Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vexation

  • 1 vexatio

    vexātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] agitation violente, secousse, ébranlement. [st2]2 [-] mauvais traitements, persécution, vexation, outrag. [st2]3 [-] tourment, souffrance, mal, douleur.
    * * *
    vexātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] agitation violente, secousse, ébranlement. [st2]2 [-] mauvais traitements, persécution, vexation, outrag. [st2]3 [-] tourment, souffrance, mal, douleur.
    * * *
        Vexatio, vexationis. Cic. Grief torment, Vexation, Persecution.

    Dictionarium latinogallicum > vexatio

  • 2 offensio

    offensĭo, ōnis, f. [1. offendo], a striking against any thing; a tripping, stumbling (class.).
    I.
    Lit.:

    pedis offensio,

    Cic. Div. 2, 40, 84; in plur.:

    offensiones pedum,

    Plin. 2, 7, 5, § 24: dentium, Lact. Opif. Dei, 10, 13. — Absol.:

    offensione sonitūs,

    Vitr. 9, 8, 3.—
    B.
    Transf., that against which one stumbles, a stumbling-block:

    ut nihil offensionis haberet,

    Cic. Univ. 6, 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    An offence given to any one;

    hence,

    disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation, Cic. Div. in Caecil. 3, 9; id. Verr. 2, 5, 69, § 178 (for which:

    existimatio offensa nostri ordinis,

    id. ib. 2, 2, 47, §

    117): sapiens praetor offensionem vitat aequalitate decernendi,

    id. Mur. 20, 41:

    suscipere invidiam atque offensionem apud aliquem,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 137:

    in odium offensionemque populi Romani inruere,

    id. ib. 1, 12, 35:

    cadere,

    id. N. D. 1, 30, 85:

    offensionem excipere,

    id. Inv. 1, 21, 30:

    subire,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    adferre,

    Cic. Att. 1, 17, 1:

    offensiones accendere,

    Tac. A. 2, 57:

    hoc apud alios offensionem habet,

    displeases them, Plin. 19, 1, 2, § 9. —
    B.
    An offence which one receives; displeasure, vexation:

    habere ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23: mihi majori offensioni sunt quam delectationi possessiunculae meae, give me more vexation than pleasure, id. Att. 13, 23, 3.—
    2.
    A complaint, indisposition; an accident, misfortune, mishap, failure:

    corporum offensiones,

    Cic. Tusc. 4, 14, 31:

    graves solent offensiones esse ex gravibus morbis, si qua culpa commissa est,

    id. Fam. 16, 10, 1:

    habet enim nihil quod in offensione deperdat,

    i.e. if he loses his cause, id. Div. in Caecil. 22, 71:

    offensiones belli,

    misfortunes, defeats, id. Imp. Pomp. 10, 28:

    offensionum et repulsarum ignominia,

    i.e. refusals, id. Off. 1, 21, 71.—
    C.
    That which causes one to offend or sin, a stumbling-block (eccl. Lat.):

    unusquisque offensiones oculorum suorum abiciat,

    Vulg. Ezech. 20, 7:

    nemini dantes ullam offensionem,

    id. 2 Cor. 6, 3:

    lapis offensionis,

    id. 1 Pet. 2, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > offensio

  • 3 afflictio

        Afflictio, Verbale. Cic. Affliction, Travail, Torment, Vexation, Persecution.

    Dictionarium latinogallicum > afflictio

  • 4 conflictatio

    conflictātĭo, ōnis, f. choc, heurt, querelle, dispute.
    * * *
    conflictātĭo, ōnis, f. choc, heurt, querelle, dispute.
    * * *
        Conflictatio, Verbale. Attouchement, ou frottement et froyement de deux choses l'une contre l'autre qui se froissent, Vexation.

    Dictionarium latinogallicum > conflictatio

  • 5 angor

        angor ōris, m    [ANG-], a strangling, suffocation: gens aestu et angore vexata (i. e. by dust and ashes), L. — Fig., anguish, torment, trouble: ut differt anxietas ab angore: pro amico capiendus: confici angoribus, by melancholy.
    * * *
    suffocation, choking, strangulation; mental distress, anxiety, anguish, vexation

