odeprzeć

См. также в других словарях:

• odeprzeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}odpierać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}odeprzeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vb, odeprzećprę, odeprzećprze, odeprzećprzyj, odparł, odparli, odparty {{/stl 8}}{{stl 7}} w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odeprzeć — dk XI, odeprzećprę, odeprzećprzesz, odeprzećprzyj, odparł, odparty odpierać ndk I, odeprzećam, odeprzećasz, odeprzećają, odeprzećaj, odeprzećał, odeprzećany 1. «siłą zmusić do odwrotu, do cofnięcia się, do odstąpienia od czegoś; odepchnąć,… …   Słownik języka polskiego

• odpierać — → odeprzeć …   Słownik języka polskiego

• obronić — dk VIa, obronićnię, obronićnisz, obroń, obronićnił, obronićniony 1. «odeprzeć atak kogoś lub czegoś, zwykle z bronią w ręku» Obronić miasto, wieś. Obronić ludność przed wrogiem. Obronić kobietę przed napaścią. 2. «ująć się, wstawić się za kimś,… …   Słownik języka polskiego

• obronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, obronićnię, obronićni, obronićbroń, obronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając środków fizycznych, nie dopuścić do naruszenia tego, co się posiada; odeprzeć atak :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś …   Słownik języka polskiego

• atak — m III, D. u, N. atakkiem; lm M. i 1. «gwałtowne uderzenie na nieprzyjaciela; natarcie» Atak bombowy, lotniczy. Atak frontalny. Atak czołgów. Atak na bagnety. Przejść, przystąpić, ruszyć do ataku. Przypuścić atak na coś, do czegoś …   Słownik języka polskiego

• cięcie — n I; lm D. cięć 1. rzecz. od ciąć. przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.» Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe. 2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią… …   Słownik języka polskiego

• kontratak — m III, D. u, N. kontratakkiem; lm M. i wojsk. «działanie wojskowe o charakterze taktycznym polegające na odparciu i zniszczeniu nacierającego przeciwnika w celu przywrócenia pierwotnego położenia; przejście od walki obronnej do zaczepnej» Zacząć… …   Słownik języka polskiego

• napastnik — m III, DB. a, N. napastnikkiem; lm M. napastnikicy, DB. ów 1. «ten, kto dokonuje zbrojnej napaści na kogoś albo na coś, ten, kto napada, najeżdża, zaczepia w nieprzyjaznych zamiarach; agresor» Niespodziewany napastnik. Walczyć z napastnikiem.… …   Słownik języka polskiego

• napaść — I ż V, DCMs. napaśćści; lm M. napaśćści 1. «napadnięcie, zwykle zbrojne, na kogoś albo na coś, zaatakowanie kogoś, zwykle znienacka, podstępnie, w celu obrabowania, pobicia itp.» Napaść zbrojna. Napaść nieprzyjaciela na kraj. Odeprzeć, wstrzymać… …   Słownik języka polskiego