-
1 abhauen
abhauen vt →LINK="abhacken" abhacken,LINK="abschlagen" abschlagen; Baum ścinać < ściąć>; vi (sn) fam. zwi(ew)ać, pop. spieprzać;hau ab! zjeżdżaj, spływaj (stąd)!, vulg. spierdalaj! -
2 abscheren
-
3 abschlagen
-
4 abschrägen
abschrägen fazować, ścinać < ściąć> krawędzie -
5 aneinander
anein'ander jeden (jedno) przy drugim, jeden (jedno) obok drugiego, jedna przy oder obok drugiej, do siebie, ze sobą, o sobie;aneinander binden przywiąz(yw)ać jeden (jedno) do drugiego, związ(yw)ać (ze sobą);aneinander fügen <z>łączyć ze sobą;aneinander grenzen, aneinander stoßen v/i graniczyć ze sobą;aneinander kleben v/i zlepi(a)ć się;aneinander schieben przysuwać <- sunąć> do siebie;aneinander vorbeireden mówić nie słuchając jeden drugiego -
6 enthaupten
enthaupten (-e-; -) ścinać < ściąć> -
7 fällen
-
8 gerinnen
-
9 köpfen
-
10 schlagen
schlagen ( schlägt, schlug, geschlagen) vt uderzać <- rzyć> ( ins Gesicht w twarz, po twarzy); (prügeln) <po>bić, fam. <po>tłuc; fig Rekord, Gegner <po>bić; Takt, Stunden, Loch wybi(ja)ć; Brücke przerzucać <- cić>; Wunde zada(wa)ć; Sahne ubi(ja)ć; Bäume ścinać < ściąć>; Pauke bić w (A);jemandem etwas aus der Hand schlagen wytrącić pf k-u z ręki (A);einen Nagel in die Wand schlagen wbi(ja)ć gwóźdź w ścianę;die Hände vors Gesicht schlagen ukryć pf twarz w dłoniach;jemanden zu Boden schlagen powalić pf k-o na ziemię (jednym) uderzeniem;unpers es hat zwölf (Uhr) geschlagen wybiła dwunasta (godzina); vi ( hauen) uderzać <- rzyć>, bić ( mit der Faust auf etwas pięścią w [A] oder po [L]);vr sich mit jemandem (um etwas) schlagen <po>bić się z kimś (o A);sich tapfer schlagen fig dzielnie się spis(yw)ać -
11 schmettern
an die Wand o ścianę); Ball ścinać < ściąć>; Blaskapelle grać z werwą, ciąć ( einen Marsch marsza);gegen etwas schmettern walnąć się pf o (A) -
12 schneiden
schneiden ( schneidet, schnitt, geschnitten) vt ( zerteilen) <po>ciąć, <po>krajać, <po>kroić, <po>rżnąć; ( abtrennen) odcinać <- ciąć>, odkrawać, odkrajać <- kroić>; ( kürzen, stutzen) obcinać <- ciąć>, przycinać <- ciąć>; Haar, Rasen a <o>strzyc; ( verletzen) zacinać <- ciąć>; →LINK="ausschneiden" ausschneiden,LINK="mähen" mähen; fig Kurve, Ball ścinać < ściąć>;vr sich schneiden ( verletzen) zacinać <- ciąć> się; ( sich kreuzen) przecinać się; →LINK="geschnitten" geschnitten,LINK="Gesicht" Gesicht
См. также в других словарях:
ściąć — dk Xc, zetnę, zetniesz, zetnij, ściął, ścięła, ścięli, ścięty ścinać ndk I, ścinam, ścinasz, ścinają, ścinaj, ścinał, ścinany 1. «oddzielić coś od podstawy, całości, usunąć coś skądś za pomocą ostrego narzędzia» Ściąć trawę, gałęzie. Ściąć las.… … Słownik języka polskiego
ściąć — 1. Ból, przerażenie, widok czegoś itp. ścina twarz «ból, przerażenie, widok czegoś itp., powodując silny wstrząs uczuciowy, sprawia, że twarz nieruchomieje»: Nagle – przerażenie ścina jej twarz: fotel jedzie ku niagarskiej przepaści. M. Wańkowicz … Słownik frazeologiczny
ściąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. ścinać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ściąć się — Krew komuś ścina się zob. krew 13 … Słownik frazeologiczny
ścinać – ściąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}krew w żyłach {{/stl 13}}{{stl 7}} powodować wielki wstrząs uczuciowy, przerażenie, grozę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opowieści uchodźców ścinały krew w żyłach. Widok miejsca zbrodni ściął mu krew w żyłach. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ścinać się – ściąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o cieczach, substancjach płynnych: przechodzić w stan stały; krzepnąć, zestalać się, tężeć, zamarzać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Galaretka już prawie się ścięła. Jest tak zimno, że woda … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ścinać – ściąć zakręt [drogę] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jechać nieprzepisowo, po najkrótszej linii, na zakręcie wjeżdżając na przeciwny pas jezdni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierowca ściął zakręt i spowodował zderzenie czołowe. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ścinać — → ściąć … Słownik języka polskiego
sciaccò — sciac·cò s.m.inv. TS st.milit. → shako {{line}} {{/line}} DATA: 1891. ETIMO: dall ungh. csákó, v. anche shako … Dizionario italiano
sciacqua- — sciàc·qua conf. che sciacqua, che serve a sciacquare: sciacquabocca, sciacquadita | che, chi sciacqua {{line}} {{/line}} ETIMO: da sciacquare … Dizionario italiano
sciacquabocca — sciac·qua·bóc·ca s.m.inv. BU bicchiere usato per sciacquare la cavità orale {{line}} {{/line}} DATA: 1887 91. ETIMO: comp. di sciacqua e bocca … Dizionario italiano