-
1 kehren
I vi, vt II 1. vt( wenden) obracać, wywracać2. vr, sichobracać się (gegen j-n, etw przeciw komuś, czemuś) -
2 wenden
-
3 drehen
drehen v/t obracać <- rócić>, kręcić (A, I); Zigarette <s>kręcić; Film nakręcać <- cić>; Schalter, Schlüssel przekręcać <- cić>; TECH <wy>toczyć;vr sich drehen obracać <- rócić> się (um dokoła, wokół G, auf den Rücken na plecy, nach rechts w prawo); ( rotieren) kręcić się; fam. Radio lauter drehen nastawi(a)ć głośniej;das Gespräch drehte sich um Politik tematem rozmowy była polityka;fam. worum dreht es sich? o co chodzi? -
4 Asche
-
5 drehen
-
6 Kreis
Kreis m ( Kreises; Kreise) koło, dim kółko ( beides a fig); krąg (a fig von Personen, Dingen, Sachverhalten); ELEKTR obwód; ( Verwaltungskreis) powiat;im Kreis sitzen (um) siedzieć kołem (wokół G);im engsten Kreis w ścisłym gronie;in offiziellen Kreisen w kołach oficjalnych; -
7 kreisen
-
8 langsam
langsam powolny, wolny; ( schwerfällig, nicht flink) opieszały; präd powoli, wolno, powolutku; opieszale;fam. langsam aber sicher powoli ale pewnie;immer langsam! wolnego! -
9 rotieren
ro'tieren vi (-) obracać się, wirować -
10 Schutt
in Schutt und Asche legen obracać <- rócić> w perzynę -
11 umdrehen
-
12 verkehren
fig mit jemandem verkehren utrzymywać stosunki z, obcować z (I); brieflich korespondować z (I); sexuell mieć stosunki płciowe, współżyć z (I);bei jemandem verkehren bywać u (G);vr sich verkehren (in A) zamienić się (w A) -
13 zurückfallen
zu'rückfallen v/i ( irr; sn)SPORT auf den dritten Platz zurückfallen spaść pf na trzecie miejsce; -
14 zuwenden
jemandem Geld zuwenden przekaz(yw)ać, da(wa)ć k-u pieniądze;
См. также в других словарях:
obracać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obracaćam, obracaća, obracaćają, obracaćany {{/stl 8}}– obrócić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obracaćcę, obracaćci, obracaćróć, obracaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… … Słownik języka polskiego
obracać się — I – obrócić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać ruch obrotowy wokół własnej osi; okręcać się; być obracanym, kręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obróć się wkoło! Śmigła obracały się wolno. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obracać – obrócić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w gruzy [perzynę] {{/stl 13}}{{stl 7}} zniszczyć coś zupełnie; zburzyć, spalić, zrujnować coś doszczętnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lawina lotniczych bomb i armatnich pocisków obracała w gruzy całe dzielnice miasta … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obracać — 1. Obrócić coś w gruzy, w perzynę, w popiół itp. «zniszczyć coś całkowicie, zrujnować doszczętnie»: Atak na metro nastąpił, zanim Japonia zdążyła się otrząsnąć po szoku, jakim było styczniowe trzęsienie ziemi w rejonie Kobe. Tamten kataklizm… … Słownik frazeologiczny
obracać się — 1. Coś obróciło się (obraca się) przeciwko komuś «coś świadczy przeciwko komuś lub jest w kogoś wymierzone»: Ale terror, niezależnie od tego, jak wiele zadaje ran, na dłuższą metę obraca się przeciwko tym, którzy go stosują (...). Więź 10/1991. 2 … Słownik frazeologiczny
obrócić — → obracać … Słownik języka polskiego
kantować — ndk IV, kantowaćtuję, kantowaćtujesz, kantowaćtuj, kantowaćował, kantowaćowany 1. «nadawać czemuś kant, krawędź; zginać, załamywać tak, aby tworzył się kant» Kantować drzewo, blachę. 2. pot. «oszukiwać» 3. techn. «obracać, odwracać na inny bok,… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… … Słownik języka polskiego
wywijać — ndk I, wywijaćam, wywijaćasz, wywijaćają, wywijaćaj, wywijaćał, wywijaćany wywinąć dk Vb, wywijaćnę, wywijaćniesz, wywijaćwiń, wywijaćnął, wywijaćnęła, wywijaćnęli, wywijaćnięty, wywijaćnąwszy 1. «odwijając coś wykładać na wierzch, na zewnątrz»… … Słownik języka polskiego