    Latin-English dictionary > angor

  • 6 dolor

        dolor ōris, m    [DAL-], pain, smart, ache, suffering, anguish: Laborat e dolore, T.: differor doloribus, T.: corporis: cum dolore emori: de corpore fugit, V. — Distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, pain, woe, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin: (est) aegritudo crucians: animi: dolorem ferre moderate: dolore prohibeor pronuntiare, Cs.: magnis doloribus liberatus: premit altum corde dolorem, V.: finire dolores, the torments of love, H.: speciem doloris voltu ferre, Ta.: Est iactura dolori Omnibus, O.: magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem, Cs.— Indignation, wrath, animosity, anger, resentment: suum dolorem condonare, Cs.: veniam iusto dolori date: ingenuus: dolor quod suaserit, H.: repulsae, on account of, Cs.: iniuriae, L.: coniugis amissae, O. —Fig., a grief, object of grief: Tu dolor es facinusque meum, O.—In rhet., feeling, pathos.
    * * *
    pain, anguish, grief, sorrow, suffering; resentment, indignation

    Latin-English dictionary > dolor

  • 7 molestē

        molestē adv. with comp. and sup.    [molestus], with trouble, with difficulty, with vexation: incedere, with a forced gait, Ct.: pati: non moleste fero, si, etc., I am not annoyed: exercitum hiemare in Galliā moleste ferebant, vexed them, Cs.: molestia sime fero, quod, etc.: molestius ferre.
    * * *
    molestius, molestissime ADV
    annoyingly; in a vexing/annoying/distressing/tiresome manner

    Latin-English dictionary > molestē

  • 8 molestia

        molestia ae, f    [molestus], trouble, irksomeness, uneasiness, annoyance, molestation, vexation, distress: sine molestiā tuā, without trouble to yourself: molestiam exhibere, cause: fasces habent molestiam, cause: ex pernicie rei p. molestiam trahere, feel troubled: capere, be vexed: mihi epistula hoc adspersit molestiae, gave occasion: mihi demere molestiam, T.—Of speech, stiffness, affectation: diligens elegantia sine molestiā: si nihil habere molestiarum Atticorum est.
    * * *
    trouble, annoyance

    Latin-English dictionary > molestia

  • 9 morsus

        morsus ūs, m    [mordeo], a biting, bite: avium minorum morsūs: saxum Morsibus insequi, O.: Nec tu mensarum morsūs horresce, the eating, V.: vertere morsūs Exiguam in Cererem, their teeth, V.: zonam morsu tenere, by the teeth, Iu.: discludere morsūs Roboris, i. e. open the cleft trunk (which held the javelin), V.—Fig., a bite, sting, pain, vexation: (carmina) morsu venerare, malicious attack, H.: perpetui curarum morsūs, gnawing pains, O.: doloris.
    * * *
    bite, sting; anguish, pain; jaws; teeth

    Latin-English dictionary > morsus

  • 10 offēnsiō

        offēnsiō ōnis, f    [offendo], a striking against, tripping, stumbling: pedes.— A projection: nihil offensionis habere, no roughness.—Fig., disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation: offensionem vitat aequabilitate decernendi: in odium offensionemque populi R. inruere: offensionem aurium merere, i. e. deserve to be heard with displeasure, L.: habere ad res certas vitiosam offensionem: mihi maiori offensioni esse quam delectationi, give me more vexation than pleasure. —A complaint, indisposition, accident, misfortune, mishap, failure: corporum offensiones: habet enim nihil quod in offensione deperdat, i. e. if he loses his cause: non offensiones belli, sed victoriae, defeats: offensionum et repulsarum ignominia, i. e. rude refusals.
    * * *
    displeasure; accident

    Latin-English dictionary > offēnsiō

  • 11 senium

        senium ī, n    [senex], old age, senility, decline: quod (opus) omni senio careret: senio confectus. — Waste, decay: se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui, by its own waste and decay.— Vexation, grief, trouble, affliction: tota civitas confecta senio est: senio consumptus, L.— Gloom, moroseness: inhumanae senium depone Camenae, H.— An old man (poet. for senex, with pron masc.): Ut illum di deaeque senium perdant, T.
    * * *
    condition of old age; melancholy, gloom

    Latin-English dictionary > senium

  • 12 sollicitātiō

        sollicitātiō ōnis, f    [sollicito], a vexing, vexation, anxiety: nuptiarum, i. e. on account of, T.— An inciting, instigating, instigation: Allobrogum: servorum promissis.
    * * *

    Latin-English dictionary > sollicitātiō

  • 13 stomachus

        stomachus ī, m, στόμαχοσ, the gullet, alimentary canal, oesophagus: linguam excipit stomachus.— The stomach: stomachi calor: latrans, H.—Fig., taste, liking: ludi non tui stomachi: stomachi mei fastidium.—Temper, bile, displeasure, irritation, vexation, chagrin, anger: stomachum suum damno Tulli explere: consuetudo callum iam obduxit stomacho meo: homo exarsit stomacho: ne in me stomachum erumpant, cum sint tibi irati: mihi stomachum movere: intelleges eam (fortitudinem) stomacho non egere.
    * * *
    gullet; stomach; annoyance; ill-temper

    Latin-English dictionary > stomachus

  • 14 submolestē (summ-)

        submolestē (summ-) adv.    [submolestus], with some vexation: te non esse Romae submoleste fero, troubles me somewhat.

