oczerniać

См. также в других словарях:

• oczerniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oczerniaćam, oczerniaća, oczerniaćają, oczerniaćany {{/stl 8}}– oczernić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oczerniaćnię, oczerniaćni, oczerniaćerń || oczerniaćnij, oczerniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać na czyjś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oczerniać się – oczernić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} oczerniać siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oczerniasz się tym sposobem w jego oczach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oczernić — dk VIa, oczernićnię, oczernićnisz, oczerń a. oczernićnij, oczernićnił, oczernićniony oczerniać ndk I, oczernićam, oczernićasz, oczernićają, oczernićaj, oczernićał, oczernićany «rozgłosić o kimś nieprawdziwe, uwłaczające informacje, przedstawić… …   Słownik języka polskiego

• spotwarzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spotwarzaćam, spotwarzaća, spotwarzaćają, spotwarzaćany {{/stl 8}}– spotwarzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, spotwarzaćrzę, spotwarzaćrzy, spotwarzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} niesprawiedliwie oczerniać kogoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• błoto — pot. Zmieszać, mieszać kogoś z błotem «naubliżać, ubliżać komuś, zniesławić, zniesławiać, oczernić, oczerniać kogoś»: (...) grałem źle, sypałem się za każdym razem. Miejscowy krytyk zmieszał mnie z błotem. J. Brzechwa, Opowiadania. Obrzucić kogoś …   Słownik frazeologiczny

• pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się …   Słownik frazeologiczny

• gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

• pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… …   Słownik języka polskiego

• poważać — ndk I, poważaćam, poważaćasz, poważaćają, poważaćaj, poważaćał, poważaćany «mieć uznanie, szacunek dla kogoś; cenić, szanować kogoś (dawniej także: coś)» Poważać kogoś za prawość, mądrość. poważać się 1. «poważać, szanować siebie wzajemnie»… …   Słownik języka polskiego

• spotwarzać — ndk I, spotwarzaćam, spotwarzaćasz, spotwarzaćają, spotwarzaćaj, spotwarzaćał, spotwarzaćany spotwarzyć dk VIb, spotwarzaćrzę, spotwarzaćrzysz, spotwarzaćtwarz, spotwarzaćrzył, spotwarzaćrzony, rzad. «rzucać na kogoś potwarz; szkalować,… …   Słownik języka polskiego

• szargać — ndk I, szargaćam, szargaćasz, szargaćają, szargaćaj, szargaćał, szargaćany przestarz. «brudzić coś, niszczyć, poniewierać, obchodzić się z czymś niedbale» dziś tylko we fraz. Szargać czyjeś imię, nazwisko; szargać opinię «psuć komuś opinię;… …   Słownik języka polskiego