-
1 zurückwerfen
zu'rückwerfen ( irr) Ball odrzucać <- cić>; Feind a odpierać < odeprzeć>; Kopf odrzucać <- cić> w tył; Licht, Schall odbi(ja)ć;in der Entwicklung zurückwerfen cofać <- fnąć> w rozwoju;die Arbeit um Wochen zurückwerfen opóźni(a)ć pracę o całe tygodnie -
2 ablehnen
-
3 abweisen
* vtodprawi(a)ć; odpieraćeine Bitte ábweisen — odrzucać prośbę
-
4 werfen
1. * vtrzucać; odrzucać2. * vr, sichüber der Haufen wérfen — przewracać, obalać
-
5 zurückweisen
-
6 zurückwerfen
-
7 ablehnen
ablehnen Bitte, Zahlung odmawiać <- mówić> (G); Antrag, Angebot, Verantwortung odrzucać <- cić>; Zeugen usw wyłączać <- czyć>; ( missbilligen) nie aprobować, potępiać; →LINK="verweigern" verweigern -
8 Absage
-
9 abschlagen
-
10 abschmettern
-
11 abstoßen
abstoßen ( irr) vt odpychać < odepchnąć> (a fig); (beschädigen) odbi(ja)ć, utrącać <- cić>; Geweih zrzucać <- cić>; Transplantat odrzucać <- cić>; ( abnutzen) zniszczyć pf; Ärmel wycierać < wytrzeć>; Aktien usw pozby(wa)ć się (G);fig jemanden abstoßen a działać odpychająco (na A);vr sich abstoßen odpychać < odepchnąć> się; Springer odbi(ja)ć się; vi (sn) odbi(ja)ć ( vom Ufer od brzegu) -
12 abweisen
abweisen ( irr) Bittsteller odprawi(a)ć; Antrag usw odrzucać <- cić>; Klage a oddalać <- lić>;abgewiesen werden spotkać się z odmową; →LINK="abwehren" abwehren -
13 verwerfen
vr sich verwerfen Holz <s>paczyć się -
14 zurückschlagen
-
15 zurückweisen
См. также в других словарях:
odrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odrzucaćam, odrzucaća, odrzucaćają, odrzucaćany, {{/stl 8}}– odrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odrzucaćcę, odrzucaćci, odrzucaćrzuć, odrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odrzucać — Odrzucać, złościć, lub irytować; być silnie nielubianym Eng. To repel, anger, or irritate; to be strongly disliked … Słownik Polskiego slangu
leczyć — Odrzucać, złościć, lub irytować; być silnie nielubianym Eng. To repel, anger, or irritate; to be strongly disliked … Słownik Polskiego slangu
odrzucić — dk VIa, odrzucićcę, odrzucićcisz, odrzucićrzuć, odrzucićcił, odrzucićcony odrzucać ndk I, odrzucićam, odrzucićasz, odrzucićają, odrzucićaj, odrzucićał, odrzucićany 1. «rzucając oddalić coś od siebie, odepchnąć kogoś lub coś, odłożyć coś na bok… … Słownik języka polskiego
odpychać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odpychaćam, odpychaća, odpychaćają, odpychaćany {{/stl 8}}– odepchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, odpychaćnę, odpychaćnie, odpychaćnij, odpychaćnął, odpychaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dogmatyzm — m IV, D. u, Ms. dogmatyzmzmie, blm 1. «bezkrytyczne przyjmowanie pewnych poglądów lub twierdzeń bez weryfikacji ich prawdziwości, uznawanie ich za prawdy bez liczenia się z doświadczeniem, praktyką i zdobyczami nauki» Kierować się dogmatyzmem.… … Słownik języka polskiego
majoryzować — ndk IV, majoryzowaćzuję, majoryzowaćzujesz, majoryzowaćzuj, majoryzowaćował, majoryzowaćowany «odrzucać większością głosów propozycję mniejszości, przegłosowywać; wyzyskiwać przewagę liczebną» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
oddalać — ndk I, oddalaćam, oddalaćasz, oddalaćają, oddalaćaj, oddalaćał, oddalaćany oddalić dk VIa, oddalaćlę, oddalaćlisz, oddalaćdal, oddalaćlił, oddalaćlony 1. «powiększać odległość między czymś a czymś, kimś albo między kimś a czymś, kimś; odsuwać»… … Słownik języka polskiego
pogardzać — ndk I, pogardzaćam, pogardzaćasz, pogardzaćają, pogardzaćaj, pogardzaćał, pogardzaćany pogardzić dk VIa, pogardzaćdzę, pogardzaćdzisz, pogardzaćgardź, pogardzaćdził, pogardzaćdzony 1. «okazywać pogardę, odnosić się do kogoś, czegoś z pogardą;… … Słownik języka polskiego
szuflować — ndk IV, szuflowaćluję, szuflowaćlujesz, szuflowaćluj, szuflowaćował, szuflowaćowany «przerzucać, przesypywać, odrzucać coś szuflą» Szuflować zboże w celu przewietrzenia, przesuszenia. Szuflować śnieg z chodnika … Słownik języka polskiego
warunek — m III, D. waruneknku, N. waruneknkiem; lm M. waruneknki 1. «czynnik, od którego uzależnione jest istnienie czegoś» Warunek rozwiązalności równania. Konieczny warunek postępu. Oszczędność warunkiem dobrobytu. 2. «zastrzeżenie, od którego… … Słownik języka polskiego