-
1 obarczać
obarczać (-am) < obarczyć> (-ę): obarczać k-o (I) fig jemandem aufbürden, jemandem auferlegen (A); jemandem zur Last legen (A);obarczać się fig (I) sich verantwortlich fühlen (für A) -
2 obarczać
1) ( obciążać) belasten, beladenobarczyć kogoś obowiązkiem jdm eine Verpflichtung auftragen3) ( obwiniać)\obarczać kogoś odpowiedzialnością [za coś] jdm [etw] zur Last legen [ lub anlasten] -
3 obarczyć
obarczać (-am) < obarczyć> (-ę): obarczać k-o (I) fig jemandem aufbürden, jemandem auferlegen (A); jemandem zur Last legen (A);obarczać się fig (I) sich verantwortlich fühlen (für A) -
4 zwalać
( pot)I. vt1) ( zrzucać niechcący) herunterwerfen ( fam), runterschmeißen ( fam); książki, doniczki umwerfen, umschmeißen ( fam)4) (pot: obarczać czymś) abwälzen, schieben\zwalać na kogoś obowiązki die Pflichten auf jdn abwälzen\zwalać na kogoś odpowiedzialność/winę auf jdn die Verantwortung/Schuld abwälzen, jdm die Verantwortung/Schuld in die Schuhe schiebenII. vr2) (pot: przychodzić w gości)3) zwalić się komuś na głowę [ lub na kark] jdn überfallen ( fam), jdn unerwartet und ungelegen besuchen -
5 anlasten
-
6 erdrücken
-
7 laden
laden ['la:dən] <lädt, lud, geladen>vt1) (ver\laden)etw [auf den Lkw] \laden ładować [ perf za-]; coś [na ciężarówkę] ( von einem Transportmittel nehmen)etw aus dem Auto \laden wyładowywać [ perf wyładować] coś z samochoduvoll ge\laden z pełnym ładunkiem2) ( aufbürden)3) (geh: ein\laden)jdn [zu einem Empfang] \laden zapraszać [ perf zaprosić] kogoś [na przyjęcie]die ge\ladenen Gäste zaproszeni goście8) ge\laden haben (fam: betrunken sein) być pijanym
См. также в других словарях:
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczyć — → obarczać … Słownik języka polskiego
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
bark — I m III, D. u, N. barkkiem; lm M. i 1. «zespół kości łączący kończynę górną (u zwierząt przednią) z tułowiem» KoścI barku. Lewy, prawy bark. 2. zwykle w lm «górna część grzbietu poniżej karku od jednego stawu ramiennego do drugiego; ramiona» Mieć … Słownik języka polskiego
ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… … Słownik języka polskiego
cisnąć — Va, cisnąćnę, ciśniesz, ciśnij, cisnąćnął, cisnąćnęła, cisnąćnęli, ciśnięty (ciśniony) 1. dk → ciskać 2. dk «wyrzucić coś, pozbyć się czegoś» Ciśnij ten łach i kup sobie coś nowego. 3. ndk «wywierać nacisk, napierać na coś; gnieść, tłoczyć,… … Słownik języka polskiego
obarczanie — ↨ obarczanie się n I rzecz. od obarczać (się) … Słownik języka polskiego
obligować — ndk IV, obligowaćguję, obligowaćgujesz, obligowaćguj, obligowaćował, obligowaćowany przestarz. «nakładać obowiązek, zobowiązywać, obarczać długiem wdzięczności» Podarunki obligowały go do wzajemności. ‹łac.› … Słownik języka polskiego