    Latin-English dictionary > submolestē (summ-)

  • 15 vexātiō

        vexātiō ōnis, f    [vexo], a harrying, troubling, harassing: Macedoniae: virginum Vestalium.— Annoyance, hardship, distress, trouble, vexation: corporis: volneris, L.: per vexationem et contumelias, L.: multā cum vexatione processit, Cu.
    * * *
    shaking, jolting; shock; disturbance, upheaval

    Latin-English dictionary > vexātiō

  • 16 trica

    trifles (pl.), nonsense; vexation, troubles

    Latin-English dictionary > trica

  • 17 angor

    angor, ōris, m. [ango], = angina.
    I.
    A compression of the neck, a strangling:

    occupat fauces earum angor,

    the quinsy, Plin. 8, 27, 41, § 100:

    aestu et angore vexata, i.e. aestu angorem ac prope suffocationem efficiente,

    Liv. 5, 48.—Far oftener,
    II.
    Trop., anguish, torment, trouble, vexation (as a momentary feeling; while anxietas denotes a permanent state): est aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore; neque enim omnes anxii, qui anguntur aliquando;

    nec qui anxii, semper anguntur, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 12, 27:

    angor est aegritudo premens,

    id. ib. 4, 8, 18; Lucr. 3, 853:

    anxius angor,

    id. 3, 993; so id. 6, 1158:

    animus omni liber curā et angore,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    angor pro amico saepe capiendus,

    id. Am. 13, 48; Tac. A. 2, 42:

    angor animi,

    Suet. Tib. 7; so id. ib. 49 al.—In plur.:

    confici angoribus,

    Cic. Phil. 2, 15; id. Off. 2, 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > angor

  • 18 dividia

    dīvĭdĭa, ae, f. [dividus] (ante-class.; most freq. in Plaut.; not found in Ter.), division; hence trop.,
    I.
    Dissension, discord: ne horum dividiae et discordiae dissipent divitias, Att. ap. Non. 101, 20 (Rib. Trag. Fragm. p. 212; cf.: dissensiones, Non.); cf.: dividiam discordiam, Paul. ex Fest. p. 70, 15.—
    II.
    (Like the Gr. merimna, from meris, merizô, to divide, qs.: affectus animum dividens diverseque trahens; cf. Ter. [p. 602] And. 1, 5, 25; Verg. A. 4, 285.) Care, trouble, disquiet, vexation:

    dividia ab dividendo dicta, quod divisio distractio est doloris,

    Varr. L. L. 7, 60 M.: dividias mentis conficit omnis amor, Poëta ap. Fulg. 564, 28:

    nam quod tibi est Aegre, idem mihi est dividiae,

    Plaut. Cas. 2, 2, 11; id. Bacch. 4, 6, 1; id. Stich. 1, 1, 19 (with senio, Turp. ap. Non. 96, 23; Rib. Com. Fragm. p. 92); cf. Plaut. Truc. 4, 4, 3: hujus me dividia cogit plus quam est par loqui, Att. ap. Non. 96, 21 (Rib. Trag. Fragm. p. 155): dividia est taedium, Non. ib.

    Lewis & Short latin dictionary > dividia

  • 19 dolor

    dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).
    I.
    Corporeal:

    dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus,

    Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    corporis,

    Lucr. 4, 1075:

    capitis,

    id. 6, 785:

    dentium, oculorum,

    id. 6, 660:

    pedum,

    Cic. Brut. 34, 130:

    articulorum,

    id. Att. 1, 5 fin.:

    laterum,

    Hor. S. 1, 9, 32 et saep.—Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22:

    utero exorti dolores,

    id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.—Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.—
    II.
    Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus):

    dolor (est) aegritudo crucians,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    si cadit in sapientem animi dolor,

    id. Lael. 13, 48:

    quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem,

    Plaut. Truc. 2, 5, 5;

    so with cura,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    in labore atque in dolore,

