-
1 obstinatio
obstĭnātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] obstination, opiniâtreté. [st2]2 [-] fermeté, constance, persévérance.* * *obstĭnātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] obstination, opiniâtreté. [st2]2 [-] fermeté, constance, persévérance.* * *Obstinatio, Verbale. Cic. Obstination et fermeté de propos.\Inflexibilis obstinatio. Plin. iunior. Opiniastrise. -
2 obstinatio
obstinātio, ōnis, f. (obstino), die Beharrlichkeit im Guten u. Bösen, die Hartnäckigkeit, Unveränderlichkeit im Entschlusse, der Starrsinn, animi, Sen.: sententiae, Festigkeit in seinen Grundsätzen, Cic.: fidei, unerschütterliche Treue, Tac.: taciturna, hartnäckiges Schweigen, Nep.: pertinacia et inflexibilis obstinatio, Plin. ep.: eandem obstinationem adventantis exercitus nuntiabant, Tac.
-
3 obstinatio
obstinātio, ōnis, f. (obstino), die Beharrlichkeit im Guten u. Bösen, die Hartnäckigkeit, Unveränderlichkeit im Entschlusse, der Starrsinn, animi, Sen.: sententiae, Festigkeit in seinen Grundsätzen, Cic.: fidei, unerschütterliche Treue, Tac.: taciturna, hartnäckiges Schweigen, Nep.: pertinacia et inflexibilis obstinatio, Plin. ep.: eandem obstinationem adventantis exercitus nuntiabant, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstinatio
-
4 obstinatio
obstinātio, ōnis f. [ obstino ]упорство, упрямство ( animi Sen); твёрдость, непоколебимость ( sententiae C)o. taciturna Nep — упорное молчание -
5 obstinātiō
obstinātiō ōnis, f [obstino], firmness, steadfastness, stubbornness, obstinacy: sententiae, adherence to my principles: taciturna, obstinate silence, N.* * *determination, stubbornness -
6 obstinatio
obstĭnātĭo, ōnis, f. [obstino], firmness, in a good and bad sense; resolution, steadfastness, determination, inflexibility, stubbornness, obstinacy (class.;syn.: pertinacia, contumacia): quae ego omnia obstinatione sententiae repudiavi,
out of adherence to my principles, Cic. Prov. Cons. 17, 41:animi,
Sen. Ep. 94, 7:fidei,
Tac. H. 3, 39:taciturna,
obstinate silence, Nep. Att. 22, 2:inflexibilis,
Plin. Ep. 10, 97, 3.—In plur., Tert. ad Nat. 1, 17. -
7 obstinatio
-
8 obstinatio
упорство, упрямство = contumacia (1. 5 C. 7, 14).Латинско-русский словарь к источникам римского права > obstinatio
-
9 beharrlich
beharrlich, perseverans (der sich durch keinen Widerstand, durch kein Hindernis von dem, was er erreichen will, abschrecken läßt). – constans (der sich in seinem Benehmen konsequent bleibt, beständig). – firmus (fest bei etwas bleibend, standhaft). – offirmatus (das verstärkte firmus, steif u. fest). – tenax alcis rei (an etwas festhaltend). – assiduus (der nicht abläßt von etw. od. jmd., z. B. ein Feind, Ankläger). – pertinax (der bis zur Übertreibung fest an seiner Meinung, an seinem Vorsatze hängt, hartnäckig). – pervicax (der lebhaft darauf besteht, etwas durchzusetzen oder den Sieg zu gewinnen). – obstinatus (der trotz Bitten, Vorstellungen auf seinem Sinne beharrt; im üblen Sinne »starrköpfig, eigenwillig«). – b. in seinem Vorsatze, firmus proposito; tenax propositi. – Adv. (= mit Beharrlichkeit) perseveranter: constanter; firmiter; offirmato animo; pertinaciter; pervicacius; obstinate; obstinato animo. – in Gefahr b. sein, in periculo constanter agere: b. den Schmerz ertragen, constanter ferre [375] dolorem: halte b. aus, persta et obdura; perfer et obdura. – Beharrlichkeit, perseverantia. constantia. pertinacia. pervicacia. obstinatio. obstinatior voluntas. obstinatus animus (s. »beharrlich« die Adjj.) – assiduitas (beständige Ausdauer). – B. des Gemüts, animi firmitas: feste B. bei seiner Meinung, perpetua in sententia sua permansio; obstinatio sententiae: in der Treue, obstinatio fidei: mit B., s. beharrlich (Adv.).
-
10 inflexibilis
īn-flexibilis, eа) негнущийсяi. dolor (sc. cervicum) PM — затылочный спазмб) перен. непреклонный, неизменный (judicium Sen; obstinatio PJ) -
11 taciturnus
a, um [ taceo ]молчаливый, неразговорчивый ( homo C); безмолвный ( obstinatio Nep); тихий, бесшумный ( loca Prp)t. liber H — нечитанная книга -
12 inflexibilis
īn-flexibilis, e, unbeugsam, übtr., a) physisch, dolor = opisthotonos, Plin. 28, 192: crementum collorum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 6, 65. – b) geistig u. moralisch, iudicium, Sen.: obstinatio, Plin. ep.: obnixe inflexibilis mansit, Amm.
