m. Ang. in welcher Sache? durch in m. Abl., in hac causa, Cic.: u. (bildl.) in sua causa omnium libertati, Liv. – m. Ang. gegen wen? contra Satrium, Cic.: adversus privatum intemperantius, Suet. – d) als Angeklagter od. Ankläger vor Gericht erscheinen, α) als Angeklagter, sich stellen, adesse iuberi, Cic.: Amphipoli (zu A.) adesse iuberi, Liv.: u. alqm Amphipoli adesse iubere, Liv.: adesse ad iudicium, Cic. – β) als Ankläger, adesse in iudicio, Cic. Verr. 4, 113 (vgl. no. c): citatus accusator M. Pacilius nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic. Verr. 2, 98. – / Archaist. Konj. Präs. adsiem, Verg. catal. 5, 6: adsies, Prud. perist. 2, 569: adsiet, Plaut. asin. 415; Pseud. 924 u. 1114. Ter. adelph. 619. Cato r. r. 141, 4: adsient, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 32. Ter. Phorm. 313. – arch. Konj. Imperf. adesent = adessent, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 6. – arch. Fut. adessint = aderunt, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 63. – arch. Perf. arfuerunt = adfuerunt, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 2. – archaist. Infin. Perf. arfuisse (= adfuisse), SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 21.

    lateinisch-deutsches > assum [1]

См. также в других словарях:

  • infestus — index hostile Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Melilotus infestus — ID 52933 Symbol Key MEIN18 Common Name N/A Family Fabaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Cultivated, or not in the U.S. US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit N/A …   USDA Plant Characteristics

  • Melilotus infestus Guss. — Symbol MEIN18 Botanical Family Fabaceae …   Scientific plant list

  • List of Cosmic Era vehicles and aircraft — This is a list of fictional vehicles and aircraft from the Cosmic Era (CE) timeline of the Gundam anime metaseries.Like any military organization, the factions in the Cosmic Era depend on multiple vehicles and aircraft to fulfill a wide variety… …   Wikipedia

  • enhiesto — (Probablemente del lat. infestus, hostil.) ► adjetivo Que está levantado o erguido: ■ los guerreros avanzaban con las lanzas enhiestas; su bigote enhiesto lo distinguía del resto de los tertulianos. TAMBIÉN inhiesto * * * enhiesto, a (del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • infesto — (Del lat. infestus, hostil.) ► adjetivo literario Que causa daño o perjuicio: ■ su infesta influencia; el infesto dominio de las bajas pasiones. * * * infesto, a (del lat. «infestus»; lit.) adj. *Dañoso. * * * infesto, ta. (Del lat. infestus).… …   Enciclopedia Universal

  • infester — [ ɛ̃fɛste ] v. tr. <conjug. : 1> • 1390; lat. infestare, de infestus « hostile » 1 ♦ Vieilli ou littér. Ravager, rendre peu sûr (un pays) en s y livrant à des actes incessants de violence, d hostilité. ⇒ attaquer, désoler, dévaster, envahir …   Encyclopédie Universelle

  • inhiesto — ► adjetivo Que está enhiesto o derecho. * * * inhiesto, a (del lat. «infestus») adj. Enhiesto. * * * inhiesto, ta. (Del lat. infestus, levantado). adj. p. us. enhiesto …   Enciclopedia Universal

  • RUPERTUS — I. RUPERTUS Abbas Tuitiensis, scientiâ et pietate celebris, Obiit A. C. 1135. scripsit libros 42. de Trinitate, Commentarios, tractatus Theologicos, et aliquot Sanctorum vitas. quae omnia duob. voluminibus prodierunt, Coloniae, Lovanii et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Infest — In*fest , a. [L. infestus. See {Infest}, v. t.] Mischievous; hurtful; harassing. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Infest — In*fest , v. t. [imp. & p. p. {Infested}; p. pr. & vb. n. {Infesting}.] [L. infestare, fr. infestus disturbed, hostile, troublesome; in in, against + the root of defendere: cf. F. infester. See {Defend}.] To trouble greatly by numbers or by… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»