    Plaut. Ps. 2, 3, 20:

    majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,

    Cic. Rep. 1, 4; cf.

    opp. laetatio,

    Caes. B. G. 5, 52 fin.:

    te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate,

    Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and:

    magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem,

    Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3:

    magnum et acerbum dolorem commovere,

    Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.:

    dolore angi,

    id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18. —
    2.
    Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment:

    sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam,

    Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44:

    et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare,

    Caes. B. G. 1, 20, 5:

    qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum,

    Cic. Off. 2, 22 fin.:

    magno dolore affici,

    Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf.

    also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit,

    id. ib. 3, 8, 3:

    quis indomitas tantus dolor excitat iras?

    Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15:

    amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores,

    the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.:

    Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,

    Caes. B. C. 1, 4, 2; so,

    repulsae,

    Ov. M. 3, 395:

    injuriae,

    Liv. 1, 40:

    ignominiae,

    Suet. Vesp, 8:

    conjugis amissae,

    Ov. M. 7, 688 et saep.:

    justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc.,

    Tac. A. 2, 71.—Prov.:

    dolorem longa consumit dies,

    Sen. ad Marc. 8; cf.:

    dolor decrescit, ubi quo crescat non habet,

    Pub. Syr. 129 (Rib.).—
    3.
    Terror, Amm. 14, 2, 15.—
    B.
    Meton.
    1.
    A grief, i. e. an object or cause of grief:

    illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor,

    Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.—
    2.
    In rhet. lang. for the Gr. pathos, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > dolor

  • 20 fermentum

    fermentum, i, n. [contr. for fervimentum, from fervo, ferveo], that which causes fermentation, leaven, yeast, ferment.
    I.
    Lit., Plin. 18, 11, 26, § 102; 18, 7, 12, § 68:

    panis sine fermento,

    unleavened bread, Cels. 2, 24; 30; Vulg. Levit. 2, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    That which loosens the soil, Plin. 17, 21, 35, § 159; cf. Col. 4, 1, 7.—
    2. II.
    Trop., anger, passion ( poet. and very rare):

    (uxor) nunc in fermento tota est, ita turget mihi,

    Plaut. Cas. 2, 5, 17; id. Merc. 5, 3, 3.— Poet. transf., of the cause of anger or vexation:

    accipe et istud Fermentum tibi habe,

    Juv. 3, 188.

    Lewis & Short latin dictionary > fermentum

См. также в других словарях:

  • vexation — [ vɛksasjɔ̃ ] n. f. • 1643; « tourment, peine » 1261; lat. vexatio, de vexare « tourmenter » 1 ♦ Vieilli Action de vexer (1o), de maltraiter; son résultat. ⇒ abus (de pouvoir), brimade, exaction, oppression, persécution. « les vexations qu… …   Encyclopédie Universelle

  • Vexation — Vex*a tion, n. [L. vexatio: cf. F. vexation.] 1. The act of vexing, or the state of being vexed; agitation; disquiet; trouble; irritation. [1913 Webster] Passions too violent . . . afford us nothing but vexation and pain. Sir W. Temple. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • vexation — Vexation. s. f. Action de vexer. Le procez qu il fait est une vexation manifeste. c est une pure vexation. on a puni ses vexations …   Dictionnaire de l'Académie française

  • vexation — (n.) c.1400, from O.Fr. vexation or directly from L. vexationem (nom. vexatio) agitation, noun of action from from vexus, from vexare (see VEX (Cf. vex)) …   Etymology dictionary

  • Vexation — (v. lat.), 1) Vexiren; 2) Quetschung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vexation — (lat), Plackerei, Neckerei …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Vexation — (lat.), Belästigung; Neckerei; vexatōrisch, drückend, lästig; vexieren, plagen, foppen, necken …   Kleines Konversations-Lexikon

  • vexation — index burden, damage, dissatisfaction, distress (anguish), grievance, molestation, nuisance, provocation …   Law dictionary

  • vexation — Vexation, Vexatio …   Thresor de la langue françoyse

  • vexation — [vek sā′shən] n. [ME vexacion < MFr < L vexatio] 1. a vexing or being vexed 2. something that vexes; cause of annoyance or distress …   English World dictionary

  • vexation — (vè ksa sion ; en vers, de quatre syllabes) s. f. Action de vexer, de tourmenter. •   Et pour la seconde table [du Décalogue] qui regarde le prochain, nous attaquons tous les jours son honneur par nos médisances, son repos par nos vexations, son… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»