-
13 taciturnus
taciturnus, a, um (tacitus), I) stillschweigend, schweigsam (Ggstz. loquax), homo, Cic.: ingenium statuā taciturnius, Hor.: obstinatio, hartnäckiges Schweigen, Nep.: tineas pasces taciturnus, ungelesen (weil das Buch schweigt, wenn es nicht gelesen wird), Hor.: Athenis loquacior, Amyclis ipsis taciturnior ero, Sidon.: taciturne, Amyclas qui silendo viceris, Auson. – II) übtr., still, ruhig, ohne Geräusch, leise, amnis, Hor.: ripa, Hor.: deserta loca et taciturna, Prop.: silentia, Lucr. u. Ov.: ostium taciturnissimum, Plaut. Curc. 20.
-
14 Eigensinn
Eigensinn, I) störriges u. mürrisches Wesen: animus obstinatus. mens obstinata. obstinatio, bei etwas, alcis rei (das eigensinnige Beharren). – animus praefractus (Starrköpfigkeit). – contumacia (Widerspenstigkeit). – morositas (mürrisches Wesen). – jmdm. den Ei. austreiben, obstinatam mentem alci excutere. – II) willkürlicher Sinn: libīdo (bloßes Gelüste). – animi impetus (bloße Aufwallung, Aufregung des Gemüts, z.B. impetu quodam animi potius quam cogitatione facere alqd). – aus Ei., ex libidine; ad libidinem (z.B. vexare alqm). – eigensinnig, I) störrig od. mürrisch: obstinatus (fest auf seinem Sinn beharrend). – praefractus (starrköpfig). – contumax (widerspenstig). – difficilis (dem man nichts recht machen kann). – morosus (mürrisch); gew. verb. difficilis et morosus (bes. vonalten Leuten). – Adv.obstinate; obstinato animo; praefracte; morose. – II) ganz nach bloßem Gelüste verfahrend: libidinosus. – Adv.libidinose.
-
15 hartnäckig
hartnäckig, pertinax (fest aushaltend, z.B. certamen, infitiatio; v. Pers., fest bei seiner Meinung bleibend). – pervicax (beharrlich in dem Bestreben, etwas durchzusetzen). – obstinatus (fest u. beharrlich, im guten Sinne; z.B. animus: u. obstinatum silentium obtinere). – offirmatus (steif u. fest, im üblen Sinne, z.B. voluntas). – eine h. Krankheit, morbus tenax, pertinax, perseverans; morbus longinquus (eine langwierige). – Adv.pertinaciter; pervicaciter; obstinato animo; offirmatā voluntate. – Hartnäckigkeit, pertinacia; pervicacia; obstinatio; animus obstinatus; voluntas offirmatior.
-
16 störrig
störrig, offirmati animi. pervicax et obstinatus (von Menschen). – tenax contra vincula (von Pferden). – Störrigkeit, pervicacia et inflexibilis obstinatio. – störrisch, s. störrig.
-
17 unbeugsam
unbeugsam, inflexibilis (z.B. obstinatio). – invictus (unbewältigbar = standhaft, z.B. animus). – rigidus (unerschütterlich, z.B. mens: u. innocentia: u. censor). – obstinatus (hartnäckig).
-
18 Unbeugsamkeit
Unbeugsamkeit, des Sinnes, inflexibilis obstinatio. – rigor animi (Starrsinn). – animus invictus (Standhaftigkeit). – animus obstinatus (Hartnäckigkeit).
-
19 Verstocktheit
Verstocktheit, obstinatio; animus obstinatus od. offirmatus.
-
20 Widerstreben [2]
Widerstreben, das, - ung, die, obstinatio. pervicacia (hartnäckiger Widerstand). – ohne W., non repugnanter.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obstination — [ ɔpstinasjɔ̃ ] n. f. • v. 1190; lat. obstinatio ♦ Caractère, comportement d une personne obstinée. ⇒ acharnement, constance, entêtement, insistance, opiniâtreté, persévérance, ténacité. « Derrière son front bombé, on sentait une obstination de… … Encyclopédie Universelle
obstinaţie — OBSTINÁŢIE, obstinaţii, s.f. (livr.) Încăpăţânare, îndărătnicie. – Din lat. obstinatio, fr. obstination. Trimis de iacobpompilia, 11.02.2004. Sursa: DEX 98 OBSTINÁŢIE s. v. încăpăţânare, îndărătnicie, îndârjire, înverşunare. Trimis de siveco,… … Dicționar Român
Obstination — Ob sti*na tion, n. [L. obstinatio.] Obstinacy; stubbornness. [Obs.] Jer. Taylor. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Sünde wider den Heiligen Geist — Eine Sünde wider den Heiligen Geist ist nach christlichem Verständnis eine Sünde, bei welcher das Wirken des Heiligen Geistes zurückgewiesen und dem Bösen zugerechnet wird. Der Begriff taucht im Neuen Testament auf: Deshalb sage ich euch: Jede… … Deutsch Wikipedia
Persecution des chretiens — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution de Domitien — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution de Maximin — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution de Septime Sévère — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution de l'Église — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution des Chrétiens — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Persécution des chrétiens — Persécutions des chrétiens La persécution des chrétiens est un concept qui recouvre l ensemble des comportements antichrétiens systématiques[réf. nécessaire], depuis les vexations personnelles jusqu aux meurtres collectifs. Sommaire 1… … Wikipédia en Français