-
1 obalić
глаг.• валить• низвергать• низвергнуть• ниспровергать• опровергать• опровергнуть• опрокидывать• опрокинуть• перевернуть• перевертывать• переворачивать• повалить• повергать• повергнуть• свергнуть* * *obal|ić\obalićony сов. 1. повалить; свалить; опрокинуть;2. перен. свергнуть;\obalić tyrana свергнуть (низложить) тирана;
3. перен. опровергнуть;\obalić teorię опровергнуть теорию; \obalić zarzut доказать неправильность (необоснованность) обвинения; ● \obalić testament признать завещание недействительным;
\obalić wyrok отменить приговор+1. powalić, przewrócić, wywrócić, zwalić
* * *obalony сов.1) повали́ть; свали́ть; опроки́нуть2) перен. све́ргнутьobalić tyrana — све́ргнуть (низложи́ть) тира́на
3) перен. опрове́ргнутьobalić teorię — опрове́ргнуть тео́рию
obalić zarzut — доказа́ть непра́вильность (необосно́ванность) обвине́ния
•- obalić wyrokSyn: -
2 obalić
-
3 obalić
1. abattre2. atterrer -
4 obalić
1 gearg 2 iompaigh 3 pléasc -
5 obalić
devirmek -
6 obalić
1. повалити; скинути;2. спростувати -
7 obalić
agdarmak; çöwrülmek; öwrülişik; syndyrmak; synmak; ýatyrmak -
8 obalić testament
призна́ть завеща́ние недействи́тельным -
9 obalić wyrok
отмени́ть пригово́р -
10 obalić całość
свалить целоеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić całość
-
11 obalić fakt
свалить фактOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić fakt
-
12 obalić kapitalizm
свалить капитализмOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić kapitalizm
-
13 obalić komitet
свалить комитетOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić komitet
-
14 obalić komunizm
свалить коммунизмOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić komunizm
-
15 obalić monopol
свалить монополиюOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić monopol
-
16 obalić pretor
свалить преторOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić pretor
-
17 obalić reżim
свалить режимOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić reżim
-
18 obalić rząd
свалить правительствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obalić rząd
-
19 obal|ić
pf — obal|ać impf Ⅰ vt 1. (powalić na ziemię) to knock down, to fell- obalić maszt to knock down a mast- obalił przeciwnika jedną ręką he knocked down his opponent with one hand- obalone drzewa felled trees2. (unieważnić) to invalidate- obalić mit/pogląd to debunk a myth/belief- obalić niewolnictwo to abolish slavery- obalić oskarżenie/zarzuty to refute the accusation/charges- obalić teorię/twierdzenie to invalidate a theory/theorem- obalić testament to void a. nullify sb’s will, to declare sb’s will null and void- obalić wyrok to quash a. revoke a sentence3. (pozbawić władzy) to overthrow- obalić monarchię/rząd/tron/ustrój to overthrow the monarchy/government/throne/political system- lud obalił władcę the people overthrew the ruler4. pot. (wypić alkohol) to knock back pot.- obalać butelkę wódki to knock back a bottle of vodkaⅡ obalić się — obalać się (przewrócić się) to fall over- obalił się na ziemię he fell to the groundThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obal|ić
-
20 obalać
impf obalić* * *(-am, -asz); perf -ić; vt1) ( przeciwnika) to knock down; ( drzewo) to fell; (ustrój, rząd) to overthrow, to bring down; (teorię, twierdzenie) to refute, to disprove, ( testament) to revise; ( wyrok) to reverse; ( niewolnictwo) to abolish2) (pot) ( piwo) to knock back (pot)* * *ipf.obalić pf.1. (= przewracać) knock down, knock over, bring down.2. (= odsuwać od władzy) overthrow, depose; obalić rząd overthrow the government.3. (= oddalać, odpierać) refute, disprove; obalić zarzut rebut a charge; obalić wyrok reverse a sentence.4. (= delegalizować) abolish.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obalać
См. также в других словарях:
obalić — → obalać … Słownik języka polskiego
obalać się – obalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przewracać się, wywracać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiekowa lipa obaliła się na drogę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
obalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obalaćam, obalaća, obalaćają, obalaćany {{/stl 8}}– obalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obalaćlę, obalaćli, obalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocnym uderzeniem wytrącać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
poobalać — dk I, poobalaćam, poobalaćasz, poobalaćają, poobalaćaj, poobalaćał, poobalaćany «obalić wiele czegoś lub wiele osób, kolejno, jedno po drugim; powywracać» Drzewa poobalane przez burzę. przen. Poobalać wszystkie zarzuty. poobalać się «o wielu… … Słownik języka polskiego
bariera — ż IV, CMs. barieraerze; lm D. barieraer 1. «przegroda stała lub ruchoma, zwykle w postaci stojaków połączonych prętami żelaznymi, drewnianymi lub sznurem, stawiana dla zasygnalizowania zakazu przejścia, odgradzająca coś lub stanowiąca… … Słownik języka polskiego
carat — m IV, D. u, Ms. caratacie, blm «ustrój państwa z carem na czele; władza, rządy cara; system rządów carskich (zwłaszcza w Rosji)» Obalić carat. Walka rewolucjonistów z caratem … Słownik języka polskiego
mit — m IV, D. u, Ms. micie; lm M. y 1. «fantastyczna historia, opowieść o bogach, demonach, legendarnych bohaterach oraz o nadnaturalnych wydarzeniach z udziałem tych postaci; stanowi próbę wyjaśnienia odwiecznych zagadnień bytu, świata i człowieka,… … Słownik języka polskiego
monarchizm — m IV, D. u, Ms. monarchizmzmie, blm 1. «ustrój monarchiczny; jedynowładztwo» Wprowadzić, obalić monarchizm. 2. «opowiadanie się za ustrojem monarchicznym, sprzyjanie monarchii, głoszenie poglądów monarchicznych» … Słownik języka polskiego
obalenie — ↨ obalenie się n I rzecz. od obalić (się) … Słownik języka polskiego